Spis treści
Owce i kozły
Mat. 25:31-33 .
31. Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale i wszyscy święci aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały.
32. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, a on odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów.
33. I postawi owce po swojej prawej, a kozły po lewej stronie.
Tacy ludzie jak John Piper odwołują się do oddzielenia owiec od kozłów w Ewangelii Mateusza 25, pragnąc na podstawie recytacji dobrych uczynków owiec udowodnić ostateczne usprawiedliwienie z uczynków. Problem z takim odwołaniem się do Ewangelii Mateusza 25 w celu ostatecznego usprawiedliwienia na podstawie uczynków polega na tym, że owce i kozły są rozdzielone na dwie grupy, zanim jeszcze czyjekolwiek uczynki zostaną porównane.
Innymi słowy, są oni podzieleni na dwie grupy na podstawie tego, czy są owcami czy kozłami. Owce są zdefiniowane jako ci, którzy wierzą
Jan 10:16, 26 16. A mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. Również te muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz. 26. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
Stąd scena sądu w Mateusza 25:31-33 ma owce oddzielone na podstawie wiary, a nie uczynków, co oznacza, że owce zostały oddzielone na podstawie sprawiedliwości poza uczynkami.
Ani owca, ani Pasterz nie zabawił się w uczynki przy oddzielaniu “Jego owiec” od “kozłów”. Nawet gdy uczynki owiec są wspominane, owce nie są ich świadome i najwyraźniej nie przewidywały dyskusji o swoich uczynkach, tj. “kiedy widzieliśmy cię…? …kiedy widzieliśmy cię…? …kiedy widzieliśmy cię…?” (Mat. 25:37-39). Owce przybyły przed tron sądu bez myśli o swojej osobistej świętości czy moralnej poprawie.
Język Mateusza
Z tych powodów warto przeanalizować dokładny język Mat. 12 i 25. Podczas gdy w Mateusza 12 mamy koncepcję ostatecznego usprawiedliwienia w Dniu Ostatnim, Jezus w ciekawy sposób pomija uczynki w swojej dyskusji na temat wyroku. Wiara jest tym, co ma na myśli.
Mat. 12:36-37 36. Ale mówię wam, że z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. 37. Bo na podstawie twoich słów będziesz usprawiedliwiony i na podstawie twoich słów będziesz potępiony.
Słowa, na podstawie których udzielone będzie usprawiedliwienie to wyznanie wiary w Chrystusa. Tak jak ludzie z Niniwy staną na sądzie usprawiedliwieni z wiary (werset 41) oraz tak jak Królowa z Południa zostanie usprawiedliwiona na podstawie wiary ogłoszonej przez Salomona (werset 42) tak też każdy kto uwierzy w sercu i wyzna zadośczyniącą śmierć Chrystusa za wybranych i Jego zmartwychwstanie trzeciego dnia Mesjasza zostanie zbawiony
Rzym. 10:9 Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony.
.
Mat. 10:32 Każdego więc, kto mnie wyzna przed ludźmi, i ja wyznam przed moim Ojcem, który jest w niebie.
W Ewangelii Mateusza 25 mamy koncepcję uczynków rozważanych w Dniu Ostatecznym, ale nie znajdujemy tych uczynków rozważanych przy oddzielaniu owiec od kozłów, ponieważ owce są oddzielane na podstawie wiary, zanim rozważane są uczynki.
Ciekawą rzeczywistością jest odkrycie, że kiedy Jezus wspomina o usprawiedliwieniu w Dniu Ostatnim (Mat. 12), pomija uczynki. Kiedy wspomina o uczynkach (Mat. 25), wspomina o nich dopiero wtedy, gdy owce zostały już oddzielone od kozłów na podstawie sprawiedliwości poza uczynkami, a owce nie przybyły oczekując odwołania się do swoich uczynków. W obu rozdziałach Mateusza jest jasne, że w Dniu Ostatecznym owce zostaną oddzielone na podstawie samej wiary, bez uczynków, co jest dokładnie tym, czego oczekują owce.
Naszym celem w podkreślaniu tych faktów jest pokazanie, czego brakuje w Ewangelii Jezusa i Pawła. Brakuje rzymskokatolickiej konstrukcji Pipera, zgodnie z którą
- człowiek z serca wierzy do początkowej sprawiedliwości,
. - a następnie przez nagromadzoną świętość uczynków człowiek dociera na sąd, aby jego uczynki mogły być rozważone w werdykcie ostatecznego usprawiedliwienia.
Teologia Pipera, z pominięciem herezji czyścca, to kopia teologii rzymskiej, wyrażonej w katechizmie tego kościoła, gdzie zapłatą za dobre uczynki jest albo wejście do nieba albo zstąpienie do piekieł:
KKK 1022 Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie (Por. Sobór Lyoński II: DS 857-858; Sobór Florencki II: DS 1304-1306; Sobór Trydencki: DS 1820). albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia nieba (Por. Benedykt XII, konst. Benedictus Deus: DS 1000-1001; Jan XXII, bulla Ne super his: DS 990). albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki (Por. Benedykt XII, konst. Benedictus Deus: DS 1002).
Innymi słowy, Piper przyjął inną ewangelię niż ta, której Jezus nauczał Pawła. Stanowisko Pipera jest nie tylko herezją; jest to herezja godna potępienia. W rzeczywistości jest to rzymskokatolicki system zbawienia poprzez stopniowe gromadzenie uczynków prawa w celu ostatecznego usprawiedliwienia.
Ale według Jezusa nie ma żadnej różnicy między byciem usprawiedliwionym a zbawionym i nie ma żadnej różnicy między sprawiedliwością rozważaną przez naszego Ojca, kiedy po raz pierwszy uwierzyliśmy, a sprawiedliwością, przez którą zostaniemy uniewinnieni w Dniu Ostatnim. Jest to cała i jedyna sprawiedliwość Jezusa.
.
Uczynki, które następują po usprawiedliwieniu przez wiarę
Gal. 5:4 Pozbawiliście się Chrystusa wszyscy, którzy usprawiedliwiacie się przez prawo; wypadliście z łaski
Z pewnością uczynki, o których mówi Piper, są uczynkami po usprawiedliwieniu, które każdy chrześcijanin powinien do pewnego stopnia wykazywać. Problem polega jednak na tym, że Piper twierdzi, iż te uczynki po usprawiedliwieniu są konieczne do zbawienia lub osiągnięcia nieba. Ponownie, bardzo odkrywcze jest zauważenie spójności teologii Pipera w tym, co napisał dwa lata wcześniej w Przedmowie do książki Schreinera,
“Oszałamiająca chrześcijańska odpowiedź brzmi: sola fide – sama wiara. Ale upewnij się, że słyszysz to uważnie i dokładnie: On mówi o prawości z Bogiem przez samą wiarę, a nie o uzyskaniu nieba przez samą wiarę. Istnieją inne warunki osiągnięcia nieba, ale nie ma innych, aby wejść w prawą relację z Bogiem.W rzeczywistości trzeba już być w prawej relacji z Bogiem przez samą wiarę, aby spełnić inne warunki.”
Powinniśmy zwrócić uwagę na konsekwencję wypowiedzi Pipera na przestrzeni lat. To, co ostatnio napisał, nie było po prostu przejęzyczeniem. Tutaj dokonuje rozróżnienia pomiędzy
- byciem w prawości z Bogiem
. - a wejściem do nieba.
Stwierdza, że oprócz wiary istnieją “inne warunki”, które trzeba spełnić, aby osiągnąć niebo. Dokonując rozróżnienia, przedstawia wiarę jako “warunek”, który musimy spełnić. Jednak w chrześćijańskiej ortodoksji Reformowanej wiara nie jest warunkiem, który musimy spełnić, aby otrzymać sprawiedliwość Chrystusa. Nie jesteśmy uznani za sprawiedliwych, ponieważ wierzymy. Zamiast tego wiara jest instrumentem, który stosuje lub przypisuje nam sprawiedliwość Chrystusa.
Przez samą wiarę przywłaszczamy sobie Chrystusa i jego sprawiedliwość, dlatego też Większy Katechizm udziela następującej odpowiedzi na pytanie 73:
W jaki sposób wiara usprawiedliwia grzesznika przed obliczem Boga?
.
Wiara usprawiedliwia grzesznika przed Bogiem nie z powodu innych łask, które zawsze jej towarzyszą, ani dobrych uczynków, które są jej owocem (Gal. 3:11; Rzym 3:28), ani też nie dlatego, że łaska wiary lub jakikolwiek jej akt został mu przypisany dla jego usprawiedliwienia (Rzym. 4:5; 10:10), ale tylko dlatego, że jest ona narzędziem, przez które przyjmuje on i stosuje Chrystusa i Jego sprawiedliwość
.
Jan 1:12 Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię;
.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej, która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Piper nie tylko błądzi, czyniąc wiarę warunkiem, ale sugeruje, że istnieją inne warunki, które należy spełnić po otrzymaniu usprawiedliwienia, aby osiągnąć niebo. Jakie “warunki” musi spełnić wierzący, aby osiągnąć niebo? Piper sugeruje, że uczynki po usprawiedliwieniu są konieczne, abyśmy mogli osiągnąć zbawienie i niebo.
John Robbins odpowiedział stanowczo na to pojęcie, pisząc,
Paweł potępił judaizujących za nauczanie, że uczynki sprawiedliwości po [usprawiedliwieniu] są konieczne do wejścia do nieba. Twierdzenie zarówno Kościoła Rzymskiego, jak i judaizantów [a teraz Pipera] jest takie, że nie można być zbawionym bez uczynków sprawiedliwości po [usprawiedliwieniu], czyli po odrodzeniu. Judaizanci uczyli, że trzeba być obrzezanym i przestrzegać innych części prawa mojżeszowego; Kościół rzymski uczy zarówno o konieczności, jak i zasłudze dobrych uczynków chrześcijan dla zbawienia“
Teraz i Piper uczy zarówno o konieczności uczynków, jak i posłuszeństwa wiary dla zbawienia
.
Jakub o usprawiedliwieniu i uczynkach
Jakuba 2:24 Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.
Piper odwołuje się do Listu Jakuba 2 na poparcie swojego poglądu o ostatecznym zbawieniu, które jest w pewien sposób zależne od naszych uczynków i posłuszeństwa. Pisze on,
Szczególnie w odniesieniu do ostatecznego zbawienia tak wielu z nas żyje w mgle zamieszania. Jakub widział w swoich czasach tych, którzy traktowali “samą wiarę” jako doktrynę, która twierdziła, że można być usprawiedliwionym przez wiarę, która nie przynosi żadnych dobrych uczynków. I on stanowczo powiedział “nie” takiej wierze…. Wiara, która sama usprawiedliwia, nigdy nie jest sama, ale zawsze przynosi owoc przemiany. Tak więc, kiedy Jakub wypowiada te kontrowersyjne słowa: “Człowiek jest usprawiedliwiony z uczynków, a nie z samej wiary (Jakuba 2:24), uważam, że ma na myśli nie przez wiarę, która jest sama, ale która pokazuje się przez uczynki.
Piper ma rację wskazując, że wiara, która usprawiedliwia jest wiarą. Myli się jednak, sądząc, że uczynki te mają cokolwiek wspólnego z naszym ostatecznym zbawieniem. Piper zasadniczo nie rozumie sensu, jaki Jakub przedstawia w odniesieniu do usprawiedliwienia i uczynków. Jakub mówi o przynoszeniu owoców przed ludźmi, a nie o uznaniu za sprawiedliwego lub usprawiedliwionego przed Bogiem na sądzie ostatecznym na podstawie dobrych uczynków.
Wiara, która usprawiedliwia w oczach innych ludzi (a nie przed Bogiem), nie jest wiarą samą w sobie, ale raczej przejawia się w uczynkach, które z kolei usprawiedliwiają nasze wyznanie wiary przed ludźmi, ale nie przed Bogiem. Dlatego dalej Jakub 2:18 mówi:
Jakuba 2:18 …ja ci pokażę swoją wiarę z moich uczynków
Ta demonstracja wiary odbywa się przed ludźmi, a nie przed Bogiem na sądzie ostatecznym. “A że przez prawo nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, jest oczywiste, bo: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.“ (Gal. 3:11). Sugerowanie, czy nawet insynuowanie, że uczynki, o których mówi Jakub, mają cokolwiek wspólnego z naszym ostatecznym zbawieniem, to zapuszczanie się w głąb cytadeli Rzymu. Dlatego Jan Kalwin napisał:
“Abyśmy nie wpadli w ten fałszywy sposób rozumowania, który zwiódł sofistów [rzymskokatolickich], musimy zwrócić uwagę na podwójne znaczenie słowa usprawiedliwiony. Paweł rozumie przez nie bezinteresowne przypisanie sprawiedliwości przed trybunałem Bożym, a Jakub manifestację sprawiedliwości przez postępowanie, i to przed ludźmi, co możemy wywnioskować z poprzednich słów: ‘Pokaż mi swoją wiarę’ itd.”
Niestety, istnieje wiele zamieszania wokół tego, co Jakub miał na myśli w kwestii usprawiedliwienia i jak to się ma do tego, co Paweł miał na myśli mówiąc o usprawiedliwieniu. Kiedy porównujemy Jakuba 2:24 z Rzym. 3:28 widzimy, że zarówno Paweł jak i Jakub mówią o byciu usprawiedliwionym, ale musimy zapytać: “usprawiedliwionym w jakim sensie?”.
Jakuba 2:24 | Rzymian 3:28 |
Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary. | Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa. |
Jakub odnosi się do usprawiedliwienia w odniesieniu do czyjegoś wyznania wiary będącego usprawiedliwionym lub (zatwierdzonym) przed człowiekiem,
Paweł odnosi się do usprawiedliwienia w odniesieniu do bycia usprawiedliwionym lub (uznanym za sprawiedliwego) przed Bogiem.
Jakub odpowiada na pytanie, jak ktoś usprawiedliwia swoje wyznanie wiary przed innymi,
Paweł odpowiada na pytanie, jak ktoś jest usprawiedliwiony przed Bogiem.
Piper przeoczył to rozróżnienie i stwierdził, że Paweł mówił o początkowym usprawiedliwieniu przed Bogiem, a Jakub o ciągłym i ostatecznym usprawiedliwieniu przed Bogiem.
Reformatorzy prawidłowo uznali, opierając się wyłącznie na Piśmie Świętym, że człowiek jest całkowicie i zupełnie usprawiedliwiony i zbawiony przez samą wiarę w samego Chrystusa. List do Rzymian stwierdza, że
Rzym. 4:5 Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość.
Tutaj zauważamy, że sprawiedliwość zbawienia przychodzi przez wiarę, a nie przez uczynki. W poprzednim wersecie czytamy:
Rzym. 4:4 A temu, kto pracuje, zapłata nie jest uznana za łaskę, ale za należność.
Jeśli ktoś pracowałby po to, aby otrzymać zbawienie, to otrzymywałby należne mu wynagrodzenie, a nie dar. Jednak Biblia jasno mówi, że zbawienie jest darem i nie pochodzi z uczynków. W Liście do Efezjan czytamy:
Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.
Niektórzy teologowie stwierdzili jednak, że jesteśmy zbawieni przez samą wiarę, ale uczynki są częścią wiary. W Ewangelii wełdug Jezusa [s. 173-174] John MacArthur dowodzi, że wiara jest uczynkowa ponieważ składa się z
“mocnego przekonania… osobistego poddania się… [i] postępowania zainspirowanego takim poddaniem się”-
Jak zauważa Robertson:
“Według [Normana Shepherda] wiara jest połączona z uczynkami jako jedna odpowiedź na ewangeliczne wezwanie do usprawiedliwienia. W konsekwencji, usprawiedliwienie jest przez wiarę i uczynki, lub przez wiarę/uczynki, lub przez uczynki wiary.”
Jest to bardzo poważny błąd, ponieważ jeśli “twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa“ (Rzym. 3:28), to uczynki nie mogą być częścią wiary. Uczynki nie są częścią wiary ani nie są z nią zjednoczone, ale są raczej konsekwencją wiary. Dr Reymond pisze:
“Podczas gdy Paweł zajmuje się pytaniem, w jaki sposób człowiek może osiągnąć prawe położenie przed Bogiem, i zwraca się do 1 Mojż. 15:6, aby znaleźć swoją odpowiedź, Jakub zajmuje się pytaniem, w jaki sposób człowiek ma zademonstrować [przed innymi], że jest rzeczywiście usprawiedliwiony przed Bogiem i ma prawdziwą wiarę, i zwraca się do 1 Mojż. 22:9-10 jako probabilistycznego wypełnienia 1 Mojż. 15:6, aby znaleźć swoją odpowiedź.”
Paweł potępia uczynki dodane do wiary, natomiast Jakub pochwala uczynki wytworzone przez wiarę. Musimy być tu rozeznani, ponieważ nasze zbawienie nie spoczywa na tym, co robimy; raczej spoczywa całkowicie w tym, co Chrystus dla nas zrobił. Jakub zadaje pytanie w wersecie 14:
“Cóż z tego, bracia moi, że ktoś mówi, iż ma wiarę, a nie ma uczynków?“.
Oto problem, z którym mierzy się Jakub. Jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, ale nie ma uczynków, to jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Jest fałszywie nawróconym, obłudnikiem, który sam się oszukuje. Jakub pyta:
- Co dobrego jest w tym wyznaniu wiary?
- Czy to wyznanie wiary może go zbawić?
Odpowiedź brzmi: nie, ponieważ jest to jedynie fałszywe wyznanie wiary, a nie prawdziwa i żywa wiara. Jakub mówi w wersecie 17
“tak też i wiara sama w sobie, jeśli nie ma uczynków, jest martwa”.
Prawdziwa i żywa wiara nieuchronnie przejawia się w uczynkach, ale nie dodaje ona niczego do naszego zbawienia. Ani teraz, ani kiedykolwiek! Niestety, Piper jest w błędzie, a jego nauczanie jest nie tylko heretyckie, ale i niebezpieczne.
Na podstawie, źródło
Zobacz w temacie
- John Piper o ostatecznym usprawiedliwieniu przez uczynki, część 1
- John Piper o ostatecznym usprawiedliwieniu przez uczynki, część 2
- John Piper o ostatecznym usprawiedliwieniu przez uczynki, część 3
. - Błąd Johna Pipera w kwestii usprawiedliwienia
- Reformowany inaczej, część 5
, - Synergia wiary i uczynków
- Doktryna podwójnego posłuszeństwa Chrystusa
- Doktryna podwójnego posłuszeństwa Chrystusa
- Doktryna podwójnego przypisania
- Doktryna przebłagania
- Doktryna skutecznego powołania
- Doktryna wiecznego usrpawiedliwienia
. - Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: wprowadzenie
- Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: stanowisko
- Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: przegląd
- Usprawiedliwienie jako przypisanie