utworzone przez Reformowani | Wrz 17, 2021 | Charyzmania, Egzegezy, Zgubna droga
Krzywy „prorok”
Amos 3:7 Doprawdy, Pan BÓG nic nie czyni, jeśli nie objawi swojej tajemnicy swym sługom, prorokom
Najpierw zielonoświątkowcy w bluźnierczy sposób nadużywają Pisma Świętego, twierdząc stanowczo, że Bóg ciągle daje proroków i proroctwa (rozumiane jako pozabiblijne objawienie) ponieważ zapowiedział to jeszcze w Księdze Amosa a zrealizował w dniu pięćdziesiątnicy (por. Dzieje 2:18). Konkluzje zielonoświątkowców są następujące:
- po pierwsze nic Bóg nie może uczynić zanim nie objawi tego prorokom
.
- po drugie skoro Boże działanie jest uzależnione warunkiem objawienia działań prorokom, siłą rzeczy muszą istnieć ludzie, którzy to objawienie będą otrzymywać i są nimi prorocy.
.
- po trzecie należy spodziewać się kontynuacji objawienia i urzędu proroka do końca świata czyli powtórnego przyjścia Chrystusa
Następnie ci sami zielonoświątkowcy zapominając o swoich pierwotnych nauczaniach (a w zasadzie zaprzeczając swojej eisegezie Pisma) z usmiechem na twarzy wyjaśniają, dlaczego Bóg nie objawił prorokom nadejście pandemii Covid-19. I tak Prominentny heretyk i zwodziciel oraz fałszywy prorok, pan Ryszard Krzywy (w kultystycznych środowiskach zwany bożym mężem, prorokiem, pastorem, nauczycielem i prezbiterem) spytany, dlaczego zielonoświąkowi prorocy nie przewidzieli korona wirusa odpowiedział:
„Niektórzy ludzie lubią sensacje, albo są zbyt emocjonalni i prorokują duszewnie […] Po pierwsze jest grupa ludzi, którzy bazują na sensacjach. I ci ludzie szukają różnych rzeczy i tym ludziom Bóg niekoniecznie to odkrył. Coś tam zrozumieli ale to niekoniecznie. Po drugie jest grupa ludzi, którzy skupiają się tylko na tym co jest na ich podwórku, więc nie są nastawieni, żeby słuchać szerzej. To też w jakiś sposób ogranicza percepcję. I są też ludzie, którzy […] raczej podchodzą do tych spraw od strony politycznej a nie od strony właśnie takiej opatrznościowej, że tak powiem” – źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 16, 2021 | Teologia systematyczna
Jest tylko jeden Bóg
Wierzymy całym naszym sercem i wyznajemy naszymi ustami, że istnieje tylko jedna prosta [1] i duchowa [2] Istota, którą nazywamy Bogiem. Jest On wieczny [3], niepojęty [4], niewidzialny [5], niezmienny [6], nieskończony [7], wszechmocny, doskonale mądry [8], sprawiedliwy [9], dobry [10], niewyczerpane źródło wszelkiej dobroci [11].
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 15, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Historia chrześcijaństwa
Fakty i mity
Rzym. 7:22-23 22. Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka. 23. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach.
Studiując historię kościoła czasem można natrafić na dość interesujące informacje, które nieco burzą idealistyczny mit czystośći pierwszego chrześcijaństwa. Wiemy oczywiście, że tak jak każdą zbiorowość tak też i kościół tworzyli i tworzą ludzie. Upadli i grzeszni, choć (przynajmniej nominalnie) wyznający Chrystusa.
Dość ciekawym zjawiskiem okazuje się swoisty „nepotyzm” pierwszego kościoła, gdzie najwyraźniej koneksje krwi z Mesjaszem mogły odgrywać ważną rolę w procesie ustanawiania, czy też akceptacji przywódctwa.
„Wokół Jakuba [przyrodniego brata Jezusa] zgromadziła się pewna liczba krewnych Pana (Desposyni), którzy w środowisku hebrajczyków zajmowali ważne miejsce. To właśnie zjawisko E. Stauffer nazwał kalifatem. Krewni ci stanowili ośrodek potężnego stronnictwa i na podstawie protestów ze strony hellenistów możemy wnosić, że dążyli do skupienia w swym ręku kierwonictwa Kościoła. Po rozproszeniu hellenistów oni są przywódcami Kościoła w Jerozolizmie” – L. J. Rogier, Historia kościoła tom 1 s. 25-26
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 14, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Greka Koine
Presupozycja
Chrzest to pełne zanurzenie – takie jest powszechne zrozumienie tego słowa i zarazem presupozycja w interpretowaniu wszelkich fragmentów odnoszących się do chrztu. Sprawa jest intrygująca, ponieważ otwierając chociażby konkordancję Stronga dostajemy następującą defnicję:
βαπτίζω baptizo – zanurzam, konkretnie w odniesieniu do ceremonialnego zanurzania; chrzczę.
Obszerny, bo zawierający ponad 7 000 stron leksykon Helps Word-Studies podaje nieco szerszą definicję:
βαπτίζω baptizo – właściwie „zanurzyć” (Souter); stąd chrzcić, zanurzyć się (dosłownie „zanurzyć się”). Oznacza zanurzenie, w przeciwieństwie do ἀντέχομαι antéxomai („pokropić”).
Nie dziwi zatem tryb chrztu przyjęty w Londyńskim Wyznaniu Wiary w oparciu o argument językowy poparty „wyjściem Jezusa z wody po chrzcie” co doskonale współgra z koncepcją zanurzenia:
„Zanurzenie, tzn. pogrążenie wierzącego w wodzie, jest istotne dla udzielenia tego obrzędu. Mat 3:16; Jan 3:23” – LWW, 29.4
Aleksander Carson, żyjący w latach 1776 – 1844 pastor i teolog oraz polemista w kwestii chrztu idzie o krok dalej i stwierdza, że zanurzenie to jedyne znaczenie tego słowa:
„βαπτίζω baptizo w całej historii greckiego języka ma tylko jedno znaczenie, nie tylko oznacza zanurzenie, ale także nie posiada żadnego innego znaczenia Słowo to zawsze oznacza zanurzenie nigdy nie wyrażając nic innego jak sposób.„ – Alexander Carson, Baptist Board of Publication, Philadelphia, 1853
Konsekwentnie βαπτίζω baptizo przez wielu znaczących egzegetów tłumaczone jest jako zanurzenie w innych przypadkach:
– Chrzest, czyli zanurzenie Jezusa w cierpieniu, Mat. 20:22
.
– Chrzest, czyli zanurzenie wierzących w Jezusa, umieszczenie w Jezusie, Rzym. 6:3
.
– Chrzest, czyli zanurzenie wierzących w Chrystusa przez Ducha, w celu utworzenia Kościoła, 1 Kor. 12:3
.
– Chrzest, czyli zanurzenie w Duchu Świętym i zanurzenie w ogniu, Mat. 3:11
Czy rzeczywiście βαπτίζω baptizo oznacza zanurzenie? Czy rzeczywiście pełne zanurzenie w wodzie jest jedyną właściwą formą chrztu? Czy ochrzczeni w inny sposób nie są ochrzczeni w ogóle i trzeba takie osoby chrzcić ponownie?
Rozważmy biblijne argumenty, na które wiele uczonych osób zamyka oczy i zatyka uszy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 13, 2021 | Egzegezy, Prima Scriptura
Wprowadzenie: „Szokujące przesłanie dla młodzieży” Washera
1 Kor. 3:17 A jeśli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg, bo świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Jeśli słyszałeś o Paulu Washerze z Heart Cry Missionary Society w Radford w stanie Wirginia, to prawdopodobnie w szczególności z powodu kazania „szokujące przesłanie dla młodzieży oszałamiającego słuchaczy”. Washer, który nigdy nie chciał, aby jego kazanie stało się „popularne” i który nie nadał kazaniu tego jaskrawego tytułu, głosił to przesłanie w 2002 r. do około 5000 młodych ludzi, głównie baptystów z południa, na „Konferencji Młodzieży Ewangelizacyjnej” w Montgomery, w stanie Alabama.
Nacisk przekazu Washera, po obserwacji światowości i cielesności wśród młodych ludzi ukazanych na konferencji, nawet po tym, jak wielu z nich „przyjęło Jezusa” podczas wezwania do ołtarza, które nastąpiło po przemówieniu poprzedniego mówcy, był taki, że większość młodych ludzi na jego audytorium nie wykazała żadnych dowodów prawdziwego nawrócenia. Po przeczytaniu swojego tekstu z Mateusza 7:13-27, Washer zaczyna dosadnym stwierdzeniem:
„Za sto lat ogromna większość ludzi z tego budynku prawdopodobnie będzie w piekle” [1]
(więcej…)
utworzone przez SebTer | Wrz 10, 2021 | Teologia reformowana
Odejście od Prawdy
Prorocy Starego Testamentu wołali do Judy w związku z wielkimi niebezpieczeństwami, z jakimi musieli się zmierzyć:
Oz. 4:6 Mój lud ginie z braku poznania; a ponieważ ty odrzuciłeś poznanie, ja też ciebie odrzucę, abyś już nie był dla mnie kapłanem. Skoro zapomniałeś o prawie twego Boga, ja też zapomnę o twoich synach.
Amos ostrzegał:
Amos 8:11 Oto nadchodzą dni, mówi Pan BÓG, gdy ześlę głód na ziemię, nie głód chleba ani pragnienie wody, ale słuchania słów PANA.
Naszą głęboką troską jest to, że sytuacja w naszych czasach i na tej ziemi jest naprawdę podobna do tej za dawnych proroków. The Times stwierdził w swoim numerze z 30 stycznia 1993 roku:
„Jaka jest prawdziwa sytuacja w Anglii? Wierzący, czczący chrześcijanie to maleńka garstka naszego narodu. Dziewięćdziesiąt procent lub więcej naszych obywateli nie ma praktycznie żadnej wiedzy o chrześcijaństwie”.
To smutny komentarz. Wśród tej „małej garstki” istnieją duże rozbieżności przekonań. Z pewnością istnieje wielka potrzeba głoszenia wiary Reformowanej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 9, 2021 | Egzegezy, Greka Koine
Dwie możliwości
Rzym. 3:22 Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.
Powyższy tekst intepretowany jest przez tłumaczy dwojako. Pierwszy wariant, który znajdziemy np. w Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej frazę διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ dia pisetos Iesou Christou przedstawia w formie subiektywnej (przez wiarę Jezusa Chrystusa). Z tekstu wynika iż chodzi o źródło wiary, którym jest Jezus Chrystus. Jest to wiara subiektywna.
Dla odmiany inne tłumaczenie będzie wskazywać na obiektywną wiarę w Jezusa Chrystusa: I to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, (BW). Z tekstu wynika iż chodzi o obiekt wiary, którym jest Jezus Chrystus. Jest to wiara obiektywna.
W języku greckim wyróżniamy 5 form przypadków, które posiadają 8 funkcji. W niniejszym opracowaniu zajmiemy się dopełniaczem, który może pełnić dwie funkcje: ablatywu (w j. polskim zwany pochodnikiem) i dopełniacza a przez to może przyjmować charakter subiektywny bądź obiektwyny.
| Nazwa formy |
Nazwa funkcji |
Opis użycia |
| Dopełniacz |
Ablatyw (skąd?, dokąd?) |
źródło, pochodzenie, cel (z psa, z domu / do psa, do domu) |
| Dopełniacz (kogo?, czego?) |
obiekt, rodzaj, posiadanie (np. psa, domu) |
Ponieważ w starożytnej grece Ablatyw złączył się z Dopełniaczem, rozróżnienie między źródłem a obiektem staje się utrudnione. Jakie zatem jest właściwe tlumaczenie tekstu Rzymian? Jaka jest różnica między obiektywnym a subiektwynym dopełniaczem?
Chodzi o wiarę Jezusa czy wiarę w Jezusa?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 8, 2021 | Teologia biblijna
Literackie i językowe argumenty przemawiające za późną datą Daniela
W aramejskim fragmencie Księgi Daniela (2:4-7:28) znaleziono zapożyczone obce słowa. Twierdzi się, że liczne obce słowa w aramejskiej części Księgi Daniela (i w mniejszym stopniu także w części hebrajskiej) niezbicie dowodzą pochodzenia z okresu znacznie późniejszego niż VI wiek p.n.e.
Jest tam nie mniej niż piętnaście słów prawdopodobnego pochodzenia perskiego (chociaż nie wszystkie z nich zostały odkryte w jakichkolwiek znanych perskich dokumentach), a ich obecność ma „niezbicie dowodzić:, że nawet rozdziały datowane na Nabuchodonozora i Belzebuza nie mogły być skomponowane w okresie chaldejskim. Twierdzenie to można swobodnie uznać, ale konserwatywni uczeni nie utrzymują, że Księga Daniela została skomponowana, przynajmniej w swej ostatecznej formie, do czasu ustanowienia perskiej władzy nad Babilonią.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 7, 2021 | Egzegezy, Teologia reformowana
Podstawa rozważania
Rzym. 9:10-13 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
Dziewiąty rozdział Listu do Rzymian jest ważny z kilku powodów. Przede wszystkim oddaje on chwałę Bogu jako całkowicie suwerennemu Bogu, który jeszcze przed powstaniem świata, zanim ludzie zaczęli czynić cokolwiek dobrego bądź złego w swoim przedwiecznym, suwernnym i niezmiennym dekrecie (Dan. 4:35; Izaj. 14:27; 43:13; Hiob 9:10-12; Izaj. 46:10; 48:3; Kazn. 3:14; Psalm 33:11; Dzieje 15:18) wyznaczył ludzkości dwa różne cele:
Rozdział ten jest ważny także z innego powodu. Stanowi on linię graniczną między ortodoksją a herezją, chrześcijaństwem a kacerstwem. Ponieważ ogłasza Boga suwerenem i determinuje los ludzki niezależnie od woli człowieka – wśród wybranych Bożych rozlewa błogą miłość do Ojca i pokój ale w nieodrodzonych umysłach prowokuje natychmiastowy, oparty o strach sprzeciw prowadząc do bałchowchwalstwa zgodnego z prostą implikacją:
→ Negacja doktryny reprobacji to negacja elekcji (elekcja i reprobacja stanowią nierozerwalne części składowe predestynacji)
.
→ Negacja elekcji to negacja suwerennej łaski (elekcja jest jedynym środkiem zachowawczym suwerennej łaski)
.
→ Negacja suwerennej łaski to negacja suwerennego Boga (łaska Boża odzwierciedla istotę Boga)
.
→ Negacja suwerennego Boga to to negacja Boga (Bóg, który nie jest suwerenny nie jest Bogiem)
Na przestrzeni lat co do prawidłowej interpretacji tego Świętego Tekstu heretycy wnosili różne obiekcje, jednakże ich cel był wewnętrznie spójny: zawsze chodziło o detronizację Boga i tym samym uniemożliwienie Mu suwerennej elekcji i reprobacji.
- Pierwszy atak odnosił się do tego kto został wybrany i negując indywidualny charakter predestynacji zmuszał czytelnika do uznania, że tekst mówi o narodach a nie jednostkach.
.
- Drugi podnosił rękę na cel wybrania i negując soteriologiczny charekter predestynacji przekonywał iż mowa tu raczej o teokratycznych przywilejach narodu żydowskiego a nie o zbawieniu.
.
- Trzeci referował do podstawy wybrania i choć wprawdzie nie odrzucał soteriologicznego charakteru tekstu ustanawiał w centrum człowieka z jego wolną wolą, gdzie Boży wybór do zbawienia uzależniony został od ludzkiej wiary lub jej braku.
Wszystkie trzy poglądy są fałszywe. W pierwszej części artykułu zostanie udowodniony indywidualistyczny i osobowy charakter predestynacji
(więcej…)
utworzone przez SebTer | Wrz 6, 2021 | Prima Scriptura, Teologia reformowana
Wprowadzenie i wyjaśnienie
Jan 8:21 Wówczas Jezus znowu powiedział do nich: Ja odchodzę, a wy będziecie mnie szukać i umrzecie w swoim grzechu. Gdzie ja idę, wy przyjść nie możecie.
Wielu dzisiaj wierzy, że ze strony Boga Ewangelia jest darmową lub pełną dobrych intencji ofertą zbawienia, przez co rozumieją, że Bóg wyraża w zwiastowaniu namiętne lub gorące pragnienie, chęć lub życzenie, aby wszyscy, którzy je słyszą, zostali zbawieni.
Stanowczo sprzeciwiamy się temu nauczaniu.
Nie mamy jednak zastrzeżeń do słowa „oferta” Pismo Święte nie używa słowa „oferta” do opisania Ewangelii, ale Reformowane wyznania wiary tak. Nie mamy zastrzeżeń do wyznań wiary.
Właściwie rozumiane słowo „oferta” jest nie tylko dopuszczalne, ale podkreśla ważną prawdę o głoszeniu Ewangelii. Pierwotne znaczenie tego słowa to „prezentować” lub „pokazywać”. Słowo to nie jest już używane w tym znaczeniu, przynajmniej nie w mowie potocznej. Ale to właśnie w tym starszym znaczeniu słowa tego używają wyznania Reformowane. Użyte w ten sposób słowo po prostu podkreśla ważną prawdę, że głoszenie Ewangelii musi ukazywać Chrystusa i czynić Go znanym wszystkim, którzy słuchają.
Niewielu jest jednak dzisiaj takich, którzy mówią o Ewangelii jako o ofercie i mają na myśli to, że Chrystus jest „przedstawiony” w Ewangelii. Większość ma na myśli, że w Ewangelii Bóg gorąco pragnie zbawienia absolutnie wszystkich, którzy słuchają i czyni Chrystusa dostępnym dla nich.
Tej nauce sprzeciwiamy się.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 3, 2021 | Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wstęp
Konfesja Belgijska jest wielkim wyznaniem Reformowanym, które w ogromny sposób zwraca koszty czasu i wysiłków poświęconych na czytanie i studiowanie.
W tym eseju przedstawię Belgijskie Wyznanie Wiary, czyniąc na jego temat sześć kluczowych spostrzeżeń, które będą stanowić dobry powód do rozważenia jego bogatego nauczania w kolejnych artykułach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Wrz 2, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Rzymski katolicyzm, Teologia reformowana
Istotna kwestia
Jakie są różnice między transsubstancjacją, konsubstancjacją, memorializmem a reformowanym poglądem na Wieczerzę Pańską? Do Wieczerzy Pańskiej odnoszą się liczne wyrażenia: Stół Pański, Komunia, Posiłek, Eucharystia, Msza, Ciało i Krew Chrystusa, Święto Miłości lub Święto Agape, Łamanie Chleba, Boska Liturgia, itd. Jednakże zasadniczo istnieją cztery poglądy na Wieczerzę Pańską:
- Transsubstancjacja,.
- Konsubstancjacja.
- Memorializm.
- Pogląd Reformany
Zapoznajmy się z nimi po krótce:
(więcej…)
utworzone przez SebTer | Wrz 1, 2021 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Wstęp
Księga Objawienia 20 jest polem bitwy. Jest to pole bitwy z dwóch różnych powodów.
Po pierwsze, opisuje największą i najważniejszą bitwę w historii świata. Można ją nazwać bitwą wszystkich bitew lub wojną, która zakończy wszystkie wojny, ponieważ wraz z jej zakończeniem skończy się świat, ze wszystkimi jego walkami.
Po drugie, Objawienie 20 jest polem bitwy pomiędzy różnymi poglądami na temat dni ostatnich. Wszystkie różne szkoły myślenia o eschatologii mają swoje własne, charakterystyczne interpretacje tego tekstu. W rzeczywistości, cztery główne poglądy wywodzą swoje nazwy z Objawienia 20:
- amillennializm,
- premillennializm,
- postmillennializm
- przedmillennialny dyspensacjonalizm.
Objawienie 20 jest jedynym fragmentem w Biblii, który mówi o „tysiącu lat”, i to właśnie od łacińskiego słowa oznaczającego tysiąc (mille) pochodzi nasze angielskie słowo „millennium”, kluczowy składnik nazw czterech głównych szkół eschatologicznych.
Nie zamierzam wyjaśniać stanowisk tych czterech systemów eschatologicznych, gdyż zabrnęłoby to zbyt daleko. Nie zamierzam też krytykować różnych szkół myślenia; to byłoby zbyt wiele jak na ten artykuł. Zamiast tego, przedstawię tutaj to, co uważam za właściwy pogląd, pogląd głównego nurtu, historycznego chrześcijaństwa i wiary Reformowanej, zwany również amillenializmem. Po prostu wyjaśnię ten fragment, przeglądając go krok po kroku, a od czasu do czasu będę krytykował inne szkoły milenijne.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Sie 31, 2021 | Teologia systematyczna
Stan pośmiertny
1. Ciała ludzi po śmierci obracają się w proch i ulegają rozkładowi, lecz ich dusze, które ani nie umierają, ani nie zapadają w stan nieświadomości – są bowiem z natury nieśmiertelne – natychmiast powracają do Boga, który je dał.
Dusze sprawiedliwych, których świętość osiągnęła doskonałość w śmierci, wchodzą do raju, gdzie są z Chrystusem, patrząc na twarz Boga w świętości i chwale, oczekują na pełne odkupienie ich ciał. Dusze nieprawych są wrzucone do piekła, gdzie pozostają w męce i całkowitej ciemności, zachowane na wielki dzień sądu.
Dusze odłączone od swoich ciał są albo w raju, albo w piekle, ponieważ Pismo Święte nie mówi o żadnym innym miejscu pobytu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Sie 30, 2021 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Przedmowa
Jana 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie.
Bóg zapowiedział, że wierzący będą w stanie rozróżniać prawdę od fałszu. Sam Jan, ostatni z żyjących Apostołów nie obawiał się oceny głoszonej przez siebie teologii. Ponieważ był on teologicznym fundamentem chrześcijaństwa (por. Efez. 2:20-22; 3:4-5) wręcz zachęcał czytelników do rozeznawania prawdy. Przemawiając z Ducha Świętego trafiał do odbiorcy, w którym był ten sam Duch prowadzący do wszelkiej prawdy (Jan 14:16-18; 16:13; 1 Jana 2:20). Każdy chrześcijanin ma nie tylko prawo ale i obowiązek kwestionować nauczanie, jeśli nie jest ono zgodne z Pismem, co potwierdził autor 13 z 27 ksiąg Nowego Testamentu, Apostoł Paweł (Gal. 1:8-9).
Nie tak sprawy wyglądają w świecie fałszywych religii. Najważniejsze tradycje hinduizmu opierają się na koncepcji guru i relacji guru z jego uczniem. Uczeń traktuje guru jak wcielenie boga z czego płynie prosta implikacja: guru nie może się mylić. Podobne są mechanizmy uzależnienia od przywódców w wielu innych religiach, zwłaszcza tych bardziej rozwiniętych, z rozbudowaną literaturą religijną.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Sie 27, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Religijna konfuzja
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Grzech Adama przypisywany jest całemu światu, przypisywanie grzechu wybranych Chrystusowi i Sprawiedliwość Chrystusa przypisywana wybranym. Przypisywana sprawiedliwość Chrystusa jest bardzo „rzeczywista”.
Sprawiedliwość Boża objawiona w Ewangelii (Rzym. 1:16-17) ustanowiona i wniesiona przez naszego Pana Jezusa Chrystusa (Dan. 9:24) jest czymś, na co On zasłużył i jest prawnie przeniesiona przez Boga w drodze przypisania na konto Jego ludu. To jest coś, czego nie można zobaczyć ludzkim okiem. Innymi słowy, jest to niewidzialne. Czy to oznacza, że nie jest prawdziwe ani rzeczywiste? Potrzeba oka wiary, aby zobaczyć i uwierzyć, że to wystarczy (Rzym. 9:30-33). Niektórzy ludzie religijni mówią, że to nie wystarczy i jest potrzebne„wlanie” sprawiedliwości.
To właśnie mają na myśli katolicy:
„Jeżeli ktoś mówi, że ludzie są usprawiedliwieni albo przez samo przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej, albo przez samo odpuszczenie grzechów, z wyłączeniem łaski i miłości, które są rozlane w ich sercach przez Ducha Świętego i są im wrodzone; albo nawet, że łaska, dzięki której jesteśmy usprawiedliwieni, jest jedynie przychylnością Bożą: niech będzie obłożony anatemą” – Kanon XI Soboru Trydenckiego
Oraz inni ludzie religijni, nazywając tym samym biblijną doktrynę prawną fikcją.
„Nie tylko jesteśmy uznani za prawych; jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi” […] „Wierzący grzesznik jest usprawiedliwiony przez wlaną w niego sprawiedliwość” – John MacArthur, Usprawiedliwienie przez wiarę, 1988, s. 98, 122
(więcej…)
utworzone przez SebTer | Sie 26, 2021 | Teologia reformowana
Fałszywe zarzuty
Zarzut hiper-kalwinizmu jest w dzisiejszych czasach bardzo rozpowszechniony. Można by czasem pomyśleć, że nie ma innej herezji ani tak poważnej jak ta. Jeden z naszych czytelników pyta:
„Czym jest hiper-kalwinizm? Jak byś go zdefiniował?”.
Nam samym zarzuca się, że jesteśmy hiper-kalwinistami, często złośliwie i po prostu na podstawie pogłosek. Na przykład New Dictionary of Theology podaje dokładny opis nauk hiper-kalwinizmu, a następnie twierdzi, że Herman Hoeksema jest najwybitniejszym współczesnym hiper-kalwinistą, chociaż nie był on odpowiedzialny za ani jedną z nauk wymienionych jako charakterystyczne dla hiper-kalwinizmu!
Dość często zarzuca się tym, którzy zaprzeczają, że Ewangelia jest dobrointencyjną ofertą zbawienia ze strony Boga, to znaczy, że wyraża w Ewangelii szczerą miłość i pragnienie zbawienia każdego, kto ją słucha, i w dobrej wierze obiecuje zbawienie wszystkim bez wyjątku. Jeśli nie tylko z plotek, to z tego powodu, że temu zaprzeczamy, jesteśmy fałszywie oskarżani o hiper-kalwinizm. Zazwyczaj jednak ci, którzy oskarżają innych o ten błąd, tak naprawdę nie wiedzą nawet, czym jest hiper-kalwinizm.
- Natknęliśmy się na takich, którzy uważają, że każdy, kto naucza o ograniczonym odkupieniu, jest hiper-kalwinistą
.
- Oraz na innych, którzy są przekonani, że każdy, kto naucza któregokolwiek z Pięciu Punktów Kalwinizmu, jest hiper-kalwinistą.
.
- To samo odnosi się do tych, którzy uważają, że zaprzeczenie powszechnej miłości Boga i Bożej intencji zbawienia wszystkich, wyrażonej w Ewangelii, jest hiper-kalwinizmem.
Mylą oni prawdziwy, historyczny, biblijny kalwinizm z hiper-kalwinizmem (czymś, co wykracza poza Kalwina i kalwinizm). Można łatwo wykazać, że kalwińskie wyznania wiary i pisarze zawsze nauczali czegoś przeciwnego, a ci, którzy nauczają powszechnej miłości Boga i Bożej intencji zbawienia wszystkich nie nauczają prawdziwego kalwinizmu, lecz pelagianizmu rzymskiego i Arminianizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Sie 25, 2021 | Ekumenizm, Historia chrześcijaństwa, Rzymski katolicyzm
Historyczny „Marsz dla Jezusa”
Obj. 17:1 I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami;
Co byś powiedział drogi „neo-ewangelikalny” czytelniku, gdyby pierwszym widokiem po twoim przebudzeniu były zwłoki zgwałconej matki leżące w kałuży krwi sączącej się z odciętej głowy? A tuż obok znajdowało się rozczłonkowane i owinięte jelitami ciało młodszej siostrzyczki rzucone na truchło zmasakrowanego ojca, któremu odcięto ręce i genitalia? Nad tym wszystkim zaś czuwał „pobożny” watykański agent w randze biskupa, dzierżąc w jednej ręce krucyfiks, w drugiej zaś sztylet z radością zachęcający katów do wydłubania ci oczu….
Ponieważ współcześni, rozmiękczeni przez systemowe kościelnictwo pseudo-kalwiniści kładą ogromny nacisk na pokojowe traktowanie wyznających inną ewangelię i innego chrystusa „chrześcijan” (katolików i Arminian, por. Mich. 3:5-6; Jer. 6:14), warto zapoznać się z opisem wydarzeń nocy świętego Bartłomieja umieszczonym w książce pt. „Foxe’s book of martyrs” [Foxa księga męczenników] zwracając przy tym uwagę nie tylko na zagrożenie jakie niesie ze sobą bratanie się z heretykami, ale także na bezpardonowy i nieprzebierający w epitetach język, jaki został użyty do ich opisania.
Pamiętajmy przy tym, że książka ta, z jej przekazem i językiem, była jedną z dwóch najbardziej rozpowszechnionych wśród protestantów i znajdowała się niemal na każdej półce stanowiąc lekturę obowiązkową dla mężczyzn, kobiet i dzieci. Pierwszą była oczywiście Biblia.
Poznajmy promowane przez religię Watykanu cnoty męskie i niewieście jej wyznawców, mając przy tym nadzieję, że to przywróci rozum bratającym się z katolikami i Arminianami ugrzecznionym tzw. „kalwinistom”
(więcej…)
utworzone przez SebTer | Sie 24, 2021 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Chrzest jako znak zbawienia
„I chociaż nasze małe dzieci nie rozumieją tych rzeczy, nie możemy zatem wykluczyć ich z chrztu, ponieważ tak jak bez ich wiedzy są uczestnikami potępienia w Adamie, tak też są ponownie przyjęci do łaski w Chrystusie.„
Ten fragment z Formularza udzielania chrztu używanego w kościołach Reformowanych bardzo dobrze podsumowuje to, co chcemy tutaj pokazać, to znaczy, że chrzest niemowląt jest nieodłączną częścią doktryny suwerennej łaski i że odmowa chrztu niemowląt jest zasadniczo zaprzeczeniem suwerennej, nieodpartej i skutecznej łaski.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | Sie 23, 2021 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wstęp
1 Tym. 5:19-21 19. Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.20. A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali. 21. Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał,nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.
Ewangelia według Jezusa, John F. MacArthur, Jr. Grand Rapids: Zondervan, indeksowane, 253 strony, 1988. Przedmowa: James Montgomery Boice i J. I. Packer.
Od kilku lat kwestia „zbawienia panującego Pana” jest przedmiotem kontrowersji. Oglądanie debaty jest bolesne, gdyż żadna ze stron nie może wyjaśnić tej historii. Przypomina to oglądanie debaty między mormonami i Świadkami Jehowy na temat Chrystusa lub między antynomianami i teonomistami na temat prawa Bożego.
Jednym z głównych bohaterów debaty o zbawieniu panowania był John MacArthur, pastor kościoła Grace Community Church w Sun Valley w Kalifornii, prezes The Master’s College and Seminary oraz znany w całym kraju kaznodzieja radiowy.
„Ludzie zawsze potykali się o prostotę zbawienia”,- woła MacArthur, pocierając swoje posiniaczone kolana.
MacArthur ubolewa nad „porażką współczesnego ewangelizmu”, ale będąc na wpół arminianinem, nie rozumiejąc i nie wierząc w biblijne doktryny o usprawiedliwieniu przez samą wiarę i przypisaną sprawiedliwość Chrystusa, nie może zrozumieć przyczyn tej porażki i opowiada się za rozwiązaniem, które doprowadzi do jeszcze gorszej sytuacji. Zamiast krytykować wszechobecny arminianizm dzisiejszego ewangelizmu, arminianizm, który wypacza i wywraca Ewangelię Jezusa, MacArthur atakuje usprawiedliwienie jedynie przez wiarę i sugeruje, że uczynki powinny być rozumiane jako część wiary. Z historycznego punktu widzenia, nacisk na uczynki był zazwyczaj strategią debaty zarówno Kościoła Rzymskiego, jak i protestanckich arminian. Była to również strategia przeciwników Pawła.
Na okładce książki MacArthura, „Ewangelia według Jezusa”, znajdują się pochwały od The Fundamentalist Journal, Alliance Life, The Standard, Jamesa Montgomery’ego Boice’a, Davida Hockinga i J. I. Packera. W swojej przedmowie Packer w zdumiewający sposób stwierdza, że
„zbawienie panującego Pana” jest „dominującym nurtem protestanckiego konsensusu w sprawie natury usprawiedliwiania z wiary”
i atakuje biblijny pogląd, że wiara jest „tylko i wyłącznie przyjęciem prawdy o zbawczej roli Jezusa”.
Akceptacja zbawczej roli Jezusa, jak mówi Packer, „to mniej niż wiara i mniej niż zbawienie”. Packer uważa, że książka MacArthura jest
„dobra, jasna, przekonująca i budująca”. „To, co jest kwestionowane”, pisze, „to natura wiary”.
(więcej…)
