Pięć zasad modlitwy Jana Kalwina

utworzone przez | Lut 20, 2019 | Teologia reformowana

Wstęp

Szukasz nauki Jana Kalwina o modlitwie? Przybyłeś we właściwe miejsce. Każdego roku wiele książek, kazań i konferencji poświęca się tematowi modlitwy. Powód jest prosty: większość chrześcijan (w tym i ja) potrzebuje dużo pomocy w tej dziedzinie. Znasz kilka wersetów biblijnych o modlitwie. Czytałeś książkę lub dwie, prosiłeś o pomoc i wzrastałeś w modlitwie przez lata. To bardzo dobrze. Ale jedną rzecz, którą możesz uczynić, a którą wielu chrześcijan ignoruje, to powrót do historii Kościoła i studiowanie życia i dzieł wielkich świętych z przeszłości.

A osobą, którą mam na myśli, jest Jan Kalwin.

(więcej…)

Gdzie psy nie szczekają tam wieje herezją, cz. 2

utworzone przez | Lut 19, 2019 | Charyzmania, Zgubna droga

Pies szczeka, gdy jego pan jest atakowany. Byłbym tchórzem, gdybym widział, że Boża prawda jest atakowana a mimo to zachowałbym ciszę. – Jan Kalwin

Najgorszy rodzaj zwiedzenia

Kiedy człowiek jest przekonany o słuszności swojego postępowania, gdy postrzega siebie jako prawowiernego Bożego sługę, lecz jednocześnie odrzuca biblijną krytykę, wtedy mamy do czynienia z naprawdę poważnym problemem. Pismo ostrzega, że do pewnego stopnia wszyscy widzimy siebie jako idących właściwą drogą, co jednak nie zmienai faktu, że droga ta nie koniecznie musi być akceptowana przez Boga, mówi przecież prorok, że to Jahwe waży serca, przykładając do niego miarę prawdy, którym oczywiście jest Słowo Boże.

Przysłów 21:2 Wszelka droga człowieka jest słuszna w jego oczach, ale PAN waży (וְתֹכֵ֖ן watoken – rozważać, mierzyć, szacować) serca.
.
Rzym. 2:2 Lecz wiemy, że sąd Boży jest według prawdy
.
Jan 17:17 Twoje słowo jest prawdą.

Czy każdy fałszywy nauczyciel wie, że naucza kłamstwa? W tym sęk, że nie. Są wśród nich i tacy, którzy odrzucając rzeczywistość prawdy Słowa Bożego brną w błąd myśląc, że nauczają prawdy. Tak właśnie było w przypadku Aliny Wieji.

(więcej…)

Wykład XVIII – List do Diogneta

utworzone przez | Lut 18, 2019 | Teologia historyczna

Rys historyczny

List „μαθετες mathetes” – uczniów – do Diogneta (gr. Πρὸς Διόγνητον Ἐπιστολή Pros Diogneton Epistole) jest przykładem chrześcijańskiej apologetyki, pism broniących chrześcijaństwa przed jego oskarżycielami. Grecki pisarz i odbiorca nie są znani; szacunki datowania oparte na języku i innych dowodach tekstowych wskazują na 130 – 200 a.d. co sprawia, że że jest to jeden z pierwszych przykładów literatury apologetycznej.

Jednym z możliwych odbiorców listu mógł być Diognet, nauczyciel Marka Aureliusza, cesarza rzymskiego w latach 161 – 180 a.d.

(więcej…)

Czym jest podstęp i oszustwo?

utworzone przez | Lut 18, 2019 | Chrześcijańska moralność

W świetle współczesnej antychrześcijańskiej praktyki rozmaitych grup należących do zielonoświątkowych odszczepień, gdzie heretycy zwalczają prawowiernych chrześcijan w myśl zasady „cel uświęca środki” warto rozważyć co Biblia mówi w kwestii moralności uczniów Chrystusa. Poniższy artykuł ukaże jak przez Boga postrzegany jest podstęp i oszustwo.

Definicja

Podstęp to umyślne wprowadzanie w błąd innego. To nie mówić prawdy, całej prawdy i tylko prawdy. Często definiuje się go za pomocą wielu innych słów, takich jak

  • przebranie
  • błąd
  • fałsz
  • przebiegłość
  • obłuda
  • krzywoprzysięstwo

Widzimy to w społeczeństwie począwszy od osób, które kłamią o swoich podatkach aż do korporacji, które stosują zwodnicze schematy i praktyki marketingowe i zatajają prawdę przed własnymi pracownikami. Podczas gdy prawda jest sługą sprawiedliwości, ilekroć pojawi się oszustwo lub błędne przedstawienie prawdy, porządek moralny społeczeństwa zostaje zachwiany. Oszustwo jest grzechem.

(więcej…)

Druga reguła Granville Sharpa

utworzone przez | Lut 15, 2019 | Greka Koine

Przypomnienie pierwszej reguły

Pierwsza reguła gramatyczna w jasny i precyzyjny sposób dowodzi, że Jezus Chrystus to Bóg Jahwe, Syn lecz nie Ojciec, tym samym potwierdza ona doktrynę Trójjedyności Boga i rozbija w pył heretyckie nauki antytrynitarian.

Definicja: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do urzędu, godności, powinowactwa lub związku oraz atrybutów, właściwości lub jakości, dobrych lub złych, jeśli przedimek określony ὁ ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie.

Konstrukcja gramatyczna
.
przedimek określony / pierwszy rzeczownik / spójnik καί kai / drugi rzeczownik

(więcej…)

Błędna definicja grzechu

utworzone przez | Lut 14, 2019 | Hamartiologia

Chybienie celu

Mój pewien podeszły wiekiem przyjaciel, który od dziesiątek lat zajmuje się czytaniem Pisma i w swoim życiu odwiedził wiele denominacji (w tym żadnej biblijnej) zdefiniował grzech następująco:

„Grzech i nieprawość to dwie różne rzeczy. Grzech nie jest złamaniem prawa. Nieprawość to złamanie prawa. Grzech to chybienie celu, którym jest łaska. „

To niesamowite stwierdzenie szokuje z kilku powodów:

  • po pierwsze  jest fałszywe i niezgodne z Pismem
  • po drugie prowadzi do poważnej herezji legalizmu
  • po trzecie dowodzi, że długotrwałe przebywanie w kultach religijnych ma poważne konsekwencje dla logicznego rozumowania

(więcej…)

Ofiara za grzechy każdego człowieka?

utworzone przez | Lut 12, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana

Soteriologiczny uniwersalizm arminian

1 Jana 2:2 I on jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata

Istnieją trzy możliwe poglądy na zbawienie, parafrazując J. I. Packera można to przedstawić następująco

  1. Reformowany partykularyzm: ofiara przebłagalna ma nieograniczoną skuteczność (rzeczywistą), lecz ograniczony zakres (wybrani) – śmierć Chrystusa przyniosła zbawienie wybranym członkom rodzaju ludzkiego i gwarantuje im zbawienie.
    .
  2. Hipotetyczny uniwersalizm: ofiara przebłagalna ma ograniczoną skuteczność (potencjalną), lecz nieograniczony zakres (wszyscy) – śmierć Chrystusa uczyniła zbawienie możliwym dla każdego, ale w rzeczywistości przynosi tylko tym, którzy dodają doń swą wiarę i nawrócenie jako konieczną odpowiedź. Sama śmierć Chrystusa za kogoś nie gwarantuje mu zbawienia.
    .
  3. Rzeczywisty uniwersalizm: ofiara przebłagalna ma nieograniczoną skuteczność (rzeczywistą) i nieograczony zakres (wszyscy) – śmierć Chrystusa przyniosła zbawienie każdemu członkowi rodzaju ludzkiego, w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.

Powyższy fragment przytaczany jest jako ostateczny argument dowodzący hipotetycznego uniwersalizmu arminian, a mianowicie, że Chrystus umarł za wszystkie grzechy wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek żyli, żyją i będą żyć na świecie, z których pójdą do nieba ci, którzy wybiorą Boga i wiarę jako akt swojej niezależnej i wolnej woli. Przedstawiają oni tutaj następujący ciąg logicznego rozumowania:

⇒ Apostoł napisał ten list pod koniec I wieku
⇒ Skierowany do kościołów w Azji Mniejszej
⇒ Kościoły te tworzyli chrześcijanie wywodzący się z pogan
⇒ Przebłaganie za nasze grzechy odnosi się do czytelników czyli pogan
⇒ Przebłaganie za grzechy całego świata musi dotyczyć uniwersalnego odkupienia
⇒ Zatem ofiara Chrystusa została złożona za wszystkich ludzi a nie tylko za wybranych

Konkluzja arminian, choć wynikająca z pozornie logicznego ciągu argumentów, jest całkowicie fałszywa.

(więcej…)

Dlaczego nagość Noego doprowadziła do klątwy Chama?

utworzone przez | Lut 11, 2019 | Chrześcijańska moralność

Czystość stworzenia i upadek

W momencie stworzenia Adam i Ewa żyli w stanie naturalnym bez ubrania a nagość oznaczała stan niewinności.

1 Mojż. 2:25 I oboje, Adam i jego żona, byli nadzy, a nie wstydzili się.

Jednak po upadku całej ludzkości w Adamie (1 Mojż. 3; 1-7, Rzym. 5:12-19) nagość została uznana za źródło wstydu. Uważano nagość za tak niegodziwą, że sam Bóg zapewnił nakrycie dla pierwszej pary ludzi

1 Mojż. 3:7; 10-11 7 I otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski… 10 On odpowiedział: Usłyszałem twój głos w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, i ukryłem się. 11 Bóg zapytał: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy zjadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść?
.
1 Mojż. 3:21 I PAN Bóg sporządził dla Adama i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich

(więcej…)

Kalwinizm w Polsce, cz. 5

utworzone przez | Lut 10, 2019 | Historia chrześcijaństwa

Kalwinista Mikołaj Rej

Postacią skrajnie odmienną od Orzechowskiego, aczkolwiek również wykazującą resentyment, był Mikołaj Rej – jeden z przywódców wyznania helweckiego (kalwinizmu), ojciec literatury polskiej. Współwyznawcy uwielbiali go za zdrowy rozsądek, humor, gościnność i szlachecką szczodrość, chwalili jego duży talent, podczas gdy przeciwnicy nie szczędzili mu obelg:

  • szatan nieokrzesany
  • dragon
  • Saranapal (leń) z Nagłowic

– oto niektóre wyzwiska, jakimi go darzono. Były również inne, bardziej kwieciste:

„doktor apostackiego kościoła, co w żarciech, karciech y w rymowaniu życie strawił, a nie teologiey się uczył”

W rzeczywistości życie prywatne Reja nie różniło się zbytnio od powszechego trybu życia szlachty, w swoich dziełach natomiast był żarliwym moralistą, któremu leżała na sercu sprawa czystości doktryny chrześcijańskiej oraz braterstwa. Świadczy o tym choćby Rozmowa między panem, wójtem a plebanem – utwór, który śmiało sięga do źródeł społecznych zadrażnień, te zaś w ówczesnej Polsce nie były jeszcze tak ostre, jak w sąsiednich Niemczech.

(więcej…)

Biblijna podstawa nadzorowania, wykład 2

utworzone przez | Lut 8, 2019 | Eklezjologia

Zadania urzędu pastora

Dlaczego starszy powinien spełniać jakiekolwiek inne zadania poza obowiązkiem nauczania, głoszenia i modlitwy skoro jest napisane:

Dzieje 6:44 My zaś oddamy się modlitwie i posłudze słowa.

Otóż każdy starszy jest w pełni odpowiedzialny za wszystko co się dzieje w jego lokalnym zborze. Zobaczmy jakie wymagania na urząd starszego zostały przedstawione w Piśmie

(więcej…)

Herezja Federalnej Wizji

utworzone przez | Lut 7, 2019 | Soteriologia, Teologia reformowana

Pytanie o zbawienie

Czy prezbiterianie wierzą, że w Nowym Przymierzu są nie tylko zbawieni? To jest nie tylko ci, których oczyszcza krew Chrystusa – jak w Hebr. 12:24? Nie powinni tak wierzyć. Ale brzmi to jak pewna nowoczesna herezja reformowana: Federalna Wizja (ang.  Federal Vision)

Poniższy artukuł przedstawi główne problemy tej teologii, która w subtelny, acz śmiertelny sposób, atakuje doktrynę zbawienia z łaski przez wiarę.

(więcej…)

Deszcz wczesny, deszcz późny i Ożywienie Duchowe, cz. 2

utworzone przez | Lut 6, 2019 | Charyzmania, Eschatologia

Joel 2:28-32 I stanie się potem, że wyleję swojego Ducha na wszelkie ciało, i będą prorokować wasi synowie i wasze córki, wasi starcy będą mieć sny, a wasi młodzieńcy – widzenia. Nawet na sługi i służebnice wyleję w tych dniach mojego Ducha. I ukażę cuda na niebie i na ziemi, krew, ogień i kłęby dymu. Słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pana, wielki i straszny. I stanie się, że każdy, kto wezwie imię Pana, zostanie wybawiony, bo na górze Syjon i w Jerozolimie będzie wybawienie, jak powiedział Pan, to jest w resztkach, które Pan powoła

Proroctwo dla Izraela

Kontynuując nasze rozważania z pierwszej części tego artykułu, możemy zauważyć, że cytowane przez Apostoła Piotra proroctwo Joela 2:28-32 miało swoje częściowe wypełnienie w formie „wczesnego deszczu” podczas narodzin Kościoła Chrystusowego, który składał się wtedy wyłącznie z wierzących Żydów. Całkowite wypełnienie tego proroctwa danego Izraelowi, nastąpi w dniach bezpośrednio poprzedzających przyjście w chwale Pana Jezusa Chrystusa.  Wtedy to Izrael otrzyma wczesny i późny deszcz w tym samym czasie i w ten sposób wypełnią się słowa proroka Joela:

Joel 2:23 I wy, synowie Syjonu, cieszcie się i radujcie w Panu, waszym Bogu. Da wam bowiem deszcz wczesny i ześle wam deszcz jesienny i wiosenny, jak dawniej.”

(więcej…)

Pierwsza reguła Granville Sharpa

utworzone przez | Lut 5, 2019 | Greka Koine

Uwagi na temat zastosowań przedimka określonego w greckim tekścieNowego Testamentu, zawierające wiele nowych dowodów Boskości Chrystusa z fragmentów błędnie przetłumaczonych w powszechnych wersjach Pisma – Granville Sharp, 10 czerwca 1778

Reguła pierwsza

Analiza Świętego Tekstu oparta być powinna o język, w jakim zostały spisane dane księgi, w przypadku Nowego Testamentu będzie to greka koine. I nie wystarczy sama znajomość znaczenia słów. Samo otwarcie tekstu Interlinearnego jeszcze o niczym nie przeświadcza. Potrzebna jest również dokładna znajomość zasad gramatycznych, które nadają słową odpowiednie znaczenie w zdaniu.

Pierwsza gramatyczna reguła Granvile Sharpa obala mity fałszywych kutlów takich jak Świadkowie Strażnicy, Badacze Pisma i Unitarianie, którzy odrzucają Boskość Chrsytusa. Zobaczmy zatem co wyniknie, gdy zastosujemy pierwszą zasadę do analizy oryginalnego greckiego tekstu Pisma:

Definicja: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do

  • urzędu,
  • godności,
  • powinowactwa
  • lub związku

oraz

  • atrybutów,
  • właściwości
  • lub jakości, dobrych lub złych

jeśli przedimek określony ὁ ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie,

(więcej…)

Papież jest w piekle

utworzone przez | Lut 4, 2019 | Ekumenizm, Rzymski katolicyzm

Przysłów 17:15  Kto usprawiedliwia niegodziwego i kto potępia sprawiedliwego, obaj budzą odrazę w PANU.

Słowo dla ekumenistów

Swego czasu baptystyczny ksiądz i zarazem głowa tegoż kościoła napisał, że katolicki papież może być osobą zbawioną, narodzoną z góry. Stwierdził o Franciszku, że to może być brat w Chrystusie.

„Uważam jednak, że jako protestanci nie powinniśmy odmawiać Bogu prawa powołania autentycznie gorliwego chrześcijanina na zwierzchnika kościoła rzymskokatolickiego” – Jego Ekscelencja ksiądz Mateusz Wichary, źródło

W tym momencie każdy szanujący się chrześcijanin powinien natychmiast opuścić denominację baptystów prowadzoną najwyraźniej przez duchowych ślepców a każdy nominalny członek tego ugrupowania rozważyć powrót na łono świętej mateczki wszystkich kościołów bo przecież i tam głoszona jest zdrowa ewangelia. Po co zatem należeć do jakiejś mniejszościowej „sekty” skoro można praktykować swoją religię tam, gdzie bezpieczniej no i rodzina się nie będzie czepiać?

Ale to nie wszystko. Jeśli Franciszek może być nazwany „bratem w Chrystusie” to tym bardziej nasz rodak, największy z papieży czyli pan Karol Wojtyła. Czy drogi czytelniku możesz sobie wyobrazić, że ten człowiek, tak jak każdy rzymsko katolicki papież poszedł na zatracenie? Czy to cię szokuje jako chrześcijanina? Jeśli tak, możemy mieć poważne wątpliwości co do twojego zrozumienia tak Ewangelii jak i instytucji papieża, ponieważ usprawiedliwiasz niegodziwego. Tym budzisz w Bogu odrazę.

(więcej…)

Kalwinizm w Polsce, cz. 4

utworzone przez | Lut 3, 2019 | Historia chrześcijaństwa

Król kontra papiści

Gdy na posłuchu u króla Zygmunta Augusta nuncjusz papieski nalegał, by uwięzić przywódców reformacji, monarcha odparł, że prawa krajowe zabraniają gwałtów i prześladowań. Odpowiedź bardzo charakterystyczna. Stawia ona Polskę na czele Europy jako państwo o najwyższej w owej epoce kutlurze prawniczej.

(więcej…)

Ograniczone odkupienie: o efektywnym zbawieniu

utworzone przez | Lut 2, 2019 | Teologia reformowana

Powody, dla których wszyscy, za których Chrystus umarł są rzeczywiście zbawieni

Jeśli coś jest dla kogoś zdobyte, nie można mieć wątpliwości, że to do niego należy. Cokolwiek Chrystus zdobył przez swoją śmierć, musi to należeć do tych, dla których to zdobył. Twierdzenie, że Bóg zamyślił śmierć Chrystusa za kogoś, kto tego nie przyjmie, przeczy zdrowemu rozsądkowi. Byłoby czymś nierozumnym, zapłacić okup za wyzwolenie niewolników, którzy i tak nie mieliby być uwolnieni! A wiemy, że śmierć Chrystusa była właśnie takim okupem

Mat. 20:28 Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.

(więcej…)

Deszcz wczesny, deszcz późny i Ożywienie Duchowe, cz. 1

utworzone przez | Sty 31, 2019 | Charyzmania

 

Pokłosie herezji

W następstwie działalności Latter Rain Movement pod koniec lat 40-tych XX wieku i później również innych pokrewnych mu ruchów propagujących doktrynę dominionizmu, na łonie kościoła ewangelicznego oraz zielonoświątkowego zaczęły pojawiać się koncepcje, które pozornie wydają się być biblijnymi, jednak nimi nie są, gdyż wyjęte są z kontekstu oraz miejsca i czasu. Jedną z takich koncepcji jest tzw. „Przebudzenie lub Ożywienie Duchowe”.

Teologia dominionizmu głoszona przez fałszywych nauczycieli z Latter Rain Movement (Ruch Późnego Deszczu) spowodowała, iż wielu ludzi związanych z kościołami pentekostalnymi, neopentekostalnymi i charyzmatycznymi wierzy, że przed powrotem Chrystusa po swój Kościół i związanym z nim zmartwychwstaniem tych, którzy umarli w Chrystusie (1 Tes. 4:13-18), nastąpi bezprecedensowe „ożywienie o zasięgu światowym”. Niektórzy ośmielają się nawet twierdzić, że Chrystus nie może powrócić i nie powróci, dopóki nie dojdzie do wspomnianego tutaj „ożywienia”.

(więcej…)

Gdzie psy nie szczekają tam wieje herezją, cz. 1

utworzone przez | Sty 30, 2019 | Charyzmania, Zgubna droga

Nawet pies szczeka, gdy jego pan jest atakowany. Byłbym tchórzem, gdybym widział, że Boża prawda jest atakowana a mimo to zachowałbym ciszę. – Jan Kalwin

Cenny zbór Pański

Kościół nie należy do ludzi lecz jest własnością Boga. Jak drogi jest on w oczach Bożych? Otóż Bóg zapłacił za niego swoją własną krwią. Jeśli zatem Bóg osobiście postanowił przelać swoją bezcenną krew, Kościół również dla Niego jest bezcenny. O wartości decyduje cena.

Wartość tą rozpoznawał Apostoł Paweł, który identyfikował się z mistycznym ciałem Chrystusa do tego stopnia, że wszelkie zło wyrządzone Kościołowi dotykało go osobiście do żywego. Jeśli zatem upadły i niedoskonały człowiek potrafił darzyć afektem do takiego stopnia, o ileż bardziej miłuje swoje ciało Chrystus, jego głowa?

(więcej…)

Skąd się biorą „uszy do słuchania”?

utworzone przez | Sty 28, 2019 | Teologia reformowana

Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby ci nie byli zbawieni

Ewangelia

Faktem jest, że każdy zbawiony w pewnym momencie swojego życia usłyszał ewangelię (Rzym. 10:14), wezwanie do upamiętania (Mat. 3:2, 4:17, Marek 1:15, Dzieje 2:38, 3:19), i ona dotarła do jego umysłu dokonując zmiany, uświadomiła o grzechu w życiu (Łuk. 11:32, 15:7, 15:10). Następnie taki poruszony wewnętrznie człowiek zaczyna postrzegać siebie tak, jak postrzega go Bóg: ochydny grzesznik. Odczuwa do siebie odrazę. (Mat. 21:29-32). Przepełniony żalem pragnie odwrócić się od grzechu (Łuk. 17:4, 22:32), rozumie, że sam z siebie nie jest w stanie osiągnąć zbawienia (Łuk. 14:31-32 Mat. 19:25-26).

Widząc swój przypieczętowany los w desperackim geście błaga Boga o przebaczenie (Dzieje 8:22, Łuk. 11:9), a jedyną możliwością na pojednanie ze Stwórcą okazuje się osoba Chrystusa (Dzieje 4:12), wcielonego Boga (Filip. 2:6-8, Kol. 2:9) i Mediatora (Rzym. 8:33-34, 1 Tym. 2:5-6), który zmarł na krzyżu ponosząc karę za ten grzech jako ofiara zastępcze a następnie zmartwychwstał (Rzym. 8:3, 1 Kor. 15:1-4). Potem następuje świadomość odpuszczenia (Hebr. 9:14, 10:22), a zbawiony grzesznik zaczyna wydawać owoce: dobre uczynki wynikające z wiary, które są trwałe (Jan 15:16, Efez. 2:10)

(więcej…)

Główne cechy „ewangelii sukcesu”

utworzone przez | Sty 28, 2019 | Charyzmania

Inna ewangelia

Mam coraz większe obawy, że w dzisiejszych czasach, ewangelizowanie często może być nastawione na schlebianie człowiekowi, by zechciał on słuchać Dobrej Nowiny. Nawet nieświadomi tego faktu, mogą być zwiastujący Bracia w Chrystusie (różne denominacje protestanckie), że w ten właśnie sposób ― głoszą „ewangelię sukcesu” ludziom, by się im przypodobać. Funkcjonuje tu taka postawa u naszych wodzów – nauczycieli (pastorzy, prezbiterzy, kaznodzieje, ewangeliści – misjonarze):

„Jak będziemy mocno przestrzegać Ewangelii wg. Nowego Testamentu, to kto będzie chciał przychodzić do zborów ?”

Zapominają oni, że wszystkie Listy Apostoła Pawła do zborów w Nowym Testamencie, to nic innego jak Boże wychowanie („Boża pedagogika”) ludzi wierzących – już nawróconych. Kształtowanie serc ludu Bożego przez całe życie, do chwili odwołania z tego świata lub do momentu Powtórnego Przyjścia Chrystusa.

(więcej…)