Wiara a usprawiedliwienie

utworzone przez | lut 19, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Co to znaczy zostać usprawiedliwionym przez wiarę?

Rzym. 5:1 Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;

Wzbudziły się w tej sprawie bardzo duże kontrowersje. Niektórzy twierdzą, że tak jest w pewnym sensie; lub że wiara jest materią i przyczyną naszego usprawiedliwienia, jak Arminianie i Socynianie: inni słusznie temu zaprzeczają; i twierdzą, że jedynie sprawiedliwość Chrystusa jest sprawą i przyczyną naszego usprawiedliwienia.

Postaram się tutaj wykazać, że usprawiedliwienie przez wiarę nie ma w tej sprawie związku przyczynowego. Nie jest to impulsywna, materialna ani instrumentalna przyczyna.

Wiara nie jest impulsywną lub poruszającą przyczyną usprawiedliwienia.

Wiara jest to akt czystej i darmowej łaski, pozbawiony jakichkolwiek motywów w stworzeniu: dlatego Apostoł mówi:

Efez, 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;

Ale korzyść ta nie byłaby z łaski, ale z uczynków, gdyż nasza wiara była tego impulsywną przyczyną; ponieważ wiara jest naszym dziełem, czyli naszym aktem, jak dowiadujemy się ze słów Chrystusa:

Jan 6:29 Odpowiedział im Jezus: To jest dzieło (ἔργον ergon – czyn, praca, uczynek) Boga, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.

Zbawienie nie polega na uczynkach, w żadnej jego gałęzi;

Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Stąd jasno wynika, że usprawiedliwienie, które stanowi znaczną część zbawienia, nie może nastąpić z uczynków. Łaska Boża objawia się szczególnie w wynalezieniu drogi naszego usprawiedliwienia przez sprawiedliwość Chrystusa i posłaniu Go na świat, aby wypracował dla nas sprawiedliwość, w której stoimy jako kompletni w Jego oczach. Dlatego też nazywa się nas „usprawiedliwionymi” jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego (Tyt. 3:7)

Nie można przypisać żadnej innej przyczyny, dla której grzesznicy są usprawiedliwieni w oczach Boga, niż Jego wolna łaska i suwerenne zadowolenie, jako skutek tego, że postanowił ich usprawiedliwić w sprawiedliwości swego Syna.
.

Wiara nie jest też podstawą naszego usprawiedliwienia

A) Ponieważ sprawiedliwość, dzięki której jesteśmy usprawiedliwieni przed Bogiem, nie jest nasza. Wszyscy prawdziwi wierzący, jak to czynił wielki Apostoł,

Filip. 3:8-9 8. Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa; 9. I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;

Jest oczywiste, że Apostoł wykluczył ze swojego usprawiedliwienia wszystko, co można by uznać za jego własne; a co za tym idzie, samą wiarę, która choć jest owocem szczególnej łaski, może być słusznie uważana za naszą, ponieważ jesteśmy jej podmiotami. Dlatego Duch Święty mówi o wierze jako o naszej: „A sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Hab. 2:4). Wszelka zależność od wiary w celu usprawiedliwienia zostaje odrzucona przez świętych, którzy są świadomi, że wiara wiąże się z wieloma brakami i że nic, co jest niedoskonałe, nie może ich polecić Bogu.

B) Do naszego usprawiedliwienia w oczach Boga wymagana jest doskonała sprawiedliwość. Jego Prawo nalega na całkowite posłuszeństwo wszystkim przykazaniom i potępia tam, gdzie tego brakuje; gdyż język Prawa brzmi:

Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa.

Bóg w żadnym wypadku nie będzie działał wbrew swemu własnemu Prawu, którego nie można unieważnić; jest to bowiem wieczny standard i reguła sprawiedliwości, według której zawsze będzie postępował w sądzie. Wiara nie jest sprawiedliwością wolną od niedoskonałości i dlatego nie jest taką, jakiej wymaga Prawo; dlatego nie możemy być przez to usprawiedliwieni.

C) Wiara przyjmuje sprawiedliwość, przez którą jesteśmy usprawiedliwieni, i dlatego sama nie może być tą sprawiedliwością. To, czego się chwyta i co przyjmuje wiara, musi być od tego czymś różnym, gdyż akt i przedmiot są odrębne. Sprawiedliwość Chrystusa jest tym, na co patrzy wiara wierzącego i od której całkowicie zależy usprawiedliwienie przed Bogiem. Dlatego wiara nie jest sprawą jego usprawiedliwiającej sprawiedliwości.

D) Usprawiedliwienie nie następuje z uczynków; bo jeśli tak, to chluba nie będzie wykluczona, jak musi być na zawsze w całym naszym zbawieniu, gdyż „nie jest to z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efez. 2:9), jak zauważono wcześniej. Wiara jest naszym aktem i dziełem i dlatego nie może być przedmiotem naszego usprawiedliwienia.

E) Jesteśmy usprawiedliwieni przez posłuszeństwo i cierpienia Chrystusa, a w konsekwencji nie przez wiarę. Apostoł wyraźnie zapewnia, że jesteśmy usprawiedliwieni przez Jego krew;

Rzym. 5:9  Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu.

A także, że dzięki Jego posłuszeństwu staliśmy się sprawiedliwymi;

Rzym. 5:19Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.

Zatem jesteśmy usprawiedliwieni przez krew i posłuszeństwo Chrystusa a nie przez wiarę. Wiara jest narzędziem chwytającym się tych zasług.
.

Wiara nie jest przyczyną instrumentalną usprawiedliwienia

Rozważając wiarę należy wziąć pod uwagę dwie istotne przesłanki:

  • Wiara nie może być narzędziem czysto ludzkim, ponieważ człowiek nie jest głównym sprawcą ani wiary ani usprawiedliwia samego siebie.
    .
  • Wiara nie może też być narzędziem czysto Bożym, gdyż to nie Bóg wierzy

Żaden czyn człowieka nie może być narzędziem w aktach Bożych, które są immanentne: takim aktem jest usprawiedliwienie; a ponieważ usprawiedliwienie nie jest dziełem człowieka i człowiek sam się nie usprawiedliwia, wiara nie może być jego narzędziem w akcie, który do niego nie należy.

Ogólnie rzecz biorąc, można z całą stanowczością stwierdzić, że wierzyć, czyli akt wiary, nie jest nam przypisywany jako sprawiedliwość, ale jako przedmiot wiary. Że to właśnie miał na myśli Apostoł, gdy się tak wypowiadał: „ Mówimy przecież, że wiara została Abrahamowi poczytana za sprawiedliwość.” (Rzym. 4:9), słusznie zauważył Maresjusz:

„Tę wiarę, która jest nam podawana ze względu na sprawiedliwość, należy metonimicznie [1] rozumieć jako Chrystusa uchwyconego przez wiarę, o ile wiara pojmuje i stosuje do nas sprawiedliwość Chrystusową nie po prostu czy jako zupełnie cudzą, ale naszą, tak jak Paweł, odrzucając swoją sprawiedliwość prawną, szukał tego, co jest przez wiarę w Chrystusa i z Boga przez wiarę, skąd też zwana jest sprawiedliwością Bożą, tak jak bojaźń, przez którą przysięgał Jakub, nazywana była bojaźnią swego ojca, gdzie metonimicznie określa się strach przed Bogiem, którego się bał”. [2]

Jest oczywiste, że czasami przez wiarę trzeba zrozumieć Chrystusa; jak jest powiedziane: Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem (Gal. 3:25); to znaczy, ponieważ Chrystus, przedmiot wiary, przyszedł na świat, jako nauczyciel nie jesteśmy już pod Prawem.

Łaska wiary

Łaska wiary, dzięki której pojmujemy nasze usprawiedliwienie, jest dziełem Boga, jest efektem potężnej i skutecznej łaski, a nie wytworem ludzkiej mocy, umiejętności czy pracowitości. Nie jest otrzymywana lecz dawana, jak wynika ze słów Apostoła:

Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. (Efez. 2:8).

A łaska Boża objawia się obficie w wierze działającej w naszych duszach. Martwi grzesznicy lub pozbawieni życia duchowego nie mogą działać duchowo i dlatego nie jest w ich mocy zdobyć wiarę; a ponieważ nie potrafią uwierzyć, nie mają do tego skłonności, gdyż ich serca są pełne wrogości wobec Boga.

Kol. 1:21 I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał;

Poza tym, jeśli ludzie zdobywaliby wiarę lub nabywali ją, stali by się inni i mieli by się czym chlubić, bo wtedy mieliby coś, czego nie otrzymali w darze darmowej łaski. I temu Pismo Święte stale zaprzecza: wiara nigdy nie będzie pochodzić od świętych.

Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary…
.
2 Piotra 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza…
.
Kol. 2:12 …wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga…
,
Efez. 1:19 I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły.

Powtórzę raz jeszcze: od grzeszników można by w ten sam sposób wymagać, aby w duszy uformowali zasady boskie i nadprzyrodzone, albo stworzyli w sobie życie duchowe, aby zyskać wiarę, gdyż sens jest ten sam, czyli wykonali dzieło właściwe Bogu.

Co więcej, takie napomnienie raczej nie poniży i nie upokorzy pysznych grzeszników ani nie przekona ich, że są niezdolni do czynienia dobra; ale raczej, aby zwiększy ich wyniosłość i pychę i sprawi, że będą wyobrażali sobie, że posiadają moc, której nie mają.

Na podstawie, źródło

Przypisy

[1] Metonimia (gr. μετωνυμία metōnymía), inaczej zamiennia – przenośne zastąpienie nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska nazwą innego, pozostającego z nim w uchwytnej zależności.
[2] Hydra Socin., tom. III, Maresius, Ch. xx., s. 604
[3] Warunek konieczny

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email