Nagroda łaski, część 1

utworzone przez | gru 19, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Biblijna obietnica nagrody

Psalm 18:17  Nagrodził mnie PAN według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk

Wybitny argument przemawiający za zasługującym charakterem dobrych uczynków wierzących, którego jeszcze nie rozważaliśmy, jest biblijne nauczanie, że Bóg nagradza dobre uczynki swego ludu. Jednym z głównych argumentów kościoła rzymskokatolickiego na rzecz twierdzenia, że dobre uczynki wiernych zasługują u Boga i że w związku z tym usprawiedliwienie nie następuje przez samą wiarę, ale przez wiarę i dobre uczynki, jest niezaprzeczalne nauczanie biblijne, że Bóg nagradza dobre uczynki.

Z tego powodu Katechizm Heidelberski kończy swoje wyjaśnienie i obronę usprawiedliwienia przez wiarę pytaniem:

„Czy spełniając dobre uczynki nie zdobywamy jednak jakiejś zasługi, skoro Bóg chce jednak wynagrodzić w tym i w przyszłym życiu?”[1]

Argumentacja Rzymu jest prosta i jasna.

  • Biblia naucza o nagrodzie za dobre uczynki.
    .
  • Nagroda oznacza, że te dobre uczynki zasługują na uznanie.
    .
  • Jeśli dobre uczynki zasługują u Boga, usprawiedliwienie nie następuje wyłącznie przez wiarę i samą łaskę, ale przez wiarę oraz uczynki i zasługę grzesznika.

Krótko mówiąc, biblijna prawda o nagrodzie za uczynki obnaża doktrynę o usprawiedliwieniu przez samą wiarę jako błędną. W obronie rzymskiej nauki o usprawiedliwieniu z uczynków, przeciwko Reformacji Protestanckiej, Sobór Trydencki zadekretował:

Życie wieczne należy proponować tym, którzy dobrze do końca pracują i mają nadzieję w Bogu, zarówno jako łaskę miłosiernie obiecaną synom Bożym przez Jezusa Chrystusa, jak i jako nagrodę zgodną z obietnicą samego Boga, aby być wiernie oddanym swoim dobrym uczynkom i zasługom.[2]

Na poparcie tego odwołania do biblijnej nauki o nagrodzie za dobre uczynki, jako podstawy rzymskiej nauki o zasługach dobrych uczynków, a tym samym doktryny o usprawiedliwieniu z wiary i uczynków, Trydent odwołał się do fragmentów Pisma Świętego, które uczą o nagrodzie za dobre uczynk, w tym

Mat. 10:42 A kto poda jednemu z tych małych choćby kubek zimnej wody w imię ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci swojej nagrody.
.
1 Kor. 4:5 Dlatego nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który oświetli to, co ukryte w ciemności, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga.
.
Mat. 16:27 Syn Człowieczy przyjdzie bowiem w chwale swego Ojca ze swoimi aniołami i wtedy odda każdemu według jego uczynków.

Rzymska interpretacja Pisma jest zgubna i odcina od zbawienia.

Reformowana odpowiedź

Wiara Reformowana nie zaprzecza oczywiście, że Bóg nagradza i rzeczywiście nagradza już w tym życiu dobre uczynki swego wybranego i usprawiedliwionego ludu. W wielu miejscach Biblia uczy, że Bóg wynagrodzi dobre uczynki swego ludu, zwłaszcza te, które polegają na cierpieniu ze względu na Chrystusa, ale także za tak pozornie błahe dzieło, jak podanie w imię Jezusa Chrystusa spragnionemu bliźniemu kubka zimnej wody.

Takie znaczenie ma kwestia nagrody za dobre uczynki w sporze o usprawiedliwienie i takie jest znaczenie prawdy o nagrodzie dla życia chrześcijańskiego, że temat ten zasługuje na osobny mu rozdział w książce o usprawiedliwieniu.

W Ewangelii Mateusza 5:10–12 Chrystus obiecuje wielką nagrodę obywatelom królestwa niebieskiego za to, że znoszą hańbę i prześladowanie z jego powodu: „Radujcie się i weselcie, bo wielka jest wasza nagroda w niebie”.

Mat. 5:10–12 10. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie z powodu sprawiedliwości, ponieważ do nich należy królestwo niebieskie. 11. Błogosławieni jesteście, gdy z mego powodu będą wam złorzeczyć, prześladować was i mówić kłamliwie wszystko, co złe, przeciwko wam. 12. Radujcie się i weselcie, ponieważ obfita jest wasza nagroda w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.

Objawienie 11:17–18 obiecuje, że podczas sądu ostatecznego Bóg da nagrodę swoim sługom, prorokom, świętym i tym, którzy boją się jego imienia.

Obj. 11:17-18 17. Mówiąc: Dziękujemy tobie, Panie Boże Wszechmogący, który jesteś i który byłeś, i który masz przyjść, że wziąłeś swą potężną moc i objąłeś królestwo. 18. I rozgniewały się narody, i nadszedł twój gniew i czas osądzenia umarłych, i oddania zapłaty twoim sługom prorokom i świętym oraz tym, którzy się boją twego imienia, małym i wielkim, i zniszczenia tych, którzy niszczą ziemię.

W Ewangelii Mateusza 16:27 Jezus obiecuje, że odpłaci każdemu według jego pracy.

Mat. 16:27 Syn Człowieczy przyjdzie bowiem w chwale swego Ojca ze swoimi aniołami i wtedy odda każdemu według jego uczynków.

W Mateusza 25:21, 23 Pan nagradza swoich „dobrych i wiernych” sług za ich dobre uczynki, ustanawiając ich władcami „wielu rzeczy” w nowym świecie.

Mat. 25:21-23 21. I powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! W niewielu rzeczach byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana. 22. Przyszedł i ten, który otrzymał dwa talenty i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem. 23. Powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Ponieważ byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana.

Ewangelia Mateusza 25:31-46, opis Sądu Ostatecznego, uczą, że Chrystus sędzia nagrodzi owce po swojej prawicy za ich pracę polegającą na nakarmieniu głodnych braci i sióstr Chrystusa, okazaniu im gościnności, odwiedzaniu ich w więzieniu, i inne akty miłosierdzia.

List do Hebrajczyków 6:10 zapewnia walczących hebrajskich chrześcijan, że Bóg nie jest nieprawy, aby „aby miał zapomnieć o waszym dziele i trudzie miłości, którą okazaliście dla jego imienia, gdy służyliście świętym i nadal służycie”.

W znaczącym fragmencie, zwłaszcza dla szafarzy Słowa i sakramentów, Paweł odnosi się do pasterzy prawdy o nagrodzie za dobre uczynki. Każdy kaznodzieja otrzyma od Chrystusa swoją nagrodę według własnej pracy (1 Kor. 3:8). W tym kontekście Apostoł ostrzega niektórych kaznodziejów, którzy są odrodzonymi dziećmi Bożymi, ale których praca jest tandetna, że zostaną zbawieni, ale ich praca zostanie spalona i poniosą stratę, oczywistą utratę elementu nagrody, którą Chrystus da sumiennym sługom

1 Kor. 3:15 Jeśli zaś czyjeś dzieło spłonie, ten poniesie szkodę. Lecz on sam będzie zbawiony, tak jednak, jak przez ogień.

Listy do siedmiu kościołów w Objawieniu 2 i 3 są pełne obietnic nagrody Chrystusa za wierną pracę, zarówno przez Kościół, jak i poszczególnych członków. Istnieją również ostrzeżenia dotyczące odpłaty za niewierność. To tylko kilka fragmentów, które uczą o Bożej nagrodzie za dobre uczynki. Już sama liczba takich fragmentów wskazuje na wagę prawdy o dobrych uczynkach w Ewangelii chrześcijańskiej i w odniesieniu do życia chrześcijańskiego.
.

Natura nagrody

Jeśli chodzi o naturę nagrody, to znaczy z czego się ona składa, Pismo Święte wyraźnie wyjaśnia, że nagrodą będzie samo życie wieczne w zmartwychwstałym ciele i duszy w nowym stworzeniu. Nagrodą będzie nadchodzące, doskonałe zbawienie — błogość komunii z Bogiem w obecności Jezusa Chrystusa i chwała panowania z Chrystusem nad wszystkim. Dla owiec po prawicy Chrystusa na Sądzie Ostatecznym nagrodą za ich dobre uczynki będzie odziedziczenie królestwa i „życia wiecznego”

Mat. 25:34, 46
.
34. Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata.

46. I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.

List do Rzymian 2:6–11 uczy, że Bóg odda nagrodę „życia wiecznego” tym, „którzy przez cierpliwe trwanie w dobrym czynieniu szukają chwały i czci, i nieśmiertelności”.

Nie odwołując się do żadnego innego fragmentu, Kolosan 3:23–24 wyraźnie określa nagrodę za dobre uczynki jako „dziedzictwo”: „otrzymacie dziedzictwo jako zapłatę”.

Kol. 3:23-24 23. A wszystko, co czynicie, z serca czyńcie, jak dla Pana, a nie dla ludzi; 24. Wiedząc, że od Pana otrzymacie dziedzictwo jako zapłatę, gdyż służycie Panu Chrystusowi.

Ponieważ według rzymskich katolików Biblia uczy, że nagrodą za dobre uczynki świętych jest życie wieczne, z rzymskokatolickiej doktryny o zasłużonej nagrodzie wynika, że dobre uczynki zasługują na życie wieczne, czyli zasługują na nie, z całą jego błogością i chwałą. Jeśli nasze dobre uczynki zasługują na nagrodę, chluba wszystkich, którzy zostaną zbawieni, będzie zawsze brzmieć:

„Zasłużyłem na to zbawienie moimi dobrymi uczynkami”.

Będą krzyczeć w obecności Boga i w obliczu Jezusa Chrystusa w ostatni dzień świata i na wieki: „Zbawienie jest ode mnie”, a nie „Zbawienie jest od Pana”.

Broń nas od tego Boże!
.

Zróżnicowanie nagród

Mat. 25:28 Dlatego odbierzcie mu ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów.

Prawda o nagrodzie obejmuje jeszcze jedną ważną cechę. Będą stopnie chwały życia wiecznego i błogosławieństwa doskonałego zbawienia. Te stopnie błogości i chwały będą współmierne do dobrych uczynków, których lud Boży dokonał w swoim ziemskim życiu. W miarę jak pracowali z miłości do Boga i bliźniego oraz według dobrych uczynków, jakie pełnili, otrzymają od Chrystusa sędziego

  • wspanialszą chwałę
    ,
  • bardziej zaszczytną odpowiedzialność
    .
  • i wyższe miejsce w wiecznym królestwie Chrystusa w nowym stworzeniu.

Wszyscy wybrani, usprawiedliwieni i uświęceni chrześcijanie otrzymają to samo zbawienie i życie wieczne. Wszyscy będą doskonale błogosławieni i szczęśliwi. Wszystko będzie chwalebne. A błogość i chwała będą nagrodą za dobre uczynki, które wszyscy spełnili. Albowiem na sądzie ostatecznym okaże się, że wszyscy w jakiś sposób spełnili dobre uczynki, choć być może dopiero przed ostatnim tchnieniem wyznawali Chrystusa, jak to miało miejsce w przypadku złoczyńcy, który został ukrzyżowany z Chrystusem.
.

Różne stopnie kary w piekle

Będą jednak różne stopnie chwały, tak jak będą różne stopnie wstydu i cierpienia w piekle, stosownie do niegodziwych uczynków potępionych.

A) Kara dla mężczyzny lub kobiety, którzy w niewierze odrzucili Chrystusa, mimo że urodził się i wychował w sferze przymierza, będzie surowsza niż kara dla poganina, który jedynie pogardzał objawieniem Boga w naturze.

Hebr. 10:29 Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?

B) Jezus ostrzegł uczonych w Piśmie i faryzeuszy, że czeka ich „większe potępienie”

Mat. 23:14 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo pożeracie domy wdów i dla pozoru odprawiacie długie modlitwy. Dlatego otrzymacie surowszy wyrok.

C) „Według jego uczynków” Babilon spotka „podwójna” kara. Ta bardzo surowa kara jest wyraźnie nazwana „nagrodą” Babilonu:

Obj. 18:6 Odpłaćcie jej, jak i ona odpłacała wam, i oddajcie jej w dwójnasób według jej uczynków.

Stopnie chwały

Jak będą stopnie wstydu i cierpienia w piekle, zależnie od zła uczynków potępionych grzeszników, tak też będą stopnie chwały i błogości, którymi będą się cieszyć wybrani święci. Te stopnie chwały i błogości będą odpowiadać dobrym uczynkom świętych.

A) Prorocy i Apostołowie będą bardziej chwalebni niż my.  Szafarz, który pracował ofiarnie i pilnie w posłudze duszpasterskiej, będzie bardziej chwalebny niż ten, który zbytnio szukał wygody i luksusu, ofiarowując swoją pracę przygotowania kazania, nauczania katechizmu i odwiedzania potrzebujących powierzchownie.

Co do reszty, wskazane jest, aby nie próbować konkretnego zastosowania prawdy o nagrodzie za dobre uczynki.

Mat. 19:30 A wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.

B) Wielu, którzy byli pierwsi w tym życiu, będzie ostatnimi w życiu przyszłym. Niektórzy, którzy byli ostatnimi w królestwie w historii, będą pierwszymi w królestwie w jego wiecznej formie. Nagradzanie swego ludu będzie częścią wielkiego dzieła Chrystusa jako sędziego. Tylko on ma niezbędną wiedzę, aby właściwie nagradzać.

C) Wielu świeckich mężczyzn i kobiet, którym w historii Kościoła nie poświęcano zbyt wiele uwagi, będzie bardziej chwalebnych niż niejeden duchowny, który otrzymał pochwałę od mężczyzn.

D) Żona i matka, które cierpliwie znosiły szorstkiego męża, a nawet niewierzącego męża,ze względu na Boga, wychowywały swoje dzieci w bojaźni Bożej i modliły się dzień i noc, choć jej współświęci uważali to za coś oczywistego, będzie bardziej chwalebna niż niejeden profesor teologii.

E) Ponieważ w przypadku Chrystusa duże znaczenie ma jakość i warunki dzieła, a nie tylko ilość, złoczyńca na krzyżu, który wyznał Chrystusa – który jako jedyny wyznał Chrystusa, gdy Zbawiciela zaparto się i gdy był wzgardzony przez wszystkich innych – chociaż ten złoczyńca miał tylko jeden dobry uczynek, może okazać się bardziej chwalebny w nowym świecie niż wielu, którzy raczej rzeczowo, choć nie nieszczerze, wyznali Chrystusa przez swoje długie życie w sprzyjających okolicznościach.
.

Ilustracja

Mat. 25:21 I powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! W niewielu rzeczach byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana.

Przykładem ilustrującym prawdziwość stopni chwały są kielichy wypełnione winem. (Wybieram wino, ponieważ przypowieść o talentach z Mateusza 25:21 przedstawia nagrodę życia wiecznego jako wejście do radości naszego Pana, a wino jest symbolem tej radości).

  • Kiedy rzesza, której nikt nie jest w stanie zliczyć, otrzyma życie wieczne w ciele i duszy w dniu Chrystusa, wszystkie kielichy będą pełne wina.
    .
  • Ale nie wszystkie kielichy będą tego samego rozmiaru. Niektóre będą większe i bardziej pojemne niż inne.

Biblia jasno i wielokrotnie naucza, że nagroda za dobre uczynki obejmuje stopnie chwały błogosławionych. To nauka zawarta we wszystkich fragmentach, które obiecują nagrodę stosownie do uczynków. Chrystus ogłasza, że podczas swego przyjścia, oczywiście na Sądzie Ostatecznym, „nagrodzi” każdego człowieka „według jego dzieła”

Obj. 22:12 A oto przyjdę wkrótce, a moja zapłata jest ze mną, aby oddać każdemu według jego uczynków.

Jeśli fragment ten można wyjaśnić jako odnoszący się do nagrody odpowiadającej dwóm podstawowym stanom człowieka – świętym przez wiarę w Jezusa i nieświętym z powodu niewiary, to Łuk. 19:11–27 z pewnością uczy o nagrodzie stopni chwały wśród tych, którzy którzy są zbawieni. Pewien wierny sługa Chrystusa zostaje nagrodzony panowaniem nad dziesięcioma miastami, w zależności od tego, ile zyskało „dziesięć grzywien” dla Pana. Inny wierny sługa zostaje nagrodzony władzą nad pięcioma miastami, ponieważ zdobył „pięć grzywien” dla Pana. Jak już zauważono, 1 Koryntian 3:8 obiecuje zwłaszcza duchownym, że „każdy otrzyma swoją nagrodę stosownie do swojej pracy”.

Taka jest więc prawda o nagrodzie za dobre uczynki. Z pewnością będzie nagroda za dobre uczynki dzieci Bożych. Nagrodą będzie życie wieczne w różnym stopniu błogości i chwały. Zarówno samo życie wieczne, jak i różne stopnie błogości i chwały będą odpowiadać dobrym uczynkom, których wybrani wierzący dokonywali w swoim ziemskim życiu i  będą cudownie się z nimi zgadzać.

Jednak zbawienie nie jest nagrodą za ludzkie zasługi dobrych uczynków. O tym następnym razem..

Na podstawie David Engelsma, Ewangeliczna prawda o usprawiedliwieniu

Przypisy

[1] Katechizm Heidelberski Pyt. 63
[2] Kanony i dekrety Soboru Trydenckiego, sesja szósta, dekret o usprawiedliwieniu 16, 2:107.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email