utworzone przez Reformowani | paź 8, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Przypomnienie
Hebr. 1:1-2 1. Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2. W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy;
W pierwszych dwóch częściach rozważania zwróciliśmy uwagę na fakt, że każde spisane Słowo Pisma pochodzi z Bożego tchnienia (2 Tym. 3:16), tj. że Boży mężowie przemawiali będąc prowadzeni przez Ducha (2 Piotra 1:21) i to cudowne prowadzenie należy rozumieć jako bezpośrednie dyktando Ducha Świętego i obroniona koncepcja bezpośredniego przekazu Ducha (causa efficiens) gdzie ludzcy autorzy uznani są za sekretarzy Ducha Świętego (causa instrumentalis).
- ponieważ każde słowo, jota i kreska Pisma pochodzi z Bożego natchnienia i Bożych ust
.
- to ludzkie współatorstwo jest wykluczone a naleciałości historyczne nie mają żadnego wpływu na natchniony przez Boga tekst
Z drugiej strony ludzcy pisarze, choć całkowicie nieistotni dla sensu złożonego (sensus compositius) nie byli całkowicie bierni jeśli chodzi o sens izolowany Pisma (sensus divisius). Ludzcy autorzy nie wpływali ani na całość ani na poszczególne fragmenty natomiast mieli wpływ na słowa użyte w tekście w oderwaniu od ich ogólnego związku z innymi słowami.
Dlatego w Piśmie Świętym można zaobserwować ludzką osobowość i styl, ale nie należy ich rozumieć jako charakterystycznych dla istoty Pisma Świętego, są one dla niego jedynie przypadkowe i całkowicie zbieżne z unoszeniem / prowadzeniem przez Ducha Świętego.
Święci mężowie byli instrumentami / sekretarzami Ducha ale w pewnym sensie aktywni, jednak nie mamy na myśli, że byli sprawczą przyczyną. Siłą sprawczą był Duch Święty.
W tej części przeanalizujemy niektóre główne argumenty przeciwko natchnieniu rozumianemu jako dyktando i zbadamyu pewne fragmenty, które zdają się nauczać bardziej organicznego podejścia do natchnienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 18, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Cios w fundament chrześcijaństwa
2 Tym. 3:15-16
15. I ponieważ od dziecka znasz Pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jezusie.
16. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości;
Współczesna, akademicka doktryna natchnienia jest całkowicie bezużyteczna. Kiedy krytycy mówią o natchnionym Słowie Bożym nie mają na myśli żadnego konkretnego Pisma Świętego, które można wziąć do ręki. A kiedy mówią, że wierzą w natchnienie Biblii, nie potrafią wskazać na fizyczną kopię Pisma Świętego. Czemu jest to tak ważne?
Otóż zatwardziali krytycy tekstu wprawdzie przyznają [1], że autentyczność i autorytet Biblii natchnionej przez Boga to fundament chrześcijaństwa. Bez natchnionej Biblii nie mamy pewnego sposobu poznania prawdy o Chrystusie, o drodze zbawienia, żadnej pewności nieba i wieczności, żadnych słodkich obietnic, żadnego sposobu poznania chrześcijańskiego obowiązku, rozwijania chrześcijańskiego charakteru ani głoszenia chrześcijańskiej Ewangelii.
Albo jest Biblia i jest Chrystus albo
- nie ma Biblii
,
- nie ma Chrystusa
,
- nie ma zbawienia
,
- nie ma chrześcijaństwa
Jednak ci sami ludzie zaprzeczają natchnieniu Pisma:
„Kiedy mówimy, że Biblia jest natchniona, nie mamy na myśli tłumaczeń ani kopii, lecz oryginalne autografy, spisane pod kierownictwem Boga […] natchnienie odnosi się do oryginalnych manuskryptów” [2]
Zatem zgodnie z twardym nauczaniem krytyki tekstu ponieważ obecnie nie posiadamy natchnionych, oryginalnych autografów, nie posiadamy natchnionej Biblii. Natchniona Biblia nie istnieje, to co pozostało to jedynie kopie i tłumaczenia. I konsekwentnie bez natchnionej Biblii nie posiadamy ani Chrystusa, ani zbawienia ani chrześcijaństwa. Rozumowanie krytyków, choć elokwentne i oparte o fantastyczny wręcz aparat naukowo-językowy, jest w rzeczywistości śmiertelnym ciosem zadanym wierze chrześcijańskiej.
Natchnione przez Dicha Świętego Słowo przeczy herezji wyższej krytyki tekstu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 2, 2024 | Teologia biblijna
Problem z teologią
1 Tym. 1:1-2 1. Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa według nakazu Boga, naszego Zbawiciela, i Pana Jezusa Chrystusa, który jest naszą nadzieją; 2. Do Tymoteusza, mego własnego syna w wierze. Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga, naszego Ojca, i Chrystusa Jezusa, naszego Pana.
Oto trzecia i zarazem ostatnia odsłona tekstu broniącego prawdy o apostolskim autorstwie obu Listów pastoralnych do Tymoteusza i Tytusa. Nieodrodzeni „uczeni filozofowie” mając za cel ustanowienie autorytetu kobiet jako pastorów w kościele zmuszeni zostali do zakwestionowania Apostoła Pawła jako autora Listów Pasterskich, w których znajdziemy całkowity zakaz sprawowania funkcji starszego brata przez kobiety (por. 1 Tym. 2:11-14; 3:2; 5:17-18; Tyt. 1:5-7) podając przy tym szereg argumentów. Jak do tej pory obalone zostały rzekome dowody strony przeciwnej oparte o problemy, czy też kwestie
- chronologiczne: Listy napisane zostały w czasie czwartej podróży misyjnej mającej miejsce po okresie jaki obejmują Dzieje Apostolskie, stąd brak w nich wzmianki o dziejach uwięzienia Pawła
.
- eklezjologiczne: struktura kościoła instytucjonalnego nie odróżnia się od tej jaka istniała w kościele w I wieku i nie jest bardziej zaawansowana – biskup, startszy i pastor-nauczyciel to jeden i ten sam urząd istniejący wcześniej w Jerozolimie
.
- literackie: jak zostało dowiedzione różnice stylu wynikają z prostego faktu, że każdy List Apostoła pisany był w różnych okresach i sytuacjach życiowych oraz dotyczyły różnych problemów teologiczno-praktycznych kościołów, do któych się zwracał,
Jako chrześcijanie Reformowani wierzymy w natchnienie całego Pisma Świętego (2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21), stąd uznajemy za prawdę stwierdzenie Pisma o Pawle jako autorze Listów Pastoralnych (1 Tym. 1:2; 2 Tym. 1:1; Tyt. 1:1) wbrew alegacjom krytyków tekstu. W ostatniej części odpowiemy na zarzuty o charakterze teologicznym oraz odniesiemy się do zarzutu o fałszerstwo Listów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 18, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Przypomnienie
Mat. 10:20 Bo nie wy mówicie, ale Duch waszego Ojca mówi w was.
W pierwszej części rozważania dokonane zostały niezbędne metafizyczne rozróżnienia niezbędne do omówienia roli ludzkich autorów w procesie przekazywania Pisma Świętego przez Ducha Świętego. Zgodnie z biblijnym nauczaniem, według którego każde Słowo Pisma pochodzi z Bożego tchnienia (θεόπνευστος theopneustos, por. 2 Tym. 3:16). Boży mężowie przemawiali będąc prowadzeni przez Ducha (2 Piotra 1:21) i to cudowne prowadzenie należy rozumieć jako bezpośrednie dyktando Ducha Świętego.
W ten sposób obalony został organiczny pogląd na natchnienie, składający się z trzech komponentów: Boga, ludzkiej osobowości i rozwoju historycznego a obroniona koncepcja bezpośredniego przekazu Ducha (causa efficiens) gdzie ludzcy autorzy uznani są za sekretarzy Ducha Świętego (causa instrumentalis). Na potwierdzenie tezy przytoczone zostały rozmaite teksty Pisma, z których warto przypomnieć kilka najbardziej znamiennych, zawierających informacje o bezpośrednim dyktandzie:
Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą|
.
2 Mojż. 4:12 Teraz więc idź, a ja będę przy twoich ustach i pouczę cię, co masz mówić.
.
2 Mojż. 34:27 Potem PAN powiedział do Mojżesza: Zapisz sobie te słowa, bo według tych słów ustanowiłem przymierze z tobą i Izraelem.
.
Jer. 1:9 Wtedy PAN wyciągnął swoją rękę i dotknął moich ust. I powiedział do mnie PAN: Oto wkładam moje słowa do twoich ust.
Inspiracja Ducha Świętego okazuje się być dosłowna. Żaden z sekretarzy Ducha nie dodał nic od siebie, nie zmanipulował przekazu czy to przy pomocy swojej osobowości czy też historycznych okoliczności, w jakich się znajdował. Duch Święty będący siłą sprawczą po prostu przemawiał przez osoby natchnione używając ich jako narzędzi:
Mat. 10:20 Bo nie wy mówicie, ale Duch waszego Ojca mówi w was.
Z tym poglądem na natchnienie zgadzali się Reformatorzy: Jan Kalwin (1509 – 1564), Petrus van Mastricht (1630 – 1706), Leonard van Rijssen (1636 – 1700), Matthew Henry (1662 – 1714) i inni. Pogląd ten reprezentuje tradycję Reformowaną na przestrzeni wieków, tradycję opartą o doskonałe świadectwo Pisma Świętego, w którym fraza „tak mówi Pan” (a nie człowiek, czy historia) została użyta aż 815 razy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 20, 2024 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Teologia biblijna
Narzędzia Ducha Świętego
2 Piotra 1:20-21
20. To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.
21. Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
Celem tego eseju jest krótkie przedstawienie reformowanej doktryny o sposobie natchnienia i zajęcie bezpardonowo zdecydowanego stanowiska w sprawie doskonałości, majestatu i niebiańskiego objawienia Bożego dla nas. Nie będzie to krytyka poglądu organicznego, raczej będzie to pozytywne potwierdzenie, że ludzcy autorzy są narzędziami, czyli sekretarzami Ducha Świętego.
- Dokonamy pewnych metafizycznych rozróżnień niezbędnych do dokładnego omówienia roli ludzkich autorów i Ducha Świętego.
.
- Zaczniemy od ustalenia wzoru dyktanda w Piśmie Świętym i przejdziemy do oceny ogólnych stwierdzeń, jakie Pismo Święte wypowiada na swój temat.
.
- Następnie, zanim zakończymy przestrogą i odpowiedzią na zastrzeżenia, zajmiemy się ludzką osobowością i stylem, które można zaobserwować w różnych księgach Biblii.
Komentując fragment Drugiego Listu Piotra William Perkins (1558 – 1602), purytanin kształtujący pobożność całej Anglii poczynił znamienną uwagę:
„Pismo jest Słowem Bożym, spisanym w języku odpowiednim dla Kościoła przez ludzi natychmiast powołanych na urzędników, czyli sekretarzy Ducha Świętego” [1]
Wszyscy ortodoksyjni chrześcijanie twierdzą, że każde słowo Pisma Świętego zostało całkowicie natchnione przez Boga i mamy tu na myśli tak słowne jak i plenarne natchnienie. Każde słowo Pisma jest natchnione przez Boga oraz całe Pismo jest natchnione przez Boga
Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.
.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga (θεόπνευστος theopneustos – z Bożego tchnienia)
Istnieją jednak rozbieżne poglądy na temat sposobu jego inspiracji i roli, jaką ludzcy autorzy odegrali w pisaniu Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 19, 2024 | Teologia biblijna
Problem ze stylem literackim
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
Krytycy tekstualni stwierdzili, że Listy Pasterskie (1 i 2 Tymoteusza oraz Tytusa) nie zostały napisane przez Pawła, ponieważ brakowało w nich typowego słownictwa, zwrotów gramatycznych i stylu literackiego innych listów Pawła. Na przykład:
A) 1 Tymoteusza ma 356 z 529 słów, czyli 67%, które nie pojawiają się w dziesięciu listach Pawła, w tym 96 hapax legomenon (słowa, które pojawiają się tylko raz w Nowym Testamencie).
B) Typowe słowa Pawła użyte w dziesięciu listach Pawła nie znajdują się w 1 i 2 Liście do Tymoteusza.
C) W 1 i 2 Liście do Tymoteusza również użyto innych słów niż w pozostałych listach Pawła, aby wyrazić to samo.
D) 1 i 2 Tymoteusza mają formy gramatyczne, takie jak sposób używania przedimków określonych, przyimków i spójników, które są unikalne dla Listów Pasterskich i nie mają form gramatycznych typowych dla pozostałych dziesięciu Listów Pawła. Listom Pasterskim brakuje charakterystycznego stylu pisania Pawła.
E) Wiele aspektów jego stylu literackiego, takich jak użycie przyimków i zaimków, jest nieobecnych
W konsekwencji ton i charakter Listów Pasterskich różni się od pozostałych dziesięciu listów Pawła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 11, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna, Teologia systematyczna
Trzy formuły komunikacji
Hebr. 1:1-2 1. Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2. W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy
Trzeci Artykuł Konfesji Belgijskiej można wykorzystać do przedstawienia nam trzyczęściowej historii objawienia werbalnego w kategoriach objawienia się Boga w ludzkim języku poprzez słowa wypowiedziane i / lub pisane.
Konfesja Belgijska 3 Zapisane Słowo Boże
.
Wyznajemy, że to Słowo Boże nie było posłane ani nie przychodziło z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym, jak to ujął apostoł Piotr (2 Piotra 1:21). Później Bóg, w swojej szczególnej trosce o nas i o nasze zbawienie, nakazał swoim sługom – prorokom (2 Mojż. 24:4; Psalm 102:18; Hab. 2:2) i Apostołom (2 Tym. 3:16; Obj. 1:11) – spisanie Jego objawionego Słowa; sam natomiast zapisał swoim palcem dwie tablice Prawa (2 Mojż. 31:18). Dlatego nazywamy te Pisma świętymi i Bożymi Księgami.
Rozważmy wszystkie trzy sposoby komunikacji Boga z człowiekiem w ujęciu historycznym
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 10, 2024 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Gdzie diabeł nie może…
1 Tym. 2:12 Nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani mieć władzy nad mężczyzną, lecz aby trwała w cichości.
Na początku XIX wieku wraz z rozwojem niemieckiej krytyki literackiej, idąc za duchem tego świata krytycy biblijnego tekstu zaczęli kwestionować Pawłowe autorstwo Listów Pasterskich (1 i 2 Tymoteusza i Tytusa). Ponieważ 1 Tymoteusza 2:8-15 nakłada wyraźne ograniczenia na rolę kobiety w służbie (zakaz nauczania mężczyzn oraz zakaz sprawowania duchowego autorytetu nad mężczyznami), kontrowersje trwają do dziś, zwłaszcza podnoszone są przez tych, którzy nie zgadzają się z tą rzekomą nierównością.
W Polsce głównym prowodyrem zamieszania i promotorem kobiecych autorytetów są dwa odszczepienia: luteranie oraz, tradycyjnie już zielonoświątkowcy. W obu sektach kobiety uzyskały sprzeczny ze Słowem Bożym autorytet nauczania. Krytycy tekstu, aby obalić biblijne zakazy, twierdzą, że 1 i 2 List do Tymoteusza nie zostały napisane przez Apostoła Pawła, lecz raczej są fałszerstwami i dlatego nie powinny być częścią Biblii.
Czy mają rację?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 3, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia biblijna
Świadectwo Kościoła
Obj. 7:13-17
13. A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli?
14. Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka.
15. Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich sobą jak namiotem.
16. Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał;
17. Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.
Rozważanie struktury ostatniej księgi Biblii rodzi pytanie o datę jej powstania, to znaczy datę jej napisania przez Apostoła Jana. Sam Jan informuje nas, że wizje zawarte w Księdze miał, gdy był „na wyspie, która nazywa się Patmos” i że był na tej wyspie „dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusa Chrystusa”, czyli jako obiekt prześladowań (Obj. 1:9). Prześladowcą było bezbożne, antychrześcijańskie Imperium Rzymskie.
Chrześcijańska tradycja, która do niedawna była niemal powszechnie akceptowana, głosi, że prześladującym cesarzem odpowiedzialnym za wygnanie Jana na wyspę Patmos był Domicjan. Domicjan rządził Rzymem od 81 do 96 roku n.e. Kiedy w 87 r. n.e. zażądał, by czczono go jako „Pana i Boga”, rozpoczął okrutne prześladowania chrześcijan, którzy oczywiście odmówili tego kultu.
„Tradycja mówi, że tym, który został wygnany za swoją wiarę, był Apostoł Jan, który następnie napisał Apokalipsę na wyspie Patmos”. [1]
Jan napisał więc tę księgę około roku 95 n.e. Tradycja dotycząca daty napisania tej księgi opiera się w dużej mierze, choć niewyłącznie, na świadectwie ojca wczesnego Kościoła Ireneusza, który żył w latach 130-202 n.e. Był on nauczany przez Polikarpa, który znał Apostoła Jana. W książce napisanej około 180 roku n.e., czyli w ciągu osiemdziesięciu pięciu lub dziewięćdziesięciu lat po tym wydarzeniu, Ireneusz stwierdził, że księga Objawienia była
,„widziana nie tak dawno temu, lecz prawie w naszym pokoleniu, pod koniec panowania Domicjana” [2]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 20, 2024 | Teologia biblijna
James „guru” White i jego fanboye
Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje.
Czy bizantyjski tekst grecki, który leży u podstaw Biblii tłumaczonych z Textus Receptus, jest tekstem „nowym” czy dawnym? Często słyszymy, jak zwolennicy współczesnych wersji, które zwykle opierają się na greckim tekście Westcotta-Horta, twierdzą, że tekst Nowego Testamentu, na którym opiera się Textus Receptus, jest tekstem późniejszym, a nie najwcześniejszym. Muszą oni słuchać ludzi takich jak James White i błędnie wnioskować, że James rzeczywiście wie, o czym mówi;
James White, w swojej książce The KJV Controversy, mówi [1]
„Każdy z papirusowych manuskryptów, które odkryliśmy, był przedstawicielem aleksandryjskiego, a nie bizantyjskiego typu tekstu”
.
„Wcześni Ojcowie, którzy pisali w tym czasie, nie używali bizantyjskiego typu tekstu”
.
„Wczesne tłumaczenia Nowego Testamentu ujawniają, że zostały one wykonane na podstawie manuskryptów typu aleksandryjskiego, a nie na tekście bizantyjskim”
.
„Wcześni ojcowie kościoła, którzy pisali w pierwszych wiekach, nie dają dowodów w swoich cytatach na znajomość tekstu bizantyjskiego„.
Szczerze mówiąc słowa pana White są szokujące ale on rzeczywiście to napisał. Ludzie, którzy czytają jego książkę, automatycznie zakładają, że ma rację. W końcu był w seminarium i jest autorytetem w takich sprawach, prawda? Cóż, przyjrzyjmy się, co inni uczeni, którzy są równie wykwalifikowani, mają do powiedzenia na temat starożytności Tradycyjnego Tekstu, Ojców Kościoła i starożytnych wersji…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 8, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Argumentum ad hominem
Marek 1:22 I zdumiewali się jego nauką, uczył ich bowiem jak ten, który ma moc, a nie jak uczeni w Piśmie.
Argumentum ad hominem, ten łaciński termin oznacza argument odnoszący się do człowieka i nie odnosi się do jego osobowości lecz do twierdzenia adwersarza. Mówiąc o tym argumencie należy go odróżnić od obraźliwego argumentu ad hominem.
Rozważając użycia logiki przez Chrystusa zwrócimy uwagę na użycie logicznego argumentu ad hominem w konfrontacji przeciw sektom faryzeuszy i saduceuszy oraz odparcie przez Pana Jezusa obraźliwego argumentu ad hominem, jaki ci ostatni zastosowali wobec Niego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 2, 2024 | Teologia biblijna
Sola Scriptura: duchowa bitwa Reformacji
Reformowany Kościół Protestancki
1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.
Apostoł Paweł reprezentując tradycję apostolską pod koniec swojego życia napisał znaczące z epistemologicznego punktu widzenia słowa: Nie piszemy wam nic innego, jak tylko to, co czytacie albo rozumiecie. Spodziewam się zaś, że też do końca zrozumiecie. (2 Tym. 2:15). W ten sposób wyraził dwie fundamentalne prawdy: materialną i formalną wystarczalność Pisma Świętego.
Na fundamencie Sola Scriptura spoczywają trzy masywne filary, które kształtują Ewangelię i ją podtrzymują w jej najprostszych i podstawowych twierdzeniach. Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus, zbawienie jest tylko dzięki łasce, tylko przez wiarę w Chrystusa jedynie.
Rzym pragnął dodać dobre uczynki, członkostwo kościelne, obecność, chrzest, małżeństwo, ostatnie namaszczenie, odpusty, Marię, skarbiec kościoła, itd., itd… Byli wsparciem dla swojej wywrotki, do której dodawali i dodawali i dodawali różnego rodzaju śmieci.
Reformatorzy, ponieważ powrócili do Bożego Słowa, tylko Pisma, sprzeciwili się temu. Jedyną prawdziwą Ewangelią jest ta tylko dzięki łasce, tylko przez wiarę jedynie w Chrystusa. I jeśli to znajduje się na swoim miejscu, jeśli fundament jest na swoim miejscu i jeśli te trzy niewzruszone filary są na miejscu, wtedy dach i iglicę stanowią Soli Deo Gloria – chwała tylko Bogu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 11, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Rozbieżność w latach?
Dzieje 13:17-21
17. Bóg tego ludu izraelskiego wybrał naszych ojców i wywyższył lud, gdy był na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej wyciągniętym ramieniem.
18. Przez około czterdzieści lat znosił ich obyczaje na pustyni.
19. A gdy wytępił siedem narodów w ziemi Kanaan, rozdzielił przez losowanie między nich ich ziemię.
20. A potem przez około czterysta pięćdziesiąt lat dawał im sędziów, aż do proroka Samuela.
21. Później prosili o króla. I na czterdzieści lat dał im Bóg Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina.
Na pierwszy rzut oka 450 lat rządów Sędziów nie wydaje się pasować do chronologii historii po wyjściu z Egiptu podanej w Pierwszej Księdze Królewskiej
1 Król. 6:1 W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu synów Izraela z ziemi Egiptu, w czwartym roku panowania Salomona nad Izraelem, w miesiącu Ziw, to jest drugim miesiącu, Salomon rozpoczął budować dom PANA.
Uczeni próbowali rozwiązać tę pozorną trudność różnymi sposobami. Najbardziej popularnym sposobem było podążanie za odczytem aleksandryjskim i przeniesienie wyrażenia „około czterystu pięćdziesięciu lat” ze zdania odnoszącego się do czasów Sędziów do poprzedniego zdania dotyczącego czasu exodusu i podboju. Uczeni ci przypisują 450 lat połączonym latom niewoli (400 lat), wędrówki (40 lat) i podboju (10 lat).
Istnieje jednak inny sposób zrozumienia tych 450 lat. I nie ma w tym celu potrzeby poprawiania Textus Receptus ani UBG.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 3, 2023 | Teologia biblijna
Podstawy hermeneutyki
Czyli jak prawidłowo interpretować Słowo Boże
Jaka jest różnica między hermeneutyką a egzegezą? Egzegeza biblijna to rzeczywista interpretacja świętej księgi, wydobycie z jej znaczenia. Hermeneutyka to badanie i ustalanie zasad, według których należy interpretować Pismo.
Hermeneutyka należy do metody i myślenia także innych nauk, nauk humanistycznych, do których zalicza się historię, klasykę, filologię, językoznawstwo, antropologię, psychologię, socjologię, teologię biblijną, prawoznawstwo i filozofię. Podstawową potrzebą biblijnej hermeneutyki jest określenie i zrozumienie znaczenia tekstu biblijnego. Celem hermeneutyki jest wypełnienie luki pomiędzy naszymi umysłami a umysłami pisarzy biblijnych poprzez dogłębną znajomość języków oryginalnych, historii starożytnej i porównywanie Pisma Świętego z Pismem.
.
Właściwa, kontekstualna interpretacja Biblii ma ogromne znaczenie, jeśli chodzi o zapobieganie niewłaściwemu używaniu i błędnemu stosowaniu jej prawd. Interpretacja w kontekście ma na celu umożliwienie Biblii przemówienia w jej pierwotnym kontekście, zanim wyciągnie się wnioski na temat jej zastosowania w naszym współczesnym otoczeniu. Hermeneutyka to spotkanie badacza teraźniejszości, świadomego swoich historycznie uwarunkowanych kategorii rozumienia, z przeszłością poddającą się interpretacji.
.
Sekty i grupy fundamentalistyczne nie posiadają uporządkowanej nauki na temat zasad interpretacji Biblii. Czytają Biblię intuicyjnie i głoszą nieuporządkowane doktryny, często sprzeczne ze sobą a nawet herezje! Fundamentaliści i religijni fanatycy nie wierzą w potrzebę interpretacji Słowa Bożego. Zamiast tego proponują zwykłe cytowanie bez analizy. Z tej praktyki powstać może jedynie chaos.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 2, 2023 | Prima Scriptura, Teologia biblijna
Macherstwa część dalsza
Psalm 31:18 Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu
Niektórzy zwolennicy dzisiejszych nowych watykańskich wersji „biblii”, jak James White i jego polscy fanboye, próbują zdystansować się od Westcotta i Horta, ponieważ ukazało się wiele informacji dokumentujących wierzenia i apostazję tych dwóch ludzi, którzy są odpowiedzialni za krytyczny tekst grecki leżący u podstaw takich współczesnych wersji Pisma. W swojej książce „the King James Only Controversy” James White formułuje kilka interesujących i sprzecznych stwierdzeń na temat Westcotta i Horta. Na stronie 33 pan White pisze:
„Westcott i Hort wykorzystali kodeksy Synajski i Watykański do stworzenia Nowego Testamentu, dzieła, które wyparło w badaniach naukowych tekst używany przez KJV, później znany jako Textus Receptus”. [1]
Uwaga: kodeksy Synajski i Watykański to tak zwane „najstarsze i najlepsze rękopisy” autorstwa tych, którzy promują UBS, grecki tekst Nestle-Aland Critical, który leży u podstaw N.T. takich współczesnych wersji, jak ESV, NIV, NASB, a także współczesnych wersji katolickich, takich jak Biblia św. Józefa NAB 1970 i Biblia Nowego Jeruzalem 1985.
Następnie na stronie 99 pan White pisze:
„Adwokaci KJV onlyismu kochają nienawidzić B.F. Westcotta i F.J.A. Horta. Prace Westcotta i Horta nad greckim Nowym Testamentem są postrzegane jako centralny punkt próby „zdetronizowania” KJV i leżącego u jego podstaw tekstu greckiego, Textus Receptus. Chociaż współczesne teksty greckie nie są identyczne z tymi stworzonymi przez Westcotta i Horta, wciąż można znaleźć obrońców czarno-białego rysunku Autoryzowanej Wersji Biblii Króla Jakuba, którzy twierdzą, że wszystkie współczesne wersje opierają się na ich pracy.” [2]
James White dalej miesza prawdę z błędem, pisząc na stronie 122:
„W tym sensie, że Westcott i Hort prawidłowo zidentyfikowali potrzebę zbadania powiązań między rękopisami i wykazali, że po prostu nie wystarczy liczyć rękopisy, ale zamiast tego musimy zważyć rękopisy (niektóre rękopisy są ważniejsze od innych świadków tekstu oryginalnego), można powiedzieć, że współczesne teksty oparte są na ich dziełach. Jednak współczesna krytyka tekstu wyszła daleko poza Westcotta i Horta i w wielu przypadkach skorygowała brak równowagi w ich własnych wnioskach.” [3]
James White z jednej strony przyznaje, że tekst Wstcotta i Horta „wyparł tekst używany przez KJV” (jego własne słowa), ale z drugiej brzmi tak, jakby współczesne wersje „w wielu przypadkach” różniły się od wersji Westcotta i Horta. To po prostu nieprawda. Krytyczny tekst grecki Westcotta Horta jest praktycznie taki sam, jak współczesne krytyczne teksty greckie UBS / Nestle-Aland. Zmieniły się jedynie w bardzo niewielkim stopniu. W obu przypadkach pominięto lub zakwestionowano 45–50 całych wersetów Nowego Testamentu, a około 2000 słów, które pominięto, zmieniono lub dodano, jest praktycznie takich samych, jak w krytycznym tekście Westcotta i Horta, który pojawił się w English Revised Version z 1881 roku.
Pan White z całą pewnością fałszuje tutaj prawdę. Jak zwykle zresztą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 26, 2023 | Teologia biblijna
Dyscyplina unikana nie bez powodu
Jan 1:1
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος
En arche en ho Logos kai ho Logos en pros ton Theon kai Theos en ho Logos
Dlaczego heretycy unikają logiki? Odpowiedź na to istotne pytanie jest oczywista. Ponieważ Słowo Boże jest doskonałe, zatem nie zawiera w sobie sprzeczności ani błędów, dlatego też suma teologicznych doktryn jest wewnętrznie spójna. Żadna doktryna nie może przeczyć innej ani też być tzw. „prawdą równoległą” – co w rzeczywistości jest toporną próbą kamuflażu logicznej sprzeczności pod pozorami ortodoksji.
Heretycy mogą produkować wyłącznie doktryny spójne ze sobą do pewnego stopnia. Całość ich teologii okaże się jednak złożona z niepasujących do siebie strzępków nauczania, na siłę posklejanych koncepcją nielogicznego paradoksu. Doskonałym przykładem braku logicznej spójności w myśleniu heretyka będzie poniższa wypowiedź:
„To są bliźniacze prawdy, które biegną równolegle. Czy mogę ci powiedzieć? Zawsze będą przebiegały równolegle. Zawsze będą przebiegały równolegle. Nigdy się nie spotkają. Nigdy się nie przecinają. Nigdy nie zostaną pomniejszone; zgodnie z prawem są tym, czym są. Fakt, że nie rozumiesz, jak one do siebie pasują, dowodzi tylko, że jesteś czymś mniej niż powinieneś. Nie mówi to nic o Bogu. Twoja niezdolność do zharmonizowania tych rzeczy jest odzwierciedleniem twojej upadłości, mojej upadłości. Ludzie ciągle mnie pytają: „Jak to zharmonizować?” A moja odpowiedź brzmi: „Nie wiem. Nie mogę.” [1]
Ewangelia Jana naucza nas czegoś odwrotnego. Naucza o związku Słowa, Boga i logicznej egzegezy.
Z Ewangelii Jana dowiadujemy się, że Słowo to po grecku λόγος logos. Logos oznacza także logikę. Związek Boga ze Słowem, a mówiąc bardziej precyzyjnie z logicznym Słowem jest jak widzimy nierozerwalny. Syn Boży nazwany jest przez Jana Słowem, ponieważ Syn Boży przyszedł na świat aby ogłosić prawdę o Bogu: Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział. (Jan 1:18). Opowiedział w grece zapisane zostało słowem ἐξηγήσατο eksegesato. Syn dokonał egzegezy Ojca. Wyjaśnił Boga w swoim słowie. Związek między Mesjaszem, Ewangelią, Bogiem i logicznym słowem jest nierozerwalny. Właściwa egzegeza Słowa Bożego, egzegeza prowadząca do poznania zbawiającej prawdy musi być koniecznie czyniona z zachowaniem zasad logiki. To, z konieczności prowadzi, do spójności doktryny.
Zapamiętajmy: jeśli wiedza o Bogu jest istotna, to jesteśmy zobligowani do właściwego, ważnego argumentowania.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2023 | Teologia biblijna
Białe kłamstwa wyższej krytyki tekstu (do pobrania tutaj) to Biblijna, eklezjalna i historyczna odpowiedź na tekstualne alegacje Jamesa White’a i Johna MacArthura
Pozycja obala próbę zmiany treści Pisma Świętego przez współczesnych krytyków tekstu.
Historycznie pierwszy atak na Słowo Boże nie polegał na dodaniu do Słów Boga. Ten pierwszy i fatalny w skutkach dla całej ludzkiej rasy zamach na prawdę był redukcją, ujęciem ze Słowa Bożego. “Czy Bóg rzeczywiście powiedział?” – poddający w wątpliwość szept węża, wyraźnie obecny jest w ideologii wyższego krytycyzmu.
Posłuszni temu głosowi zrywając zakazany owoc “nie odejmuj od Jego słów” pragną być jak Bóg. Pragną decydować co jest a co nie jest Słowem Bożym. Uzurpują sobie Boski autorytet.
Tak jak na początku historii szatan ustami węża poddał w wątpliwość autorytet Boga kwestionując zakaz spożywania owocu poznania dobra i zła, doprowadzając do upadku Adama i Ewę, pierwszy kościół, tak też współcześnie przez usta wyższych krytyków kościół czasów ostatetcznych zostaje postawiony w sytuacji zakwestionowania Bożej opatrzności w zachowaniu Pisma Świętego i zachęcony do wyrawania z Pisma Świętego wielu jego natchnionych fragmentów.
Nie jedno, a szereg pytań wyższej krytyki tekstu podważa autorytet Słowa Bożego, deprecjonując a nawet obalając wiele z doktryn.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 14, 2023 | Teologia biblijna
Ukrywając prawdę
Argumentum ad novitam Błąd ten polega na tym, że ktoś powołuje się w swej argumentacji na fakt, że jego rozumowanie jest nowsze, nowocześniejsze, postępowe itd.
W zasadzie niniejszy artykuł dotyka najmniej istotnej kwestii, jaką jest przyjęta przez krytyków tekstu nowa, żelazna w ich systemie zasada „starsze jest lepsze”. Ta nowoprzyjęta reguła zakłada, że im manuskrypty starsze, tym ich przekaz bardziej wiarygodny, bliższy treści zawartej w autografach.
Oczywiście treści autografów wyżsi krytycy tekstu nie znają, jednakże twierdzą, że można ją odtworzyć właśnie przez porównywanie i zestawienie najstarszych manuskryptów, co przy założeniu domniemanej „czystości” najstarszych z manuskryptów poprowadzić ma do oczyszczenia treści Pisma Świętego z rzekomych naleciałości, czy też zanieczyszczeń, jakie zostały do niego dodane na przestrzeni wieków.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 2, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Prosta epistemologiczna droga
Izaj. 35:8 I będzie tam ścieżka i droga, którą nazwą Drogą Świętą. Nie będzie po niej chodził nieczysty, ale będzie ona dla nich. Ci, którzy tą drogą będą chodzić, nawet głupcy, nie zbłądzą.
W kontrowersji jaka wyrosła wokół spornego tekstu Dziejów 8:37 musimy pamiętać, że Bóg objawił Słowo Boże dla swojego ludu jako ścieżkę, na której nawet największy prostaczek wśród chrześcijan nie może zbłądzić. Oznacza to, że trzymając w ręku Pismo wierzący nie musi zastanawiać się nad tym, czy to co czyta jest prawdą, ponieważ całe Słowo jest natchnione (2 Tym. 3:16-17). Natchnienie oznacza, że każda Księga, rozdział, werset a nawet poszczególne słowo pochodzi z Bożego tchnienia, inspiracji a ręka pisarza była prowadzona przez Ducha Świętego (2 Piotra 1:21).
Ponieważ Bóg jest prawdą (Psalm 86:15; Jan 3:33; Rzym. 3:4) Jego Słowo jest prawdą (Psalm 119:160; Koh. 12:10; Jan 17:17). Prawdą zachowaną przez wszystkie pokolenia, a nie ukrytą w gąszczu błędów i tradycji tekstualnych. Prawdą łatwo dostępną, tak w starej jak i nowej dyspensacji
5 Mojż. 30:14 Lecz to słowo jest bardzo blisko ciebie, w twoich ustach i w twoim sercu, abyś je wypełniał
.
Rzym. 10:8 Ale cóż mówi: Blisko ciebie jest słowo, na twoich ustach i w twoim sercu. To jest słowo wiary, które głosimy:
Choć czyste, zachowane przez wszystkie wieki i łatwo dostępne spisane Słowo Boże jest blisko chrześcijan, nie wszyscy mają wiarę co do tej prawdy. W wielkim boju o integralność świętego tekstu zasadniczo na polu walki wyróżniają się dwa główne podejścia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 29, 2023 | Egzegezy, Historia chrześcijaństwa, Teologia biblijna
Teoria Horta
1 Kor. 3:19 Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga. Bo jest napisane: On chwyta mądrych w ich przebiegłości.
Na samym początku niniejszego rozważania warto przytoczyć słowa człowieka będącego przyczyną tragicznego w skutkach odejścia od przyjętego tekstu, Textus Receptus, który był podstawą wyznań Reformowanych dla tłumaczeń Słowa Bożego aż do roku kiedy to panowie Westcott i Hort dokonali „nowatorskiego” odkrycia zwanego Rewizją Lucjańską.
Oto słowa pana Horta, co ciekawe, logicznie spójne i należy się z nimi w pełni zgodzić. Posłuchajmy Horta:
„Teoretyczne założenie rzeczywiście pozostaje takie, że większość zachowanych dokumentów z większym prawdopodobieństwem reprezentuje większość dokumentów przodków na każdym etapie transmisji niż odwrotnie” [1]
Teoria Horta jest prawidłowa. Wielość zachowanych tekstów świadczy o wielości poprzedników tychże tekstów, w każdej generacji transmisji. Stąd tekst przyjęty oparty o liczność manuskryptów, dowodzi, że w miarę cofania się w generacjach kolejnych kopii tekstu posiadał on licznych, niezależnych przodków.
Ponieważ jednak Westcott i Hort chcieli obalić dotychczasowe źródło tłumaczenia Pisma Świętego, musieli oni w jakiś sposób je zdyskredytować. Stąd zostali zmuszeni do wymyślenia sposobu aby udowodnić, że tekst większościowy w rzeczywistości to rewizja, ujednolicenie i w zasadzie jeden, w dodatku fałszywy tekst.
Tak powstała koncepcja domniemanej Rewizji Lucjańskiej.
(więcej…)
