John Piper o ostatecznym usprawiedliwieniu przez uczynki, część 3

utworzone przez | sie 24, 2023 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Zgubna droga

Duchowy rzeźnik i zakała

Judy 1:12 Oni są zakałami na waszych ucztach braterskich, którzy z wami bez bojaźni ucztują, pasąc samych siebie. Są to bezwodne chmury wiatrami unoszone; drzewa zwiędłe, bez owoców, dwukrotnie obumarłe i wykorzenione

John Piper to obok Johna MacArthura i Paula Washera, jedna z najbardziej rozpoznawalnych twarzy neo-kalwinizmu. Otóż ten guru dla tysięcy pozbawionych prawdy Ewangelii wyznawców ogłosił publicznie, że zbawienie jest z wiary oraz z uczynków.  W szczególności Piperowi chodzi o tzw. “drugie” usprawiedliwienie na Sądzie Ostatecznym, gdzie według niego dobre uczynki staną się podstawą usprawiedliwienia grzesznika przed Bogiem.

Piper okazał się nominalnym chrześcijaninem, jednym z tych przywódców, którzy nie przeszli przez drzwi czyli Chrystusa, przed którymi też Pismo ostrzega ustami Apostoła Pawła

Dzieje 20:29 Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada
.
Jan 10:1 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni drzwiami, ale wchodzi inną drogą, ten jest złodziejem i bandytą

Ten, który miał pilnować stada Pańskiego przed zwiedzeniem (1 Piotra 5:2; Efez. 4:11-13; Tyt. 1:9) stał się jego rzeźnikiem. Proklamując herezję zbawienia z uczynków dowiódł tym samym, że nie tylko nie zna i nigdy nie znał Ewangelii, ale też utwierdził w drodze zatracenia wielu swoich bezkrytycznych zwolenników. Ci ostatni bronią go jako ortodoksyjnego chrześcijanina posługując się przy tym szeregiem zmyślnych zarzutów.

Ponieważ Słowo naucza, że kto myśli, że stoi, niech uważa, aby nie upadł (1 Kor. 10:12) wyznawcom Johna Pipera, zgodnie z duchem Berejczyków (Dzieje 17:11) zalecamy zapoznanie się z niniejszym artykułem celem zbadania i sprawdzenia własnej pozycji względem pozycji Biblijnej.

Zarzut 1: Piper odrzuca rzymskokatolicki pogląd na usprawiedliwienie

Ponieważ oświadczenie Pipera na temat usprawiedliwienia w Christianity Today gruntuje obecne usprawiedliwienie na “zastępczym dziele samego Chrystusa”, ale mówi, że przyszłe usprawiedliwienie “jest zgodne z naszymi uczynkami”, czyniąc wzmiankę o sprawiedliwości Chrystusa tylko w odniesieniu do obecnego usprawiedliwienia, Piper podsumowywał swoje własne stanowisko na temat usprawiedliwienia w kategoriach początkowego usprawiedliwienia z łaski przez wiarę i przyszłego usprawiedliwienia, które jest oparte na uczynkach.

Rzymskokatolickie, trydenckie sformułowanie dotyczące usprawiedliwienia mówi, że sprawiedliwość otrzymana w usprawiedliwieniu jest

“zachowana, a także powiększona przed Bogiem przez dobre uczynki”

i że te uczynki nie są

“jedynie owocami i znakami otrzymanego usprawiedliwienia” [1]

Jeśli zgodnie z własnym sformułowaniem Pipera nasze początkowe usprawiedliwienie opiera się na sprawiedliwości Chrystusa przypisanej nam przez wiarę, a nasze ostateczne usprawiedliwienie “jest zgodne z naszymi uczynkami”, jego wyrażenie usprawiedliwienia zasadniczo nie różni się od podobnych rzymskich określeń początkowego, trwającego i ostatecznego usprawiedliwienia.

Oto własne sformułowanie Pipera:

“Przyszłe usprawiedliwienie jest otwartym potwierdzeniem i deklaracją, że w Chrystusie Jezusie jesteśmy doskonale bez winy przed Bogiem. Ten ostateczny sąd zgadza się z naszymi uczynkami“ [2]

A to stanowisko Biblijne

Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa
.
Gal. 3:24 Tak więc prawo było naszym pedagogiem do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

 Zarzut 2: Przez “ostateczne zbawienie” Piper rozumie raczej “ostateczne uwielbienie” niż “ostateczne usprawiedliwienie”

Niektórzy obrońcy Pipera upierają się, że błędem jest, aby “ostateczne zbawienie” oznaczało u niego “ostateczne usprawiedliwienie”. Wydaje im się raczej, że Piper mówi o “ostatecznym uwielbieniu”.

Jednym z problemów z tym, że Piper mówi o uwielbieniu jest to, że Piper wielokrotnie stwierdza, że ostateczne uwielbienie jest naszym dziedzictwem po uzyskaniu lub dostaniu się do nieba. W jego własnych słowach, jak pokazano wcześniej, “ostateczne zbawienie” to “zbawienie od przyszłego sądu” lub “zbawienie po przyszłym sądzie”, a w myśleniu Pipera gloryfikacja następuje dopiero po tym sądzie.

Zauważmy, że Piper nie mówi o uwielbionej doskonałości wymaganej do uniewinnienia dla ostatecznego zbawienia:

“Posłuszeństwo, świadczące o wewnętrznej odnowie od Boga, jest konieczne dla ostatecznego zbawienia. Nie oznacza to, że Bóg wymaga doskonałości.” [3]

W innym miejscu mówi o uwielbieniu i ostatecznej doskonałości jako wyniku osiągnięcia nieba dopiero po zapewnieniu sobie ostatecznego zbawienia na Sądzie Ostatecznym:

“Jezus przemienia nas tak, że naprawdę zaczynamy kochać tak jak On, abyśmy zmierzali ku doskonałości, którą ostatecznie otrzymamy w niebie.”[4]

Kiedy otrzymamy niebo, “otrzymamy wielkie dziedzictwo, w tym nasze własne uwielbienie.” [5] Dla Pipera świętość, bez której nikt nie zobaczy Pana, to nie “uwielbienie”, ale “miłość, owoc wiary.” Aby osiągnąć niebo, trzeba najpierw zostać uniewinnionym na sądzie, a żeby zostać uniewinnionym na sądzie – usprawiedliwionym – trzeba mieć uczynki, jakkolwiek niedoskonałe by one nie były.

Piper mówi więc o osobistej świętości jako o “przemianie zatwierdzającej”, która posłuży jako dowód prawdziwej wiary na Sądzie Ostatecznym, abyśmy mogli osiągnąć niebo, a o ostatecznym uwielbieniu mówi jako o dziedzictwie, które otrzymujemy po osiągnięciu nieba, po przetrwaniu Sądu Ostatecznego, na którym jesteśmy usprawiedliwieni zgodnie z naszymi niedoskonałymi uczynkami.

Piper mówi i mówił o ostatecznym uniewinnieniu na Sądzie jako warunku wstępnym do osiągnięcia nieba, które samo w sobie jest warunkiem wstępnym do ostatecznego uwielbienia.

Rzym. 5:19 Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi
.
Rzym. 4:5-7 5. Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość. 6. Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: 7. Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte..

Zarzut 3: Powinniśmy oceniać Pipera na podstawie dekad wiernego głoszenia Ewangelii

Obrońcy Pipera również podnoszą się, by bronić go na podstawie jego dziesięcioleci rzekomo wiernego głoszenia Ewangelii. Stąd niejasne nauczanie Pipera na temat usprawiedliwienia powinno być interpretowane w oparciu o jego jasne nauczanie na temat usprawiedliwienia.

Zarzut ten zakłada jednak, że Piper nauczał konsekwentnie i jasno o usprawiedliwieniu. Faktem jest, że Piper wahał się pomiędzy kilkoma różnymi i sprzecznymi stanowiskami w sprawie usprawiedliwienia, co sprawia, że niezwykle trudno jest określić, które nauki Pipera są “jasne”, a które “niejasne”.

Aby zrozumieć, jak niejasny był Piper na przestrzeni swojej kariery, przedstawiamy poniżej przegląd jego myślenia na temat usprawiedliwienia od 1985 do 2017 roku.
.

Piper na przestrzeni lat

Piper otrzymał tytuł Master of Divinity w Fuller Theological Seminary w Pasadenie w Kalifornii (1968-1971), gdzie studiował pod kierunkiem Daniela Fullera i odkrył nauki Jonathana Edwardsa. Piper został powołany na pastora Bethlehem Baptist Church w Minneapolis, Minnesota, gdzie służył do 2013 roku.

Warto zauważyć, że w latach swojej formacji Piper był pod dużym wpływem Daniela Fullera, który znalazł się w niełasce u  O. Palmera Robertsona z powodu jego problematycznych sformułowań dotyczących usprawiedliwienia:

“W miejsce biblijnie jasnego rozróżnienia między prawnie przypisaną sprawiedliwością usprawiedliwienia a witalnie wlaną sprawiedliwością uświęcenia, [Daniel] Fuller optuje za elastycznymi znaczeniami, które mogą być wprowadzone do wyrażenia “posłuszeństwo wiary”. Nieświadomie, jak się wydaje, Fuller gra na dwuznaczności tkwiącej w tym wyrażeniu. Kiedy mówi o “zbawieniu” przez “posłuszeństwo wiary”, czy ma na myśli
.

1) wiarę jako przywiązanie do Chrystusa w całości?

2) posłuszne działania wynikające z wiary?

3) wiarę rozważaną jako akt posłuszeństwa?
.

Ze względu na dwuznaczność zawartą w tym wyrażeniu, Fuller może poruszać się pomiędzy różnymi jego znaczeniami… mając na myśli czasami posłuszeństwo, które jest wiarą, a innym razem posłuszne uczynki wykonywane w wierze. Innymi słowy, człowiek jest zbawiony przez czynienie, przez zachowywanie objawionego prawa Mojżesza, które jest prawem wiary.… Fuller… pozostawia siebie otwartym na bycie zrozumianym jako polecający uczynki wiary (“posłuszeństwo wiary”) jako sposób usprawiedliwienia.” [6]

Punkt Robertsona znajduje potwierdzenie w pracy Fullera, The Unity of the Bible: Unfolding God’s Plan for Humanity (Zondervan, 1992). Fuller zbudował swój pogląd na usprawiedliwienie wokół odrzucenia Kalwina przez Jonathana Edwardsa. Chociaż Edwards nalegał na usprawiedliwienie przez samą wiarę, to jednak trudno mu było pojąć, jak grzesznik mógł być początkowo usprawiedliwiony przez samą wiarę, skoro według niego werdykt w sprawie jego ostatecznego usprawiedliwienia wciąż nie zapadł, w oczekiwaniu na wynik jego wytrwałości.

Edwards (a za nim Fuller) doszedł do wniosku, że w rzeczywistości nie jesteśmy zbawieni przez samą wiarę, ale raczej jesteśmy “zbawieni przez wytrwałość”. Tak więc, w początkowym werdykcie usprawiedliwienia, Bóg “ma na względzie” ostateczną wytrwałość grzesznika:

“Ale [wbrew Kalwinowi] naprawdę jesteśmy zbawieni przez wytrwałość.… Bo choć grzesznik jest usprawiedliwiony w swoim pierwszym akcie wiary; to jednak nawet wtedy, w tym akcie usprawiedliwienia, Bóg ma szacunek do wytrwałości jako wirtualnie [implikowanej] w pierwszym akcie.” [7].

Jest to problematyczne. Nasz pogląd na temat usprawiedliwienia jest taki, że sprawiedliwość, którą Bóg rozważa w swoim orzeczeniu o usprawiedliwieniu, to wyłącznie sprawiedliwość Chrystusa, przypisana nam wyłącznie przez wiarę. Wyznanie Westminsterskie podkreśla, że Bóg usprawiedliwia wierzących

“nie z powodu jakiejkolwiek rzeczy w nich zdziałanej lub wykonanej przez nich (…) ani nie przypisując im samej wiary, aktu wiary lub jakiegokolwiek innego ewangelicznego posłuszeństwa jako ich sprawiedliwości”, nawet ich wytrwałości [8]

Problematyczne sformułowanie Edwarda sprawia, że Bóg rozważa wytrwałość grzesznika w swoim orzeczeniu o usprawiedliwieniu, skupiając się na “rzeczy dokonanej w nich”.

Robert Godfrey prawidłowo rozpoznał, że Fuller rzeczywiście zaproponował inne spojrzenie na usprawiedliwienie, a tym samym inną Ewangelię:

“Najwyraźniejsza implikacja pracy Fullera ma związek z instrumentalną przyczyną usprawiedliwienia. To, co jest domyślne w jego książce, staje się wyraźne w jego interakcjach z pracą Robertsona, gdzie stwierdza on, że wiara i uczynki są instrumentalną przyczyną usprawiedliwienia.” [9]

Obawy Godfrey’a, również zostały potwierdzone w książce Fullera. Niech czytelnik pamięta, że pogląd Pipera na usprawiedliwienie rozkwitł na tym samym słońcu i na tej samej glebie co pogląd Fullera. Jak sam Piper później przyznał, “rośliny moich rozważań wyrosły” w ogrodzie Fullera. Jak zobaczymy, począwszy od dwuznacznego znaczenia “posłuszeństwa wiary” Fullera, Piper przez całą swoją służbę wahał się między wieloma stanowiskami i nawet teraz próbuje znaleźć swój głos w sprawie usprawiedliwienia.

Jabłko Pipera nie spadło daleko od drzewa Fullera, a Robertson i Godfrey mogliby dziś napisać o Piperze to samo, co o Fullerze.
.

1985: Personel Bethlehem Baptist Church: ” Co myślimy o pięciu punktach kalwinizmu “.

Podajemy poniższe oświadczenie, aby pokazać, gdzie Piper był na początku swojej służby nauczycielskiej. Jest to pięć lat po przyjęciu powołania na pastora Bethlehem Baptist. Piper jest zakorzeniony w konstrukcji usprawiedliwienia, którą Robertson i Godfrey uznali za tak niepokojącą u Fullera. Piper, zastanawiając się nad tym, jak Bóg może wydać wstępny werdykt o usprawiedliwieniu, zanim jeszcze grzesznik pokazał, że wytrwa, próbuje w tym oświadczeniu pogodzić tę trudność:

“Bóg usprawiedliwia nas przy pierwszym autentycznym akcie zbawczej wiary, ale czyniąc to ma na uwadze wszystkie późniejsze akty wiary zawarte niejako jak ziarno w tym pierwszym akcie.… Bóg nie czeka do końca naszego życia, aby uznać nas za sprawiedliwych. (…) Niemniej jednak, musimy również przyznać, że nasze ostateczne zbawienie jest uzależnione od późniejszego posłuszeństwa, które wynika z wiary…. Jesteśmy usprawiedliwieni na podstawie naszego pierwszego aktu wiary, ponieważ Bóg widzi w nim (tak jak widzi drzewo w żołędziu) zarodek życia wiary.” [10]

Ta trudność będzie nadal pojawiać się u Pipera, gdy będzie zmagał się ze sprawiedliwością, którą Bóg rozważa w początkowym i ostatecznym usprawiedliwieniu wierzącego.
.

1995: Grzesznik jest usprawiedliwiony przez wiarę w swoją przyszłą poprawę moralną

Jest teraz rok 1995 i Piper nadal rozwija konstrukcje Fullera dotyczące usprawiedliwienia. Chociaż Piper nie we wszystkim całkowicie zgadza się z Fullerem, to jednak sformułował swój własny pogląd na usprawiedliwienie, opierając się na ukrytej dwuznaczności w Fullerowskim “posłuszeństwie wiary”, tej samej konstrukcji, którą Robertson uznał za tak naganną:

“Fullerowska wizja życia chrześcijańskiego jako “posłuszeństwa wiary” jest ogrodem, w którym wyrosły rośliny moich rozważań. Prawie trzy dekady dialogu na tematy zawarte w tej książce odcisnęły głęboki ślad…. Jego główne dzieło, The Unity of the Bible, stanowi tło wyjaśniające większość tego, co piszę.” [11]

Dla Pipera “wiara jest przede wszystkim zorientowana na przyszłość”, co z konieczności powoduje, że grzesznik skupia się przede wszystkim na swojej przyszłej przemianie, a nie na przeszłym dziele, którego Chrystus już dla niego dokonał. Widzimy wpływ Fullera, gdy Piper wyjaśnia jego znaczenie:

“przyszła łaska to moralna przemiana Ducha Świętego w wierzącym, a wierzący jest usprawiedliwiony przez wiarę w tę moralną przemianę…wzmacniająca serce moc, która pochodzi od Ducha Świętego (Efezjan 3:16) jest praktycznie tym samym, co mam na myśli mówiąc o przyszłej łasce. I ta wiara w przyszłą łaskę jest wiarą, przez którą jesteśmy usprawiedliwieni.” [12]
.

Tak więc, według Pipera, zarówno Bóg jak i grzesznik mają na uwadze przyszłą moralną poprawę grzesznika w usprawiedliwieniu. Moralna przemiana grzesznika jest podstawą usprawiedliwienia… . Bóg rozważa przyszłą poprawę grzesznika – grzesznik wierzy, a Bóg przewiduje, że grzesznik z czasem się poprawi.
.

 1999: Czy Jakub zaprzecza Pawłowi?

W swoim kazaniu z 1999 r. na temat Jakuba i Pawła, Piper zmagał się z ich pogodzeniem i mógł jedynie rozwiązać to napięcie, każąc Pawłowi mówić o początkowym momencie usprawiedliwienia na początku życia chrześcijańskiego, a Jakubowi o utrzymaniu ciągłego i ostatecznego prawego położenia wobec Boga przez wiarę i uczynki:

“Więc kiedy Paweł wyrzeka się “usprawiedliwienia przez uczynki”, wyrzeka się poglądu, że cokolwiek robimy wraz z wiarą, jest nam przypisywane jako sprawiedliwość. Tylko wiara otrzymuje werdykt, że nie jesteśmy winni, kiedy stajemy się chrześcijanami. Uczynki jakiegokolwiek rodzaju nie są dopuszczalne w momencie początkowego usprawiedliwienia…. Dla Jakuba “usprawiedliwienie przez uczynki” (które akceptuje) oznacza “utrzymanie słusznego stanowiska wobec Boga przez wiarę wraz z niezbędnymi dowodami wiary, a mianowicie uczynkami miłości.” [13].

Piper wielokrotnie powtarza tę konstrukcję, upierając się, że Paweł mówi tylko o usprawiedliwieniu przez samą wiarę w początkowym usprawiedliwieniu:

“W ten sposób rozpoczynamy życie chrześcijańskie – usprawiedliwieni przez samą wiarę”.  Jakub natomiast mówi o tym, w jaki sposób “zachowuje się ciągłe i ostateczne prawe położenie wobec Boga” [14]

2002: Zaliczony do sprawiedliwych w Chrystusie

Coś najwyraźniej wydarzyło się pomiędzy 1999 a 2002 rokiem. W tym czasie Piper napisał Counted Righteous in Christ, aby bronić “historycznego protestanckiego poglądu na relację między wiarą a posłuszeństwem, tak aby te dwa elementy nie były pomieszane w instrumentarium usprawiedliwienia”. To rzeczywiście godna pochwały troska, ponieważ jego własny mentor pomylił je i on sam również. Z jego pism zniknął dwuznaczny język usprawiedliwienia przez “zależność tylko od Chrystusa”. Nie było też mowy o tym, że usprawiedliwienie na “początku życia chrześcijańskiego jest tylko przez wiarę”, ale “utrzymanie słusznego stanowiska wobec Boga” jest “przez wiarę wraz z… uczynkami miłości”.

Czy Piper stał się wreszcie protestantem? A może nawet reformowany? Podczas gdy reformowani nauczyciele cieszyli się z jego nowej pracy, mentor Pipera, Daniel Fuller, był głęboko rozczarowany, że ten tak daleko odszedł od owczarni. “[I]czy takie rozmowy nie są niebezpieczne?” zapytał Fuller. W oczach Fullera Piper potknął się o herezję galatów [15].

Rośliny rozważań Pipera najwyraźniej opuściły w końcu ogród Fullera. Niech czytelnik zauważy, że do czasu opublikowania Counted Righteous in Christ, sformułowania Pipera na temat usprawiedliwienia nie wywoływały dezaprobaty Fullera.

Od jego lat seminaryjnych aż do przełomu tysiącleci Piper wciąż zgadzał się z błędną konstrukcją Fullera na temat usprawiedliwienia i ten status utrzymywał się aż do momentu, gdy Piper w końcu zdecydował się bronić “historycznego protestanckiego poglądu” zamiast tego, czego nauczył go Fuller. Ale roślina rozważań Pipera wkrótce powróci do swoich korzeni.
.

2006: Czego Jezus żąda od świata

Praca Pipera z 2006 roku została napisana w celu pouczenia chrześcijan o potrzebie posłuszeństwa wobec poleceń Jezusa. Zgadzamy się, że chrześcijanie mają być posłuszni Jezusowi. Jednak w Wymaganiu 21 Piper wyjaśnia, że Jezus pośle niektórych wierzących do piekła

“ponieważ naprawdę nie zdołali pokochać swoich współwyznawców.” [16]

Zamieszanie Pipera polega na jego założeniu, że odrzuceni w każdym fragmencie – “Odejdź ode mnie” (Mat. 7:23; 25:41) – są “współwierzącymi” z dziećmi Bożymi. Tymczasem oba fragmenty przedstawiają ich jako niewierzących.
.

2007: Przyszłość usprawiedliwienia

W swojej krytyce N.T. Wrighta, Piper ironicznie skrytykował go za dwuznaczne użycie “posłuszeństwa wiary”, tej samej rzeczy, za którą Robertson skrytykował Fullera. Piper napisał,

“Do dwuznaczności tego, jak nasze uczynki funkcjonują w usprawiedliwieniu, dodaje Wrighta pozorna konfuzja “wiary” z jednej strony i “wierności” (lub wiernego posłuszeństwa) z drugiej strony…. Chodzi o to, czy usprawiedliwienie przez wiarę rzeczywiście oznacza usprawiedliwienie przez uczynki jakiegokolwiek rodzaju, czy to dostarczone przez Boga, czy przez człowieka. To jest kwestia, a Wright ponownie pozostawia nas z wrażeniem, że ludzka transformacja i wniesione przez Ducha akty posłuszeństwa są zawarte w terminie “wiara”, kiedy mówi o obecnym usprawiedliwieniu tylko przez wiarę.” [16].

Przypominamy, że zaledwie osiem lat wcześniej, w swojej próbie zharmonizowania Jakuba i Pawła, Piper opowiadał się za “usprawiedliwieniem przez zależność”, jak zauważono powyżej, wyjaśniając, że nasze początkowe słuszne położenie wobec Boga jest tylko przez wiarę, ale nasze ciągłe i ostateczne słuszne położenie wobec Boga jest utrzymywane zarówno przez wiarę, jak i uczynki.
.

2013: Bethlehem Baptist Church aktualizuje “Co wierzymy o pięciu punktach kalwinizmu”

W 2013 roku Piper zaktualizował stanowisko swojego kościoła z 1985 roku w sprawie kalwinizmu. Skorygował niektóre napięcia, które istniały w poprzednich sformułowaniach dotyczących usprawiedliwienia, tak jak zrobił to rok wcześniej w przypadku Future Grace. W zaktualizowanym oświadczeniu usunął “Bóg usprawiedliwia nas z myślą o wszystkich późniejszych aktach wiary” i po prostu stwierdził:

“Bóg usprawiedliwia nas całkowicie poprzez pierwszy autentyczny akt zbawczej wiary, ale jest to ten rodzaj wiary, który wytrwa i przynosi owoce w ‘posłuszeństwie wiary’. [17]

Również zamiast Boga usprawiedliwiającego nas, ponieważ widzi w naszym pierwszym akcie wiary “życie wiary z jej nieuniknionym posłuszeństwem”, punkt ciężkości został teraz przeniesiony na sprawiedliwość Chrystusa:

“Za pierwszym razem, gdy wierzymy w Jezusa, jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem. W zjednoczeniu z Nim, Jego sprawiedliwość jest liczona jako nasza, w tym momencie.”

Niemniej jednak pozostało stwierdzenie o posłuszeństwie wymaganym do ostatecznego zbawienia:

“Posłuszeństwo, świadczące o wewnętrznej odnowie od Boga, jest konieczne do ostatecznego zbawienia”.

Wniosek

Hebr. 3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.

W latach siedemdziesiątych, podczas kontrowersji uzasadnienia Westminster Theological Seminary wokół nauk Normana Shepherda, Gaffin był gorliwym obrońcą Shepherda. Sercem kontrowersji był pogląd Shepherda na rolę uczynków w usprawiedliwieniu wierzącego, a Gaffin stanął po stronie Shepherda. Poglądy Shepherda zostały ostatecznie uznane za niezgodne z Wyznaniem Westminsterskim i został on usunięty z seminarium w 1982 roku. Gaffin nigdy nie odwołał swojego poparcia dla Shepherda.

Podajemy tutaj trzy tezy Shepherda, które były tak obraźliwe dla wspólnoty Reformowanej i zachęcamy do określenia, gdzie Piper różni się od Shepherda:

Teza 21:Wyłączną podstawą usprawiedliwienia wierzącego w stanie usprawiedliwienia jest sprawiedliwość Jezusa Chrystusa, ale posłuszeństwo, które jest po prostu wytrwaniem świętych na drodze prawdy i sprawiedliwości, jest konieczne do jego trwania w stanie usprawiedliwienia
.
Teza 22: Sprawiedliwość Jezusa Chrystusa pozostaje zawsze wyłączną podstawą usprawiedliwienia wierzącego, ale osobista pobożność wierzącego jest również konieczna do jego usprawiedliwienia na sądzie dnia ostatecznego
.
Teza 23: Ponieważ wiara, która nie jest posłuszna, jest wiarą martwą, i ponieważ pokuta jest konieczna dla odpuszczenia grzechu zawartego w usprawiedliwieniu, i ponieważ trwanie w Chrystusie przez zachowywanie Jego przykazań są niezbędne do trwania w stanie usprawiedliwienia, dobre uczynki, uczynki dokonywane z prawdziwej wiary, zgodnie z prawem Bożym i dla jego chwały, będące nowym posłuszeństwem dokonanym przez Ducha Świętego w życiu wierzącego zjednoczonego z Chrystusem, choć nie są podstawą jego usprawiedliwienia, są jednak niezbędne do zbawienia od wiecznego potępienia, a zatem do usprawiedliwienia [17]

Problem z Piperem polega na tym, że jego stanowisko w ogóle nie różni się od stanowiska Scheperda. Jest to zamierzone. Zwolennik Federalnej Wizji, Rich Lusk, zachwyca się tym, że doktryna podwójnego usprawiedliwienia robi furorę w kręgach ewangelickich:

“Nowa doktryna podwójnego usprawiedliwienia (początkowe usprawiedliwienie przez samą wiarę, po którym następuje drugie usprawiedliwienie według uczynków na sądzie eschatologicznym) wyłania się ponownie jako “stanowisko konsensusu” wśród dzisiejszych czołowych ewangelickich i reformowanych teologów biblijnych.” [18]

Usprawiedliwienie przez uczynki wyłania się ponownie jako “stanowisko konsensusu”, ponieważ ludzie tacy jak Piper głoszą teraz “drugie usprawiedliwienie według uczynków”, jak gdyby była to Dobra Nowina, którą Chrystus przyszedł ogłosić swojej trzodzie. Przypominamy również czytelnikowi, że Gaffin, Piper, Lusk i Shepherd głoszą ewangelię, której z przyjemnością słuchają rzymscy katolicy.

 

Na podstawie, źródło

Przypisy

[1] Sobór Trydencki, Sesja 6, 1547, Kanony o usprawiedliwieniu, Kanon 24
[2] The Justification Debate: A Primer,” Christianity Today, 29 czerwiec 2009, s. 35-37
[3] John Piper, What We Believe About the Five Points of Calvinism, 1 marca, 1985, źródło
[4] John Piper, What Jesus Demands from the World, s. 160
[5] John Piper, Children, Heirs, and Fellow Sufferers, 21 kwiecień  2002, źródło
[6] O. Palmer Robertson, Daniel Fuller’s Gospel and Law: Contrast or Continuum? A Review Article,” Presbuterion, 1981, Tom 8, zagadnienie 1, s. 84-91.
[7] Daniel P. Fuller, The Unity of the Bible: Unfolding Gods Plan for Humanity. Zondervan, 1992, 296-298, cytując Edwardsa.
[8] Konfesja Westminsterska 11.1
[9] W. Robert Godfrey i O. Palmer Robertson, “Back to Basics,” Presbuterion, 1983, 9.1, 80-81
[10] Bethlehem Baptist Church Staff, “What we believe about the five points of Calvinism,” Marzec 1985
[11] John Piper, Future Grace. Multnomah, 1995, 7.
[12] Tamże, s. 191
[13] John Piper, Does James Contradict Paul?
[14] Tamże
[15] Daniel Fuller, Reformation & Revival Journal, tom 12, number 4, Jesień 2003, “Another Reply to Counted Righteous in Christ,” s. 115-120
[16] What Jesus Demands from the World, s. 160
[17] Norman Shepherd “Thirty-four Theses on Justification in Relation to Faith, Repentance, and Good Works,” 18 listopad, 1978.
[18] Rich Lusk, “The Reformed Doctrine of Justification by Works: Historical Survey and Emerging Consensus,” w P. Andrew Sandlin & John Barach, editors, Obedient Faith: A Festschrift for Norman Shepherd, Kerygma Press, 2012

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email