Czcisz Boga czy bożka?
Artykuł II Remonstrancji stwierdza o nieograniczonym odkupieniu, to jest że Chrystus umarł za wszystkich ludzi na całym świecie jacy kiedykolwiek żyli bez wyjątku, w tym wszystkich idących do piekła na zatracenie wieczne
“Że, zgodnie z tym, Jezus Chrystus, Zbawiciel świata, umarł za wszystkich ludzi i za każdego człowieka, tak że przez swoją śmierć na krzyżu wyjednał dla nich odkupienie i przebaczenie grzechów; ale że nikt tak naprawdę nie skorzysta z tego przebaczenia grzechów, z wyjątkiem wierzącego…” – źródło
Remonstrancja czyli nawiązująca do koncepcji pelagianizmu i semi-pelagianizmu teologia utworzona przez Arminiusza oparta została o pięć Artykułów. Implikacje Artykuł II
- Bóg Ojciec wyznaczył swego Syna na śmierć na krzyżu bez pewnego i ostatecznego postanowienia zbawienia kogokolwiek
. - Celem śmierci Chrystusa nie było to, by potwierdzić nowe przymierze łaski przez swą krew, lecz tylko to, by nabyć dla Ojca oprawo do ustanawiania z człowiekiem takiego przymierza,
. - Chrystus przez swe zadośćuczynienie nie wyjednał dla nikogo zbawienia, ani wiary, przez którą to zadośćuczynienie Chrystusa ku zbawieniu jest skutecznie nabywane, lecz że nabył Ojcu wyłącznie prawo lub doskonałą wolę do ponownego zajmowania się człowiekiem
. - wszyscy ludzie są przyjęci do stanu pojednania i łaski przymierza, tak że nikt nie jest godzien potępienia z powodu grzechu pierworodnego i że nikt nie zostanie potępiony z jego powodu, lecz że wszyscy są wolni od winy grzechu pierworodnego.
. - Chrystus nie mógł umrzeć, ani nie musiał umierać, i że nie umarł za tych, których Bóg umiłował w najwyższym stopniu i wybrał ich do życia wiecznego, gdyż tacy nie potrzebują śmierci Chrystusa.
Synod w Dort obradował w 1618 roku przez sześć miesięcy po rozpatrzeniu spisanego protestu i wysłuchaniu argumentów uznał nauki Arminiusza i jego naśladowców jako niezgodne z Biblią i wyznaniem Kościoła Holandii. A tak naprawdę posunęli się nawet do tego, że nazwali Remonstrancję i jej doktryny formą pelagiańskiej herezji.
.
Przeciw Artykułowi II
Za kogo nie umarł Chrystus?
Nie jest możliwym, aby święta krew Chrystusa została wylana za kogokolwiek, kto idzie na zatracenie. Z całą pewnością Pismo stwierdza definitywnie o dwóch rzeczywistych osobach, którzy znajdą się w jeziorze ognistym. Jedna z nich już umarła, drugiej czas jeszcze nie nadszedł. Przelanie krwi za Judasza i Antychrysta, a tym samym zadośćuczynienie Bogu za ich grzechy, nie miałoby najmniejszego sensu i byłoby niesprawiedliwe (Bóg ukarałby podwójnie za grzechy). Obaj delikwenci nazwani są synami zatracenia, to oznacza że są zatraceni.
Jednak aby właściwie zrozumieć motywy i sposób działania Boga należy wstępnie odrzucić ludzkie pojecie wolnej woli i sprawiedliwości. Otóż obraz, jaki arminianie wymalowali przed oczami swoich wyznawców jest całkowicie zgodny z ludzką perspektywą ale nie z Bożą.
| Ludzka perspektywa na człowieka | Boża perspektywa na człowieka |
| Żywy duchowo | Martwy duchowo |
| Posiada Libertos – zdolność czynienia tego co właściwe w oczach Bożych | Libertos utracone po upadku |
| Może poszukiwać Boga sam z siebie | Nie może poszukiwać Boga sam z siebie |
| Musi mieć wolność wyboru Boga | Jest niezdolny do wyboru Boga, jest w niewoli grzechu |
| Zbawienie zależne od decyzji człowieka, synergizm | Zbawienie całkowicie zależne od Boga, monergizm |
Mając na uwadze Bożą perspektywę staje się jasne, że człowiek nie jest w stanie przyjść do Boga i wyłącznie interwencja Boża ratuje od zatracenia. Gdy jednak Bóg decyduje o wstrzymaniu łaski względem konkretnej osoby, jej kurs działań zawsze będzie prowadził na zatracenie, a wina za stan rzeczy leży po stronie człowieka.
Jan 3:19 A potępienie polega na tym, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie umiłowali ciemność bardziej niż światłość, bo ich uczynki były złe.
.
Rzym. 3:9-12 9 Cóż więc? Czy przewyższamy ich? Żadną miarą! Ponieważ przedtem dowiedliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Grecy, wszyscy są pod grzechem 10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego 11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
.
Jer. 8:3 I cała reszta ocalałych z tego przewrotnego rodu będzie wybierać raczej śmierć niż życie we wszystkich miejscach, gdzie zostali, kiedy ich wygnałem, mówi PAN zastępów.
.
Przysłów 8:36 Ale kto grzeszy przeciwko mnie, wyrządza krzywdę swojej duszy; wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć.
.
1 Jan 1:8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy.
Bóg nie jest zobligowany aby udzielić łaski każdemu. Jeśli zaś o sprawiedliwość chodzi, lepiej o nią nie prosić, ponieważ wszystkim sprawiedliwie należy się śmierć i wieczne zatracenie. Darem zaś łaski jest życie wieczne. Łaski, której udziela Bóg nie będąc przez nikogo zobligowanym do rozszerzenia zakresu jej działania na wszystkich ludzi.
Rzym. 9:14-16 14 Cóż więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Nie daj Boże! 15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A więc nie zależy to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
Komu łaska nie została udzielona?
Judasz
Pismo przewidziało, że zostanie zatracony, Chrystus ogłosił to Judaszowi, nic nie było w stanie zmienić losu tego człowieka. Nie należał on do wybranych czyli zbawionych.
Jan 17:12 Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.
.
Mat. 26:4 biada człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej byłoby dla tego człowieka, aby się nie urodził.
.
Mat. 27:5 Wtedy rzucił te srebrniki w świątyni i oddalił się, a potem poszedł i powiesił się.
Antychryst
To z całą pewnością człowiek, już chociażby sam fakt, że zostanie zabity świadczy o jego cielesności. Pismo przewiduje, że z całą pewnością znajdzie się on w jeziorze ognistym, nie ma możliwości aby było inaczej. Głupota Remonstancji zakłada, że Chrystus umarł za Antychrysta choć nie ma tu żadnej wątpliwości o jego zatraceniu.
2 Tes. 2:3 Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia;
.
2 Tes. 2:8 Wówczas pojawi się ów niegodziwiec, którego Pan zabije duchem swoich ust i zniszczy blaskiem swego przyjścia.
.
Obj. 2:10 A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków
Rzesze kozłów zatraconych
Bóg zna z imienia każdą osobę, którą oddzieli do ognia wiecznego. Wie dokładnie kto będzie stał po lewej stronie zatracenia. Wie kim będzie każdy przeklęty przez Niego człowiek. Po cóż miałby zatem przelewać swoją krew i cierpieć za grzechy tych ludzi? W imię udowodnienia ludzkiej niezdolności uwierzenia i wyboru Boga?
Mat. 25:31-33, 41 31 Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale i wszyscy święci aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały. 32 I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, a on odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. 33 I postawi owce po swojej prawej, a kozły po lewej stronie... 41 Potem powie i do tych, którzy będą po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany dla diabła i jego aniołów.
Widzimy zatem, że Chrystus nie umarł za wszystkich, z całą pewnością nie za tych, którzy idą na zatracenie.
.
Za kogo umarł Pan Jezus?
Za owce, nie za kozły
Jan 10:15Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce.
Dlatego też kozły nie mogą uwierzyć w dzieło Chrystusa gdy jest im ono otwarcie głoszone, jest to niemożliwe
Jan 10:24-26 24 Wtedy Żydzi obstąpili go i zapytali: Jak długo będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie. 25 Jezus im odpowiedział: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Dzieła, które wykonuję w imieniu mego Ojca, one świadczą o mnie. 26 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
Za swój lud, nie za wszystkie ludy
Mat. 1:21 A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; abowiem on zbawi lud swój od grzechów jego
.
Łuk. 1:77 I żeby jego ludowi dać poznać zbawienie przez przebaczenie mu grzechów;
.
Hebr. 2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu.
Za wybranych z każdego plemienia, ludu, języka i narodu
Obj. 5:9 zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu
Za swój kościół
Nie za świat rozumiany jako każdą osobę jaka stąpała lub będzie stąpać po ziemi
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
.
Efez. 5:25 Chrystus umiłował kościół i wydał za niego samego siebie;
Za wybranych
i aktywnie przeznaczonych do zbawienia lecz nie za pominietych
1 Piotra 2:8-9 8 (Chrystus jest) Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni. 9 Lecz wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości;
Za efektywnie powołanych i przeznaczonych do zbawienia
Hebr. 9:15 I dlatego jest pośrednikiem nowego testamentu, ażeby przez śmierć poniesioną dla odkupienia występków, popełnionych za pierwszego testamentu, ci, którzy zostali powołani,otrzymali obietnicę wiecznego dziedzictwa.
.
Dzieje 13:48 Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.
Za wybranych ze świata, nie za wszystkich
Rzym. 8:33-34 33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia. 34 Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.
.
Jan 17:6 Objawiłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i dałeś mi ich
Za wybranych do przyjścia do pokuty
2 Piotr 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.
Za wszystkich, którzy umarli i żyją w Chrystusie,
Nie za wszystkich na świecie, ponieważ gdyby tak było, wszyscy na świecie musieliby być żywi w Chrystusie a tak nie jest
2 Kor. 5:14-15 14 Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. 15 A umarł za wszystkich (którzy umarli i żyją w Chrystusie), aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
Za ludzi, za którymi się też i wstawia.
Chrystus nie wstawia się za wszystkimi ludźmi, gdyby tak było, wstawiennictwo to odnosiło by nieustanną porażkę ponieważ zdecydowana większość ludzi idzie na zatracenie.
1 Tym. 2:5 Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus; 6 Który wydał samego siebie na okup za wszystkich, na świadectwo we właściwym czasie.
.
Rzym. 8:34 Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.
Konsekwencje Artykułu II herezji Arminiusza
1. Chrystus umarł i cieripał za Judasza, Antychrystusa i każdego, kto idzie na zatracenie; Bóg w takim ujęciu jest niesprawiedliwym sędzią, ponieważ ukarał za te same grzechy swojego Syna oraz grzeszników
2. Skoro Chrystus jest pośrednikiem wszystkich ludzi, to wstawia się za każdą żywą istotą na świecie; zatem mając na uwadze tych, którzy idą na wieczne potępienie, należy rozumieć iż wstawiennictwo to jest nieskuteczne
1 Tym. 2:5 Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus;
.
Łuk. 22:32 Lecz ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara.
.
Rzym. 8:34 Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.
3. To od człowieka rzekomo zależy, czy przyjmie zbawienie zatem na krzyżu nikt nie został zbawiony lecz została co najwyżej otworzona potencjalna możliwość zbawienia; Innymi słowy Chrystus nie dokonał niczego pewnego jeśli o jednostki chodzi
4. Ofiara Chrystusa jest niewystarczająca do zbawienia; brakującym komponentem jest decyzja człowieka – mamy zatem do czynienia ze zbawieniem z uczynków
5. Chrystus jest bezsilny jako Arcykapłan a Jego wstawiennictwo jest bezskuteczne; dwa fragmenty Pisma interpretowane na modłę arminian prowadzą do tej konkluzji
1 Tym. 2:1-5 1 Zachęcam więc przede wszystkim, aby zanoszone były prośby, modlitwy, wstawiennictwa i dziękczynienia za wszystkich ludzi (każda osoba jaka kiedykolwiek żyła i będzie żyć na świecie); 2 Za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne, z całą pobożnością i uczciwością. 3 Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga, naszego Zbawiciela; 4 Który chce, aby wszyscy ludzie (wszystkie osoby jakie kiedykolwiek żyły i będą żyć na świecie) zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. 5 Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik (rolą pośrednika jest wstawiennictwo) między Bogiem a ludźmi (każdą osobą jaka kiedykolwiek żyła i będzie żyć na świecie), człowiek Chrystus Jezus;
.
Rzym. 8:32-34 32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich (wszystkie osoby jak kiedykolwiek żyły i będą żyć na świecie), jakże nie miałby z nim darować nam (wszystkim osobą jakie kiedykolwiek żyły i będą żyć na świecie) wszystkiego? 33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia. 34 Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami (wszystkiimi osobami jakie kiedykolwiek żyły i będą żyć na świecie)
Jeśli wszyscy ludzie rozumiani są jako każda osoba jaka żyła i będzie żyć na świecie to Chrystus bezskutecznie wstawia się za wszystkimi do Ojca, ponieważ wielu idzie na zatracenie. Również ludzka rzekoma wolna wola umożliwiająca podjęcie właściwej decyzji uwierzenia i to bez ingerencji Bożej jest ponad Bożą suwerenną wolą determinującą o zbawieniu konkretnych ludzi a nie wszystkich.
Ojcowie Apostolscy i Ojcowie Kościoła
Klemens Rzymski I wiek
„Bez miłości nic nie jest miłe Bogu, w miłości Pan przyjął nas do siebie, z powodu miłości jaką Chrystus, nasz Pan, obdarza nas oddał swoją krew za nas, swoje ciało za nasze ciała, za nasze dusze.” –List do Koryntian 112
Barnaba I wiek
“Mowa Chrystusa: Widzę, że w ten sposób ofiaruje ciało moje ciało za grzech nowych ludzi, oznacza to osoby szczególne i osobliwe, które powinny być wyzwolone spośród pogan pod dozorem Nowego Testamentu, zwanych nowymi ludźmi, aby odróżnić ich od starożytnych Żydów” – Part 1, s.6, 2024
Polikarp II wiek
1-2. Wespół z wami uradowałem się wielce w Panu naszym Jezusie Chrystusie, żeście mieli okazję przyjąć u siebie te [żywe] wizerunki prawdziwej miłości i odprowadzić ich w dalszą drogę, [gdy odchodzili] spętani świętymi więzami, które są diademem królewskim prawdziwych wybrańców naszego Boga i Pana. A [cieszę się również], że mocny korzeń naszej wiary, sławiony już dawno, trwa aż do dzisiaj i przynosi owoce w Panu naszym Jezusie Chrystusie, który zgodził się za nasze grzechy wyjść naprzeciw śmierci i którego „Bóg wskrzesił, uwalniając z udręk podziemia”. 3. „W Niego to, nie widząc Go, wierzycie z radością niewymowną i pełną chwały”, a do radości tej wielu dojść pragnie. I wiecie, że „łaską jesteście zbawieni, nie dzięki waszym uczynkom”, lecz z woli Boga przez Jezusa Chrystusa.
Ignacy Antiocheński II wiek
„Chrystus cierpiał dla nas abyśmy byli zbawieni, za nasze grzechy. Jezus Chrystus umarł za nas aby wiara w Jego śmierć umknęła przed śmiercią, ponieważ Jezus jest życiem wierzących.” – Ignat. s. ad Smurn. s. 2, 5; Polikarp s. 12; Efezjan s. 17; Romans s. 59; Tralles s. 47; Ep ad Romans s. 59; Apol. Pro Christ 1 s. 45
Justyn Męczennik II wiek
„Jezus umarł za wszelkiego rodzaju ludzi, nie wszystkich ludzi. Jak Jakub służył Labanowi dla bydła, które zostało zauważone różnego rodzaju, tak Chrystus służył nawet na krzyżu dla ludzi wszelkiego rodzaju, o wielu różnych kształtach, zaopatrując ich poprzez Jego krew i tajemnicę krzyża.” – Dialog Tryph s. 364
Ireneusz II wiek
„Jemu słusznie okazujemy chwałę. Nie zna Go nikt, chyba że Syn i ci którym Syn objawił Go, albowiem Syn objawi Go wszystkim, dla których Ojciec będzie znany i bez dobrej woli Ojca, ani też beż pomocy Syna nikt nie może poznać Boga” – Adv Hoeres 1.4 roz. 19 s. 333
Tertulian III wiek
„Tak, w tym ciele, w którym mógłby umrzeć przez ciało, umarł nie przez kościół, ale prawdziwie dla kościoła, zmieniając ciało na ciało i to co jest cielesne na to co jest duchowe.” – Adv Marcion 1,5,9 s. 613
Orygenes III wiek
„I aby dać swoje życie jako okup za wielu, zatem dla wielu, którzy uwierzyli w Niego.” – Kom. do Mateusza s. 422
Laktaniusz IV wiek
„Mówiąc o ukrzyżowaniu Chrystusa, mówi: wyciągnął swe dłonie w swojej namiętności i zmierzył świat aby w tym czasie pokazać, że od wschodu słońca do jego zachodu, wielki lud zebrany ze wszystkich języków i plemion powinien znaleźć się pod Jego skrzydłami i otrzymać wielki i wysublimowany znak na swoich czołach.” – Lactant, Divin, Insytut roz. 26 s.344
Euzebiusz IV wiek
„Do czegóż to słowo MY się odnosi, jeśli nie do tych, którzy wierzą w Niego? Bo tym, którzy w Niego nie wierzą, jest on autorem ich ognia i palenia. Powód przyjścia Chrystusa jest odkupienie tych, którzy mieli być przez Niego zbawieni.”
Juliusz IV wiek
„Syn Boży, poprzez przelanie Jego drogocennej krwi, odkupił swych oddzielonych; są oni uratowani krwią Chrystusa.”
Hilary IV wiek
„Chrystus, został mianowany pośrednikiem w sobie, ad salute ecclessiae, dla zbawienia kościoła, który jest domem Dawida, jako podmiot odkupienia, komentując te słowa: Hosanna Synowi Dawida, zauważa, że słowa uwielbienia wyrażają moc odkupienia bo „Osanna” w jęz. hebrajskim oznacza odkupienie.” – De Trinitae 50:9, s. 116
Epifaniusz IV wiek
„Jeśliś zbawiony… i jeśli jesteś wykupiony krwią, a są przecież tacy, którzy tą krwią nie są wykupieni, O Manesie, ponieważ zapierasz się tej krwi.”
„On dał Swoje życie za Swoje własne owce.”
Augustyn IV wiek
Już poprzednio uczyłem was (Homilia 45.9), które to są owce; bądźcie więc owcami. Stają się owcami, wierząc, są owcami, idąc za pasterzem; są owcami, nie gardząc swym Odkupicielem; są owcami, wchodząc przez bramę; są owcami, wychodząc i znajdując pastwiska; są owcami, zażywając wiecznego życia. Dlatego więc im powiedział: „Nie jesteście z owiec moich.” Bo wiedział, iż na wieczną zgubę są przeznaczeni, a nie za cenę Jego krwi nabyci dla wiecznego życia.”
Hieronim IV wiek
„Nie wszyscy są odkupieni, gdyż nie wszyscy będą zbawieni, lecz tylko resztka.”
„Nie dał On Swego życia za każdego człowieka, ale za wielu, to jest, za tych, którzy uwierzą.”
Teodoret z Cyru V wiek
„On nie popełnił żadnego grzechu, ani też nie znaleziono zdrady w jego ustach”. Należy oczywiście zauważyć, że poniósł on grzechy wielu, nie wszystkich: nie wszyscy przyszli do wiary, więc on usunął grzechy tylko wierzących”.
Beda Czczigodny VII wiek
Pan wstawia się za nami nie słowami, ale poprzez Swoje współczucie wypływające z Jego śmierci, ponieważ wziął na Siebie grzechy, za które nie chciał On potępić Swoich wybranych. – Komentarz do 1 Listu św. Jana 2:1, Migne, PL 93:89-90
Inne źródła
Didache I / II wiek
Didache stwierdza że to Bóg powołuje ludzi do zbawienia oraz to Duch przygotowuje ich serca aby ich powołać.
IV 10
.
„Nie będziesz ze złością wydawał poleceń swojemu niewolnikowi, ani swojej niewolnicy, którzy pokładają nadzieję w tym samym Bogu, [co ty], aby nie przestali bać się Boga, który jest nad [wami] obojgiem, ponieważ nie przyszedł On powołać [ludzi] według ich pozycji, ale tych, których Duch przygotował.”
Synod w Orange 529 rok
Pismo identyfikuje zbawionych jako konkretną grupę. Udajmy się do nauki Synodu w Orange z 529 roku, który ukaże wszczesnochrześcijańskie pojmowanietego zagadnienia
KANON 3 – o suwerennym wyborze do zbawienia
Jeśli ktoś twierdzi, że łaska Boża może być udzielona wskutek prośby człowieka, i że to nie sama właśnie łaska sprawia, że prosimy o nią, ten zaprzecza prorokowi Izajaszowi, oraz Apostołowi, który mówi to samo: Rzym. 10:20 cytując Izaj 65:1 „Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o mnie nie pytali”
.KANON 8 – o skażeniu wolnej woli
Jeśli ktoś utrzymuje, że niektórzy mogą otrzymać łaskę chrztu poprzez miłosierdzie, inni zaś dzięki wolnej woli, która w sposób oczywisty została skażona we wszystkich, którzy narodzili się po upadku pierwszego człowieka, ten daje dowód, że nie posiada prawdziwej wiary. Zaprzecza bowiem, iż wolna wola wszystkich ludzi została osłabiona przez grzech pierwszego człowieka, lub co najmniej uważa, że została osłabiona tylko na tyle, że ludzie wciąż posiadają zdolność zgłębienia tajemnicy wiecznego zbawienia dzięki własnej sile, bez objawienia Bożego. Sam Pan wykazuje, iż jest to sprzeczne z Jego słowami mówiąc, że nikt nie może przyjść do Niego Jan 6:44 „jeśli nie pociągnie go Ojciec, który Mnie posłał” jak również powiedział Piotrowi: Mat. 6:17 „Błogosławiony jesteś Szymonie synu Jonasza, gdyż nie objawiło ci to ciało ani krew, lecz mój Ojciec, który jest w niebie” Apostoł zaś mówi: 1 Kor. 12:3 „Nikt nie może rzec: Jezus jest Panem, jak tylko z Ducha Świętego.”
Waldensi XII wiek
Waldensi byli prześladowaną przez Rzym grupą chrześcijan, która zachowała ortodoksyjną wiarę chrześcijańską, w tym doktrynę ograniczonego odkupienia. Poniżej wycinek creda wiary Waldensów, z XII wieku gdzie jasno jak na dłoni czytamy o zbawieniu nie wszystkich ludzi lecz wyłącznie wybranych od założenia świata. Credo Waldensów jest przejrzystym odbiciem teologii biblijnej. Chrystus oddał swoje życie za wybranych, obok niewybranych przeszedł pozostawiając ich samym sobie. Nic dziwnego zatem, że Waldens Tak wierzył pawowierny kościół w okresie prześladowań przez heretycki kościół rzymski.
Artykuły wiary Waldensów XII wiek
.
„Że Bóg zbawia od zepsucia i potępienia tych, których wybrał od założenia świata, nie ze względu na ich usposobienie, wiarę czy świętość jaką w nich przewidział, ale ze względu na samą łaskę w Chrystusie Jezusie, Jego Synu., przechodząc mimo całej reszty według nieprzezwyciężonego powodu Jego własnej wolnej woli i sprawiedliwości.”
Siłą rzeczy w 1532 roku na Synodzie w Chanforan Waldensi szwajcarscy zjednoczyli się z Kościołem ewangelicko-reformowanym (Synod w Chanforan), było to możliwe ponieważ posidali bardzo zbliżone do siebie doktryny. Słowo Boże przekazane przez Pismo, potwierdzone przez Ojców Apostolskich i Ojców Kościoła a zachowane przez okres prześladowań okazało tym samym Słowem, jakie na nowo odkryła Reformacja. Arminianizm z jego Remonstracją to ciało obce w Kościele Chrystusa, to zarzewie herezji.
Katechizm Heidelberski 1562
Pytanie 52: Jaka pociecha płynie dla ciebie z faktu, że Chrystus „przyjdzie sądzić żywych i umarłych”?
.
Otóż w każdej trosce i prześladowaniu mogę z podniesioną głową czekać na Tego, który stanął przed Bożym Sądem zamiast mnie i zdjął ze mnie wszelkie przekleństwo, na Tego, który przyjdzie z niebios jako Sędzia, aby skazać na wieczne potępienie wszystkich swoich i moich wrogów, a mnie wraz z wszystkimi wybranymi zabrać z sobą do wiecznej chwały i radości. Gal.3:13; Fil.3:20; Mt.25:34; 2 Tym.4:8.
39 Artykułów Kościoła Anglii 1571 rok
Artykuł 17 dotyczący Predestynacji i Elekcji:
.
Predestynacja do życia jest wiecznym celem Boga, zgodnie z którym (przed założeniem fundamentów świata) nieustannie dekretuje nam swą radą tajemnicę, aby uwolnić od przekleństwa i potępienia tych, których wybrał w Chrystusie spośród ludzi, i aby przyprowadzić ich przez Chrystusa do wiecznego zbawienia, jako naczynia przeznaczone ku czci. Dlatego też ci, którzy zostaną obdarzeni tak wspaniałą korzyścią Bożą, zostaną powołani zgodnie z Bożym zamysłem przez Jego Ducha działającego w odpowiednim czasie: przez Łaskę są posłuszni powołaniu: są usprawiedliwieni za darmo: stają się synami Bożymi przez adopcję: są upodobnieni do obrazu jego jednorodzonego Syna Jezusa Chrystusa: postępują religijnie w dobrych uczynkach, a na koniec dzięki miłosierdziu Bożemu osiągają wieczne szczęście.
Synod w Dort 1618-1619
W podobnym tonie przemawiają artykułySynodu w Dort
Rozdział I
.
ARTYKUŁ 15
Tym, co szczególnie wskazuje i poleca nam wieczną i niezasłużoną łaskę wybrania jest wyraźne świadectwo Pisma Świętego, iż nie wszyscy, lecz tylko niektórzy są wybrani, podczas gdy inni mocą odwiecznego wyroku zostają pominięci, których Bóg, w swym suwerennym, najsprawiedliwszym, nienagannym i niezmiennym upodobaniu postanowił zostawić w powszechnej nędzy w którą z własnej woli wpadli, i nie dać im zbawiającej wiary i łaski nawrócenia, lecz pozwalając im w swym sprawiedliwym osądzie, by kroczyli swymi własnymi drogami i na koniec, dla ogłoszenia Swej sprawiedliwości, potępić i ukarać ich na wieczność nie tylko z powodu ich niewiary, lecz także za ich wszystkie inne grzechy. Jest to wyrok odrzucenia, który w żaden sposób nie czyni Boga autorem grzechu (sama myśl o tym jest bluźnierstwem), lecz ogłasza, iż jest On strasznym, nienagannym i sprawiedliwym Sędzią i Mścicielem grzechu.
.
Rozdział II
.
ARTYKUŁ 8Taki był bowiem suwerenny zamysł i najłaskawsza wola i cel Boga Ojca, aby ożywiająca i zbawiająca skuteczność najcenniejszej śmierci swego Syna objęła wszystkich wybranych, aby dając wyłącznie im dar wiary usprawiedliwiającej, przyprowadzić ich pewnie do zbawienia; to znaczy, że wolą Bożą było, aby Chrystus przez krew krzyża, przez którą utwierdził nowe przymierze, skutecznie wykupił z każdego ludu, plemienia, narodu, oraz języka wszystkich tych, i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani mu przez Boga Ojca;
Westminsterskie Wyznanie wiary 1658 rok
Rozdzia 3. Odwieczne Boże postanowienie
.
V. Zanim świat został stworzony, Boży odwieczny i nieodmienny zamiar, który powstał w tajemnicy Jego mądrości i według upodobania Jego woli, sprawił, że Bóg wybrał w Chrystusie pewną część ludzkości do wiecznej chwały. Jedynie ze Swojej wolnej łaski i miłości przeznaczył tych wybranych ludzi do życia, nie przewidując w nich wiary, dobrych uczynków, wytrwałości i podobnych rzeczy jako podstawy Swojej decyzji – wszystko to na chwałę Jego łaski.
.
VI. Bóg nie tylko wyznaczył wybranych do chwały zgodnie z odwiecznym i niezależnym postanowieniem swojej woli, lecz również uprzednio przeznaczył środki do spełnienia tego zamiaru. Jego wybrani, uczestnicząc w upadku Adama, zostaną w odpowiednim czasie odkupieni przez Chrystusa i rzeczywiście powołani do wiary w Chrystusie dzięki pracy Ducha Świętego. Zostaną usprawiedliwieni, usynowieni, uświęceni i poprowadzeni „mocą Bożą przez wiarę ku zbawieniu”. Nikt oprócz wybranych nie zostanie odkupiony, powołany, usprawiedliwiony, usynowiony, uświęcony ani zbawiony.
.
VII. Na chwałę Swojej sprawiedliwości Bóg zechciał okiyć resztę ludzkości hańbą i gniewem. Uczynił to za jej grzechy, według niepoznawalnego zrządzenia Swojej woli, przez którą, gdy zechce, rozciąga i utrwala łaskę oraz dla chwały Swojej suwerennej władzy nad stworzeniami.
Londyńskie Baptystyczne Wyznanie Wiary 1689 rok
Rozdział 3
.
3. Przez swoje postanowienie i dla okazania chwały Bóg przeznaczył (uprzednio ustanowił) pewnych ludzi i aniołów do wiecznego życia przez Chrystusa, objawiając w ten sposób swoją łaskę. Inni, których pozostawił na zatracenie w grzechach, okazują postrach Jego sądu. Mt 25:34; Rz 9:22-23; Ef 1:5-6; 1 Tm 5:21; Jud 4.
.
4. Aniołowie i ludzie, którzy podlegają Bożemu przeznaczeniu, są jasno i nieodmiennie wyznaczeni, a ich liczba jest na zawsze ustalona. J 13:18; 2 Tm 2:19.
.
5. Zanim świat został stworzony, Boży nieodmienny zamiar, który powstał w tajemnicy Jego mądrości i według upodobania Jego woli, sprawił, że Bóg wybrał (powołał) w Chrystusie pewną część ludzkości do wiecznej chwały. Jedynie z Jego wolnej łaski i miłości przeznaczył tych wybranych ludzi do życia, chociaż nie było w nich niczego, co mogło spowodować, aby ich wybrał. Rz 8:30; 9:13,16; Ef 1:4,9,11; 2:5,12; 1 Tes 5:9; 2 Tm 1:9.
J. I Packer
“Arminianizm jest „naturalny” w pewnym sensie, w którym reprezentuje charakterystyczne wypaczenie nauczania Biblii przez upadły umysł człowieka.”
“Teologia zawarta w remonstrancji opiera się na dwóch założeniach filozoficznych:
– po pierwsze — ponieważ Biblia uważa wiarę za wolny i odpowiedzialny akt człowieka, nie może więc być ona powodowana przez Boga, lecz jest sprawowana niezależnie od niego;
– po drugie — ponieważ Biblia uważa wiarę za element obligatoryjny ze strony tych wszystkich, którzy słuchają ewangelii, wobec tego zdolność do uwierzenia musi być uniwersalna.
Stąd też utrzymywali oni, że Pismo Święte należy tak interpretować, by wykazać, że naucza ono następujących pięciu punktów:
- Człowiek nigdy nie jest tak dogłębnie skażony przez grzech, aby nie mógł uwierzyć ewangelii, kiedy jest mu ona zwiastowana.
- Człowiek nie jest też tak dogłębnie kontrolowany przez Boga, aby nie mógł jej odrzucić.
- Bóg uprzednio wiedział, którzy sami z siebie uwierzą i to właśnie ich wybiera do zbawienia.
- Śmierć Chrystusa nie zapewniła zbawienia nikomu, gdyż nie zabezpieczyła nikomu daru wiary (nie ma takiego daru). Śmierć ta raczej otworzyła możliwość zbawienia każdemu, kto uwierzy.
- Wierzący odpowiedzialni są za zachowanie siebie w stanie łaski poprzez zachowanie wiary — ci którzy tego nie dopełnią odpadają i są zgubieni.
W ten sposób arminianizm uzależnił zbawienie człowieka w ostatecznym rozrachunku od człowieka, zaś zbawienną wiarę uważano w całości jako dzieło człowieka, nie zaś Boga w nim.”
J.I. Packer Introductory Essay to John Owen’s Death of Death in the Death of Christ, s. 4.
Ch. H. Spurgeon
“Myślę że nie możemy również głosić ewangelii, dopóki nie oprzemy głoszenia na celowym i szczególnym odkupieniu Jego wybranych ludzi za których Chrystus zapłacił na krzyżu; nie mogę również pojąć ewangelii według której święci mogą odpaść po tym jak zostali wezwani, a dzieci Boże mogą cierpieć płonąc w ogniu potępienia.”
„Czy nie zauważacie tego od razu, że to jest legalizm – że to jest uzależnienie naszego zbawienia od uczynków – że to doprowadza do tego, że nasze życie wieczne jest uzależnione od tego co robimy? Mało tego, sama doktryna usprawiedliwienia, której naucza się w Arminianizmie, jest niczym innym jak doktryną zbawienia przez uczynki… “
„Nawet w małym ułamku nie służę Bogu Arminian; nie mam z nim nic wspólnego, i nie zegnę kolana przed baalem którego ustawili; nie jest on moim Bogiem, ani nigdy nie będzie; nie obawiam się go, ani nie drżę w jego obecności… Bóg który dzisiaj coś mówi, a zaprzecza jutro, który dzisiaj usprawiedliwia, a jutro potępia… nie ma nic wspólnego z moim Bogiem nawet w najmniejszym stopniu. Może mieć coś wspólnego z astartą, czy baalem, ale z Jahwe nigdy nie miał, i mieć nie może.”
Augustus Toplady
„Jeśli podsumujemy wszystkie przedstawione dowody to możemy wskazać, że arminianizm wywodzi się z kościoła Rzymskiego i prowadzi do tego samego dołu, z którego został wydobyty.”
John MacArthur
“Naprawdę myślę, że teologia Arminian, w największej części, jest środkiem by pozbawić Boga odpowiedzialności. Ostatecznie, Bóg nie jest odpowiedzialny za zło, ty jesteś. To tak naprawdę nie pomaga, ponieważ dlaczego Bóg stworzył istoty, które byłyby odpowiedzialne za zło, wiedząc, co by zrobili? To tylko sprowadza odpowiedzialność z powrotem na niego
Arminianie nie wierzą, że Bóg zrządził zło. Oni nie zaprzeczają mocy Bożej, oni by ją potwierdzili. Oni nie zaprzeczają jego wiedzy, oni by ją potwierdzili. Oni nie zaprzeczają, że Bóg powinien być sławiony za zbawianie grzeszników. Jednak panika ich uderza, ponieważ nie mogą pozwolić Bogu być odpowiedzialnym za zło.
Jeśli chcesz uprawiać teologię Arminian, czy też teologię przeciwną reformacji, przeciwną Kalwinizmowi, czyli taki rodzaj teologii, który zaprzecza Bożej suwerenności oraz zaprzecza temu, że narodzenie na nowo jest w pełni dziełem Bożym, taki rodzaj teologii, który mówi, że człowiek jest suwerenem, jest odpowiedzialny za swoje własne życie, dokonuje własnych wyborów, stał się grzesznikiem z wyboru, i że wierzy bo tak wybrał, i praktykuje wiarę bo tak chce, i że jest zbawiony bo sam tego chce. To wszystko znajduje się w Arminianizmie, to jest że nie możemy czynić Boga odpowiedzialnym za zło.
Naprawdę myślę, że teologia Arminian, w największej części, jest środkiem by pozbawić Boga odpowiedzialności. Ostatecznie, Bóg nie jest odpowiedzialny za zło, ty jesteś. To tak naprawdę nie pomaga, ponieważ dlaczego Bóg stworzył istoty, które byłyby odpowiedzialne za zło, wiedząc, co by zrobili? To tylko sprowadza odpowiedzialność z powrotem na niego.
Popularnym sposobem dzisiaj ludzie tej kategorii którzy nie chcą by Bóg był odpowiedzialny za zło na świecie jest powiedzieć, iż
- albo Bóg nie miał wiedzy, że zło nadchodzi,
- albo niema mocy by się nim zająć.
Jedno albo drugie.
- albo w swoim stworzeniu stworzył wszystko idealne i nie wiedział o przyszłym istnieniu zła,
- albo wiedział, lecz nie miał mocy by je powstrzymać,
- albo celowo ograniczył swoją moc zatrzymania zła dla jakiegoś większego celu.
To jest rodzaj argumentów z którymi musisz zmierzyć się w tym sporze.
- albo Bóg nie wiedział,
- albo nie miał mocy,
- albo wybrał by nie używać swojej mocy, ponieważ miał w zamyśle coś ważniejszego niż zło, coś o większej wartości.
Ten rodzaj krytyki ma na celu pozbawić Boga odpowiedzialności, jednak naprawdę tworzy Boga, który nie jest wszechwiedzący. Tworzy Boga, który nie jest wszechmocny.
Bóg mógł zapobiec złu, lecz chciał, a to po to, żeby istniała wolna wola. I kiedy pozwolił jej istnieć zaistniało też zło, ponieważ wolne i samorządne stworzenia wybrały zło A ponieważ wolna wola była ważniejsza niż wyeliminowanie zła, zło istnieje. Zło istnieje, ponieważ Bóg wywyższa wolną wolę. Bóg przywiązuje większą wagę do wolnej woli, tak że musiał pozwolić na możliwość zła by zachować ważniejszą autonomię, która chroni go od niesprawiedliwości.
Znowu sprowadza się to do tego, że Bóg nie może być za nic odpowiedzialny, tak więc największym dobrem w stworzeniu jest wolna wola… anioły mają wolną wolę, przynajmniej początkowo, ludzie mają wolną wolę, podejmują wybory, to jest większe dobro, to jest większa wartość dla Boga nawet jeśli znaczy, że istnieje zło i grzech. Ludzie muszą posiadać samookreśloną wolność by działać. Jeśli Bóg działa jako główny powód dla ludzkich wyborów, nie byliby wolni. Jeśli Bóg by zdecydował byli by oni przymuszeni i zmuszeni i to by naruszyło ich wolę a my powinniśmy mieć całkowicie wolną wolę. To jest największe dobro.
To znowu usuwa z Boga odpowiedzialność. Lecz znowu wymaga stworzenia sobie boga – Posłuchajcie tego – który ceni twoją wolę ponad swoją. To jest tworzenie Boga, który ceni każdego ponad siebie i to nie jest Bóg, o którym właśnie przeczytałem w Piśmie. Poza tym, jeśli Bóg wiedział, że ludzie wybraliby grzech i piekło, dlaczego w ogóle ich stworzył? Dlaczego zaprojektował wolną wolę? Mógł zdecydować co było najszlachetniejszą z cnót, po co tworzyć wolną wolę, jeśli ma to się skończyć w taki sposób by musiał tworzyć plan B tylko po to by naprawić to co zniszczyły miriady wolnych wól?
Tak więc widzicie, że autonomiczna teodycea jako kategoria musi zaprzeczyć bezpośredniemu zaangażowaniu Boga jakie jest objawione w Starym testamencie.
- Czy On nie wie co ludzie zamierzają zrobić?
- Czy danie im wolności by to zrobić jest ważniejsze niż istnienie zła?
Jeżeli Bóg ma i wiedzę, i moc, to musiał dać ludziom początkowo wolną wolę i wiedział dokładnie co by z nią zrobili i dał im ją, a więc na końcu musiał zarządzić zło. To nie rozwiązuje żadnego problemu a tylko umniejsza chwale Boga.
- Stworzyć Boga, który ma limitowaną wiedzę,
- Stworzyć Boga, który ma limitowaną moc,
- Stworzyć Boga, którego bardziej interesuje wola każdego jednego człowieka bardziej niż jego samego
To jest stworzyć Boga, który nie jest Biblijnym Bogiem.
Jeżeli Bóg nie ma całkowitej kontroli nad złem, jeżeli nie On je zarządził i jeżeli nie ma go pod kontrolą w każdej milisekundzie historii, to cały ten wszechświat jest poza kontrolą w najbardziej istotnym punkcie. Jeżeli Bóg nie ma całkowitej kontroli, to jak i kiedy posiądzie wiedzę i moc, by uzyskać tę kontrolę?
Zapytałbym się was czy wolelibyście mieć Boga, który próbuje zdobyć kontrolę nad złem, czy Boga, który ma kontrolę nad złem? Wybierzcie sami, ale Bóg Biblii ma całkowitą kontrolę nad złem dla swoich własnych celów.
Jest to naprawdę herezją powiedzieć, że świat jest pełen zła poza z góry ustalonym planem i celem Boga, który jest wysoko ponad wyborami człowieka.
Jak ewangelię wyobrażają sobie arminianie? Otóż Bóg zsyła do każdego człowieka linę na wysokości wyciągnięcia ręki. I teraz człowiek decyduje, czy tej liny się złapie. Oni to nazywają wolną wolą matrwej duchowo istoty. Bóg uczynił swoją część zbawienia, Jego dziełem był krzyż. Dziełem człowieka jest “uchwycenie się” krzyża, to druga część zbawienia, ludzki wysiłek, ludzki uczynek niezbędny aby mogło dojść do udzielenia szansy na zbawienie. Jest to synergizm zbawienia. Bóg czyni pewną część wysiłku a człowiek dodaje swoją część (synergizm).
James White
“Wierzę, że zasadnicza różnica między biblijną ewangelią, jakiej reformatorzy nauczali, a ewangelią jaka jest nauczana przez Rzym, trafia do sedna sprawy którym jest kwestia czy to Bóg i tylko Bóg zbawia, czy też jest to wspólny wysiłek synergistyczny wysiłek, w którym Bóg przyczynia się do X wysiłku, ale bez pomocy człowieka nie może być mowy o pełnym i całkowitym zbawieniu. To była wtedy kwestia sporna, a potem pokolenia reformatorów zobaczyły, że ci, którzy przeciwstawiają się naszmu głoszeniu, mają synergiczny punkt widzenia prowadzący spowrotem do Rzymu. I dlatego nie próbuję użyć argumentu, że jesteś po złej stronie. Po prostu zwracam uwagę na to w tej konkretnej kwestii, w kwestii suwerenności łaski i śmierci człowieka w grzechu. Są to dwa bardzo różne punkty widzenia, a w czasie reformacji brzmiałbyś tak, jakbyś stał po stronie Erasmusa przeciwko Lutrowi w tej konkretnej sprawie, nawet gdybyś zgodził się z Lutrem w 90% pozostałej doktryny.”
Teraz ten w pewien sposób ilustruje to, o czym mówię. Ponieważ ja nie wierzę i kalwiniści nie wierzą, że człowiek jest na dnie studni, a Bóg dynda liną nad nim. I że sprawa jest taka, że dla wybranych Bóg kładzie linę na dół tak, aby gość mógł ją chwycić, a dla niewybranych nie umieścił jej wystarczająco blisko, gdzie mógłby ją chwycić. Różnica polega na tym, że z perspektywy reformowanych gość na dnie studni nie żyje. Nie żyje od dawna. Zaszło już stężenie mięsni, mech rośnie na nim, a ty możesz rzucić wszystkie liny, jakie tylko chcesz, a to nie będzie miało znaczenia, ponieważ gość jest sztywny. On należy do kostnicy. On jest martwy. Reformowana koncepcja polega na tym, że Bóg Ojciec trzyma drabinkę linową, a Pan Jezus schodzi po drabinie, wybiera człowieka, wskrzesza go do życia duchowego i wyciąga go ze studni. I że robi to dla określonych wybranych ludzi.
Zobacz w temacie
