Chrystus: Bóg, Pan i Zbawiciel

utworzone przez | Wrz 13, 2019 | Chrystologia: nauka o Chrystusie

Bóg Trójjedyny a ewangelia

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś diabeł przez fałszywych proroków, w tych ostatecznych dniach przemawia do nas bluźniąc Boskości Syna (Kol. 2:9, Izaj. 9:6-7, Mich. 5:2), który jest dziedzicem wszystkiego (Mat. 28:18, Jan 1:11, Jan 16:15) i który też stworzył wszechświat (1 Kor. 8:6, Hebr. 2:8, Kol. 1:15-16, Jan 1:3).

Jako prawowierni chrześcijanie nie wierzymy w kłamstwa diabła. Wierzymy w Mesjasza, który jest Zbawicielem, Panem i Bogiem.

(więcej…)

Arminianizm: adopcja jezuickiego wybryku

utworzone przez | Wrz 12, 2019 | Herezja Remonstrancji

 

Odrobina dziegdziu…

Gal. 1:8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty.

Arminianizm nie jest chrześcijaństwem lecz przebiegle zakamuflowaną jezuicką herezją, w sercu której leży doktryna średniej wiedzy Boga uzależniająca decyzje Stwórcy od aktów wolnej woli człowieka. Ch. H. Spurgeon ostrzegał świat protestancki przed skutkami tej fałszywej doktryny mówiąc: „Arminianizm skłania się w stronę legalizmu; nic innego, ale to właśnie legalizm, leży u podstaw Arminianizmu.” Wyrywając akt soteriologiczny z rąk Bożych i przekazując go pod sąd ludzkiej wolnej woli w ostateczności arminianizm uzależnił zbawienie człowieka od samego człowieka.

W poprzedniej części rozważania przedstawione zostały historyczne aspekty powstania arminianizmu, zbudowanego na bazie jezuickiego molinizmu podstępnie przemyconego do teologii protestanckiej. W niniejszym artykule sednem analizy opartej o materiały źródłowe będzie teologiczna tożsamość jezuickiego molinizmu i arminianizmu.

(więcej…)

Kiedy powinniśmy opuścić zbór?

utworzone przez | Wrz 12, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele

Być albo nie być, oto jest pytanie

Zasadniczo nie popieram przechodzenia z kościoła do kościoła. Należy jednak stwierdzić, że zdarzają się sytuacje, gdy chrześcijanie powinni przenieść się z jednego kościoła do drugiego. Jeśli zajdzie taka konieczność, należy zrobić to we właściwy sposób i w odpowiednim momencie.

  • Jakie są uzasadnione powody do opuszczenia zboru?
  • Kiedy jest właściwy czas na opuszczenie zboru?
  • W jaki sposób opuścić zbór aby dołączyć do innego?

W niniejszym artykule odpowiemy na powyższe, jakże istotne pytania.

(więcej…)

LWW 1:4-5 Autorytet Pisma i świadectwo Kościoła

utworzone przez | Wrz 11, 2019 | Teologia systematyczna

Rozdział 1:4
Autorytet Pisma

Pismo Święte jest autorytatywne samo z siebie. Jego autorytet nie zależy od świadectwa żadnego człowieka ani Kościoła, lecz pochodzi wyłącznie od Boga, jako Autora, który sam w sobie jest prawdą. Musi być przyjęte, bo jest Słowem Bożym.

1 Tes 2:13 Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy przyjęliście słowo Boże, które słyszeliście od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boże, które też w was, którzy wierzycie, skutecznie działa.
.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości
.
2 Piotra 1:19-21 19. Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; 20. To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi. 21. Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
.
1 Jana 5:9 Jeśli przyjmujemy świadectwo ludzi, to świadectwo Boga jest większe. To bowiem jest świadectwo Boga, które dał o swoim Synu.

(więcej…)

Chwiejny umysł

utworzone przez | Wrz 10, 2019 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy

 

Jak zniszczyć Boże dzieło?

Przysłów 24:21 Synu mój, bój się PANA i króla, a nie przestawaj z chwiejnymi;

Kiedy mamy do czynienia z ustalonym porządkiem rzeczy wynikającym z Bojaźni Bożej obserwujemy harmonijny wzrost ciała, który wynika z działania każdego pojedynczego członka danej wspólnoty czy partycypanta przedsięwzięcia. Czynnikiem zespalającym jest oczywiście wzajemna miłość motywująca do wydajnej pracy. Nie ma tu miejsca na zazdrość, każdy wykonuje swoją część zadania z radością. To Chrystus sprawia, że całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości. (Efez. 4:15).

Co zrobić zatem, aby przeszkodzić tej idylli? Nic prostrzego. Narzędziem będą tutaj cielesność i nieumartwiony grzech chrześcijan oraz podstawieni agenci czyli fałszywi bracia dolewający oliwy do ognia w momencie powstania jakiegokolwiek problemu. Efektami tego będą kłótnia, skandal i rozłam.

Dlatego właśnie Pismo Święte przestrzega przed współpracownikami o chwiejnym umyśle, którzy na końcu zawsze okazują się rebeliantami.

(więcej…)

O koronach przygotowanych dla prawdziwych wierzących, cz. 2

utworzone przez | Wrz 9, 2019 | Egzegezy, Teologia systematyczna

 Wstęp

Biblia pięciokrotnie wspomina o koronach przygotowanych dla prawdziwie wierzących chrześcijan. Korony te będą im przyznane przez Boga i według Jego suwerennej woli. Koronę zawsze otrzymuje się od kogoś, kto ją przyznał drugiej osobie. W tym wypadku Osobą przyznającą korony jest sam Bóg, a dostaną je ci, którzy zwyciężają, zaliczają próbę, zawsze jednak w kontekście triumfu osiągniętego przez Chrystusa i nigdy poza tym kontekstem. Dlatego mogłoby się wydawać, że jest to akt, na który zasługujemy, ale jest to tylko pewna część prawdy, ponieważ Boża łaska ma tutaj priorytetowe znaczenie. Bez Bożej łaski nasze zwycięstwo byłoby po prostu niemożliwe.

Korony reprezentują zwycięstwo Chrystusa osiągnięte w nas samych, my zaś jesteśmy odbiorcami tego zwycięstwa. Biblia porównuje życie wieczne do diademu, który wręcza się za zwycięstwo w zawodach sportowych.

Zobaczmy owych pięć koron w sposób szczegółowy.

  • 1) Niezniszczalna korona upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad wszystkim tym, co ulega zniszczeniu i przemijaniu: (1 Kor. 9:25)
  • 2) Korona sprawiedliwości upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieprawością: (2 Tym. 4:8)
  • 3) Niewiędnąca korona chwały upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieczystością i skażeniem duchowym: (1 Piotra 5:4)
  • 4) Korona życia upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad śmiercią duchową i fizyczną: (Jakuba 1:12; Obj. 2:10)
  • 5) Korona radości (chluby) upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad prześladowaniem wierzących ze strony szatana oraz ludzi idących na zatracenie (1 Tesaloniczan 2:19)

(więcej…)

Arminianizm: podstępny bękart Jezuitów

utworzone przez | Wrz 6, 2019 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa

W kuźni herezji

2 Piotra 2:1-2 1. Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę. 2. Wielu zaś podąży za ich zgubną drogą, a droga prawdy z ich powodu będzie bluźniona.

Nie ma na świecie nic gorszego niż fałszywa ewangelia. Prawda jest taka, że Bóg wybrał sobie do zbawienia konkretnych ludzi (Ograniczone odkupienie), przeznaczył ich do tego przed założeniem świata (Wybrany przez Boga), posłał Swojego Syna aby umarł na krzyżu za nich właśnie, w ich miejsce przyjmując na siebie Boży gniew za wszystkie możliwe grzechy jakie popełnili i popełnią (O grzechu niewiary). Po usłyszeniu Ewangelii (Skąd się biorą „uszy do słuchania”?) duchowy trup zostaje wskrzeszony i zanurzony w Duchu Świętym (Chrzest w Duchu Świętym a zbawienie), kąpiel odrodzenia czyni go nowym stworzeniem (Bóg Duch Święty: Regeneracja) I to nie jest tak, że może się on opierać. Trup nie może się opierać (I nieodparta łaska). Mając nowe serce i podarowaną wiarę (Jego wiara w nas) następuje upamiętanie, odwrócenie się od grzechu (Pokuta czy upamiętanie?), pragnienie naśladowania Chrystusa (Zbawienie Panującego Pana).

Zaś fałszywa ewangelia mówi tak:

  • to człowiek decyduje o przyjęciu zbawienia,
  • to człowiek wybiera Boga,
  • człowiek jest zobowiązany do wytrwania w wierze, którą sam w sobie musi wzbudzić,
  • w konsekwencji to człowiek może zdecydować odpaść od wiary i Boga.

Człowiek, człowiek, człowiek. Synergizm soteriologiczny nie zbawia. Skąd on się wziął?

(więcej…)

Czym jesteśmy i czym będziemy?

utworzone przez | Wrz 6, 2019 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych

 

To, czym jesteśmy teraz jako dzieci Boże, nie jest tym, czym będziemy, gdy Pan Jezus się objawi.

Wstęp

Efez. 1:19-23
.
19. I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły.

20. Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich;

21. Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym.

22. I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi;

23. Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

Powyższy fragment Słowa Bożego jest jednym z tych, do których odwołują się zwolennicy doktryny postmileniaryzmu. Twierdzą oni że Królestwo Boże jest już teraz (Kingdom Now), i dlatego Kościół panuje i dominuje na świecie w obecnym czasie, w aktualnej dyspensacji. Wielu z nich uważa, że w tych wersetach jest mowa o triumfie i wywyższeniu Kościoła już w chwili obecnej. Jest to fałszywa doktryna dominionizmu.

Przyjrzyjmy się uważnie temu tekstowi, analizując go w świetle całego Pisma Świętego.

(więcej…)

Nekroświątkowcy

utworzone przez | Wrz 5, 2019 | Charyzmania

Nekrolatria

3 Mojż. 19:31 Nie będziecie się zwracać do czarowników ani szukać rady u spirytystów, abyście się przez nich nie skalali. Ja jestem PAN, wasz Bóg

Do niedawna jeszcze nekrolatria była cechą takich pseudochrześcijańskich herezji jak rzymski katolicyzm czy prawosławie. Tam przecież oddaje się boską cześć zmarłej (rzekomo wniebowziętej) Maryi a zaduszki zbiegają się z mającymi swe korzenie w pogaństwie ludowymi uroczystościami ku czci zmarłych. Był czas, gdy przesyconą katolicyzmem kulturę cechowała natrętnie powracająca myśl o nieuniknionej śmierci, co dało swój wyraz w tzw. Tańcu Śmierci. Trupy w stanie rozkładu toczone przez robactwo, mumie i szkielety powracały do życia tańcząc w geście triumfu.

Kto by pomyślał, że kult zmarłych ludzi przeniknie do tzw. „ewangelikalizmu”? Owszem, gdzieś tam w USA mormoni chrzczą się za zmarłych oraz istnieją sekty uprawiające nekro-kanibalizm, ale generalnie praktykujący tego typu wynaturzenia uznawani byli za chorych umysłowo psychopatów.

I oto mamy dziś powrót do pogańskich korzeni. Gdzie? Oczywiście w ruchu zielonoświątkowym…

(więcej…)

Co to jest teoria dojrzałego wszechświata?

utworzone przez | Wrz 4, 2019 | Teologia biblijna

Definicja

Teoria dojrzałego wszechświata (MUT – Mature Universe Theory), zwana także dojrzałym widokiem ziemi, czyli dojrzałym stworzeniem, twierdzi, że Bóg stworzył Ex-Nihilo (z niczego) młody wszechświat około 6 000  lat temu z „faktycznym wiekiem”. Zauważa, że ​​Bóg stworzył wszechświat w sposób uczciwy w sześciu dosłownych 24-godzinnych dniach z określonym wiekiem lub dojrzałością.

(więcej…)

LWW 1:2-3 Pismo Święte: kanon i apokryfy

utworzone przez | Wrz 3, 2019 | Teologia systematyczna

Rozdział 1:2
Pismo Święte: kanon

Pismo Święte czyli zapisane Słowo Boże zawiera następujące księgi,które razem tworzą Stary i Nowy Testament:

Stary Testament: • 1 Księga Mojżeszowa • 2 Księga Mojżeszowa • 3 Księga Mojżeszowa • 4 Księga Mojżeszowa • 5 Księga Mojżeszowa • Księga Jozuego • Księga Sędziów • Księga Rut • 1 Księga Samuela • 2 Księga Samuela • 1 Księga Królewska • 2 Księga Królewska • 1 Księga Kronik • 2 Księga Kronik • Księga Ezdrasza • Księga Nehemiasza • Księga Estery • Księga Joba • Księga Psalmów • Przypowieści Salomona • Księga Kaznodziei Salomona • Pieśń nad Pieśniami • Księga Izajasza • Księga Jeremiasza • Treny • Księga Ezechiela • Księga Daniela • Księga Ozeasza • Księga Joela • Księga Amosa • Księga Abdiasza • Księga Jonasza • Księga Micheasza • Księga Nahuma • Księga Habakuka • Księga Sofoniasza • Księga Aggeusza • Księga Zachariasza • Księga Malachiasza

(więcej…)

Jeśli dobrowolnie grzeszymy

utworzone przez | Wrz 2, 2019 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana

Stanowisko arminian

Hebr. 10:25-29
.
25.  Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.

26. Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to nie pozostaje już ofiara za grzechy;

27. Lecz jakieś straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawić ma przeciwników.

28. Kto gardził Prawem Mojżesza, ponosił śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.

29. Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?

Jak powyższy tekst interpretują duchowi spadkobiercy jezuickiej doktryny Molinizmu, czyli arminianie? Otóż jeśli narodzony na nowo chrześcijanin rozumiejąc Słowo Boże oraz jego naukę a także znając Boże przykazania świadomie je przekracza, przestaje być zbawiony. Ofiara Chrystusa, który umarł za przeszłe, teraźniejsze i przyszłe czyli wszystkie grzechy (Kol. 2:13), w tym za grzech niewiary, (Hebr. 3:12; Jan 3:18; Jan 16:8-9) i która uczyniła grzesznika na doskonałym raz na zawsze (Heb. 10:14) staje się nieskuteczna, wstawiennictwo Chrystusa do Ojca bezowocne (Rzym. 8:34; Hebr. 7:25).

Krew Chrystusa przelana na krzyżu staje się niewystarczająca do zbawienia osoby, która swoją wolą nie współpracuje z Bogiem w tym dziele. Czy tego naucza fragment Hebrajczyków?

(więcej…)

O koronach przygotowanych dla prawdziwych wierzących, cz. 1

utworzone przez | Sie 30, 2019 | Egzegezy, Teologia systematyczna

Wstęp

Biblia pięciokrotnie wspomina o koronach przygotowanych dla prawdziwie wierzących chrześcijan. Korony te będą im przyznane przez Boga i według Jego suwerennej woli. Koronę zawsze otrzymuje się od kogoś, kto ją przyznał drugiej osobie. W tym wypadku Osobą przyznającą korony jest sam Bóg, a dostaną je ci, którzy zwyciężają, zaliczają próbę, zawsze jednak w kontekście triumfu osiągniętego przez Chrystusa i nigdy poza tym kontekstem. Dlatego mogłoby się wydawać, że jest to akt, na który zasługujemy, ale jest to tylko pewna część prawdy, ponieważ Boża łaska ma tutaj priorytetowe znaczenie. Bez Bożej łaski nasze zwycięstwo byłoby po prostu niemożliwe.

Korony reprezentują zwycięstwo Chrystusa osiągnięte w nas samych, my zaś jesteśmy odbiorcami tego zwycięstwa. Biblia porównuje życie wieczne do diademu, który wręcza się za zwycięstwo w zawodach sportowych.

Zobaczmy owych pięć koron w sposób szczegółowy.

  • Niezniszczalna korona upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad wszystkim tym, co ulega zniszczeniu i przemijaniu: (1 Kor. 9:25)
  • Korona sprawiedliwości upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieprawością: (2 Tym. 4:8)
  • Niewiędnąca korona chwały upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieczystością i skażeniem duchowym: (1 Piotra 5:4)
  • Korona życia upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad śmiercią duchową i fizyczną: (Jakuba 1:12; Obj. 2:10)
  • Korona radości (chluby) upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad prześladowaniem wierzących ze strony szatana oraz ludzi idących na zatracenie (1 Tesaloniczan 2:19)

(więcej…)

Trzynasty argument przeciw uniwersalnemu odkupieniu

utworzone przez | Sie 29, 2019 | Teologia reformowana

Nowy Testament często mówi o wartości lub kosztowności śmierci Chrystusa, dzięki której mógł pewne rzeczy nabyć lub osiągnąć. Np. wieczne odkupienie zostało osiągnięte przez Jego krew

Hebr. 9:12 Ani nie przez krew kozłów i cieląt, ale przez własną krew wszedł raz do Miejsca Najświętszego, zdobywszy wieczne odkupienie.

Kościół został „nabyty własną Jego krwią” (Dzieje 20:28), a chrześcijanie nazwani są „ludem nabytym” (1 Piotra 2:9).

(więcej…)

Na rozkaz Boga, czyli kogo?

utworzone przez | Sie 28, 2019 | Trynitologia

Wiara powszechna pierwszego Kościoła

Tyt. 1:1-3
.
1. Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa według wiary wybranych Bożych i poznania prawdy, która jest zgodna z pobożnością;

2. W nadziei życia wiecznego, które obiecał przed dawnymi wiekami ten, który nie kłamie, Bóg;

3. I we właściwym czasie objawił swoje słowo przez głoszenie, które zostało mi powierzone zgodnie z nakazem Boga, naszego Zbawiciela;

Na początku rozważania powyższego tekstu zwróćmy uwagę na fakt, że Paweł przedstawia się jako Apostoł Jezusa Chrystusa według wiary wybranych Bożych. Oznacza to dokładnie tyle, że teologia jaką reprezentuje jest powszechna w Kościele, tj. we wszystkich ortodoksyjnych zborach Pańskich. Wybrani Boży nie mogą z natury wierzyć w kłamstwo, co jest dowodem ich zbawienia. Tak więc jeśli ktoś naucza inaczej w kwestiach soteriologicznych z całą pewnością nie należy do sfery zbawienia

– jeszcze nie (w przypadku osób będących w planie Bożym) – w takim razie prędzej czy później za życia wystąpi zmiana teologii
– nigdy (jeśli osoba ta nie jest wybrana przed wiekami) – delikwent umrze w fałszywej wierze

Paweł nie głosił innej Ewangelii i innego Boga niż Mojżesz i Prorocy. O jakim Bogu zatem mowa?

(więcej…)

Sługa Boży czy pracownik?

utworzone przez | Sie 28, 2019 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele

Pracować dla Pana, czy służyć Panu…?

Sprawia nam przykrość, gdy widzimy ludzi mówiących, że kochają Boga oraz Jego dzieła, nazywających się „sługami” Boga Najwyższego, ale w momencie, gdy trzeba przystąpić do działania zachowują się jak pracownicy, całkowicie ignorując pojęcie służby oraz bycia Bożym sługą.

Dlatego postaram się zdefiniować różnicę pomiędzy sługą Bożym, powołanym do służby oraz pracownikiem, który domaga się swoich praw, ponieważ został zatrudniony. W życiu codziennym możemy zauważyć, że istnieją funkcje i zawody, podczas wykonywania których konieczne jest zrezygnowanie z różnego typu praw i przywilejów w momencie wykonywania czynności służbowych lub zawodowych.

Należą do nich na przykład lekarze, którzy muszą otoczyć swoich pacjentów całodobową opieką. Dotyczy to również policjantów, żołnierzy, strażaków itd. Wprawdzie wszyscy oni posiadają prawa na tych samych zasadach jak reszta społeczeństwa, to jednak prawa te są uzależnione i  podporządkowane potrzebom społecznym oraz poleceniom przełożonych. Może się zatem zdarzyć, że w pewnym momencie ich prawa i przywileje mogą zostać zawieszone, w celu wykonania misji specjalnej.

(więcej…)

LWW 1:1 Pismo Święte: wystarczalność

utworzone przez | Sie 27, 2019 | Teologia systematyczna

Rozdział 1:1
Pismo Święte: wystarczalność

Pismo Święte jest w pełni wystarczającą, pewną i nieomylną miarą i normą poznania, wiary i posłuszeństwa, które stanowią o zbawieniu. Chociaż natura i całe dzieło Bożego stworzenia i opatrzności są świadectwem Jego dobroci, mądrości i mocy, to jednak to świadectwo nie jest wystarczające,aby samo przez się dać nam takie poznanie Boga i Jego woli, które jest niezbędne do zbawienia.

(więcej…)

Huldrych Zwingli: Żołnierz Chrystusa

utworzone przez | Sie 27, 2019 | Bohaterowie wiary

 

Życiorys

Huldrych Zwingli lub Ulrich Zwingli (1 stycznia 1484 – 11 października 1531) był przywódcą reformacji w Szwajcarii . Urodzony w czasach narastającego szwajcarskiego patriotyzmu i rosnącej krytyki szwajcarskiego systemu najemników , uczęszczał na Uniwersytet Wiedeński i Uniwersytet Bazylejski , naukowe centrum renesansowego humanizmu . Kontynuował studia, będąc pastorem w Glarus, a później w Einsiedeln , gdzie znajdowały się pod wpływem pism Erazma.

W 1519 Zwingli został pastorem Grossmünster w Zurychu , gdzie zaczął głosić idee reformy Kościoła katolickiego. W swojej pierwszej publicznej kontrowersji w 1522 roku zaatakował zwyczaj postu podczas Wielkiego Postu. W swoich publikacjach:

  • zauważył korupcję w hierarchii kościelnej,
  • promował małżeństwo duchownych
  • i atakował użycie obrazów w miejscach kultu.

W 1525 r. Zwingli wprowadził nową liturgię komunii, aby zastąpić mszę świętą. Zwingli starł się również z anabaptystami, co doprowadziło do ich prześladowań. Historycy debatowali, czy zamienił Zurych w teokrację.

(więcej…)

Przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie zniosą

utworzone przez | Sie 25, 2019 | Charyzmania

Początki omamienia

Wychowałem się w rodzinie Chrystocentrycznej i Biblia oraz jej przekaz nie był mi obcy. Jednak dopiero w wieku 30 lat (1.01.2012) nawróciłem się i zacząłem chodzić z Panem.  Moja wiara opierała się tylko na Słowie Bożym, a moim rodzicom i ich najbliższemu otoczeniu obce były wszelkie dziwne ruchy charyzmatyczne.

Od tego momentu w moim życiu wydarzyły się różne dziwne rzeczy, w sensie pozytywnym, których nie można nazwać inaczej jak tylko cudami, które Bóg suwerennie dokonał widząc moje zaufanie do Niego i tego co zawarł w Piśmie.

(więcej…)

Wolność Garncarza, egzegeza Rzymian 9, cz. 2

utworzone przez | Sie 23, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana

Wers 17 Przeznaczenie faraona

17. Pismo bowiem mówi do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie swoją moc i żeby moje imię było głoszone po całej ziemi.

„Albowiem Pismo mówi faraonowi” – a potem mamy kolejny cytat z innego tekstu Starego Testamentu
.
„W tym właśnie celu” – Bóg miał cel, to nie był cel faraona, Na ten właśnie cel wzbudziłem cię – zrobiłem to Ktoś powie: „Och, ale Faraon miał wszystkie te wybory”. Tak. I właśnie „W tym celu wzbudziłem cię”. Teraz, ludzie, jeśli przysypiacie, dostrójcie się tu na chwilę, ponieważ muszę rzucić wyzwanie każdemu z was, którzy czytają. Ty, jeśli chcesz zrozumieć, czego Pismo Święte uczy o tym, musisz mieć te same priorytety, które Bóg ma. I musisz zadać sobie pytanie: „Co jest dla mnie najważniejsze?” Ponieważ Bóg powiedział, że powodem, dla którego wzbudził Faraona, było

„zademonstrowanie na nim Jego mocy i żeby Jego imię było głoszone po całej ziemii” – Chcę więc zapytać wszystkich, którzy nazywają siebie wierzącymi chrześcijanami, gdzie w omawianym wersie na liście priorytetów jest demonstracja Bożej mocy i głoszenie Jego imienia po całej ziemi? W tekście nie ma nic na temat wolnej woli człowieka, prawda? Nic tam nie ma o sprawianiu, aby ludzie czuli się dobrze w sobie, nic o zaspokajaniu odczuwanych przez nich potrzeb. Demonstracja Bożej mocy i głoszenie Jego imienia, to nie są wielkie priorytety dla ogromnej większości ludzi, którzy nazywają się dzisiaj chrześcijanami. Nie powinno więc nas wcale dziwić, że ogromna większość tych ludzi nie lubi tego, co List do Rzymian rozdz. 9 ma do powiedzenia.

(więcej…)