Orędownik starej dyspensacji

Zach. 3:1-5

1. Potem ukazał mi Jozuego, najwyższego kapłana, który stał przed Aniołem PANA, i szatana stojącego po jego prawicy, aby mu się sprzeciwiać.

2. Ale PAN powiedział do szatana: Niech cię PAN zgromi, szatanie! Niech cię skarci PAN, który wybrał Jerozolimę. Czyż nie jest on jak głownia wyrwana z ognia?

3. A Jozue był ubrany w brudne szaty i stał przed Aniołem.

4. Ten odezwał się do tych, którzy stali przed nim, i powiedział: Zdejmijcie z niego te brudne szaty. Do niego zaś powiedział: Oto zdjąłem z ciebie twoją nieprawość i oblekłem cię w inne szaty.

5. Powiedział jeszcze: Niech włożą mu na głowę piękną mitrę. Włożyli więc piękną mitrę na jego głowę i oblekli go w szaty, a Anioł PANA stał obok.

W tekście Zachariasza widzimy Chrystusa przed wcieleniem, który wstawiał się za Jozuem do Ojca broniąc go przez oskarżeniami szatana oraz zapewniając mu czyste szaty czyli sprawiedliwość w oczach Bożych. Czy to oznacza, że nasz Pan był orędownikiem przed swoim wcieleniem?

Pismo Święte Nowego Testamentu rzeczywiście mówi o wstawiennictwie Chrystusa nie tylko jako późniejszym po Jego wcieleniu, ale także jako o całym stanie Jego upokorzenia – o czym często mówi się jako o tym, co rzeczywiście kwalifikuje Go do tego urzędu.

Tak, Pismo Święte zawsze zakłada Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. Jednak tak jak nie można zaprzeczyć, że Chrystus był Pośrednikiem na ziemi, chociaż nie pojawił się w niebie w wyżej wymieniony sposób, tak nie można zaprzeczyć, że Chrystus rzeczywiście wykonywał urząd wstawiennictwa, zanim stał się człowiekiem. Przed swoim wcieleniem był bowiem:

  • Pośrednikiem,
  • Królem,
  • Kapłanem
  • i Prorokiem

Nikt też nie może z całą pewnością stwierdzić, że wierzącym wówczas brakowało tego pocieszenia. W Piśmie Świętym znajdziemy podstawy podające wszystkie istotne elementy wstawiennictwa.


Wstawiennictwo przed wcieleniem

Oto dowody na to, że Syn Boży wstawiał się za swoim ludem przed swoim wcieleniem

1. Po pierwsze, w przypowieści o winiarzach wstawiających się u Mistrza, mamy przed sobą pełne szacunku wstawiennictwo Pośrednika – i to przed Jego Wcieleniem.

Łuk. 13:6-9 6. I opowiedział im taką przypowieść: Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy. Przyszedł i szukał na nim owocu, lecz nie znalazł. 7. Wtedy powiedział do rolnika: Oto od trzech lat przychodzę, szukając owocu na tym drzewie figowym, lecz nie znajduję. Zetnij je, bo po co ziemię na darmo zajmuje? 8. Lecz on mu odpowiedział: Panie, zostaw je jeszcze na ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem. 9. Może wyda owoc, a jeśli nie, wtedy je zetniesz.

Poza tym to, co wynika z typowych nabożeństw: modlitwa w kierunku świętej świątyni, świętej wyroczni, wstawiennictwo i składanie ofiar przez arcykapłanów itp., świadczy o szacunku dla wstawiennictwa Chrystusa.

2. Znajdziemy Jego współczucie i wpływ na sytuację Jego ludu w Starym Testamencie. To wspaniałe słowo w Księdze Izajasza

Izaj. 63:9 We wszelkim ich ucisku i on był uciśniony, a Anioł jego oblicza zbawił ich. W swojej miłości i litości on ich odkupił. Troszczył się o nich i nosił ich przez wszystkie dni wieków.

Świadczy to o współczuciu płynącym z relacji przymierza, jeszcze przed Jego wcieleniem. Ponownie w Księdze Przysłów mówi o swoim zachwycie i radości w zamieszkałych częściach ziemi, to znaczy w tych, które mu zostały dane, a nawet w miejscach, w których mieli mieszkać, co wydaje się współczuciem wypływać z samego wyznaczenia Go na Głowę do takiej liczby.

Przysłów 8:31 Radując się na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi.

3. Będąc wówczas Pośrednikiem, nie mógł nie być Orędownikiem i występować przed Swoim ludem jako sędzia, gdyż wtedy nie było mniejszej potrzeby niż obecnie.

4. Ponieważ w tym jednym miejscu Izajasza, właśnie przytoczonym (Izaj. 63:9), nie można zaprzeczyć Jego chęci zapewnienia swojemu ludowi zdrowia w tym czasie, tak też nie można odmówić Mu Jego wstawiennictwa.
.


Różnice wstawiennictwa

Czy istniała różnica między wstawiennictwem Chrystusa w Starym i Nowym Testamencie?  Jeśli ktoś zapyta, gdzie leży różnica? Odpowiadamy, że w czterech obszarach:

1. W podstawie wstawienniczej. Wtedy czynił to na mocy ofiary, która miała zostać złożona.

1 Kor. 10:4 I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus

Teraz czyni to i opiera na cnocie zadośćuczynienia, które zostało już udzielone i dokończone na krzyżu.

2. Istnieje różnica w odniesieniu do błogosławionego Orędownika, który będąc wówczas Bogiem, nawiązał teraz do Niego nową relację, przyjmując naszą naturę w jednej osobie na swoją boską naturę – dzięki czemu może nie tylko w bardziej odpowiedni sposób współczuć, ale w rzeczywistości poddał się cierpieniu z tego właśnie powodu, jak poprzednio sugerowano.

Hebr. 5:2 Który może współczuć nieświadomym i błądzącym, gdyż sam podlega słabościom.

Tak więc chociaż nie może być bardziej współczujący niż dawniej, to jednak ma teraz nowy, doświadczalny sposób wpływania na nasze smutki i prowokowania ich do leczenia.

3. Wynika z tego różnica w Jego sposobie wstawiennictwa, które obecnie ma miejsce w naszej naturze, ponieważ w niej pojawia się przed Bogiem

Kol. 2:9 Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa.
.
Hebr. 7:25 Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.

Także dotknięcia naszych chorób i Jego współczucie dla nas są bardziej odpowiednie dla naszej natury i w bardziej doświadczalny sposób wywierają na Nim wrażenie i wpływają na Niego niż wcześniej.

4. Wreszcie jest ta różnica, że chociaż wcześniej Jego lud mógł otrzymać pocieszenie dzięki Jego wstawiennictwu, to obecnie jest tego znacznie więcej i dlatego w Nowym Testamencie tak często iw pełni kładzie się nacisk na to, poza tym, co zostało zasugerowane – że wtedy Jego współczucie wypływało z Jego delegacji i nominacji, ale teraz z Jego ludzkiej natury i jej doświadczenia.

Hebr. 2:18 A że sam cierpiał, będąc kuszony, może dopomóc tym, którzy są w pokusach.

Na podstawie, źródło


Zobacz w temacie