Papieski absolutyzm

Papież, przeklęty uzurpator

Efez. 1:21-23

21. [Chrystus jest] Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym.

22. I [Bóg] wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi;

23. Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

Kluczem do zrozumienia politycznych pretensji kościoła rzymskiego jest jego rozumienie siebie jako jednego, świętego, katolickiego i apostolskiego Kościoła, na którego czele stoi papież, który jest nie tylko „następcą Piotra, księcia Apostołów” i „Najwyższym Papieżem Kościoła Powszechnego”, ale także „Namiestnikiem Chrystusa” i „Ojcem Świętym”.

Czy Trójjedyny Bóg nie jest absolutnym władcą wszechświata?

Dan. 4:35 Wszyscy mieszkańcy ziemi są uważani za nic. Według swojej woli postępuje z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi, a nie ma nikogo, kto by wstrzymał jego rękę lub powiedział mu: Co czynisz?
.
Psalm 59:13 Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było. Niech poznają, że Bóg panuje w Jakubie i po krańce ziemi. Sela.
.
Psalm 115:3 A nasz Bóg jest w niebie, czyni wszystko, co zechce.
.
Psalm 135:6 Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

Czyż Chrystus nie został obdarzony wszelką władzą w niebie i na ziemi jako Król królów i Pan panów?

Izaj. 52:13 Oto się szczęśliwie powiedzie memu słudze. Będzie on wywyższony, wyniesiony i wielce uwielbiony.
.
Mat. 28:18 Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi.
.
Filip. 2:9 Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię;
.
Obj. 19:16 A na szacie i na biodrze ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.

Dlatego papież uzurpując sobie tron zastępcy Chrystusa na ziemi, jako rzekomy najwyższy przedstawiciel Boga Wszechmogącego i Jezusa Chrystusa sprawuje tę boską władzę – „pełnię władzy papieskiej”. Stąd Leon XIII w swojej encyklice z 1894 r. pt. Zjednoczenie chrześcijaństwa (i odnosząc się do siebie, używając pontyfikalnego słowa „My” pisanego wielką literą) stwierdził:

My […] zajmujemy na tej ziemi miejsce Boga Wszechmogącego”.

Cóż za potworne bluźnierstwo.

(więcej…)

Budowa chrześcijańskiego domu

Boży plan dla człowieka

Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości.

Kiedy mówię o rodzinie chrześcijańskiej, mówię to ze szczególnym przekonaniem w sercu. Moim doświadczeniem było

  • uczenie się o miłości Boga od wierzących rodziców w rodzinie chrześcijańskiej
    .
  • wzrastanie w miłości Bożej w małżeństwie z wierzącą żoną, darem Boga, który cenię.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​raduję się miłością Boga w darze dzieci w rodzinie chrześcijańskiej. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​są to najbogatsze błogosławieństwa Boże, jakie można znaleźć w chrześcijańskim domu.

Przysłów 18:22 Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
.
Psalm 127:3 Oto dzieci są dziedzictwem od PANA, a owoc łona nagrodą.

Nie powiem wam nic nowego, stwierdzając,  że ataków na rodzinę chrześcijańską jest mnóstwo.

(więcej…)

Dyspensacjonalizm, część 7 – gorzkie owoce

Syjonistyczna propaganda

Izaj. 65:15 I zostawicie swoje imię moim wybranym na przekleństwo, gdyż Pan BÓG zabije was, a swoje sługi nazwie innym imieniem.

Opublikowany po raz pierwszy w 1909 roku komentarz Scofielda do Biblii Króla Jakuba zmienił historię chrześcijaństwa w negatywnym znaczeniu. W tym czasie powszechną eschatologią wśród ortodoksyjnych protestantów był biblijny amilenializm, zgodnie z którym Żydzi zostali odrzuceni jako naród wybrany, Kościół natomiast przyjął charakter międzynarodowy, do którego zaliczają się także wybrani do zbawienia Żydzi nazywani chrześcijanami (Rzym. 11:1-4, 25, 32; Gal. 3:28; Kol. 3:11). Własnym życzeniem cielesnych Żydów było Boże przekleństwo, które spadło na cały lud a królestwo zostało im odebrane:

Mat. 21:38-39, 43 38. Lecz rolnicy, gdy zobaczyli syna, mówili między sobą: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo. 39. I schwytali go, wyrzucili z winnicy i zabili. 43.  Dlatego mówię wam: Królestwo Boże zostanie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.
.
Mat. 27:25 A cały lud odpowiedział: Krew jego na nas i na nasze dzieci.

Zapowiedziany przez Słowo gniew Boży spadł na odstępczych Żydów. I tak po zburzeniu Jerozolimy w 70 roku utracili swoją państwowość stając się pogardzanymi przez świat tułaczami, podobnie jak w czasach poprzedniego odstępstwa:

2 Kronik 29:8 Dlatego gniew PANA spadł na Judę i Jerozolimę i PAN wydał ich na rozproszenie, na zdumienie i na pośmiewisko, jak sami widzicie swoimi oczami.

Żydzi w miejsce duchowego królestwa, od zawsze pragnęli jego fizycznej wersji (Dzieje 1:6) z jego ziemską świetnością, bogactwem i przepychem cieleśnie interpretując wszystkie teksty Biblii zapowiadające odnowienie, tyle że wypełnione w Chrystusie na sposób duchowy (np. 1 Mojż. 49:10; Ezech. 37:24; Daniela 7:27; Amos 9:11 itd.). Ponieważ Chrystus nie ustanowił niczego innego jak duchowe Królestwo, przywódcy Izraela odrzucili Go ponosząc za to zasłużoną karę.

Świadomi swojego przekleństwa Żydzi (Dzieje 5:28) przez niemal 2 tysiące lat nie mogąc doczekać się przyjścia spodziewanego mesjasza – politycznego i militarnego geniusza (jakże podobnego do Antychrysta), wzięli sprawy w swoje ręce. Syjoniści, przebiegłe dzieci diabła (Łuk. 16:8; Jan 8:44) dobrze rozumieli, że chrześcijanie nie pozwolą na naruszenie Pisma (Gal. 3:15; Jan 10:35) dlatego też zamiast zmieniać treść Słowa Bożego wpadli na genialny pomysł: należy je odpowiednio gojom wytłumaczyć, tak aby zaczęli wspierać koncepcję odbudowy państwa Izrael.

Uczynili to za pomocą zmyślnych komentarzy.

(więcej…)

Wielki stary doktor

Wybitny chrześcijański filozof

2 Kronik 34:15 A PAN, Bóg ich ojców, posyłał do nich swoich posłańców, a posyłał, wstając rankiem, ponieważ litował się nad swoim ludem i nad miejscem swego przybytku.

W licznych zachowanych listach Edwarda J. Carnella do Gordona H. Clarka adresat jest zawsze taki sam: kiedy Carnell pisał do Clarka, jego listy były po prostu zaadresowaneDrogi Doktorze. Carnell to nazwisko, które powinno być znane wielu amerykańskim ewangelikom. Był absolwentem Wheaton College, klasy 1939, a później prezydentem Fuller Seminary. Ale nawet osiągając takie wyżyny, zawsze był studentem.

Clark, jego były profesor filozofii w Wheaton College, zawsze był doktorem. Kiedy Carnell opublikował własną książkę i wysłał kopię do Clarka, podpisał się swoim nazwiskiem na pierwszej stronie i napisał “Do wielkiego starego ‘Doktora'”.

(więcej…)

Państwo redystrybucyjne i interwencjonizm

Przyczyna problemu

1 Mojż. 3:19 W pocie czoła będziesz spożywał chleb, aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo jesteś prochem i w proch się obrócisz.

Tezą niniejszego artykułu jest twierdzenie, że społeczna nauka rzymsko katolickiego państwa-kościoła co do zasady jest faszyzmem. 

W Stanach Zjednoczonych wpływ rzymskokatolickiej myśli ekonomicznej doprowadził do powstania państwa redystrybucyjnego, w którym rząd interweniuje w gospodarkę i społeczeństwo w celu ochrony „wspólnego dobra” i ustanowienia „sprawiedliwości społecznej”.

Oczywiście to nie wyłącznie rzymskokatolicka myśl ekonomiczna zapoczątkowała interwencjonistyczne rządy w XX wieku, ale w ostatniej trzeciej części XIX wieku kościół rzymskokatolicki stał się największą organizacją religijną w Stanach Zjednoczonych.

Nadając swój autorytet moralny polityce interwencjonistycznej, kościół-państwo rzymskie odegrało ogromną rolę w centralizacji, upolitycznieniu i socjalizacji amerykańskiego społeczeństwa i gospodarki w XX wieku.

(więcej…)

List papieża Piusa XII do Adolfa Hitlera

List papieża Piusa XII do Adolfa Hitlera

Do znamienitego pana Adolfa Hitlera, Führera i kanclerza Rzeszy Niemieckiej!

Już na początku naszego pontyfikatu pragniemy zapewnić, że pozostajemy oddani duchowemu dobru narodu niemieckiego powierzonego Waszemu kierownictwu. Błagamy za nich Boga Wszechmogącego, aby obdarzył ich prawdziwym szczęściem, które wypływa z religii.

Z wielką przyjemnością wspominamy wiele lat spędzonych w Niemczech jako nuncjusz apostolski, kiedy zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, aby ustanowić harmonijne stosunki między Kościołem a państwem. Teraz, gdy obowiązki związane z naszą funkcją duszpasterską zwiększyły nasze możliwości, o ileż żarliwiej modlimy się, aby osiągnąć ten cel.

Niech pomyślność narodu niemieckiego i jego postęp we wszystkich dziedzinach przyniosą owoce z pomocą Bożą! Biorąc pod uwagę ten dzień, 6 marca 1939 r., w Rzymie u św. Piotra, w pierwszym roku naszego pontyfikatu.

Papież Pius XII

Miłość od pierwszego wejrzenia, tak można krótko podsumować wyznanie watykańskiego uzurpatora (bo jest tylko Jedna Głowa Kościoła którą jest Chrystus a nie papież, por.  Efez. 1:22; 5:23; Kol. 1:18 etc.) do największego zbrodniarza nowożytniej historii. Pan Maria Giuseppe Giovanni Eugenio Pacelli (papież) oraz pan Adolf Hitler (fûhrer) złączeni zostali wspólnym celem: jedna wiara wyznawana przez jedną rasę. Wiara rzymska, rasa oczywiście aryjska. Pan papież rozpoznał w panu fûhrerze nadzieję na wskrzeszenie jednorodnego państwa-kościoła. Jest to tym bardziej oczywiste jeśli wziąć pod uwagę fakt, że fûhrer był rzymskim katolikiem, wiernym synem tego kościoła, o czym on sam zaświadczył:

“Jestem teraz, jak i wcześniej Katolikiem i zawsze nim pozostanę [1]

Ze względu na bliskie powiązania papieża z przywódcą III Rzeszy, brytyjski dziennikarz John Cornwell  uznał pana Piusa XII za “papieża Hitlera”. [2]. Ten alians niósł za sobą wysoki potencjał dla obu stron. Rzesza pozyskiwała duchowe wsparcie i błogosławieństwo jakżesz ważne dla milionów jej obywateli mających niebawem złożyć życie na frontach II Wojny Światowej. Z drugiej strony papiestwo miało szansę na odzyskanie dominującej pozycji, ponieważ od czasu swojej największej politycznej porażki czyli od momentu podpisania przez protestantów i katolików pokoju Westfalskiego w 1648 roku, Antychryst utracił rzeczywistą władzę nad państwami Europy. Śmiertelna rana została zadana bestii:

Obj. 13:3 I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną, 

Antychryst jednak nie dał nigdy za wygraną. Świadomy dalszego rozwoju wypadków (lecz jej śmiertelna rana została uleczona) papież rozpoznał w Hitlerze doskonałe narzędzie do uleczenia rany i przywrócenia wcześniejszego porządku rzeczy tak aby cała ziemia zdziwiła się, i poszła za bestią.  Maksyma “ein volk, ein reich, ein fûhrer”  była podłożem do ustanowienia państwowego monolitu nazizmu. Z drugiej strony sentencja “jeden kościół, jedna religia, jeden papież”, oddawało kultywowaną od wieków ideę duchowego monolitu religii Antychrysta. Te dwie złowrogie, demoniczne i zbrodnicze siły posiadały naturalną tendecję ciążenia ku sobie. Jeden lud żyjący w jednej rzeszy pod przywódctwem jednego człowieka w niedalekiej przyszłości miałby żyć wyznając jedną religię jednego kościoła, miał zostać obdarzony “prawdziwym szczęściem, które wypływa z religii”.

To dlatego papiestwo budowało “harmonijne stosunki między Kościołem a państwem”. Aby w ostateczności jadąc na bestii kierować bestią. A to siłą rzeczy oznaczałoby ostateczny koniec protestantyzmu i  pełne zwycięstwo papo-cezaryzmu. To z tego powodu Antychryst o imieniu Pius XII nie reagował na ludobójstwa Hitlera, o których doskonale wiedział. Nowy, wspaniały świat wymagał złożenia krwawej ofiary. Najpierw z Żydów i Polaków.

A potem z wszystkich opornych…

(więcej…)

Chrześcijanin a rozrywka, część 4 – duchowa dojrzałość

Pytania o Dzień Pański

Izaj. 58:13-14

13. Jeśli powstrzymasz swoją nogę od przekraczania szabatu, aby nie wykonać swojej woli w moim świętym dniu; jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, dzień święty PANA – szanownym; jeśli go uczcisz, nie czyniąc swoich spraw ani nie wykonując swojej woli, ani nie mówiąc słowa próżnego; 

14. Wtedy będziesz rozkoszował się PANEM, a wprowadzę cię na wysokie miejsca ziemi i nakarmię cię dziedzictwem Jakuba, twego ojca. Tak bowiem powiedziały usta PANA.

Jako chrześcijanie Reformowani wyznajemy Boga Przymierza oraz Dzień Pański, niedzielę, jako chrześcijański szabat. W obliczu ustanowionej przez Boga moralności rodzą się pytania, podzielić je można na cztery odrębne kategorie.

1) Co z wakacjami, podczas których nie możemy oddawać czci w naszych protestanckich kościołach Reformowanych?

2) Czy możemy przestrzegać Dnia Pańskiego podczas wakacji?

3) Jakie są twoje przemyślenia na temat spędzania wakacji w niedziele z dala od naszych protestanckich kościołów reformowanych?

4) Jakiego rodzaju dyscyplina powinna być stosowana w Kościołach Protestancko-Reformowanych wobec członków, którzy są nieobecni przez wiele miesięcy?

Te pytania pokazują, że w kościołach istnieje prawdziwy problem dotyczący zachowywania świętego szabatu i wakacji. Przyznajemy, że nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania, które pojawiają się w tym względzie. Wiemy, że co najmniej dwaj konsystorze wystosowali listy pasterskie do swoich członków, ostrzegając ich przed tym trendem i wskazując na związane z nim niebezpieczeństwa. Kwestie te są również regularnie poruszane w głoszeniu Ewangelii: przedstawiana jest radość z właściwie przestrzeganego Dnia Pańskiego i ostrzega się przed złem jego łamania.

Niektórzy ignorują te ostrzeżenia.

(więcej…)

Chrześcijanin a rozrywka, część 3

Chrześcijańska wolność

Rzym. 14:17 Królestwo Boże bowiem to nie pokarm i napój, ale sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym.

Jeśli chodzi o biblijne wskazówki dotyczące rozrywki, proponujemy rozważenie trzech ogólnych wytycznych.

Po pierwsze, wszyscy uznają, że w odniesieniu do niektórych form rozrywek jest miejsce na korzystanie z chrześcijańskiej wolności. Członkowie Ciała Chrystusa różnią się pod względem zamożności, zdolności i życiowych powołań. Z tymi różnicami wiążą się różne możliwości i nikt nie może ustanawiać zasad, które zmuszałyby wszystkich do przyjęcia tej samej formy. Lud Boży jest podobny pod dwoma względami:

  1. wszyscy muszą wyznawać tę samą prawdę
    .
  2. i wszyscy muszą postępować zgodnie z Bożymi przykazaniami.

W pozostałych kwestiach jest wiele miejsca na różnorodność i wolność.

(więcej…)

Chrześcijanin a rozrywka, część 2

Syndrom czasów ostatecznych

2 Tym. 3:1-5

1. A to wiedz, że w ostatecznych dniach nastaną trudne czasy.

2. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, bezbożni;

3. Bez naturalnej miłości, niedotrzymujący słowa, oszczercy, niepowściągliwi, okrutni, niemiłujący dobrych;

4. Zdrajcy, porywczy, nadęci, miłujący bardziej rozkosze niż Boga;

5. Przybierający pozór pobożności, ale wyrzekający się jej mocy. Takich ludzi unikaj.

Nasze społeczeństwo, nieporównywalnie zamożne, z wolnym czasem niemal nie do ogarnięcia, jest na wskroś hedonistyczne. Miłośnik przyjemności jest hedonistą.

Hedonizm to filozofia moralna, według której przyjemność i szczęście są głównym celem ludzkiego życia. Jest to religia, według której żyje dziś większość ludzi. Słuszność lub niesłuszność jakiegoś działania zależy od tego, czy skutkuje ono przyjemnością czy bólem.

  • Jeśli coś sprawia ci przyjemność, rób to; to dobra rzecz.
    .
  • Jeśli sprawia ci to ból lub dyskomfort, unikaj tego jak zarazy; to jest złe lub szatańskie.

Czy dostrzegasz niebezpieczeństwo bycia otoczonym przez ludzi o takiej filozofii i poglądach? Życia pośród tak przewrotnego pokolenia? Pozostawię ci odkrycie, w jakim stopniu takie myślenie kontroluje twój świat i pogląd na życie.

(więcej…)

Chrześcijanin a rozrywka, część 1

Zarys problemu

Izaj. 40:31 Ale ci, którzy oczekują PANA, nabiorą nowych sił; wzbiją się na skrzydłach jak orły, będą biec, a się nie zmęczą, będą chodzić, a nie ustaną.

Przygotowując niniejszy materiał pomyślałem, że pomocne będzie sprawdzenie w konkordancji słów zwykle kojarzonych z naszym tematem rozrywki. Co mówi Pismo Święte? Na co kładzie ono nacisk? Wierzę, że jest to właściwy i bezpieczny sposób postępowania. Na samym początku chcę podzielić się z wami moimi odkryciami.

Słowo “rozrywka” w ogóle nie występuje w Biblii.- Dwa razy czytamy “zabawiać” w znaczeniu gościnności, ale nigdy słowa “rozrywka”.

Rzym. 12:13 Wspomagający świętych w potrzebach, okazujący gościnność (φιλοξενίαν filoksenian)
.
Hebr. 13:2
Nie zapominajcie o gościnności (φιλοξενίας filoksenias), gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołów gościli.

Ponadto:

  • Zwrot “dobrze się bawić” nigdy nie występuje w Biblii.
    .
  • Nigdy nie znajdziemy słowa gry.
    .
  • Słowa wakacje, emerytura i sporty nie występują w Słowie Bożym.

Słowo “zabawa” jest używane wiele razy: gra na instrumentach muzycznych (Psalm 98:5), zabawa w nierządnicę (Oz. 4:15), Izrael siadający, by jeść i pić, a wstający, by się bawić (odniesienie do ich nagich tańców i gorszenia, por. 1 Kor. 10:7), chłopcy i dziewczęta z Izraela bawiący się na ulicach Jerozolimy po powrocie z niewoli (Zach. 8:5)

Psalm 98:5 Grajcie PANU na harfie, na harfie, przy słowach pieśni.
.
Oz. 4:15 Jeśli ty, Izraelu, uprawiasz nierząd, niech chociaż Juda nie obciąży się winą. Nie idźcie do Gilgal ani nie wstępujcie do Bet-Awen, ani nie przysięgajcie: Jak żyje PAN!
.
1 Kor. 10:7 Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić.
.
Zach. 8:5 I ulice miasta będą pełne bawiących się na nich chłopców i dziewcząt.

Ale to nie wszystko.

(więcej…)

Przebiegły lis, papież Franciszek

Rzymsko-katolicki kult “matki ziemi”

Mat. 23:9 I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie.

W pierwszej encyklice papieża Franciszka “Laudato Si’, mi’ Signore” (“Chwała Tobie, Panie mój“): O wspólnej trosce o nasz dom [1], papież identyfikuje się jako “Ojciec Święty” i jako chrześcijanin. Niemniej jednak Franciszek naucza w tej encyklice, co następuje,

“Święty Franciszek z Asyżu w słowach tej pięknej pieśni przypomina nam, że nasz wspólny dom jest jak siostra, z którą dzielimy życie i jak piękna matka, która otwiera ramiona, by nas objąć. “Chwała Tobie, mój Panie, przez naszą siostrę, Matkę Ziemię, która nas utrzymuje i rządzi, i która wydaje różne owoce z kolorowymi kwiatami i ziołami”.

Czy Franciszek popiera ideę, że Ziemia “rządzi nami”, a nie Pan Bóg? Nigdzie w Biblii Ziemia nie jest nazywana “matką” lub “siostrą”. Jest to demoniczna teologia zakorzeniona w “tajemnej religii” Babilonu. Antropomorfizacja Ziemi, zwłaszcza jako kobiety, zawsze była znakiem pogańskiego i satanistycznego kultu. Jak zauważa Alexander Hislop: “Przez cały czas było wiadomo, że papiestwo zostało ochrzczone pogaństwem; ale Bóg teraz pokazuje, że pogaństwo, które Rzym ochrzcił, jest we wszystkich swoich zasadniczych elementach tym samym pogaństwem, które panowało w starożytnym literalnym Babilonie….”[2].

Papież Franciszek jest przede wszystkim jezuitą. Jako jezuita znany jest z tego, że jest przebiegły jak lis. Ta, jego pierwsza encyklika, jest skierowana do “wszystkich ludzi o naszym wspólnym domu.”[3] Pozostaje zatem zobaczyć, w jakim celu otworzył swoje panowanie jako papież stwierdzeniem rażącego pogaństwa jako części jego rzekomo chrześcijańskiego światopoglądu.

(więcej…)

Karcenie zbuntowanych dzieci

Pytanie o zasadę

5 Mojż. 21:18-21

18. Jeśli ktoś ma syna upartego i krnąbrnego, który nie słucha ani głosu swojego ojca, ani głosu swojej matki, a choć go karcą, nie słucha ich;

19. Wtedy jego ojciec i matka wezmą go i przyprowadzą do starszych swego miasta i do bramy jego miejscowości;

20. I powiedzą do starszych miasta: Ten nasz syn jest uparty i krnąbrny, nie słucha naszego głosu, jest żarłokiem i pijakiem;

21. Wtedy wszyscy mężczyźni tego miasta ukamienują go na śmierć; w ten sposób usuniesz zło spośród siebie, a cały Izrael usłyszy o tym i będzie się bać.

Czy te rzeczy rzeczywiście miały miejsce w czasach Starego Testamentu, czy też wersety te napisano jedynie po to, aby pokazać nam przykład czegoś innego? To ciekawe i bardzo ważne pytanie, na które nie jest łatwo odpowiedzieć. Trudność polega na tym, że tekst wymaga interpretacji w świetle kilku założeń.

Dlatego w pierwszej kolejności zajmiemy się tymi założeniami.

(więcej…)

Juliusz i rzymska prerogatywa, część 2

Kościół a państwo

1 Kor. 6:1 Czy ktoś z was, mając sprawę z drugim, śmie procesować się przed niesprawiedliwymi zamiast przed świętymi?

Relacja państwa i kościoła według Pisma jest prosta: kościół i państwo są całkowicie od siebie oddzielone. Słowo Boże jest bardzo jasne w kwestii samostanowienia każdego lokalnego kościoła, w tym również jeśli chodzi o sprawy rozsądzania sporów. Bóg ostrzegł kościół przed mieszaniem się państwa w jego własne sprawy:

Marek 8:15 Wtedy przykazał im: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszy i zakwasu Heroda

Zakwas Heroda to wola świecka, wola państwa, wyrażona i realizowana w kościele. O tym, że jest to zgubna droga dowodzi instytucja papiestwa, ustanowiona przez ludzi (nie przez Boga) jako odbicie i przeciwwaga władzy cesarskiej.

Wprowadzenie zasad prawa mojżeszowego do instytucji państwowych, w szczególności do systemu sądownictwa, z pewnością stanowiło usprawnienie jego działania. Ale nie skończyło się tylko na tym. Z jednej strony wprowadzenie do cesarstwa systemu sądowniczego opartego o precedens Mojżeszowy (2 Mojż. 18) poprowadziło je w stronę zarządzania na wzór teokratyczny, niebezpiecznie zbliżając do koncepcji, którą współcześnie moglibyśmy nazwać teonomią.  Niebezpiecznie, ponieważ chrześcijanie stanowili zdecydowaną mniejszość jego obywateli. Z drugiej strony Cesarz uznając się za pomazańca Bożego, swego rodzaju boskiego reprezentanta na ziemi, oraz mając do dyspozycji funkcjonujące prawo teonomiczne rozpoczął jego wprowadzanie do kościoła. Skoro bowiem państwo czerpie z Biblii, to czemu kościół miałby się opierać wprowadzeniu tego samego wzorca, skoro Biblia należy do kościoła?

Tak narodziły się zalążki cezaropapizmu, gdzie kościół przestał być ciepłą wspólnotą lokalnych zgromadzeń zarządzaną przez pluralizm starszych, a wszelkie spory rozstrzygane były przez złożoną ze starszych i diakonów Radę Kościoła. Kościół stopniowo zamienił się w instytucję teonomiczną, kierowaną wzorcem zarządzania wprost ze Starego Testamentu a następnie w instytucję państwową.

Izrael był państwem wyznaniowym, gdzie prawo kościoła było prawem państwa. Ponadto prawo Izraela pierwotnie dotyczyło republiki bez instytucji króla. Aplikacja tego modelu w dyspensacji Nowego Testamentu umożliwiające pogańskim cesarzom oraz sędziom na rozpatrywanie spraw eklezjalnych zrujnowała kościół w stosunkowo krótkim czasie: już w VII wieku możemy mówić o całkowitym jego upadku doktrynalnym, co wynikało z odejścia od pluralizmu starszych na rzecz monopiskopacji. Gdy państwo zamiast chronić kościół, stało się jego zarządcą, wynoszący się ponad starszyznę biskupi wymyślili swojego własnego cesarza, tyle że duchowego. Oto źródło inwencji instytucji nowatorskiego, niebiblijnego urzędu biskupa wszystkich biskupów: papieża, który miał odebrać cesarzowi prawo do ustanawiania biskupów.

Poznajmy ten proces od środka

(więcej…)

Juliusz i rzymska prerogatywa, część 1

Początki papizmu?

Kazn. 2:26 Bo człowiekowi, który mu się podoba, daje mądrość, wiedzę i radość. Ale grzesznikowi zadaje trud, aby zbierał i gromadził, i potem zostawił to temu, który się Bogu podoba. Także i to jest marnością i utrapieniem ducha.

Kiedy Konstantyn doszedł do władzy w 306 r. n.e., odziedziczył brutalne prześladowania chrześcijan, niestabilne imperium u progu wojny domowej, rozrastającą się biurokrację i przytłaczającą liczbę spraw sądowych dotyczących przestępstw, wykroczeń, sporów miejskich i drobnych nieporozumień. Jako naczelnego sędziego cesarstwa, zaległości te nie tylko odciągały go od jego cesarskich obowiązków, ale także sprawiały, że wymiar sprawiedliwości był w dużej mierze niedostępny dla zwykłych obywateli.

Na początku swojego panowania cesarz naprawił ten problem, ustanawiając ściśle regulowany, wielopoziomowy system apelacyjny, obejmujący zarówno sądy cywilne, jak i biskupie, w którym dowody, zeznania i orzeczenia były skrupulatnie dokumentowane i przekazywane do następnego sądu wyższej instancji w ramach apelacji.

Zmiana ta znacznie zmniejszyła obciążenie Konstantyna; sprawiła, że wymiar sprawiedliwości stał się bardziej dostępny dla zwykłych ludzi, a jednocześnie nadal pozwalała stronom procesowym odwoływać się od niekorzystnych orzeczeń aż do pałacu cesarskiego, jeśli było to konieczne. Ówczesne sobory i synody odzwierciedlają nie tylko przyjęcie przez kościół konstantyńskiego systemu odwoławczego, ale także przyjęcie przez Konstantyna sądów biskupich. W środku tego wzajemnego uścisku biskup Juliusz z Rzymu potępia powodów w procesie Atanazego za naruszenie długotrwałego zwyczaju:

“Czy nie jesteście świadomi, że zwyczajem było, aby najpierw napisać do nas słowo, a następnie wydać sprawiedliwą decyzję z tego miejsca?”[1].

Pytanie to jest obciążone rygorami konstantyńskiej reformy sądownictwa, ale uczeni, historycy i apologeci od ponad tysiąclecia wyodrębniają je z pierwotnego kontekstu, aby uczynić je samodzielną deklaracją rzymskiego prymatu kościelnego i sądowego. Na przykład

  • rzymskokatolicka Służba Newmana sugeruje, że pytanie Juliusza było “wczesnym przykładem roszczeń prymatu biskupa Rzymu[2],
    .
  • a nawrócony na katolicyzm i apologeta, o. Ray Ryland, twierdził, że dowodzi ono powszechnej rzymskiej władzy papieskiej we wczesnym kościele [3].

Takie fantazyjne oceny są dokonywane w ignorancji ścisłych obciążeń regulacyjnych reform sądowych Konstantyna nałożonych na oskarżonych, powodów i sędziów apelacyjnych – w tym przypadku Atanazego, jego oskarżycieli i biskupa Rzymu Juliusza. Pytanie Juliusza nie miało nic wspólnego z tym, co sugerują te oceny.

(więcej…)

Wyjątkowość religii Izraela – odrębność wiary Starego Testamentu, część 3

 

Izrael po wygnaniu babilońskim

Po podziale królestwa termin „Izrael” zazwyczaj odnosił się do dziesięciu plemion królestwa północnego, podczas gdy królestwo południowe było znane jako Juda. To rozróżnienie trwało 390 lat, aż do zniszczenia Jerozolimy w 587 roku p.n.e.

Jednakże wraz z powrotem ostatka wszystkich 12 plemion z wygnania i prowadzącym do drugiego zniszczenia Jerozolimy w roku 70 n.e. termin „Izrael” ponownie objął wszystkich żyjących wówczas potomków Jakuba. Ludność wszystkich 12 plemion została ponownie nazwana „całym Izraelem”, jak widać w różnych odniesieniach biblijnych, Starego Testamentu

Ezdr. 2:70 A więc kapłani, Lewici i część ludu oraz śpiewacy, odźwierni i Netinici zamieszkali w swoich miastach, a cała reszta Izraela w swoich miastach.
.
Ezdr. 6:17 I złożyli ofiary przy poświęcaniu tego domu Bożego: sto cielców, dwieście baranów, czterysta jagniąt, a jako ofiarę za grzech za całego Izraela – dwanaście kozłów, według liczby pokoleń Izraela.
.
Ezdr. 10:5 Wtedy Ezdrasz wstał i zaprzysiągł przedniejszych kapłanów, Lewitów i całego Izraela, by postąpili według tego słowa. I przysięgli.

A także w Nowym Testamencie

Dzieje 2:22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie;
.
Dzieje 2:36 Niech więc cały dom Izraela wie z pewnością, że tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił i Panem, i Chrystusem.

Pomimo zniszczenia świątyni i wygnania wielu Żydów, potomkowie Jakuba nadal istnieli jako naród, ostatecznie przywracając swoją ojczyznę we współczesnym Izraelu w 1948 roku.

(więcej…)

Wyjątkowość religii Izraela – odrębność wiary Starego Testamentu, część 2

 

Izrael w czasach sędziów

Wędrówkę Izraela po śmierci Mojżesza prowadził Jozue, który w roku 1473 p.n.e. poprowadził ich przez rzekę Jordan do Ziemi Obiecanej. Kraj ten opisano jako „opływający w mleko i miód”, a Izraelici rozpoczęli sześcioletnią kampanię, aby go podbić. Udało im się podbić terytorium 31 królów na zachód od Jordanu, w tym ufortyfikowane miasta, takie jak Jerycho i Aj. Wyjątki stanowiły jednak pewne przybrzeżne równiny i miasta-enklawy, takie jak twierdza Jebusytów, która później stała się Miastem Dawida.

Te elementy sprzeciwiające się Bogu, którym pozwolono pozostać, okazały się ciągłym problemem dla Izraelitów, a mieszane małżeństwa tylko zwiększyły trudności. Przez ponad 380 lat, od śmierci Jozuego do ujarzmienia pogan przez Dawida, czciciele fałszywych bogów działali “jako pośrednicy w celu wypróbowania Izraela, aby wiedzieć, czy będą posłuszni przykazaniom Jahwe”.

5 Mojż. 13:1-5
.

1. Jeśli powstanie pośród was prorok albo ktoś, kto ma sny, i ukaże ci znak lub cud;

2. I stanie się ten znak albo cud, o którym ci oznajmił, i powie: Pójdźmy za innymi bogami, których ty nie znasz, i służmy im;

3. Nie usłuchasz słów tego proroka ani tego, który ma sny, gdyż PAN, wasz Bóg, doświadcza was, aby poznać, czy miłujecie PANA, swego Boga, z całego swego serca i całą swoją duszą.

4. Za PANEM, swoim Bogiem, będziecie chodzić, jego będziecie się bać, przestrzegać jego przykazań i słuchać jego głosu, będziecie mu służyć i do niego lgnąć.

5. A ten prorok albo ten, który ma sny, poniesie śmierć, gdyż namówił do odstępstwa od PANA, waszego Boga który wyprowadził was z ziemi Egiptu i odkupił was z domu niewoli, by sprowadzić cię z drogi, którą PAN, twój Bóg, nakazał ci iść. W ten sposób wykorzenisz to zło spośród siebie.

Przez cały ten okres Izraelici byli prowadzeni przez sędziów, którzy działali jako przywódcy wojskowi i arbitrzy sporów. Sędziowie zostali wyznaczeni przez Jahwe, a ich przywództwo było odpowiedzią na powtarzający się bunt Izraelitów przeciwko Niemu. Pomimo wysiłków sędziów, Izraelici nadal popadali w cykle nieposłuszeństwa i kar. Jednak Jahwe pozostał wierny swojemu ludowi i nadal prowadził go przez ten okres jego historii.

(więcej…)

Wyjątkowość religii Izraela – odrębność wiary Starego Testamentu, część 1

Skąd te podobieństwa między religiami?

5 Mojż 26:18 PAN zaś oświadczył dziś, że będziesz jego szczególnym ludem, jak ci obiecał, i że masz przestrzegać wszystkich jego przykazań

Bibliści odkryli różnorodną literaturę ze starożytnego Bliskiego Wschodu, taką jak tablice prawa i ruiny budowli, w tym wielokomorowe świątynie. Podczas gdy odkrycia te zapewniają wgląd w kulturowy i literacki klimat otaczający Izrael i jego Pismo Święte, nasuwa się pytanie o podobieństwa między religiami opartymi na objawieniu a tymi opartymi na ludzkiej wyobraźni.

Skąd one się wzieły?

(więcej…)

Edukacja domowa w duchu Bożego Przymierza

W trosce o przyszłość naszych dzieci

 

Hiob 32:8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum

Szkola publiczna współczesnej cywilizacji zachodniej wkraczając na ścieżkę postmodernizmu odeszła od klasycznego modelu edukacji, stąd często jest przeciwna Bogu. Nie jest to dobre miejsce dla dzieci chrześcijan Reformowanych ponieważ instytucjonalnie programuje umysły propagując:

  • antyintelektualizm,
  • fałszywe ideologie,
  • w tym seksualne dewiacje,
  • teorię ewolucji, darwinizm
  • oraz postrzeganie świata w ujęciu naturalistycznym i socjalistycznym.

Czy istineje alternatywa dla publicznego systemu edukacji? Owszem, prawo polskie dopuszcza taką możliwość. Na stronie https://www.gov.pl znajdują się wskazówki jak uzyskać zgodę na prowadzenie edukacji domowej. Jednak sama zgoda to nie wszystko. Otwartą pozostaje kwestia sposobu prowadzenia szkoły domowej. Jako chrześcijanie Reformowani wierzymy, że Pismo Święte nie tylko sprzyja ale i zachęca do edukacji domowej.

Podstawowe działanie edukacji klasycznej (trywium – gramatyka, logika i retoryka) znajduje swoje źródło w biblijnych koncepcjach Wiedzy, Zrozumienia i Mądrości; które to koncepcje wywodzą się z idei/struktury Przymierza. Siłą edukacji klasycznej jest więc tak naprawdę zastosowanie biblijnej Reformowanej prawdy w strukturze nauczania. Zreformowana szkoła klasyczna nie jest zatem nowością, ale po prostu celowo i otwarcie wykorzystuje ten naturalny, dany przez Boga sposób, w jaki myślimy, uczymy się i żyjemy.
.
Klasyczna szkoła Reformowana nie jest zatem nowością, ale po prostu celowo i otwarcie wykorzystuje ten naturalny, dany przez Boga sposób, w jaki myślimy, uczymy się i żyjemy.

Z radością udostępniamy czytelnikom zasady klasycznej, Reformowanej edukacji domowej chrześcijańskich dzieci, wykorzystywane zarówno w USA jak i Wielkiej Brytanii. Dostępne są w języku angielskim tutaj

Wersja pdf

(więcej…)

Biblia, teoria krytyczna i krytyczna teoria rasy, część 2

Czym jest Krytyczna Teoria Rasy (KTR)?

Jana 8:43-45 .

43. Dlaczego nie pojmujecie tego, co mówię? Dlatego że nie możecie słuchać mojego słowa.

44. Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

45. A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi.

Jak widzieliśmy w części 1, korzenie i wpływy KTR sięgają od teoretyków krytycznych ze Szkoły Frankfurckiej, przez Marksa i Engelsa, aż do jezuickich komunistów, a ostatecznie do ojca kłamstwa – szatana.

Teraz musimy zdefiniować, czym jest KTR. W skrócie, KTR to marksizm zastosowany do rasy zamiast do klasy. Konserwatywny aktywista Christopher Rufo definiuje KTR jako

Dyscyplinę akademicką, która twierdzi, że Stany Zjednoczone zostały założone na rasizmie, ucisku i białej supremacji – i że te siły nadal leżą u podstaw naszego społeczeństwa.

Tak właśnie definiuje się ją w praktyce. Ale biurokraci wdrażający krytyczną teorię rasy powiedzą, że jest to koncepcja akademicka, która twierdzi, że rasa jest konstruktem społecznym, a rasizm to nie tylko indywidualne uprzedzenia, ale także coś osadzonego w systemach prawnych i politycznych.

(więcej…)

Biblia, teoria krytyczna i krytyczna teoria rasy, część 1

Wojna od zarania dziejów

1 Piotra 1:25 Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane.

W całej historii ludzkości Słowo Boże było atakowane, najpierw przez szatana, a następnie przez tych, którzy za nim podążali. Pierwszym tego przykładem było kuszenie Ewy i upadek Adama w ogrodzie Eden, gdy szatan pod postacią węża zapytał Ewę: Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu?” (1 Mojż. 3:1). Od tego czasu Słowo Boże było

  • kwestionowane,
  • atakowane,
  • palone,
  • ignorowane,
  • fałszowane
  • i zmieniane.

Przez całe ciemne wieki rzymskokatolicki fałszywy kościół-państwo zakazywał Biblii “świeckim” i palił jej kopie przetłumaczone na języki zwykłych ludzi. Następnie, na początku XVI wieku, Erazmzłożył jajo, z którego wykluł się Luter“, publikując swój grecki tekst Nowego Testamentu oparty na tekstach bizantyjskich, które ostatnio wyszły ze wschodniego kościoła prawosławnego po zajęciu Konstantynopola przez muzułmanów.

Stało się to znane jako Textus Receptus, czyli Tekst Przyjęty, który był podstawą wszystkich Reformacyjnych tłumaczeń Nowego Testamentu, od niemieckiego Lutra po angielski Tyndale’a, Genewę i wreszcie Wersję Króla Jakuba. To właśnie ta angielska Biblia rozeszła się po całym świecie, niesiona przez misjonarzy do narodów, co okazało się “śmiertelną raną” dla rzymskokatolickiego fałszywego kościoła-państwa.

Obj. 13:3 I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną

Słowo Boże zostało uwolnione, a prawdziwy kościół Jezusa Chrystusa został zreformowany i wzrósł w potężnym wylaniu Ducha Świętego na lud Boży, a fałszywy kościół został zdemaskowany jako to, czym naprawdę był – Babilonem Wielkim, który prześladuje prawdziwych świętych Bożych.

(więcej…)