Spis treści
Bóg usprawiedliwia niesprawiedliwego
O wspaniała wymiano! O arcydzieło niezgłębione! O nieoczekiwane dobrodziejstwo! Niegodziwość wielu znika w sprawiedliwości Jednego, a sprawiedliwość Jednego wielu niegodziwych usprawiedliwiła. – List do Diogeneta, II wiek
Doktryna podwójnego przypisania (ang. doctrine of double imputation) mówi o tym, w jaki sposób grzeszny człowiek może być usprawiedliwiony przez Boga, a więc ogłoszony sprawiedliwym przed Jego obliczem. Gdy człowiek otrzymuje od Boga dar wiary zostaje usprawiedliwiony (zobacz też artykuł Jego wiara w nas)
2 Piotra 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;
Jednak nie dochodzi do tego za sprawą jego uczynków i starań, lecz tylko przez wiarę w ofiarę Jezusa Chrystusa na krzyżu Golgoty
Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Efez. 2:8-9 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.
Rzym. 11:6 A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Rzym. 3:20 Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu
Gdy Bóg ogłasza kogoś sprawiedliwym, deklaruje jednocześnie, że człowiek ten spełnia wszystkie standardy Bożego Prawa. Problem w tym, że wszyscy ludzie zgrzeszyli
Rzym. 3:23 Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga
1 Jana 1:8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy.
Gal. 3:22 Lecz Pismo zamknęło wszystko pod grzech, aby obietnica z wiary Jezusa Chrystusa została dana wierzącym.
Co za tym idzie, nikt z nas w rzeczywistości nie spełnia standardów Prawa i nie jest wewnętrznie sprawiedliwy
Rzym. 3:10-11 10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga.
Co jest bezpośrednim cytatem z Psalmów
Psalm 14:3 Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Psalm 53:3 Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli; nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Nasz upadek ma podwójną naturę – po pierwsze przestąpiliśmy Prawo aktywnie, łamiąc jego zakazy, po drugie przestąpiliśmy Prawo biernie, nie wypełniając właściwie tego, co ono nakazuje
Jer. 2:12-13 12 Zdumiejcie się nad tym, niebiosa, ulęknijcie i bardzo się zatrwóżcie, mówi PAN; 13 Bo mój lud popełnił podwójne zło: opuścił mnie, źródło żywych wód, i wykopał sobie cysterny, cysterny popękane, które nie mogą utrzymać wody.
Co więcej, Pismo wielokrotnie wskazuje na to, że samodzielne osiągnięcie sprawiedliwości jest niemożliwe, ponieważ nasza zdeprawowana natura sprawia, że jesteśmy niezdolni do wypełnienia Prawa
Rzym. 3:20 Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach
Rzym. 8:7 Dlatego, że zamysł ciała jest nieprzyjacielem Boga, bo nie poddaje się prawu Bożemu, gdyż i nie może.
Gal. 2:16 dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
.
Gniew Boży
Ktokolwiek łamie jedno z przykazań, winny jest złamania wszystkich, a przez to ciąży na nim słuszny gniew Boga
Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane:Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa.
Jak. 2:10-11 10 Kto bowiem przestrzega całego prawa, a przekroczy jedno przykazanie, staje się winnym wszystkich. 11 Bo ten, który powiedział: Nie będziesz cudzołożył, powiedział też: Nie będziesz zabijał. Jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą prawa.
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
Efez. 5:6 Niech was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo z powodu tych rzeczy przychodzi gniew Boga na synów nieposłuszeństwa.
Swoją winę zauważa także Psalmista, dlatego pyta:
Psalm 130:3 Jeżeli będziesz zważał na winy, Panie, Panie, któż się ostoi?
W związku powyższym – jak Bóg może ogłosić sprawiedliwym kogoś, kto wewnętrznie nie jest sprawiedliwy? Odpowiedzią na to pytanie jest doktryna podwójnego przypisania, stanowiąca serce Dobrej Nowiny.
.
Dwie strony monety
Słowo przypisać (gr. λογίζομαι – logizomai) powinno być rozumiane w kontekście prawnym lub sądowym, tzn. jako poczytać, uznać, zaliczyć lub policzyć. Coś, co nie jest nasze, zostaje przeniesione z czyjegoś konta na nasze konto. Coś zostaje określone prawnie jako nasza własność, choć sami na to nie zasłużyliśmy i nie zarobiliśmy.
Doktryna przypisania ma dwa, równie ważne aspekty, które stanowią jedną całość niczym orzeł i reszka na monecie, dlatego nazywamy ją doktryną podwójnego przypisania. Z jednej strony grzech człowieka przypisany jest Zbawicielowi na krzyżu Kalwarii, z drugiej zaś doskonała sprawiedliwość Syna Bożego przypisywana jest wierzącym.
.
Przypisanie Chrystusowi grzechów wierzących:
- Jezus był wewnętrznie sprawiedliwy. Spełnił wszystkie standardy Bożego Prawa. Nie popełnił żadnego grzechu.
- Jednak na krzyżu został potraktowany przez Ojca jak grzesznik, którym w samej istocie nie był.
- Na Golgocie grzechy wybranych zostały Mu prawnie przypisane jako Jego grzechy.
- Ze względu na to, że grzech wymaga kary i sprowadza gniew Boga, a karą za grzech jest śmierć, gniew Boży został na Niego wylany, a Jezus poniósł śmierć. Chrystus cierpiał i umarł zamiast grzeszników, przyjmując na siebie ich grzechy poprzez ich przypisanie.
- Należy pamiętać, że Jezus stał się grzechem i przekleństwem zewnętrznie, na sposób prawny, podczas gdy wewnętrznie pozostał czysty i bezgrzeszny.
.
Przypisanie wierzącym sprawiedliwości Chrystusa:
- Grzesznicy są wewnętrznie niesprawiedliwi. Nie spełniają standardów Bożego Prawa. Popełnili mnóstwo grzechów.
- Jednak za pośrednictwem wiary są traktowani przez Ojca jako sprawiedliwi, którymi w samej istocie nie są.
- W momencie uwierzenia sprawiedliwość Chrystusa została im prawnie przypisana jako ich sprawiedliwość.
- Ze względu na to, że ludzie spełniający standardy Bożego Prawa ogłaszani są sprawiedliwymi przed Bogiem, Bóg ogłosił ich sprawiedliwymi, przez co mogą oni wejść do Jego chwały w niebie. Wierzący grzesznicy żyją za sprawą łaski, ponieważ odziani w sprawiedliwość Chrystusa niczym w szatę, nie muszą drżeć przed karą i gniewem Boga.
- Należy pamiętać, że grzesznicy stali się sprawiedliwi zewnętrznie, na sposób prawny, podczas gdy wewnętrznie pozostali brudni i grzeszni (oczyszczenie wierzących należy już do uświęcenia, nie do usprawiedliwienia).
O ile pierwszy aspekt nauki o podwójnym przypisaniu, mówiący o przypisaniu Chrystusowi grzechów wierzących jest z reguły zachowywany w Kościołach ewangelikalnych, drugi aspekt bywa niekiedy pomijany. Jest to błąd, ponieważ oba aspekty muszą zostać uwzględnione, aby spójność systemu została zachowana. Jednocześnie całość doktryny o podwójnym przypisaniu stanowi ważną część tradycyjnej teologii protestanckiej (w tym teologii reformowanej), o czym świadczą pisma Reformatorów (np. Marcina Lutra czy Jana Kalwina), a także historyczne wyznania wiary (np. Konfesja westminsterska czy Konfesja II londyńska).
.
Świadectwo Słowa
Można byłoby wskazać wiele fragmentów Pisma Świętego dotyczących usprawiedliwienia, a przez co wskazujących pośrednio na to, że sprawiedliwość dzięki której mamy pokój z Bogiem jest sprawiedliwościąextra nos, a więc spoza nas, pochodzi od Boga, jest darem łaski i nie może zostać wypracowana przez człowieka. Zdecydowałem się jednak na wskazanie wyłącznie na kluczowe i najbardziej podstawowe ustępy Biblii, które potwierdzają prawdziwość doktryny podwójnego przypisania.
.
Przypisanie Chrystusowi grzechów wierzących:
Proroctwo mesjańskie o Słudze, biorącym na Siebie grzechy ludzi.
Izaj. 53:5-6 5 Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni. Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, ażdy z nas zboczył na swą drogę, PAN włożył na niego nieprawość nas wszystkich.
Izaj. 53:11-12 11 Z udręki swojej duszy ujrzy owoc i nasyci się. Mój sprawiedliwy sługa swoim poznaniem usprawiedliwi wielu, bo sam poniesie ich nieprawości. 12 Dlatego dam mu dział wśród wielkich, aby dzielił się zdobyczami z mocarzami, ponieważ wylał swoją duszę na śmierć. Został zaliczony do przestępców, sam poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami
Mesjasz poniósł na krzyż nasze grzechy.
1 Piotra 2:24 On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni.
Sprawiedliwy Jezus cierpiał za grzechy niesprawiedliwych.
1 Piotra 3:18 Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; uśmiercony w ciele, lecz ożywiony Duchem;
Chrystus stał się przekleństwem za wierzących.
Gal. 3:13 Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie);
Chrystus stał się grzechem za wierzących.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Bóg ukarał grzech w ciele Jezusa, abyśmy zaspokoili wymagania Prawa Bożego wobec nas.
Rzym. 8:3-4 3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4 Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
Przypisanie wierzącym sprawiedliwości Chrystusa:
Bóg nie przypisuje wierzącym grzechu, lecz przypisuje im sprawiedliwość, niezależnie od uczynków; (gr.δικαιοσυνην – dikaiosynēn: usprawiedliwienie/sprawiedliwość).
Rzym. 4:1-8 1 Cóż więc powiemy, co zyskał Abraham, nasz ojciec, według ciała? 2 Jeśli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma się czym chlubić, ale nie przed Bogiem. 3 Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. 4 A temu, kto pracuje, zapłata nie jest uznana za łaskę, ale za należność. 5 Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość. 6 Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość (δικαιοσύνην diakiosynen) bez uczynków, mówiąc: 7 Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte. 8 Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.
Jesteśmy usprawiedliwieni dzięki posłuszeństwu Chrystusa, a więc dzięki Jego sprawiedliwości; (gr. δικαιοσυνης – dikaiosynēs: usprawiedliwienie/sprawiedliwość).
Rzym. 5:17-21 17 Jeśli bowiem z powodu przestępstwa jednego śmierć zaczęła królować przez jednego, tym bardziej ci, którzy przyjmują obfitość tej łaski i dar sprawiedliwości (δικαιοσύνης dikaiosynēs), będą królować w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. 18 Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu, tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie. 19 Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi. 20 A prawo wkroczyło po to, aby obfitował grzech. Lecz gdzie grzech się rozmnożył, tam łaska tym bardziej obfitowała; 21 Aby, jak grzech królował ku śmierci, tak też łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.
Zbawiająca nas sprawiedliwość nie jest naszą wewnętrzną sprawiedliwością, lecz pochodzi spoza nas, a otrzymuje się ją od Boga za pośrednictwem wiary.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
Zbawiająca nas sprawiedliwość jest pochodzącą od Boga, zewnętrzną sprawiedliwością i okrywa nas niczym płaszcz, stanowi naszą szatę zbawienia.
Izaj. 61:10 Będę się wielce radować w PANU i moja dusza rozraduje się w moim Bogu, bo przyoblekł mnie w szaty zbawienia i przyodział mnie w płaszcz sprawiedliwości, jak przyozdobionego oblubieńca i jak oblubienicę ozdobioną swoimi klejnotami.
Pan – a więc Chrystus – jest sprawiedliwością Swojego ludu, nie wewnętrzna prawość ludzi, którą osiągają przez uczynki i samodoskonalenie.
Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.
Jezus stał się naszą sprawiedliwością.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;
Dzięki Chrystusowi stajemy się sprawiedliwością Bożą (dosłownie: sprawiedliwością Boga).
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Za sprawą ofiary Jezusa i Jego posłuszeństwa woli Ojca na krzyżu, żądania Prawa wobec nas zostały zaspokojone.
Rzym. 8:3-4 3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4 Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
Psalm 24:5 On otrzyma błogosławieństwo od PANA i sprawiedliwość od Boga, swego Zbawiciela.
.
Przypisanie w obydwu aspektach:
Po pierwsze – Chrystus staje się za nas grzechem, a po drugie – a my stajemy się w Nim sprawiedliwością Bożą. Dochodzi do prawnej wymiany, a więc relacja jest dwustronna.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Po drugie– Bóg nie przypisuje wierzącemu grzechu (ponieważ przypisał go Zbawicielowi), a po czwarte– przypisuje wierzącemu aktywną (bezgrzeszne życie) i bierną (śmierć na krzyżu) sprawiedliwość Zbawiciela. W ten sposób wierzący zaspokaja żądania Prawa zarówno w sposób bierny, jak i aktywny. W Chrystusie został oczyszczony z wszelkiej winy za złamanie zakazów Prawa, a jednocześnie wypełnił wszystkie pozytywne nakazy Prawa. Chrystus będąc federalną głową swojego ludu umarł w imieniu wybranych grzeszników reprezentatywnie. Tak więc grzesznicy umarli w Nim.
Rzym. 4:1-8 1 Cóż więc powiemy, co zyskał Abraham, nasz ojciec, według ciała? 2 Jeśli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma się czym chlubić, ale nie przed Bogiem. 3 Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. 4 A temu, kto pracuje, zapłata nie jest uznana za łaskę, ale za należność. 5 Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość. 6 Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: 7 Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte. 8 Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.
Po trzecie – Bóg ofiarował ciało Syna jako ofiarę z grzech, który potępił w Jego ciele, a po szóste dzięki temu spełniamy słuszne wymagania Prawa wobec nas.
Rzym. 8:3-4 3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4 Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
Szata sprawiedliwości czy brudne łachmany?
Niektórzy chrześcijanie nie są w stanie przyjąć do wiadomości, że pełna i perfekcyjna sprawiedliwość, którą z łaski oferuje wierzącym Pan jest najzupełniej darmowa i nie musi być zwiększana czy doskonalona – jest sprawiedliwością perfekcyjnego Syna Bożego. Sądzą, że – współpracując z utracalną łaską – muszą sami osiągnąć duchową czystość i prawość, aby stanąć przed tronem Boga jako wewnętrznie sprawiedliwi. Działania wielu z nich doskonale opisują słowa Apostoła Pawła o żydach:
Rzym. 10:2-3 2 Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, ale nie według poznania. 3 Nie znając bowiem sprawiedliwości Boga, a chcąc ustanowić własną sprawiedliwość, nie byli poddani sprawiedliwości Boga.
.
Rzymski katolicyzm
W wyniku tego radykalnego błędu teologicznego powstała m.in. katolicka idea czyśćca. W XVI wieku Kościół Katolicki odrzucił i przeklną biblijną doktrynę podwójnego przypisania, a więc również naukę o przypisanej wierzącym sprawiedliwości Chrystusa. Oto dwa z kanonów Dekretu o usprawiedliwieniu z VI sesji Soboru w Trydencie:
10 Gdyby ktoś mówił, że ludzie są usprawiedliwieni bez sprawiedliwości Chrystusa, którą wysłużył dla nas, albo że dzięki niej samej są formalnie sprawiedliwi – niech będzie wyklęty.
11 Gdyby ktoś mówił, że ludzie są usprawiedliwieni albo przez samo przypisanie im sprawiedliwości Chrystusa, albo przez samo odpuszczenie grzechów, z wyłączeniem łaski i miłości, które Duch Święty wlewa w ich serca i które w nich trwają, albo też, że łaska, która nas usprawiedliwia, jest tylko życzliwością Boga – niech będzie wyklęty. (źródło)
Bóg ogłasza jednak w Swoim Słowie, że po tym, jak nasza natura uległa zepsuciu, wszystkie nasze dobre uczynki są przed nim jak brudne i odrażające ubranie, którym nie jesteśmy w stanie zadośćuczynić Bogu:
Iz 64:6-7 6 My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr. 7 I nie ma nikogo, kto by wzywał twego imienia i zbudził się, aby się ciebie chwycić. Zakryłeś bowiem swoje oblicze przed nami i sprawiłeś, że niszczejemy z powodu naszych nieprawości.
W angielskiej Biblii Króla Jakuba wyrażenie splugawiona szata zostało przetłumaczone jako filthy rags, a więc brudne łachmany. Jeżeli staniemy przed Panem odziani we własne dobre dzieła, oczekując nagrody życia wiecznego, możemy zostać zawiedzeni. W Jego oczach są niczym więcej, niż cuchnącymi szmatami. Jedyną możliwością jest skorzystanie z obietnicy Ewangelii, która głosi:
Jan 3:15-18 15 Aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Bo Bóg nie posłał swego Syna na świat, aby potępił świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. 18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.
Kiedy jesteśmy przyodziani kompletną sprawiedliwością Jezusa, Bóg Ojciec patrzy na nas już nie przez pryzmat naszych żałosnych starań, ale przez pryzmat Swojego drogiego Syna. Nie ma już dla nas piekła oraz potępienia. Nie ma już czyśćca, w oczach Boga nie ma przecież w nas nic, co przeszkadzałoby nam wejść do Jego obecności, a co wymagałoby oczyszczenia. Bóg uczynił zbawienie absolutnie darmowym, dostępnym tylko przez wiarę, aby objawić światu Swoją niepojętą, suwerenną i całkowicie wystarczającą łaskę – aby wyeliminować ludzką pychę i wywyższyć Swojego umiłowanego Syna, naszego Ukrzyżowanego Mesjasza. Ewangelia o zbawieniu z łaski przez wiarę w Chrystusa jest propozycją nie do odrzucenia – nie ma bowiem innej drogi do prawdziwego pokoju z Nim.
Nie próbuj więc szukać własnej drogi.
Artykuł pochodzi ze strony Herald Pański – źródło.
„Dokonując tej cudownej zamiany, przyoblekł Siebie w naszą pełną grzechów postać, dając nam Swoją – bezgrzeszną i zwycięską. Tak Nim przyobleczeni stajemy się wolni od przekleństwa zakonu, Chrystus bowiem dobrowolnie stał się przekleństwem za nas, mówiąc: Co do mnie, jestem błogosławiony i niczego mi nie brak, jednak wyprę się samego Siebie i przyjmę waszą postać (por. Flp 2,7), czyli ludzką naturę, i w niej będę przebywał pośród was i doświadczę śmierci, by przynieść wam od niej wyzwolenie. Zatem Ten, który poniósł na Sobie grzech całego świata, został pojmany, umęczony, ukrzyżowany i przywiedziony do śmierci, stawszy się przekleństwem za nas. Ponieważ jednak był istotą Boską i wieczną, śmierć nie mogła go zatrzymać w grobie. Dlatego trzeciego dnia zmartwychwstał i teraz żyje na wieki, a grzechu i śmierci już w Nim na próżno szukać, gdyż stał się sprawiedliwością, życiem i niekończącym się błogosławieństwem. Ów obraz i odbicie winniśmy mieć zawsze przed sobą, a dojrzymy go niezawodnym okiem wiary. Kto tak czyni, ma Chrystusową bezgrzeszność i zwycięstwo, choćby był największym z grzeszników, jacy kiedykolwiek żyli. A zatem jedynie przez wiarę zostajemy usprawiedliwieni, gdyż wiarą chwytamy bezgrzeszności i zwycięstwa Chrystusowego.” – Marcin Luter, komentarz do Gal. 3:13
.
Posłowie
Zapomniana doktryna podwójnego przypisania jest tak naprawdę kluczową jeśli chodzi o soteriologię. W dwóch największych ruchach, które nazywają się „chrześcijańskimi” obserwujemy następujące wierzenia odcinające ludzi od zbawienia:
Rzymski katolicyzm do zbawienia z łaski dodaje:
- obowiązkową obecność na mszy świętej, która jest bezkrwawą i nieustanną ofiarą Pana Jezusa
- czyściec jako miejsce kaźni z nieodpokutowanych grzechów
- odpusty za grzechy
- wyświęcanie księży na drugich Chrystusów (alter Christus)
- obowiązek wiary we wniebowzięcie Marii pod groźbą wyklęcia
- chrzest wodny jako warunek zbawienia
- spożywanie eucharystii i uczestnictwo w pozostałych sakramentach
- wymóg posłuszeństwa zarządzeniom Kościoła
- przedstawienie wielkich zasług i chwalebnych uczynków
- osoba nie może umrzeć w jakimkolwiek grzechu śmiertelnym
- sakramentalne prawo do przebaczania grzechów i udzielania sakramentu pokuty
- kontrolę nad kanałami łaski przez sakramenty
- wiarę we wniebowzięcie Maryi pod groźbą anatemy
- skarbiec zasług
.
Odszczepienia ruchu zielonoświątkowego do zbawienia z łaski dodają:
- obowiązek mówienia językami (w rzeczywistości niezrozumiałym bełkotem) – np. Zjednoczeniowy Kościół Zielonoświątkowy
- obowiązek czynienia cudów i prorokowania – np. Torben Søndergaard
- obowiązek pozbycia się grzechu pokoleniowego co całkowicie odrzuca doktrynę podwójnego przypisania – np. Derek Prince
- obowiązek wiary cuda i znaki (w rzeczywistości fałszywe i demoniczne); kto ich nie uznaje według zielonoświątkowej doktryny bluźni Duchowi i odcina się od zbawienia zobacz film
- obowiązek stałego pozbywania się demonów z osób wierzących, co całkowicie odrzuca doktrynę podwójnego przypisania
- zdolność rzekomego czynienia cudów jako substytut owoców upamiętania
- wiara w „jedność bóstwa” (czyli modalizm) zastępuje wiarę w Boga Trójjedynego – 24 miliony zielonoświątkowców
- wymogi co do ubioru, zachowywania świąt i dni – wszystkie judaizujące odłamy zielonoświątkowego odszczepienia
Rzymski Katolicyzm odrzucił przypisanie Chrystusowi grzechów wierzących. Ruch zielonoświątkowy odrzucił przypisanie wierzącym sprawiedliwości Chrystusa.
Odrzucenie jednego lub obu elementów tej doktryny skutkuje odrzuceniem kompletności Bożego zbawczego dzieła dzieła, co w konsekwencji prowadzi na zatracenie. Zachęcamy wszystkich katolików i wyznawców skupionych w ruchu zielonoświątkowym do zweryfikowania wyznawanych doktryn i upamiętania.
Zobacz w temacie
- Zasługa aktywnego posłuszeństwa Chrystusa, część 1 – Pismo i Konfesje
- Jego wiara w nas
- Ordo Salutis – porządek zbawienia
- Doktryna grzechu pierworodnego
- Sprawiedliwość przypisana czy udzielona?
- Prawna i organiczna unia z Chrystusem
- Usprawiedliwienie jako przypisanie
. - Doktryna podwójnego przypisania
- Doktryna podwójnego posłuszeństwa Chrystusa
- Zakosztować śmierci za wszystkich
- Dzisiejsza pseudo ewangelia