Phil Johnson: konfuzja skompromitowanego “kalwinisty”, część 4

utworzone przez | wrz 25, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura

Przedmowa

1 Tym. 4:1 A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów;

Zdolność krytycznego myślenia nie jest cechą polskich neo-kalwinistów, którzy wolą opierać się na ludzkich autorytetach zamiast samemu ćwiczyć się w trudnej, acz wielce satysfakcjonującej sztuce egzegezy. Dla polskiego neo-kawlinisty Słowo Boże mówi to, co wielki autorytet egzegetyczny mu powie, że mówi. Przypadłość ta niczym rak toczy pseudo-reformowane umysły. Co gorsza, popularność takich zwodzicieli jak John MacArthur, Phil Johnson, James White czy Paul Washer poprzez przywłaszczenie sobie miana “kalwinista: i “reformowany” w rzeczywistości odstawiła rzeczywiste doktryny Reformacji i Pisma Świętego do przysłowiowego lamusa.

  • Skoro James White twierdzi, że z Pisma wypadałoby usunąć 2800 słów bo to zanieczyszczenia, to polscy neo-kalwiniści przyklaskują z radością, deptając Reformowaną zasadę opatrznościowego zachowania Słowa Bożego w historii kościoła.
    .
  • Gdy John MacArthur dowodzi, że wiara to przekonanie, posłuszeństwo, poddanie się i postępowanie zainspirowane takim poddaniem, czyniąc w ten sposób zbawienie zależnym od wiary i uczynków, polscy neo-kalwiniści schylają czoła aż do ziemi, za nic mając Biblijną doktrynę sola Fide przywróconą kościołowi przez Lutra i Kalwina.
    .
  • Kiedy Paul Washer zmusza swoich słuchaczy do stałego badania własnych uczynków aby dowieść sobie samemu zbawienia, polski neo-kalwinista zagryza zęby w bólu szukając dowodów zbawienia w sobie samym, w dobrych uczynkach, lekceważąc dającą całkowitą pewność zbawienia skuteczność krzyża Chrystusa, czego nauczała Reformacja.
    .
  • A jeśli Phil Johnson mówi, że odrzucenie oferty ewangelii, powszechnej łaski i powszechnej miłości Boga do potępionych jest hiperkalwinizmem, całkowicie przez to obalając Kanony Synodu w Dort, polski neo-kalwinista bezmyślnie mamrocze za swoim guru te same bzdury.

Ani White, ani MacArthur, ani Washer ani Johnson nie mają prawa nazywać się kalwinistami. Nie mają prawa nazywać się Reformowanymi. Ani oni ani ich wyznawcy.

Poniżej kolejne dowody.

Przypomnienie

W naszych trzech ostatnich artykułach skupiliśmy się na pierwszych trzech częściach błędnej definicji hiperkalwinizmu Phila Johnsona. Pokazaliśmy, że odrzucenie dobrointencyjnej ewangelii oferty, czy też darmowego ofiarowania ewangelii, nie jest hiperkalwinizmem. Odnosząc się teraz do dwóch ostatnich punktów Johnsona, pokazujemy, że negacja powszechnej łaski również nie jest hiperkalwinizmem.

Pamiętajmy, że definicja zaproponowana przez Johnsona składa się z pięciu części:

Hiperkalwinista to ktoś, kto albo
.

#1 Zaprzecza, że wezwanie ewangelii dotyczy wszystkich, którzy ją słyszą LUB
.
#2 Zaprzecza, że wiara jest obowiązkiem każdego grzesznika LUB
.
#3 Zaprzecza, jakoby ewangelia składała jakąkolwiek „ofertę” Chrystusa, zbawienie lub miłosierdzie niewybranym (lub zaprzecza, że oferta Bożego miłosierdzia jest bezpłatna i powszechna) LUB
.
#4 Zaprzecza istnieniu czegoś takiego jak „powszechna łaska” LUB
.
#5 Zaprzecza, jakoby Bóg miał jakąkolwiek miłość do niewybranych

Pozostaje nam zająć się punktami 4 i 5. Jedną ze słabości argumentu Johnsona jest to, że nie podaje on znaczącej definicji łaski ani w ogóle żadnej definicji łaski. Ponadto Johnson nie rozróżnia łaski, miłosierdzia i miłości, które choć podobne, są odrębnymi atrybutami Boga.

Jak możemy dyskutować o tym, czy łaska jest powszechna, czy nie, jeśli najpierw nie zdefiniujemy, czym jest łaska? Johnson prawdopodobnie zakłada, że ​​jest rzeczą oczywistą, czym jest łaska. Przecież czyż wszyscy chrześcijanie – a zwłaszcza teolodzy Reformowani – nie wiedzą, czym jest łaska?

Johnson skarży się, że „hiperkalwiniści typu 4” zaprzeczają, jakoby Bóg miał „prawdziwą życzliwość wobec nie-wybrańców”, i w związku z tym „hiperkalwiniści typu 4” zaprzeczają, że Bóg okazuje „jakiegokolwiek rodzaju przychylność lub łaskę” potępionym.

Ponadto Johnson uskarża się, że „hiperkalwiniści typu 5” upierają się, że „postawa Boga wobec nie-wybrańców jest zawsze i wyłącznie nienawiścią”, co, jak pisze Johnson, jest „de facto zaprzeczeniem powszechnej łaski”.

Dlatego Johnson zdaje się utożsamiać łaskę Bożą z „dobrą wolą”, „przychylnością” i pewnym rodzajem miłej „postawy” Boga wobec Jego stworzeń.

  • Wybrańcy Boży cieszą się zbawienną łaską, dzięki której zostają uwolnieni od grzechu i przeniesieni do nieba.
    .
  • Potępieni cieszą się przez pewien czas „powszechną łaską”, dzięki której ich życie na tym świecie staje się przyjemne, zanim zostaną wiecznie potępieni. Co więcej, potępieni często cieszą się w tym życiu większą „powszechną łaską” niż dzieci Boże.
    .
    .

Definicja łaski

Łaska oznacza w Piśmie trzy rzeczy. Jeśli zrozumiemy, czym jest łaska, zobaczymy, że łaska Boża nie może być udzielona potępionym, to znaczy nie może być powszechna. Przejdźmy do tego, czego uczy Pismo Święte.
.

Atrybut Boga

Po pierwsze, łaska Boża jest atrybutem Boga, jedną z Jego chwalebnych doskonałości. W 1 Piotra Boga nazywa się „Bogiem wszelkiej łaski”.

1 Piotra 5:10 A Bóg wszelkiej łaski, ten, który nas powołał do swojej wiecznej chwały w Chrystusie Jezusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych niech uczyni was doskonałymi, utwierdzi, umocni i ugruntuje

Podobnie czytamy, że w Trójjedynym Bogu zgromadzone są „przemożne bogactwa Jego łaski”

Efez. 2:7 Aby okazać w przyszłych wiekach przemożne bogactwo swojej łaski przez swoją dobroć względem nas w Chrystusie Jezusie.

O Jezusie czytamy, że jako Jednorodzony od Ojca jest „pełen łaski i prawdy”

Jan 1:14 A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy

Oznacza to, że źródłem wszelkiej łaski jest sam Bóg i że wszelka łaska udzielana stworzeniu przychodzi wyłącznie przez Chrystusa.

  • Czy zatem „łaska powszechna” jest także zapośredniczona przez Chrystusa?
    .
  • Jak to możliwe, skoro potępieni nie są „w Chrystusie”?

Łaska ma korzenie w pięknie, uroku i przyjemności. Kiedy więc mówimy o łasce Bożej, mamy na myśli, że jest On – całkowicie niezależny od stworzenia, któremu może okazywać łaskę według swego upodobania lub nie okazać – Bóg jest sumą wszelkich doskonałości, Bogiem piękna, wdzięku i przyjemności.

Wierzący ma w tym upodobanie, pragnąc „mieszkać w domu Pańskim przez wszystkie dni swego życia, oglądać piękno Pana i dowiadywać się o Jego świątyni” (Psalm 27:4). Piękno Boga jest Jego łaską.
.

Przychylność Boża

Po drugie, łaska jest przychylnością. Chociaż przychodzi do nas jako niezasłużona przychylność, łaska sama w sobie jest po prostu przychylnością. Wiemy to, ponieważ Bóg obdarzył łaską Jezusa Chrystusa, o którym nie można powiedzieć, że zyskał niezasłużoną łaskę Bożą.

Łuk. 2:52 Jezusowi przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi

Co więcej, nie powinniśmy mylić słowa „przychylność” ze słowem „ulubiony”, jak gdyby Bóg mógł faworyzować tylko niektórych, ponieważ posiadanie „ulubionych” rzekomo oznacza, że ​​musi wykluczyć innych ze swojej łaski. Nauczyciel może faworyzować wszystkich w klasie, nie okazując faworyzowania ani nie mając faworytów. Przychylność nauczyciela wobec niektórych lub wszystkich uczniów wynika z jego stosunku do nich.

Łaska Boża jest bezpłatna. Dlatego może On faworyzować wszystkich, wielu, niektórych, niewielu lub nawet nikogo, zgodnie ze swoim upodobaniem. Gdyby Bóg nie miał łaski dla nikogo, a wszystkich grzeszników wrzuciłby do piekła, nadal byłby łaskawym Bogiem wszelkiej łaski. Jednakże w takim przypadku nie objawiłby swojej łaski. Ta łaska Boża „ukazała się”

Tyt. 2:11 Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom

Łaska, czyli łaska Boża, jest zatem piękną, przyjemną postawą łaski, jaką Bóg ma dla swego ludu, który jest stworzeniem i składa się z grzeszników. Kiedy Psalmista modli się: „Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami;” (Psalm 90:17), ma na myśli łaskę Bożą. Niech łaska Boża spocznie na nas!

Czy łaska Boża spoczywa na potępionych? Z pewnością nie, gdyż Biblia uczy, że ciąży na nich gniew Boży

Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.

Moc Boża

Po trzecie, łaska jest mocą, poprzez którą Bóg działa w swoim ludzie, upodabniając go do obrazu Jezusa Chrystusa. Debata na temat „powszechnej łaski” nie skupia się na tym trzecim aspekcie, dlatego możemy ująć to krócej. Łaska jest mocą, dzięki której żyjemy jako chrześcijanie. Paweł pisze:

1 Kor. 15:10 Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną

Łaska Boża działała w Pawle – była to moc w nim działająca. Ta sama łaska działa w nas, umożliwiając nam życie chrześcijańskie, wypełnienie powołania, które dał nam Bóg, i przetrwanie prób, które na nas nałożył.

W innym miejscu Paweł pisze, że łaska Boża uczy nas i uzdalnia do wyrzeczenia się bezbożności i światowych pożądliwości, abyśmy żyli w tym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie

Tyt. 2:11-12 Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom; Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie;

  • Czy powszechna łaska to czyni?.
  • Czy potępieni żyją pobożnie dzięki mocy (powszechnej) łaski Bożej?

Tylko głupiec by to proponował! Bez łaski Bożej nic nie możemy zrobić. Dlatego modlimy się o łaskę, gdyż

„chce On swą łaskę i Ducha Świętego dać jedynie tym, którzy nieustannie i gorąco Go o to proszą i za to Mu dziękują. (Psalm.50:14-15; Mat.7:7)” (Katechizm Heidelberski, Odp. 116).

Kiedy Bóg zapewnia Pawła: „Wystarczy ci moja łaska” (2 Kor. 12:9), nie ma na myśli: „Wystarczy ci, że jestem sumą wszystkich doskonałości, albo wystarczy, że jestem łaskawy dla ciebie”, ale

„wystarczy moc mojej łaski, która w tobie działa, abyś Mi służył, choćbym nie usunął ciernia z twego ciała”.

Boża łaska jest partykularna

Łaska Boża jest szczególna, to znaczy nie wszyscy ludzie są jej odbiorcami. Wspólna łaska, która według Johnsona jest „rozciągnięta na wszystkich”, nie istnieje. Temu stanowczo zaprzeczamy.

Poza tym łaska Boża jest jedna. Johnson skarży się, że „hiperkalwinista typu 4” naucza, że ​​Bóg „nie okazuje żadnej łaski ani przychylności” potępionym, ale Johnson musi okazywać różne „rodzaje” łaski w Bogu. Johnson musi wykazać źródło tego „wtórnego rodzaju” łaski Bożej.

  • Czy jest ona zakorzeniona w wyborze i krzyżu, źródle łask według Pisma Świętego?.
  • Jak to możliwe, skoro z definicji potępieni są wykluczeni z wybrania i krzyża?

Słowo „łaska” zostało użyte po raz pierwszy w Piśmie Świętym w Księdze Rodzaju 6:8: „Lecz Noe znalazł łaskę w oczach Pana”. Choć gniew Boży był skierowany przeciwko całej ludzkości i choć postanowił ją zniszczyć, Bóg obdarzył Noego i jego rodzinę łaską.

W 6. rozdziale Księgi Rodzaju nie ma żadnej wzmianki o powszechnej łasce. Słowo „ale” w wersecie 8 ostro kontrastuje postawę Boga wobec Noego z Jego postawą wobec niegodziwych ludzi przedpotopowych.

Kiedy Bóg sprawił, że Jego słońce wzeszło nad przedpotopowym światem i kiedy ci niegodziwi ludzie „jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali” (Mat. 24:38), czynili to bez Bożej łaski.

Wybrańcy Boga jedzą, piją i cieszą się Jego słońcem i deszczem, gdy spływa na nich Jego błogosławieństwo; lecz potępieni niegodziwcy jedzą, piją i wykorzystują Boże stworzenie pod Jego gniewem i Jego przekleństwem na nich. Księga Przysłów uczy:

Przysłów 3:33 Przekleństwo PANA jest w domu niegodziwego, lecz PAN błogosławi mieszkanie sprawiedliwych

Bóg nie przeklina tych, dla których jest łaskawy; a Bóg nie błogosławi tym, których przeklina. Błogosławieństwo i przekleństwo wykluczają się wzajemnie:

Psalm 37:22 Błogosławieni przez PANA odziedziczą ziemię, a przeklęci przez niego zostaną wytępieni.

W Dniu Ostatecznym Chrystus ogłosi, że Jego wybrane owce są błogosławione (zarówno w czasie, jak i w wieczności), podczas gdy potępione kozły są przeklęte (zarówno w czasie, jak i w wieczności) (Mat. 25:34, 41, 46).

Coś, czego brakuje wszystkim zwolennikom powszechnej łaski, to fakt, że łaska Boża nie tkwi w rzeczach, ale w Jego usposobieniu kryjącym się za rzeczami, które daje

Kazn. 9:1-2 Zaprawdę, wszystko to rozważałem w swoim sercu po to, aby to wszystko wyjaśnić – że sprawiedliwi i mądrzy oraz ich dzieła są w rękach Boga. Człowiek nie zna ani miłości, ani nienawiści ze wszystkich rzeczy, które są przed nim. Wszystkich spotyka to samo: ten sam los spotyka sprawiedliwego i niegodziwego, dobrego i czystego, i nieczystego, składającego ofiary i tego, który nie składa ofiar, zarówno dobrego, jak i grzesznika, przysięgającego i tego, kto boi się przysięgi

Opatrzność Boża jest uniwersalna, a nie partykularna. Bóg podtrzymuje i rządzi swoją ręką nawet bezbożnymi. Bóg zaopatruje nawet niegodziwych w dobre dary tego stworzenia. Często potępieni niegodziwcy cieszą się większym dziełem Boga i przez dłuższy czas niż Jego często nękane dzieci. Ale te dobre rzeczy nie są same w sobie łaską. Bóg może dać deszcz, słońce, żywność i odzież łaskawie lub w swoim gniewie

4 Mojż. 11:33 Lecz gdy mięso było między ich zębami, jeszcze nieprzeżute, gniew PANA zapłonął przeciw ludowi i uderzył go wielką plagą.

Jeśli Bóg ma życzliwe usposobienie dobrej woli wobec stworzenia i pragnie błogosławić to stworzenie, nazywamy tę dobrą wolę „łaską”. Ale Bóg może mieć także skłonność do gniewu wobec stworzenia i pragnie przekląć to stworzenie.

Nigdy nie możemy nazwać takiego usposobienia „łaską”.
.

Boże dary dla potępionych

Jest całkowitą prawdą, że potępieni niegodziwcy żyją w świecie pełnym darów Bożych.

.

Psalm 73

Pisze o tym Asaf w Psalmie 73. Rozglądając się, jest świadkiem pomyślności niegodziwców:

„Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.” (werset 12).

Gorsze od pomyślności niegodziwych są nieszczęścia sprawiedliwych:

„A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce. Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.” (wersety 13-14).

Asafowi wydawało się, że Bóg faworyzuje niegodziwych i że ich pomyślność jest dla nich „łaską”. Taka myśl doprowadziła Asafa niemal do rozpaczy:

„Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały; Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych” (wersety 2-3).

Jak Asaf zachował duchowe zdrowie psychiczne? Nie przez wyznawanie „Trzech punktów wspólnej łaski” – co mogło doprowadzić go do krawędzi! – ale przez rozważenie zamierzenia Bożego w pomyślności niegodziwych:

„Aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec. Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie” (wersety 17-18).

Powodzenie niegodziwych jest suwerennym, nieprzeniknionym sposobem Boga na postawienie bezbożnych na śliskiej równinie, po której sprowadza ich do piekła. Dobre prezenty – oczywiście! Obfity dobrobyt – absolutnie! Łaska powszechna– w żadnym wypadku!

Konkluzja Asafa jest jasna:

„Doprawdy Bóg jest dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca” (w. 1).

Asaf wie, że Bóg jest dobry tylko dla Izraela, to znaczy tylko dla tych, którzy mają czyste serce. Dziecko Boże musi to wiedzieć dla własnej wygody.

Zwolennicy powszechnej łaski okradają dziecko Boże z tej żywotnej pociechy. Jeśli łaska Boża znajdzie się w dobrobycie, a dziecko Boże będzie cierpieć przeciwności losu, dziecko Boże potknie się, gdy usłyszy o „powszechnej łasce”.
.

Psalm 37

Psalm 73 nie jest jedynym świadkiem. Psalm 37 pokazuje, że pomyślność niegodziwych jest iluzoryczna; tylko wydają się być faworyzowani przez Boga. W rzeczywistości Bóg przeklina ich nawet w okresie ich pomyślności. Cytujemy niektóre teksty, aby czytelnik mógł poczuć smak Psalmu.

„Nie oburzaj się z powodu złoczyńców ani nie zazdrość czyniącym nieprawość. Jak trawa bowiem prędko zostaną podcięci i zwiędną jak świeża zieleń” (wersety 1-2).
.
„Poddaj się PANU i oczekuj go; nie oburzaj się na tego, komu powodzi się w drodze, na człowieka, który spełnia swe złe zamiary” (werset 7).
.
„Złoczyńcy bowiem będą wytępieni, a ci, którzy oczekują PANA, odziedziczą ziemię. Jeszcze chwila, a nie będzie niegodziwego; spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie” (wersety 9-10).
.
„Niegodziwi zaś wyginą, a wrogowie PANA znikną jak tłuszcz barani, jak dym się rozwieją.” (werset 20).
.
„Widziałem niegodziwego bardzo wyniosłego i rozpierającego się jak zielone drzewo laurowe; Lecz przeminął i oto już go nie było; szukałem go, ale nie mogłem go znaleźć” (wersety 35-36).

Zwróćmy uwagę na pokusy, na jakie jesteśmy wystawieni w wyniku pozornego dobrobytu niegodziwych: zazdrość i zamartwianie się, by czynić zło. Chrześcijanin wierzący, że Bóg błogosławi niegodziwych „powszechną łaską”, będzie ulegał pokusie, aby porzucić ścieżkę posłuszeństwa i chodzić z niegodziwymi, aby także mógł więcej cieszyć się Bożą „powszechną łaską”.

Właśnie po to napisano Psalmy 37 i 73 – abyśmy nie martwili się czynieniem zła!
.

Psalm 92

W Psalmie 92 Psalmista zestawia dwie rośliny. Jednym z nich jest niegodziwy:

„Gdy niegodziwi wyrastają jak ziele i kwitną wszyscy czyniący nieprawość, to tylko po to, aby byli wykorzenieni aż na wieki” (werset 7).

Słowo „to” wskazuje na cel: „aby byli wykorzenieni aż na wieki”. Bożym celem w tymczasowym powstaniu i rozkwicie niegodziwych jest ich zniszczenie. To nie jest powszechna łaska.

Drugim jest  sprawiedliwy:

„Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu PANA rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga. Nawet w starości wydadzą owoc, pełni sił i kwitnący” (wersety 12-14).
.
“Prostak nie zna, a głupi tego nie rozumie“ (werset 6).

.

Ignorancja Johnsona

Nie rozumie tego także współczesny orędownik łaski powszechnej. Asaf wyznał swoją brutalność i głupotę w Psalmie 73, kiedy został chwilowo oczarowany pomyślnością niegodziwych:

„Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę” (werset 22).

Jeśli Johnson pragnie udowodnić powszechną łaskę, musi udowodnić, że kiedy Bóg daje dobre dary niegodziwcom, jest to dowód Jego łaski dla nich, która kończy się wówczas śmiercią, kiedy wyrzuca tego samego niegodziwca, którego rzekomo faworyzował w czasie, na wieczną zagładę.

Stwarza to jednak inne problemy, bo jak łaska, miłosierdzie i miłość Boga mogą być tymczasowe, zwłaszcza gdy Psalm 136 stwierdza dwadzieścia sześć razy, że „Jego miłosierdzie trwa na wieki”? Johnson, podobnie jak wielu innych, myli Bożą Opatrzność, która jest powszechna, z Bożą łaską, która nie jest powszechna.

Johnson pisze: „Idea powszechnej łaski jest ukryta w całym Piśmie Świętym”. Aby przykleić chrześcijanom Reformowanym haniebny epitet „hiperkalwinisty”, z pewnością potrzeba więcej dowodów niż czegoś, co rzekomo jest „ukryte” w Piśmie Świętym! Potrzebujemy tekstu, właściwie zinterpretowanego w swoim kontekście, który dowodzi, że Bóg jest łaskawy lub okazuje łaskę potępionym niegodziwcom. Tego Johnson nie dostarcza.

Taki tekst nie istnieje.

Jednakże Johnson przytoczył standardowe „teksty powszechnej łaski”, choć bez ich egzegezy. Prawdopodobnie wierzy, że mówią same za siebie. Czy teoria „łaski powszechnej” przechodzi test egzegetyczny? Nawet wtedy, gdy Johnson wyciąga swoje „wielkie działa”?

Zobaczymy.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email