Spis treści
Przedmowa
Czym jest Wieczerza Pańska? Kto może ją spożywać? Pod jaką formą ją spożywać? Jak często i kiedy? Czy można uczestniczyć w obrzędach popularnych religii takich jak katolicka Eucharystia? Czy można zabronić spożywania Wieczerzy Pańskiej? Co grozi za niegodne spożywanie Wieczerzy?
Zanim odpowiemy na te pytania, postaramy się wyjaśnić czym Wieczerza Pańska nie jest.
Transsubstancjacja: Rzymsko-katolickie wynaturzenie
Pan kardynał Stefan Wyszyński w swojej wypowiedzi do nowomianowanych księży powiedział, – cytat:
„Otrzymaliście w tej chwili straszliwa władzę. To jest władza nie tylko nad szatanami, nie tylko nad znakami sakramentalnymi, ale przede wszystkim – nad samym Bogiem! Jesteście przecież „spirituales imperatores”, a jako tacy, macie władzę rozkazywać nawet samemu Bogu. On tego zapragnął, On tego od was chciał! Będziecie MU rozkazywać, gdy na wasze słowa zstępować będzie na ołtarze- Bóg żywy, choć zakryty, lecz prawdziwy”.
Słowa te są zapisane w „Katolickim katechizmie dla dorosłych” Poznań 1987, str. 361; Henri de Lubac, Katolicyzm, Inst.Wyd. „Znak” 1988 str. 70-71 i Stefan Wyszyński „Ku Kapłaństwu”. Ateneum Kapłańskie Wrzesień1960, str. 165.
Na innym miejscu tak o tym się mówi:
„Otóż jest na ołtarzu w hostii Chrystus. Ten sam Chrystus przed chwilą przemawiał przez słowa ewangelii……..Chrystus będzie karmił wiernych swoim ciałem. Ponieważ Eucharystia jest newralgicznym punktem kościoła, głównym filarem…….To ona ustawiła człowieka ponad Bogiem i uczyniła go panem własnego zbawienia”.
Według współczesnej doktryny papistów:
- Zbawienie jest ze spożywania opłatka, czyli z uczynków
- Chrystus jest obecny fizycznie w opłatku
- Zstępuje tam na rozkaz duchowego imperatora, czyli każdego katolickiego kapłana
- Hostia zamienia się w fizyczne ciało Chrystusa
- Wino pite jest tylko przez kapłanów
- W konsekwencji rzekomy Pan Jezus po spożyciu przez katolika zostaje strawiony i wydalony do ustępu
Mat. 15:17 Jeszcze nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, idzie do żołądka i zostaje wydalone do ustępu?
- Niedojedzone fizyczne resztki „Pana Jezusa” zostają przeniesione do tabernakulum, można zatem wskazać, że w katolickiej świątyni w tabernakulum przebywa fizycznie rzekomy „Pan Jezus”. Pismo Święte temu zaprzecza
Dzieje 17:24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, ten, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką.
Mat. 24:23 Jeśli wtedy ktoś wam powie: Oto tu jest Chrystus, albo: Jest tam – nie wierzcie.
Łuk. 17:23 I powiedzą wam: Oto tu, albo: Oto tam jest. Nie chodźcie tam ani nie idźcie za nimi.
- W praktyce niezrozumienie symboliki Wieczerzy Pańskiej, która wskazuje na rzeczywistość odkupieńczego dzieła Chrystusa, prowadzi do kanibalizmu.
Jan 6:52 Żydzi więc sprzeczali się między sobą i mówili: Jakże on może dać nam swoje ciało do jedzenia?
Pismo nakazuje odrzucenie Rzymsko-katolickiej doktryny przeistoczenia, zabrania uczestniczenia w rzymskich misteriach i podążania za naukami Watykanu.
.
Luterańska konsubstancjacja
Wieczerza w KEA to ciało i krew w postaci i pod postacią. Mały katechizm mówi: Jest to prawdziwe cialo i prawdziwa krew Pana Jezusa Chrystusa, pod chlebem i winem nam chrześcijanom do spożywania i picia przez samego Chrystusa ustanowione. W sakramencie ołtarza cialo i krew Chrystusa nie zajmują miejsca chleba i wina, chleb i wino są obecne. – Sebastiach Aleksander Chudy
| Katolicka transsubstancjacja | Luterańska konsubstancjacja |
|
Transsubstancjacja uznaje, że po słowach konsekracji hostia i wino trwale stają się Ciałem i Krwią Pańską, pozostając pod postacią pozorną chleba i wina. |
Według luterańskiej nauki o konsubstancjacji podczas Komunii Świętej wierni spożywają prawdziwe Ciało i prawdziwą Krew Jezusa Chrystusa, ustanowione przez samego Jezusa Chrystusa do spożywania i picia przez chrześcijan. |
| W katolicyzmie pozostające po konsekracji hostie są przedmiotem czci i adoracji, używa się ich także przy następnym rozdawaniu komunii. . . |
Natomiast w luteranizmie, zgodnie z zasadą soli Deo gloria, komunikantom nie oddaje się czci i nie praktykuje adoracji, a po zakończeniu nabożeństwa są one znów zwykłym chlebem i zwykłym winem; aby użyć ich podczas Komunii na następnym nabożeństwie, trzeba je na nowo konsekrować. |
| W katolicyzmie dla Komunii (Eucharystii) stosuje się również nazwę Najświętszy Sakrament. |
U luteran jest to zwykle Sakrament Ołtarza lub Sakrament Wieczerzy Pańskiej. |
W obu religiach wierzący spożywają prawdziwe ciało i piją prawdziwą krew…
.
Definicje słów
Aby uniknąć nieporozumień wyjaśnione zostaną znaczenia dwóch słów użytych w dalszej części rozważania:
- Eucharystjia – dziękczynienie
- Sakrament – obrzęd rozumiany jako widzialny znak łaski Bożej, a nie sama łaska czy sposób przekazania łaski; stąd spożycie Wieczerzy nie jest tożsame z przekazaniem i przyjęciem łaski.
.
Wieczerza w historii Kościoła
Didache I wiek
Rozdział IX.
1. Co zaś do Eucharystji (a), tak czyńcie wasze dziękczynienia. Naprzód nad kielichem:
2. Dzięki Ci czynimy, Ojcze nasz, za świętą winnicę (b) Dawida, syna Twego, ktorąś dał nam poznać przez Jezusa, Syna Twego. Tobie chwała na wieki.
3. Zaś przy łamaniu chleba: Dzięki Ci czynimy, Ojcze nasz, za życie i poznanie, ktoreś dał nam poznać przez Jezusa, Syna Twego. Tobie chwała na wieki.
4. Jak chleb ten łamany rozproszony był po wzgórzach i zebrany stał się jednem, tak niech się zgromadzi Kościół Twoj z krańców ziemi w Krolestwie Twojem (c) ; bowiem Twoja jest chwała i moc przez Jezusa Chrystusa na wieki.
5. Niechaj zaś nikt nie je i nie pije z waszego dziękczynienia, jeno ochrzczeni w imię Pańskie; o tem bowiem rzekł Pan: Nie dawajcie tego, co jest święte, psom.
a) Wyraz Eucharystja znaczy: dziękczynienie. Po: hebrajsku: Berakah.
b) To znaczy: „lud wybrany , Izraela bożego” (P. Sabatier).
c) Porównanie ie to podejmie Cyprjan (list 63/13), by przedstawić złączenie w ie rn y ch w ciele Chrystusa.
Rozdział X
1. Zaś po nasyceniu się (a) tak dzięki czyńcie:
2. Dzięki Ci czynimy, Ojcze święty, za święte imię Twoje, ktoremuś dał przybytek w sercach naszych, i za poznanie i wiarę i nieśmiertelność, jaką dałeś nam poznać przez Jezusa, Syna wego; Tobie chwała na wieki.
3. Ty, Panie wszechmocny, stworzyłeś wszystko z powodu imienia Swego, pokarm i napój dałeś ludziom na używanie, by dzięki Ci czynili, nam zaś raczyłeś udzielić duchowego pokarmu i napoju i życia wiecznego przez Syna Twojego.
4. Przedewszystkiem dzięki Ci czynimy, żeś możny; Tobie chwała na wieki.
5. Pomnij, Panie, o Kościele Twoim, byś go uwolnił od wszelkiego zła i byś uczynił go doskonałym w miłości swej, i zgromadź go z czterech wiatrów, uświęcony dla Królestwa Twojego, ktoreś mu zgotował; bowiem Twoja jest moc i chwała na wieki.
6. Niech przyjdzie łaska i niech przeminie świat ten. Hosanna Synowi Dawidowemu! Kto święty, niech przystąpi; kto nie, niech czyni pokutę. Maranatha. Amen.
7. Prorokom zaś pozwólcie czynić dzięki, jakie chcą.
a) Chodzi więc o prawdziwe spożywanie: „abyś, gdy będziesz pożywał i nasycisz się, błogosławił Pana Boga twego za ziemię niepospolitą, ktorąć dał“ (Deuteronomium, 8/10,).
Według tego wczesnochrześcijańskiego dzieła, którego powstanie datuje się nawet do czasu spisania ewangelii synoptycznych, Wieczerza Pańska miała następujące cechy:
- Jako całość była dziękczynieniem składanym Bogu IX:1
- Kielich był podziękowaniem Bogu za ofiarę Syna, IX:1-2
- Chleb był łamany i był podziękowaniem Bogu za życie udzielone przez Syna, IX:3
- Chleb symoblizował jedność Kościoła w Królestwie Chrystusa, IX:4
- Jedli i pili wszyscy ochrzczeni w wodzie, IX:5
- Spożywano wino i chleb aż do nasycenia, X:1
- Następnie praktykowano wspólną modlitwę, X:2-6
- Kaznodzieje Słowa praktykowali swobodną modlitwę, X:7
„Wieczerza przedstawiona przez Didache jest zarówno prawdziwym, jak i sakramentalnym posiłkiem. Poprzez uczestnictwo w tym posiłku, członkowie społeczności uczestniczą w sposób prozaiczny w eschatologicznym królestwie Jezusa, które jest nowym kształtem królestwa Dawida. Funkcja posiłku jest nadal przyczyną urzeczywistnienia jedności zboru. W tym przypadku jednakże, jedność nie opiera się na śmierci Jezusa (jak u Pawła), ale na tym, że chleb, który jest łamany na początku posiłku, „raz rozproszony po wzgórzach, został zebrany razem” i stał się jednym chlebem. W czasie jedzeniu z tego bochenka, zbór staje się jednością. Podobne idee pojawiają się w błogosławieństwach wymawianych nad chlebem na początku żydowskich posiłków, co jest powszechnie znane.” – H.J. DeJonge Wczesna historia Wieczerzy Pańskiej
.
Piliniusz Młodszy II wiek
Naszym następnym świadkiem jest Pliniusz Młodszy (około 112 roku n.e.), który torturował chrześcijan, aby dowiedzieć się o ich praktykach.
„Oprócz Wieczerzy, która odbywała się w niedzielę wieczorem, rozpoczynało się kultowe zgromadzenie w niedzielę rano przed świtem. Dowiadujemy się od Piliniusza Młodszego, rzymskiego gubernatora Bitynii w Azji Mniejszej od 111 do 113 roku n.e., że chrześcijanie w tym rejonie
„spotykali się regularnie przed świtem (ante lucem) w ustalony dzień, aby na zmianę powtarzać wersety na cześć Chrystusa, jak do boga (…). Po tej ceremonii mieli zwyczaj rozpraszać i zbierać później, aby przyjmować pożywienie zwykłego, niegroźnego rodzaju „(Pliniusz, Ep. 10.96).
Ponieważ chrześcijanie mieli zbierać się pod koniec dnia, aby mieć wspólną wieczerzę, „ustalony dzień”, w którym odbywało się poranne służenie, był prawdopodobnie także niedzielą.” – – H.J. DeJonge Wczesna historia Wieczerzy Pańskiej
.
Justyn Męczennik II wiek
Urodzony ok. roku 100 we Flawii Neapolis w Palestynie, ścięty mieczem między 163 a 167 w Rzymie. Według niego Wieczerza Pańska nadal była pełnym posiłkiem w drugim wieku –
„Justyn Męczennik mówi o posiłku składającym się z „pokarmu suchego i płynnego” (Dial 117.3). Według tego samego autora był to posiłek wspólnotowy, w konsekwencji wieczorny posiłek, poprzedzony jednak posługą lekcji, upomnienia i modlitwy (Apol 67,3-8, analogia: szabatowy posiłek z Therapeutae)„. – H.J. DeJonge Wczesna historia Wieczerzy Pańskiej
.
Tertulian II / III wiek
Urodzony pomiędzy 150 a 160 rokiem, zmarły w roku 240 – łaciński teolog z Afryki Północnej, nawrócony na chrześcijaństwo w 190 roku, stał się jego najgorliwszym w owym czasie apologetą. Nauczanie Tertuliana jest cennym źródłem dla teologii, szczególnie dla teologii dogmatycznej.
„Około 200 ne, Tertulian podkreśla charytatywną funkcję chrześcijańskiej wieczerzy. Posiłek nadal dostosowywał się do dwojakiego wzoru (a) wspólnego posiłku właściwego (syssition), plus (b) zgromadzenia religijno-społecznego, w tym śpiewu piosenek lub hymnów stworzonych przez siebie i zakończonych modlitwą.” – H.J. DeJonge Wczesna historia Wieczerzy Pańskiej
.
Hipolit II / III wiek
Urodzony przed rokiem 170, zmarły w 235 na Sardynii – pisarz wczesnego Kościoła, prezbiter, męczennik, dzięki jego świadectwu z II wieku stało się jasne, że Wieczerza Pańska była podejmowana częściej niż raz w tygodniu.
„Wprowadzenie Eucharystii (dziękczynienia) w poranne nabożeństwa nastąpiło nie później niż pod koniec II wieku. Oczywiście wielu chrześcijan uważało, że jedna Eucharystia na tydzień nie wystarczy. Z czystej chęci wspólnoty z Panem i innymi chrześcijanami zaczęli obchodzić ją dwa razy lub więcej razy w tygodniu na początku miesiąca. Hipolit w „Traditio Apostolica” odnotowuje usługi eucharystyczne we wszystkie dni tygodnia (w tym w niedziele), przed godzinami pracy.” – H.J. DeJonge Wczesna historia Wieczerzy Pańskiej
.
Cyprian III wiek
Urodzony ok. roku 200 w rzymskiej prowincji Afryki, zmarły. 14 września 258 niedaleko Kartaginy – biskup Kartaginy i męczennik za wiarę, pisarz apologeta chrześcijaństwa, jeden z ojców Kościoła, potwierdza, że z biegiem czasu święto miłości agape i Wieczerza Pańska stały się odrębnymi instytucjami-
„W połowie III wieku Cyprian poczynił pewne spostrzeżenia na temat różnicy między dwoma niedzielnymi posiłkami wspólnoty chrześcijańskiej, czyli celebracją Eucharystii wcześnie rano (mane) i agape (cena, convivium nostrum) w wieczór. Różnica polega na tym, że w Eucharystii obecna jest wspólnota jako całość (plebs, omnis friternitas), natomiast z przyczyn organizacyjnych w Wieczerzy uczestniczy tylko część wspólnoty, oczywiście spośród biedniejszych członków wspólnoty. Z tego powodu Cyprian może powiedzieć: „Prawdziwy sakrament” to ten, który celebrujemy w obecności całego zboru.
Jednocześnie Cyprian wyraźnie zaznacza, że zróżnicowanie statusu pomiędzy Eucharystią a agape wynikało z rozwoju zboru: „Kiedy mamy kolację, nie możemy zaprosić całego zboru.” W niektórych miejscach agape nadal odbywało się do VII wieku.” – H.J. DeJonge Wczesna historia Wieczerzy Pańskiej
.
Teodoret z Cyru IV wiek
Krytykując gnostycką sektę Askodrutów co do chrztu wodnego i wieczerzy Pańskiej stwierdza iż misteria te były niecielesnymi smbolami duchowej rzeczywistości. Tak więc eucharystia nie była rozumiana jako konsubstancjacja (rzeczywista obecność), a chrzest wodny nie zbawiał sensu stricto. Były to po prostu fizyczne reprezentacje tego, co duchowe.
„Tak zwani askodruci lub askodrupici: Ci ludzie mówią, że nie ma potrzeby, by boskie misteria (liczba mnoga odnosząca do chrztu i wieczerzy), które są symbolami rzeczy niewidzialnych, były wykonywane przez widzialne praktyki i żeby to, co niecielesne, dokonywało się przez to, co cielesne i dostępne dla zmysłów. […] Dlatego nie chrzczą przychodzących do nich ludzi ani nie wykonuje się u nich misterium chrztu” – Teodoret z Cyru, O herezjach, s 38
.
Zmiany
Wyobrażamy sobie, że kościół apostolski dzielił się kielichem i chlebem patrząc w zamyśleniu na podłogę. Ale w rzeczywistości spożywali posiłek, który nie tylko wspominał ofiarę Jezusa, lecz także dostarczał żywność ubogim. I dla pierwszych chrześcijan to miało sens
1 Jana 3:16-17 16 Po tym poznaliśmy miłość Boga, że on oddał za nas swoje życie. My również powinniśmy oddawać życie za braci. 17 A kto miałby majętność tego świata i widziałby swego brata w potrzebie, a zamknąłby przed nim swoje serce, jakże może mieszkać w nim miłość Boga?
Dopiero kiedy kościół stał się wysoce zinstytucjonalizowany, a kongregacje urosły, praktyka ta skończyła się – i nawet wtedy, pomimo zastrzeżeń ze strony rad kościelnych, niektóre kongregacje nalegały na kontynuowanie pradawnej praktyki przez wieki. Interesujące jest to, że Eucharystia zaczęła się codziennie (jeśli takie jest znaczenie „łamania chleba” w Dz. 2), przenoszona na cotygodniowe, a następnie powracała do codzienności. Siłą napędową powrotu nie była teologia, a raczej chęć chrześcijan do wspólnego celebrowania Chrystusa częściej niż raz w tygodniu. – źródło
.
Wieczerza Pańska według Pisma
Harmonia Ewangelii synoptycznych Łukasza 22, Mateusza 26, Marka 14, z dodatkiem interpretacji Pawła zawartej w 1 Koryntian 11
.
Najpierw Agape
Łuk. 15-16 I powiedział do nich: Gorąco pragnąłem zjeść tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Mówię wam bowiem, że nie będę jej więcej jadł, aż się spełni w królestwie Bożym.
- Wieczerza Pańska odbywała się w trakcie spożywania innego posiłu, w tym przypadku wieczerzy Paschalnej
.
W trakcie posiłku
Łuk. 17 Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i powiedział: Weźcie go i rozdzielcie między siebie.
- nie był to kielich sakramentalny, ten został przekazany po spożyciu chleba
- był to prawdopodobnie kielich wina jakie spożywano podczas paschy
- jest to dowód na to, ze Wieczerza Pańska nie była wyodrębnionym wydarzeniem
.
Chleb
Mat. 26 A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie, jedzcie,
Marek 22 A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, jedzcie,
Łuk. 19 Wziął też chleb, złożył dziękczynienie, połamał i dał im,
1 Kor. 22-23 wziął chleb; A gdy złożył dziękczynienie, połamał i powiedział: Bierzcie i jedzcie,
- w czasie spożywania innego posiłku nastąpiło połamanie chleba na kawałki
- dystrybucja
- z jednoczesnym nakazem spożycia
.
Wyjaśnienie znaczenia
Mat. 26 to jest moje ciało.
Marek 22 to jest moje ciało.
Łuk. 19 mówiąc: To jest moje ciało, które jest za was dane. To czyńcie na moją pamiątkę.
1 Kor. 24 to jest moje ciało, które za was jest łamane. Czyńcie to na moją pamiątkę.
- chleb symbolizuje ciało wydane za wierzących
- spożywanie chleba odbywa się na pamiątkę
.
Kielich
Łuk. 20 Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy,
Mat. 27 Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy;
Marek 23 Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im. I pili z niego wszyscy.
1 Kor. 25 Podobnie po wieczerzy wziął też kielich,
- to nie jest pierwszy kielich wina z Łukasza 22:17
- spożywany po wieczerzy
- następuje dziękczynienie i dystrybucja do wszystkich uczestników
- nakaz spożycia
- kielich spożywają wszyscy
- o ile chleb był spożyty w czasie innego posiłku, kielich spożyty został po innym posiłku
.
Wyjaśnienie znaczenia
Mat. 28 To bowiem jest moja krew nowego testamentu, która wylewa się za wielu na przebaczenie grzechów.
Marek 24 I powiedział im: To jest moja krew nowego testamentu, która się za wielu wylewa.
Łuk. 20 mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi, która jest za was wylana.
1 Kor. 25-26 mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi. Czyńcie to, ilekroć będziecie pić, na moją pamiątkę. Ilekroć bowiem będziecie jedli ten chleb i pili ten kielich, śmierć Pana zwiastujecie, aż przyjdzie.
1 Kor. 10: 16-19 16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest wspólnotą krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czy nie jest wspólnotą ciała Chrystusa? 17 My bowiem, choć liczni, jesteśmy jednym chlebem i jednym ciałem, bo wszyscy jesteśmy uczestnikami jednego chleba. 18 Przypatrzcie się Izraelowi według ciała. Czyż ci, którzy jedzą ofiary, nie są uczestnikami ołtarza?
- kielich symbolizuje krew Chrystusa czyli Nowe Przymierze
- zgodnie z relacją Pawła Kielich też jest pamiątką, przypomnieniem o
– wspólnocie wierzących w ofierze Chrsytusa (przelana krew, złamane ciało), co oznacza że za wszystkich zbawionych Chrystus krew przelał i ciało Jego zostało złamane
– wspólnocie wszystkich wierzących w Kościele Chrsytusa, który jest Jego ciałem
. - spożywaniu kielicha powinno towarzyszyć zwiastowanie śmierci i powrotu Chrystusa
.
Zalecenia praktyczne
1 Kor. 11:27-34
27 Dlatego też kto je ten chleb albo pije ten kielich Pański niegodnie, będzie winny ciała i krwi Pana.
28 Niech więc człowiek bada samego siebie i tak niech je z tego chleba, i niech pije z tego kielicha.
29 Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd własny je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego.
30 Dlatego jest wśród was wielu słabych i chorych, a niemało też zasnęło.
31 Bo gdybyśmy sami siebie sądzili, nie bylibyśmy sądzeni.
32 Lecz gdy jesteśmy sądzeni, przez Pana jesteśmy karceni, abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem.
33 Tak więc, moi bracia, gdy się zbieracie, aby jeść, czekajcie jedni na drugich.
34 A jeśli ktoś jest głodny, niech zje w domu, żebyście się nie zbierali ku sądowi. Co do pozostałych spraw, zarządzę, gdy przyjdę.
- spożywać chleb i pić z kielicha należy godnie
- niegodne spożywanie jest grzechem który podlega sądowi
- decyzja o przystąpieniu do Wieczerzy zależna jest od samego spożywającego
- karą za niegodne spożywanie Wieczerzy są choroby i śmierć
- dotyczą one ludzi wierzących, to jest karanie Pańskie
- spożywać Wieczerzę powinno całe zgromadzenie
- Wieczerza nie służy nasyceniu głodu
- Nasyceniu głodu służy towarzyszące temu wydarzeniu spożywanie zwykłego posiłku zwane agape
- Jeśli agape nie jest w stanie zaspokoić głodu (np. z powodu małej ilości pokarmu), głód powinien zostać nasycony w domu przed spożyciem wieczerzy
.
1 Kor. 10:21Nie możecie pić kielicha Pana i kielicha demonów. Nie możecie być uczestnikami stołu Pana i stołu demonów.
- Osoby uczestniczące w rytuałach fałszywych religii (np. misteriach Rzymskiej Transsubstancjacji) nie mogą uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej
.
1 Kor. 11:20-21
20 Gdy więc się zbieracie, nie jest to spożywanie wieczerzy Pańskiej.
21 Każdy bowiem najpierw je własną wieczerzę i jeden jest głodny, a drugi pijany.
22 Czyż nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy gardzicie kościołem Bożym i zawstydzacie tych, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Za to was nie chwalę.
- Wieczerza agape, która po poprzedza Wieczerzę Pańską powinna być powszechnie dostępna wszystkich członkom społeczności
- Agape nie oznacza osobistych posiłków lecz wspólny, np. pokarmy ułożone na jednym stole tak, aby każdy został zaspokojony
- Spożywanie wina w czasie agape powinno być ograniczone aby nie doszło do pijaństwa
.
Jak często spożywać Wieczerzę?
Pismo Święte daje kilka wskazówek co do częstotliwości spożywania Wieczerzy.
Po pierwsze praktyką pierwszego kościoła było codzienne łamanie chleba
Dzieje 2:46 Każdego dnia trwali zgodnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serca;
Po drugie według Pawła odbywało się ono za każdym razem, gdy chrześcijanie zgromadzali się:
1 Kor. 11:20 Gdy więc się zbieracie,
Po trzecie z całą pewnością niedziela była dniem, w którym spożywano Wieczerzę
Dzieje 20:7 A pierwszego dnia po szabacie, gdy uczniowie zebrali się na łamanie chleba,
Niektóre kongregacje odradzają spożywania Wieczerzy Pańskiej w czasie każdego nabożeństwa. Celem jest uniknięcie rytualizmu i jest to prawidłowy argument. Dzieje się tak ponieważ Wieczerza Pańska w większości zborów nie jest połączona z wieczerzą agape i w takim przypadku jest to dobre podejście.
Jednak mając na uwadze, że chrześcijaństwo oprócz wspólnoty z Bogiem jest też faktyczną wspólnotą ludzi wierzących uznajemy, że powinno wykraczać poza cotygodniowe godzinne spotkania. Nic nie stoi na przeszkodzie aby w zborze zgromadzenie trwało nie godzinę a wiele godzin, w zależności od wielkości i możliwości, oraz swobody działania lokalnego kościoła.
.
Podsumowanie
Czym jest Wieczerza Pańska? – to pamiątka śmierci Pana Jezusa, symbol Nowego Przymierza i duchowa społeczność wierzących z Bogiem i innymi chrześcijanami (Chrystus jest obecny w elementach Wieczerzy na sposób duchowy).
Kto może ją spożywać? – każdy wierzący i ochrzczony w wodzie człowiek
Pod jaką formą ją spożywać? – chleb i wino
Jak często i kiedy? – w czasie wspólnych zgromadzeń, częstotliwość dowolna
Czy można zabronić spożywania Wieczerzy Pańskiej? – każdy ma sam siebie osądzać, jednak obowiązkiem starszych jest ostrzeżenie przed konsekwencjami niegodnego spożywania a w przypadku świadomości niegodnego życia, powstrzymanie się od udzielenia grzesznikowi
Czy można uczestniczyć w obrzędach popularnych religii takich jak katolicka Eucharystia? – Pismo tego zabrania
Co grozi za niegodne spożywanie Wieczerzy? – choroby a nawet śmierć
.
„Z punktu widzenia reformowanych Chrystus jest w Wieczerzy Pańskiej obecny, ale nie fizycznie czy też cieleśnie. Jego obecność w sakramencie jest raczej duchowa i dynamiczna. Odwołując się do przykładu słońca Kalwin twierdził, że Chrystus jest obecny w Wieczerzy poprzez swój wpływ. Słońce pozostaje na niebie, co nie przeszkadza, aby jego ciepło i światło były obecne na ziemi. Podobnie promieniowanie Ducha wnosi nas w społeczność ciała i krwi Chrystusa. Zgodnie z Listem do Rzymian 8:9-11 to przez Ducha i tylko przez Ducha Chrystus mieszka w nas.
Rzym. 8:9-11 9 Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy. 10 Ale jeśli Chrystus jest w was, to ciało jest martwe z powodu grzechu, a duch jest żywy z powodu sprawiedliwości. 11 A jeśli Duch tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, mieszka w was, ten, który wskrzesił Chrystusa z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który w was mieszka.
Pomysł, że rzeczywiście jemy ciało Chrystusa i pijemy Jego krew jest absurdem. Ci, którzy przystępują do Wieczerzy, doznają raczej duchowego posilenia dzięki uczestniczeniu spożywaniu chleba i wina. Duch Święty pogłębia ich łączność z Chrystusem, żywą Głową Kościoła i źródłem wszelkiej duchowej witalności.” – M. Erickson
.
Dwa symboliczne obrzędy w Kościele
Pan Jezus wielokrotnie posługiwał się figurami mowy.
Na przykład:
Ja jestem drzwiami, (Jan 10:7-9)
Ja jestem wodą żywą, (Jan 4)
Ja jestem chlebem żywota, (Jan 6:46-51)
Ja jestem światłością świata … (Jan 8:12, Jan 9:5)
To jest ciało moje … trzymając w ręce chleb. (Mat 26:26)
To jest moja krew … trzymając w ręce kielich z winem. (Mat 26:27-28)
Nie oznaczało to, że Jezus był faktycznie drzwiami np. z drewna, nie był samoistnym płynem H2O, Jego ciało nie było rzeczywistym chlebem do spożywania, nie promieniował światłem tak, że w nocy oświetlał miasto. Chrystus opisywał duchową rzeczywistość za pomocą fizycznych metafor.
Tak jak chrzest w wodzie jest
- symbolem duchowego oczyszczenia lecz nie samym oczyszczeniem
- symbolem włączenia do społeczności, do Kościoła lecz nie samym włączeniem
- jednorazowym wydarzeniem w życiu chrześcijanina odzwierciedlającym chrzest (czyli zanurzenie) w Duchu (narodzenie na nowo) Jan 3:1-8, Ezech. 36:25-27
Tak też Wieczerza Pańska jest to
- pamiątka śmierci Chrystusa a nie rzeczywista śmierć
- symbol Nowego Przymierza a nie Nowe Przymierze
- duchowa społeczność poprzez dwa symboliczne elementy: chleb i wino
- powtarzalne wydarzenie w życiu chrześcijanina przypominającym, że Ofiara Chrystusa nieustannie oczyszcza z każdego grzechu i daje stałą społeczność z Bogiem 1 Jana 1:7
Żaden z powyższych obrzędów nie jest niezbędny do zbawienia, poneiważ zbawienie nie jest z uczynków lecz z łaski przez wiarę. Jednakże celowe niezachowywanie obrzędów może wskazywać na brak rzeczywistości odrodzenia człowieka, który w ten sposób grzeszy.
Sola Gratia, Sola Fide
Zobacz w temacie
