Młot na fałszywą ewangelię

utworzone przez | wrz 24, 2019 | Teologia biblijna

Kwestia autorytetu

Argumentum ad verecundiam to błąd, który następuje wtedy, gdy twierdzimy, że coś jest prawdą tylko dlatego, że jakiś autorytet tak twierdzi. Odwołuje się on do nieśmiałości i polegają na powoływaniu się na jakiś autorytet, którego argumentów wprawdzie druga strona nie uznaje, ale też nie chce ich zakwestionować, będąc skrępowana uczuciami szacunku lub nieśmiałością, czy też obawą narażenia się na zarzut zarozumiałości.

Autorytety mogą się mylić.

Autorytety należy szanować, jednakże jeśli autorytety się mylą, nawet jeśli jest to wiele osób, nawet jeśli posiadają oni najwyższe możliwe wykształcenie i najwspanialszy dorobek, wyznajemy zasadę, że prawda leży po stronie faktów i wszelkiego rodzaju argumentów rzeczowych, takich, które są obiektywnie prawdziwe. Jest to ogólnie przyjęta w logice zasada zwana argumentum ad rem, sama zaś chrześcijańska teologia oparta jest o regułę semper reformanda, która obok swego pierwotnego znaczenia – ciągłej odnowy serc – posiada i to: nigdy nie spoczywamy na laurach, zawsze klaryfikujemy doktrynę, zawsze badamy prawdę.

Jest to zgodne z duchem berejczyków Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają. (Dzieje 17:11)

Zatem jeśli przesłanki (fakty) o jakie oparte zostanie rozważanie nie zostaną podważone, jeśli po drodze proces analizy będzie poprawny to wnioski wynikające z obiektywnie rozważonych faktów będą logicznie spójne i prawdziwe.

Tekst źródłowy

Jakuba 3:11-12 11. Czy źródło z tej samej szczeliny tryska wodą słodką i gorzką? 12. Czy może, moi bracia, drzewo figowe rodzić oliwki albo winorośl figi? Tak też żadne źródło nie może wydać słonej i słodkiej wody

Pismo Święte stwierdza prostą prawdę. Jeśli coś jest z natury dobre, owoce tego z natury będą dobre. I odwrotnie: to co złe, produkować będzie zło. Nie może owocem zła być dobro ani owocem dobra zło.

Zapamiętajmy ten słowa jako aksjomat rozważania. Jest to stwierdzenie jednocześnie banalne w swojej prostocie, gdyż nawet człowiek nieuczony może je rozumieć, jak też i głębokie w przekazie, ponieważ jego aplikacja umożliwia odseparowanie zła od dobra, prawdy od błędu, czystości od nieczystości, uczciwości od podstępu i wreszcie Ewangelii od fałszywej ewangelii z precyzją duchowego skalpela.

Dany przekaz nie może być zbawiającą Ewangelią jeśli jego treść wywodzi się z

a. błędu
b. podstępu
c. nieczystości

Owocami takiego źródła będą

a. fałszywa teologia i depozyt wiary
b. inercja Ducha Świętego czyli brak regeneracji podmiotu
c. sceptycyzm lub indyferencja podmiotu wynikająca z częściowego lub braku przekonania co do prawdy
.

Ewangelia

Doktrynalną skałą Słowa Bożego, mieczem Ducha zdolnym do rozsądzenia prawdy będzie fragment z 1 Listu do Tesaloniczan, który wskazuje na duchowe prawo regeneracji. Regeneracja, choć jest suwerennym dziełem Ducha Świętego i nie wynika z woli człowieka (Jan 1:13; Jan 3:5; 1 Kor. 6:11; Tyt. 3:5) nie odbywa się w próżni. Niezbędna do tego jest Ewangelia ogłoszona (Rzym. 10:14; 1 Tes. 2:16).

Ergo: tam gdzie nie ma Ewangelii, lub głoszona jest inna ewangelia nie ma mowy o zbawieniu.

Rozpoznanie prawdziwej Ewangelii dokonuje się na dwóch nierozerwalnie połączonych ze sobą płaszczyznach: źródła i owoców. Pamiętając o aksjomacie rozumiemy, że dobre źródło wyda dobre owoce, zaś złe źródło wyda złe owoce.
.

Owoce Ewangelii

1 Tes. 1:4-5
.
4. Wiedząc, umiłowani bracia, że zostaliście wybrani przez Boga;

5a. Gdyż (ὅτι hoti) nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu.

5b. Wiecie bowiem (καθὼς kathos), jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was.

.

ὅτι hoti – spójnik wynikowy wskazujący na powód, przyczynę

καθώς kathos – zgodnie ze sposobem, w jaki, w takim stopniu, jak, jak.

W wersie 4 Apostoł stawia tezę, w której warunkuje rozpoznanie wybrania (wiedząc.. że zostaliście wybrani) od argumentów zawartych chwilę później w wersie 5. Są to trzy cechy towarzyszące głoszeniu prawdziwej Ewangelii:

a. Słowo prawdy (nie tylko w słowie)
b. Moc Ducha Świętego (mocy i Duchu Świętym)
c. Pełne przekonanie (tak odbiorcy – wers 5b, 1 Tes. 2:3-11 jak i nadawcy – wersy 6-10) posiadające nastąpującą charakterystykę

….– uczniowskie naśladownictwo, wers 6
….– wytrwanie, wers 6
….– dalsze głoszenie i uczniostwo innych, wersy 7-8
….– świadectwo wierzących osób trzecich, wers 9
….– teologiczna ortodoksja, wers 10

Owocem głoszenia stało się przyjęcie Ewangelii w pełnej radości Ducha pomimo wielkiego ucisku: prześladowania najpierw zwykłych członków zboru, następnie głosicieli Słowa, kolejnym krokiem był zakaz głoszenia Ewangelii i wreszcie morderstwa na tle religijnym (por. 1 Tes. 2:14:-6, 2 Tes. 1:4-5) – wszystko to było dowodem wybrania Boga konkretnych ludzi do zbawienia  (Mat. 20:6; 22:14).

Wnioski: Prawdziwa Ewangelia oparta jest o Słowo Prawdy (por. 2 Tym. 2:15), wtedy i tylko wtedy objawia się działanie mocy Ducha Świętego skutkująca pełnym przekonaniem słuchaczy (przy jednoczesnym pełnym przekonaniu nadawcy, które wynika z tego samego Ducha, por. 2 Kor. 4:13).

Jest to jak najbardziej logiczny wywód ponieważ Pismo utwierdza nas w przekonaniu, że wybrani, którzy usłyszeli prawdziwą Ewangelię zostają odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki (1 Piotra 1:23) – a to oznacza, że tak jak Słowo, które mieszka w nich jest niezniszczalne tak też i oni duchowo są niezniszczalni, zwyciężyli złego na polu duchowym (1 Jana 2:14).

Z drugiej strony ewangelia zawierająca błąd nie posiada cech umożliwiających zwycięstwo złego, słowo o które jest oparte nie trwa na wieki gdyż jest fałszywe, a wyznawcy opierający swoją wiarę o kłamstwo muszą zostać zniszczeni (mowa o wiecznej karze w jeziorze ognistym), ponieważ nie ma w nich życia. Jeśli zatem odwrócić jakość pierwszego argumentu dochodzimy do następującego schematu:

fałszywa ewangelia → oparta o błąd doktrynalny → czego skutkiem jest brak mocy Ducha → i częściowe przekonanie lub jego brak
.

Źródło Ewangelii

1 Tes. 2:1-3
.
1. Sami bowiem (γὰρ gar) wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne;

2. Lecz chociaż przedtem, jak wiecie, doznaliśmy cierpień i byliśmy znieważeni w Filippi, to jednak odważyliśmy się w naszym Bogu, by wśród wielu zmagań głosić wam ewangelię Boga.

3. Nasze pouczenie bowiem (γὰρ gar) nie wzięło się z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu;

.

γάρ gar – spójnik używany do wyrażenia przyczyny, wyjaśnienia, wnioskowania lub kontynuacjji, w którym stwierdzenie znajdujące się przed tym spójnikiem kształtuje stwierdzenie występujące po nim

Po rozpatrzeniu dowodów wybrania przez Boga (czyli regeneracji i skutecznego zbawienia) widocznych u Tesaloniczan Apostoł zatacza koło i zwraca się do Świętej Ewangelii wskazując tym razem na jej źródło. Stosuje tutaj pierwotny aksjomat naszego rozważania: dobre źródło wydaje dobrą wodę.

Ewangelia, którą głosił Paweł jest prawdziwa, ponieważ ma właściwe źródło. W wersie 3 podaje trzy cechy umożliwiające jego zidentyfikowanie, jest ono:

a. prawdziwe (nie wzięło się z błędu)
b. czyste (ani z nieczystości)
c. szczere (ani z podstępu)

Źródło, aby zachować swoje cechy, musi brać swój początek w prawdzie i dalej to co z niego wypływa musi by czyste i szczere, zatem znajdować się w odpowiednim kanale, który przekazu nie zniekształci. Dlatego właśnie w kolejnych wersach Apostoł przedstawia cechy osobiste tak swoje jak i jego współpracowników, które świadczą, że przekaz nie został po drodze nigdzie zanieczyszczony i jest właściwy:

– wybranie przez Boga do służby (predestynacja), wers 4
– wewnętrzna czystość intencji, wers 5
– potwierdzona przed Bogiem, wers 6
– integralność służby pomimo należnych przywilejów, wers 7
– szczera miłość wobec odbiorców, wers 8
– pracowitość pomimo przeciwności, wers 9
– potwierdzona przez ludzi i Boga nieskazitelność moralna, wers 10
– właściwa doksologia, wers 13
– teologiczna ortodoksja, wers 13

Oto wtórny dowód wybrania, przy czym teologiczna ortodoksja jest w szczególny sposób połączona z elementem predestynacji (wyrażonym tutaj w praktycznym aspekcie służby).

Wnioski: Odwracając trzy wartości: prawdę, czystość i szczerość – łatwo będzie można zidentyfikować złe źródło a zatem i fałszywą ewangelię. Błędna, zanieczyszczona doktryna soteriologiczna wywodząca się z podstępu z całą pewnością zbawiać nie może. Przedstawia to poniższy schemat logiczny będący uzupełnieniem poprzedniego:

złe źródło: błąd, zanieczyszczenie, podstęp → fałszywa ewangelia → brak zbawienia
.

Jak odróżnić Ewangelię od fałszywej wersji?

Pomijając na chwilę dowody wybrania Świętych czyli owoce jakie oni wydawali oraz dowody czystości źródła tekst przekazuje następującą myśl rozbitą na dwie odrębne wypowiedzi, które tworzą jedną rzeczywistą całość

nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was […] Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne; … Nasze pouczenie bowiem nie wzięło się z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu;

Aby Ewangelię uznać za zbawiającą należy rozważyć, czy posiada ona następujące i zarazem niezbędne elementy

  • źródło: przekaz mający u podstaw prawdę
  • źródło: czystość przekazu
  • źródło: szczerość przekazu
  • owoc: zdrowa teologia (modus operandi)
  • owoc: skuteczna moc Ducha Świętego (działa w oparciu o modus operandi)
  • owoc: pełne przekonanie (co do czystej soteriologii)

Częścią wspólną wcześniej przedstawionych ciągów logicznych jest Ewangelia. Zamieniając teraz wartości źródła i owocu Ewangelii na negatywne możemy przedstawić zestawienie cech ukazując pełną analizę problemu fałszywej, niezbawiającej ewangelii. W samym centrum znajdzie się modus operandi (sposób działania) Ducha Świętego, który ze względu na błąd, nieczystość i podstęp przekazu zostaje zneutralizowany a rezultatem głoszenia takiej innej ewangeli będzie

a. albo religijne zwiedzenie (słuchacz myśli, że jest chrześcijaninem, choć tak nie jest)
b. albo indyferencja (bierność w stosunku do przekazu).

Skutkiem w obu przypadkach jest brak regeneracji czyli niezmieniony stan duchowej śmierci słuchacza, brak zbawienia. Zbawieni mogą być tylko w pełni przekonani, tj. tacy, którzy posiadają pełną, czystą i prawdziwą doktrynę soteriologiczną.

 złe źródło: błąd, zanieczyszczenie, podstęp → fałszywa ewangelia → brak mocy Ducha → częściowe przekonanie lub jego brak
.

Dowody wybrania oraz ich imitacja

Zbierając wszystkie powyższe informacje można utworzyć dwie paralelne i związane ze sobą tezy świadczące na korzyść wybrania (dowody). Pierwsza teza (przyczyna) odnosi się do środowiska, w jakim może wystąpić modus operandi Ducha Świętego a zatem i rzeczywista regeneracja (jeśli taka wola Boża względem jednostki). Druga teza (skutek) daje wskazówki, które przy zachowaniu parametrów pierwszej tezy dopomagające w rozpoznaniu osoby zregenerowanej.

[Teza 1 – przyczyna] Wybranie skutkujące regeneracją może rzeczywiście wystąpić wtedy i tylko wtedy gdy

  • [dowód 1] pouczenie (synonim ewangelii) nie wywodzi się z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu; (2:3)
  • [dowód 2] ewangelia nie dochodzi tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu (1:5a)

[Teza 2 – skutek] Wybranie skutkujące regeneracją rozpoznaje się wtedy i tylko wtedy gdy

  • [dowód 1] Co do głoszących: Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was (1:5b) których cechują: – predestynacja – czystość intencji – komunia z Bogiem – integralność służby – szczera miłość – wytrwanie – właściwa doksologia – teologiczna ortodoksja
  • [dowód 2] Co do słuchaczy: Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne; (2:1), których cechują: – naśladownictwo prawdy – wytrwanie – dalsza transmisja  prawdy – jedność eklezjalna – teologiczna ortodoksja

Istotnym będzie tutaj zrozumienie, że jeśli pierwsza teza (przyczyna) nie zostanie potwierdzona w życiu danej osoby to teza druga (skutek) pozostaje falszywa, bo owoce są imitacją, chociaż mogą przypominać te prawdziwe. Różnica jakości jednak jest istotna, ponieważ niewyczerpanym źródłem owoców w prawdziwie zbawionym jest Duch Święty, zaś człowiek zwiedziony będzie działał w sposób podobny acz ograniczony. Do czasu wydawać się będzie mogło, że wydaje dobre owoce Ducha Świętego, podczas gdy mamy do czynienia z syntetyczną podróbką.  I to właśnie nastręcza tak wiele trudności w rozpoznaniu prawdziwie zbawionego.
.

Wstępne założenia

Jest oczywistym, że spłodzona podstępnie ewangelia mająca swoje źródło w błędzie, będąca mieszanką prawdy i kłamstwa zbawiać nie może ponieważ Duch Święty operuje tam, gdzie jest głoszona prawda (Jan 14:17; 16:13; 1 Jana 4:6; 2 Tes. 2:13). Wtedy i tylko wtedy (jeśli taka wola Boża, Efez. 1:4-13; 2 Tym. 1:9-10) Duch Święty działając poprzez Słowo Prawdy (modus operandi) pieczętuje narodzonego przez siebie na nowo człowieka zachowując go i strzegąc do końca życia (Efez. 1:13; 1 Piotra 1:5; Jan 6:63), ku pewnemu osiągnięciu zbawienia (Rzym. 8:26-31; 1 Piotra 1:9).

Zatem największym wysiłkiem szatana w celu odcięcia ludzi od zbawienia będzie zanieczyszczenie Ewangelii. A jako że jest to istota przebiegła, zaatakował Reformację w sposób najbardziej przemyślany, tworząc doktrynę niemalże ortodoksyjną (tak jawi się ona nominalnie), jednakże której:

a. źródłem jest błąd, podstęp i nieczystość
b. owocem zaś brak pełnego przekonania wynikający ze zneutralizowania modus operandi Ducha Świętego.

Cechy wskazujące na soteriologiczne samozwiedzenie
Personalne Eklezjalne
– odrzucenie co do wiary
– antropocentryzm
– odseparowanie od Boga
– egoizm soteriologiczny
– chwiejność
– teologiczna heterodoksja
– odporność na prawdę		 – spaczona doksologia
– nominalność służby
– transmisja kłamstwa
– schizma
– jedność eklektyczna, ekumeniczna

Przykładami nauk zawierających fałszywą ewangelią są Arminianizm i Zielonoświątkowstwo

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email