Historia hipo-kalwinizmu, część 2

utworzone przez | paź 17, 2024 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa

Hoeksema i CRC

2 Kor. 2:15-16 15. Jesteśmy bowiem dla Boga przyjemną wonią Chrystusa wśród tych, którzy są zbawieni, i wśród tych, którzy giną. 16. Dla jednych wonią śmierci ku śmierci, a dla drugich wonią życia ku życiu. Lecz do tego któż jest zdatny?

W 1924 roku 38-letni kaznodzieja o nazwisku Herman Hoeksema był centrum kontrowersji w Kościele Chrześcijańsko-Reformowanym (CRC). CRC przedstawiło „Trzy punkty powszechnej łaski”, które zawierały część stwierdzającą, że Bóg w ogólnej ofercie ewangelii wykazuje przychylne nastawienie do ludzkości w ogóle. Hoeksema twierdził, że nie jest to Reformowane i postanowił kontynuować głoszenie nieskażonej prawdy – że głoszenie Ewangelii służy jako łaska dla wybranych i środek zatwardzania dla potępionych.

Łuk. 10:21 W tej godzinie Jezus rozradował się w duchu i powiedział: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te sprawy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlętom. Tak, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.

On i dwaj inni duchowni, Henry Danhof i George Ophoff, zostali wyrzuceni z CRC za odmowę wyrażenia zgody z poglądem CRC na powszechną łaskę. Z tego zerwania z hipo-kalwinizmem powstały Protestanckie Kościoły Reformowane (PRC). [29] Hoeksema i PRC byli (i nadal są) najbardziej płodnymi polemistami przeciwko herezji dobrointencyjnej oferty. Hoeksema w broszurze przeciwko Trzem Punktom Powszechnej Łaski zatytułowanej „Potrójne naruszenie fundamentu prawdy reformowanej” powiedział:

Ale co Bóg głosi w Ewangelii? Czy potwierdza, że jest łaskawy lub będzie łaskawy dla wszystkich, którzy słuchają? Czy nakazuje swoim sługom głosić, że Jego intencją jest zbawienie wszystkich słuchaczy? Wręcz przeciwnie. Żaden kaznodzieja Ewangelii nie może rościć sobie prawa do przekazywania takiego przesłania. Ten, który mimo wszystko przedstawia Ewangelię w tym świetle, nie przynosi wezwania Słowa, ale swoją własną filozofię. On psuje Ewangelię i czyni Boga kłamcą. [30]

Niezmienny Bóg

Izaj. 46:10 Zapowiadam od początku rzeczy ostatnie i od dawna to, czego jeszcze nie było. Mówię: Mój zamiar się spełni i wykonam całą swoją wolę.

W swoim dziele „Miejsce potępienia w głoszeniu Ewangelii” Hoeksema mówi:

„Ani na cal gruntu nie wolno nam ustąpić pola idei, że Bóg chce zbawić wszystkich, z których niektórzy są jednak straceni. Rada Boga będzie trwała, a On pozostanie suwerenny. Suwerenny w odniesieniu do życia wiecznego, a jednocześnie suwerenny w odniesieniu do wiecznego potępienia”. [31]

A w swoim klasycznym eseju zatytułowanym „Jezus Zbawiciel i zło w okłamywaniu Go” Hoeksema stanowczo obnaża fałszywą ewangelię hipo-kalwinistów:

„Wśród bardziej konserwatywnych i umiarkowanych handlarzy Jezusa są tacy, którzy ograniczają się do głoszenia Jezusa, który jest gotów zbawić wszystkich ludzi i którzy w związku z tym przedstawiają zbawienie jako zwykłą szansę, okazję, której realizacja zależy od wyboru człowieka…
.
I z rozdzierającym serce patosem osiągną punkt kulminacyjny swoich przemówień, mówiąc: „Jezus wciąż czeka, czeka, aż otworzysz drzwi swego serca, aby mógł wejść! Nie przyjdziesz? Nie otworzysz drzwi? Nie przyjmiesz Go i nie wpuścisz?”…
.
Handlowanie Jezusem jest zaprzeczaniem Mu. …Ale Jezus, Jezus z Pisma Świętego musi być głoszony. Musi być głoszony wszystkim ludziom bez wątpienia. Jest oczywistym faktem, że kiedy Apostołowie idą na cały świat, nigdy nie handlują Jezusem, po prostu Go głoszą….
,
Głoszą Jezusa i Jego ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Wzywają ludzi do upamiętania i wiary w Jego imię. Ale nigdy nie sprzedają Jezusa. Głoszą Ewangelię, która jest rzeczywiście mocą Boga ku zbawieniu; Jezusa, który faktycznie zadośćuczynił za grzechy swojego ludu, który faktycznie zbawia mocą swojego Ducha.
.
I tak wielu, jeśli są przeznaczeni do życia wiecznego, wierzy i zostaje zbawionych pod ich kazaniami, podczas gdy reszta jest zatwardziała, nienawidzi Apostołów, jest na nich wściekła, kamienuje ich, zabija ich, tak jak czynili to z prorokami. [32]

Czytelnik jest zaproszony do powrotu do pierwszej części tej serii i ponownego przeczytania próśb „Mężów z Marrow” i ich zwolenników oraz porównania ich poglądów na Boga z poglądami Hoeksemy. Ważne jest również, aby o tym pamiętać, gdy hipo-kalwiniści są cytowani dalej w tej serii.
.

Teologiczny rynsztok

2 Piotra 2:3 I z chciwości będą wami kupczyć przez zmyślone opowieści. Ich sąd od dawna nie zwleka, a ich zatracenie nie śpi.

Co główny nurt „kalwinizmu” powiedział o Hoeksemie i PRC? Są oni napiętnowani jako hiper-kalwiniści. W New Dictionary of Theology, pod redakcją Sinclaira Fergusona, Davida Wrighta i J.I. Packera, Herman Hoeksema jest wymieniony jako „najwybitniejszy współczesny teolog”, który przyjął hiper-kalwinizm. [33]

G.C. Berkouwer w Divine Election wyraźnie potępia „paralelizm” Hoeksemy między wyborem a potępieniem, chociaż Hoeksema nigdy nie powiedział, że obie doktryny są na równi; w rzeczywistości powiedział, że

„nie możemy stawiać ich dualistycznie przeciwko sobie. Nie są na tym samym poziomie. …Potępienie powinno być zawsze przedstawiane jako podrzędne wobec Elekcji, jako służące temu drugiemu zgodnie z zaleceniem Boga”. [34]
.
„Potępienie jest rzeczywiście bezpośrednio związane z elekcją, ale nie można go stawiać na równi z elekcją. Potępienie następuje po elekcji, a pierwsze służy drugiemu. … I w ten sposób potępiona skorupa ludzkiego organizmu służy kościołowi Chrystusa. W skorupie potępienia ziarno wybranego staje się dojrzałe. Z tego powodu potępienie nie może być stawiane na równi z wybraniem”. [35]

Jak widzimy u wielu, którzy wysuwają oskarżenie o „paralelizm”, Berkouwer później całkowicie odrzucił prawdę potępienia. Berkouwer powiedział również:

„Ponieważ wyszedł z ostrego światła i czarnego cienia [tj. nie było między jego uszami żadnego skurczu, który pozwoliłby mu dostrzec szarą strefę paradoksu wiecznej miłości i nienawiści Boga, Hoeksema nie mógł zrozumieć pierwszego punktu oświadczenia złożonego przez Synod Chrześcijańskiego Kościoła Reformowanego w 1924 r. dotyczącego „ogólnej miłości do człowieka”, z wyjątkiem kroku w kierunku humanizacji koncepcji Boga…
.
Aspekty suwerenności są przesadnie podkreślane kosztem harmonii Pisma Świętego. …Hoeksema widzi wszystko w świetle swojej surowej koncepcji predestynacji, która ogranicza kerygmat do wybranych i powstrzymuje go przed potępionymi. Kerygmat jest całkowicie zmieniony przez tę zasadę wyjaśnienia i chociaż wybrani i potępieni są nieznani, to rozróżnienie to od samego początku zakłóca głoszenie ewangelii.„ [36]

Berkouwer twierdził, że jeśli ktoś postrzega głoszenie Ewangelii jako środek zatwardzenia potępionych, to oferta Ewangelii nie jest już szczera. Ważne jest dla nas, aby zauważyć, że aktywne potępienie i dobrointencyjna oferta są ze sobą sprzeczne; nie można trzymać się przekonania, że Bóg pragnie zbawienia potępionych i jednocześnie utrzymywać, że Bóg używa głoszenia Ewangelii, aby potępić potępionych.

W rzeczywistości Bóg nie oferuje Ewangelii nikomu. Ewangelia jest narzędziem, które przez wezwanie do upamietania i wiary w prawdę o Chrystusie, Jego wcieleniu, bezgresznym życiu a miejsce wybranych, zadośćczyniącej śmierci wszystkie grzechy wybranych, jego trzydniowym złożeniu w grobie i zmartwychwstaniu, wszystko zgodnie z Pismem, jest narzędzuem skutecznego wezwania Wybranego ludu i narzędziem zatwardzenia potępionych.

Predestynacja, która jest przedwiecznym i niezmiennym suwerennym dekretem Boga (Dan. 4:35; Izaj. 14:27; 43:13; Hiob 9:10-12; Izaj. 46:10; 48:3; Kazn. 3:14; Psalm 33:11; Dzieje 15:18) posiada dwa składowe elementy:

Elekcję, czyli przeznaczenie niektórych ludzi do zbawienia, (por. Jan 15:16; Rzym. 8:29-30; Efez. 1:4-5, 11; 1 Tes. 5:9; 2 Tym. 1:9; Mat. 11:25-26; 1 Piotra 1:2; Psalm 139:16)

Reprobację, czyli przeznaczenie ludzi na potępienie, (por. Rzym. 9:21-22; Przysłów 16:4; 1 Piotra 2:8; 2 Piotra 2:3; Judy 1:4; Mat. 11:25-26; Psalm 92:7; 139:16; 2 Mojż. 9:16; Hiob 12:14; Izaj. 45:9; 65:15;Hab. 1:12)
.

Bitwa o prawdę

2 Kor. 10:4-5 4. (Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych); 5. Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;

Zdecydowanie najbardziej kompleksowym atakiem na dobrointencyjną ofertę jest Hyper-Calvinism and the Call of the Gospel (Hiper-kalwinizm a wezwanie Ewangelii) autorstwa profesora PRC, Davida Engelsmy. To całkowicie niszczycielskie opracowanie. Słusznie odrzuca prawdziwy hiper-kalwinizm (który stwierdza, że nie ma powołania dla wszystkich bez wyjątku, aby upamiętali się i wierzyli) i opowiada się za prawdziwym biblijnym kalwinizmem przeciwko zarzutom irracjonalnych hipo-kalwinistów:

„Prawda Biblii, chrześcijaństwa, jest racjonalna, niesprzeczna i logiczna. Trójjedyny Bóg jest racjonalny, niesprzeczny i logiczny. Ponieważ taka jest natura Jego objawienia w Piśmie Świętym, a to objawienie czyni Go znanym takim, jakim jest. Jezus Chrystus jest „Słowem”, według Jana 1:1 i nast., dosłownie „ Logosem ” (skąd nasza „logika”, tak że nawet językowo „logiczny” nie musi chylić głowy ze wstydu wśród chrześcijan), „logicznym, niesprzecznym Słowem Boga”. Ponieważ Jezus jest logicznym Słowem, może ogłosić Boga nam, ludziom (Jan 1:18).
.
Gdyby był czystym paradoksem, całkowicie nielogicznym Słowem, Jezusem, który dla jest słowem „tak i nie”, nie moglibyśmy nic wiedzieć o Bogu,zbawieniu ani niebiańskiej rzeczywistości, co jest dokładnie stanem dużej części nominalnie chrześcijańskiego kościoła dzisiaj …
.
…Nie ma żadnej ulgi dla czystej sprzeczności, w której dobrointencyjna oferta angażuje kalwinistę w doktrynę „powszechnej łaski”, tak jakby łaska predestynacji była innym rodzajem łaski niż ta objawiona w Ewangelii. Ponieważ dobrointencyjna oferta dokładnie naucza, że łaska Boża dla wszystkich jest łaską ukazaną w głoszeniu Ewangelii. …Oferta proponuje powszechną zbawczą łaskę, dokładnie tę, której zaprzecza predestynacja….
.
…Podstawą tego [ewangelicznego kazania] nie jest jednak powszechna łaska i powszechna wola zbawienia, jak dobrointencyjna oferta lubi wmawiać kalwinistom. Raczej podstawą jest predestynacja. Bóg wybrał pewne osoby do zbawienia. Te osoby, znalezione wśród wszystkich ludów we wszystkich miejscach, muszą zostać zgromadzone do Chrystusa przez Ewangelię. Dla ich dobra Ewangelia jest głoszona wszystkim. Jest również wolą Boga, aby Ewangelia przyszła do potępionych, z którymi Jego wybrani są zmieszani w życiu naturalnym.
.
Nie chodzi tylko o to, że Ewangelia nieuchronnie przychodzi do nich również ze względu na ich bliskość z wybranymi. Ale ta wola Boga, aby Ewangelia przyszła również do potępionych, nie jest wolą ani pragnieniem, aby zostali zbawieni. Ponieważ Bóg odrzucił ich na wieki, przeznaczając ich, aby potknęli się o Słowo i zginęlł (1 Piotra 2:8). Ale dalej są zobligowani aby uwierzyć w Jezusa Chrystusa, nawet jeśli nie są w stanie tego zrobić na mocy swojej związanej woli. A Bóg chce obnażyć ich skandaliczną niegodziwość, uczynić ich niewybaczalnymi i zatwardzić ich jako „naczynia gniewu przeznaczone na zagładę” (Rzym. 9:22), dla swojej chwały i aby zilustrować czystą łaskawość swojego skutecznego powołania dla wybranych.” [37]

Clark i OPC

Judy 1:4 Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Dla czytelników, którzy znają The Trinity Review i pisma Gordona Clarka, kontrowersje w CRC i przekonania Hoeksemy i Engelsmy brzmią bardzo podobnie do kontrowersji w Orthodox Presbyterian Church (OPC) i przekonań Clarka przeciwko Van Tilianom (i Amyraldianom / Marrowistom) w pojęciu dobrointencyjnej oferty. W rzeczywistości, gdy kontrowersje w OPC pojawiły się 20 lat po kontrowersjach w CRC, Hoeksema opisał sprawę Clarka w serii artykułów w The Standard Bearer. Artykuły te zostały zebrane i wydane w formie książki przez The Trinity Foundation pod tytułem The Clark-Van Til Controversy.

Garrett P. Johnson w swoim artykule w The Trinity Review (marzec/kwiecień 1987) zatytułowanym „The Myth of Common Grace” (Mit powszechnej łaski) dokumentuje dobrze zamierzoną część kontrowersji wokół Clarka, dotyczącą dobrointencyjnej oferty, i porównuje hipo-kalwińską interpretację kluczowych fragmentów Pisma Świętego przez Johna Murraya z kalwinistami takimi jak Turretin, Owen i Clark. Ujawnia irracjonalną naturę tego stanowiska, które nadal jest podtrzymywane przez OPC i przyjęte przez co najmniej jednego z założycieli Presbyterian Church in America (PCA). [38]
.

Szkalujący świętoszkowie

Judy 1:14-15 14. O nich też prorokował Henoch, siódmy po Adamie, mówiąc: Oto idzie Pan z tysiącami swoich świętych; 15. Aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników spośród nich za wszystkie ich bezbożne czyny, których się bezbożnie dopuścili, i za wszystkie ostre słowa, które wypowiadali przeciwko niemu bezbożni grzesznicy.

Oskarżyciele (na czele z Corneliusem Van Tilem) zarzucili Clarkowi herezję racjonalizmu:

„W trakcie badania dr Clarka przez Prezbiterium stało się zupełnie jasne, że jego racjonalizm powstrzymuje go od oddania sprawiedliwości cennej nauce Pisma Świętego, że w ewangelii Bóg szczerze oferuje zbawienie w Chrystusie wszystkim, którzy słuchają, zarówno potępionym, jak i wybranym, i że nie sprawia mu przyjemności odrzucenie przez kogokolwiek tej oferty, lecz przeciwnie, chciałby, aby wszyscy, którzy słuchają, przyjęli ją i zostali zbawieni”. [39]

Hoeksema zauważył:

„Możesz zaprotestować, że to nie jest racjonalne. Ale ten zarzut nie pomoże przekonać Oskarżycieli o ich błędzie. Przyznają, że to jest nieracjonalne. Ale nie chcą być racjonalni w tym punkcie. W rzeczywistości, gdybyś nalegał na bycie racjonalnym w tym względzie, nazwaliby cię „racjonalistą” i od razu przystąpiliby do ubiegania się o twoje wykluczenie z kościoła jako niebezpiecznego heretyka…
.
Według Oskarżycieli, bycie rozsądnym oznacza bycie racjonalistą… Otwarcie przyznają, a nawet chwalą się, swoją irracjonalną postawą. Bycie irracjonalnym jest, według nich, chwałą pokornej, chrześcijańskiej wiary.” [40]

W oparach zwiedzenia

2 Kor. 11:13-14 13. Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, podstępnymi pracownikami, którzy przybierają postać apostołów Chrystusa. 14. I nic dziwnego, sam bowiem szatan przybiera postać anioła światłości.

John Murray i Ned Stonehouse przedstawili Zgromadzeniu Ogólnemu w 1948 r. raport zatytułowany „Darmowa oferta ewangelii”. Stwierdzili, że

„Bóg sam wyraża żarliwe pragnienie spełnienia pewnych rzeczy, których nie zadekretował w swoim niezgłębionym planie. Oznacza to, że istnieje wola realizacji tego, czego nie chciał dekretalnie, przyjemność w stosunku do tego, czego nie raczył zadekretować. To jest rzeczywiście tajemnicze i dlaczego nie doprowadził do spełnienia, w wykonywaniu swojej wszechmocnej mocy i łaski, jaka jest jego żarliwa przyjemność, kryje się w suwerennym planie jego woli. Nie powinniśmy jednak mieć żadnego uprzedzenia do pojęcia, że Bóg pragnie lub ma przyjemność w spełnieniu tego, czego nie chce dekretalnie.” [41]

Musimy zatem wyciągnąć wniosek, że ponieważ gorące pragnienie bóstwa nie zawsze zostaje spełnione, musi to być bóg nieskończenie i żarliwie zawiedziony, który na zawsze będzie istniał w nieszczęściu niespełnionych życzeń.
.

W obornie Ewangelii

Psalm 119:128 Bo wszystkie twoje przykazania uznaję za prawdziwe, a nienawidzę wszelkiej fałszywej drogi.

John Gerstner, w odpowiedzi na ten dokument, powiedział:

„To nie jest 'tajemnica’, ale jawna sprzeczność. …Bóg, gdyby mógł być udaremniony w swoich pragnieniach, po prostu nie byłby Bogiem… Można ze smutkiem powiedzieć, że Westminster Theological Seminary stoi za tym nieporozumieniem dotyczącym doktryny reformowanej, ponieważ nie tylko John Murray i Ned Stonehouse, ale także Cornelius Van Til, R.B. Kuiper, John Frame, a o ile nam wiadomo, wszyscy wykładowcy, opowiadali się za nią.” [42]

W innym miejscu ubolewa:

„Ze łzami w sercu, niemniej jednak z przekonaniem twierdzę, że głęboko się pomylili w The Free Offer of the Gospel (Wolnej ofercie ewangelii) i umarli, jak się wydaje, zanim zdali sobie sprawę ze swojego błędu, który …nadal wyrządza niepoliczalne szkody sprawie Jezusa Chrystusa i głoszeniu Jego Ewangelii.” [43]

Są to mocne słowa byłego ucznia Murraya i Stonehouse’a. Musimy zdać sobie sprawę z prawdziwości tego stwierdzenia i szkód, jakie ten dokument wyrządził i nadal wyrządza. W. Gary Crampton, w odpowiedzi na pogląd Van Tila i jego zwolenników, że „Bóg chce, aby wszyscy ludzie pokutowali, niezależnie od tego, czy z góry ich do tego przeznaczył”, mówi:

„Mówiąc wprost, jest to absurdalne. Nie sposób sobie wyobrazić, aby Bóg szczerze szukał zbawienia tych, których od wieczności postanowił nie zbawiać”.[44]

Oczywiste jest, że Murray, Stonehouse i Van Til trzymali się absurdalnych poglądów hipo-kalwińskich.
.

Wnioski

1 Tym. 6:20 Tymoteuszu, strzeż tego, co ci powierzono, unikaj pospolitej, czczej gadaniny i sprzecznych twierdzeń rzekomej wiedzy

Tak więc Hoeksema, Clark i każdy, kto ośmieliłby się być tak racjonalny, aby zaprzeczyć quasi-arminianizmowi dobrointencyjnej oferty, jest oczerniany jako hiper-kalwinista i racjonalista. Ta kontrowersja przybrała o wiele bardziej złowrogą naturę w XX wieku, co zostanie udokumentowane w dalszej części tej serii.

John W. Robbins stwierdza, że

„samozwańczy uczniowie dr. Van Tila nadal zniesławiają i fałszywie przedstawiają dr. Clarka” [45]

i że

„fałszowanie historii stało się standardem handlowym niektórych zwolenników Van Tila i Seminarium Westminsterskiego”[46].

W rzeczywistości zniesławianie, fałszywe przedstawianie, fałszowanie, a nawet oszukańcza edycja / cenzura (jak zobaczymy) wydają się być nazwą gry dla tych zwolenników hipo-kalwinizmu, którzy, jak się wydaje, przyjęli podejście „po nas choćby potop” aby głosić swoją herezję w kręgach kalwińskich.

Na podstawie, źródło

Przypisy

[29] Więcej informacji na temat historii i punktów kontrowersji można znaleźć w biografii Hermana Hoeksemy autorstwa Gertrudy Hoeksemy, Therefore Have I Spoken (Reformed Free Publishing Co., 1969) oraz w specjalnym wydaniu The Standard Bearer „Reformation of 1924” z 15 października 1995
[30] Herman Hoeksema, Potrójne naruszenie fundamentów prawdy Reformowanej (1924; Komitet Ewangelizacyjny Południowo-Zachodniego Protestanckiego Kościoła Reformowanego, 1992), s. 13
[31] Herman Hoeksema, Miejsce potępienia w głoszeniu Ewangelii (Southwest Protestant Reformed Church Evangelism Committee, 1993)
[32] Herman Hoeksema, Jezus Zbawiciel i zło wynikające z oczerniania Go (Prawda na dziś).
[33] David J. Engelsma, Hiperkalwinizm i powołanie ewangelii (Reformed Free Publishing Association, 1994), s. 5
[34] Herman Hoeksema, Miejsce potępienia w głoszeniu Ewangelii (Southwest Protestant Reformed Church Evangelism Committee, 1993)
[35] Herman Hoeksema, Rogmatyka reformowana (1966; Reformed Free Publishing Association, 1985), s. 334
[36] G.C. Berkouwer, Divine Election (1960; Eerdmans Publishing Co., 1972), s. 228
[37] David J. Engelsma, Hiperkalwinizm i powołanie ewangelii (Reformed Free Publishing Association, 1994), s. 115, 117, 121-122
[38] Morton Smith, były sekretarz Zgromadzenia Ogólnego PCA, w swojej książce Reformed Evangelism (Greenville Presbyterian Theological Seminary, 1994) cytuje Johna Murraya i Neda Stonehouse’a, Marrow Men, a także Iaina Murraya, aby poprzeć swój pogląd, że Bóg kocha wszystkich i pragnie zbawienia wszystkich, a śmierć Chrystusa przyniosła korzyści wszystkim.
[39] Herman Hoeksema, Kontrowersje wokół Clarka-Van Tila (The Trinity Foundation, 1995), s. 2
[40] Tamże, s. 36-37
[41] John Murray i Ned B. Stonehouse, The Free Offer of the Gospel (sprawozdanie w formie broszury dla Piętnastego Zgromadzenia Ogólnego Kościoła Prezbiteriańskiego Prawosławnego), s. 26
[42] John H. Gerstner, Wrongly Dividing the Word of Truth (Wolgemuth & Hyatt, 1991), 127-129. Trinity Book Service (kościoła reformowanego baptysty Ala Martina) wysyła ostrzeżenie wraz z książką Gerstnera, które zawiera następujące słowa: „Dr Gerstner odchodzi od głównego nurtu historycznego kalwinizmu w kwestii wolnej oferty ewangelii. …Nie możemy poprzeć jego podejścia do tematu zadośćuczynienia w odniesieniu do wolnej oferty ewangelii. W rzeczywistości chwalimy prace Stonehouse’a i Murraya na temat wolnej oferty ewangelii”.
[43] John H. Gerstner, Przedmowa, w: Engelsma VIII-IX.
[44] W. Gary Crampton, „Cornelius Van Til: Analiza jego myśli”, The Trinity Review, lipiec 1996: s. 3
[45] John W. Robbins, „Wprowadzenie do twórczości Gordona H. Clarka, część 1”, The Trinity Review, lipiec 1993: s. 2
[46] John W. Robbins, Postscript, w Hoeksema, The Clark-Van Til Controversy, s. 87

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email