Nagroda łaski, część 2

utworzone przez | sty 2, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Nie-zasługująca

Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.

Na niebo nie można sobie zasłużyć ani zdobyć dzięki dobrym uczynkom dzieci Bożych. Kiedy otrzymamy nagrodę, nie przyjmiemy jej jako czegoś, na co zasługujemy dzięki naszym dobrym uczynkom. Gdyby tak było, zasłużylibyśmy na życie wieczne, ponieważ Biblia uczy, że nagrodą jest życie wieczne.

Ani też stopień chwały nie będzie taki, jaki dziecko Boże zdobyło swoimi uczynkami. Kiedy Apostoł Paweł zasiądzie na swoim tronie, bardzo blisko samego Pana Jezusa, Apostoł nie powie ani nawet nie pomyśli:

„Na to zasłużyłem całą moją pracą apostolską i obfitymi cierpieniami dla Pana Jezusa”.

W rzeczywistości wielki Apostoł nigdy nie pracował ani nie cierpiał, aby zasłużyć na zbawienie lub wysoki stopień chwały.

Przeciw rzymskiej herezji

Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Kiedy Chrystus, sędzia, obdarzy zapłatą swój lud, nie będzie on płacił zapłaty, do której lud zobowiązał go swoją pracą. Wiara Reformowana nie zaprzecza ani dobrym uczynkom wierzących, ani Bożej nagrodzie za te dobre uczynki. Zaprzecza jednak jakoby nagroda była zasłużona.

„Dobre uczynki spełniamy, ale nie po to, żeby nimi zasłużyć (bo czyż możemy zasłużyć?).”[3]

  • Jakie zatem jest wyjaśnienie nagrody za dobre uczynki?
    .
  • Jeśli wyjaśnienie nie jest zasługą, to jakie jest wyjaśnienie?

Katechizm Heidelberski rozważa rzymskokatolicki argument przeciwko usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę i przemawiający za jego doktryną o usprawiedliwieniu i zbawieniu przez zasługujące uczynki, o którym mowa w pytaniu 63:

„Czy spełniając dobre uczynki nie zdobywamy jednak jakiejś zasługi, skoro Bóg chce jednak wynagrodzić w tym i w przyszłym życiu?”

Odpowiedź Katechizmu i zawarte w nim wyjaśnienie nagrody za dobre uczynki jest następujące: „Nagrodę otrzymujemy nie dzięki zasługom, ale z łaski Boga”.[4] Nagroda za dobre uczynki jest nagrodą łaski. Dlatego nagroda za uczynki pozostaje w doskonałej harmonii z biblijną nauką o usprawiedliwieniu przez wiarę i zbawieniu jedynie przez łaskę.

Wyznanie Belgijskie wyraża tę samą prawdę, a mianowicie, że Bóg nagradza dobre uczynki swego ludu i że nagroda jest nagrodą łaski:

„Jednakże nie zaprzeczamy, iż Bóg nagradza dobre uczynki, lecz to Jego łaska zsyła Jego dary”.[5]

Zsyła swoje dary” to nie tylko piękna figura, ale także dokładne doktrynalnie wyjaśnienie. Nagradzając nasze dobre uczynki, Bóg umieszcza koronującą łaskę na łasce naszego wykonywania dobrych uczynków. Łaska za łaskę!

Kiedy wiara Reformowana zaprzecza, że nagroda będzie zasłużona, oznacza to, że dobre uczynki nie zasługują na nagrodę; że dobre uczynki nie zobowiązują Boga i nie wciągają go w dług wierzącego; że dobre uczynki pod żadnym względem nie są zależne od wkładu wierzącego w Boga, jak gdyby wierzący przez te uczynki dawał Bogu coś swojego, czego Bóg sam nie dał wierzącemu; oraz że nagrodą nie jest zarobiona zapłata.
.

BIblijne argumenty

Biblia, która z pewnością uczy nagrody za dobre uczynki, uczy również, że nagroda będzie łaskawa, a nie zasłużona. Biblia uczy tego w następujących najważniejszych prawdach.

Jan 15:5 Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić  
..
1 Kor. 15:10 Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną.
.
Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.
.
2 Kor. 3:5 Nie żebyśmy sami z siebie byli w stanie pomyśleć coś jakby z samych siebie, lecz nasza możność jest z Boga.
.
Filip. 2:13 Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania.
.
1 Piotra 1:22 Skoro oczyściliście swoje dusze, będąc posłuszni prawdzie przez Ducha ku nieobłudnej braterskiej miłości, czystym sercem jedni drugich gorąco miłujcie;

Po pierwsze, wybraniec, wierzący święty, zostaje poczęty i rodzi się martwy w grzechu z natury, niezdolny do żadnego dobra, ani zdolności do czynienia dobrych uczynków, ani zdolności wolnej woli, czyli zdolności wybierania dla Boga i dobra. Z natury wierzący nie ma nic, absolutnie nic, co mógłby sam wnieść do Boga i Jego królestwa.

I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach;…  byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni… gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni … Łaską bowiem jesteście zbawieni…  nie z uczynków…  Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.(Efez. 2:1-10)

Po drugie, zdolność poznania, kochania, pragnienia i czynienia dobra jest darem Boga dla jego dziecka, poprzez odradzającego Ducha Chrystusa, w czystej łasce Bożej (Jan 3:3–8; Rzym. 8:1–10). Bóg musi nas stworzyć „do dobrych uczynków”, zgodnie z Listem do Efezjan 2:10: „stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków”. Oznacza to, że Bóg musi dokonać w nas dzieła porównywalnego z Jego cudownym dziełem stworzenia wszechświata na początku. W przeciwnym razie nie bylibyśmy w stanie wykonać ani jednego bardzo małego i nieistotnego dobrego uczynku.

W Liście do Efezjan 2:10 ważne jest również, aby zauważyć, że dobre uczynki

  • nie poprzedzają zbawienia, opisanego w tekście jako nowe stworzenie,
    .
  • nie warunkują naszego zbawienia ani nie zapracowują na zbawienie
    /
  • nie pracujemy, aby zostać zbawieni.
    /
  • ale jesteśmy zbawieni, aby pracować.

Dobre uczynki są rezultatem i owocem łaskawego zbawienia. Ten związek zbawienia i dobrych uczynków jest krystalicznie jasny w Liście do Efezjan 2. Dla nauczania, że dobre uczynki zarabiają lub warunkują zbawienie, nie ma żadnego usprawiedliwienia.

Po trzecie, Duch Chrystusowy nie tylko daje wybranemu dziecku Bożemu zdolność czynienia dobra, ale Duch Chrystusowy faktycznie sprawia, że ludzie chcą i działają, tak że spełnianie dobrych uczynków jest wszechmocnym działaniem Ducha w dziecku Bożym i przez wierzące dziecko Boże. Według

Filip. 2:13: Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania

Grecki oryginał tekstu jest, jeśli to możliwe, jeszcze mocniejszy: „To Bóg sprawia w was i chęć, i wykonanie”. Nie oznacza to zaprzeczenia temu, że wierzący sam naprawdę czyni dobre uczynki, co werset 12 określa jako wypracowywanie własnego zbawienia.

Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie.

Nie jest to też umniejszanie wagi i wartości aktywności wierzącego w spełnianiu dobrych uczynków. Jest to jednak jasne i mocne przypomnienie, że wszystkie dobre uczynki wierzącego mają swój początek w łasce Bożej i że nawet wykonywanie uczynków przez wierzącego jest produktem działania łaski Bożej w nim.

Po czwarte, ostatecznym źródłem wszystkich dobrych uczynków każdego wierzącego jest łaskawa, wieczna rada Boga. Cytowany powyżej List do Efezjan 2:10 uczy, że wierzący nie tylko został stworzony do dobrych uczynków, ale także, że Bóg z góry przeznaczył wszystkie dobre uczynki, które wykonuje każdy wierzący: „do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali..” W wiecznym dekrecie wybrania, w którym Bóg wybrał każdego członka swego Kościoła do zbawienia, zarządził także wszelkie dobre uczynki, które każdy z nich miał wykonać w swoim życiu.

To nie jest tak, że Bóg po prostu nakazał, aby wszystkie Jego dzieci wykonywały dobre uczynki, pozostawiając im lub ich okolicznościom określenie, jakie i ile będzie tych dobrych uczynków. Jednakże zarządził wszystkie konkretne dobre uczynki, które każdy z nich miał wykonać.

  • Zarządził, że Rut złączy się z Noemi i pomimo wszystkich trudności towarzyszących przyłączeniu się owdowiałej Moabitki do narodu izraelskiego oznajmi: „Twój Bóg będzie moim Bogiem”, stając się w ten sposób prababcią Jezusa.
    .
  • Zarządził, że Paweł przeciwstawi się Piotrowi prosto w twarz w Antiochii z powodu kompromisu Piotra w sprawie Ewangelii zbawienia przez (bezwarunkową) łaskę.
    .
  • Zarządził, aby Luter wystąpił przeciwko całemu światu na Sejmie w Wormacji i złożył chwalebne świadectwo przed książętami tego świata.

List do Efezjan 2:10 uczy, że nasze dobre uczynki nie są naszym wkładem dla Boga, ale Jego darem dla nas. O ile dekret wybrania, w którym Bóg ustanowił nie tylko nas, ale także wszystkie nasze dobre uczynki, jest dekretem łaskawym, o tyle Jego postanowienie naszych dzieł jest łaskawym darem tych uczynków dla nas.

Wyznanie Belgijskie wkłada w usta Reformowanych chrześcijan, że powodem, dla którego nie wykonują dobrych uczynków

„aby na nie zasłużyć”, jest to, że „to my jesteśmy zobowiązani wobec Boga za dobre uczynki, które czynimy, a nie on wobec nas”.

Biblijną podstawą tego wyznania jest Filipian 2:13.[6]
.

Chrześcijański przywilej

Kol. 3:15 A pokój Boży niech rządzi w waszych sercach, do którego też jesteście powołani w jednym ciele. Bądźcie też wdzięczni.

Musimy tu zwrócić uwagę na coś związanego z życiem pełnym dobrych uczynków, o czym zbyt często zapominamy. Służba Chrystusowi poprzez nasze dobre uczynki jest przywilejem, a nie tylko naszym obowiązkiem czy powołaniem. Jesteśmy wdzięczni Bogu, że możemy wykonywać dobre uczynki. To nie jest tak, że jesteśmy wdzięczni Bogu za przebaczenie, pokój i nadzieję, ale że Bóg jest nam dłużny za dobre uczynki, które wykonujemy. Dobre uczynki są aspektem zbawienia nas przez Niego i jesteśmy mu wdzięczni za prawo i zdolność do ich wykonywania.

Jaka w końcu jest alternatywa dla życia pełnego dobrych uczynków?

  • wstyd,
  • szaleństwo,
  • próżność
  • i nędza życia pełnego złych uczynków w niewoli diabła!

Z pewnością każdy pastor widział z bliska niszczycielski, bolesny wpływ na grzeszników i niszczycielskie konsekwencje życia nieposłuszeństwa grzeszników w tej części ziemskiej sfery życia, którą zajmują. Jakże życie rodzinne, społeczne i osobiste pijaka cierpią bez reszty! Jak cudzołożnik niszczy swoich bliskich, rozprasza swoje potomstwo na wiatr, śmiertelnie osłabia społeczeństwo, podważając jego fundamenty, i w końcu dochodzi do zguby!

Jan 8:34 Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu.
.
Przysłów 29:6 Grzech złego człowieka jest jego sidłem…
.
Efez. 2:2 W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa.

W najlepszym przypadku ziemskie życie bezbożnych, niezależnie od tego, jak wygodne, jest życiem próżności. Nad nim wisi pewność śmierci. Kończy się w grobie. Bóg przez całe życie wyrył w duszy bezbożnego przerażające przypomnienie: „Pamiętaj, człowiecze, musisz umrzeć”. To, że życie pełne dobrych uczynków jest życiem pełnym ubóstwa i braku radości, podczas gdy życie grzeszne jest przyjemne, satysfakcjonujące i wspaniałe, nie jest najmniejszym z oszustw szatana.

Kto spełnia dobre uczynki, ma prawo i przywilej służyć jednemu, prawdziwemu Bogu i Jego chwalebnemu Synowi. Ma prawo i przywilej prowadzenia sensownego, wartościowego i szczęśliwego życia na świecie. Dzięki takiemu życiu unika wstydu i nieszczęścia, które towarzyszą i niszczą życie pełne złych uczynków. Nie mówi to jeszcze nic o nagrodzie w życiu przyszłym.
.

Boży dar łaski

To, że nasze dobre uczynki są dla nas darem Bożym i przywilejem, jest prawdą w odniesieniu do wszystkich naszych dobrych uczynków, łącznie ze znoszeniem hańby, znoszeniem trudności i znoszeniem prześladowań ze względu na Boga. Jeśli chodzi o cierpienie, List do Filipian mówi, że nam, chrześcijanom,

Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;

Ta prawda o tym, że nasze dobre uczynki są dla nas darem Bożym, a nie naszym wkładem dla Boga, musi żyć w naszej świadomości bardziej niż faktycznie, niezależnie od naszych sporów z Rzymem i innymi osobami na temat zasługujących dobrych uczynków. Zbyt często myślimy, że robimy coś dla Boga, zwłaszcza gdy droga i praca stają się trudne i kosztowne. Prawda jest taka, że Bóg łaskawie uprzywilejowuje nas, abyśmy wykonali jakąś małą rzecz na rzecz Jego Syna. Musimy dziękować Bogu za przywilej spełniania dobrych uczynków, które spadają na nasze życie.

Mimochodem zauważam, że chrześcijanie Reformowani muszą nauczyć się z Listu do Efezjan 2:10, jak ważne jest spełnianie dobrych uczynków. Jest to tak ważne, że Bóg zlecił nam dobre uczynki, które powinniśmy wykonywać. Tekst ten jest śmiercią herezji antynomicznej, czyli doktryny, że zbawienie z łaski oznacza pozwolenie na grzech lub przynajmniej nieostrożność w posłuszeństwie Prawu Bożemu ze strony łaskawie zbawionego grzesznika. Jeśli zbawienie jest stworzeniem przez Boga swego ludu do dobrych uczynków i jeśli ustanawiając swój lud do życia wiecznego, Bóg nakazał mu także chodzić w dobrych uczynkach, życie w dobrych uczynkach jest ważne dla Boga i konieczne dla Jego ludu.

To, że dobre uczynki nie zasługują na to, nie oznacza w żaden sposób umniejszania znaczenia dobrych uczynków w życiu zbawionych. Głoszenie potępiające doktrynę, że dobre uczynki zasługują na życia wiecznego, nie może sprawiać wrażenia, że nawoływanie do dobrych uczynków jest podejrzane w religii Reformowanej, aby następnie nawoływać do nich.
.

Cena tej łaski

To, że nie mamy prawa pełnić dobrych uczynków, utraciwszy to prawo wraz z upadkiem Adama, tak że każdy człowiek z natury zasługuje jedynie na to, by służyć szatanowi w okrutnej służbie niewolniczej pracy grzeszenia, wskazuje na inny sposób ukazujący co jest prawdą, że nagroda za nasze dobre uczynki jest łaskawa. Chrystus Jezus wypracował dla swego ludu prawo do czynienia dobrych uczynków. Zdobycie dla nas prawa do życia w uświęceniu, to znaczy życia w dobrych uczynkach, kosztowało Boga, Jego własnego Syna

Tytusa 2:14 [Jezus Chrystus] Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Jeśli podstawą gorliwości w dobrych uczynkach jest krzyż Chrystusa, to Boża nagroda za dobre uczynki swego ludu jest nagrodą łaski.
.

Absolutna deprawacja

Inne ważne rozważania biblijne, wyznaniowe i empiryczne weryfikują wyznanie Reformowane, że nagroda za dobre uczynki nie jest nagrodą zasłużoną, ale nagrodą łaski. Po pierwsze, każdy dobry uczynek dziecka Bożego jest skalany i skażony grzechem, podczas gdy Bóg żąda bezgrzesznej doskonałości.

Gdyby Bóg osądził którekolwiek ze swoich dzieci wyłącznie na podstawie zasług jego dobrych uczynków, jego dobre uczynki potępiłyby go. Potępiłyby go nie tylko całkowicie grzeszne uczynki, ale także niedoskonałe dobre uczynki.

Izaj. 64:6 My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona;

Oto wyznanie wiary Reformowanej w pytaniu 62 Katechizmu Heidelberskiego: „Dlaczego jednak nasze dobre uczynki nie mogą choćby w części usprawiedliwić nas przed Bogiem?” To to samo, co pytanie:

„Dlaczego nasze dobre uczynki nie mogą na nie zasłużyć?”

Katechizm Heidelberski odpowiada:

„Sprawiedliwość, która mogłaby się ostać przed sądem, musiałaby być w pełni doskonała, całkowicie zgodna z Prawem Bożym. Tymczasem nawet najlepsze uczynki w tym życiu są zawsze niedoskonałe i skażone grzechem.” [7]

Wyznanie Belgijskie wiąże tę samą prawdę w sumieniach wszystkich wierzących:

Ponadto, chociaż czynimy dobrze, nie uważamy tego za podstawę naszego zbawienia, gdyż wszystkie nasze uczynki są skażone naszą cielesną naturą i podlegają karze, i choć nawet moglibyśmy uczynić jeden dobry uczynek, to jednak Bóg odrzuciłby to ze względu na choćby jedną grzeszną myśl. [8]

Na podstawie David Engelsma, Ewangeliczna prawda o usprawiedliwieniu

Przypisy

[3] Konfesja Belgijska 24
[4] Katechizm Heidelberski Pyt. i Odp. 63
[5] Konfesja Belgijska 24
[6] Konfesja Belgijska 24
[7] Katechizm Heidelberski Pyt. i Odp. 62
[8] Konfesja Belgijska 24

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email