Duch Święty jako Nauczyciel

utworzone przez | Lut 26, 2021 | Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym

Bluźnierstwo na niespotykaną skalę

„Prawdziwa wiara przynosi „niezwykłe efekty”: „Prawdziwą pokorę. Szczerą skruchę. Bojaźń na wzór Syna. Powszechne i absolutne poddanie się woli Bożej. Cierpliwość we wszystkich utrapieniach. Biegłość w pobożności. Uspokojenie umysłu. Niewypowiedzianą radość w Duchu” – Daniel Featley

Doksologia to pojęcie oznaczające formuły liturgiczne, które głoszą chwałę Boga, Jego wielkość i moc, ujawniającą się w tym, czego dokonał i czego nadal dokonuje dla człowieka. Stąd im większa wiedza o Bogu, tym większe zrozumienie Jego chwały i zarazem większe uwielbienie.

W dobie współczesnej całkowitej degeneracji teologicznej Bóg Duch Święty został zredukowany do emocjonalnej formy ograniczonej subiektywnymi przekonaniami zwiedzionych czcicieli. Zasady przyjęte przez fałszywą religię wymagają, aby Duch Święty był ciekawy, zastosowalny i podniecający. Rezultatem tego są tak powszechne w ruchu zielonoświątkowym, przenikające do coraz szerszych neo-ewangelikalnych kręgów:

  • gdakania,
  • szczegania,
  • padaczki,
  • ekstatyczne i fałszywe zarazem proroctwa,
  • mówienie niezrozumiałym bełotem,
  • wizje, sny objawienia
  • transe,
  • raz szereg innych demonicznych manifestacji
  • a w ostateczności idolatria czyli bałwochwalstwo.

Artykuł przedstawi biblijną perspektywę na Ducha Świętego, a konkretnie szczególną Jego rolę jako Nauczyciela co pomoże wydobyć prawdę o Trzeciej Osobie Trójjedynego Boga, aby oddać należną Mu za to chwałę.

(więcej…)

Efektywne odkupienie

utworzone przez | Lut 25, 2021 | Egzegezy, Teologia reformowana

Filary wiary

Jan 10:11  Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.

Tematem tego artykułu będzie śmierć. Śmierć Jezusa Chrystusa.

  • Dlaczego Chrystus umarł?
  • Jaki był cel Boga by wysłać swojego Syna na śmierć?
  • Jaka była intencja Jezusa gdy szedł na krzyż?

Jest to trzecia część serii pięciu artykułów wyjaśniających zagadnienie tego, co nazywam pięcioma filarami prawdy.

(więcej…)

Z jednej strony ὁ μέν, z drugiej ὁ δέ

utworzone przez | Lut 24, 2021 | Greka Koine

Definicja

Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.

μέν men (nawet, zaiste, zaprawdę, zatem, niektóre) to partykuła łączna pierwotna, wskazująca na afirmację lub przyzwolenie (w rzeczywistości); dzięki temu swojemu pierwotnemu znaczeniu nadaje pewną siłę terminom i frazom, z którymi jest związana, a tym samym przeciwstawia je lub odróżnia od innych.

Zwykle związana z następującym po niej δέ de lub przeciwstawnym spójnikiemi odróżniającym słowo lub klauzulę, z którą się różni od tego, co następuje. Jest generalnie nieprzetłumaczalna i nie jest tak częsta w Nowym Testamencie jak w grece klasycznej.

Podobnie jak δέ de, nigdy nie zajmuje pierwszego miejsca w zdaniu.

(więcej…)

Kilka wspaniałych cytatów z najlepszych dzieł purytańskich, część 1

utworzone przez | Lut 23, 2021 | Historia chrześcijaństwa

Od autora

Purytanie bez wątpienia wywarli głęboki wpływ na mnie i moją więź z Chrystusem. Przybliżyli mnie do Chrystusa, w wyniku czego czuję sympatię do nich i ich pracy. Jedno studium Wyznania Westminsterskiego z 1647 r. sprawi, że każdy myślący chrześcijanin nabierze przekonania o wielkości teologii purytańskiej.

Cytaty które zaprazentuję są w większości wzięte z dzieł purytańskich, które opublikowaliśmy za pośrednictwem Puritan Publications.

(więcej…)

Wykład XXX afrykańscy Ojcowie Kościoła a liberalizm i fundamentalizm

utworzone przez | Lut 22, 2021 | Chrześcijańska moralność, Teologia historyczna

Wprowadzenie

Okres patrystyczny czyli Ojców Kościoła rozpoczął się wraz ze śmiercią Apostołów, z których ostatnim był Jan, zmarły ok. roku  100 w Efezie za czasów Trajana (dla odmiany Ojcowie współcześni Apostołom zwani są Ojcami Apostolskimi). Ciężko zdefiniować kiedy okres ten zakończył się lecz najlepiej przyjąć V wiek jako górną granicę ortodoksyjnej patrystyki.

  • I wiek to czas Ojców Apolstoskich współczesnych Apostołom
    .
  • Pierwsze II wieki to czas apologetów i polemistów, chrześcijan mocno stojących na Słowie Bożym torujących Kościołowi drogę do wolności od prześladowań.
    .
  • Czas od II wieku do roku 325 (I Sobór w Nicei) wiek zwany jest czasem Ojców przednicejskich (do czasu soboru w Nicei w 325 roku).
    .
  • Okres od soboru w Nicei czyli od III do V wieku dotyczy nicejskich i postnicejskich Ojców Kościoła

(więcej…)

Klucze piotrowe, papieski wytrych

utworzone przez | Lut 19, 2021 | Egzegezy, Historia chrześcijaństwa, Rzymski katolicyzm

Moc konfabulacji

Mat. 16:19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.

Według papistów jedyny prawdziwy kościół to ten zgromadzony wokół osoby pontiffa czyli Ojca Świętego, apostolskiego sukcesora. Zadaniem papieża jest czuwanie nad doktryną oraz zarządzanie strukturami. Jednym z biblijnych argumentów jaki podają nasi katoliccy przyjaciele jest tekst Mateusza, gdzie według nich Pan ustanowił urzad papieski oraz okreslił zakres jego władzy. Posłuchajmy interpretacji dokonanej ustami agentów Watykanu

„Klucze do nieba lub klucze św. Piotra są postrzegane jako symbol władzy papieskiej i są widoczne na papieskich herbach (herbach poszczególnych papieży) oraz na herbach Stolicy Apostolskiej i Państwa Watykańskiego:
.
„Oto [Piotr] otrzymał klucze królestwa niebieskiego, powierzona mu jest moc wiązania i rozwiązywania, powierzona jest mu troska o cały Kościół i jego rząd [łac. cura ei totius Ecclesiae et principatus committitur (Epist., lib. V, ep. xx , w PL, LXXVII, 745)]”
.
Joyce, George (1911). „Moc kluczy”. Encyklopedia katolicka. 8. Nowy Jork: Robert Appleton Company. Źródło 6 września  2017 r.

Zapamiętajmy czego nauczają wyznawcy watykańskich doktryn:

  • Klucze oznaczają ostateczną władzę nad Kościołem w ujęciu strukturalnym i doktrynalnym
  • Władza nad całym Kościołem spoczywa w ręku jednej osoby
  • Jest to władza przechodnia, sukcesywna

Nic z powyższego nie zgadza się z nauką Pisma Świętego.

(więcej…)

Marcin Luter, śmierć i spuścizna

utworzone przez | Lut 18, 2021 | Historia chrześcijaństwa

Na łożu śmierci

Mat. 23:4 Dlatego ja posyłam do was proroków, mędrców i uczonych w Piśmie. Niektórych z nich zabijecie i ukrzyżujecie, a niektórych ubiczujecie w waszych synagogach i będziecie ich prześladować od miasta do miasta;

Marcin Luter zmarł 18 lutego 1546 r. Miesiąc wcześniej napisał do przyjaciela, skarżąc się na ułomności swojego wieku:

„Ja, stary, znużony, leniwy, zmęczony, zziębnięty, zmarznięty, i co najważniejsze, jednookim człek” Następnie wzdycha, „na wpół martwy jakim jestem, mógłbym być pozostawionym w spokoju”.

Jednak Luter nie został pozostawiony w spokoju.

(więcej…)

Nic tylko prawda

utworzone przez | Lut 16, 2021 | Chrześcijańska moralność

Jedyne źródło prawdy

„Ale jeśli wiele rzeczy nadal pozostaje dla wielu niejasnych, nie wynika to z niejasności w Piśmie Świętym, ale z [naszej] własnej ślepoty lub braku zrozumienia, które nie idą drogą, aby zobaczyć całkowicie doskonałą jasność prawdy […] Niech więc nieszczęśni ludzie przestaną przypisywać, z bluźnierczą przewrotnością, ciemność i mrok własnego serca całkowicie jasnym Pismom Bożym” – Marcin Luter, O niewolnej woli

W biblijnym chrześcijaństwie chodzi o prawdę. Obiektywne objawienie Boże (Biblia) interpretowane racjonalnie dostarcza Boskiej prawdy w całkowicie wystarczającej mierze. Wszystko, co musimy wiedzieć do życia i pobożności, znajduje się w Piśmie Świętym

Bóg napisał tylko jedną książkę – Biblię. Zawiera całą prawdę, którą Bóg przekazał abyśmy uporządkowali nasze życie duchowe. Nie musimy konsultować się z żadnym innym źródłem, aby dowiedzieć się, jakie zasady duchowe lub moralne rządzą naszym życiem. Pismo Święte to nie tylko cała prawda; jest to także najwyższy standard całej prawdy – reguła, według której należy mierzyć wszystkie roszczenia do prawdy.

2 Piotra 1:3 Jako że jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne do życia i pobożności,przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty.

(więcej…)

Konsensus Helwecki z 1675 roku

utworzone przez | Lut 15, 2021 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa, Teologia historyczna

Zalążek herezji

Notka redakcyjna: Poniższy artykuł jest wstrząsającym świadectwem źródeł upadku Reformacji. Prawda teologiczna przegrała z chwilową racją stanu państw protestanckich, ortodoksyjne Kościoły zostały zobowiązane wyrzec się prawdy ze względu na politycznie wymuszoną ekumeniczną jedność Reformacji z „ewangelikami” przeciw rzymskiemu zagrożeniu militarnemu. Gdyby dokument ten był respektowany tak religia rzymska jak i jej córki, Arminianizm i Amyraldianizm, stałyby się nielegalne.

Określenie przez Synod w Dort (1618–1619) doktryn wyboru i potępienia wywołało reakcję we Francji, gdzie protestanci żyli w otoczeniu rzymskich katolików.

  • Mojżesz Amyraut, profesor w Saumur, nauczał, że zadośćuczynienie Jezusa było hipotetycznie raczej powszechne niż partykularne i określone.
    .
  • Jego kolega, Louis Cappel, zaprzeczył słownej inspiracji hebrajskiego tekstu Starego Testamentu.
    .
  •  Josué de la Place odrzucił doktrynę natychmiastowego przypisania grzechu Adama wszystkim ludziom jako arbitralną i niesprawiedliwą

Słynna i kwitnąca szkoła Saumur zaczęła być postrzegana z rosnącą nieufnością jako siedlisko heterodoksji, zwłaszcza przez Szwajcarów, którzy mieli zwyczaj posyłać tam uczniów. Pierwszy impuls do ataku na nową doktrynę przyszedł z Genewy, siedziby historycznego kalwinizmu. W 1635 roku Friedrich Spanheim pisał przeciwko Amyrautowi, którego starało się bronić duchowieństwo paryskie.

(więcej…)

Trzynaście kroków Akolity Arminianizmu

utworzone przez | Lut 13, 2021 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Nareszcie mamy to!

Szanowny Akolito Arminianizmu, po latach poszukiwań, wysiłków i potu wreszcie dotarliśmy do niezawodnej formuły umożliwiającej utratę zbawienia! Wprawdzie sprawa nie jest prosta (nie wystarczy powiedzieć przecież „bądź przeklęty Duchu Świety”) to jednak mamy to! Proces jest pracochłonny i wielostopniowy ale możliwości jakie ze sobą niesie „są warte zachodu”.

W wyścigu o utratę zbawienia potrzeba wiele wysiłku i samozaparcia, niezbędnym będzie także wykorzystanie trzech istotnych, powszechnie pielęgnowanych przez innoewangelików cnót:

  1. Oślej upartości (1 Tym. 1:6-7)
  2. Baraniej głupoty (1 Kor. 1:18)
  3. Kreciej ślepoty (2 Kor. 4:4)

Wyposażony w znamienite środki śmiało możesz stanąć do zapasów z tym, o którym twierdzisz, że cię zbawił…

(więcej…)

Boża cierpliwość

utworzone przez | Lut 11, 2021 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana, Teologia systematyczna

Definicja językowa

Z cnotami miłości, łaski i miłosierdzia blisko spokrewniony jest atrybut cierpliwości. W rzeczywistości można to postrzegać jako aspekt lub działanie tych cnót.

W Nowym Testamencie mamy wyrażenia odnoszące się do idei cierpliwości:

(więcej…)

Wielka Orkiestra Świątecznej Aborcji

utworzone przez | Lut 9, 2021 | Chrześcijańska moralność, Zgubna droga

Ludobójstwo

„Że dosięgnąłeś w macicy główki dziecka przekonasz się, gdy mocno ściśniesz kleszcze, a przez szyjkę wycieknie biaława galaretka. To mózg. Teraz możesz wyjąć resztki czaszki. Często wychodzi malutka twarzyczka, która patrzy na ciebie szklanymi oczkami„ – źródło

Drogi czytelniku, jeśli przedstawione świadectwo zamordowania człowieka nie łamie ci serca, nie wyciska łez i nie budzi gorącego sprzeciwu, nie rzuca na kolana przed Bogiem, śmiemy wątpić czy zostałeś zrodzony z Ducha Świętego.

Aborcja to jest morderstwo człowieka. Małego człowieka, którego ciało właśnie się kształtowało w łonie matki. Człowieka bezbronnego i niewinnego. To bezduszna bolesna masakra ciała, rozczłonkowanie, zmiażdżenie, pocięcie i nastepnie utylizacja.

Zbrodnia aborcji popierana jest przez Jerzego Owsiaka i liderów Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Oraz teologów z piekła rodem.

Izaj. 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem; którzy ciemność uważają za światłość, a światłość za ciemność; którzy gorycz uważają za słodycz, a słodycz za gorycz!

(więcej…)

LWW 21 Wolność chrześcijańska i wolność sumienia

utworzone przez | Lut 8, 2021 | Teologia systematyczna

Źródło i zakres wolności chrześcijanina

1. Chrystus nabył dla wszystkich wierzących wolność, którą obdarza nas Ewangelia. Zawiera ona w sobie wolność

  • od winy grzechu,
  • od potępienia, które przynosi wina,
  • od gniewu Bożego
  • oraz od surowości i przekleństwa Prawa Bożego.

Obejmuje ona również uwolnienie od obecnego, złego świata oraz od rzeczy takich jak:

  • niewola szatana,
  • panowanie grzechu,
  • ból,
  • nieszczęścia,
  • strach przed śmiercią,
  • nieuchronność grobu,
  • i wieczne potępienie.

Ponadto umożliwia nam ona wolny dostęp do Boga i poddanie się Mu w posłuszeństwie nie ze strachu, jak to czyni niewolnik wobec pana, lecz z dziecięcą miłością i ochotą.

Wszystkie te błogosławieństwa w większym lub mniejszym stopniu posiadali wierzący w czasach Starego Testamentu, lecz w Nowym Testamencie chrześcijańska wolność znacznie się rozszerzyła. Obejmuje ona uwolnienie od ciężarów nakładanych przez prawo obrzędowe, któremu byli poddani Izraelici, a także większą odwagę w przybliżaniu się do tronu łaski i większą miarę wolnego Ducha Bożego, niż to na ogół było udziałem świętych w czasach przedchrześcijańskich.

(więcej…)

Chrystus odkupiciel

utworzone przez | Lut 5, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Rys historyczny

Kol. 1:14

13. Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swpapirego umiłowanego Syna;

14. W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów.

15. On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.

Pochodzenie teologii gnostycyzmu jest ściśle związane z żydowskimi środowiskami sekciarskimi i wczesnochrześcijańskimi. Ta synkretyczna nauka łącząca w sobie mistycyzm z legalizmem zbliżona w swojej treści do buddyzmu (mistycyzm) oraz późniejszego neoplatonizmu (demiurg i emanacje bogów) właśnie rozpoczynała swój marsz, którego celem miało być doktrynalne zniszczenia Kościoła.

Ponieważ zbór w Kolosach znajdował się w przededniu konfrontacji z jeszcze nie do końca rozpoznanymi siłami ciemności w 60 roku A.D. Apostoł śle Braciom listę ostrzeżeń i nauk umożliwiających podjęcie walki z herezją.

Tak powstaje list do Kolosan, gdzie wers 14 pierwszego rozdziału rozprawia się z koncepcją bezgrzeszności człowieka.

(więcej…)

Boży nakaz dla rodziców

utworzone przez | Lut 3, 2021 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy

Sztuka wykrętów

Nie wiem, ile razy słyszałem, jak rodzice, którzy są członkami kościołów, mówili do mnie:

„Celowo nigdy nie rozmawiam z moimi dziećmi o teologii ani religii, ponieważ chcę, aby uczciwie wierzyły we wszystko, w co wierzą, a nie dlatego, że zostały przez nas zindoktrynowane w domu. Nie chcę, aby byli niewolnikami tradycji rodzicielskiej. Chcę, żeby doświadczyli rzeczywistości na własnych warunkach i doszli do dowolnego wniosku, jaki wyciągną z dowodów.”

Takie uczucia mnie zadziwiają, ponieważ są sprzeczne z naukami Pisma Świętego. Rozważmy tylko Księgę Powtórzonego Prawa:

5 Mojż. 6:4-9 4. Słuchaj, Izraelu! PAN, nasz Bóg, PAN jest jeden. 5. Będziesz miłował PANA, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i z całej swej siły; 6. A te słowa, które ja dziś nakazuję tobie, będą w twoim sercu; 7. I będziesz je często przypominał swoim synom i rozmawiał o nich, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając. 8. Przywiążesz je jako znak do swoich rąk i będą jako przepaski między twymi oczami. 9. Wypiszesz je też na odrzwiach swego domu i na swoich bramach.

(więcej…)

Gangrena liberalizmu

utworzone przez | Lut 2, 2021 | Teologia biblijna

John Machen o liberalizmie

Problem, z którym John Machen zmierzył się około 80 lat temu, bez wątpienia zaostrzył się znacznie powyżej tego, co „przepowiedział”. Liberalizm zaraził kościół jak plaga. To właśnie Apostoł Paweł nazwał „gangreną”. Gangrena ta zjada wewnętrzną tkankę, aż później, gdy jest już za późno, zewnętrzna skóra zgnije. To choroba, którą trzeba wykorzenić z kościoła.

Chrześcijański sposób myślenia musi zawsze być taki sam, jak myślenie Judy:

Judy 1:3-4 3. Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym. 4. Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Widzimy tutaj, że treść „wiary” (cały zbiór doktryny uznanej za „chrześcijaństwo”) została przekazana nam, ludowi Bożemu. Wiarę mamy chronić i bronić. Mamy być „wojownikami” broniącymi wiary; mistrzami świata, którzy bronią sprawy Ewangelii przeciwko dzisiejszej herezji.

(więcej…)

Jezus czy tradycja, albo Jezus i tradycja?

utworzone przez | Lut 1, 2021 | Chrześcijańska moralność

Dualizm myślowy

Kol. 2:8 Uważajcie, żeby was ktoś nie obrócił na własną korzyść przez filozofię i próżne oszustwo, oparte na ludzkiej tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie.

Żyjemy w skomplikowanym świecie i często dla uproszczenia myślenia ”ułatwiamy” sobie pojmowanie świata przez proste dwubiegowe myślenie. Dualizm myślowy; że coś jest dobre czy złe, może jednak pominąć wiele, wiele innych możliwych opcji  i doprowadzić do błędnych konkluzji.

Dla naświetlenia problemu na początek podam przykład dualizmu jaki znajdujemy obecnie w polityce. Ze względu na niemal równe poparcie w spspołeczeństwie (50/50) większość partii politycznych tworzy bloki wyborcze prawicy i lewicy (co bardzo widocznie pokazały ostatnie wybory w USA.) Obie grupy skupiają bardziej lub mniej radykalne frakcje aby przekroczyć próg wyborczy, zdobyć większość głosów i wygrać wybory.

(więcej…)

Nowy ekumenizm, cz. 3: do Rzymu marsz

utworzone przez | Sty 29, 2021 | Ekumenizm

Konsekwencje zmiany paradygmatu

Niniejszy artykuł autorstwa zmarłego już pastora Johna W. Robbinsa dedykujemy wszystkim wyznawcom systemowych „kościołów„. Warto go przeczytać w kontekście wypowiedzi baptystycznego księdza i zarazem człowieka okrzykniętego swego czasu „protestanckim papieżem”:

„Uważam jednak, że jako protestanci nie powinniśmy odmawiać Bogu prawa powołania autentycznie gorliwego chrześcijanina na zwierzchnika kościoła rzymskokatolickiego„ – ksiądz Mateusz Wichary, źródło

Wyrażona publicznie wiara księdza Mateusza doprowadziła go do prostej konkluzji:

„Możemy żywić nadzieję… że będziemy coraz bardziej do siebie podobni. Nabierzemy do siebie zaufania. Zaczniemy rozmawiać o naszej pracy, o tym, co nam idzie, a co nie. I być może w takiej dobrej atmosferze będziemy w stanie budować owe systemy (czyli dogmaty, liturgie i struktury kościelne) znacznie bardziej do siebie podobne, bardziej skuteczne, nawzajem zachęcając się do pracy. A może nawet kiedyś zupełnie dobrowolnie uznamy, że warto gdzieniegdzie je (czyli dogmaty, liturgie i struktury kościelne)  ze sobą połączyć?”– ksiądz Mateusz Wichary,  źródło

Trzeba naprawdę wiele samozaparcia aby nie rozumieć,  że oficjalnego protestantyzmu w Polsce już nie ma. Jest za to sprzymierzony z heretyckim Rzymem ekumenizm, Arminianizm i zielonoświąkowstwo.

Jaka jest tego przyczyna? Odpowiedź poniżej:
 (więcej…)

Wyciągnięte ręce Boga

utworzone przez | Sty 28, 2021 | Egzegezy, Teologia reformowana

Argument nieodrodzonych

Rzym. 10:20-21 20. A Izajasz śmiało mówi: Zostałem znaleziony przez tych, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o mnie nie pytali. 21. Lecz do Izraela mówi: Cały dzień wyciągałem moje ręce do ludu opornego i sprzeciwiającego się.

Izaj. 65:1-2 1. Objawiłem się tym, którzy o mnie nie pytali, zostałem znaleziony przez tych, którzy mnie nie szukali. Do narodu, który się nie nazywał moim imieniem, mówiłem: Oto jestem, oto jestem.  2. Cały dzień wyciągałem swoje ręce do ludu buntowniczego, który kroczy drogą niedobrą, za własnymi myślami;

Każdy z nas „rodzi się Arminianinem” czyli człowiekiem martwym duchowo (Psalm 14:2-3; 53:2-3; Rzym. 3:11-12; Tyt. 3:3), pozbawionym Ducha Świętego (1 Kor. 2:14; Judy 1:19; Jakuba 3:15) i zrozumienia tak Bożej istoty jak i Jego planu zbawienia (Psalmy 33:11; Izaj. 14:24; 14:27; 46:9-10). Ale też z drugiej strony wszyscy czcimy swego rodzaju „sacrum”, nienaruszalny aksjomat i podstawę naszej ludzkiej egzystencji, którą jest przekonanie o posiadaniu wolnej woli.

To nienegocjowalne, wewnętrzne przeświadczenie w czasie czytania Pisma Świętego wprowadza w błąd (Izaj. 29:10-12; Mat. 13:11; Dzieje 13:27; 2 Kor. 3:14-16), ponieważ wszystkie fragmenty świadczące o ludzkiej niezdolności „przyjęcia lub odrzucenie zbawienia” prowadzą nieodrodzonych do odwrotnej konkluzji (Psalm 56:5; Jer. 23:36; Filip. 3:19; 2 Piotra 3:16). Człowiek nie jest w stanie zaakceptować Bożej perspektywy zbawienia i niczym Adam i Ewa „zakrywa swą nagość liśćmi wolnej woli.”

Analizując tekst Pawłą i Izajasza Arminianie powiedzą, że Bóg wyciąga ręce do wszystkich ludzi i każdemu daje szanse na zbawienie, zaś od człowieka zależy, czy rzuci się w ramiona Boga i da się zbawić.

Nic bardziej mylnego

(więcej…)

Wykład XXIX Apologeci wiary z II wieku, cz. 5 Klemens Aleksandryjski

utworzone przez | Sty 27, 2021 | Teologia historyczna

Życiorys

1 Kor. 6:20 Gdzie jest mądry? Gdzie uczony w Piśmie? Gdzie badacz tego świata? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości tego świata?

Klemens Aleksandryjski, gr. Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς (Klemes ho Alexandreus), łac. Titus Flavius Clemens (urodzony ok. 150 A.D. w Aleksandrii, zmarł ok. 215 A.D. w Azji Mniejszej) – był wczesnochrześcijańskim teologiem i przednicejskim ojcem kościoła. Przewodził szkole chrześcijańskiej w Aleksandrii, był też nauczycielem Orygenesa.

Jako postać kontrowersyjną wyróżniały go dwie koncepcje:

(więcej…)