Phil Johnson: konfuzja skompromitowanego “kalwinisty”, część 6

utworzone przez | sty 19, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Teologia reformowana

Eisegetyczna alegacja Johnsona

Mat. 5:44-45

44. Lecz ja wam mówię: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za tych, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was;

45. Abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebie. On bowiem sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Phil Johnson, jeden z baronów Grace Community Church oraz prawa ręka Johna MacArthura a także jego osobisty ghost-writter cytuje ulubiony tekst wszystkich zwolenników powszechnej łaski, Mateusza 5:44-45.

Zacytujmy równoległy fragment z Ewangelii Łukasza

Łuk. 6:35 Ale miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie im dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając, a wielka będzie wasza nagroda i będziecie synami Najwyższego. On bowiem jest dobry dla niewdzięcznych i złych.

Cytowanie tych tekstów bez egzegezy niczego nie dowodzi. Johnson nie może po prostu je zacytować, a następnie napisać: „To jest powszechna łaska”. Musi to wykazać egzegetycznie!

Prawidłowa egzegeza

Ponieważ te teksty Mateusza i Łukasza są tak istotne dla sprawy „powszechnej łaski”, proponujemy dokładną egzegezę.

Piąty rozdział Ewangelii Mateusza jest częścią Kazania na Górze, w którym Jezus Chrystus naucza zasad rządzących naszym życiem jako obywateli królestwa niebieskiego. Pytanie zawarte w wersetach 44-45 dotyczy tego, jak traktujemy naszych wrogów, czyli tych,

  • którzy nas „przeklinają” (co oznacza, że mówią źle o nas i na nas)
    ,
  • którzy „nienawidzą” nas (co oznacza życzenie nam zła i kierują się złośliwością i znowu na złość nam)
    ,
  • którzy „wyrządzają zło” i „prześladują” nas (co oznacza obrażanie, oczernianie nas oraz ściganie nas w celu zniszczenia).

Faryzeusze odpowiedzieli: „Będziesz miłował swego bliźniego, a swego nieprzyjaciela będziesz nienawidził.” (Mat. 5:43). W rzeczywistości wielu faryzeuszy zdefiniowało „bliźniego” tak wąsko, a „wroga” tak szeroko, że ograniczyli swą miłość do współobywateli, a nawet do współuczestników stronnictwa, usprawiedliwiając nienawiść do wszystkich innych.

Jezus nauczył nas „kochać” naszych wrogów. Miłość ta musi przejawiać się w „błogosławieniu” (co oznacza dobre mówienie o kimś i dobrze o nim), „czynieniu dobra” (co idzie o krok dalej w dobrej mowie, abyśmy mogli spełniać uczynki dobroci wobec naszych wrogów) i „modlić się” za naszych wrogów (co oznacza, że szukamy dla nich błogosławieństwa Bożego, prosząc naszego Ojca, aby zlitował się nad nimi i odwrócił ich od grzechów do Jezusa Chrystusa).

Ta miłość do naszych wrogów nie jest powołaniem do społeczności z nimi, co jest niemożliwe, dopóki pozostają nienawróceni.

  • Chrześcijanin przychodzi w miłości, błogosławiąc, czyniąc dobro, modląc się i wzywając wroga do upamiętania
    .
  • lecz wróg odpowiada nienawiścią, przekleństwami, pomimo wykorzystywania i prześladowań.

Bez względu na reakcję wroga, chrześcijanin powołany jest do tego, aby nadal go kochać. Przykładem tej chrześcijańskiej cnoty miłości był William Tyndale, który zginął śmiercią męczeńską w roku 1536, pisząc w liście do swoich prześladowców:

„Zabierzcie mi moje dobra, zabierzcie moje dobre imię, ale dopóki Chrystus trwa we mnie, abyście długo, kocham was ani trochę mniej.”

Analogia tekstu

W wersecie 45 Jezus dokonuje porównania między naszym powołaniem a działalnością naszego Boga i Ojca i to właśnie w tym zwłaszcza porównaniu niektórzy znajdują dowód „powszechnej łaski”.

Abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebie. On bowiem sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Działanie Boga, który zesłał deszcz i słońce zarówno na złych, jak i na dobrych, jest dowodem – twierdzi wielu – że Bóg sprzyja, kocha, lituje się i błogosławi zarówno złym, jak i dobrym. W Łukasza 6:35 Jezus dokonuje podobnego porównania:

On [tj. Bóg] bowiem jest dobry dla niewdzięcznych i złych.

Aby zrozumieć tę analogię, musimy zadać kilka pytań.

Dwa rodzaje wrogów Boga

Po pierwsze, kim są wrogowie Boga? W Piśmie Świętym Bóg ma dwa rodzaje wrogów: swoich potępionych wrogów, których niszczy; i swoich wybranych wrogów, których pojednał ze sobą i zbawił.

A) Potępieni wrogowie Boga to diabeł, potępione demony i potępieni ludzie. Są oni przeznaczeni na potępienie

Rzym. 9:22 A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
.
1 Piotra 2:8 Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.
.
Obj. 17:8 Bestia, którą widziałeś, była, a nie ma jej i ma wyjść z otchłani, i iść na zatracenie. I zdziwią się mieszkańcy ziemi, których imiona nie są zapisane w księdze życia od założenia świata, widząc bestię, która była i nie ma jej, a jednak jest.

B) Bóg zadecydował, że ich nie zbawi. Postawa Boga wobec tych wrogów jest postawą nienawiści

Rzym. 9:13 Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.

C) Bóg przeklina ich i wysyła do piekła

Łuk. 19:27 Lecz tych moich nieprzyjaciół, którzy nie chcieli, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tu i zabijcie na moich oczach.

D) Ta nienawiść, to przekleństwo i ta wieczna kara nie oznaczają, że Bóg jest zły, złośliwy, wredny lub okrutny, gdyż Boża nienawiść do niegodziwych jest słuszną, świętą nienawiścią do ich osób i ich grzechów

Psalm 5:5 Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
.
Psalm 11:5 PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.

E) Kanony z Dort wyjaśniają dekret potępienia w tych oto otrzeźwiających słowach:

“Tym, co szczególnie wskazuje i poleca nam wieczną i niezasłużoną łaskę wybrania jest wyraźne świadectwo Pisma Świętego, iż nie wszyscy, lecz tylko niektórzy są wybrani, podczas gdy inni mocą odwiecznego wyroku zostają pominięci, których Bóg, w swym suwerennym, najsprawiedliwszym, nienagannym i niezmiennym upodobaniu postanowił zostawić w powszechnej nędzy w którą z własnej woli wpadli, i nie dać im zbawiającej wiary i łaski nawrócenia, lecz pozwalając im w swym sprawiedliwym osądzie, by kroczyli swymi własnymi drogami i na koniec, dla ogłoszenia Swej sprawiedliwości, potępić i ukarać ich na wieczność nie tylko z powodu ich niewiary, lecz także za ich wszystkie inne grzechy. Jest to dekret potępienia, który w żaden sposób nie czyni Boga autorem grzechu (sama myśl o tym jest bluźnierstwem), lecz ogłasza, iż jest On strasznym, nienagannym i sprawiedliwym Sędzią i Mścicielem grzechu. [Kanony z Dort 1.15]

Ale Bóg ma także wybranych wrogów.

A) Są to „niewdzięczni” i „źli” z Ewangelii według Łukasza

Łuk. 6:35  Ale miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie im dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając, a wielka będzie wasza nagroda i będziecie synami Najwyższego. On bowiem jest dobry dla niewdzięcznych i złych.

B) Wybrani wrogowie Boga to grzesznicy wybrani w Jezusie Chrystusie przed założeniem świata, aby zostali zbawieni poprzez dzieło Jezusa Chrystusa na krzyżu. Postawą Boga wobec tych wrogów jest miłość: Bóg im błogosławi, Bóg się nad nimi lituje, Bóg jest dla nich łaskawy, Bóg wybawia ich od grzechu i śmierci i Bóg prowadzi ich do życia wiecznego. Bóg zmienia tych wrogów w przyjaciół. Wierzący byli tymi wrogami: z natury byliśmy wrogami Boga, gdyż kiedyś żyliśmy jako wrogowie Boga, jak ci, którzy niegdyś Go nienawidzili, przeklinali Go, bezczelnie Go wykorzystywali i prześladowali Chrystusa w Jego świętych.

Efez. 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.
.
Dzieje 9:4-5 4. Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz? 5. Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi.

C) Paweł pisze:

Rzym. 5:10 Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie.
..
Kol. 1:21-22 21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał; 22. W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem;

Boże działanie względem wrogów

Po drugie, co Bóg robi swoim wrogom według Mateusza 5 i Łukasza 6 i czy robi to swoim wybranym wrogom, swoim potępionym wrogom, czy jednym i drugim? Mateusza 5:45 uczy, że Bóg zsyła słońce i deszcz na wszystkich ludzi bez różnicy:

słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Do złych i dobrych, sprawiedliwych i niesprawiedliwych zaliczają się ludzie wszelkiego rodzaju:

  • nawróceni i nienawróceni,
  • wierzący i niewierzący,
  • wybrani i potępieni.

Widzimy to wokół nas: Bóg sprawia, że świeci słońce i pada deszcz na polach zarówno pobożnych, jak i bezbożnych rolników. Często zsyła na bezbożnych tyle deszczu i słońca, że ich pola wydają obfite żniwa, mają stoły zastawione dobrym jedzeniem, konta bankowe wypełnione pieniędzmi i dobrym zdrowiem, aby cieszyć się tym, co pochodzi z ręki Boga.

Ale czy obfitość dobrych rzeczy („deszcz i słońce”) oznacza, że Bóg błogosławi bezbożnych w tych rzeczach lub że te rzeczy są dowodem łaski Bożej? Na tym właśnie polega problem „powszechnej łaski ”. Pamiętajcie, że według Johnsona i jego sojuszników powszechna łaska ma być przychylną postawą Boga wobec potępionych niegodziwców, postrzeganą w dobrych rzeczach, które Bóg im daje. Oznaczałoby to, że Bóg, dając bezbożnikowi deszcz, słońce i mnóstwo innych dobrych rzeczy, mówi do nich:

„W tym kocham was; mam dla was  łaskę; okazuję wam miłosierdzie; i jestem dla was łaskawy. Ale jednocześnie postanowiłem w wieczności, że was nie zbawię; Chrystus nie umarł za was i wrzucę was do piekła”

Co zatem Bóg mówi do swego ludu, gdy zsyła im tyle słońca, że plony więdną i umierają, w wyniku czego chrześcijanie umierają z głodu, lub gdy zsyła na nich tyle deszczu, że zmywa ich domy w powodzi?

„W tym nienawidzę was; w tych sprawach nie mam dla was łaski; w tych rzeczach szukam waszej zagłady; w tym wyrażam swoje niezadowolenie wobec was?”.

Broń Boże!

Oznaczałoby to, że Bóg, dając dobre rzeczy bezbożnym, błogosławi ich, wypowiada się na ich temat i stara się wyświadczać im dobro. Byłoby to jednak błogosławieństwem Bożym, które nie służy ich dobru, lecz zwiększa ich winę; błogosławieństwo Boże, które kończy się, gdy umrą i pójdą do piekła; i błogosławieństwo Boże, które zamienia się w przekleństwo.

Ale Boże miłosierdzie, łaska, miłość i błogosławieństwo są jednym. (Nie ma dwóch rodzajów łask, miłosierdzia i miłości Bożej: jedna dla wybranych i druga dla potępionych.) Wszelkie miłosierdzie, łaska i miłość Boża są wieczne. Są niezmienne.

Jer. 31:3 Powiedz: Dawno PAN mi się ukazał, mówiąc: Owszem, umiłowałem cię wieczną miłością, dlatego przyciągam cię swoim miłosierdziem.

Są atrybutami Boga, należą do Jego Istoty, są zakorzenione w Bożym dekrecie wybrania i ukazane są na krzyżu. Deszcz i słońce same w sobie nie są łaską, miłosierdziem ani błogosławieństwem.

  • Bóg jest zawsze łaskawy i błogosławi Swój lud, dając im deszcz i słońce lub odmawiając im tego.
    .
  • Bóg nigdy nie jest łaskawy, ale zawsze przeklina potępionych, dając im deszcz i słońce lub odmawiając im tego.

Niech to będzie jasno zrozumiane: Bóg daje dobre rzeczy zarówno wybranym, jak i potępionym, ale dobre rzeczy nie są błogosławieństwem dla potępionych.
.

Wzór do naśladowania

Po trzecie, do jakiego wzoru mamy się stosować? Czy traktujemy naszych wrogów w taki sam sposób, w jaki Bóg postępuje ze swoimi wybranymi lub potępionymi wrogami? Jeśli chcemy wzoru, jak traktować naszych wrogów, musimy jedynie rozważyć, jak nas potraktował, którzy byli Jego wrogami i którzy nadal grzeszą, nawet po pojednaniu nas ze sobą. Jest to szczególnie jasne w Ewangelii według Łukasza 6:35, gdzie Jezus mówi, że Bóg jest łaskawy dla „niewdzięcznych” i „złych”.

On bowiem jest dobry dla niewdzięcznych i złych.

W Ewangelii Łukasza 6 Jezus nie mówi jedynie o słońcu i deszczu, które same w sobie nie są ani Bożym błogosławieństwem, ani przekleństwem, ale mówi o Bożej dobroci i miłosierdziu. Życzliwość opisana w Ewangelii Łukasza 6:35 jest i może być jedynie zbawienną życzliwością. Nie ma innej dobroci u Boga. Boża dobroć to nieskończenie więcej niż tylko to, że Bóg jest „miły” dla ludzi. Dobroć to łagodność Boga, Jego ostrożne traktowanie Jego delikatnego, cennego ludu.

Bóg nie jest łaskawy dla potępionych. Kruszy ich laską żelazną i rozbija na kawałki jak naczynie garncarskie

Psalm 2:9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

W innych fragmentach Boża dobroć nazywana jest dobrocią lub łaską i zawsze jest skierowana tylko do wybranych

Rzym. 11:22 Spójrz więc na dobroć i srogość Boga: srogość dla tych, którzy upadli, a dla ciebie dobroć, jeśli będziesz trwał w tej dobroci. W przeciwnym razie ty też będziesz wycięty.

1 Piotra 2:3 Jeśli tylko zakosztowaliście, że Pan jest dobry.

Tę dobroć okazuje niewdzięcznym i złym, czyli nam; nam, którzy wierzymy w Jezusa Chrystusa, ale jesteśmy niewdzięczni i źli.
.

Praktyczna aplikacja tekstu

Mamy być miłosierni, bo Bóg okazał nam miłosierdzie. Ta zbawcza dobroć i miłosierdzie okazane nam, którzy byliśmy i pod wieloma względami nadal jesteśmy niewdzięcznymi i złymi, przychodzi do nas z krzyża Chrystusa, krzyża przeznaczonego wyłącznie dla wybranych, a nie dla potępionych. Dobroć i miłosierdzie widzimy na krzyżu, gdzie Bóg wylał swój gniew na Jezusa Chrystusa, miażdżąc Go swoim przekleństwem, aby mógł być łagodny i współczujący dla Swoich wybranych dzieci.

Jeśli Bóg był dla was tak dobry, wysyłając Chrystusa, aby umarł za wasze grzechy, nie wtedy, gdy byliście dobrzy i wdzięczni, ale gdy byliście niewdzięczni i źli, o ileż bardziej nie powinniście kochać tych, którzy są źli i niewdzięczni wam?

A jeśli Bóg nadal może błogosławić was, którzy wciąż jesteście niewdzięczni i źli, o ileż bardziej nie powinniście w dalszym ciągu kochać, błogosławić, czynić dobra i modlić się za tych, którzy wciąż są wobec was niewdzięczni i źli?

A kiedy kochamy naszych wrogów, błogosławimy tych, którzy nas przeklinają, dobrze czynimy tym, którzy nas nienawidzą i modlimy się za tych, którzy na złość nas wykorzystują i prześladują, w bardzo małym stopniu odzwierciedlamy wielką miłość, miłosierdzie, łaskę, dobroć i błogosławieństwo, jakie Bóg ma dla nas.

Ale to nie ma nic wspólnego, powtarzam, nic wspólnego z „powszechną łaską”!

​Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email