Oblicze Boga

Najjaśniejszy fragment Pisma

Chyba żaden cytat Pisma nie zawiera w sobie tak wysokiego nasycenia słowami będącymi pochodnymi światła lub określającymi światło. Tekst ten jest Bożą fortecą, niezdobytą twierdzą opisującą całą rzeczywistość, tak duchową jak i materialną, dotykającą natury Stworzyciela oraz stworzenia okreśonego przez akt kreacji oraz regeneracji.

A całość przekazu podporządkowana jest jednemu celowi: potwierdzeniu prawdziwej i pełnej Boskości Chrystusa wraz z soteriologiczną aplikacją.

Egzegeza tekstu

Gramatyka a Osoba Chrystusa

Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło (λάμψει lampsei) światło (φῶς fos), ten zabłysnął (ἔλαμψεν elampsen) w naszych sercach, aby zajaśniało (φωτισμὸν photismon) w nas poznanie chwały (δόξης dokses) Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
.

φῶς, φωτός fos, fotos – światło, jasność, źródło światła, blask – rozumiane w sensie manifestacji, w Nowym Testamencie to wyrażenie Bożej samoistności, także Boże oświecenie przypisujące życie przez Chrystusa
.
λάμπω lampo – błyszczeć, dawać światło, promieniować jasnością
.
φωτισμός fotosmos – światło, black, oświetlenie – to światło samo w sobie, ucieleśnienie źródła (początku) iluminacji
.
δόξα doksa – chwała, splendor, metaforycznie jasność

Wspaniały tekst Pawła informuje nas o kilku arcyciekawych faktach. Po pierwsze tekst zawiera dwa główne referenty, Boga i Chrystusa. Po drugie słownictwo użyte w stosunku do Boga odnosi się do Chrystusa. Po trzecie to Chrystus jest kulminacyjnym i zwieńczającym rozprawę odbiorcą wszelkiej chwały. Wynikający z gramatyki logiczny argument postawiony w tekście jest następujący:

• Bóg Jahwe, źródło światła stworzył światło na świecie
• Bóg Jahwe, źródło światłą stworzył światło w sercach zbawionych
• to Boże światło umożliwia ujrzenie oraz rozpoznanie źródła światła i jasności w Chrystusie
• ta sama siła, która stworzyła wszechświat tworzy nowe życie w zbawionych
• konkluzją jest rozpoznanie w Chrystusie Stwórcy czyli Boga Jahwe

Zatem Chrystus to nasz Bóg, nasz Zbawiciel, nasza jedyna nadzieja. Bóg wcielony. Prawdziwie Bóg i prawdziwie człowiek. Współistotny Ojcu i Duchowi Świetemu. Odrzucenie tej prawdy ma poważne konsekwencje. Rozważmy tekst odwracając kolejność argumentu:

Kto nie widzi Bożej jasności w Chrystusie ten nie jest oświecony przez Boga i nie ma w sercu Bożego światła, nie zna prawdziwego Boga, źródło duchowego i materialnego światła.

..

---

Najbliższy kontekst

4. W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga.

5. Nie głosimy bowiem samych siebie, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, a samych siebie, że jesteśmy waszymi sługami dla Jezusa.

6. Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.

Widzimy tutaj szereg kontrastów, gdzie ciemność i szatan przeciwstawione zostają Bogu i światłości. Naturalna zła nowina diabła zostaje obalona przez ewangelię Chrystusa, głoszoną przez Jego agentów.

• bóg tego świata zaślepia oczy niewierzących
• Bóg Jahwe oświeca oczy wierzącyh
• bóg tego świata daje niewiarę
• Bóg Jahwe udziela daru wiary
• bóg tego świata uniemożliwia zrozumienie ewangelii
• Bóg Jahwe daje zrozumienie ewangelii
• bóg tego świata uniemożliwia zobaczenie w Chrystusie Boga Jahwe
• Bóg Jahwe objawia się wierzących jako Chrystus

.

---

Analiza logiczna

Bóg źródło światła i życia

Światło w Piśmie reprezentuje życie. W sferze duchowej Bóg sam określa siebie jako światłość i życie. Połączenie to nie jest przypadkowe. Kontrastem do światłości będzie ciemność czyli śmierć.

1 Jana 1:5 Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności.
.
Psalm 27:1 Jahwe jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? Jahwe jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać
.
Jan 1:4-5 4 W nim (Słowie czyli Synu) było życie, a życie było światłością ludzi. 5 A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła.

Powyższe trzy fragmenty zrównują ontologicznie Boga Ojca z Bogiem Synem. Do natury Boga należy światło i życie. Psalmista zwraca uwagę, że to Jahwe jest światłością i życiem zbawionych, wtóruje mu Jan pisząc, że Słowo (wieczny Syn Boży) jest tą światłością i życiem. Jest tylko jedna możliwa konkluzja: Jahwe to nie tylko Ojciec ale i Syn. Jeśli wziąć pod uwagę również fakt, że tylko Bóg posiada życie sam w sobie (czytaj: nie potrzebuje aby to życie było podtrzymywane w Nim przez siły trzecie jak ma to miejsce w przypadku stworzenia) zobaczymy wspaniałą prawdę Pisma o Bogu Trójjedynym

• Ojciec ma życie sam w sobie, Jan 5:26 Jak bowiem Ojciec ma życie sam w sobie
  .
  
• Syn ma życie sam w sobie, Jan 5:26 tak dał i Synowi, aby miał życie w samym sobie.
  .
  
• Duch ma życie sam w sobie, Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia

Potwierdzenie tego znajdujemy w opisie trzech Bożych osób w odniesieniu do światła

• Bóg Trójjedyny jest światłością, 1 Jana 1:5 Bóg jest światłością
  .
  
• Ojciec jest światłością, Jakuba 1:17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości
  .
  
• Syn jest światłością, Jan 1:9 (Jezus jest) prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.
  .
  
• Duch jest światłością Efez.1:17-18 17 Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego; 18 Ażeby oświecił oczy waszego umysłu

Światło i życie to atrybut Boga, który posiadają trzy Boże osoby co czyni je ontologicznie równymi.
..

---

Bóg stworzył światło na świecie

Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło

Światło a sfera materialna

Zaraz po stworzeniu czasu, materii i przestrzeni, Bóg uczynił światło. Nastąpiło to jeszcze przed utworzeniem firmamentu, mórz i suchego lądu. Dlaczego taka kolejność? O ile Bóg jest światłem w świecie duchowym to manifestacja materialnego światła będzie odwzorowywać naturę Boga i jako taka powinna być stworzona priorytetowo. Jednak aby istnienie nieduchowego światła było wogóle możliwe potrzebne będą do tego

1. czas, w którym światło mogłoby istnieć
2. materię, którą mogłoby oświetlać
3. przestrzeń, w której światło mogłoby się poruszać

Dopiero w takich warunkach fizycznych możliwe jest istnienie światła. Gdyby zabrakło czasu, kiedy miałoby świecić światło? Gdyby zabrakło materii, co miałoby oświetlać? A gdyby zabrakło przestrzeni, gdzie miałoby się znajdować i poruszać? Jest to żelazna logiczna konsekwencja. Dlatego czytamy:

1 Mojż. 1:1..3 1 Na początku (czas) Bóg stworzył niebo (przestrzeń) i ziemię (materia)… 3 I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.

Tak wczesne stworzenie światłośc w świecie materialnym dowodzi, że jest ono niezbędne do fizycznego życia. Wiemy czym jest fotosynteza roślin. I właśnie flora zostaje stworzona jako pierwszy element świata ożywionego. Dopiero później fauna, a na końcu człowiek.

---

Światło a sfera duchowa

Początkowo wszystkie anioły stworzone przez Boga należały do sfery światłości. Nawet sam Lucyfer, przed buntem, był tym, który błyszczał światłem. Anioły w Piśmie przyrównywane są do świecących gwiazd, a sam ich wygląd przypomina błyskawicę. To wyraźnie podkreśla naturę wiernych Bogu aniołów jako żywych i świętych.

הֵילֵל helel – Lucyfer, ten, który błyszczy
.
Ezech. 28:17 Uniosło się twoje serce z powodu twojej piękności, znieważyłeś swoją mądrość z powodu twojego blasku.
.
Izaj. 14:12 O jakże spadłeś z nieba, Lucyferze, synu jutrzenki!
.
Obj. 12:4 A jego ogon wlókł trzecią część gwiazd nieba
.
Mat. 28:3 Jego (anioła)oblicze było jak błyskawica,

Tak było ze wszystkimi aniołami do czasu, gdy w sercu Lucyfera pojawiła się pycha, która popchnęła go do rebelii. On chciał się stać jak Bóg, on chciał stać się źródłem światła. Również wszelkie Boże prawo jest światłem. Cokolwiek Bóg ustanowi należy do sfery światłości czyli życia

Przysłów 6:23 Bo przykazanie jest pochodnią, prawo światłością, a upomnienia do karności są drogą życia

Wszystko co Bóg tworzy, tak w sferze duchowej jak materialnej, każde Jego postanowienie, prawo, nakaz, decyzja naznaczone są światłem i życiem.

.

---

Osoba Stworzyciela

Pamiętajmy. Wielki Bóg stworzył wszystko.Tym Stwórcą jest Syn Boży.

Przysłów 26:10 Wielki Bóg stworzył wszystko
.
Jan 1:3 Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.
.
Kol. 1:6 Przez niego (Syna) bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dlaniego zostało stworzone.

Zatem Syn Boży jest Wielkim Bogiem. Nie jest On pomniejszym stwórcą, nie jest On drugim Bogiem. Jest Bogiem Jahwe. Współistotnym Ojcu i Duchowi.
..

---

Tragiczny finał zabawy w Boga

Ludzie zostali stworzeni jako dobrzy. Mieli oni społeczność z Bogiem, doskonałą komunikację i intymną, bezpośrednią relację z Najwyższym. Upadek pierwszych ludzi, którzy poprzez poznanie dobra i zła zechcieli być równymi Bogu i wybrali grzech w miejsce świętości spowodował

• natychmiastową śmierć duchową,

1 Mojż. 2:16 Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz

• odłączenie od społeczności z Bogiem,

1 Mojż. 3:23 Jahwe Bóg wydalił go więc z ogrodu Eden

• utratę dziedzictwa,

1 Mojż. 3:24 Tak wygnał człowieka i postawił na wschód od ogrodu Eden cherubinów i płomienisty miecz obracający się we wszystkie strony, aby strzegły drogi do drzewa życia.

• pogrążenie w mocy ciemności,

2 Kor. 4:4 bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących

• w konsekwencji poddaństwo szatanowi, który stał się duchowym ojcem wszystkich ludzi

Jan 8:44 jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Plan diabła był przebiegły. Doprowadzenie do upadku Adama i Ewę zmusiłoby Boga albo do unicestwienia całego stworzenia (tym samym do przyznania się do domniemanej sromotnej i całkowitej porażki) albo do pozostawienia stworzenie samemu sobie pod rządami szatana, co stanowiłoby swego rodzaju remis i (w oczach diabła) umożliwiłoby Bogu wyjście z sytuacji „z twarzą„.

To przecież libertos – utracona obecnie przez ludzkość zdolność wyboru między dobrem a złem – miała doprowadzić do dobrowolnego przekazania władzy nad stworzeniem jemu i upadłym aniołom, zatem Bóg pozostawałby bez winy.
.

---

Arcyplan Boga

ten zabłysnął w naszych sercach,

Ani bunt Lucyfera i trzeciej części aniołów, ani nieposłuszeństwo człowieka nie było zaskoczeniem dla wszechwiedzącego. W rzeczywistości Bóg jest odpowiedzialny za zaistniałą sytuację, nie ponosząc winy za zło ani nie będąc jego autorem. Bóg zezwolił na wszystko dla swojej chwały. A ponieważ jest nie tylko sprawiedliwym ale też dobrym, i miłosiernym natychmiast wskazał wyjście: odkupienie i zbawienie wszystkich wybranych..

Chrystus a ograniczone odkupienie

• On nie wybrał ani jednego upadłego anioła do zbawienia (Hebr. 2:6 Bo zaiste nie przyjął natury aniołów, ale potomstwa Abrahama)
  .
• On nie wybrał całej ludzkości do zbawienia (Jan 17:9 Nie proszę za światem)
  .
• On postanowił zbawić wszystkich, których do tego celu wybrał i przeznaczył wedle własnego upodobania (Jan 17:9 ale za tymi, których mi dałeś, bo są twoi.)

Tylko w ten sposób Bóg uzyska najwięcej chwały

1. Od wybranych do zbawienia, za ich niczym niezasłużone uratowanie
2. Od potępionych za okazanie gniewu i mocy w trwającym wiecznie sprawiedliwym potępieniu
3. Od świętych aniołów za nieodpuszczenie do ich upadku
4. Od świętych aniołów za podziw w dziele zbawienia ludzkości
5. Od upadłych aniołów za okazanie gniewu i mocy w ich wiecznie trwającym sprawiedliwym potępieniu

Dzieje 9 21 21 Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego? 22 A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie; 23 I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które wcześniej przygotował ku chwale;

.

---

Chrystus prawdziwy Bóg

aby zajaśniało  w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.

Ponieważ człowiek nie był, nie jest i nigdy nie będzie samemu wyzwolić się z pułapki ciemności rządzonej przez przeciwnika Boga, Bóg wkroczył do akcji osobiście, po to aby się wypełniły słowa Pisma

Izaj. 44:8 Czy jest Bóg oprócz mnie? Nie ma innej Skały; nie znam żadnej.
.
2 Sam. 22:47 Jahwe żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg, skała mojego zbawienia.
.
Izaj. 43:10-11 10 Wy jesteście moimi świadkami, mówi Jahwe, i moim sługą, którego wybrałem, abyście poznali mnie i wierzyli mi, i zrozumieli, że to ja jestem. Przede mną nie został stworzony żaden Bóg ani po mnie nie będzie. 11 Ja, ja jestem Jahwe i oprócz mnie nie ma zbawiciela.
.
Ezech. 36:29 I wyzwolę was od wszystkich waszych nieczystości
.
Izaj. 42:8 Ja Jahwe, to jest imię moje, a chwały mojej nie dam innemu

Co przekazał Bóg Jahwe ludzkości?

• Zbawienie to oczyszczenie z wszelkiej nieprawości dokonane przez Boga
• Zbawicielem może być tylko Jahwe
• Nie ma innego Boga, oprócz jednego, oprócz Jahwe
• Jedyną skałą zbawienia jest Jahwe
• Nikt, poza Jahwe osobiście, nie może być zbawicielem
• Tylko Jahwe może zbawić i chwałą za to dzieło nie podzieli się z nikim

Wszystkie te obietnice wypełniły się w osobie Jezusa Chrystusa, wcielonego Boga Jahwe.

• Chrystus dla siebie samego wykupił i oczyścił lud z wszelkiej nieprawości, Tyt. 2:13-14 13 Oczekując… chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa  Chrystusa; 14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
  .
• Chrystus jest jedynym zbawicielem, Dzieje 4:12 I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.
  .
• Chrystus jest jedyną skałą, 1 Piotra 2:6-8 – kamień węgielny = skała – 6 Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. 7 Dla was więc, którzy wierzycie, jest on cenny, dla nieposłusznych zaś ten kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym; 8 Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.
  .
• Chrystus odbiera całą chwałę za zbawienie, 2 Piotra 3:18 Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i teraz, i na wieczne czasy. Amen.

Poniższe zestawienie umożliwi nam natychmiastową identyfikację Chrystusa jako Boga Jahwe

Bóg	Porównanie	Chrystus
Bóg to jedyna skała zbawienia 2 Sam. 22:47 Jahwe…moja skała… Bóg, skała mojego zbawienia.	Wniosek: Ponieważ jest tylko jedna skała zbawienia Jahwe to Chrystus	Chrystus to jedyna skała zbawienia 1 Piotra 2:6 kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony
Nie ma innych zbawicieli niż Bóg Izaj. 44:8 Nie ma innej Skały; nie znam żadnej.	Wniosek: Ponieważ jest tylko jeden zbawiciel, Bóg, Chrystus to Jahwe	Chrystus jest zbawicielem Dzieje 4:12 I nie ma w nikim innym zbawienia.
Bóg oczyszcza z wszelkiego grzechu Ezech. 36:29 I wyzwolę was od wszystkich waszych nieczystości	Wniosek: Ponieważ Bóg wyzwala z wszystkich grzechów nie pozostawiając pola działania nikomu innemu Chrystus to Jahwe	Chrystus oczyszcza z wszelkiego grzechu Tyt. 2:14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność
Bóg nie dzieli się chwałą z nikim Izaj. 42:8 Ja Jahwe, to jest imię moje, a chwały mojej nie dam innemu	Wniosek: Ponieważ Chrystus odbiera chwałę za zbawienie jest Bogiem Jahwe	Chrystus odbiera chwałę za zbawienie 2 Piotra 3:18 Jemu chwała i teraz, i na wieczne czasy.

Chrystus to wcielony Jahwe, Syn Boży. Gdyby tak nie było, gdyby Syn Boży nie był prawdziwie Bogiem to

• Bóg musiałby dzielić się chwałą zbawienia ze stworzeniem lub z „mniejszym bogiem”
  .
  
• Bóg nie byłby jedynym zbawicielem lecz współodkupicielem wraz ze stworzeniem lub z „mniejszym bogiem”
  .
  
• Oczyszczenia z nieprawości dokonałby nie Bóg lecz stworzenie lub „mniejszy bóg”
  .
  
• Bóg nie byłby jedynym Bogiem we wszechświecie, istnieliby pomniejsi bogowie.
  .

---

Boża chwała w obliczu Chrystusa

Ujrzenie Boga w Chrystusie jest tak konkluzją tekstu Pawła jak i warunkiem zbawienia. Ponieważ zbawienie jest możliwe jedynie przez wiarę w Prawdę Pisma, we wcielonego Bóga Syna, jest oczywistym, że działanie przeciwnika będzie polegać na zakryciu tej prawdy przed wszystkimi, którzy mają iść na zatracenie. Bóg wierzącym otwiera oczy aby zobaczyli w Chrystusie Jahwe. Jest to sedno prawdziwej ewangelii.

Saul był świadkiem Boga Jahwe, Jezusa Chrystusa, który ukazał mu się na drodze do Damaszku. On rozpoznał w Chrystusie Boga.

Dzieje 26:18 Dla otworzenia ich oczu, aby odwrócić ich od ciemności do światła, od mocy szatana do Boga, aby otrzymali przebaczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie

Zaraz potem Paweł dodaje, że po nawróceniu do Chrystusa (którego wcześniej zwalczał) rozpoczął dzieło krzewienia ewangelii – zachęcał wszystkich dookoła aby nawracali się do Boga.  do Jezusa Chrystusa

Dzieje 26:20 Ale głosiłem najpierw tym, którzy są w Damaszku, w Jerozolimie, w całej Judei, i poganom, żeby pokutowali i nawrócili się do Boga, i spełniali uczynki godne pokuty.

Wszyscy Żydzi w tamtym czasie wierzyli w Boga Jahwe. Jednak pokuta, jaką miał na myśli Paweł dotyczy, prócz odwrócenia się od martwych uczynków (fałszywa droga), nawrócenie się do Jezusa Chrystusa (prawdziwa brama). Tylko takie zrozumienie istoty Boga i Jego dzieła umożliwia zbawienie. Jeśli ktoś nie uznaje Syna za Boga Jahwe, zasłona ciągle pozostaje na jego oczach.

2 Kor. 3:16 Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.

Zbawienia dostępują jedynie ci, którzy rozpoznają w Jezusie Chrystusie nie tylko człowieka ale i Boga Jahwe. Pismo podaje wiele ważnych argumentów umożliwiających dojrzenie tej prawdy.
.

---

Chrystus jasnością Bożego światła

Hebr. 1:2-3 2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy; 3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach;

ἀπαύγασμα apaugasma – emitować jasność, ktoś dosłownie świeci z wnętrza

δόξα doxa – splendor, metaforycznie jasność (1 Kor. 15:41 Inna chwała słońca, inna chwała księżyca, a inna chwała gwiazd. Gwiazda bowiem od gwiazdy różni się jasnością)

Chrystus jest jasnością Bożego światła. Nie ma światła bez jasności. Jasność to esencja światła. Zatem Chrystus w esencji jest Bogiem, który jest przecież światłością i nie ma w Nim ciemności. Zatem Syn to wieczna jasność doskonała, to światło, to Bóg.

1 Jana 1:5 Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności.

Myśl, że Syn ma swój początek napawa wstętem. To jakby powiedzieć, że był czas, gdy Boże światło nie posiadało swej janości, swego blasku. Jest to wysoce heretyckie stwierdzenie. To jedno i to samo co powiedzieć, że Bóg jest ciemnością.
.

---

Praktyczna demonstracja

Emanacja Bożej chwały odbyła się na górze przemiany. Tam uczniowie mogli zobaczyć jej część, twarz Chrystusa zajaśniała jaśniej niż słońce, a obserwujący wpadli w oszołowmienie, które umożliwiło im przeżycie tego spotkania. Jezus nie tylko nie ukazał pełni swojej chwały lecz także ochronił swoich wybranych przed niehybną śmiercią. Oblicze Chrystusa zajaśniało jak słońce, przez co nie było widzialne i tylko dzięki temu Apostołowie nie pomarli. Jedyną reakcją na objawioną Bożą chwałę Chrystusa było półprzytomne bezsensowne mamrotanie Piotra, który chciał postawić trzy namioty dla Mesjasza, Eliasza i Mojżesza.

Mat. 7:12 I został przemieniony przed nimi: jego oblicze zajaśniało jak słońce, a jego szaty stały się białe jak światło.

Podobnego doświadczenia zaznał Mojżesz. On również zobaczył część chwały Chrystusa na górze Synai. Tam także Bóg Syn musiał ochronić Swego sługę aby ten nie umarł. Mojżesz nie zobaczył pełnego Bożego oblicza Chrystusowego. Co ciekawe podczas gdy Mojżesz nie zobaczył w ogóle oblicza Jahwe o tyle Apostołowie dostąpili zaszczytu jego oglądania lecz w sposób ograniczony.

2 Mojż. 33:18-23 18 Mojżesz powiedział też: Ukaż mi, proszę, twoją chwałę. 19 A on odpowiedział: Sprawię, że cała moja dobroć przejdzie przed twoją twarzą, i wypowiem imię Jahwe przed tobą. Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję. 20 I dodał: Nie będziesz mógł widzieć mego oblicza, bo nie może człowiek ujrzeć mnie i pozostać przy życiu. 21 Jahwe mówił dalej: Oto miejsce przy mnie, staniesz na skale. 22 A gdy będzie przechodzić moja chwała (jasność), postawię cię w rozpadlinie skalnej i zakryję cię swoją dłonią, aż przejdę. 23 Potem odejmę dłoń i ujrzysz mnie od tyłu, ale moje oblicze nie będzie widziane.

Warto tutaj również zwrócić uwagę na fakt, że o ile chwała Boża widziana w obliczu Mojżesza była przemijająca o tyle chwała Chrystusa jest wieczna. Zatem odrzucenie Boskości Chrystusa oparte na porównaniu Go do Mojżesza w sensie podobieństwa natury jest niedorzeczne.

2 Kor. 3:7 Lecz jeśli posługiwanie śmierci, wyryte literami na kamieniach, było pełne chwały, tak że synowie Izraela nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza, która miała przeminąć

Mojżesz był tylko człowiekiem, Chrystus jest Jahwe, Bogiem wcielonym. Mojżesz utracił blask Bożej chwały, jaki emanował z jego twarzy, ponieważ zaledwie je odbijał. Chrystus jest tą chwałą, On jest światłem.

Obj. 1:16 W swej prawej ręce miał siedem gwiazd, a z jego ust wychodził ostry miecz obosieczny. Jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w pełni swej mocy

.

---

Komentarze biblijne

Ellicot’s commentary

…W obliczu Jezusa Chrystusa…. – klauzula podkreślająca fakt, że chwała Boża jest dla nas zamanifestowana jedynie w obliczu (lub, prawdopodobnie, w osobie, w nieco szerszym sensie) Chrystusa, jak to widzieli Izraelici w obliczu Mojżesza. Słowo „zajaśniało” jest tym samym, co „światłość”  w Liście do Koryntian
.

2 Kor. 4:4 W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga.

.

.

Gill’s Exposition

…zabłysnął w naszych sercach… Serca ludzi są jak ta ciemna kula ziemska, nie mająca w sobie światła; Bóg jest jak słońce, źródło światła, które świeci na nich i w nich; aby dać im prawdziwy wzrok i poczucie grzechu oraz ich stanu zatracenia

.

Matthew Henry’s Concise Commentary

Tak jak światło było początkiem pierwszego stworzenia, tak w nowym stworzeniu światło Ducha jest jego pierwszym dziełem na duszy. Skarb ewangelicznego światła i łaski umieszczany jest w glinianych naczyniach.

.

Dr. Barnes

…w obliczu Jezusa Chrystusa… – to znaczy, aby uzyskać wiedzę o Bożej chwale, gdy świeci ona w obliczu Jezusa Chrystusa… Jest tu niewątpliwa aluzja do tego, co zostało powiedziane o Mojżeszu 2 Koryntian 3:13, kiedy boska chwała znalazła odbicie na jego twarzy i stworzyła taki splendor i wspaniałość, że dzieci Izraela nie mogły na nią spojrzeć. Sens tutaj jest taki, że w twarzy lub osobie Jezusa Chrystusa chwała Boża jasno świeci, a boskość pojawiła się bez zasłony. Słowo przetłumaczone tutaj jako „oblicze” (προσώπον prosōpon) może oznaczać zarówno twarz, jak i osobę.

 

Mathews Poole’s Commentary

…w obliczu Jezusa Chryustusa… – to znaczy, dzięki któremu osiągamy jasną i pewną wiedzę o Bogu: tak jak człowiek jest wyraźnie rozpoznany po twarzy, tak Bóg jest wyraźnie rozpoznawany w Chrystusie

.

---

Ojcowie Kościoła

Dwie najstarsze referencje do tekstu 2 Kor.4:6 jakie zachowały się do naszych czasów należą do Tertuliana i Orygenesa. Pierwszy z nich bronił doktryny przeciw Marcjonowi, który atakował chrześcijaństwo starając się je uczynić politeistycznym (dwaj różni Bogowie), drugi bronił chrześćijaństwa przeciw atakom Celsusa negującego monoteizm. Obydwaj chrześcijańscy apologieci mówią jedynm głosem. Syn to wcielony Bóg Jahwe, współistotny Ojcu tym samym reprezentując powszechną wiarę pierwszego, prześladowanego przez świat Kościoła.
.

Tertulian z Katarginy II / III wiek

Quintus Septimius Florens Tertullianus (ur. pomiędzy 150 a 160, zm. 240) – łaciński teolog z Afryki Północnej, nawrócony na chrześcijaństwo w 190 roku, stał się jego najgorliwszym w owym czasie apologetą. Nauczanie Tertuliana jest cennym źródłem dla teologii, szczególnie dla teologii dogmatycznej.

Napisał dzieło przeciw herezji Marcjona, który między innymi nauczał, że ten, który został ogłoszony jako Bóg przez Prawo i Proroków, nie jest Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ponadto wyznawał gnostycką ideę Boga przeciwstawionego Bogu naszego kosmosu, niższego i tyrańskiego, a także pogląd na zbawienie jako wyzwolenie spod władzy demiurga. Marcion, utrzymywał, że Ojciec Niebieski (ojciec Jezusa Chrystusa) był całkowicie obcym bogiem; nie miał żadnego udziału w tworzeniu świata, ani żadnego związku z nim.

Pięcioksiąg przeciw Marcjonowi
Księga V
2 List do Koryntian: Stwórca Ojciec Łask
.

Prostsza odpowiedź znajdę w gotowości do interpretacji „boga tego świata” jako diabła, który kiedyś powiedział, jak opisuje go prorok: „Będę jak Najwyższy; ja wywyższy mój tron w obłokach „ [Izaj. 14:14]. Cały przesąd tego świata rzeczywiście dostał się w jego ręce, tak, że oślepia serca niewiernych a nikogo bardziejniż apostatę Marciona. Teraz on nie zauważył, jak bardzo klauzula tego zdania skierowana jest przeciwko niemu: „Bóg, który nakazał światłu, aby wyłoniło się z ciemności, świeci w naszych sercach, aby (dać) światło wiedzy (Jego chwały) w obliczu(Jezusa) Chrystusa.” [2 Kor. 4:6] Otóż, kto to powiedział; „Niech stanie się światłość?„ [1 Mojż. 1:3] A kimże był ten, który powiedział o Chrystusie, że daje światu światło: „Ja postawiłem Ciebie jako światło dla pogan„ [Dzieje 13:47] – to znaczy „którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci?„[Mat. 14:16] (Nikt inny, na pewno, niż On), któremu Duch Święty w Psalmie odpowiada, w swojej dalekowzrocznej przyszłości, mówiąc: „Światło Twego oblicza, o Panie, zostało nam objawione„ [Psalm 4:7]

Tertulian udowadnia z Pism, że Ojcem Pana Jezusa jest Stwórca świata opisany w Starym Testamencie. Dowodem na to jest po pierwsze Boży dekret o powstaniu światła przy stworzeniu a po drugie dekret o rozybłyśnięciu światła zbawienia (Chrystusa) oraz jedność natur (współistotność) osoby Ojca i Syna wyrażona przez koncepcję światła, która dokonuje przejścia ze Starego do Nowego Testamentu w osobie Boga Syna, co zostaje potwierdzone przez Psalm 4:7. Zatem tak jak Bóg Ojciec Starego Testamentu jest światłością tak Bóg Syn objawiony w Nowym Testamencie jest światłością.
.

Orygenes z Aleksandrii II / III wiek

Orygenes (gr. Ὠριγένης, Origenes, ok. 185-254) – jeden z najbardziej płodnych komentatorów Pisma Świętego w epoce patrystycznej. Zajmował się egzegezą krytyczną oraz literalną;

Był autorem ośmiotomowego dzieła gdzie refutował naukę Celsusa. Ten ostatni negował chrześcijaństwo i w pracy O prawdziwej doktrynie napisał „kozopaścy i pasterze, którzy poszli za Mojżeszem, jako ich przywódcą, zwodzili się niezdarnymi oszustwami, myśląc, że istnieje tylko jeden Bóg, i bez żadnej racjonalnej przyczyny … ci kozopaścy i pasterze porzucili kult wielu bogów „.. Orygenes, broniąc monoteizmu wskazywał na jedność ontologiczną Ojca i Syna a tezę swoją opierał na fakcie, że tak jak Ojciec jest światłością i życiem, tak i Syn jest światłością i życiem.

Przeciw Celsusowi
Księga VI, Rozdział 5
.
Lecz to, że światło nagle rozpala się w duszy, jak przez ogień, który wyskakuje, jest faktem znanym dawno temu w naszych Pismach; jak wtedy, gdy prorok powiedział: „Rozjaśnijcie sobie światło wiedzy.” [Oz. 10:12 – φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως LXX.]
.
Również Jan, który żył po nim, powiedział: „To, co było w Logosie, było życiem, a życie było światłością ludzi” [Jan 1:3-4], które to „Prawdziwe światło rozjaśnia każdego człowieka, który przychodzi na świat” (tj. Prawdziwy świat, który jest postrzegany przez zrozumienie), i czyni go światłością świata: „Albowiem to światło zabłysło w naszych sercach, aby dać światło chwalebnej Ewangelii Bożej w obliczu Chrystusa Jezusa”. [2 Kor. 4:6] I dlatego ten pradawny prorok, który prorokował wiele pokoleń przed panowaniem Cyrusa (bo był starszy od niego ponad czternaście pokoleń), wyraził się w tych słowach: „Jahwe jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać” [Psalm 27:1] i „Twoje słowo jest pochodnią dla moich nóg i światłością na mojej ścieżce.” [Psalm 119:105] i ponownie „Światło Twego oblicza, O Jahwe, zamanifestowałeś się ku nam:” [Psalm 4:6] i „W twojej światłości ujrzymy światłość.” [Psalm 36:9]
.
I Logos, wzywając nas, abyśmy przyszli do tego światła, mówi w proroctwach Izajasza: „Oświeć się, oświecaj się, Jeruzalem! albowiem przyszło Twoje światło i chwała Jahwe powstała nad tobą.” [Izaj. 60:1] Ten sam prorok także, przewidując przyjście Jezusa, który miał odwrócić ludzi od kultu bożków, obrazów i demonów , mówi, „Lud, który chodził w ciemności, ujrzał wielką światłość, a mieszkającym w ziemi cienia śmierci zajaśniała światłość;” [Izaj. 9:2]

Według Orygenesa zbawicielem był bez wątpienia Jahwe rozpoznawany w obliczu Jezusa. Przedstawia on następujący ciąg argumentów:

• Życie w Logosie (Słowie czyli Synu) to światłość ludzi
  .
• To prawdziwe światło ożywia każdego człowieka który się rodzi na nowo
  .
• To światło daje świadectwo ewangelii w obliczu Chrustusa Jezusa
  .
• Jahwe jest tą światłością i zbawieniem
  .
• Światło Jahwe jest pochodnią
  .
• Jahwe zamaniestował się (objawił się ludzkości) osobiście (rozpoznawany po obliczu)
  .
• W Jahwe jest światłość
  .
• Jahwe przyszedł na świat do Jeruzalem jako Jezus
  .
• Chwała należna Bogu należna jest Synowi
  .
  .

---

Oblicze Chrystusa to oblicze Boga Jahwe

2 Kor. 12:19  W obliczu Boga w Chrystusie mówimy, a to wszystko, najmilsi, dla waszego zbudowania.

Mówić w obliczu Chrystusa to mówić w obliczu Boga. Patrząc na oblicze Chrystusa widzimy nic innego jak Boże oblicze, widzimy Boga Jahwe. W Chrystusie jest cała pełnia Boskości. I tylko taka wiara zbawia. Pismo jest pełne zapowiedzi Bożego światła, które będzie przebywać na ziemi. Te parafrazy nieustannie wskazują na inrkanację Stowrzyciela, który postanowił odkupić swój lud składając samego siebie w ofierze, która była możliwa ponieważ przyjął na siebie drugą, ludzką naturę. I mówiąc szczerze, tylko Bóg może uśmierzyć Boży gniew. Tak święty jest Pan.

Psalm 4:6 Jahwe, wznieś nad nami światło twego oblicza.
.
Izaj. 9:2 Lud, który chodził w ciemności, ujrzał wielką światłość, a mieszkającym w ziemi cienia śmierci zajaśniała światłość.
.
Jan 8:12 Jezus znowu powiedział do nich: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość życia.

Czy ty przyjacielu, patrząc na Chrystusa widzisz Boże oblicze? Czy widzisz w Nim Boga Jahwe?

---

Zobacz w temacie

• Carmen Christi a zielonoświątkowa jedność Bóstwa
• Test Janowy na rozeznawanie duchów
• Uniżony żywy Bóg