Afera

utworzone przez | Lis 19, 2019 | Ekumenizm

 

Poniższy tekst jest jest przedrukiem artykułu ze strony SolaScriptura.pl

Słowem wstępu

Mat. 10:25-26 25. Wystarczy uczniowi, że będzie jak jego mistrz, a sługa jak jego pan. Jeśli gospodarza nazywali Belzebubem, o ile bardziej będą tak nazywać jego domowników. 26. Dlatego nie bójcie się ich. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć.
.
1 Tym. 5:24-25 24. Grzechy niektórych ludzi są jawne, jeszcze zanim zostaną osądzone, a za niektórymi idą w ślad. 25. Podobnie dobre uczynki są jawne, a te, które nie są, pozostać w ukryciu nie mogą.

Niewiarygodne wydarzenia przedstawione w poniższym artykule są prawdziwe i dokładnie udokumentowanie. Wszystko wskazuje na to, że prywatny folwark hersztów najgorszego sortu, jakim stał się tzw. współczesny ewangelikalizm jest strukturalnie niereformowalny. Przy milczącej aprobacie członków zborów sprawy po prostu zaszły za daleko.

Biblia ustanowiła pewne przepisy dotyczące formy organizacji zborów, ludzie je zastąpili swoimi pomysłami. Ale tutaj mamy do czynienia ze sprawą kuriozalną. Nawet to ludzkie prawo kościelne zostało zgwałcone przez tych, którzy mienią się chrześcijanami i przywódcami denominacji.

Czy drogi czytelniku chcesz zrozumieć, czemu w Polsce liczba chrześcijan biblijnie wierzących mieści się w granicach błędu statystycznego? Zapraszamy do smutnej lektury historii o homoseksualizmie, nepotyzmie, zdradzie, donosicielstwie i bezprawnej dyktaturze, gdzie w rolach głównych wystąpią

  • Jego Ekscelencja Ksiądz Mateusz Wichary
  • Janusz Kucharczyk
  • rodzina Fibików z Zabrza
  • oraz Igor Leszczyński
  • a także niebiblijny aparat zarządzania KChB

(więcej…)

Czy gromadzenie jest czymś grzesznym?

utworzone przez | Lis 18, 2019 | Chrześcijańska moralność

Dwie strony medalu

Nie sądzę, że wszelkie gromadzenie jest grzeszne. Niektóre z nich mogą zostać uznane za konieczne. Na przykład w Księdze Rodzaju powiedziano nam:

1 Mojż. 41:49 Józef więc nagromadził zboża tak wiele jak piasku morskiego, aż przestano je liczyć, bo było go bez liku

Niektórzy ludzie zbierają czasopisma i czytają je ponownie wiele lat później. Pomaga to zwiększyć ich wiedzę i jest bardzo pomocne w zrozumieniu np. historii. Przez lata osobiście zebrałem wiele zasobów biblijnych, aby pomóc w udzielaniu odpowiedzi na wiele pytań. To jest dobre.

(więcej…)

Wstępne objaśnienie wersetów, w których użyto słowa „świat”

utworzone przez | Lis 15, 2019 | Teologia reformowana

Poprawna egzegeza

W pewnym sensie niechętnie wspominam jakikolwiek fragment Pisma, który został użyty dla poparcia idei, że Chrystus umarł za wszystkich. Nie dlatego, że fragmenty te są dla mnie trudne do wyjaśnienia, ale dlatego, że niechętnie mówię o takiej nieprawdzie. Przypuszczam jednak, że z większością tych wersetów moim czytelnicy zostali zapoznani przez tych, którzy w tym błędzie trwają.

Nie dajcie się zwieść zwykłemu brzmieniu słów. Zawsze pamiętajcie o ogólnym nauczaniu Biblii i nigdy nie interpretujcie jakiegoś wersetu niezgodnie z tym nauczaniem. Możemy na przykład wykazać, że słowo „świat” zawsze ma takie znaczenie, jakie nadają mu wersety, pośród których ono występuje. Słowo to zostało użyte na 5 różnych sposobów:

(więcej…)

Luter i kwestia żydowska

utworzone przez | Lis 14, 2019 | Historia chrześcijaństwa

Tragedia złej egzegezy

Łuk. 14:23 Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił.

Sakralizm jest zbieżnością kościoła i państwa, systemem w którym wzywa się do wzajemnego oddziaływania kościoła na państwo oraz państwa na kościół aby dokonać oczekiwanych zmian. Oznacza to również perspektywę, która postrzega kościół i państwo jako powiązane, a nie oddzielne byty, tak że ludzie w regionie geograficznym i politycznym są uważani za członków dominującej instytucji kościelnej.

Historycznym powodem powstania sakralizmu jest schizma Donatystów jaka miała miejsce od IV do VI wieku n.e. głównie w Kartaginie, zapoczątkowana przez Donatusa Magnusa, który stwierdził, iż apostatów nie powinno się ponownie przyjmować na łono kościoła co wiązało się z degradacją duchownych – byłych apostatów – tym odmawiano prawa do sprawowania sakramentów. O skali zjawiska świadczy Synod w Kartaginie z 308 roku, gdzie obecnych było nie mniej niż 200 biskupów  wyznających Donatyzm.

Pomimo prób inicjowanych przez cesarza Konstantyna I nie udało się osiągnąć kompromisu między kościołem powszechnym a nowo wyodrębnioną i zdobywającą szybką popularność sektą. Zamiast porozumienia protest pogłębił się a ulice opanowała przemoc.

(więcej…)

Józef, przybrany ojciec Jezusa

utworzone przez | Lis 13, 2019 | Chrześcijańska moralność

Święta Rodzina

Łuk. 3:23 A Jezus miał około trzydziestu lat. Był, jak sądzono, synem Józefa

W Ewangeliach czytamy wiele o Jezusie, o Jego działalności, uczniach i nieco o Jego ziemskiej rodzinie. Niby to prawda oczywista; bywa jednak tak, że w życiu codziennym spotykamy nieproporcjonalnie duże zainteresowanie tym, co w Słowie Bożym uznane jest za mniej istotne.W Biblii panuje zasada proporcjonalności; to co jest najbardziej ważne zajmuje najwięcej miejsca i opisane jest wielokrotnie z wielu perspektyw i punktów widzenia. Początkowe trzydzieści lat życia Jezusa jest opisane jedynie w dwóch Ewangeliach (Mat. 2; Łuk. 2). Są to zaledwie dwie kartki w całej Biblii!

Bardzo mało jest przekazu o Marii matce Jezusa a jeszcze mniej o Józefie, cieśli i zarazem spadkobiercy królewskiej linii Dawida (Łuk. 3:23-31), który pełnł rolę ziemskiego ojczyma Jezusa z Nazaretu. Gdybym ja opisywał czyjeś życie, to z mojego punktu widzenia poświeciłbym cały rozdział książki na opisanie rodziców bohatera. Duch Święty jednak chciał aby było inaczej, aby osoba Jezusa była oddzielona od całej reszty ludzi dobrych, złych, pospolitych czy zacnych.

(więcej…)

LWW 2:3 Trzy Osoby Boże

utworzone przez | Lis 12, 2019 | Teologia systematyczna

Trzy osoby Boże stanowią Trójcę Świętą – Ojciec, Syn (lub Słowo)i Duch Święty. Stanowią jedność w istocie, mocy i wieczności. Każda z osób jest w pełni Bogiem, ale Trójca jest jedna i niepodzielna.

  • Ojciec nie zawdzięcza swojego bytu nikomu.
  • On jest Ojcem dla Syna, który jest z Niego zrodzony w wieczności.
  • Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna.

(więcej…)

O potrzebie duchowego rozwoju

utworzone przez | Lis 11, 2019 | Egzegezy, Teologia biblijna

 

Rys historyczny

1 Tym. 4:13-16 13. Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki. 14. Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych. 15. O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich. 16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.

Apostoł właśnie opuścił więzienie w Rzymie, w którym przebywał w latach 60-62 a.d. (Dzieje 28:30-31) udał się do Macedonii w celu odwiedzenia okolicznych miast gdzie zakładał zbory, w Efezie zaś pozostawił Tymoteusza aby rozwiązać problemy fałszywej doktryny zalecającej przestrzeganie Prawa, osobistą i pokarmową ascezę, (1 Tym. 1:3-7; 4:1-3; 6:3-5), a także kwestie moralnego i eklezjalnego nieporządku (1 Tym. 2:1-15) i wreszcie przywódctwa (1 Tym. 3:1-14).

(więcej…)

Odpowiedź na uniwersalne odkupienie

utworzone przez | Lis 8, 2019 | Teologia reformowana

Ogólny cel śmierci Chrystusa

Powód 1. Są fragmenty Pisma, które mówią o tym, czego dokonał Chrystus przez swoją śmierć w sposób bardzo ogólny i nieokreślony. Dlatego też twierdzi się, że Jego śmierć nie mogła się dokonać dla jakiegoś szczególnego, określonego celu.

Np. Pismo mówi o nieskończonej wartości śmierci Chrystusa. Powiedziane jest o tym, że Bóg przelał swoją własną krew

Dz 20:28  Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.

(więcej…)

Gumowe cuda na kiju

utworzone przez | Lis 7, 2019 | Chrześcijańska moralność

 

Nowa perspektywa

„Zmieniło się przesłanie głoszone w niektórych z największych wspólnot na świecie. Dzisiaj jest tam nauczana nowa ewangelia. Ta nowa ewangelia jest kłopotliwa, ponieważ pomija Jezusa i lekceważy krzyż. Zamiast kierować wzrok na Chrystusa, ewangelia ta koncentruje się na zdrowiu i bogactwie  oraz oferuje porady, takie jak: wyznaj, że wszystko, czego dotkniesz, powiedzie się, bo jak mówi czołowy kaznodzieja „ewangelii sukcesu”: „Cud znajduje się w twoich ustach”.  Według tej nowej ewangelii, jeśli wierzący będą powtarzali pozytywne wyznania i wykrzeszą z siebie wystarczająco dużo wiary, Bóg uwolni błogosławieństwo w ich życiu” – David Jones and Russell Woodbridge, Health, Wealth, and Happiness, Kregel, Grand Rapids 2011, s. 14-15.

Gdyby tak poważnie zastanowić się co kieruje współczesnymi wyznawcami ducha zielonoświątkowstwa odpowiedź znaleźlibyśmy nie w Piśmie Świętym lecz… w portfelu. Może wydawać się szokującymże to co Pan Jezus odrzucił gdy był kuszony przez szatana jest głównym motorem działania członków społeczności charyzmatycznych.

  • dobrobyt (Mat. 4:3-4) odrzucony przez Pana słowami: Jest napisane: Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale każdym słowem pochodzącym z ust Bożych
    .
  • zdrowie (Mat. 4:4-7) odrzucone wypowiedzią: Jest też napisane: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, swego Boga.
    .
  • doczesna władza (Mat. 4:8-10) zrefutowane następująco: Jest bowiem napisane: Panu, swemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i tylko jemu będziesz służył

(więcej…)

Rodzaje czasu aorist

utworzone przez | Lis 6, 2019 | Greka Koine

Definicja

Grecki czas aorist wyraża działanie jako mające miejsce w przeszłości i postrzegane jednocześnie jako dokonane (czas przeszły dokonany). Aorist jest niekiedy nazywany ponadczasowym, ponieważ aspekt czasu znajduje się tylko w trybie oznajmującym i w imiesłowiu.

Czas aorist określa działanie po prostu jako zachodzące bez odniesienia do postępu. Aorist definiuje akcję jako zdarzenie, nie określając sposobu jego wystąpienia ani jego kompletności. Wyraża fakt działania lub zdarzenia bez względu na czas jego trwania.

Dr Young przedstawia cas aorist w ten sposób:

„Najlepiej postrzegać czas aorist jako gramatyczną percepcję jakiegoś wydarzenia przez mówcę widzianego w jego całości lub jako jedną całość… różnica pomiędzy aspektem dokonanym (czas aorist) a niedokonanym (czas teraźniejszy i preszły niedokonany) to róznica między postrzeganiem całej parady z helikopteru (aspekt dokonany) a postrzeganiem jednego pływaka przez osobę idącą wzdłuż krawędzi basenu lub też oglądającą to z trybuny.”

(więcej…)

Harmonia Ewangelii: nakarmienie pięciu tysięcy

utworzone przez | Lis 5, 2019 | Teologia systematyczna

Wprowadzenie

Służba Mesjańska przyciąga tłumy, którym głoszone są przypowieści o Królestwie Niebieskim, będące dla słuchaczy jednocześnie zachętą, ostrzeżeniem raz definicją jego nie cielesnej lecz duchowej sfery (Mat. 13:1-52). Oczekiwania Żydów, którzy spodziewali się powstania fizycznego dominium Mesjasza na ziemi, gdzie wszyscy Izraelici żyliby długo i szczęśliwie w dostatkach, zdrowiu i bez zagrożeń życia, nie znajdują poparcia w nauce Jezusa. Dowiadują się raczej o sferze zbawienia duchowego, a tego cieleśni naśladowcy raczej zrozumieć nie mogą (Mat. 13:10-15).

Jezus publicznie ogłasza się wcielonym Bogiem (Jan 5:15-19), jedynym Zbawicielem i drogą do społeczności w niebie z Najwyższym (Jan 5:20-37) prokalmując jednocześnie sąd i zatracenie nad tymi, którzy w Niego nie wierzą (Jan 5:38-47).

(więcej…)

Igranie ze znaczeniem

utworzone przez | Lis 4, 2019 | Teologia biblijna

Resztki Biblijnej moralności

W tym momencie historii, mimo że większość współczesnego społeczeństwa jest już w pełni zaangażowana w ewolucyjny i naturalistyczny pogląd na świat, nasze społeczeństwo wciąż korzysta ze zbiorowej pamięci biblijnego poglądu na świat. Ludzie w dalszym ciągu uważają, że ludzkie życie jest wyjątkowe. Wciąż mają resztki biblijnej moralności, takie jak przekonanie, że

  • miłość jest największą cnotą,
    .
    1 Kor. 13:13 A teraz trwają wiara, nadzieja, miłość, te trzy. Z nich zaś największa jest miłość
    .
  • służba sobie nawzajem jest lepsza niż walka o władzę osobistą
    .
    Mat. 20:25-27 25. Ale Jezus przywołał ich do siebie i powiedział: Wiecie, że władcy narodów panują nad nimi, a ci, którzy są wielcy, sprawują swą władzę nad nimi. 26. Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą. 27. I kto wśród was chce być pierwszy, niech będzie waszym sługą.
    .
  • pokora i uległość przewyższają arogancję i bunt
    .
    1 Piotra 5:5 Podobnie młodsi, bądźcie poddani starszym. Wszyscy zaś wobec siebie bądźcie poddani. Przyobleczcie się w pokorę, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje

(więcej…)

Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 6

utworzone przez | Lis 1, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna

Przygotowanie

Jest to pierwszy krok w ekspozycji Słowa Bożego. Wydaje się to oczywistym ale jest bardzo często pomijanym elementem studium. W niniejszym rozważaniu wskażemy na istotne czynniki przygotowania jak

  • odrodzenie
  • pokuta
  • modlitwa
  • oraz ciężka praca,

To skieruje studium na właściwe tory prawidłowego zrozumienia Świętego Tekstu.

(więcej…)

Wigilancjusz z Akwitanii: przebłysk Reformacji

utworzone przez | Paź 31, 2019 | Bohaterowie wiary

Życiorys

Poza wzmiankami Hieronima niewiele wiadomo o Wigilancjuszu, który urodził się około 370 a.d. w Calagurris (obecnie Saint Martory) w Akwitanii (Galia) gdzie jego ojciec prowadził gospodę na wielkiej rzymskiej drodze do Hiszpanii.

Już w młodości jego talent poznał Sulpicjusz Sewer (żyjący w latach 363 – 420 a.d. nawrócony na chrześcijaństwo prawnik, historyk i hagiograf), który posiadał dobra w tej okolicy. W 395 a.d. Sulpicjusz, który prawdopodobnie ochrzcił Wigilancjusza, wysłał go z listami do Paulina z Noli (biskup, przyjaciel Augustyna z Hippony i Hieronima ze Strydonu), gdzie spotkał się z przyjaznym przyjęciem.

Gennadiusz z Maryslii (zmarły ok. 500 a.d chrześcijański historyk) stwierdza, że był on prezbiterem w Barcelonie po 406 a.d. czyli w tym czasie musiał zostać przeniesiony do Hiszpanii.

Wigilancjusz śmiało może być nazwany prekursorem prawdziwej myśli protestanckiej na co wskazuje jego sprzeciw wobec ówczesnych pogańskich praktych jakie przeniknęły do kościoła:

  • zwalczał kult świętych i męczenników
  • zwalczał kult relikwii.
  • występował przeciw celibatowi
  • sprzeciwiał się przymusowemu ubóstwu

(więcej…)

Halloween – Analiza z perspektywy biblijnej

utworzone przez | Paź 30, 2019 | Chrześcijańska moralność

Biblia nie mówi wprost o Halloween ale porusza różne tematy dotyczące symboli związanych z jego obchodami. W niniejszym artykule postaramy się przedstawić biblijny punkt widzenia na kwestie związane z tym, co w owym dniu się „świętuje”.

Rys historyczny

Celtowie, Rzymianie, Chrześcijanie… Wiele religii i kultur wzięło udział w stworzeniu obchodów mających swoje korzenie w bardzo dawnych czasach i zachowujących do dzisiaj swoją podstawową cechę: fascynację śmiercią.

Jest to zwyczaj tak stary, jak sama śmierć. Święto Halloween to mieszanka bardzo starych oraz późniejszych tradycji ludowych mających swój pogański rodowód. Wiele krajów obchodzi je na swój własny sposób ale najbardziej popularną wersją jest Halloween celebrowany przez Amerykanów. Dotarł on do USA wraz z emigrantami z Irlandii. Poprzez hollywoodzkie filmy udało im się rozpropagować, jak nikomu innemu własny jego styl, którego znakami szczególnymi są specyficzne kostiumy, dynie itd. a także, co jest zupełnie oczywiste i widoczne, kult terroru i śmierci.

(więcej…)

Kwestia uświęcenia, cz. 2 dwa jego rodzaje

utworzone przez | Paź 29, 2019 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Totalna Deprawacja

Rzym. 3:10-18 10. Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11. Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12. Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego. 13. Grobem otwartym jest ich gardło, zdradzają swymi językami, jad żmij pod ich wargami. 14. Ich usta pełne są przeklinania i goryczy; 15. Ich nogi są szybkie do rozlewu krwi; 16. Zniszczenie i nędza na ich drogach; 17. A drogi pokoju nie poznali. 18. Nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami.

W pierwszej części artykułu przedstawione zostały zgubne skutki grzechu. Choć ludzkość została stworzona bezgrzeszną (Kazn. 7:29) upadek Adama i Ewy spowodował wtargnięcie nieprawości w każdy aspekt naszego istnienia. Zepsucie jest całkowite nie co do stopnia (Bóg powstrzymuje przed całkowitym stoczeniem się w zło, por. Psalm 76:10) lecz co do rozciągłości (na wskroś przeszywa jestestwo każdego człowieka w każdym jego aspekcie, myśli, woli, zamiarów, czynów) co w konsekwencji całkowicie odcina od Bożej społeczności oraz możliwości odpowiedzenia Bogu na Jego wezwanie do upamiętania. (Jan 6:44; Rzym. 8:8-9).

(więcej…)

LWW 2:2 Samowystarczalność Boga

utworzone przez | Paź 28, 2019 | Teologia systematyczna

Bóg jest samowystarczalny. W Nim i tylko w Nim znajduje się pełnia życia, chwały, dobroci i wspaniałości. Nie zależy od żadnej istoty stworzonej,którą uczynił, Jego chwała nie pochodzi od stworzeń. Wręcz przeciwnie, przejawia swoją chwałę w nich i przez nie.

(więcej…)

Boża suwerenność, Ewangelia a dobry sen

utworzone przez | Paź 27, 2019 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Teologia snu

Marek 4:3-8

3. Słuchajcie! Oto siewca wyszedł siać.

4. A gdy siał, jedno padło przy drodze, a ptaki niebieskie przyleciały i wydziobały je.

5. Inne padło na miejsca skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i szybko wzeszło, bo ziemia nie była głęboka.

6. A gdy słońce wzeszło, wypaliło je, a ponieważ nie miało korzenia, uschło.

7. Inne zaś padło między ciernie, a ciernie wyrosły i zagłuszyły je, i nie wydało owocu.

8. A inne padło na dobrą ziemię i wydało bujnie wschodzący i rosnący owoc: jedno trzydziestokrotny, inne sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inne stokrotny.

Wylądowałem, a ufam Panu w tej sprawie, w czwartym rozdziale Ew. Marka. Być może dlatego, że głoszę przez Ew. Marka, a Marek dominuje w tym czasie w moim umyśle. Ale chcę, żebyście wzięli swoją Biblię i otworzyli ją na czwartym rozdziale Ew. Marka, gdyż chcę rozprawiać o tym, co nazwałem „Teologią snu”.

Podczas gdy to robicie, chcę tylko, abyście wiedzieli, że sypiam bardzo dobrze, po prostu ogólnie, gdziekolwiek jestem na świecie, wydaje się, że sypiam. Myślę, że zdolność do spania jest do pewnego stopnia związana z moją teologią. Właśnie stąd pochodzi ten tytuł.

(więcej…)

Arminianizm: wnioski końcowe i ostrzeżenia

utworzone przez | Paź 25, 2019 | Herezja Remonstrancji

Przypomnienie wstępnych założeń

Jakuba 3:11-12

11. Czy źródło z tej samej szczeliny tryska wodą słodką i gorzką?

12. Czy może, moi bracia, drzewo figowe rodzić oliwki albo winorośl figi? Tak też żadne źródło nie może wydać słonej i słodkiej wody

Jest oczywistym, że spłodzona podstępnie ewangelia mająca swoje źródło w błędzie, będąca mieszanką prawdy i kłamstwa zbawiać nie może ponieważ Duch Święty operuje tam, gdzie jest głoszona prawda (Jan 14:17; 16:13; 1 Jana 4:6; 2 Tes. 2:13). Wtedy i tylko wtedy (jeśli taka wola Boża, Efez. 1:4-13; 2 Tym. 1:9-10) Duch Święty działając poprzez Słowo Prawdy (modus operandi) pieczętuje narodzonego przez siebie na nowo człowieka zachowując go i strzegąc do końca życia (Efez. 1:13; 1 Piotra 1:5; Jan 6:63), ku pewnemu osiągnięciu zbawienia (Rzym. 8:26-31; 1 Piotra 1:9).

Zatem największym wysiłkiem szatana w celu odcięcia ludzi od zbawienia będzie zanieczyszczenie Ewangelii. A jako że jest to istota przebiegła, zaatakował Reformację w sposób najbardziej przemyślany, tworząc doktrynę niemalże ortodoksyjną (tak jawi się ona nominalnie), jednakże której:

a. źródłem jest błąd, podstęp i nieczystość
.
b. owocem zaś brak pełnego przekonania wynikający ze zneutralizowania modus operandi Ducha Świętego.

(więcej…)

Ja jestem Winoroślą

utworzone przez | Paź 24, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana

Wprowadzenie

Jan 15:1-6

1.  Ja jestem prawdziwą winoroślą, a mój Ojciec jest winogrodnikiem.

2. Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc.

3. Wy już jesteście czyści z powodu słów, które do was mówiłem.

4. Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie.

5. Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.

6. Jeśli ktoś nie trwa we mnie, zostanie wyrzucony precz jak latorośl i uschnie. Takie się zbiera i wrzuca do ognia, i płoną.

Pan Jezus zwrócił się do swoich uczniów poprzez obszerną metaforę, aby mogli zrozumieć zasady chrześcijańskiego życia, na przykładzie wziętym z dobrze im znanego procesu mającego zastosowanie w rolnictwie. Chrystus sam porównuje się do winorośli, w odróżnieniu od nazywanego winnicą domu Izraela (zob. Izaj. 5:1-7), który zamiast winogron wydał dzikie owoce.

(więcej…)