Doktryna skutecznego powołania

Zarys problemu

Ludzka tradycja, a właściwie kult wolnej woli znany szerzej jako Arminianizm, zmienia Słowo Boże w taki sposób, aby to człowiek stał w centrum dzieła zbawienia. Parafrazując, czy też raczej przekręcając tekst Jana 6:37 tak aby pasował do doktryny wolnej woli Arminianizmu, dumny, pełen pychy nieodrodzony umysł powie:

“Wszyscy, którzy oddają mi się dobrowolnie, przyjdą do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie nie wyrzucę precz o ile w swojej wolnej woli zdecyduje się wytrwać przy mnie”

Idąc dalej aby doktryna wolnej woli mogła zostać utrzymana naruszyć trzeba wiele innych biblijnych tekstów dotyczących Bożego przeznaczenia, jak chociażby fragment z Dziejów 13:48, który po odpowiedniej kosmetyce postawi porządek zbawienia na głowie w sposób następujący:

“A wszyscy, którzy uwierzyli ze swojej wolnej woli zostali przeznaczeni do życia wiecznego”

Jednakże doktryny przedwiecznej Elekcji oraz efektywnego, czyli skutecznego powołania, nie mają nic wspólnego z ludzką, rzekomo wolną wolą (wszyscy są przecież martwi duchowo, bo w niewoli grzechu i diabła, (por. Przysłów 5:22; Jan 8:34; Rzym. 6:20; 7:23; 8:7; Efez. 2:2-3; 2 Tym. 2:25-26; Tyt. 3:3; 2 Piotra 2:19; 1 Jana 5:19)

Tak jak człowiek nie miał wpływu na wybór do zbawienia (elekcja) czy potępienia (reprobacja), ponieważ gdy to miało miejsce, czyli przed założeniem świata, nie tylko sam nie istniał, ale też wybór ten uczyniony został przez Boga według upodobania swojej woli (Efez. 1:5) Boga całkowicie suwerennego, który czyni wszystko według swego upodobania, które sam w sobie postanowił; (Efez. 1:9) tak też powołanie do życia wiecznego jest realizowane przez Boga, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli (Efez. 1:11)

Zostawiając za nami pospolite babskie baśnie odstępczego neo-ewangelikalizmu popłyńmy w arcyciekawy rejs, ku odkryciu Bożej prawdy o niezasłużonym miłosierdziu.

---

Ordo salutis

Jak w każdej dalekiej podróży niezbędny będzie kompas. W przypadku podróży teologicznej rolę kompasu spełni dość techniczny termin ordo salutis oznaczający dosłownie porządek zbawienia. O co tu chodzi? Otóż zbawienie zależne jest od nieprzerwanych kroków Boga od początku, czyli przedwiedzy po określony cel podróży, czyli uwielbienie wybranych i zatracenie potępionych.

1. Przedwiedza, czyli Predestynacja (tak Elekcja jak i Reprobacja)
2. Powołanie
3. Odnowienie
4. Wiara
5. Upamiętanie
6. Usprawiedliwienie
7. Adopcja
8. Uświęcenie
9. Przetrwanie
10. Uwielbienie

Jeśli chodzi o logiczny porządek dekretów skuteczne powołanie wynika z Bożego dekretu Elekcji (wybór do zbawienia konkretnych ludzi), w którym ma swoje umocowanie.

Jeśli chodzi o przyporządkowanie temporalne skuteczne powołanie sięga okresu przed stworzeniem świata i rozpościera się w czasie od wiecznej przeszłości do momentu odrodzenia osoby wybranej do zbawienia.

Skuteczne powołanie zatem jest zadekretowanym elementem rzeczywistości (musi wystąpić w czasie), realizowanym w czasie po ogłoszeniu Ewangelii, Bożym aktem skutkującym regeneracją, czyli odnowieniem, czy też narodzeniem na nowo rozumianym jako narodzenie z góry konkretnej osoby. Bardzo wyraźnie widzimy ten porządek w tzw. złotym łańcuchu zbawienia

Rzym. 8:29-30 29. Tych bowiem, których ON przedtem znał (przedwiedza), tych też przeznaczył (elekcja), by stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi.30.Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał (skuteczne powołanie), a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił. (ostateczny cel elekcji)

Nawet elementarna znajomość gramatyki dowodzi, że tekst Rzymian przedstawia wieczną i niezmienną, Bożą perspektywę zbawienia używając w odniesieniu do każdego zbawionego czasowników w tzw. czasie aorist, trybu oznajmującego i w stronie czynnej.  Tymi czasownikami są odpowiednio

• προέγνω  proegno – przedtem znał
• προώρισεν prohorisen – przeznaczył
  
• ἐκάλεσεν  ekalesen – powołał
• ἐδικαίωσεν  dikaiosen – usprawiedliwił
• ἐδόξασεν  edoksesen – uwielbił

Czas aorist trybu oznajmującego posiada aspekt czasowy. Mówimy tu o czasie przeszłym dokonanym. Czas ten wyraża działanie jako mające miejsce w przeszłości i postrzegane jednocześnie jako dokonane i określa działanie po prostu jako zachodzące bez odniesienia do postępu.

Aorist definiuje akcję jako zdarzenie, nie określając sposobu jego wystąpienia ani jego kompletności. A mówiąc prościej, aorist wyraża fakt działania lub zdarzenia bez względu na czas jego trwania.  Strona czynna wskazuje na Boga jako jedyną aktywną w tym dziele siłę sprawczą (ON z wersetu 28 to Bóg).

Z Bożej perspektywy ci, których on znał od wieczności, od wieczności są przeznaczeni do zbawienia, od wieczności są powołani do społeczności z Chrystusem (co zostaje zrealizowane w czasie głoszenia Ewangelii), od wieczności są usprawiedliwieni (zrealizowane legalnie przez krzyż Chrystusa oraz organicznie poprzez odrodzenie, czyli włączenie do ciała Chrystusa konkretnej osoby) i uwielbieni w niebie (zrealizowane po śmierci).

Powołanie zatem odbyło się przed wiecznymi czasy a zostało zrealizowane poprzez udzielenie przed wiekami łaski w Jezusie Chrystusie, który zrealizował Boże dzieło umierając na krzyżu za tych, których Bóg przedtem znał i przeznaczył do zbawienia. Nie rozumiemy powołania jako działania postępowego, tzn. zależnego od ludzkiej woli. Powołanie jest zadekretowane przed wiekami i skutecznie zrealizowane przez Boga w konkretnym momencie historii.

Podczas minionej wieczności Bóg był sam jeden. Samoistny, samowystarczalny, usatysfakcjonowany w Swojej istocie, nie mający potrzeby czegokolwiek. Posiadanie wszechświata, aniołów, ludzkich istot było koniecznością dla Niego, w takim stopniu, w jakim zostali oni powołani do zaistnienia od wieczności. Stworzenie ich, nie przydało niczego do Boga. W zasadzie nie zmieniło niczego. Z tego też powodu, Jego nieodzowna chwała nie może zostać ani powiększona, ani umniejszona. Bóg nie był pod żadnym przymusem, czy zobowiązaniem, czy koniecznością, żeby stworzyć.
.
Postanowienie, żeby to uczynić, było wyłącznie suwerennym czynem z Jego strony. Niespowodowane niczym, co by istniało poza Nim Samym, zdeterminowane wyłącznie przez Jego własne, dobre upodobanie. Ponieważ sprawuje On wszystko według zamysłu swojej woli. To, że stworzył – było zwyczajnie dla zamanifestowania Jego chwały. – A.W. Pink,  Odosobnienie Boga

Tego właśnie naucza list do Tymoteusza 🙂
.

---

Analiza tekstu

Mając już odpowiednio przygotowane zaplecze śmiało możemy wybrać się w podróż do głębin niezmierzonej mądrości Bożej. Rozważmy zatem List do Tesaloniczan i zawartą w nim doktrynę skutecznego powołania rozkładając tekst werset za wersetem badając jego przesłanie.
.

Środek powołania

1) W przypadku osób dorosłych urodzonych w rodzinach niewierzących powołanie, czyli włączenie do Przymierza nie odbywa się w próżni, lecz poprzez głoszenie Ewangelii. Skutecznie powołana osoba zostaje odrodzona tzn. zostaje ochrzczona Duchem Świętym. Bóg zamieszkuje w człowieku na stałe ożywiając go.

a) proklamacja Ewangelii w takim przypadku jest niezbędnym elementem, bez którego nie ma możliwości odrodzenia człowieka

Rzym. 10:14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?
.
1 Tes. 2:16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby ci nie byli zbawieni, aby zawsze dopełniali miary swoich grzechów; nadszedł bowiem na nich ostateczny gniew.

b) Słowo Boże ma nadaną mu przez Ducha Świętego moc odrodzenia człowieka, który jest ujęty w Bożym dekrecie Elekcji; spisane Słowo, ogłoszone, staje się narzędziem, czyli środkiem, który jest używany przez Ducha do ożywienia wcześniej martwego duchowo i do niczego niezdolnego człowieka

Rzym. 1:16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.

2) W przypadku dzieci osób wierzących (a konkretniej mówiąc dzieci obietnicy, nie wszystkich), nawet tych adoptowanych w młodym wieku powołanie i odrodzenie dokonują się z pominięciem głoszenia Ewangelii.  Bóg powołuje dzieci obietnicy ze względu na Przymierze, do którego należą wierzący rodzice.

Dzieje 2:39 Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg.

Jest oczywistym, że dzieci obietnicy o ile przedwcześnie nie umrą idąc od razu do nieba, w odpowiednim czasie zademonstrują wiarę w Ewangelię. Dzieci takie:

• mogą posiadać wiarę w Boga jeszcze w łonie matki (Psalm 22:9-10)
  .
• mogą być wypełnione Duchem Świętym jeszcze w łonie matki (Łuk. 1:41, 44)
  .
• są święte nawet gdy jedno z rodziców jest zbawione (1 Kor. 7:14)

Oczywiście realizacja powołania nie musi nastąpić w łonie matki. Doskonałym tego przykładem jest Apostoł Paweł, który, choć został odłączony jeszcze w łonie swojej matki i przeznaczony do głoszenia Ewangelii, prześladował Kościół. Paweł został skutecznie powołany na drodze do Damaszku i to wbrew swojej woli (jechał tam, aby prześladować Chrystusa, czyli Kościół).

Gal. 1:15 Lecz gdy upodobało się Bogu, który mnie odłączył w łonie mojej matki i powołał swoją łaską;

3) W obu przypadkach (powołania dorosłych i dzieci) skutkiem jest odnowienie; Bóg w Osobie Ducha Świętego odradza człowieka poprzez osobiste zamieszkanie w nim tj. w jego ciele i we wnętrzu

1 Kor. 3:16 Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka?
.
1 Kor. 6:19 Czyż nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was, a którego macie od Boga, i nie należycie do samych siebie?

Wnioski: Skutecznie powołani są jedynie ci, którzy zostali objęci dekretem Bożym o elekcji, osoby (i ich dzieci) zawarci w Bożej obietnicy Przymierza. Duch Święty używa Słowa Bożego w celu odrodzenia tych osób. Immanentnym  i koniecznym rezultatem skutecznego powołania jest obecność Ducha Świętego w zregenerowanym przez Boga człowieku.

“Innym potwierdzeniem mającym na celu ugruntowanie naszej ufności jest to, że nasza Elekcja jest związana z naszym powołaniem. Tych, których Chrystus oświeca poznaniem swego imienia i wpuszcza na łono swego Kościoła, jak jest powiedziane, bierze pod swoją opiekę i ochronę.” – Jan Kalwin, Instytuty 5.24.6

---

Podstawa powołania

1) Przed wiecznymi czasy, tzn. kiedy nie istniał czas, przestrzeń, materia, siły sprawcze, żadne akcje a zatem i żaden człowiek, oraz żadne dobre czy złe uczynki, Bóg zaplanował świat w konkretnej jego formie od początku przez wieki wieków (stworzony acz upadły świat zostanie odnowiony i połączony z niebem). Logiczny ciąg zdarzeń jest tutaj następujący

• Łaska zostaje udzielona przed powstaniem wszechświata przed wiecznymi czasy.
  .
• Łaska zostaje udzielona w Chrystusie (który zostaje przeznaczony na mediatora i Zbawiciela przed założeniem świata) dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
  .
• Łaska zostaje udzielona konkretnej grupie (nam, czyli wybranym) która została nam dana
  .
• Łaska zostaje udzielona na podstawie Bożego postanowienia na podstawie swojego postanowienia i łaski,
  .
• Podstawą udzielenia łaski nie są żadne ludzkie akty (ani uczynki, ani wiara), jest to łaska całkowicie suwerenna, niezależna nie na podstawie naszych uczynków,
  .
• Suwerenna łaska Boża jest jedyną podstawą powołania (a nie żadne ludzkie uczynki) powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków
  .
• Skutkiem powołania jest zbawienie, czyli włączenie do ciała Chrystusa Który nas zbawił … w Chrystusie Jezusie

Podsumowując, przed powstaniem wszechświata zostało zadekretowane, że w Chrystusie konkretna grupa otrzyma łaskę zgodnie i ze względu na Boże postanowienie a nie ze względu na ludzkie akty (uczynki czy też wiara). Rezultatem tej łaski będzie skuteczne powołanie i skuteczne zbawienie.

2) Prezentowana przez Pawła doktryna jest całkowicie zgodna z porządkiem Bożych dekretów. gdzie Bóg zadecydował o logicznym ciągu zdarzeń wynikających z Bożego postanowienia o:

• odkupieniu wybranych i potępieniu pozostałych
  .
• stworzeniu wybranych i potępionych.
  .
• dopuszczeniu do upadku jako sposobu potępienia.
  .
• zesłaniu Chrystusa jako odkupiciela tylko dla wybranych.
  .
• zastosowaniu zbawienia wobec wybranych.

Decyzja o wybraniu i potępieniu znajduje się przed decyzją o stworzeniu człowieka. Oznacza to, że wybrani zostali stworzeni tylko po to aby być zbawionymi a potępieni zostali stworzeni tylko po to, by zostać potępionymi. W biblijnym schemacie Bóg staje się autorem zbawienia i potępienia jako takich.

Wnioski: jedyną podstawą skutecznego powołania jest Boża łaska. Ludzkie akty i uczynki nie mają żadnego wpływu na Bożą decyzję skutecznego powołania.

“Wreszcie, samo doświadczenie uczy nas, że powołanie i wiara mają niewielką wartość bez wytrwałości, która jednak nie jest darem dla wszystkich“ – Jan Kalwin, Instytuty 5.24.6

---

Realizacja powołania

1) Zbawienie i poprzedzające je skuteczne powołanie, dwa konkretne rezultaty Bożej łaski udzielonej przed wiekami wybranym w Chrystusie musiało zostać urzeczywistnione. Chrystus pojawił się na świecie, Bóg w postaci cielesnej w konkretnym celu odkupienia wybranych, którzy rozpoznają w Chrystusie wysłanego przez Boga Mediatora, Boga i człowieka zarazem, Mediatora doskonałego i jedynego.

1 Tym. 3:16 A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały.
.
Filip. 2:6-7 6. Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież; 7. Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi;
.
Kol. 2:9 Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa.
.
1 Jana 5:18 A wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.

2) Objawiony Bóg-człowiek zrealizował zamierzony cel: zniszczenie śmierci i wydobycie nieśmiertelności i życia na jaw, czyli dokonał ekspozycji światła poprzez historyczny fakt ukrzyżowania, o którym Pismo Święte świadczy w Ewangelii, wiarygodnym zapisie tych wydarzeń. Wiara w propozycje Pisma Świętego odnośnie realizacji przez Boga łaski w Chrystusie okazanej wybranym do zbawienia jest rezultatem skutecznego powołania.

Filip. 2:8  A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
,
1 Kor. 15:1-4 1. A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2. Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;

Wnioski: skuteczne powołanie odbywa się w prawdzie Ewangelii. Ewangelia jest prawdziwa wtedy i tylko wtedy, gdy niesie ze sobą historyczne informacje: że Chrystus umarł i trzeciego dnia zmartwychwstał za wszystkie grzechy wybranych do zbawienia.

Odrzucenie doktryny śmierci Chrystusa czyni ewangelię nieskuteczną. Odrzucenie doktryny zmartwychwstania czyni ewangelię nieskuteczną. Odrzucenie doktryny prawdomówności Pisma czyni powołanie nieskutecznym. Także odrzucenie doktryny ograniczonego odkupienia (śmierć za wybranych) czyni powołanie nieskutecznym. Brak Ewangelii to brak rzeczywistości życia wiecznego i tragiczny koniec – wieczna śmierć wyznawców fałszywej ewangelii.

Z drugiej strony wszystkie powyższe doktryny są wyznawane przez skutecznie powołanych co jest dowodem ich zbawienia 🙂

“Dlatego wierzący mogą w pewnym stopniu dostrzec prawdę tego, co powiedzieliśmy na początku – mianowicie. należycie rozważona predestynacja nie podważa wiary, ale raczej daje jej najlepsze potwierdzenie.” – Jan Kalwin, Instytuty 5.24.9.

---

Podsumowanie

Skuteczne powołanie nie jest tożsame ze słyszeniem Ewangelii. Ewangelia nie wzywa wszystkich do wiary w Chrystusa, lecz wzywa jedynie wybranych. Dla potępionych Ewangelia jest skałą zgorszenia i kamieniem potknięcia. Tym samym odrzucamy herezję dobrointencyjnej oferty ewangelii (to jest pseudo-ewangelia).

1 Piotra 2:8 Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.

Z doktryną skutecznego powołania nierozerwalnie związane są doktryny reprobacji i elekcji. Wybrani do zbawienia zostają skutecznie powołani przez Boga. Przeznaczeni na potępienie nie zostają powołani przez Boga i dlatego nie zostają odrodzeni i nie mogą uwierzyć Ewangelii. Bóg skutecznie powołuje tylko tych, za których Chrystus oddał życie na krzyżu, czyli wybranych.

Skuteczne powołanie polega na suwerennej realizacji przez Boga Jego przedwiecznego dekretu łaski. Wcześniej duchowo martwy wróg Boga, człowiek zupełnie niezdolny do przyjścia do Boga ani do wiary ani do jakiegokolwiek dobrego uczynku zostaje przez Boga wezwany do skutecznej zmiany zawierającej odrodzenie, włączenie do Przymierza, akceptacji propozycji Pisma, Ewangelii, jako historycznej prawdy.

W rezultacie skutecznego powołania następuje upamiętanie, czyli porzucenie starej religii zbawienia z uczynków (np. Arminianizmu), wiara w prawdę, usprawiedliwienie, adopcja, uświęcenie i obserwowalne wytrwanie w wierze a na końcu uwielbienie (ten który skutecznie powołuje skutecznie prowadzi wybranych do chwały nie tracąc po drodze nikogo)

Kol. 1:23 [i was pojednał przez śmierć na krzyżu] Jeśli tylko trwacie w wierze, ugruntowani i utwierdzeni, niedający się odwieść od nadziei ewangelii, którą usłyszeliście, a która jest głoszona wszelkiemu stworzeniu pod niebem, której ja, Paweł, stałem się sługą;
.
Hebr. 3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.
.
1 Tes. 2:15 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o których zostaliście pouczeni czy to przez mowę, czy przez nasz list.
.
1 Tes. 5 23 23. A sam Bóg pokoju niech was w pełni uświęci, a cały wasz duch, dusza i ciało niech będą zachowane bez zarzutu na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa. 24. Wierny jest ten, który was powołuje; on też tego dokona.

Skuteczne powołanie jest dziełem Ducha Bożego, które przekonuje wybranych o grzechu i nędzy, oświecając ich umysły poznaniem Chrystusa i odnawiając ich wolę.  Bóg skutecznie wzywa swoich wybranych wrogów do wiary w prawdę i upamiętania z kłamstwa, czyniąc ich przyjaciółmi, dziećmi, rodziną.

2 Tes. 2:13 Lecz my nieustannie powinniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że Bóg od początku wybrał was do zbawienia przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę.

Warto zwrócić w tym miejscu uwagę na rozpoznanie suwerenności Boga w oświeceniu prowadzącym do zbawienia przez wczesny Kościół. Orygenes (185 – † 254) – jeden z najbardziej płodnych komentatorów Pisma Świętego w epoce patrystycznej dowodzi na podstawie tekstu 2 Tym. 1:10, że poznanie prawdy o Chrystusie i Jego Ewangelii jest możliwe jedynie przez akt zewnętrznego oświecenia:

„pojawienie się” [oznacza, że Chrystus] objawia się każdemu z doskonałych i oświeca rozum w prawdziwym poznaniu rzeczy.” – Orygenes, Przeciwko Celsusowi 3.61

Ci, którzy są wybrani z pewnością zostaną skutecznie powołani i odwrotnie. Niestety wiele osób żyje w błędzie i opiera swoje przekonanie o powołaniu na fałszywych przesłankach: cudach, urojeniach i iluzjach. Mowa o zielonoświątkowcach. Wielu z nich, jeśli nie wszyscy, są przekonani, że skoro mówią niezrozumiałym bełkotem, mają wizje i prorokują to mają Ducha Świętego a zatem są przez Boga powołani. Tymże fanatykom dedykujemy słowa otrzeźwienia:

„Znamy ludzi, niestety!  którzy łudzą się, że są wybrani z powodu wizji jakie mieli we śnie lub na jawie – azaliż ludzie miewają sny gdy nie śpią – i podają to jako dowód ich powołania. Ma to taką samą wartość jak łata z pajęczyny na odzieży, będzie to tak dla ciebie pożyteczne w dniu sądu jak przeświadczenie złodzieja o uzyskaniu łaski, gdy zajdzie taka potrzeba. – Ch. H. Spurgeon, Election: Its Defences and Evidences

Na zakończenie przedstawić należy Inne fragmenty Pisma dotyczące doktryny skutecznego powołania:

Jer. 31:3 Powiedz: Dawno PAN mi się ukazał, mówiąc: Owszem, umiłowałem cię wieczną miłością, dlatego przyciągam cię swoim miłosierdziem.
.
Oz. 11:4 Ciągnąłem ich powrozami ludzkimi, więzami miłości, a byłem dla nich jak ci, którzy zdejmują jarzmo z ich szczęk, i podawałem im pokarm.
.
Rzym. 8:30 Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał,
.
Rzym. 8:28 którzy są powołani według postanowienia Boga
.
Mat. 22:14 Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.
.
Jan 6:37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.
.
Jan 6:44 Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
.
Jan 6:55 I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od mojego Ojca.
.
Jana 10:27 Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną.
.
Jana 12:32 A ja, jeśli będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie.
.
Jana 15:16 Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem, abyście wyszli i wydali owoc, i aby wasz owoc trwał, i aby Ojciec dał wam to, o cokolwiek poprosicie go w moje imię.
.
Jan 16:8 A gdy on przyjdzie, będzie przekonywał świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.
.
2 Tym. 1:8-9 8. Nie wstydź się więc świadectwa naszego Pana ani mnie, jego więźnia, lecz weź udział w cierpieniach dla ewangelii według mocy Boga; 9. Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.

Skuteczne powołanie jest wyjątkową dla chrześcijaństwa doktryną. O ile fałszywa religia (Arminianizm, Rzymski katolicyzm) zawsze będzie kłaść nacisk na ludzki akt wolicjonalny, gdzie w zasadzie ludzie sami się powołują do fałszywej ewangelii, o tyle Biblia naucza nas, że człowiek nie ma w tym żadnego udziału sprawczego a jest jedynie podmiotem Bożego działania. Kanony z Dort jeden z trzech filarów naszego Wyznania Reformowanego w Rozdziale 1 Artykuł 7 doktrynę skutecznego powołania podsumowują w sposób następujący:

Wybranie jest niezmiennym zamiarem Boga, poprzez który Bóg przed założeniem świata, według suwerennego upodobania woli swojej, z całego rodzaju ludzkiego, który z własnej winy upadł z pierwotnego stanu czystości w grzech i zgubę, wybrał pewną liczbę osób do zbawienia w Chrystusie, którego od wieczności wyznaczył Pośrednikiem i Głową wybranych, oraz fundamentem zbawienia.
.
Tę liczbę wybranych, mimo iż z natury nie są oni wcale ani lepsi ani bardziej na to nie zasługują niż inni, lecz współuczestniczą w niedoli rodzaju ludzkiego, Bóg postanowił dać Chrystusowi, aby byli przez niego zbawieni, oraz aby skutecznie powołać i przyciągnąć ich do społeczności z Nim przez swe Słowo oraz Ducha; aby obdarzyć ich prawdziwą wiarą, usprawiedliwieniem i uświęceniem, i zachowawszy ich potężnie w społeczności swego Syna, uwielbić ich dla okazania swego miłosierdzia oraz dla uwielbienia bogactwa swej chwalebnej łaski…

Jer. 31:3…umiłowałem cię wieczną miłością, dlatego przyciągam cię swoim miłosierdziem.

I tak drodzy czytelnicy osiągnęliśmy kres podróży. Oto Boża chwała objawiona w niezasłużonym miłosierdziu. I tego się trzymajmy umiłowani Reformowani Bracia. Arminian natomiast i innych heretyków wszelkiej maści wzywamy do upamiętania. Jeśli to się stanie, znaczy to, że Bóg was skutecznie powołał 🙂

Kazanie wygłoszone 18.06.2023

---

Zobacz w temacie

• Kwestia narodzenia na nowo
• O skutecznym wyznaniu Chrystusa
• Skąd się biorą „uszy do słuchania”?
• Doktryna skutecznego powołania, czyli Arminianie do klatek
  .
• Ordo Salutis – porządek zbawienia
• Wybranie a predestynacja
• Nieodwołalne są dary i powołania Boże
• Refutacja argumentów Arminian – doktryna suwerennego wyboru
• Kalwinizm w pigułce
• Trzy obiekcje wobec doktryny podwójnej predestynacji, część 1
• Gotszalk z Fuldy – 20 lat tortur za podwójną predestynację
• Boża podwójna predestynacja
• Ewangelia: obietnica a nie oferta
• Dar Ducha Świętego dla was i waszych dzieci
  .
• Trzynaście kroków Akolity Arminianizmu
• Dwanaście kroków zeloty zielonoświątkowstwa