utworzone przez Reformowani | cze 19, 2025 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Zapowiedziana zmiana
2 Kor. 3:14-18
14. Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dziś bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie.
15. I aż do dziś, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu.
16. Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.
17. Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność.
18. Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.
Główną myślą Pawła, przekazywaną w wersecie 18 jest chwała, w szczególności chwała Pana Jezusa widoczna w zbawieniu grzesznika. Chrystus emanuje chwałą, która może być podziwiana jedynie przez Jego wyznawców – wszystkich chrześcijan. Stwierdzenie o „odsłoniętej twarzy„ odnosi nas wprost do dzieła Ducha: nawrócenia i oświecenia, które zapewnił „nam wszystkim„.
Mówiąc o zwierciadle Bóg daje do zrozumienia, że obserwacja nie odbywa się przez fizyczne oczy, ale przyjmowana jest przez wiarę: poprzez zrozumienie prawdy o Chrystusie jako wcielonym Bogu i krzyżu, Jego chwalebnym dziele odkupienia wybranych. Zarówno zdolność do podziwiania dzieła Chrystusa, jak i aplikacja wszystkich wcześniej wymienionych łask jest dziełem Ducha Świętego. To On uzdalnia, wprowadza w prawdę, dając właściwe jej zrozumienie.
Chrześcijanin zatem obdarzony zostaje obrazem Bożym. Jego wewnętrzny, doskonały, stworzony w sprawiedliwości człowiek (Efez. 4:24; Kol. 3:10) poprzez oświecony rozum (1 Jana 5:20) odnawia się w poznaniu Boga (Jan 17:3), a mając prawdziwe poznanie, w rezultacie zmienia swoje postępowanie, coraz bardziej upodabniając się do Chrystusa (1 Jana 4:7). W ten sposób zostaje przemieniony z „chwały w chwałę” – aby coraz bardziej przypominać swojego Pana i Zbawiciela jednocząc się z Bogiem w świętości umysłu.
Trzy analogiczne fragmenty Pisma Świętego wyjaśniają kwestię chwały jako jedność w świętości, zjednoczenie, upodobnienie do chwalebnego obrazu Syna umożliwione przez duchowe poznanie Chrystusa jako Boga i doskonałego człowieka:
Jan 17:22 I dałem im tę chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jesteśmy jedno.
.
Rzym. 8:29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi.
.
2 Kor. 4:6 Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
Przemiana z chwały w chwałę odnosi nas zatem do sedna i celu Bożego Przymierza: ostatecznej pełni wiecznej społeczności ze Stwórcą. Bóg zbawił swój lud nie tylko od grzechu, ale ku świętości. Prawda o przymierzu jako doskonałej i niezakłóconej grzechem relacji między Stwórcą a odkupionym stworzeniem w wieczności jest tym samym jasno wyrażona. Jak zauważył Herman Hoeksema:
„Życie wieczne to poznanie Boga i społeczność z Bogiem, zakorzenione we wcieleniu i dane nam przez Ducha Syna Bożego. Jest to prawdziwa i najbardziej intymna wspólnota, o której Pan mówi w swojej modlitwie kapłańskiej” [1]
Tego naucza Paweł, tego naucza prawowierny Kościół. Jednak nie wszyscy podzielają biblijny pogląd.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 16, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Jerozolima jako typ końca świata
Mat. 24:1-3
1. A Jezus wyszedł ze świątyni i oddalił się. I podeszli do niego jego uczniowie, aby pokazać mu zabudowania świątynne.
2. Lecz Jezus powiedział do nich: Czyż nie widzicie tego wszystkiego? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został zwalony.
3. A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?
Ewangelia Mateusza 24, 25 to odpowiedź Jezusa na pytanie Jego uczniów w wersecie 3. Pytanie brzmiało: „Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?” Pytanie łączyło
- zniszczenie świątyni w Jerozolimie w 70 r. n.e. Uczniowie pytają: „powiedz nam, kiedy się to stanie?” odnosząc się do wypowiedzi Chrystusa „nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został zwalony”
.
- pytają także o koniec świata podczas drugiego przyjścia Jezusa: „jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?„
Odpowiedź Jezusa również łączy te dwa wydarzenia. Powodem połączenia tych dwóch wydarzeń w wielkim wykładzie naszego Pana o rzeczach ostatecznych (eschatologii) jest to, że zniszczenie Jerozolimy było historycznym typem końca świata.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 3, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Cudaczna teologia
Mat. 24:34 Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
Szereg fałszywych doktryn uderza w Reformowaną eschatologię, próbując obalić biblijną prawdę o Kościele, o wybranych Chrystusa, który musi przejść przez prześladowania Wielki Ucisku pod panowaniem Antychrysta.
Z jednej strony milenializm błądzi mówiąc o porwaniu Kościoła, zanim to wszystko się stanie i sprowadzając z powrotem na ziemię go do fikcyjnego, fizycznego, tysiącletniego królestwa Chrystusa, na końcu którego nastąpi powszechny bunt i drugie powtórne przyjście Chrystusa, tym razem na Sąd Ostateczny.
Z drugiej strony postmilenialne zapowiedzi szczęścia i rozkwitu kościoła na świecie zostały obalone przez 2000 lat historii. Zaprzeczanie apostazji, Antychrysta i prześladowań przez postmilenializm zostało obalone przez wydarzenia historyczne.
Ortodoksyjny amilenializm brzmi prawdziwie w historii, przeszłości i teraźniejszości. Aby odnieść się tylko do tego jednego istotnego elementu w kontrowersji, prawdziwy kościół zawsze był i jest dzisiaj resztką zgodnie z wyborem łaski.
Łuk. 12:32 Nie bój się, mała trzódko, gdyż upodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo.
Kiedy i gdzie prawdziwy kościół kiedykolwiek stanowił większość?
- był resztką w czasach apostolskich
- był resztką w czasach Reformacji
- jest resztką dzisiaj.
- nawet w Izraelu i Judzie, był resztką.
Rozważmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 20, 2025 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia reformowana
Orientacja eschatologiczna
Hebr. 9:28 Tak też Chrystus raz ofiarowany na zgładzenie grzechów wielu, drugi raz ukaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują dla zbawienia.
Po rozważeniu soteriologii i eklezjologii dochodzimy do eschatologii. Tutaj wspominamy o dwóch wstępnych kwestiach: relacji między
- zjednoczeniem z Chrystusem w myśli Kalwina
.
- z eschatologiczną cnotą nadziei oraz
.
- z umiejscowieniem głównego traktowania rzeczy ostatecznych w jego Instytutach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 7, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Interpretacyjna trudność
Mat. 24:32-25
32. A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo: Gdy jego gałąź już staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że lato jest blisko.
33. Tak i wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że jest blisko, u drzwi.
34. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
35. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
Pozorna trudność ze słowami Jezusa w Ewangelii Mateusza 24:34 polega na tym, że wydają się one przepowiadać koniec świata za życia Jego uczniów. Pouczał uczniów o zniszczeniu Jerozolimy i końcu świata
Mat. 24:3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?
Właśnie mówił o swoim widzialnym, cielesnym przyjściu na obłokach
Mat. 24:30 Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego. Wtedy będą lamentować wszystkie ludy ziemi i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach niebieskich z mocą i wielką chwałą.
Następnie w wersecie 34 oświadcza:
Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
W rzeczywistości, oczywiście, Chrystus nie powrócił, ani nie nastąpił koniec świata za życia pokolenia, do którego mówił.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 25, 2025 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia systematyczna
Po co Sąd Ostateczny?
Psalm 51:4 Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie.
Jaki jest cel nadchodzącego Sądu Ostatecznego? Czy kiedykolwiek myśleliście o tym pytaniu?
Odpowiedź nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. W pewnym sensie sąd już się odbył. Kiedy ludzie umierają, natychmiast idą do nieba lub piekła. Nie mogłoby się to zdarzyć, gdyby nie zostali już osądzeni przez Boga. Tak więc większość ludzi będzie już w niebie lub piekle, kiedy nadejdzie dzień sądu, a sąd tego nie zmieni.
Hebr. 9:27 A jak jest postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd;
.
Luk. 16:23 A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.
.
Marek 9:44 Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.
Dlaczego więc potrzebny jest dzień sądu?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 11, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Wielka apostazja
2 Tes. 2:1-3
1. Prosimy was, bracia, przez wzgląd na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie się przy nim;
2. Abyście nie tak łatwo dali się zachwiać w waszym umyśle i zatrwożyć się ani przez ducha, ani przez mowę, ani przez list rzekomo przez nas pisany, jakoby już nadchodził dzień Chrystusa.
3. Niech was nikt w żaden sposób nie zwodzi. Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo (gr. ἀποστασία apostasia) i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia;
ἀποστασία apostasia – bunt, odstępstwo, odpadnięcie, termin odnosi się do odejścia lub odstępstwa od poprzednio zajmowanego stanowiska religijnego.
Według doktryny Reformowanej rzeczy ostatecznych dni ostatnie będą czasem
- odejścia wielu od wiary i
.
- prześladowania prawdziwego kościoła przez niegodziwy świat.
Odstępstwo i prześladowania charakteryzowały cały okres od wniebowstąpienia Chrystusa do Jego drugiego przyjścia. Nasilą się one i nasilą pod sam koniec w związku z przyjściem Antychrysta i ustanowieniem uniwersalnego królestwa bestii.
Wiara Reformowana odrzuca pogląd, że dni ostatnie niosą ze sobą perspektywę nawrócenia większości rodzaju ludzkiego, aby prawdziwy Kościół Chrystusa był w stanie prześladować bezbożnych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 12, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Amilenializm
Obj. 20:1-3
1. I zobaczyłem anioła zstępującego z nieba, mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce.
2. I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat.
3. I wrzucił go do otchłani, zamknął go i opieczętował, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni tysiąc lat. A potem musi być wypuszczony na krótki czas.
Słowo „amilenializm” dosłownie oznacza „żadnego tysiąclecia”. Ściśle rzecz biorąc, amilenializm nie naucza o żadnym tysiącleciu. Prawdą jest, że amilenializm nie wierzy w dosłowne przyszłe tysiąc lat.
Amilenializm naucza, że tysiąclecie z Obj. 20 to cały okres Nowego Testamentu od pierwszego przyjścia Chrystusa do końca świata. Tysiąc lat z Obj. 20 jest zatem rozumiane symbolicznie, a nie dosłownie.
Nauka ta opiera się przede wszystkim na fakcie, że liczby w Piśmie Świętym, w tym liczba 1000, są często symboliczne, a nie dosłowne. Dobrym przykładem jest Psalm 50:10, gdzie Pismo Święte z pewnością nie oznacza dosłownie i tylko „tysiąc wzgórz”, ale „wszystkie wzgórza”.
Psalm 50:10 Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne bydło na tysiącu wzgórz
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 22, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Baśnie z mchu i paproci….
1 Tym. 4:7 Odrzucaj natomiast pospolite i babskie baśnie. Sam zaś ćwicz się w pobożności.
Premilenializm to pseudochrześcijański mit zakładający fizyczny powrót Chrystusa nie na Sąd Ostateczny, czego naucza Pismo, ale powrót w celu ustanowienia rzekomego fizycznego, tysiącletniego królestwa. W tym rzekomym, cudownym, niemal bezgrzesznym królestwie, wspaniałym i zmyślonym zarazem świecie, napotkamy pomniejsze mity:
- genetyczni Żydzi będą panować nad poganami (błędna interpretacja Zach. 8:23; Izaj. 62:1-5)
.
- poganie będą lizać proch z butów genetycznych Żydów (błędna interpretacja Mich. 7:16-17; Izaj. 14:2; 49:23; 60:16-16)
.
- zmartwychwzbudzony kościół oraz nienależący do kościoła męczennicy Wielkiego Ucisku wraz z nienależącymi do kościoła świętymi starego testamentu staną się swoistą policją moralną wśród grzeszników (błędna interpretacja Dan. 12:2; 2 Tym. 4:1; Obj. 2:27; 20:4)
.
- osobliwy dla tego świata chrystus powróci na ziemię dwa razy, za pierwszym razem aby panować w tym fizycznym królestwie a przez to przestanie pełnić funkcję arcykapłana w niebie (konsekwencja tekstu Hebr. 8:4)
.
- zostanie odbudowana świątynia i w miejsce Wieczerzy, przypominającej o ofierze Chrystusa przywrócony zostanie kult wraz z ofiarami ze zwierząt przypominających o grzechu (Zach. 14:16; Ezech. 43:18-19, 25)
.
- kara za popełnienie grzechu będzie wykonywana natychmiast (błędna interpretacja Psalm 2:8-9; Zach. 5:1-3)
.
- a na koniec niemal wszyscy obywatele tego królestwa i tak zbuntują się swojemu władcy, niszcząc je doszczętnie i sprowadzając na siebie sąd Boży, oraz zmuszając Chrystusa do drugiego powtórnego przyjścia na ziemię (błędna interpretacja Obj. 20:9-15; Hebr. 9:27-28; Mat. 25:31-46)
Powyższe zestawienie to jedynie czubek góry lodowej herezji, przekonania godne raczej pacjentów szpitali psychiatrycznych niż trzeźwo stojących na Słowie Bożym chrześcijan. W te brednie wierzą dyspensacjonaliści. Widzimy jak niebezpieczny i głupi jest to mit. Przed podobnymi głupotami ostrzega Apostoł (w rzeczywistości babskie basnie to po grecku γραώδεις μύθους graodeis mythous – głupie mity). Fantazje tych ludzi zaiste opierają się o błędne interpretacje wielu tekstów Pisma,
Po wykazaniu niektórych błędów i absurdów herezji premilenializmu czas na odrzucenie obiekcji podnoszonych przez jej zwolenników. Zaczniemy od „najsilniejszego” zdaniem premilenialistów fragmentu, który ma największe znaczenie dla utrzymania tej opinii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 24, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Na złamanie karku
Hebr. 13:9 Nie dajcie się zwieść rozmaitym i obcym naukom. Dobrze jest bowiem umacniać serce łaską, a nie pokarmami, co nie przyniosły pożytku tym, którzy się nimi zajmowali.
List do Hebrajczyków w znamienny sposób polemizuje z cielesną interpretacją Królestwa Bożego, które jak wiemy ma wymiar duchowy. Mamy świadomość, że Żydzi oczekiwali fizycznego wypełnienia proroctw dotyczących Izraela, który rozumieli jako cielesny naród pochodzący od Abrahama.
Jednak Kościół nowej dyspensacji jest beneficjentem duchowego wypełnienia proroctw przedstawionych na sposób typologiczny w Starym Testamencie. Obce nauczanie jakimi zatruwano serca wahających się chrześcijan pochodzenia żydowskiego nakłaniało do przeniesienia ciężaru doktryny z duchowej i odnoszącej się do łaski (dobrze jest przecież umacniać serce łaską, stwierdza autor) na interpretację cielesną (wyrażoną przez konieczność zachowywania regulacji żywnościowych).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 12, 2024 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Doktrynalna infekcja
Łuk. 17:20-21 20. Zapytany zaś przez faryzeuszy, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie. 21. I nie powiedzą: Oto tu, albo: Oto tam jest. Królestwo Boże bowiem jest wewnątrz was.
Doktryna milenijna i jej różne formy zainfekowały niemal każdą formę religii pseudochrześcijańskiej, a także świat polityki, w szczególności w USA, dzięki czemu kwitnie syjonizm oddający chwałę i cześć genetycznym Żydom – wrogom Chrystusa poprzez uznanie za naród wybrany tych, którzy w Chrystusa nie wierzą. Premillenaryzm – to wiara, że królestwo Boże obejmuje dosłowne tysiącletnie panowanie Chrystusa na ziemi. Po pierwszym powrocie Chrystusa nastąpi bunt i drugi, czy też może lepiej nazwać to powtórny powrót Chrystusa, tym razem na Sąd Ostateczny. Doktryna ta obejmuje dwie znaczące grupy:
1) Klasyczny lub historyczny premilenializm – naucza, że istnieje obecna i przyszła tysiącletnia manifestacja królestwa Bożego. Zatem zgodnie z klasycznym premilenializmem Jezus jest królem teraz i będzie królem w tysiącleciu. Milenijne poglądy klasycznego lub historycznego premilenializmu nie są zazwyczaj tak radykalne lub niepokojące jak poglądy dyspensacjonalizmu.
2) Premilenializm dyspensacjonalistyczny – najbardziej bojowa, wściekła i dziwaczna forma herezji. W tym ujęciu królestwo nie istnieje teraz, kościół nie jest w przymierzu, a cała historia i religia są związane z narodem żydowskim i królestwem Dawida Starego Przymierza. Ta forma premillenaryzmu dzieli historię na siedem „dyspensacji” – każda trwająca tysiąc lat – przy czym ostatnią jest tysiącletnie panowanie Chrystusa na ziemi.
Otóż jest tylko jeden powrót Chrystusa, nie po to aby ustanowić czasowe, płynące dla Żydów mlekiem i miodem państwo z odbudowaną świątynią, gdzie sam Mesjasz jako Arcykapłan miałby podrzynać gardła zwierzętom znosząc przy tym pamiątkę Wieczerzy.
Oto dwa kolejne powody, dla których Chrystus nie będzie osobiście panował na Ziemi przez 1000 dosłownych lat i dla których premilenializm jest czystą herezją.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 18, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Marny bój
Obj. 20:7-10
7. A gdy się skończy tysiąc lat, szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia.
8. I wyjdzie, aby zwieść narody z czterech krańców ziemi, Goga i Magoga, by zgromadzić je do bitwy. A ich liczba jest jak piasek morski.
9. I wyszli na szerokość ziemi, otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. Zstąpił jednak ogień od Boga z nieba i pochłonął ich.
10. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków.
Księga Objawienia napisana została przez Jana Apostoła w ostatniej dekadzie I stulecia, w czasie prześladowań rozpoczętych przez cesarza Domicjana. O późnej dacie powstania Objawienia świadczy upadek pięciu z siedmiu kościołów z rozdziałów 2 i 3, co miało miejsce po zburzeniu Jerozolimy w roku 70, oraz rozwój sekty nikolaitów, o których Apostoł Paweł nie wspomina ani słowem, choć działał w okolicy Efezu. Ireneusz z Lyonu, uczeń Polikarpa potwierdzał późną datę powstania Apokalipsy [1]. Polikarp znał Jana osobiście.
To jednak burzy heretycki pogląd preterystów, zgodnie z którym Jan mówiąc o odstępstwie nie miał na myśli ostatecznej apostazji na końcu czasów lecz raczej czas prześladowania kościoła przez Dominicjana. I według preterystów to do tego okresu odnosi się tekst Objawienia 20 gdzie mowa o apostazji.
Implikacje analizy Księgi Objawienia dokonanej przez Kena Gentry są znacznie poważniejsze niż jego znieważanie wiernego, świętego życia ludu Bożego na świecie jako
- biernego
,
- defetystycznego
.
- i eskapistycznego
Według analizy Gentry’ego, skoro Księga ta została napisana przed 70 r. n.e., cała jej treść, a przynajmniej wszystkie ostrzeżenia dotyczące powstania królestwa duchowej ciemności, cała walka chrześcijan z tym królestwem, wszystkie męczeństwo i wszelki ucisk (który stanowi znaczną część Księgi) nie mają zastosowania do Kościoła po 70 r. n.e., a już na pewno nie mają zastosowania do Kościoła XXI wieku.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 3, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia biblijna
Świadectwo Kościoła
Obj. 7:13-17
13. A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli?
14. Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka.
15. Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich sobą jak namiotem.
16. Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał;
17. Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.
Rozważanie struktury ostatniej księgi Biblii rodzi pytanie o datę jej powstania, to znaczy datę jej napisania przez Apostoła Jana. Sam Jan informuje nas, że wizje zawarte w Księdze miał, gdy był „na wyspie, która nazywa się Patmos” i że był na tej wyspie „dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusa Chrystusa”, czyli jako obiekt prześladowań (Obj. 1:9). Prześladowcą było bezbożne, antychrześcijańskie Imperium Rzymskie.
Chrześcijańska tradycja, która do niedawna była niemal powszechnie akceptowana, głosi, że prześladującym cesarzem odpowiedzialnym za wygnanie Jana na wyspę Patmos był Domicjan. Domicjan rządził Rzymem od 81 do 96 roku n.e. Kiedy w 87 r. n.e. zażądał, by czczono go jako „Pana i Boga”, rozpoczął okrutne prześladowania chrześcijan, którzy oczywiście odmówili tego kultu.
„Tradycja mówi, że tym, który został wygnany za swoją wiarę, był Apostoł Jan, który następnie napisał Apokalipsę na wyspie Patmos”. [1]
Jan napisał więc tę księgę około roku 95 n.e. Tradycja dotycząca daty napisania tej księgi opiera się w dużej mierze, choć niewyłącznie, na świadectwie ojca wczesnego Kościoła Ireneusza, który żył w latach 130-202 n.e. Był on nauczany przez Polikarpa, który znał Apostoła Jana. W książce napisanej około 180 roku n.e., czyli w ciągu osiemdziesięciu pięciu lub dziewięćdziesięciu lat po tym wydarzeniu, Ireneusz stwierdził, że księga Objawienia była
,„widziana nie tak dawno temu, lecz prawie w naszym pokoleniu, pod koniec panowania Domicjana” [2]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 28, 2024 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Reformowany światopogląd
Syjonistyczna propaganda
Izaj. 65:15 I zostawicie swoje imię moim wybranym na przekleństwo, gdyż Pan BÓG zabije was, a swoje sługi nazwie innym imieniem.
Opublikowany po raz pierwszy w 1909 roku komentarz Scofielda do Biblii Króla Jakuba zmienił historię chrześcijaństwa w negatywnym znaczeniu. W tym czasie powszechną eschatologią wśród ortodoksyjnych protestantów był biblijny amilenializm, zgodnie z którym Żydzi zostali odrzuceni jako naród wybrany, Kościół natomiast przyjął charakter międzynarodowy, do którego zaliczają się także wybrani do zbawienia Żydzi nazywani chrześcijanami (Rzym. 11:1-4, 25, 32; Gal. 3:28; Kol. 3:11). Własnym życzeniem cielesnych Żydów było Boże przekleństwo, które spadło na cały lud a królestwo zostało im odebrane:
Mat. 21:38-39, 43 38. Lecz rolnicy, gdy zobaczyli syna, mówili między sobą: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo. 39. I schwytali go, wyrzucili z winnicy i zabili. 43. Dlatego mówię wam: Królestwo Boże zostanie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.
.
Mat. 27:25 A cały lud odpowiedział: Krew jego na nas i na nasze dzieci.
Zapowiedziany przez Słowo gniew Boży spadł na odstępczych Żydów. I tak po zburzeniu Jerozolimy w 70 roku utracili swoją państwowość, stając się pogardzanymi przez świat tułaczami, podobnie jak w czasach poprzedniego odstępstwa:
2 Kronik 29:8 Dlatego gniew PANA spadł na Judę i Jerozolimę i PAN wydał ich na rozproszenie, na zdumienie i na pośmiewisko, jak sami widzicie swoimi oczami.
Żydzi w miejsce duchowego królestwa, od zawsze pragnęli jego fizycznej wersji (Dzieje 1:6) z jego ziemską świetnością, bogactwem i przepychem cieleśnie interpretując wszystkie teksty Biblii zapowiadające odnowienie, tyle że wypełnione w Chrystusie na sposób duchowy (np. 1 Mojż. 49:10; Ezech. 37:24; Daniela 7:27; Amos 9:11 itd.). Ponieważ Chrystus nie ustanowił niczego innego jak duchowe Królestwo, przywódcy Izraela odrzucili Go ponosząc za to zasłużoną karę.
Świadomi swojego przekleństwa Żydzi (Dzieje 5:28) przez niemal 2 tysiące lat nie mogąc doczekać się przyjścia spodziewanego mesjasza – politycznego i militarnego geniusza (jakże podobnego do Antychrysta), wzięli sprawy w swoje ręce. Syjoniści, przebiegłe dzieci diabła (Łuk. 16:8; Jan 8:44) dobrze rozumieli, że chrześcijanie nie pozwolą na naruszenie Pisma (Gal. 3:15; Jan 10:35) dlatego też zamiast zmieniać treść Słowa Bożego wpadli na genialny pomysł: należy je odpowiednio gojom wytłumaczyć, tak aby zaczęli wspierać koncepcję odbudowy państwa Izrael.
Uczynili to za pomocą zmyślnych komentarzy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia systematyczna
Czym jest życie wieczne?
Jan 17:3 A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa
Życie samo w sobie jest głęboką tajemnicą i nie będziemy próbować podać jego adekwatnej definicji. Filozofia światowa zdefiniowała to jako
„ciągłe dostosowywanie stosunków wewnętrznych do stosunków zewnętrznych”. [1]
Jednak na pierwszy rzut oka nie jest to z pewnością definicja adekwatna. Nie dotyka prawdziwej natury życia, a jedynie opisuje je z punktu widzenia jego przejawów i działania. Nie wspomina nawet o Bogu, źródle i autorze życia. Dla filozofa agnostyka Bóg jest niepoznawalny.
Dlatego jego wiedza ogranicza się do tego świata, do rzeczy, które można zobaczyć i których się dotyka. Definiuje więc życie nie jako relację stworzenia do Boga, ani z punktu widzenia tej relacji, ale jedynie jako zgodność między stworzeniem a jego otoczeniem, między człowiekiem a światem jego doświadczenia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 9, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Według uczynków
2 Kor. 5:10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co czynił w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło
A co z powtarzającym się i stanowczym nauczaniem Biblii, że przyszłe usprawiedliwienie na Sądzie Ostatecznym będzie oparte na uczynkach? Temu biblijnemu nauczaniu wyznanie Reformowane oddaje pełną sprawiedliwość, oczywiście bez obawy, że w jakikolwiek sposób podważa to ewangeliczną prawdę o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę. W 37 rozdziale Konfesji Belgijskiej czytamy:
„[Na sądzie ostatecznym] umarli [będą] sądzeni według co uczynią na tym świecie, czy będzie to dobre, czy złe” [12]
Ponieważ wydaje się, że ostateczny sąd nad wybranym wierzącym na podstawie jego uczynków podważa Ewangelię usprawiedliwienia przez samą wiarę, niektórzy teolodzy Reformowani zaprzeczają, że wierzący będą sądzeni na Sądzie Ostatecznym. Sąd Ostateczny dotyczy tylko niewierzących i bezbożnych. Ci teolodzy Reformowani argumentowali, że niewłaściwe byłoby ukazywanie grzechów wierzących, czy to wierzącemu, czy całemu rodzajowi ludzkiemu, ponieważ grzechy te zostały zmazane krwią Chrystusa.
Argumentowali także, że sąd na podstawie uczynków zaprzecza prawdzie usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę, niezależnie od uczynków. Teolodzy ci doszli do wniosku, że Sąd Ostateczny przeznaczony jest wyłącznie dla potępionych, bezbożnych.
Ci teolodzy popełnili błąd.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 2, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Ostateczne usprawiedliwienie w federalnej wizji
1 Jana 4:17 W tym jest doskonała miłość w nas, abyśmy mieli ufność w dniu sądu, że jaki on jest, tacy i my jesteśmy na tym świecie.
W sprawie usprawiedliwienia, szczególnie w odniesieniu do usprawiedliwienia wyroku ostatecznego, współczesne kościoły reformowane i prezbiteriańskie, noszące nazwę ortodoksji, zajmują stanowisko razem z Rzymem. Czynią to tolerując, a nawet aprobując wśród siebie federalną wizję i teologów, którzy agresywnie promują teologię federalnej wizji. W tych kościołach pojawili się zwolennicy federalnej wizji, którzy nie dyscyplinowali heretyków, a nawet w co najmniej jednym przypadku uniewinnili federalnego wizjonera.
Ponieważ herezją federalnej wizji jest odmowa usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę, pozostaje wykazać, że zasadniczym aspektem tego zaprzeczenia biblijnej i reformacyjnej prawdzie o usprawiedliwieniu jest agresywne odrzucenie przez federalną wizję prawdy o łaskawym usprawiedliwieniu w Sądzie Ostatecznym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 25, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Cielesna utopia
Izaj. 2:2-4
.
2. Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej.
3. I pójdzie wiele ludów, i powie: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba; on będzie nas uczył swoich dróg, a my będziemy kroczyli jego ścieżkami. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo PANA z Jerozolimy.
4. On będzie sądził wśród narodów i karcił wielu ludzi. I przekują swe miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie już miecza i nie będą się już ćwiczyć do wojny.
Czy rzeczywiście powyższy fragment, jak uważają niektórzy, to proroctwo mówiące, że pewnego dnia całe społeczeństwo i ludzkość na ziemi nawrócą się lub „schrystianizują”? Czy nie jest to przyszły „złoty wiek” na ziemi? „Pokój na świecie”? …. zanim Chrystus przyjdzie ponownie?
Według milenialistów i postmilenialistów tak. Jednak mamy co do tego uzasadnione obiekcje.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 19, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Dzień Sądu Ostatecznego
Mat. 25:33-34 33. I postawi owce po swojej prawej, a kozły po lewej stronie. 34. Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata.
Na wybrańców Bożych w Chrystusie czeka jeszcze jeden dramatyczny wyraz i manifestacja ich usprawiedliwienia. Podobnie potępieni bezbożni stoją przed przerażającą perspektywą jeszcze jednego dramatycznego wyrazu swego potępienia. Jest to usprawiedliwienie i potępienie Sądu Ostatecznego w ostatnim dniu świata, podczas cielesnego przyjścia Jezusa Chrystusa.
Biblia uczy, a wyznania Reformacji wyznają o przyszłym Sądzie Ostatecznym nad wszystkimi ludźmi i wszystkimi aniołami. Fragment Ewangelii Mateusza rozpoczyna pouczenie Jezusa o „końcu świata” (Mat. 24:3). Wynikiem Sądu Ostatecznego będzie to, że ci ludzie, których Jezus sędzia nazwie owcami i którzy na sądzie okażą się sprawiedliwi, wejdą do „życia wiecznego” a ci, których nazywa się kozłami i którym okazuje się, że są nieprawi, „odchodzą na karę wieczną”.
Mat. 25:46 I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 8, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Pytanie o przyszłość
1 Kor. 15:24-28
24. A potem będzie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.
25. Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy.
26. A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć.
27. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.
28. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
Powyższy tekst mówi, że pewnego dnia „wszyscy” wrogowie Chrystusa na ziemi zostaną poddani i znajdą się pod stopami (obecnie panującego) Króla Jezusa. Wszelka zwierzchność i wszelka władza i moc, wszystko będzie poddane pod stopy Chrystusa. Na tej podstawie tak postmilenialiści jak i milenialiści wyciągają wniosek o konieczności pewnego dnia gdzie wszyscy ludzie, całe społeczeństwo i kultura dobrowolnie podporządkują się Ewangelii i nawrócą się do Niego.
Tutaj przez proponentów obu herezji przywoływane są teksty, które w rzeczywistości przemawiają przeciwko fałszywej teologii postmilenializmu i amilenializmu (np. Mat.24; 2 Tes.2 itd.).
Co dokładnie oznacza to „powszechne poddanie wszystkiego pod stopy Chrystusa”, jeśli nie to, czego naucza pseudo-protestantyzm?
(więcej…)
