Unia z Chrystusem a Przymierze, część 1

utworzone przez | wrz 30, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Wstęp

Efez. 1:22-23  22. I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi, 23. który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

Efez. 5:22-23 22. Żony, bądźcie poddane swoim mężom jak Panu. 23. Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała.

Temat Unii z Chrystusem jest niezwykle ważny, biblijnie, doktrynalnie i praktycznie. To nie tylko mój osąd, ale także osąd znanych teologów i duchownych. Chociaż Kalwin nie użył w tym cytacie zwrotu „zjednoczenie z Chrystusem”, odnosił się do tej prawdy, gdy pisał, że dla naszego zbawienia Chrystus nie może pozostać „poza” nami, ale musi sam stać się naszym poprzez nasze zjednoczenie z Nim:

„dopóki Chrystus pozostaje poza nami, a my jesteśmy od Niego oddzieleni, wszystko, co wycierpiał i uczynił dla zbawienia rodzaju ludzkiego, pozostaje bezużyteczne i bezwartościowe dla nas”.

Kalwin dodał:

„Dlatego, aby podzielić się z nami tym, co otrzymał od Ojca, musiał stać się naszym i zamieszkać w nas”.

Kalwin wyjaśnił, że bycie Chrystusa w nas jest tym samym, co nasze bycie „wszczepionym w Niego”. [1]  Arthur W. Pink napisał, że

„temat duchowego zjednoczenia [z Chrystusem] jest najważniejszy, najgłębszy, a jednak najbardziej błogosławiony ze wszystkich, które są przedstawione w świętych Pismach”.[2]

Natychmiast zauważył, że temat ten jest powszechnie zaniedbywany. Współczesny ewangelicki uczony, Constantine R. Campbell, napisał, że zjednoczenie z Chrystusem jest prawdą w centrum całej teologii Apostoła Pawła:

„Zjednoczenie z Chrystusem … trzyma [całą naukę Pawła] razem. Zjednoczenie z Chrystusem jest połączone ze wszystkim innym, być może … jako „światło, które oświetla innych”” [3]

Wszystkie kościoły Reformowane w Ameryce Północnej, a może i na całym świecie, są świadome, że protestancki teolog Reformowany, Herman Hoeksema, ogłosił centralne znaczenie doktryny przymierza w odniesieniu do całego objawienia biblijnego.[4] W tym artykule pokażę, że zjednoczenie z Chrystusem jest podstawowym chrześcijańskim doświadczeniem zbawienia, a także zarówno mocą, jak i motywem chrześcijańskiego życia w świętości.

Czym jest zjednoczenie z Chrystusem: dwie ziemskie figury

Bóg pomaga nam w pewnym stopniu zrozumieć zjednoczenie z Chrystusem, przedstawiając je szczególnie poprzez zjednoczenie głowy i ciała istoty ludzkiej oraz poprzez zjednoczenie męża i żony w małżeństwie.

1) Przedstawienie zjednoczenia z Chrystusem poprzez relację głowy i ciała naszej istoty ludzkiej znajdujemy w Liście do Efezjan 1:22-23

„[Bóg] jego samego [tj. Chrystusa] dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi, tóry jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia”.

2) Pismo Święte przedstawia relację męża i żony jako ziemską figurę relacji Chrystusa i Jego Kościoła w Liście do Efezjan 5:22-23:

„Bo mąż jest głową żony,jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała.”.

Jedność w odrębności

W świetle tych ziemskich figur, zjednoczenie z Chrystusem jest tak bliską relacją między dwoma odrębnymi bytami, np. głową i ciałem lub dwiema osobami (mężem i żoną), że te dwie osoby są lub stają się jednym: zjednoczenie jest jednością.

  • Jest to oczywiste w przypadku ludzkiej głowy i ciała — są one jedną fizyczną rzeczywistością.
    .
  • Jest to również prawdą w przypadku męża i żony. W małżeństwie stają się „jednym ciałem” dzięki działaniu Boga i zgodnie z analizą Boga (1 Mojż. 2:24)
    .

Unia, reprezentowana przez te dwie ziemskie rzeczywistości, jest taką jednością, że obie współistnieją; dzielą życie drugiej osoby. Nie są tylko obok siebie, ale są w sobie. Jeśli chodzi o unię kościoła z Chrystusem, kościół jest w Chrystusie, a Chrystus jest w kościele. Szczególnie ilustruje to unię męża i żony: nie tylko przez seksualny wyraz unii, ale także przez dzielenie się całym swoim życiem.

Niemniej jednak w unii te dwie rzeczy pozostają odrębnymi rzeczywistościami — głową i ciałem — lub dwiema osobami — mężem i żoną. Dwie rzeczy nie łączą się w trzecią rzecz, jakby każda traciła swoją naturalną lub osobistą tożsamość. Głowa pozostaje głową, a ciało ciałem. Mąż pozostaje (mężczyzną) mężem, a żona (kobietą) żoną.

Tak samo jest również w odniesieniu do unii Chrystusa i nas. Chrystus nie dzieli z nami swojego bytu. Ani nie tracimy naszego człowieczeństwa w Nim. Głową kościoła pozostaje Jezus Chrystus, a my pozostajemy ludźmi, którymi jesteśmy. Jest niezwykle ważne, aby ta prawda o zjednoczeniu Chrystusa i Kościoła rządziła ziemskim małżeństwem. Szczególnie mężowie mogą się tu mylić. Czasami żądają, aby żona poddała im swoją osobowość. Czynią to w imię zjednoczenia żony z nimi samymi. Jest to zarówno błędne przedstawienie zjednoczenia Chrystusa i Kościoła, jak i katastrofalne dla małżeństwa.

Nie bez znaczenia w cudzie zjednoczenia Chrystusa i Jego Kościoła jest to, że Chrystus i Kościół, wraz ze swoimi członkami, pozostają odrębni. Zjednoczenie jest jednością dwojga, którzy są i pozostają dwojgiem. Gdyby jedność była kwestią pochłonięcia nas przez Chrystusa, nie byłoby już komunii, a jedynie tożsamość.

  • ani Kościół, ani żaden indywidualny członek nie jest Chrystusem, a Chrystus nie jest Kościołem ani żadnym indywidualnym członkiem,
    .
  • tak jak głowa ludzkiego ciała nie jest ciałem lub mąż w małżeństwie nie jest żoną lub żona nie jest mężem.
    .
Wzajemny wpływ

Dzięki intymnej bliskości dwóch ziemskich przedstawień zjednoczenia Chrystusa i Kościoła, stan lub zachowanie jednego wpływa na drugiego, na dobre lub na złe. Jeśli głowa ciała zachowuje się mądrze, ciało korzysta; natomiast jeśli głowa podejmuje głupie decyzje, ciało będzie cierpieć. Paweł zwraca uwagę na tę implikację zjednoczenia w Liście do Efezjan

Efez. 5:28-29 28. Tak też mężowie powinni miłować swoje żony jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, samego siebie miłuje. 29. Nikt bowiem nigdy nie miał w nienawiści swego ciała, ale je żywi i pielęgnuje, jak i Pan kościół.

W swoim porównaniu małżeństwa z ludzką głową i ciałem (oba są ziemskimi reprezentacjami związku Chrystusa i Kościoła), Paweł zwraca uwagę na oczywisty fakt, że

  • ten, kto kocha swoją żonę (jako ciało), kocha siebie (jako głowę)
    .
  • i odwrotnie, ten, kto nienawidzi swojej żony, nienawidzi siebie.

Ta prawda, do której odnosi się powiedzenie „koń jaki jest każdy widzi”, ma szczególne zastosowanie do głupca, który znęca się nad swoją żoną. Osoba znęcająca się zwykle niszczy swoje małżeństwo, pozbawiając się wyjątkowej, cennej rozkoszy małżeństwa. Jeśli w rodzinie są dzieci, zwykle niszczy swoje potomstwo, które to zło będzie go prześladować aż do dnia jego śmierci. Oprócz tego wszystkiego znosi gniew Boży przez całe swoje życie i wieczność. Zaiste, kto nienawidzi swojej żony, nienawidzi siebie. Taki jest związek męża i żony.

Ale implikacja zjednoczenia dwóch ziemskich rzeczywistości, które reprezentują zjednoczenie Chrystusa i kościoła, działa również w przeciwnym kierunku. Kiedy ciało jest chore, głowa również cierpi. Podobnie, jeśli żona jest cudzołożnicą, jędzą lub w inny sposób głupią, będzie sprawiać kłopoty nie tylko sobie, ale także mężowi. Dotyczy to zjednoczenia Chrystusa i Kościoła, ponieważ niewierność Kościoła źle odbija się na imieniu Chrystusa.

Taka jest natura zjednoczenia.

Teraz te ziemskie związki — małżeństwo oraz ludzka głowa i ciało — zostały stworzone przez Boga, aby zobrazować nam związek Chrystusa i Kościoła. Bóg miał na myśli związek nas z Chrystusem, gdy tworzył ludzką formę, gdy stworzył i ustanowił małżeństwo. Nasz związek z Chrystusem jest prawdziwym związkiem głowy i ciała oraz prawdziwym małżeństwem.
.

Czym jest unia z Chrystusem: unia intymna

Przyznaję na wstępie, że nasza jedność z Chrystusem jest tajemnicza, w tym sensie, że nie możemy jej pojąć. Jest to cud, przekraczający nasze zrozumienie, jak zjednoczenie dwóch natur Jezusa Chrystusa i zjednoczenie trzech Osób Świętej Trójcy. Doświadczamy zjednoczenia, szczególnie w pewnych momentach, na przykład

  • podczas kazania
    ,
  • uczestniczenia w Wieczerzy
    ,
  • czytania fragmentu Biblii
    ,
  • modlitwy
    .
  • lub czytania dobrej książki religijnej,

Ale nie rozumiemy go w pełni. Nie sądzę, żebyśmy kiedykolwiek pojęli zjednoczenie, nawet w chwale. Pewnego dnia doświadczymy go w pełni, ale nigdy go nie pojmiemy. Jednak objawienie pozwala nam poznać pewne ważne rzeczy na temat zjednoczenia z Chrystusem.
.

Bliska relacja

Zjednoczenie z Chrystusem jest tak bliską relacją z Jezusem, że On jest w nas, a my jesteśmy w Nim. Jest czymś więcej niż tym, że zbliżamy się do siebie w objęciach. Około siedemdziesięciu razy i więcej Nowy Testament stwierdza, że ​​jesteśmy „w Chrystusie”; ponadto wielokrotnie stwierdza, że ​​Chrystus jest „w nas”. List do Efezjan 1:1 nazywa nas „wiernymi w Chrystusie Jezusie”. List do Efezjan 5:30 opisuje nas jako „członków ciała jego, ciała jego i kości jego”.

Efez. 1:1 Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa z woli Boga, do świętych, którzy są w Efezie, i wiernych w Chrystusie Jezusie
.
Efez. 5:30 Gdyż jesteśmy członkami jego ciała, z ciała jego i z kości jeg

Tak intymna jest relacja między Chrystusem a Kościołem, że Biblia utożsamia Kościół z Chrystusem, a Chrystusa z Jego Kościołem. Jest to taka identyfikacja, która nie myli istot Chrystusa i Kościoła, ale mimo to jest identyfikacją tych dwóch. Taka jest uderzająca nauka z 1 Listu do Koryntian

1 Kor. 12:12 Jak bowiem ciało jest jedno, a członków ma wiele i wszystkie członki jednego ciała, choć jest ich wiele, są jednym ciałem, tak i Chrystus

Apostoł porównuje Kościół do ciała ludzkiego. Oczekujemy, że Apostoł zakończy słowami: „tak i Kościół”. To właśnie miał na myśli. Zamiast tego napisał: „tak i Chrystus”. Utożsamił Kościół z Chrystusem ze względu na intymną więź Kościoła z Chrystusem. Sam Jezus utożsamił Kościół ze Sobą w Dziejach Apostolskich 9:4, kiedy zapytał: „Saulu, Saulu [który stanie się Pawłem], dlaczego mnie prześladujesz?” W rzeczywistości Saul prześladował Kościół. Jezus oświadczył, że prześladując Kościół, Saul tak naprawdę prześladował samego Jezusa. Jezus utożsamił się ze Swoim Kościołem.

Ewangelia Mateusza 25:31-46 uczy tego samego. Podczas Sądu Ostatecznego Jezus osądzi, że ten, kto pomógł potrzebującemu świętemu, pomógł samemu Jezusowi. Z tego samego powodu ten, kto odmówił pomocy potrzebującemu dziecku Bożemu, odmówił pomocy Jezusowi.
.

Definicja Lutra

Marcin Luter wyraził utożsamienie Chrystusa i Kościoła w kategoriach figury małżeństwa.

„Ten bogaty i boski oblubieniec, Chrystus, poślubia tę biedną, niegodziwą nierządnicę, odkupuje ją od wszelkiego zła i przyozdabia całą swoją dobrocią”.

Skutkiem tego związku małżeńskiego jest to, że wszystko, co jest Jego, staje się naszym — sprawiedliwość, świętość, życie i zbawienie — ponieważ wszystko, co jest nasze, stało się Jego — grzech, śmierć, potępienie i piekło. To prawda, napisał Reformator, ponieważ

„nieporównywalną korzyścią wiary jest to, że jednoczy ona duszę z Chrystusem, tak jak oblubienica jest zjednoczona ze swoim oblubieńcem”. [5]

Jedność przez Ducha

Ta bliska jedność Chrystusa i Kościoła jest jednością duchową. Nie możemy odrzucać „duchowego” jako nierealnego lub mniej realnego niż związek fizyczny. Związek duchowy jest związkiem rzeczywistym. Jest bardziej „realny” niż związek fizyczny. To, nawiasem mówiąc, jest aspektem Reformowanego sprzeciwu wobec fizycznego związku Chrystusa i wierzącego w Wieczerzy Pańskiej, zgodnie z rzymskokatolickim rozumieniem sakramentu. Samo fizyczne połączenie nie jest wystarczająco „rzeczywiste”.

1 Kor. 6:17 Kto zaś się łączy z Panem, jest z nim jednym duchem

Zjednoczenie Chrystusa i Kościoła to Duch Święty. Więź jedności to Duch Chrystusa. Chrystus jest w Kościele i w każdym członku Kościoła przez Ducha. Ten zamieszkujący Duch wszczepia Kościół i jego członków w Jezusa. W tym względzie konieczna jest właściwa doktryna Ducha, jako więź jednocząca Ojca i Syna w Istocie Boga i jako więź boskiej i ludzkiej natury Jezusa Chrystusa.

Duch Chrystusa jako więź jednocząca Kościół i Chrystusa jest tym, co Kalwin miał na myśli mówiąc o „mistycznej unii”, a Pink o „żywotnej unii”. Duch jest w Jezusie Chrystusie w niebie. Przychodzi do każdego z członków Kościoła, wnosząc w ten sposób Chrystusa do nich. To jednoczy Kościół z Jezusem Chrystusem w niebie, tak że Chrystus i Kościół są jednością.

Rzym. 8:9 Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy.

Z Jezusem Chrystusem i w Jezusie Chrystusie Duch przynosi błogosławieństwa zbawienia, które są w Jezusie..

Na podstawie, źródło

Przypisy

[1] Jan Kalwin, Instytuty 3.1.1, podkreślenia własne
[2] Arthur W. Pink, Duchowa unia i komunia (Grand Rapids, MI: Baker, 1971), s. 7
[3] Constantine R. Campbell, Paweł i zjednoczenie z Chrystusem: studium egzegetyczne i teologiczne (Grand Rapids, MI: Zondervan, 2012), s. 441. Cytat w cytacie pochodzi z dzieła Michela Bouttiera.
[4] Zobacz „Pactum Salutis” w Herman Hoeksema, Reformed Dogmatics (Grand Rapids, MI: RFPA, 1966), s. 285-336; Believers and Their Seed (Grandville, MI: RFPA, rev. 1997). Zobacz także David J. Engelsma, Trinity and Covenant: God as Holy Family (Jenison, MI: RFPA, 2006).
[5] Marcin Luter, „Wolność chrześcijanina”, w: John Dillenberger, Martin Luther: Selections from His Writings (Garden City, NY: Doubleday, 1961), s. 60-61.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email