Użycia trybu przypuszczającego (subjunctive)
Definicja
Tryb przypuszczający jest trybem możliwości i potencjalności, wyraża czynność nie jako pewną lecz jako prawdopodobną. W najprostszej formie tryb ten jest tłumaczony słowem „może” lub „mógł”.
Szczegółowe studium Jana 3:16
Uniwersalne odkupienie?
Jan 3:16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Ten werset często jest używany do nauczania, że: Bóg ma takie naturalne pragnienie dobra dla całej ludzkości wszystkich wieków i czasów, że oddał swego Syna na śmierć, nie żeby skutecznie kogoś zbawić, ale aby każdy kto ma naturalną skłonność do uwierzenia mógł w wyniku tego osiągnąć życie wieczne.
W przeciwieństwie do tego, my rozumiemy nauczanie tego wersetu tak: Bóg miał tak szczególną, doskonałą miłość, że postanowił iż cały jego lud, ze wszystkich narodów zostanie zbawiony przez ustanowienie jego Syna doskonałym Zbawicielem, który wierzącym zapewni wszystko co potrzebne i tylko oni osiągną te wszystkie chwalebne rzeczy, które dla nich przygotował.
Maria matka Jezusa
Maria w islamie
Kol. 2:18 Niech nikt, kto ma upodobanie w poniżaniu siebie i kulcie aniołów, nie pozbawia was nagrody, wdając się w to, czego nie widział, i pyszniąc się bezpodstawnie cielesnym sposobem myślenia;
Wiele wieków temu młody Mahomet nie znając Biblii zetknął się z wypaczoną formą Chrześcijaństwa i odniósł wrażenie, że Chrześcijanie wierzą w Trójce Świętą składającą się z Boga Ojca, Jezusa Chrystusa oraz …Marii! (źródło, od 1:05:50 )
To nie jedyna gafa Koranu na temat Marii matki Jezusa. Postać Marii (Marjam) jest błędnie interpretowana jako połączenie Maryi, Matki Jezusa (sura 5:78), oraz starotestamentowej Marii (Miriam), siostry Aarona (sura 19:28).
(źródło)
To właśnie jest powód dla którego zrobiłem rażące odstępstwo od dotychczasowej formy artykułów i rozpocząłem od odniesienia się do Koranu.
Cena duchowej głupoty
Wilka zawsze ciągnie do lasu
Psalm 5:5 Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
Moralna degeneracja i ekscesy jakie towarzyszyły ruchowi zielonoświątkowemu od momentu jego powstania nie tylko nie stały się jawną przestrogą dla osób szukających w nim swojego miejsca lecz raczej zachętą uczestnictwa. Upadły, zdeprawowany i nieodrodzony ludzki umysł w swojej naturze poszukuje akceptacji swojej grzeszności i jeśli trafi do środowiska umożliwiającego praktykowanie cielesności zapuści w nim korzenie. Kąkol również potrzebuje gleby do wzrostu.
Skąd ruch zielonoświątkowy czerpie swoją energię? Pismo mówi, że rozpoznanie tego umożliwiają osobiste owoce.
Nicea 325 a.d. kontra Ariusz
Kontrowersja Chrystologiczna
Ariusz (256– † 336 a.d) był libijskim prezbiteriem i ascetą kościoła w Aleksandrii w Egipcie. Ten wczesnochrześcijański heretyk zaprzeczał wieczności Syna Bożego twierdząc, iż Logos posiada swój początek. W takim ujęciu teologicznym chrześcijanie zobowiązani byli oddawać identyczną cześć stworzeniu (którym według Ariusza był Syn Boży) oraz Stwórcy.
Jego nauki o naturze Bóstwa w chrześcijaństwie, oraz jego sprzeciw wobec dominującej chrystologii uczyniły go głównym tematem Pierwszej Rady Nicejskiej, zwołanej przez cesarza Konstantyna Wielkiego w 325 r.
Alfa i Omega
Historyczna konotacja
Obj. 1:8 Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.
Apostoł napisał, że Syn Boży jest wiecznie egzystującym Panem Wszechmogącym. Wyrażenie ja jestem w grece brzmi ἐγώ εἰμι ego eimi i jest odpowiednikiem dwóch hebrajskich imion Boga:
- הָיָה hayah – ja jestem z 2 Mojż. 3:14
- אכִּֽי־ אֲנִ֣י ina uh ja jestem Nim z Izaj. 43:10
Jan użył idiomu alfa i omega referując w swojej wypowiedzi do językowego kontekstu zrozumiałego dla pierwotnego odbiorcy. Zarówno Hebrajczycy, jak i Grecy używali liter swoich alfabetów jako cyfr; hebrajskie א – alef oraz greckie α – alfa znaczą jeden, pierwszy. Dlatego nasz Bóg mówi o sobie:
Ἐγώ εἰμι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ
.
Ego eimi to Alfa kai to Omega
.
Ja jestem ten Alfa i ten Omega
Następnie Duch Święty w natchnionym i spisanym Słowie daje wyjaśnienie znaczenia użytego idiomu: początek i koniec, w innym miejscu zaś pierwszy i ostatni (Obj. 22:13) aby rozwiać wszelkie możliwe wątpliwości tym wszystkim, którzy mogli nie rozumieć pierwszego wyrażenia. Redundancja (czyli nadmiar) wypowiedzi dobitnie świadczy o jej wadze. Przekaz jest naprawdę istotny skoro zostaje wyjaśniony na dwa (i więcej w dalszej części Księgi) sposobów, Bóg uczynił to uniemożliwiając tym samym zakłócenie przekazu przez zewnętrzne czynniki językowe.
Zatem głęboko zadziwiającym jest fakt, że heretycy nie umieją doczytać, iż owo określenie odnosi się do trzech Osób Jednego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 7
Przygotowanie otoczenia
Jakuba 3:1 Niech niewielu z was zostaje nauczycielami, moi bracia, gdyż wiecie, że czeka nas surowszy sąd.
Praca ekspozytora jest obarczona wielką odpowiedzialnością nałożoną przez Boga. Poneiważ Bóg przekazał w swoim Słowie konkretne informacje zadaniem nauczyciela jest dotarcie do autorskiej intencji i wyeksponowanie jej. Ponieważ pierwotni odbiorcy oryginalnych tekstów mówili innym językiem oraz żyli w odmiennych warunkach historyczno-kultorowo-politycznych decydujące znaczneie będzie miało właściwe zinterpretowanie rozpatrywanych fragmentów
Do tego zadania ekspozytor Słowa musi być dobrze przygotowany. Istotnym jest odnotowanie kilku ważnych rzeczy takich jak odpowiedni wybór miejsca na studium Słowa, optymalny czas studium, oraz narzędzia umożliwiające dotarcie do głębi przesłania Pisma Świętego.
LWW 3:1 Boże postanowienie
W wieczności Bóg zarządził wszystko, cokolwiek zdarzy się w czasie i uczynił to niezależnie i nieodmiennie, kierując się jedynie swoją własną mądrą i świętą wolą. Jednak czyniąc to, nie stał się w żadnym sensie źródłem grzechu, ani nie ma współudziału w odpowiedzialności za grzech wraz z grzesznikami.
Archanioł Chrystus?
Niekonsekwencja heretyków
Niestrudzeni w nękaniu wizją zbawienia zarezerwowanego dla zaledwie 144 tysięcy najbardziej oddanych organizacji fanatyków (przy czym w zasadzie wszystkie miejsca są już zajęte), Strażnicy Russela zrównują Jezusa Chryrstusa z archaniołem Michałem twierdząc stanowczo, że jest pierwszym stworzeniem Jehowy.
„Biblia stwierdza, że „Michał i jego aniołowie walczyli ze smokiem. . . i jego anioły ”(Obj. 12:7). Zatem Michał jest przywódcą armii wiernych aniołów. Objawienie opisuje również Jezusa jako przywódcę armii wiernych aniołów. (Obj. 19:14-16) … Ponieważ Słowo Boże nigdzie nie wskazuje na to, że w niebie są dwie armie wiernych aniołów – jedna pod przewodnictwem Michała, a druga pod przewodnictwem Jezusa – Logiczne jest stwierdzenie, że Michał jest niczym innym jak Jezusem Chrystusem w jego niebiańskiej roli„ – źródło
Argumentem przytaczanym przez russelitów jest domniemane funkcjonalne zrównanie pozycji archanioła Michała i Jezusa Chrystusa. Według doktryny Strażnicy tak Michał jak i Chrystus ponieważ pełnią tę samą funkcję dowódzcy wojska zastępów niebieskich, to muszą być jedną i tą samą osobą, tym samym bytem.
Za moment udowodnimy, że rozumowanie to oparte jest o błędnie zinterpretowane przesłanki, zatem jest fałszywe, zaś logikę reprezentowaną przez Ciało Kierownicze użyjemy przeciwko nim samym w walce ich herezją.
Poniżej biblijna argumentacja
Czy Jezus nie odkupił ani jednej duszy?
Teskt źródłowy
Psalm 49: 7-9
7. Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu;
8. (Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);
9. Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.
Czy Psalm ten dowodzi, że Jezus nie odkupił ani jednej duszy?
Imię, którego nie zna nikt
Tekst źródłowy
Obj. 2:17 Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z manny ukrytej i dam mu kamyk biały, a na kamyku wypisane nowe imię, którego nikt nie zna oprócz tego, który je otrzymuje.
Wielu chrześcijan wierzy, że fragment ten dowodzi posiadania sekretnego niebiańskiego imienia, które każdy otrzyma stając w obecności Bożej. Jednakże szereg argumentów zdaje się przeczyć temu poglądowi. Aby właściwie zrozumieć czego naucza powyższy tekst nalezy udzielić odpowiedzi na kilka pytań:
Czym jest nowe imię jakie otrzyma każdy zbawiony? Jak brzmi owo nowe imię? Dlaczego nikt poza samym zainteresowanym go nie zna? Jak rozumieć wyrażenie znać? Czy według kontekstu stanie się to po śmierci czy też jeszcze w czasie życia w ciele?
W swoim Komentarzu do Nowego Testamentu John MacArthur pisze
„To porównanie może odnosić się do momentu, gdy zwycięzca otrzyma swój „bilet wstępu” na obchody wiecznego zwycięstwa w niebie. nowe imię To osobisty przekaz Chrystusa zaadresowany do tych, których kocha. Słowa te służą jako karta wstępu do wiecznej chwały. Imię jest tak osobiste, że tylko osoba je otrzymująca będzie je znała” – John MacArhtur, Komentarz do NT
Powyższa interpretacja, choć prawidłowa, jest jednak niewyczerpująca. Fragment ten niesie za sobą poruszającą serca głębie przekazu Bożej Mądrości, którą warto wydobyć na światło dzienne.
Afera
Poniższy tekst jest jest przedrukiem artykułu ze strony SolaScriptura.pl
Słowem wstępu
Mat. 10:25-26 25. Wystarczy uczniowi, że będzie jak jego mistrz, a sługa jak jego pan. Jeśli gospodarza nazywali Belzebubem, o ile bardziej będą tak nazywać jego domowników. 26. Dlatego nie bójcie się ich. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć.
.
1 Tym. 5:24-25 24. Grzechy niektórych ludzi są jawne, jeszcze zanim zostaną osądzone, a za niektórymi idą w ślad. 25. Podobnie dobre uczynki są jawne, a te, które nie są, pozostać w ukryciu nie mogą.
Niewiarygodne wydarzenia przedstawione w poniższym artykule są prawdziwe i dokładnie udokumentowanie. Wszystko wskazuje na to, że prywatny folwark hersztów najgorszego sortu, jakim stał się tzw. współczesny ewangelikalizm jest strukturalnie niereformowalny. Przy milczącej aprobacie członków zborów sprawy po prostu zaszły za daleko.
Biblia ustanowiła pewne przepisy dotyczące formy organizacji zborów, ludzie je zastąpili swoimi pomysłami. Ale tutaj mamy do czynienia ze sprawą kuriozalną. Nawet to ludzkie prawo kościelne zostało zgwałcone przez tych, którzy mienią się chrześcijanami i przywódcami denominacji.
Czy drogi czytelniku chcesz zrozumieć, czemu w Polsce liczba chrześcijan biblijnie wierzących mieści się w granicach błędu statystycznego? Zapraszamy do smutnej lektury historii o homoseksualizmie, nepotyzmie, zdradzie, donosicielstwie i bezprawnej dyktaturze, gdzie w rolach głównych wystąpią
- Jego Ekscelencja Ksiądz Mateusz Wichary
- Janusz Kucharczyk
- rodzina Fibików z Zabrza
- oraz Igor Leszczyński
- a także niebiblijny aparat zarządzania KChB
Czy gromadzenie jest czymś grzesznym?
Dwie strony medalu
Nie sądzę, że wszelkie gromadzenie jest grzeszne. Niektóre z nich mogą zostać uznane za konieczne. Na przykład w Księdze Rodzaju powiedziano nam:
1 Mojż. 41:49 Józef więc nagromadził zboża tak wiele jak piasku morskiego, aż przestano je liczyć, bo było go bez liku
Niektórzy ludzie zbierają czasopisma i czytają je ponownie wiele lat później. Pomaga to zwiększyć ich wiedzę i jest bardzo pomocne w zrozumieniu np. historii. Przez lata osobiście zebrałem wiele zasobów biblijnych, aby pomóc w udzielaniu odpowiedzi na wiele pytań. To jest dobre.
Wstępne objaśnienie wersetów, w których użyto słowa „świat”
Poprawna egzegeza
W pewnym sensie niechętnie wspominam jakikolwiek fragment Pisma, który został użyty dla poparcia idei, że Chrystus umarł za wszystkich. Nie dlatego, że fragmenty te są dla mnie trudne do wyjaśnienia, ale dlatego, że niechętnie mówię o takiej nieprawdzie. Przypuszczam jednak, że z większością tych wersetów moim czytelnicy zostali zapoznani przez tych, którzy w tym błędzie trwają.
Nie dajcie się zwieść zwykłemu brzmieniu słów. Zawsze pamiętajcie o ogólnym nauczaniu Biblii i nigdy nie interpretujcie jakiegoś wersetu niezgodnie z tym nauczaniem. Możemy na przykład wykazać, że słowo „świat” zawsze ma takie znaczenie, jakie nadają mu wersety, pośród których ono występuje. Słowo to zostało użyte na 5 różnych sposobów:
Luter i kwestia żydowska
Tragedia złej egzegezy
Łuk. 14:23 Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił.
Sakralizm jest zbieżnością kościoła i państwa, systemem w którym wzywa się do wzajemnego oddziaływania kościoła na państwo oraz państwa na kościół aby dokonać oczekiwanych zmian. Oznacza to również perspektywę, która postrzega kościół i państwo jako powiązane, a nie oddzielne byty, tak że ludzie w regionie geograficznym i politycznym są uważani za członków dominującej instytucji kościelnej.
Historycznym powodem powstania sakralizmu jest schizma Donatystów jaka miała miejsce od IV do VI wieku n.e. głównie w Kartaginie, zapoczątkowana przez Donatusa Magnusa, który stwierdził, iż apostatów nie powinno się ponownie przyjmować na łono kościoła co wiązało się z degradacją duchownych – byłych apostatów – tym odmawiano prawa do sprawowania sakramentów. O skali zjawiska świadczy Synod w Kartaginie z 308 roku, gdzie obecnych było nie mniej niż 200 biskupów wyznających Donatyzm.
Pomimo prób inicjowanych przez cesarza Konstantyna I nie udało się osiągnąć kompromisu między kościołem powszechnym a nowo wyodrębnioną i zdobywającą szybką popularność sektą. Zamiast porozumienia protest pogłębił się a ulice opanowała przemoc.
Józef, przybrany ojciec Jezusa
Święta Rodzina
Łuk. 3:23 A Jezus miał około trzydziestu lat. Był, jak sądzono, synem Józefa
W Ewangeliach czytamy wiele o Jezusie, o Jego działalności, uczniach i nieco o Jego ziemskiej rodzinie. Niby to prawda oczywista; bywa jednak tak, że w życiu codziennym spotykamy nieproporcjonalnie duże zainteresowanie tym, co w Słowie Bożym uznane jest za mniej istotne.W Biblii panuje zasada proporcjonalności; to co jest najbardziej ważne zajmuje najwięcej miejsca i opisane jest wielokrotnie z wielu perspektyw i punktów widzenia. Początkowe trzydzieści lat życia Jezusa jest opisane jedynie w dwóch Ewangeliach (Mat. 2; Łuk. 2). Są to zaledwie dwie kartki w całej Biblii!
Bardzo mało jest przekazu o Marii matce Jezusa a jeszcze mniej o Józefie, cieśli i zarazem spadkobiercy królewskiej linii Dawida (Łuk. 3:23-31), który pełnł rolę ziemskiego ojczyma Jezusa z Nazaretu. Gdybym ja opisywał czyjeś życie, to z mojego punktu widzenia poświeciłbym cały rozdział książki na opisanie rodziców bohatera. Duch Święty jednak chciał aby było inaczej, aby osoba Jezusa była oddzielona od całej reszty ludzi dobrych, złych, pospolitych czy zacnych.
LWW 2:3 Trzy Osoby Boże
Trzy osoby Boże stanowią Trójcę Świętą – Ojciec, Syn (lub Słowo)i Duch Święty. Stanowią jedność w istocie, mocy i wieczności. Każda z osób jest w pełni Bogiem, ale Trójca jest jedna i niepodzielna.
- Ojciec nie zawdzięcza swojego bytu nikomu.
- On jest Ojcem dla Syna, który jest z Niego zrodzony w wieczności.
- Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna.
O potrzebie duchowego rozwoju
Rys historyczny
1 Tym. 4:13-16 13. Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki. 14. Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych. 15. O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich. 16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.
Apostoł właśnie opuścił więzienie w Rzymie, w którym przebywał w latach 60-62 a.d. (Dzieje 28:30-31) udał się do Macedonii w celu odwiedzenia okolicznych miast gdzie zakładał zbory, w Efezie zaś pozostawił Tymoteusza aby rozwiązać problemy fałszywej doktryny zalecającej przestrzeganie Prawa, osobistą i pokarmową ascezę, (1 Tym. 1:3-7; 4:1-3; 6:3-5), a także kwestie moralnego i eklezjalnego nieporządku (1 Tym. 2:1-15) i wreszcie przywódctwa (1 Tym. 3:1-14).
Odpowiedź na uniwersalne odkupienie
Ogólny cel śmierci Chrystusa
Powód 1. Są fragmenty Pisma, które mówią o tym, czego dokonał Chrystus przez swoją śmierć w sposób bardzo ogólny i nieokreślony. Dlatego też twierdzi się, że Jego śmierć nie mogła się dokonać dla jakiegoś szczególnego, określonego celu.
Np. Pismo mówi o nieskończonej wartości śmierci Chrystusa. Powiedziane jest o tym, że Bóg przelał swoją własną krew
Dz 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
Gumowe cuda na kiju
Nowa perspektywa
„Zmieniło się przesłanie głoszone w niektórych z największych wspólnot na świecie. Dzisiaj jest tam nauczana nowa ewangelia. Ta nowa ewangelia jest kłopotliwa, ponieważ pomija Jezusa i lekceważy krzyż. Zamiast kierować wzrok na Chrystusa, ewangelia ta koncentruje się na zdrowiu i bogactwie oraz oferuje porady, takie jak: wyznaj, że wszystko, czego dotkniesz, powiedzie się, bo jak mówi czołowy kaznodzieja „ewangelii sukcesu”: „Cud znajduje się w twoich ustach”. Według tej nowej ewangelii, jeśli wierzący będą powtarzali pozytywne wyznania i wykrzeszą z siebie wystarczająco dużo wiary, Bóg uwolni błogosławieństwo w ich życiu” – David Jones and Russell Woodbridge, Health, Wealth, and Happiness, Kregel, Grand Rapids 2011, s. 14-15.
Gdyby tak poważnie zastanowić się co kieruje współczesnymi wyznawcami ducha zielonoświątkowstwa odpowiedź znaleźlibyśmy nie w Piśmie Świętym lecz… w portfelu. Może wydawać się szokującymże to co Pan Jezus odrzucił gdy był kuszony przez szatana jest głównym motorem działania członków społeczności charyzmatycznych.
- dobrobyt (Mat. 4:3-4) odrzucony przez Pana słowami: Jest napisane: Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale każdym słowem pochodzącym z ust Bożych
. - zdrowie (Mat. 4:4-7) odrzucone wypowiedzią: Jest też napisane: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, swego Boga.
. - doczesna władza (Mat. 4:8-10) zrefutowane następująco: Jest bowiem napisane: Panu, swemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i tylko jemu będziesz służył
