Szwindle i konfabulacje Jamesa White’a wokół tekstu krytycznego

utworzone przez | lis 2, 2023 | Prima Scriptura, Teologia biblijna

Macherstwa część dalsza

Psalm 31:18 Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu

Niektórzy zwolennicy dzisiejszych nowych watykańskich wersji “biblii”, jak James White i jego polscy fanboye, próbują zdystansować się od Westcotta i Horta, ponieważ ukazało się wiele informacji dokumentujących wierzenia i apostazję tych dwóch ludzi, którzy są odpowiedzialni za krytyczny tekst grecki leżący u podstaw takich współczesnych wersji Pisma. W swojej książce „the King James Only Controversy” James White formułuje kilka interesujących i sprzecznych stwierdzeń na temat Westcotta i Horta. Na stronie 33 pan White pisze:

„Westcott i Hort wykorzystali kodeksy Synajski i Watykański do stworzenia Nowego Testamentu, dzieła, które wyparło w badaniach naukowych tekst używany przez KJV, później znany jako Textus Receptus”. [1]

Uwaga: kodeksy Synajski i Watykański to tak zwane „najstarsze i najlepsze rękopisy” autorstwa tych, którzy promują UBS, grecki tekst Nestle-Aland Critical, który leży u podstaw N.T. takich współczesnych wersji, jak ESV, NIV, NASB, a także współczesnych wersji katolickich, takich jak Biblia św. Józefa NAB 1970 i Biblia Nowego Jeruzalem 1985.

Następnie na stronie 99 pan White pisze:

„Adwokaci KJV onlyismu kochają nienawidzić B.F. Westcotta i F.J.A. Horta. Prace Westcotta i Horta nad greckim Nowym Testamentem są postrzegane jako centralny punkt próby „zdetronizowania” KJV i leżącego u jego podstaw tekstu greckiego, Textus Receptus. Chociaż współczesne teksty greckie nie są identyczne z tymi stworzonymi przez Westcotta i Horta, wciąż można znaleźć obrońców czarno-białego rysunku Autoryzowanej Wersji Biblii Króla Jakuba, którzy twierdzą, że wszystkie współczesne wersje opierają się na ich pracy.” [2]

James White dalej miesza prawdę z błędem, pisząc na stronie 122:

„W tym sensie, że Westcott i Hort prawidłowo zidentyfikowali potrzebę zbadania powiązań między rękopisami i wykazali, że po prostu nie wystarczy liczyć rękopisy, ale zamiast tego musimy zważyć rękopisy (niektóre rękopisy są ważniejsze od innych świadków tekstu oryginalnego), można powiedzieć, że współczesne teksty oparte są na ich dziełach. Jednak współczesna krytyka tekstu wyszła daleko poza Westcotta i Horta i w wielu przypadkach skorygowała brak równowagi w ich własnych wnioskach.” [3]

James White z jednej strony przyznaje, że tekst Wstcotta i Horta „wyparł tekst używany przez KJV” (jego własne słowa), ale z drugiej brzmi tak, jakby współczesne wersje „w wielu przypadkach” różniły się od wersji Westcotta i Horta. To po prostu nieprawda. Krytyczny tekst grecki Westcotta Horta jest praktycznie taki sam, jak współczesne krytyczne teksty greckie UBS / Nestle-Aland. Zmieniły się jedynie w bardzo niewielkim stopniu. W obu przypadkach pominięto lub zakwestionowano 45–50 całych wersetów Nowego Testamentu, a około 2000 słów, które pominięto, zmieniono lub dodano, jest praktycznie takich samych, jak w krytycznym tekście Westcotta i Horta, który pojawił się w English Revised Version z 1881 roku.

Pan White z całą pewnością fałszuje tutaj prawdę. Jak zwykle zresztą.

Kłamstwo wykryte i obnażone

Efez. 5:13 A wszystko to, gdy jest strofowane, przez światło staje się jawne; to wszystko bowiem, co ujawnia, jest światłem

David Cloud dowodzi, że chociaż dzisiejsi badacze tekstu nie zawsze przyznają, że podążają za Westcottem i Hortem, wielu co bardziej uczciwych badaczy przyznaje, że ci ludzie wywarli na nich ogromny wpływ.

Bruce Metzger jest prawdopodobnie najbardziej wpływowym krytykiem tekstu na świecie. Jest jednym z redaktorów greckiego Nowego Testamentu United Bible Societies i autorem wielu powszechnie używanych książek na temat krytyki tekstu. W swojej książce The Westcott and Hort Greek New Testament-Yesterday and Today z 1981 roku Metzger stwierdza co następuje:

„Międzynarodowy komitet, który stworzył grecki Nowy Testament zjednoczonych towarzystw biblijnych, nie tylko przyjął wydanie Westcotta i Hort jako podstawowy tekst ale postępowałem ich metodologią, zwracając uwagę zarówno na rozważenia zewnętrzne, jak i wewnętrzne” [4]

Uczony Theodore Epp stwierdził, że

„Nestle-Aland i UBS naprawdę bardzo niewiele różnią się od tekstu Westcotta i Horta”, [5]

W świetle uznania podobieństwa tekstów przez tak wybitne autorytety w dziedzinie tekstów James White musi wyjaśnić swoim czytelnikom, dlaczego potępia obrońców Biblii Króla Jakuba za twierdzenie, że nadal podąża się za tekstem Westcotta-Horta. Brooks stwierdza dalej:

„Nie ma nic wyjątkowego w teorii krytyki tekstu Metzgera. Jest to po prostu udoskonalenie teorii Westcotta i Horta zawartej w Nowym Testamencie w oryginale greckim (1881).… teoria ta dominuje dzisiaj częściowo ze względu na teorię Metzgera wielki wpływ. Była to teoria zastosowana przy tworzeniu tekstu greckiego United Bible Societies. Jest to teoria leżąca u podstaw tekstu greckiego używanego w większości współczesnych wersji: The Revised Standard, New Revised Standard, New English Bible, Revised English Bible , New American Bible, New American Standard, Biblia Dobrej Nowiny, New International Version oraz w mniejszym stopniu także Biblia Jerozolimska i Biblia Nowego Jerozolimy” [6]

We wstępie do 24 wydania Greckiego Nowego Testamentu Nestle-Alanda redaktorzy Erwin Nestle i Kurt Aland przyznają, co następuje:

„W ten sposób tekst, oparty na pracach XIX wieku, pozostał w całości niezmieniony, zwłaszcza że od czasu badań ostatnich lat nie doprowadzono jeszcze do ustalenia powszechnie uznanego tekstu Nowego Testamentu” [7]

David Cloud podsumowuje

“James White nie bierze pod uwagę faktu, który współczesne autorytety w dziedzinie tekstów, takie jak Metzger, Colwell, Epp i Nestle rzeczywiście przyznają – że Westcott i Hort są kluczowymi postaciami we współczesnej historii krytyki tekstu i że obecny „eklektyczny” grecki Nowy Testament w dalszym ciągu odzwierciedla w przeważającej części decyzje podjęte przez Westcotta i Horta. Zaprzeczanie ich wpływowi jest podobne do zaprzeczania wpływowi Darwina na współczesną myśl ewolucyjną.” [8]

Rozważmy inny cytat, ten od doktora Zane’a Hodgesa:

„Współczesna krytyka tekstu jest psychologicznie „uzależniona” od Westcotta i Horta. Z kolei Westcott i Hort byli racjonalistami w swoim podejściu do problemu tekstowego Nowego Testamentu i stosowali techniki, w ramach których racjonalizm i wszelkie inne uprzedzenia mogą swobodnie działać. Rezultatem tego wszystkiego jest metodologiczne bagno, w którym obiektywna kontrola wniosków krytyków prawie nie istnieje. Jest rzeczą oczywistą, że żaden wierzący w Biblię chrześcijanin, który jest skłonny rozszerzyć implikacje swojej wiary na kwestie tekstowe, nie może mieć najmniejszych podstaw do zaufania współczesnym tekstom krytycznym” [9]

Zane Hodges jest bardziej uczciwy w kwestii wpływu Westcotta i Horta na współczesną naukę o tekstach niż James White.

Mędrca szkiełko i oko

Jan 3:12 Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o niebieskich?

Każdy może sam zobaczyć zmiany w tekście wprowadzone przez Westcotta i Horta, a następnie porównać je ze współczesnymi wersjami watykańskimi, takimi jak ESV, NIV, NASB i współczesnymi wersjami katolickimi. Wszystkie opierają się na tym samym greckim tekście krytycznym UBS/Nestle-Aland, który jest wynikiem formalnego porozumienia z Watykanem w sprawie stworzenia „międzywyznaniowego” tekstu Nowego Testamentu. (Więcej na ten temat później)

Lista wykreśleń jakich dokonała magiczna różdżka Westcotta i Horta jest powalająca (dostępna tutaj). Teraz wystarczy ją porównać z tekstami współczesnych, watykańskich wersji “biblii”. Wygląda na to, że pan White kłamie, mówiąc: „współczesne teksty greckie nie są identyczne z tymi, które stworzyli Westcott i Hort.”

Faktem jest, że tekst Zjednoczonych Towarzystw Biblijnych (UBS) jest niemal identyczny z tekstem W-H z 1881 r., w znaczących odstępstwach od Textus Receptus.  Na przykład

  • Zarówno W-H, jak i UBS usuwają lub kwestionują prawie taką samą liczbę wersetów (WH–48, UBS–45).
  • W obu usunięto prawie taką samą liczbę znaczących fragmentów wersetów (WH–193, UBS 185).
  • Obydwa usuwają prawie taką samą liczbę imion i tytułów Pana (WH–221, UBS–212).

Obszernego porównania Textus Receptus z tekstem Westcotta i Horta, tekstem Nestle-Alanda, tekstem UBS i kluczowymi wersjami angielskimi dokonał nieżyjący już Everett Fowler i można to znaleźć w jego książce Evaluating Versions of the New Testament, dostępnej w Bible for Today.

Tekst Westcotta-Horta z roku 1881 i najnowsze wydanie tekstu UBS różnią się jedynie stosunkowo niewielkimi detalami. Oba reprezentują tym samym typ tekstu z tym samym rodzajem odstępstw od Textus Receptus. Opierają się na typie tekstu znalezionego w Watykanie i na Synaju, który grekojęzyczni redaktorzy z epoki Reformacji uważali za tekst zniekształcony doktrynalnie, zmodyfikowany podczas bitew teologicznych, które miały miejsce w dwa stulecia po Apostołach.

James White to manipulator i kłamca.

Na podstawie źródło

Przypisy

[1] James White, The King James Only Controversy , s. 33
[2] Tamże, s. 99
[3] Tamże, s. 122
[4] Bruce Metzger, cytowany przez Jamesa Brooksa w Bible interpreters of the 20th century, s. 264
[5] Theodore Epp,  The Twentieth Century Interlude in New Testament Textual Criticism” Journal of Biblical Lit. XCIII s. 388
[6] Tamże
[7] Erwin Nestle i Kurt Aland, Novum Testamentum Graece, wyd. 24, 1960, s. 62
[8] David Cloud, Are the Modern Versions Based on Westcott-Hort? źródło
[9] Zane C. Hodges, Rationalism and Contemporary w New Testament Textual Criticism, Bibliotheca Sacra, styczeń 1971, s. 35

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email