Unia z Chrystusem a Przymierze, część 2

utworzone przez | paź 9, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Jak wiara Reformowana świadczy o jedności z Chrystusem

Efez. 1:22-23 I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi, który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

Efez. 5:22-23 Żony, bądźcie poddane swoim mężom jak Panu. Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała.

Wiara Reformowana świadczy o zjednoczeniu z Chrystusem. Właściwie rozumiana, wiara Reformowana jest zjednoczeniem z Chrystusem.

  • Zjednoczenie z Chrystusem jest jej teologią.
    .
  • Zjednoczenie z Chrystusem jest jej duchowym życiem i praktyką.

Całe zbawcze dzieło Boga w Kościele i jego członkach dokonuje się przez wiarę, a teologia Reformowana naucza, że ​​sama wiara jest zjednoczeniem z Chrystusem.

Jan 1:12 Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię;

Potwierdzenie konfesyjne

Wyznaje to w Odpowiedzi 20 Katechizmu Keidelberskiego: ci, którzy są zbawieni to ci, którzy prawdziwą wiarę łączą z Chrystusem i przyjmują wszystkie jego dobrodziejstwa.

Pytanie 20: Czy wszyscy ludzie zostali ocaleni przez Chrystusa, tak jak zostali zgubieni przez Adama?
.
Nie wszyscy, lecz tylko ci, którzy prawdziwą wiarę łączą z Chrystusem i przyjmują wszystkie jego dobrodziejstwa.

Konfesja powołuje się na niniejsze fragmenty Słowa Bożego

Izaj.53:11 Z udręki swojej duszy ujrzy owoc i nasyci się. Mój sprawiedliwy sługa swoim poznaniem usprawiedliwi wielu, bo sam poniesie ich nieprawości.
;
Jan 1:12 Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię;
;
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
;
Hebr. 4:2 I nam bowiem głoszono ewangelię jak i tamtym. Lecz tamtym nie pomogło słowo, które słyszeli, gdyż nie było powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli.

Istotna ilustracja

Wszczepienie w rolnictwie jest takim zjednoczeniem w innym przypadku martwej gałęzi z winoroślą, że powoduje żywą relację gałęzi i winorośli. Gałąź staje się częścią winorośli, ma udział w winorośli a zatem ma życie winorośli. W zbawieniu wiara jest wszczepieniem, czyli zjednoczeniem Kościoła i jego członków z Chrystusem. Wiara nie jest przede wszystkim wiedzą o Chrystusie i zaufaniem do Niego, ale zjednoczeniem z Nim:

Efez. 3:17 Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach.

Chrystus a Ewangelia

Według wiary Reformowanej, sam Chrystus jest obecny w głoszeniu Ewangelii i jest obecny w taki sposób, że to On sam mówi. A mówi w taki sposób, aby dać siebie swoim wybranym słuchaczom. To właśnie ma na myśli Westminsterskie Wyznanie Wiary 7:6, gdy odnosi się do Chrystusa jako „substancji” Ewangelii.

„W czasach Ewangelii, kiedy objawiła się substancja Chrystusa, głoszenie Słowa i uczestnictwo w sakramentach Chrztu oraz Wieczerzy Pańskiej były obrzędami, w których przejawiało się przymierze. W nich to stało się ono pełniejsze, bardziej widoczne i skuteczniejsze dla wszystkich narodów, Żydów i Nieżydów, choć były prostsze, skromniejsze i mniej liczne. Oto Nowy Testament. Nie ma zatem dwu rodzajów przymierza różniących się substancją, lecz jedno na dwa przejawiające się sposoby.”

Ewangelia nie tylko mówi o Chrystusie; ona przedstawia Chrystusa.

Chrystus a Sakramenty

W żadnym wypadku nie najmniej ważne w odniesieniu do doktryny wiary Reformowanej o zjednoczeniu z Chrystusem jest jej nauczanie dotyczące sakramentów. Zjednoczenie z Chrystusem jest znaczeniem chrztu. Według Westminsterskiego Wyznania Wiary 28:1 chrzest jest znakiem i pieczęcią „wszczepienia w Chrystusa”

„Chrzest jest obrzędem Nowego Testamentu nakazanym przez Jezusa Chrystusa. Dla osoby przyjmującej chrzest ma on być znakiem tej społeczności z Chrystusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, znakiem wszczepienia w Chrystusa i przebaczenia grzechów. Wyraża to również fakt, że osoba przyjmująca chrzest oddała siebie Bogu przez Jezusa Chrystusa, aby móc żyć i postępować w „nowości życia”. Sakrament ten z woli Chrystusa ma być udzielany w Kościele do końca świata.”

Według Katechizmu Heidelberskiego (Odp. 70), bycie ochrzczonym, to znaczy posiadanie zarówno znaku, jak i rzeczywistości, oznacza „uświęcenie go jako własności Jezusa Chrystusa”

Pytanie 70: Jakie są następstwa obmycia krwią i Duchem Chrystusa?
.
Po pierwsze – uzyskanie z łaski Boga odpuszczenia grzechów ze względu na krew przelaną za nas na krzyżu przez Jezusa Chrystusa; po drugie – odnowienie człowieka przez Ducha Świętego i uświęcenie go jako własności Jezusa Chrystusa, by dzięki temu człowiek taki coraz mniej podlegał władzy grzechu, żył nienagannie, zgodnie z wolą Bożą. Hebr. 9:2; Jan 1:33; Obj.1:5; Jan 3:5; 1 Kor. 6:9,11; Rzym. 6:4

Słowo Chrystusa, które ustanowiło chrzest jako sakrament, podkreśla, że ​​najgłębszym znaczeniem sakramentu jest zjednoczenie z Trójjedynym Bogiem w Jezusie Chrystusie. Oryginalnym greckim przyimkiem jest „εἰς eis – do”:

Mat 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w (εἰς eis) imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;

Istnieje również bogate, jasne znaczenie sakramentu Wieczerzy Pańskiej. Zjednoczenie z Chrystusem jest w tym sakramencie nieomylne. Reformowana „Forma udzielania Wieczerzy Pańskiej” jest pełna wyjaśnień Wieczerzy jako zjednoczenia z Chrystusem. Ograniczam się tylko do dwóch takich wyjaśnień. Chrystus karmi i odżywia dusze wierzących swoim ukrzyżowanym ciałem i krwią, to znaczy samym sobą. To jest zjednoczenie. Drugim takim Reformowanym wyjaśnieniem Wieczerzy, wyrażającym zjednoczenie Kościoła z Chrystusem, jest wyznanie, że celem sakramentu jest to,

„abyśmy … mogli mieć prawdziwą komunię z Nim. To jest zjednoczenie.”[6]

Te wyjaśnienia Wieczerzy po prostu oddają sprawiedliwość słowom ustanowienia: „To jest moje ciało” i „To jest moja krew”

Marek 14:22, 24
.
22. A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało.

24. I powiedział im: To jest moja krew nowego testamentu, która się za wielu wylewa.

Ekskomunika

Jeszcze jeden inny element wiary Reformowanej wskazuje, że postrzega religię chrześcijańską jako fundamentalnie zjednoczoną z Chrystusem. Jest to jej koncepcja ekskomuniki, dyscypliny nakładanej przez kościół na członka, który żyje w nieupamiętanym w grzechu. Reformowana „Forma ekskomuniki” opisuje ekskomunikę jako odcięcie od „wspólnoty z Chrystusem”, a zatem również od wszystkich „duchowych błogosławieństw i korzyści”, które są w Nim.[7]

Mat. 18:17 Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.

Odpowiedź 85 Katechizmu Heidelberskiego wyjaśnia, że ​​ekskomunika oświadcza, że ​​ktoś nie jest członkiem Chrystusa. Jasnym wnioskiem jest to, że zbawienie polega na zjednoczeniu z Chrystusem.

Pytanie 85: W jaki sposób stosowanie dyscypliny kościelnej może otwierać lub zamykać przed ludźmi Królestwo Niebieskie?
.
Zgodnie z nakazem Chrystusowym wzywa się bowiem przed oblicze Kościoła (lub przed osoby do tego celu przez Kościół powołane) tych wszystkich, którzy nazywając siebie chrześcijanami głoszą niechrześcijańską naukę lub nie po chrześcijańsku postępują i mimo wielokrotnych braterskich napomnień trwają w błędach i występkach. Jeżeli i tym razem nie zastosują się do upomnienia, otrzymają zakaz przyjmowania sakramentów i tym samym zostaną wyłączeni ze wspólnoty chrześcijańskiej, a przez samego Boga – z Królestwa Chrystusowego. Jeśli jednak obiecają i okażą prawdziwą poprawę, powrócą do Chrystusa i będą ponownie przyjęci do Jego Kościoła. Mat.18:15-18; 2 Tes.3:6,14-15

Należy bardzo żałować, że poprzez błędne postrzeganie przymierza łaski kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie w dużym stopniu zaślepiły się na prawdę, że Ewangelia głosi zbawienie jako zjednoczenie z Chrystusem,
.

Zjednoczenie z Chrystusem jest Przymierzem

Zjednoczenie z Chrystusem, które jest fundamentalne dla Ewangelii Pisma Świętego i istotą zbawienia, jest przymierzem, a przymierze jest zjednoczeniem z Chrystusem. Nikt nie może zaprzeczyć ani przeoczyć prawdy, że przymierze jest widoczne w Biblii. Rzeczywistość przymierza łaski została zawarta w obietnicy z Księgi Rodzaju

1 Mojż. 3:15 I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.

Zostało ono wyraźnie zawarte z Noem, jego synami i ziemią

1 Mojż. 9:9-10 9.  A ja, oto ja ustanawiam moje przymierze z wami i z waszym potomstwem po was; 10. I z wszelką żywą istotą, która jest z wami, z ptactwem, bydłem oraz z wszelkim zwierzęciem ziemi, które jest z wami, od wszystkich, które wyszły z arki, aż do każdego zwierzęcia ziemi.

Bóg ustanowił przymierze z Abrahamem i jego potomstwem

1 Mojż. 17:7 I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie.

Jahwe przepowiedział odnowienie przymierza w Księdze Jeremiasza

Jer. 31:31-34
.
31. Oto nadchodzą dni, mówi PAN, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze;

32. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, kiedy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi Egiptu. Oni bowiem złamali moje przymierze, chociaż ja byłem ich mężem, mówi PAN.

33. Ale takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi PAN: Włożę moje prawo w ich wnętrzu i wypisze je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.

34. I nikt nie będzie już uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj PANA, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich, mówi PAN. Przebaczę bowiem ich nieprawość, a ich grzechów nigdy więcej nie wspomnę.

Cała posługa Jezusa Chrystusa była wypełnieniem rzeczywistości przymierza, zgodnie z fragmentem, który ma niezwykłe znaczenie w odniesieniu do prawdy przymierza:

Gal. 3:17, 24
.
17. To zaś mówię: Przymierza zatwierdzonego przedtem przez Boga względem Chrystusa nie znosi prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, tak aby unieważnić obietnicę.

24. Tak więc prawo było naszym pedagogiem do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

Istota przymierza

Jeśli chodzi o to, czym jest przymierze, Pismo objawia je jako zjednoczenie z Chrystusem, a zatem jako zjednoczenie z samym Bogiem. To, że przymierze jest zjednoczeniem z Bogiem, jest oczywiste przede wszystkim z samej formuły przymierza: „Będę twoim Bogiem, a ty będziesz moim ludem”. To jest społeczność lub komunia

Jer. 31:33 Ale takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi PAN: Włożę moje prawo w ich wnętrzu i wypisze je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
.
Hebr. 8:10 Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Dam moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.

Małżeństwo jako symbol przymierza

To, że przymierze jest w swej istocie zjednoczeniem z Bogiem w Chrystusie Jezusie, jest oczywiste również z wybitnego symbolu przymierza w Piśmie Świętym: małżeństwa. Małżeństwo jest wybitną ziemską rzeczywistością unii i komunii w ludzkim życiu i doświadczeniu. Dwoje staje się jednym ciałem i żyje razem w wyjątkowej intymności i jej błogości. I to jest ustanowiony przez Boga symbol przymierza (por. Ezech. 16; Jer. 3; Efez. 5). Dlatego błogosławieństwo doskonałego zbawienia w niebie jest przedstawione jako dopełnienie małżeństwa Chrystusa i Jego Kościoła

Obj. 19:9 I powiedział mi: Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę weselną Baranka. I powiedział mi: To są prawdziwe słowa Boga.

Słusznie, Objawienieodnosi się do indywidualnego członka kościoła, w ten sposób pobłogosławionego radością z wypełnienia przymierza, formuły przymierza:

Obj. 21:7 Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę dla niego Bogiem, a on będzie dla mnie synem.

Jako sama istota zbawienia, przymierze jest komunią wybranych wierzących z Bogiem w Chrystusie.
.

Reformowany i Prezbiteriański błąd przymierza

Chociaż kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie wyznawały przymierze jako fundamentalną prawdę, nie dostrzegły, że przymierze podkreśla jedność z Chrystusem, z powodu błędnej doktryny przymierza. Błędna doktryna, która zwyciężyła, głosi, że przymierze jest umową, kontraktem, układem między Bogiem a ludźmi. W tym układzie Bóg obiecuje zbawić pod warunkiem, że ludzie uwierzą i będą posłuszni.

Ta koncepcja przymierza nie tylko krzywdzi samą istotę przymierza jako komunii, ale także narusza Ewangelię łaski: sprawia, że ​​zbawienie przymierza zależy od grzesznika. Bóg obiecuje zrealizować i wypełnić przymierze pod warunkiem, że człowiek uwierzy i będzie posłuszny. To herezja Arminianizmu, którą wiara Reformowana potępiła w Kanonach Synodu w Dort (1618-1619).

To właśnie ta błędna doktryna przymierza doprowadziła do powstania dzisiejszej herezji, która nazywa siebie Federalna Wizja, „federalna” co oznacza „przymierzowa”. Federalna Wizja otwarcie zaprzecza pięciu punktom kalwinizmu, jak to wyznają kanony z Dort, a także ewangelicznej prawdzie usprawiedliwienia przez samą wiarę. Ale korzeniem całej tej herezji, jak przyznają sami ludzie Fedelanej Wizji, jest doktryna warunkowego przymierza. Podstawowym błędem Federalnej Wizji jest zatem brak zrozumienia przymierza jako komunii z Bogiem. [8]

Ze względu na ich pogląd na przymierze jako warunkowy kontrakt między Bogiem a ludźmi, większość nominalnie konserwatywnych kościołów Reformowanych i Prezbiteriańskich w Ameryce Północnej zaakceptowała pojawienie się Federalnej Wizji w swojej wspólnocie. Niektórzy przyjęli ją z zadowoleniem. Nikt nie odrzucił jej jako naturalnego rozwoju błędnej doktryny przymierza.

To właśnie ta błędna doktryna przymierza jest naszym zmartwieniem. Doktryna przymierza jako warunkowego kontraktu lub porozumienia odcina serce biblijnej doktryny przymierza. Kontrakt lub układ to zimna, biznesowa rzecz. Jedno to żyć z Chrystusem w słodkiej komunii. Zupełnie czymś innym jest mieć kontrakt z Jezusem Chrystusem:

„Uczynię to dla Ciebie (będę wierzył i będę posłusznym), jeśli Ty uczynisz to dla mnie (zbawisz mnie)”.

Najwyższy czas, aby chrześcijaństwo Reformowane i Prezbiteriańskie upamiętało się ze sojego błędu polegającego na tłumaczeniu przymierza jako kontraktu, a do tego kontraktu warunkowego, i aby otworzyło oczy na skarb, jaki mają w przymierzu, jeśli tylko będą postrzegać przymierze jako unię z Chrystusem.

Jaką różnicę to zrobi w odniesieniu do doświadczenia chrześcijańskiego i życia chrześcijańskiego!
.

Jak unia jest doświadczana i wyrażana

Wiara w Chrystusa sama w sobie to więź zjednoczenia z Chrystusem, stąd wybrany wierzący doświadcza jedności z Chrystusem przez wiarę i tylko przez wiarę. Błędem jest zakładać, że

  • chociaż wiara jest więzią zbawienia, przymierzem zjednoczenia z Chrystusem
    .
  • ktoś doświadcza i jest zapewniony o zbawieniu przez dobre uczynki.

Dobre uczynki są owocem zjednoczenia, ale nie są samym zjednoczeniem. Uczynki potwierdzają, że więź jest prawdziwa, tak jak winogrona potwierdzają zjednoczenie gałęzi i winorośli, a miłość męża do żony i miłość żony do męża potwierdzają rzeczywistość stworzonej przez Ducha chrześcijańskiej więzi małżeństwa między nimi.

Efez. 5:25 Mężowie, miłujcie swoje żony, jak i Chrystus umiłował kościół i wydał za niego samego siebie;

Miłość

Jeśli chodzi o przymierze i doświadczenie zbawienia, to w zjednoczeniu z Chrystusem wierzący doświadczają miłości Jezusa Chrystusa do nich, tak jak żona doświadcza miłości męża do niej w zjednoczeniu dwojga, którym jest małżeństwo. Doświadczenie miłości Jezusa jest aspektem zjednoczenia z Nim, to znaczy aspektem przymierza.

Nie można mieć doświadczenia i pewności miłości Zbawiciela bez zjednoczenia z Nim w przymierzu.

1 Jana 2:5 Lecz kto zachowuje jego słowo, w nim prawdziwie wypełniła się miłość Boga. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy.

Błogosławieństwa

W zjednoczeniu przymierza wierzący doświadcza wszystkich błogosławieństw zbawienia. Mając Chrystusa, ma sprawiedliwość, świętość, radość, nadzieję, pokój — wszystko. Bez Chrystusa nie mamy żadnego z błogosławieństw zbawienia.

Wszystkie błogosławieństwa zbawienia są błogosławieństwami przymierza.

1 Jana 5:1 Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, a każdy, kto miłujetego, który zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził.
Pewność zbawienia

W jedności z Chrystusem i jako jedność z Chrystusem my, wierzący, mamy pewność zbawienia. Zbawienie nie jest czymś, co Bóg daje dziś i odbiera jutro. Zbawienie jest w samym Chrystusie, z którym Bóg jednoczy nas na stałe, tak jak gałąź jest zjednoczona z winoroślą, tak długo, jak długo żyje winorośl, a ziemskie małżeństwo trwa tak długo, jak długo żyją oboje z małżonków. Jeśli zbawienie jest jedynie kwestią decyzji danej osoby dla Chrystusa, jej zbawienie jest wysoce niepewne.

Ale jeśli zbawienie jest jednością z Chrystusem, jest ono wieczne i pewne. Wierzący Reformowany żyje zatem w pokoju, jeśli chodzi o najważniejszą kwestię jego zbawienia.

Rzym. 8:35 Któż nas odłączy od miłości Chrystusa? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?

Odwaga

Do doświadczenia jedności z Chrystusem należy również to, że wierzący jest nieustraszony w odniesieniu do całego swojego życia w tym świecie nieszczęścia i śmierci. Jest on lub ona jednością z drogocennym Synem Bożym.

Albo zło jest odwrócone dla dobra Chrystusa, z którym wierzący jest zjednoczony, albo zło jest obrócone na jego lub jej korzyść.

Rzym. 5:5 A nadzieja nie zawodzi, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.
.
Rzym. 8:28 A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga.

Boża unia w świętości

To właśnie ten nasz wyraz jedności z Chrystusem nie jest tak dobrze znany, jak powinien być, i to może być zaskakujące. Mam na myśli nasze chrześcijańskie życie świętości. Biblia czyni naszą jedność z Chrystusem potężnym motywem naszego chrześcijańskiego życia, a nawet w pewnym sensie standardem. Mamy tendencję do ignorowania tego, ze szkodą dla naszego chrześcijańskiego życia, na rzecz posłuszeństwa prawu Bożemu.

Nie chodzi o to, aby odsunąć prawo na bok jako standard chrześcijańskiego życia, ale o to, aby uhonorować jedność z Chrystusem jako wybitny aspekt standardu chrześcijańskiego życia zgodnego z prawem.

Psalm 119:97 O, jakże miłuję twoje prawo! Przez cały dzień o nim rozmyślam
.
Rzym. 7:22 Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.

Ilustruję tę ważną rolę jedności z Chrystusem za pomocą kilku fragmentów Pisma Świętego, które można by mnożyć.

Oczywistym przykładem w dyskusji o jedności z Chrystusem, symbolizowanej przez małżeństwo, jest nasze powołanie do właściwego życia w małżeństwie, jak to jest napominane w Liście do Efezjan 5. Mężowie mają kochać swoje żony tak, jak Chrystus kocha swój Kościół i ponieważ Chrystus kocha swój Kościół, a także aby nasza miłość mogła świadczyć o miłości Chrystusa do Kościoła. Zjednoczenie z Chrystusem jest motywem i standardem naszych małżeństw. Ten fragment nie nakazuje po prostu:

„Kochaj swoją żonę zgodnie z wolą Bożą”.

Drugim przykładem jest 1 List do Koryntian 3:16-17. Tematem tego rozdziału jest właściwe zachowanie duchownych i członków kościoła. Motywem tego właściwego zachowania jest to, że kościół jest świątynią Boga, o ile Duch Boży mieszka w kościele. Powodem właściwego zachowania w kościele jest zatem nasze zjednoczenie z Chrystusem przez Ducha, a nie tylko posłuszeństwo prawu.

1 Kor. 3:16-17 16. Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka? 17. A jeśli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg, bo świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.

Trzeci przykład jest szczególnie jasny i mocny: zakaz rozpusty w 1 Liście do Koryntian 6:15-20. Motywem i standardem powstrzymywania się wierzącego od rozpusty nie jest po prostu siódme przykazanie prawa. Ale motywacją czystości jest to, że jesteśmy zjednoczeni z Panem Jezusem jako jeden duch.

1 Kor. 6:15-19
.
15. Czyż nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusa? Czy więc wezmę członki Chrystusa i uczynię je członkami nierządnicy? Nie daj Boże!

16. Czyż nie wiecie, że ten, kto się łączy z nierządnicą, jest z nią jednym ciałem? Dwoje bowiem, mówi on, będą jednym ciałem.

17. Kto zaś się łączy z Panem, jest z nim jednym duchem.

18. Uciekajcie od nierządu. Wszelki grzech, który człowiek popełnia, jest poza ciałem. Lecz kto dopuszcza się nierządu, grzeszy przeciwko własnemu ciału.

19. Czyż nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was, a którego macie od Boga, i nie należycie do samych siebie?

Dopuszczając się rozpusty, czynimy cielesne członki Chrystusa, to znaczy członki naszego ciała, członkami nierządnicy. Apostoł wyraźnie odwołuje się do zjednoczenia chrześcijanina z Chrystusem w jego ciele jako motywu czystości: „wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was” (werset 19). Zatem zjednoczenie z Chrystusem musi być ważnym aspektem nauczania kościoła dotyczącego czystości seksualnej.

Z powodu naszego zjednoczenia z Chrystusem my, chrześcijanie, jesteśmy powołani i uzdolnieni do życia w sposób podobny do Chrystusa. To jest życie przymierza.

Na podstawie, źródło

Przypisy

[6] „Formuła sprawowania Wieczerzy Pańskiej” w The Confessions and the Church Order of the Protestant Reformed Churches (Grandville, MI: Protestant Reformed Churches in America, 2005), s. 268-274.
[7] „Formuła ekskomuniki” w The Confessions and the Church Order, s. 276-278.
[8] Krytykę Wizji Federalnej jako wyraźnie przymierzowej herezji w Kościele Reformowanym przedstawiają prace Davida J. Engelsmy: Federal Vision: Heresy at the Root (Jenison, MI: RFPA, 2012); Battle for Sovereign Grace in the Covenant (Jenison, MI: RFPA, 2013); Covenant and Election in the Reformed Tradition (Jenison, MI: RFPA, 2011).

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email