utworzone przez Reformowani | paź 28, 2024 | Greka Koine

Definicje
Mat. 10:33 A tego, kto się (δ’ ἂν d’ an – elizja) mnie wyprze przed ludźmi, i ja (κἀγὼ kago – crasis) się wyprę przed moim Ojcem, który jest w niebie.
Crasis to termin gramatyczny, w którym dwa słowa są łączone poprzez skrócenie dźwięku samogłoskowego na końcu słowa do dźwięku samogłoskowego na początku następnego słowa.
Elizja to opuszczenie litery ze słowa, aby ułatwić wymowę. Dzieje się tak na przykład, gdy przyimek kończący się samogłoską występuje przed rzeczownikiem. Apostrof umieszcza się w miejscu opuszczonej litery.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 19, 2024 | Greka Koine

Definicja
Zrozumienie greckiego miejscownika należy rozpocząć od wyjaśnienia greckiego celownika. Celownik w grece spełnia trzy podstawowe funkcje, które zapisywane są w jednej i tej samej formie gramatycznej.
- Dopełnienie bezpośrednie – niektóre czasowniki przyjmują dopełnienie bezpośrednie w celowniku oraz dopełnienie pośrednie lub interes osobisty – służy wtedy jako przypadek interesu osobistego, wskazując pośredni dopełnienie czasownika.
.
- Instrumentalny – może wskazywać środki, przyczynę, sposób, sprawcę działania.
.
- Lokalizacja – może wskazywać lokalizację (w miejscu, sferze lub czasie) wydarzenia.
Grecki miejscownik (locativ) posiada w odróżnieniu od j. polskiego grecki nie posiada swojej formy gramatycznej lecz taką samą jak celownik (dative) i narzędnik (instrumentalis). Jest przypadkiem lokalizacji lub pozycji i odpowiada na pytanie gdzie?, o kim?, o czym?
Słowo |
|
Przypadek i jego znaczenie |
Θε – ὸς |
(theos) |
mianownik |
Podmiot czasownika |
Θε – οῦ |
(theou) |
dopełniacz |
Oznacza opis/posiadanie |
Θε – οῦ |
(theou) |
ablatyw |
Oznacza oddzielenie |
Θε – ῷ |
(theǭ) |
celownik |
Oznacza skupienie zainteresowania/obiektu pośredniego |
Θε – ῷ |
(theǭ) |
miejscownik |
Oznacza lokację |
Θε – ῷ |
(theǭ) |
narzędnik |
Oznacza środek i sposób |
Θε – όν |
(theon) |
biernik |
Oznacza bezpośrednie dopełnienie czasownika |
Θε – έ |
(thee) |
wołacz |
Oznacza odniesienie |
.
Różni się jednak użyciem, ponieważ jest tłumaczony przez dodanie słowa „w”. Na przykład: υιόω hyion / „w synu” lub w przypadku użycia z przedimkiem określonym τω υιόω / to hyion „w tym konkretnym synu”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 6, 2023 | Greka Koine

Definicja
Przymiotnik określa cechy rzeczownika (istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów). Koresponduje z łacińskim adicicĕre oznaczającym „rzucić do” lub „dodać do tego, co zostało powiedziane”.
Przymiotnik modyfikuje rzeczownik. Jako taki przymiotnik musi zgadzać się z rzeczownikiem, który modyfikuje pod względem
- rodzaju,
- liczby
- i przypadku.
Dr Richard Young dostarcza ciekawej uwagi dotyczącej użycia przymiotnika, w swojej gramatyce dla średnio zauważa, że Mat. 26:27 brzmi: „Pijcie z tego wszyscy (πάντες pantes)” a niektórzy tłumaczą to „pijcie wszystko z tego”
Można by pomyśleć, że w takim razie Jezus kazał Swoim uczniom wypić cały kubek. Jeśli tak, to następna osoba nie miałaby nic do picia, ponieważ dzieliła ten sam kielich.
Przymiotnik πάντες pantes jest mianownikiem rodzaju męskiego liczby mnogiej i modyfikuje podmiot; nie może modyfikować kielicha: Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες piete ex autou pantes. Zatem znaczenie jest takie:
„Wszyscy z niego pijcie”.
Ten przykład służy zilustrowaniu jednego ważnego zastosowania przymiotnika, a mianowicie jego podstawowego zastosowania jako modyfikatora rzeczownika, ale przymiotnika można używać też na inne sposoby.
Grecki przymiotnik posiada szereg zastosowań.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 23, 2023 | Greka Koine

Definicja
Język grecki, podobnie jak polski, jest językiem fleksyjnym, co oznacza, że wyrazy podlegają odmianie. W obrębie fleksji wyróżnia się deklinację (odmianę przez przypadki, której podlegają m.in. rzeczowniki i przymiotniki) oraz koniugację (odmianę przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, której podlegają czasowniki).
Przypadek to odmiana fleksyjna rzeczownika, przymiotnika etc. która obejmuje różne funkcje składniowe lub relacje z innymi słowami. Lub, mówiąc prościej, przypadek jest kwestią formy, a nie funkcji. Każdy przypadek ma jedną formę, ale wiele funkcji.
System pięcioprzypadkowy
Podział ze względu na formę |
System ośmioprzypadkowy
Podział ze względu na funkcję |
Mianownik |
Mianownik |
Dopełniacz |
Dopełniacz |
Ablatyw |
Celownik |
Celownik |
Narzędnik |
Miejscownik |
Biernik |
Biernik |
Wołacz |
Wołacz |
I tak w grece koine jedna i ta sama forma wyrazu w celowniku (np. rzeczownika) może spełniać trzy funckje: celownika (komu? czemu?), narzednika (z kim? z czym?) i miejscownika (o kim? o czym?). Dla odmiany w języku polskim trzy funkcje posiadają trzy różne formy.
Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – Zgodnie z podziałem ablatyw posiada identyczną formę co dopełniacz ale spełnia odmienną funckję.
Nazwa formy |
Nazwa funkcji |
Opis użycia |
Dopełniacz |
Ablatyw (skąd?, dokąd?) |
źródło, pochodzenie, cel (od psa, od domu) |
Dopełniacz (kogo?, czego?) |
obiekt, rodzaj, posiadanie (np. psa, domu) |
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 22, 2022 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Greka Koine, Trynitologia

Przyczynek
Temat Jana 1:1 wraca jak bumerang. Jest to bardzo ważny tekst z punktu widzenia Chrystologii, ponieważ wyraźnie naucza iż Słowo, czyli Boży Syn, jest Bogiem. Nie jakimś tam bogiem, tak jakby Pismo Święte nauczało henoteizmu (tj. wielobóstwa przy zachowaniu gradacji boskości od największej czyli Ojca do pomniejszych można by rzec na modłę gnostyków „emanacji”) lecz Słowo posiada istotę Boga.
Czytamy wyraźnie
Jan 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.
Interesująca nas fraza brzmi w grece następująco: καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος kai Theos hen ho Logos. W każdym poprawnym tłumaczeniu tak Syn-Logos jak i Bóg-Theos pisane są dużą literą, choć w grece koine, języku w jakim spisany został tekst nie istniało wyróżnienie liter dużych i małych.
Niestety sprawa nie dla wszystkich jest jasna tak jak być powinna. Niestrudzeni w swych wysiłkach do wykluczenia Bóstwa Syna współcześni socynianie, tacy jak Świadkowie Russella, Badacze Pisma Świętego (a za nimi większość odstępczych pozbawionych rozumu i zdolności interpretacji gramatyki neo-ewangelików) podnosi w tym miejscu obiekcję. Według heretyków gdyby Logos miał naturę Boga (tzn. Boga Ojca)
- tekst grecki powinien posiadać przedimek określony przed słowem Θεὸς.
.
- ponadto istnieją dowody w manuskryptach zawierających tłumaczenie z greki na koptyjski, gdzie przed słowem Θεὸς dodany został przedimek nieokreślony
Stąd przez upadłe umysły wysnuwane są następujące wnioski:
„Czego możemy się z niego dowiedzieć? Otóż wyraz „bóg” w drugiej części tego wersetu jest poprzedzony rodzajnikiem nieokreślonym. Gdyby więc przełożyć je na współczesny język polski, tłumaczenie brzmiałoby tak: „I Słowo był bogiem”. Jak zatem wyraźnie widać, ci starożytni tłumacze zdawali sobie sprawę, że w Ewangelii według Jana 1:1 Jezusa nie utożsamiono z Bogiem Wszechmocnym„ – źródło
Brak tego przedimka oraz świadectwo manuskryptu koptyjskiego, napisanego w dialekcie saidzkim (spisany przed IV wiekiem) który dodaje przedimek nieokreślony (czyniąc z Syna jakiegoś tam boga) dowodzą iż Syn nie jest Bogiem lecz ma zaledwie boskie pochodzenie.
Czy rzeczywiście możemy ufać argumentacji Russellitów, jakoby pierwotny przednicejski Kościół odrzucał doktrynę współistotności Ojca i Syna?
Rozważmy te argumenty
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2022 | Egzegezy, Greka Koine, Teologia biblijna

Nietuzinkowe pytanie
Jan 3:16 Tak bowiem Bóg umiłował świat (τὸν κόσμον ton kosmon), że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy (ὁ πιστεύων ho pisteuon), nie zginął, ale miał życie wieczne.
Pewien Bogobojny Brat po szeregu rozmów z przedstawicielami religii opartej o herezję uniwersalnego odkupienia zadał wielce interesujące pytanie:
„Jakie jest znaczenie greckiego słowa κόσμος kosmos czyli „świat”?. Wielu obrońców powszechnego odkupienia używa definicji słownikowej na obronę swojego stanowiska twierdząc, że „świat” oznacza każdą osobę głowa w głowę jaka żyła, żyje i będzie żyć od początku do końca świata. Czy słowo to posiada jedno a może różne znaczenia?”
Językowe zagadnienie, choć w szczególności dotyczy konkretnego słowa, w rzeczywistości odnosi się do ogólnej problematyki interpretacji tekstu dotykając swoim zakresem fundamentalnych dla chrześćijaństwa tematów będących przedmiotem zaciekłej dyskusji:
- Semantyki – rozumianej jako dyscyplina badająca problem znaczenia w języku, a także relacji formy znaku do treści oznaczanej, w ujęciu synchronicznym (tj. aktulane jego znaczenie w danym języku) i diachronicznym (rozwoju i zmiany znaczenia w czasie)
.
- Formalnej wystarczalności Pisma – tj. reguły według której wszystkie doktryny Pisma mogą być zrozumiane przez czytelnika bez udziału zewnętrznej tradycji (ustnej lub pisemnej)
.
- Zasady Scriptura Scripturam interpretarum – czyli interpretacji fragmentów Pisma w świetle innych fragmentów Pisma i w zgodzie z całością nauczania Słowa Bożego (Pismo nie może sobie zaprzeczać)
W artykule, obok teorii analizy jezykowej, przedstawiona zostanie praktyczna aplikacja wynikających z niej zasad.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 30, 2021 | Greka Koine

Składnia
Język jest środkiem, za pomocą którego myśl jest przekazywana z jednego umysłu do drugiego, środkiem, za pomocą którego jeden umysł jest w stanie myśleć z drugim.[1] Język jest realizowany w formie mówionej, czasami określanej jako wernakularna i pisanej, identyfikowanej przez system pisanych symboli zgrupowanych razem, które tworzą myśl.
Język nie jest zaprojektowany w jakiś przypadkowy, luźny zestaw reguł, ma uniwersalny zestaw podstaw; prawa regulujące jego użycie. Jeśli te prawa zostaną złamane, to myśl nie zostaje przekazana, myśl nie ma sensu, znaczenie zostaje utracone.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 14, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Greka Koine

Presupozycja
Chrzest to pełne zanurzenie – takie jest powszechne zrozumienie tego słowa i zarazem presupozycja w interpretowaniu wszelkich fragmentów odnoszących się do chrztu. Sprawa jest intrygująca, ponieważ otwierając chociażby konkordancję Stronga dostajemy następującą defnicję:
βαπτίζω baptizo – zanurzam, konkretnie w odniesieniu do ceremonialnego zanurzania; chrzczę.
Obszerny, bo zawierający ponad 7 000 stron leksykon Helps Word-Studies podaje nieco szerszą definicję:
βαπτίζω baptizo – właściwie „zanurzyć” (Souter); stąd chrzcić, zanurzyć się (dosłownie „zanurzyć się”). Oznacza zanurzenie, w przeciwieństwie do ἀντέχομαι antéxomai („pokropić”).
Nie dziwi zatem tryb chrztu przyjęty w Londyńskim Wyznaniu Wiary w oparciu o argument językowy poparty „wyjściem Jezusa z wody po chrzcie” co doskonale współgra z koncepcją zanurzenia:
„Zanurzenie, tzn. pogrążenie wierzącego w wodzie, jest istotne dla udzielenia tego obrzędu. Mat 3:16; Jan 3:23” – LWW, 29.4
Aleksander Carson, żyjący w latach 1776 – 1844 pastor i teolog oraz polemista w kwestii chrztu idzie o krok dalej i stwierdza, że zanurzenie to jedyne znaczenie tego słowa:
„βαπτίζω baptizo w całej historii greckiego języka ma tylko jedno znaczenie, nie tylko oznacza zanurzenie, ale także nie posiada żadnego innego znaczenia Słowo to zawsze oznacza zanurzenie nigdy nie wyrażając nic innego jak sposób.„ – Alexander Carson, Baptist Board of Publication, Philadelphia, 1853
Konsekwentnie βαπτίζω baptizo przez wielu znaczących egzegetów tłumaczone jest jako zanurzenie w innych przypadkach:
– Chrzest, czyli zanurzenie Jezusa w cierpieniu, Mat. 20:22
.
– Chrzest, czyli zanurzenie wierzących w Jezusa, umieszczenie w Jezusie, Rzym. 6:3
.
– Chrzest, czyli zanurzenie wierzących w Chrystusa przez Ducha, w celu utworzenia Kościoła, 1 Kor. 12:3
.
– Chrzest, czyli zanurzenie w Duchu Świętym i zanurzenie w ogniu, Mat. 3:11
Czy rzeczywiście βαπτίζω baptizo oznacza zanurzenie? Czy rzeczywiście pełne zanurzenie w wodzie jest jedyną właściwą formą chrztu? Czy ochrzczeni w inny sposób nie są ochrzczeni w ogóle i trzeba takie osoby chrzcić ponownie?
Rozważmy biblijne argumenty, na które wiele uczonych osób zamyka oczy i zatyka uszy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 9, 2021 | Egzegezy, Greka Koine

Dwie możliwości
Rzym. 3:22 Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.
Powyższy tekst intepretowany jest przez tłumaczy dwojako. Pierwszy wariant, który znajdziemy np. w Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej frazę διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ dia pisetos Iesou Christou przedstawia w formie subiektywnej (przez wiarę Jezusa Chrystusa). Z tekstu wynika iż chodzi o źródło wiary, którym jest Jezus Chrystus. Jest to wiara subiektywna.
Dla odmiany inne tłumaczenie będzie wskazywać na obiektywną wiarę w Jezusa Chrystusa: I to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, (BW). Z tekstu wynika iż chodzi o obiekt wiary, którym jest Jezus Chrystus. Jest to wiara obiektywna.
W języku greckim wyróżniamy 5 form przypadków, które posiadają 8 funkcji. W niniejszym opracowaniu zajmiemy się dopełniaczem, który może pełnić dwie funkcje: ablatywu (w j. polskim zwany pochodnikiem) i dopełniacza a przez to może przyjmować charakter subiektywny bądź obiektwyny.
Nazwa formy |
Nazwa funkcji |
Opis użycia |
Dopełniacz |
Ablatyw (skąd?, dokąd?) |
źródło, pochodzenie, cel (z psa, z domu / do psa, do domu) |
Dopełniacz (kogo?, czego?) |
obiekt, rodzaj, posiadanie (np. psa, domu) |
Ponieważ w starożytnej grece Ablatyw złączył się z Dopełniaczem, rozróżnienie między źródłem a obiektem staje się utrudnione. Jakie zatem jest właściwe tlumaczenie tekstu Rzymian? Jaka jest różnica między obiektywnym a subiektwynym dopełniaczem?
Chodzi o wiarę Jezusa czy wiarę w Jezusa?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 27, 2021 | Greka Koine

Definicja
Ogólnie można powiedzieć, że w stronie biernej podmiot jest poddawany działaniu lub jest wystawiony na działanie wyrażone przez czasownik. Ze strony podmiotu nie jest implikowana żadna wola – ani nawet świadomość działania.
Oznacza to, że podmiot działania może być świadomy lub nie, jego wola może być zaangażowana w czynność lub nie. Ale te rzeczy nie są podkreślane, gdy używana jest strona bierna.
W kursie 1 lekcji 2, rozważaliśmy następujące dwa zdania:
- Byk depta ziemię
- Ziemia jest deptana przez byka
W pierwszym zdaniu podmiotem jest „byk”, i to byk aktywnie depta. Czasownik „depta” jest w stronie czynnej. W drugim zdaniu podmiotem jest „ziemia”, i ziemia jest biernie deptana. Czasownik „deptana” jest w stronie biernej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 7, 2021 | Greka Koine

Definicja
Strona to właściwość czasowników i imiesłowów, która wskazuje, w jaki sposób podmiot jest powiązany z czynnością (lub stanem) wyrażonym przez czasownik lub imiesłów. Ogólnie rzecz biorąc, strona może wskazywać, że podmiot
- wykonuje czynność (strona czynna)
- odbiera czynność (strona bierna)
- lub jednocześnie wykonuje i odbiera czynność (przynajmniej rezultat czynności) (strona medialna)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 24, 2021 | Greka Koine

Definicja
Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.
μέν men (nawet, zaiste, zaprawdę, zatem, niektóre) to partykuła łączna pierwotna, wskazująca na afirmację lub przyzwolenie (w rzeczywistości); dzięki temu swojemu pierwotnemu znaczeniu nadaje pewną siłę terminom i frazom, z którymi jest związana, a tym samym przeciwstawia je lub odróżnia od innych.
Zwykle związana z następującym po niej δέ de lub przeciwstawnym spójnikiemi odróżniającym słowo lub klauzulę, z którą się różni od tego, co następuje. Jest generalnie nieprzetłumaczalna i nie jest tak częsta w Nowym Testamencie jak w grece klasycznej.
Podobnie jak δέ de, nigdy nie zajmuje pierwszego miejsca w zdaniu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 7, 2020 | Greka Koine

Obowiązek egzegety
Zrozumienie czym jest przedimek oraz jego roli jest niezbędne dla egzegezy biblijnej, a nasze podsumowanie nie jest wyczerpujce. W celu pogłębienia zagadnienia należy zapoznać się z pełną gramatyką Wallace’a zwłaszcza z omówieniem „Reguły Colwella” i „Reguły Granville Sharpa” oraz jego omówieniem braku przedimka.
Niektóre z poniższych kategorii pokrywają się.
Definicja słownikowa: przedimek to część mowy występująca przed rzeczownikiem (także przed konstrukcją rzeczownikową, a niekiedy również przed przymiotnikiem lub liczebnikiem użytym rzeczownikowo), wskazująca na jego kategorię określoności lub nieokreśloności.
W języku greckim występuje jedynie przedimek określony ὁ ho w 36 formach zależnych od przypadku, liczby i rodzaju:
W wielkim uproszczeniu jeśli mamy na myśli jakiegoś boga powiemy po prostu θεός (theos). I tak w Dziejach 17:23 Grecy czcząc nieznanego boga na tabliczce napisali αγνωστω θεω (agnostō theō – nieznanemu bogu) odnosząc się do jakiegoś, bliżej niezidentyfikowanego bóstwa. Wers dalej Apostoł skonkretyzował o jakiego Boga chodzi odwołując się do jedynego Boga, stwórcy wszechrzeczy (Dzieje 17:24), napisał on: ὁ θεὸς (ho theos). Przedimek ὁ dodany do rzeczownika θεὸς wskazał na konkretnego (a nie nieznanego) Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 29, 2020 | Greka Koine

Definicje
Bezokolicznik: to niepodlegający deklinacji (czyli odmianie przez liczby i przypadki) rzeczownik odczasownikowy. Jako taki posiada niektóre z cech czasownika i niektóre cechy rzeczownika.
Tryb zależny: to wszystkie tryby nie oznajmujące (indicative), czyli przypuszczający (subjuncitve), rozkazujący (imperative), życzeniowy (optative)
- Podobnie jak czasownik grecki bezokolicznik ma czas i stronę, ale nie ma osoby ani trybu. Jego liczba jest zawsze pojedyncza. Podobnie jak tryby zależne, bezokolicznik jest zwykle negowany przez partykuły μή me lub οὐ ou.
.
- Podobnie jak rzeczownik, grecki bezokolicznik może mieć wiele z funkcji przypadków, tak jak zwykły rzeczownik.
Chociaż technicznie rzecz ujmując greckie bezokoliczniki nie mają rodzaju, często dołącza się do nich rodzajnik nijaki liczby pojedynczej τό to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 4, 2020 | Egzegezy, Greka Koine

Odcienie gramatyki
Uwaga: artykuł nie jest przeznaczony dla osób wyznających ducha zielonoświątkowstwa, ponieważ, jak sami twierdzą, duch ten objawia zielonoświątkowcom znaczenie Słowa Bożego osobiście zatem zagłębianie się w niuanse i detale gramatyki może tę pracę zniwelować a nawet doprowadzić do nawrócenia 😉
Uważny student Słowa Bożego zwróci z pewnością uwagę na trudności w identyfikacji strony czasownika, chodzi konkretnie o rozróżnienie między stroną bierną a medialną (osoby pragnące zapoznać się z ogólną różnicą proponujemy artykuł Strona Medialna). W czasach pierwotnych (Teraźniejszym, Przyszłym i Przeszłym dokonanym) zakończenia strony medialnej są identyczne z zakończeniami strony biernej. Sztandardowym tego przykładem jest tekst Rzymian
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 20, 2020 | Greka Koine

Definicja
Tryb jest tym aspektem czasownika, który wyraża działanie w odniesieniu do rzeczywistości. Słowo „tryb” pochodzi z języka łacińskiego od łacińskiego „modus”, co oznacza „miara, standard miary” i mówi o „trybie lub sposobie” działania. W języku greckim występują cztery tryby:
1) Oznajmujący: wyraża, że akcja naprawdę ma miejsce
2) Przypuszczający: wyraża działanie jako potencjalnie mogące mieć miejsce
3) Optatywny: wyraża działanie jako życzenie (potencjalne, ale słabsze niż tryb przypuszczający)
4) Rozkazujący: wyraża polecenie.
Należy zauważyć, że tryb wyraża działanie w stosunku do rzeczywistości, niezależnie od tego, czy jest to fakt obiektywny, czy nie, ale raczej wyraża w jaki sposób sprawa jest rozumiana.
Dr. Dana i Mantey najlepiej wyrażają to, pisząc:
„Aby wyrazić ideę słowną, konieczne jest zdefiniowanie jej stosunku do rzeczywistości: tego, co istniało, będzie istnieć lub istnieje teraz. Na przykład niemożliwe jest przedstawienie myśli o dziecku biegnącym bez potwierdzenia faktu jego biegania – w teraźniejszości, przeszłości lub przyszłości, ani możliwości jego biegania. Powiedzenie „Dziecko biegnie” umieszcza wyrażenie w pierwszej kategorii; powiedzieć „Jeśli dziecko biegnie”, przedstawia drugie. To potwierdzenie relacji do rzeczywistości jest trybem.” – Daniel Wallace, s. 449
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 2, 2020 | Greka Koine

Definicja
Czasownik odpowiada na pytania: co robi? co się z nim dzieje?
Przymiotnik odpowiada na pytania: jaki? jaka? jakie?
Przysłówek odpowiada na pytanie: jak?
Przyimek to nieodmienna i niesamodzielna część mowy łącząca się z innymi wyrazami: prosty (np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po) złożone, składa się z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez)
Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu
W języku polskim wyróżniamy imiesłowy:
– przymiotnikowe czynne, np. zbawiający
– przymiotnikowe bierne, np. zbawiony
– przysłówkowe współczesne, np. zbawiając
– przysłówkoe uprzednie, np. zbawiwszy
Grecki imiesłów jest formą czasownika, który może funkcjonować niezależnie jako przymiotnik. Słowo imiesłów pochodzi od łacińskiego particeps, co oznacza „dzielenie się”, „uczestnictwo”. Imiesłów grecki jest podelagającym deklinacji przymiotnikiem czasownikowym, co oznacza, że ma cechy zarówno czasownika, jak i przymiotnika.
- Tak jak czasownik imiesłów ma stronę i czas.
- Tak jak przymiotnik imiesłów podlega deklinacji i zgadza się pod względem rodzaju, liczby i przypadku z wyrazem, który modyfikuje.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 7, 2020 | Greka Koine

Definicja
Grecki czas dokonany wyraża ukończony akt ze skutkiem trwającym. Słowo dokonany pochodzi od łacińskiego perficere, co oznacza „zakończyć, dopełnić, skończyć”. Czasy przeszły dokonany i zaprzeszły są do siebie podobne i takie same co do aspektu, różne zaś co do czasu.
To znaczy, że zarówno czas dokonany jak i zaprzeszły mówią o zdarzeniu, które miało miejsce w przeszłości, i o rezultatach istniejących w następstwie tego zdarzenia, ale czas dokonany widzi wyniki istniejące w teraźniejszości, podczas gdy zaprzeszły widzi wyniki istniejące w przeszłości. Jednak nie popełnijcie błędu, czas przeszły dokonany jest czasem ukończonej akcji. Akcja jest postrzegana jako zbliżająca się do stanu lub punktu zakończenia z wynikiem istniejącym w stanie ukończonym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 12, 2020 | Greka Koine
Definicja
Tryb ten wyraża nakaz lub błaganie wynikające z silnego argumentu. Słowo imperatywnypochodzi od łacińskiego impĕrāre i w języku polskim oznacza „narzucać, rozkazywać”. Tryb rozkazujący w języku greckim występuje zarówno u drugiej, jak i trzeciej osobie.
I jak można się spodziewać, czas teraźniejszy w trybie rozkazującym wyraża działanie w toku (działanie ciągłe).
Czas przeszły dokonany aorist trybu rozkazującego wyraża jednak działanie, którego aspekt czasowy nie jest zdefiniowany i określa czynność rozpoczętą w przeszłości, którą należy dokończyć obecnie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 1, 2020 | Greka Koine

Definicja
Grecki czas przyszły, podobnie jak czas przyszły w języku polskim, wyraża przede wszystkim czynność, która będzie miała miejsce w przyszłości. Jednak, podobnie jak w przypadku wszystkich czasów greckich, czas przyszły może posiadać wiele aspektów, w zależności od oczekiwań mówcy w stosunku do możliwego przyszłego wydarzenia.
Wyróżniamy następujące rodzaje czasu przyszłego:
(więcej…)