Wieczne usprawiedliwienie, odparcie zarzutów, część 2

utworzone przez | kwi 30, 2024 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana, Teologia systematyczna

Przypomnienie

Rzym. 4:25 Który został wydany z powodu naszych grzechów i wstał z martwych z powodu naszego usprawiedliwienia.

Czym jest doktryna wiecznego usprawiedliwienia? W wielkim skrócie jest to biblijna nauka o zastosowanej w wieczności skuteczności krzyża Chrystusa. Słowo Boże przekonuje nas bowiem o dwóch oczywistych prawdach:

  • że powodem ukrzyżowania Chrystusa był grzech, a mówiąc bardziej precyzyjnie powodem tym było zadośćuczynienie Bogu za wszystkie grzechy każdego wybranego do zbawienia człowieka poprzez zastępczą śmierć Mesjasza, federalnej Głowie wybranego ludu, któremu grzechy te zostały przypisane
    .
  • że powodem zmartwychwstania Chrystusa było skuteczne zadośćuczynienie Bogu za owe grzechy i przez to oczyszczenie z zarzutów jakie Bóg miał wobec tych wszystkich, za których Chrystus cierpiał całkowicie oczyszczając z zarzutów, przez co Chrystus oraz wszyscy w Nim okazali się sprawiedliwi.

Przyczyną śmierci był grzech, przyczyną zmartwychwstania usprawiedliwienie – tak prezentuje się prosty, Boży plan wiecznego usprawiedliwienia wybranych. I choć krzyż jest wydarzeniem historycznym, Boża wieczność zmusza nas do zgłębienia Bożej egzystencji: ponieważ Bóg jest, tym który jest (2 Mojż. 3:14; Jan 8:58; Izaj. 44:8), dla Boga istnieje tylko wieczna teraźniejszość i dlatego właśnie ofiara Chrystusa, choć złożona w historii jest nazwana jako ofiarowana przez Ducha Wiecznego, przez co ma ona wieczne zastosowanie.

Krzyż jest centralnym punktem zbawienia rozciągając swoją skuteczność na całą wieczność.

Rola Ducha Świętego

Hebr. 9:14…który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy…

Ponieważ Chrystus ofiarował sam siebie Bogu przez Ducha Wiecznego, oraz jak zauważa List do Hebrajczyków, ofiarował się sam będąc bez skazy, tj. że grzechy, za które cierpiał i za które złożył ofiarę były Chrystusowi przypisane, możliwym stało się, aby przed stworzeniem, Bóg obiecał wieczne życie wybranym, opisał Chrystusa jako Baranka zabitego przed założeniem świata oraz udzielił wybranym łaski – to wszystko jeszcze przed powstaniem czasu, przed grzechem, przed narodzeniem się grzeszników, w zasadzie zanim ktokolwiek zrobił coś dobrego czy złego! (Rzym. 9:11-13).

Tyt. 1:2 W nadziei życia wiecznego, które obiecał przed dawnymi wiekami (πρὸ χρόνων αἰωνίων pro chronon aionion – przed wiecznym czasem) ten, który nie kłamie, Bóg;
.
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy
.
Obj. 13:8 Wszyscy mieszkańcy ziemi oddadzą jej pokłon, ci, których imiona nie są zapisane w księdze życia Baranka zabitego od założenia świata.

Zauważmy, że złożenie ofiary odbyło się przez Ducha opisanego jako wieczny. Spośród wszystkich możliwych atrybutów jakie można by było użyć na określenie Ducha, jak. np. wszechwiedza, świętość, samoistność etc. Bóg poinformował nas o wieczności. Dlaczego? Ponieważ wieczność Ducha odnosi się do stanu istnienia Boga, istnienia w wieczności, sam Duch zaś adekwatnie ofiarę Chrystusa przedstawił Bogu będącemu w wieczności. Najwyraźniej rolą Ducha jest połączenie transcendencji Bożej, tj. Jego niezależnego od czasu istnienia  z historycznością krzyża.
.

Definicje

Aby lepiej wyjaśnić kwestię musimy zapoznać się z dwoma prostymi pojęciami.

Bóg jest wieczny na sposób transcendentny to znaczy, że żyje poza czasem i poza przestrzenią (2 Kronik 2:6; Psalm 90:4; Hebr. 7:3) żyje niezależnie w wiecznej teraźniejszości i nie jest to życie puste czy też statyczne [1]. Relacja Bożej transcendencji do historycznej rzeczywistości jest taka, że dla Boga każdy moment historii jest dla Niego teraźniejszością a jednak Bóg jest całkowicie niezależny od historii.

Bóg jest wszechwiedzący to znaczy, że w jednym akcie wie wszystko o Sobie samym i wszystkich możliwościach poza Sobą (wiedza naturalna) oraz o rzeczywistości każdego wydarzenia, które swoją wolą zdecydował przywieść do skutku (wiedza wolna). Dla Boga upadek człowieka w grzech i zadość czyniący krzyż Chrystusa  to jeden i ten sam akt wiedzy, wydarzenie będące dla Boga wiecznym „tu i teraz”.
.

Konkluzje

Ponieważ Bóg jest wieczny i wszechwiedzący oraz ofiara Chrystusa została złożona przez Ducha Wiecznego oraz że dla transcendentnego Boga krzyż jest teraźniejszą rzeczywistością, prawidłowym są twierdzenia,

1) Baranek według słów Boga jest zabity od założenia świata ponieważ dla transcendentnego Boga krzyż jest teraźniejszą rzeczywistością.

2) Łaska według słów Boga została dana wybranym przed założeniem świata

3) Życie wieczne jest obiecane przez Boga wybranym przed wiecznymi czasy

4) Wybrani Boży są w Bożej teraźniejszości zawsze usprawiedliwieni przez krzyż Chrystusa.
,

Przykład usprawiedliwienia Adama

Adam został usprawiedliwiony zaraz po upadku i stoczeniu się w grzech ze względu na krzyż Chrystusa, ponieważ Bóg w jednym akcie wie (stąd czas teraźniejszy słowa „wie”) o usprawiedliwieniu Adama jakiego dokonał Chrystus na krzyżu w historii. Osiągnięte na krzyżu przez Chrystusa usprawiedliwienie Adama z wszystkich grzechów zastosowane zostało zanim krzyż miał swoje historyczne miejsce właśnie ze względu na dzieło Ducha wiecznego.

Duch wieczny obmył Adama z jego grzechów poprzez pokropienie go krwią Chrystusa (1 Piotra 1:2; Tyt. 3:5) na wiele tysięcy lat przed przelaniem krwi za grzech Adama. Zastosowanie skutków krzyża Chrystusa było możliwe dzięki teraźniejszości krzyża dla Boga, teraźniejszości niejako „dystrybuowanej” w historii przez Ducha Wiecznego niezależnie czy usprawiedliwienie grzesznika miało miejsce przed historycznym krzyżem, czy po nim.

1) Ponieważ Bóg nigdy się nie zmienia, teraźniejszość krzyża Chrystusa, a wraz z nią usprawiedliwienia wybranych – jest wieczna.

2) Ponieważ Bóg jest transcendentny, krzyż i usprawiedliwienie Chrystusa, a wraz z nim usprawiedliwienie wszystkich wybranych, jako będące teraźniejszością dla Boga, są wieczne.
.

Chrystus poręczyciel

I to z tego powodu Chrystus nazywany jest poręczycielem przymierza, które jest wieczne i niezmienne. Chrystus zaręczył za wybranych i ich usprawiedliwienie, ponieważ krzyż dla Boga jest teraźniejszością. Adam został usprawiedliwiony ze względu na poręczenie Chrystusa, jeszcze przed rzeczywistością krzyża

Hebr. 7:22 O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza. 

Poręczenie to było możliwe ponieważ Chrystus złożył ofiarę transcendentnemu Bogu przez Ducha wiecznego. Również poręczenie to jest wieczne i miało miejsce przed stworzeniem ponieważ Bóg wybranych do zbawienia zawsze widział jako usprawiedliwionych w Chrystusie.

Efez. 1:4Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.

Rozważmy kolejne obiekcje wobec doktryny wiecznego usprawiedliwienia
.

Piąta obiekcja

Wszystkie cele Boga, jakie są w Nim, są aktami immanentnymi. Taki jest cały Jego zamysł, ponieważ uwzględnia Jego dzieła natury, łaskę i chwałę. Jeśli bez interwencji Jego mocy daje to byt rzeczywisty czemukolwiek, na przykład naszemu usprawiedliwieniu, to powinno to na mocy równości rozumu nadać aktualny byt wszystkiemu, temu światu i wszystkiemu, co w nim jest w tym kościołowi pielgrzymującemu jak i kościołowi triumfującemu.
.

Refutacja

Wszystkie przemijające akty Boga mają swój początek w czasie i dają istnienie temu, czego wcześniej nie było, a zatem to co dzięki nim istnieje nie może być wieczne. Stworzenie jest takim aktem. Jest to akt poza Bogiem, nie w Nim. W nim wywierana jest Jego nieskończona moc w celu wytworzenia tego, co nie istniało, dopóki nie nastąpi taki akt stworzenia.

Jego dekret o stworzeniu i samo stworzenie są różnymi aktami;

  • pierwsze jest aktem immanentnym i wiecznym
    .
  • drugie przemijającym i jest w czasie.

Ale usprawiedliwienie jest aktem immanentnym, nie poza Bogiem ale w Bogu. I nie wyraża żadnej rzeczywistej lub fizycznej zmiany swoich obiektów: dlatego musi być wieczne.

Znów całkowicie bezczelne i nieprzekonujące jest twierdzenie w ten sposób: jeśli dekret Boży nadaje czemukolwiek rzeczywisty byt, na przykład naszemu usprawiedliwieniu przez równość rozumu, powinien on nadać byt wszystkiemu itd., gdyż sam dekret Boży nie daje rzeczywistości bytowej czemukolwiek poza Bogiem.

Lecz wola Boga, cel lub dekret, jeśli chodzi o akt w Jego własnym umyśle, nie jest inny niż sam czyn: jak na przykład Jego wola, czyli niezmienny cel, by miłować swoich wybranych, jest Jego rzeczywistą miłością do nich i Jego wola wyboru jest wyborem

Jer. 31:3 …Owszem, umiłowałem cię wieczną miłością, dlatego przyciągam cię swoim miłosierdziem.

Zatem Jego wolą, czyli zamiarem, aby nie przypisywać grzechu wybranym lecz przypisywać im sprawiedliwość, jest Jego rzeczywistym nieprzypisaniem grzechu i rzeczywistym przypisaniem sprawiedliwości, całkowitym usprawiedliwieniem wybranych, które istnieje tylko w Bogu.

Dodać tu trzeba, że należy wykazać, że usprawiedliwienie jest aktem przemijającym, przez który byt rzeczywisty nadawany jest czemuś z samego Boga; lub że powoduje jakąś rzeczywistą i fizyczną zmianę w swoich przedmiotach, tak jak musi to nastąpić, jeśli istnieje interwencja mocy Bożej pomiędzy Jego dekretem usprawiedliwienia a samym usprawiedliwieniem. Jeżeli tak się nie stanie  to oczywiście okaże się, że daleko od solidnego rozumowania jest wnioskowanie, że jako że sam Boży dekret o stworzeniu nie nadaje niczemu rzeczywistego istnienia tak też Jego wola i cel usprawiedliwienia nie powodują zaistnienia istoty usprawiedliwionej.
.

Szósta obiekcja

Paweł był naczyniem wybranym, zanim uwierzył, ale gdzie jest powiedziane, że otrzymał przebaczenie, usprawiedliwienie, pojednanie lub adopcję, podczas gdy oddalał się od Pana Jezusa Chrystusa i prześladował go?

Dzieje 9:15 Lecz Pan powiedział do niego: Idź, bo on jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię do pogan, królów i synów Izraela.

Refutacja

Dlaczego należy pytać, czy powiedziano to o Pawle, zanim uwierzył? Jeśli Paweł jest zadeklarowany jako wybrany Boży, wystarczy to do poparcia doktryny o jego rzeczywistym usprawiedliwieniu, pojednaniu i adopcji przed wiarą. Nie miałoby to żadnego wpływu na tę dyskusję, gdybyśmy nigdzie nie czytali o żadnym z tych błogosławieństw, w szczególności dotyczących Pawła, gdy był on prześladowcą Chrystusa. Ale ponieważ Paweł został usprawiedliwiony nawet będąc w stanie niewiary, dlatego nawrócił się w wyznaczonym przez Boga czasie.

Gal. 1:15 Lecz gdy upodobało się Bogu, który mnie odłączył w łonie mojej matki i powołał swoją łaską;

Gdyby sprawiedliwość Chrystusa nie została mu przypisana, gdy był martwy w grzechach, nigdy nie otrzymałby życia duchowego od Chrystusa; gdyż odrodzenie jest skutkiem usprawiedliwienia lub następuje po nim. Zgodne z tym, co sam ten pan zapewnia o Chrystusie: „który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem; (1 Kor. 1:30). Paweł rzeczywiście był pojednany, a przynajmniej Bóg był dla niego taki, gdy był prześladowcą; „bo pokój został ustanowiony” dla Pawła i innych wybranych „przez krew krzyża Chrystusa”

Kol. 1:20 I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.

Gdyby Bóg naprawdę nie pojednał się ze swoimi wybranymi, zanim uwierzą, i byłby pełen gniewu przeciwko nim, nigdy by nie uwierzyli; albowiem celem gniewu Bożego jest sprowadzić pustynię grzechu na winnych grzeszników, a Bóg nie miałby zamiaru miłości i przychylności wobec nich.
.

Siódma obiekcja

Usprawiedliwienie grzesznika może i powinno być uważane za narodziny czasu, a przez to osobiste i aktualne, w jego radosnym i błogosławionym zastosowaniu.
.

Refutacja

Odpowiadam: Usprawiedliwienie, ponieważ jest aktem w Bogu i jest brane za Jego nieprzypisywanie grzechu i przypisywanie sprawiedliwości nie powinno być uważane za narodziny czasu, lecz jest wieczne, ponieważ wszystkie immanentne akty Boże są takie same: czy rzeczywiste usprawiedliwienie jest tym samym co osobiste usprawiedliwienie i czy osoba nie może być usprawiedliwiona zanim zaistnieje?

Jeśli tak, to wtedy nikt nie może zostać wybrany do zbawienia (immanentny akt) zanim faktycznym zaistnieniem. Jeśli istnieje osobowy wybór z wieczności, może istnieć również osobowe usprawiedliwienie z wieczności, ponieważ to drugie nie wymaga naszego istnienia bardziej niż pierwsze.

1 Piotra 1:2 Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha dla posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa.

Ci, którzy sprzeciwiają się wiecznemu usprawiedliwieniu, twierdząc, że istnienie osób usprawiedliwionych jest konieczne do usprawiedliwienia, niech wiedzą, że że Remonstranci w ten sam sposób sprzeciwiają się wiecznemu wyborowi. Mówią bowiem:

„Nie może być tak, aby faktycznie wybrany został ktoś, kto jeszcze w rzeczywistości nie istnieje, ponieważ żadne cechy nie należą do non ens”. [2]

Ponieważ wieczne wybranie do zbawienia jest aktem w Bogu i nie powoduje w nas żadnej rzeczywistej zmiany tak też wieczne usprawiedliwienie nie powoduje w nas żadnych fizycznych zmian, jak to zaobserwowano wcześniej.
.

Ósma obiekcja

Rzeczywiste posiadanie, np. korony, odbywa się zgodnie z konstytucją królestwa i metodami rządzenia, które we wszystkich mądrych administracjach są ustalone i nie pozostawiają niepewności i wątpliwości: teraz porządek rządów cywilnych jest wielki i jeszcze większe rządy Boże nad światem natury; i czy w Ewangelii nie ma czegoś takiego jak porządek?
.

Refutacja

Bez wątpienia w Ewangelii panuje piękny porządek a wieczne usprawiedliwienie nie włamuje się do tego porządku. Immanentne akty Boga, a takim jest wieczne usprawiedliwienie, nie następują po Jego przemijających działaniach lecz je poprzedzają. Na przykład stworzenie następuje zgodnie z Bożym dekretem o stworzeniu i po dekrecie o stworzeniu. Usprawiedliwienie jest aktem immanentnym zaś krzyż nastąpił po tym akcie.

Na podstawie źródło

Przypisy

[1] Dale Kuiper zauważa, że „Bóg żyje w wiecznej teraźniejszości! A życie, które On prowadzi w wiecznej teraźniejszości, nie jest życiem pustym, statycznym, ale życie Boskości jest życiem pełnym i bogatym, w którym wszystko jest stale obecne w Nim. To, że Bóg jest wieczny i niezmienny, nie oznacza bezczynności, powtarzalności czy niedoskonałości, ale raczej pełnię życia, doskonałość piękna i błogosławione działanie!” (Boża wieczność, źródło)
[2] Amic.Col. cum Piscat., Conradus Vorstius, s. 23. 231. Przez termin „non ens” należy rozumieć nieistnienie. Stąd nieistnienie nie może posiadać żadnej cechy.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email