Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: wprowadzenie

utworzone przez | maj 4, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana, Teologia systematyczna

Wprowadzenie

1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga

Wyjaśnienie i obronę ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu rozpocznę od krótkiej analizy Wyznań Reformowanych w odniesieniu do doktryny. Powodem rozpoczęcia od Wyznań nie jest błędne przekonanie, że Wyznania są równie autorytatywne w odniesieniu do zdrowej doktryny jak natchnione Pismo Święte. Jako Reformowany kaznodzieja stwierdziłem, że przyjmuję sześćdziesiąt sześć ksiąg Starego i Nowego Testamentu „jako święte i kanoniczne, dla regulowania, założenia i potwierdzenia naszej wiary” [1].

Te natchnione, a zatem święte księgi są jedyną „nieomylną regułą” właściwej doktryny i pobożnego życia, które wywodzi się z ortodoksji..„Nie możemy też porównywać jakichkolwiek pism ludzkich, choćby najbardziej świętych, z tymi boskimi Pismami”[2]

Pismo Święte jest źródłem nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę, jak i pobożnego życia we wdzięcznym posłuszeństwie prawu Bożemu, które jest owocem nauki o usprawiedliwieniu. Pismo Święte musi być ostateczną zasadą, która ustanawia usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę jako prawdę w obecnym sporze i ocenie jako kłamstwo nauczania o usprawiedliwieniu z uczynków.

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;

Niemniej jednak istnieją dobre powody, aby rozstrzygać kontrowersje w Kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich dotyczące usprawiedliwienia, odwołując się najpierw do Wyznań Reformowanych.

Kwiestia progresywnego oświecenia

Jednym z powodów jest to, że przez około dwa tysiące lat Duch Prawdy prowadził kościół chrześcijański do jasnego zrozumienia większości głównych doktryn Pisma Świętego

Psalm 119:18 Otwórz moje oczy, abym ujrzał cuda twego prawa. 
.
Dan. 12:4 Ale ty Danielu zamknij te słowa i zapieczętuj tę księgę aż do czasu ostatecznego. Wielu będzie przebiegać, a pomnoży się wiedza. 
.
1 Kor. 2:12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane. 
.
Efez. 1:17-18 17. Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego;  18. Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych; 
.
Kol. 1:9 Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu;
.
1 Jana 2:27 Ale to namaszczenie, które otrzymaliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Lecz jak to namaszczenie uczy was o wszystkim, a jest ono prawdziwe i nie jest kłamstwem i jak was nauczyło, tak w nim pozostaniecie. 

Wyznania ekumeniczne i Reformowane są wybitnymi produktami tego boskiego przewodnictwa. Reformowane Wyznania, które konkretnie i obszernie odnoszą się do prawdy o usprawiedliwieniu, były błogosławieństwem dla Reformowanych Kościołów i chrześcijan przez prawie pół tysiąca lat. Szczególnie w okolicznościach kontrowersji wokół usprawiedliwienia Kościoły Reformowane muszą korzystać z działania Ducha w kościołach w przeszłości.

Nie jest niczym dobrym, że ludzie federalnej wizji i nowej perspektywy na Pałwa oraz ewangelicy zaangażowanych w ewangelicy i katolicy razem, że po prostu ignorują wyznaniowe stwierdzenia dotyczące usprawiedliwienia. W ten sposób co najmniej dyskredytują dzieło Ducha na rzecz prawdy w historii kościoła i gardzą mądrością kościoła z przeszłości.

Grzech ludzi federalnej wizji w odniesieniu do Wyznań Reformowanych jest jeszcze większy. Ci ludzie są prawie bez wyjątku osobami piastującymi urzędy w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich

  • kaznodziejami ewangelii,
  • profesorami teologii
  • i rządzącymi starszymi

W kościołach tych Wyznania Reformowane – Trzy Formy Jedności (Belgijskie Wyznanie Wiary, Katechizm Heidelberski i Kanony z Dort) lub Standardy Westminsterskie (Westminsterskie Wyznanie Wiary, Większy Katechizm i Krótszy Katechizm) – mają moc wiążącą, zwłaszcza w zakresie nauczania i nadzoru nad nauczaniem przez sprawujących urzędy w kościele.

Jest to kolejny powód, aby rozpocząć tę obronę usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę od zbadania Wyznań Reformowanych..
.

Przywiązanie do Konfesji

1 Kor. 1:10 Proszę więc was, bracia, przez imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy to samo mówili i żeby nie było wśród was rozłamów, ale abyście byli zespoleni jednakowym umysłem i jednakowym zdaniem.

Kościoły Reformowane przyjęły wyznania jako oficjalny, autorytatywny wyraz wiary kościołów w odniesieniu do nauk Pisma Świętego. Do konfesji kościoły wiążą swoich urzędników uroczystą obietnicą lub ślubem. Zgodnie z tym ślubem Reformowani sprawujący urzędy oświadczają, że wierzą, że wszystkie doktryny nauczane w wyznaniach są zgodne z Pismem Świętym;

  • aby ich głoszenie i nauczanie było zgodne z wyznaniami
    ;
  • aby nie nauczali wbrew wyznaniom, ani publicznie, ani prywatnie; że odrzucają wszelkie nauki sprzeczne z wyznaniami
    ;
  • i że będą bronić doktryn wyznań przed wszelkimi błędami, które przemawiają przeciwko wyznaniom.

Instrumentem, za pomocą którego Kościoły Reformowane w tradycji Synodu w Dort wiążą swoich urzędników z trzema formami jedności, jest Formuła Subskrypcji. Formuła ta, wywodząca się z Synodu w Dort, brzmi następująco.

My, niżej podpisani, profesorowie… Kościołów Reformowanych, duchowni Ewangelii, starsi i diakoni… Zboru Reformowanego…, klasy [grupa zborów jednego obszaru] niniejszym szczerze i z czystym sumieniem oświadczamy przed Panem, że składamy naszą subskrypcję, że gorąco wierzymy i jesteśmy przekonani, że wszystkie artykuły i punkty doktryny zawarte w Wyznaniu i Katechizmie Kościołów Reformowanych, wraz z wyjaśnieniem niektórych punktów wspomnianej doktryny, dokonane przez Synod Narodowy w Dordrechcie, w latach 1618-19, w pełni zgadzają się ze Słowem Bożym.
.
Dlatego obiecujemy pilnie nauczać i wiernie bronić powyższej doktryny, nie zaprzeczając jej ani bezpośrednio, ani pośrednio, przez nasze publiczne kazania lub pisma.
.
Oświadczamy ponadto, że nie tylko odrzucamy wszystkie błędy, które sprzeciwiają się tej doktrynie, a zwłaszcza te, które zostały potępione przez wyżej wspomniany synod, ale jesteśmy skłonni je obalić i zaprzeczyć oraz dołożyć wszelkich starań, aby Kościół był wolny od takich błędów. A jeśli odtąd pojawią się w naszych umysłach jakiekolwiek trudności lub różne uczucia dotyczące wyżej wymienionych doktryn, obiecujemy, że ani publicznie, ani prywatnie nie będziemy ich proponować, nauczać ani ich bronić, czy to przez kazanie, czy na piśmie, dopóki najpierw nie ujawnimy tych uczuć ludziom konsystorzu, klasie i synodowi, aby to samo można było tam zbadać, będąc zawsze gotowym do radosnego poddania się osądowi konsystorza, klasy i synodu, pod karą w razie odmowy bycia przez ten sam fakt, zawieszenia w naszym urzędzie.
.
Ponadto, jeśli kiedykolwiek konsystorz, klasa lub synod, mając dostateczne podstawy do podejrzeń i dla zachowania jednolitości i czystości doktryny, uzna za stosowne zażądać od nas dalszego wyjaśnienia naszych uczuć co do jakiegoś konkretnego artykułu Wyznania Wiary, Katechizmu lub wyjaśnień synodu narodowego, niniejszym obiecujemy, że będziemy zawsze chętni i gotowi spełnić takie żądanie, pod karą wyżej wymienioną, zastrzegając sobie jednak prawo do apelacji, ilekroć uznamy się za pokrzywdzonych wyrokiem konsystorza, klasy lub synodu, i dopóki nie zostanie rozstrzygnięta taka apelacja, zgodzimy się z już wydanym rozstrzygnięciem i wyrokiem.[3]

Prezbiterianizm ma podobny dokument zobowiązujący urzędników w Kościele Prezbiteriańskim do Standardów Westminsterskich.
.

Przewrotne umysły heretyków

1 Tym. 6:3-5 3. Jeśli ktoś inaczej naucza i nie trzyma się zdrowych słów naszego Pana Jezusa Chrystusa i nauki zgodnej z pobożnością; 4. Ten jest nadęty i nic nie wie, lecz ma chorobliwą skłonność do dociekań i sporów o słowa, z których rodzą się zawiść, spory, złorzeczenia, złośliwe podejrzenia; 5. Przewrotne spory ludzi o wypaczonym umyśle, pozbawionych prawdy, którzy uważają, że pobożność jest zyskiem cielesnym. Strońcie od takich.

Ludzie federalnej wizji, z których prawie wszyscy należą do wyznaniowych kościołów Reformowanych lub Prezbiteriańskich,

  • nie mogą odbiegać od wyznaniowej doktryny o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę, mającej swoją podstawę w chwalebnym posłuszeństwie Jezusa Chrystusa
    ;
  • nie mogą nawet prywatnie kwestionować doktryny wyznaniowej; nie mogą subtelnie poddawać w wątpliwość doktryy wyznaniowej
    ;
  • w istocie nie może wśród nich zabraknąć obrony doktryny o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę, gdy jest ona atakowana.

Złożyli Bogu śluby, że tego nie zrobią. Dla nich odrzucanie wyznaniowej doktryny o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę, niezależnie od wszystkich dobrych uczynków usprawiedliwionego grzesznika – tak jak to robią – jest nikczemnym złamaniem ich ślubów. W ten sposób okazują się ludźmi niewiernymi.

Chociaż N. T. Wright, zwolennik nowej perspektywy, oraz J. I. Packer, uczestnik ruchu ewangelicy i katolicy razem, sprawują urząd w Kościele anglikańskim, ich także obowiązuje Wyznanie Reformowane, Trzydzieści dziewięć Artykułów Kościoła Anglikańskiego. Niezależnie od tego, że wyznanie to stało się praktycznie martwą literą w odstępczym Kościele Anglikańskim, pozostaje oficjalnym, a zatem wiążącym wyznaniem tego kościoła.

Jest wiążące dla Biskupa Wrighta i Dr. Packera. Trzydzieści dziewięć Artykułów zarówno przyznaje usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę, jak i potępia nauki rzymskokatolickie, które sprzeciwiają się usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę [4].

  • Wright nie może odrzucić doktryny Reformacji o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę jako błędnej perspektywy Marcina Lutra.
    .
  • Packer nie może iść na kompromis z doktryną ze względu na ekumenizm z Rzymem.

Konfesja ich własnego kościoła wiąże tych dwóch mężczyzn. W ten sposób Kościoły Reformowane zobowiązują swoich urzędników do Konfesji, ponieważ Duch Prawdy kieruje nimi, aby uznawały wyznania za właściwe i zdrowe wyrażenie głównych nauk Pisma Świętego. Wyznania są ortodoksyjne.

Jan 15:26 Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mnie.

Jako wierne systematyzacje i streszczenia Pisma Świętego, wyznania są standardem ortodoksji dla Kościołów Reformowanych. Zobowiązując swoich urzędników do wyznań, Kościoły Reformowane dążą do doskonale ortodoksyjnego wyznawania prawdy przez kościoły, czy to w zborach, w seminarium, czy w ewangelizacji i misjach. Kościoły Reformowane, tak jak kiedyś Prorocy, Apostołowie i Jezus Chrystus, gorliwie zabiegają o doktrynalną czystość.

Tyt. 2:1 Ty zaś mów to, co jest zgodne ze zdrową nauką.

Jedność i pokój

Dzięki tej doktrynalnej czystości w całej federacji kościelnej, Kościoły Reformowane gorąco pragną jedności i pokoju w kongregacjach i wśród ich członków. Gdyby każdy kaznodzieja i profesor teologii miał swobodę nauczania tego, co uważa za prawdę, zwłaszcza w odniesieniu do głównych doktryn Ewangelii (wśród których jest doktryna usprawiedliwienia), kościoły wkrótce byłyby nękane walkami i podziałami.

Rzym. 15:6 Abyście jednomyślnie, jednymi ustami wysławiali Boga, Ojca naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Cenna jedność jednego Ciała Chrystusa opiera się na jedności doktryny i jest w niej zakorzeniona. „Jedność Ducha” w Kościele to jedność „jednej wiary. Zobowiązanie urzędników do Konfesji chroni i promuje jedność.

Efez. 4:3-6 3. Starając się zachować jedność Ducha w więzi pokoju. 4. Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania. 5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; 6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.

Schizmatycy

Już bezbożne pogwałcenie przez ludzi federalnej wizji ich przysięgi przestrzegania wyznań, zwłaszcza wyznaniowej (nie tylko luterańskiej czy reformacyjnej) doktryny usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę, spowodowało schizmę w Kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich, gdzie ci ludzie mają swoje członkostwa i wykonywania swoich urzędów.[5]

1 Kor. 11:18-19 18. Najpierw bowiem słyszę, że gdy się zbieracie jako kościół, są wśród was schizmy, i po części temu wierzę. 19. Bo muszą być między wami herezje, aby się okazało, którzy są wypróbowani wśród was.

Jeszcze innym powodem rozpoczynania badania nauki o usprawiedliwieniu od studiowania Wyznań Reformowanych, zwłaszcza w kontekście kontrowersji, jest to, że wyznania umożliwiają członkom kongregacji osądzanie nauk ich urzędników. Każdy fałszywy nauczyciel twierdzi głośno, a nawet z oburzeniem, że naucza prawdy.

Niezmiennie formułuje swoją fałszywą doktrynę w starannym, sprytnym, zwodniczym i biblijnym języku. Jak wąż w ogrodzie Eden, jest subtelny. Jak mówi holenderskie przysłowie, do heretyka szatan nie przychodzi hałaśliwie w drewnianych butach, ale ukradkiem w pantoflach. Jak mówi Pismo Święte, słudzy szatana przemieniają się w „sługi sprawiedliwości”, tak jak „sam szatan przemienia się w anioła światłości”

2 Kor. 11:14-15 14. I nic dziwnego, sam bowiem szatan przybiera postać anioła światłości. 15. Nic więc wielkiego, jeśli i jego słudzy przybierają postać sług sprawiedliwości. Koniec ich jednak będzie według ich uczynków.

Zwykle heretyk jawi się jako jowialny, przyjacielski, kochający, słodki chrześcijanin.
.

Konfesyjny mur tarczy doktrynalnej

Efez. 6:16 A przede wszystkim weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste strzały złego.

Bez konfesji członkowie Kościołów Reformowanych są praktycznie zdani na łaskę fałszywych nauczycieli i ich mistrza duchowego. Dzięki konfesjom Reformowani świeccy są w stanie rozpoznać i przeciwstawić się heretyckim naukom.

Kiedy Norman Shepherd naucza, że usprawiedliwienie, w sensie Pawła z Listu do Rzymian 3-5 i do Galacjan, następuje przez wiarę i uczynki wiary [6], Prezbiterianin porównuje tę naukę z rozdziałem 11 Westminsterskiego Wyznania Wiary i potępia nauczanie jako herezję. Kiedy ten sam Norman Shepherd pisze, że misjonarz może powiedzieć każdemu człowiekowi, że Bóg kocha go miłością z Jana 3:16 i że „Chrystus umarł, aby cię zbawić”[7], Reformowany mężczyzna lub kobieta porównuje to z Kanonami z Dort i potępia nauczanie Shepherda jako herezję.

Kanony z Dort 1.7
.
Wybranie jest niezmiennym zamiarem Boga, poprzez który Bóg przed założeniem świata, według suwerennego upodobania woli swojej, z całego rodzaju ludzkiego, który z własnej winy upadł z pierwotnego stanu czystości w grzech i zgubę, wybrał pewną liczbę osób do zbawienia w Chrystusie, którego od wieczności wyznaczył Pośrednikiem i Głową wybranych, oraz fundamentem zbawienia.
.
Tę liczbę wybranych, mimo iż z natury nie są oni wcale ani lepsi ani bardziej na to nie zasługują niż inni, lecz współuczestniczą w niedoli rodzaju ludzkiego, Bóg postanowił dać Chrystusowi, aby byli przez niego zbawieni, oraz aby skutecznie powołać i przyciągnąć ich do społeczności z Nim przez swe Słowo oraz Ducha; aby obdarzyć ich prawdziwą wiarą, usprawiedliwieniem i uświęceniem, i zachowawszy ich potężnie w społeczności swego Syna, uwielbić ich dla okazania swego miłosierdzia oraz dla uwielbienia bogactwa swej chwalebnej łaski, jak to jest napisane: „Gdyż wybrał nas w nim przed stworzeniem świata, abyśmy byli przed nim święci i nieskalani. W miłości przeznaczył nas do usynowienia przez Jezusa Chrystusa, według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nam dał za darmo w Umiłowanym” (Efez. 1:4-6). W innym zaś miejscu pisze: „A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił tych i uwielbił” (Rzym 8:30).

Kiedy John Barach głosi, że wszystkie ochrzczone dzieci są jednakowo zjednoczone przymierzem z Chrystusem, tak że wszyscy uczestniczą w Chrystusowej miłości i błogosławieństwach przymierza, ale niektóre odpadają od Chrystusa, przymierza, miłości przymierza i błogosławieństw przymierza, ponieważ przymierze i jego zbawienie jest warunkowe – warunkiem jest wiara – [8] Reformowany mężczyzna lub kobieta porównuje to przesłanie z kanonami 2, odrzuceniem błędów 2-6 i kanonami 3-4.14 i potępia nauczanie Baracha jako herezję.

Kanony z Dort 3-4.14
.
Dlatego też wiarę należy uważać za dar Boży, i to nie dar jaki człowiek może przyjąć lub nie z własnej woli ponieważ jest ona ofiarowana człowiekowi przez Boga, lecz w rzeczywistości człowiek jest nią obdarzony, jest zlana na niego i jest on owiany jej tchnieniem; ani nawet dlatego, ze Bóg zlewa moc i zdolność do uwierzenia, a potem oczekuje, by człowiek poprzez używanie swej własnej wolnej woli zgadzał się na warunki zbawienia i rzeczywiście wierzył w Chrystusa, lecz ponieważ Ten, który sprawuje w człowieku zarówno chcenie jak i wykonanie, sprawuje w człowieku chcenie i uwierzenie, i rzeczywiście sprawia On wszystko we wszystkim. (por. Jan 6:29; Gal. 5:22; Dzieje 3:16; Kol. 2:12; Efez. 1:19-20)

Kiedy Steve Wilkins twierdzi, że osoby, które cieszyły się łaską Bożą i błogosławieństwami przymierza, w tym przebaczeniem grzechów, mogą mimo to odpaść na zatracenie [9], Reformowany mężczyzna lub kobieta porównuje tę doktrynę z Rozdziałem 5 Kanonów i potępia nauczanie Wilkinsa jako herezję.

Kanony z Dort 5 § 2
.
Którzy nauczają: Że Bóg nie daje wierzącemu wystarczających sił, by wytrwać, i jest zawsze gotowy zachować je w wierzącym jeśli ten wypełni swe obowiązki, lecz że gdyby zostały nam dane wszystkie rzeczy konieczne do wytrwania w wierze jakie Bóg wykorzystuje do zachowania wiary, to nawet wtedy to, czy wytrwamy czy nie, zależy od upodobania woli.
.
Myśl ta zawiera czysty pelagianizm i czyniąc ludzi wolnymi czyni ich złodziejami Bożej czci, wbrew przeważającej zgodzie nauki ewangelicznej, która odbiera człowiekowi wszelkie powody do chluby i przypisuje wszelką chwałę za to jedynie łasce Bożej; a także sprzeciwia się apostołowi, który ogłasza, że to Bóg „zachowa was w mocy do końca, tak abyście byli bez nagany na dzień Pana Jezusa Chrystusa” (1 Kor. 1:8).

Kiedy herezja zostaje osądzona przed głównymi zgromadzeniami Kościołów Reformowanych i Prezbiteriańskich — klasą lub prezbiterium i synodem lub zgromadzeniem ogólnym — Wyznania Reformowane mogą i muszą funkcjonować jako bastion prawdy. Delegaci na najszersze zgromadzenie – synod – Wyznań Reformowanych w tradycji Synodu w Dort są zobowiązani do decydowania o wszystkich sprawach, które są rozpatrywane przez zgromadzenie, na podstawie i w porozumieniu z Trzema Formami Jedności. Instrukcja udzielona delegatom przez  synod Protestanckich Kościołów Reformowanych jest reprezentatywna:

Z instrukcją i upoważnieniem do uczestniczenia we wszystkich obradach i transakcjach dotyczących wszystkich spraw, które zgodnie z prawem mają miejsce przed zgromadzeniem i zawierane w zgodzie ze Słowem Bożym, zgodnie z koncepcją zawartą w standardach doktrynalnych Protestanckich Kościołów Reformowanych, jak również zgodnie z Zakonem Kościelnym Protestanckich Kościołów Reformowanych.[10]

Konfesje w walce z tyranią

Gal. 2:5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.

Szczególnie konfesja jest siłą na większych zgromadzeniach pastorów, którzy mogą być onieśmieleni przez budzącego grozę profesora teologii, oraz rządzących starszych, którzy są skłonni pokornie podporządkować się falandze kaznodziejów.

Taka jest konieczność autorytetu wyznań na większych zgromadzeniach, zwłaszcza w odniesieniu do rozstrzygania sporów doktrynalnych, że zaniechanie przez zgromadzenie obrony i podtrzymania nauczania zgodnego z wyznaniami oraz potępienia nauczania sprzecznego z wyznaniami czyni  w ten sposób reprezentowany przez zgromadzenie kościół jako „reformowani” jedynie z nazwy, a nie w rzeczywistości.

  • Kościół Reformowany jest kościołem wyznaniowym,
    .
  • A kościół wyznaniowy to kościół, który honoruje wyznania czynem, a nie tylko pustymi słowami.

Wyznania Reformowane i Prezbiteriańskie mogą i powinny być zbawieniem Kościołów Reformowanych i Prezbiteriańskich oraz ich członków w obecnym sporze dotyczącym usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę.
.

Korekta wyznań wiary

Jan 17:17  Uświęć ich w twojej prawdzie. Twoje słowo jest prawdą.

W Kościołach Reformowanych istnieje określona procedura, dzięki której kościoły mogą korygować wyznania zgodnie z ostatecznym standardem prawdy, jakim jest Pismo Święte. Kościoły Reformowane uznają,

  • że wyznania mogą się mylić
    .
  • i że Duch może rzucić więcej światła na niektóre doktryny Pisma Świętego, niż jest to odzwierciedlone w wyznaniach.

Procedura, której musi przestrzegać oświecony teolog lub laik w celu poprawienia lub nawet odrzucenia nauczania wyznań, polega na przedstawieniu oficjalnego sprzeciwu wobec przedmiotowego nauczania wyznania na większych zgromadzeniach jego wyznania. [11] Sprzeciwiający się teolog lub laik poddaje sprawę osądowi kościoła.
.

Proceder schizmatyków

Judy 1:8 Podobnie ci ludzie rojący sny plugawią ciało, gardzą panowaniem i bluźnią przełożonym.

Ani jeden ze zwolenników federalnej wizji nie obrał tego zaszczytnego, uczciwego i wymaganego kursu, jeśli chodzi o sprzeciw federalnej wizji wobec wyznaniowej doktryny usprawiedliwienia przez samą wiarę (i związanych z nią pięciu punktów kalwinizmu). Wszyscy występują przeciwko „teologii scholastycznej” i opowiadają się za bardziej „teologią biblijną”, która jest słabo zawoalowanym atakiem na doktryny wyznań i równie słabo zamaskowanymi wymówkami dla ich niesubordynacji wobec wyznań.

Ale nikt nie podążał uporządkowaną drogą oficjalnego sprzeciwu wobec nauczania wyznań. Dlatego nawet jeśli ich doktryna jest słuszna (a nie jest), Bóg jej nie pobłogosławi. Promują ją bezprawnie.
.

Konfesje kontra herezje

Dzieje 15:28 Uznał bowiem Duch Święty za słuszne, i my też, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne.

Jest jeszcze inny powód, dla którego obronę usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę przed jej współczesnymi napastnikami w Kościołach Reformowanych dobrze jest rozpocząć od rozważenia Wyznań Reformowanych. Powód ten dotyczy dobrodziejstwa konfesji, które często jest pomijane. Wyznania zawierają zwięzłą, ale gruntowną i dogłębną analizę wielu fałszywych doktryn, które trapią Kościół Reformowany na przestrzeni wieków. Wyznania obnażają zasadnicze błędy odwiecznych herezji jako

  • owoc dogłębnych studiów szczególnie uzdolnionych i bogobojnych teologów Reformowanych, w przypadku Kanonów z Dort i Standardów Westminsterskich
    .
  • owoc obrad wielkich gremiów nadzwyczajnych sług Jezusa Chrystusa oraz
    .
  • owoc szczególnego przewodnictwa Kościoła przez Ducha Chrystusa

To ujawnienie fałszywych doktryn jest bardzo pomocne dla Reformowanych kościołów i chrześcijan. Heretycy zawsze są zwodniczy, jak ostrzegł Jezus w Ew. Mateusza 24:11: „Powstanie też wielu fałszywych proroków i wielu zwiodą.”. Fałszywi nauczyciele ozdabiają swoje błędy ortodoksyjną terminologią, zakopują błędy pod górami gadatliwości (zwłaszcza dzisiaj, kiedy internet pozwala im bełkotać w nieskończoność) i ukrywają błędy w dwuznaczności.

  • Arcyheretyk Ariusz, który zaprzeczał boskości Jezusa Chrystusa, twierdził, że Jezus jest „bogiem”. Greckie określenie (homoiousios), za pomocą którego Ariusz zaprzeczył boskości Jezusa — i Trójcy, a zatem wierze chrześcijańskiej — różniło się od terminu ortodoksyjnego (homoousios) jedną małą literą alfabetu greckiego.
  • Heretyk Michał Serwet, potępiony przez kościół i państwo za zaprzeczanie, że Jezus jest wiecznym synem Boga, poszedł na stos, wzywając Jezusa jako „syna wiecznego Boga”.

Przez cały czas, gdy heretycy promują fałszywe nauki w kościołach, wołają do nieba, że są zdrowymi, ortodoksyjnymi, duchowymi mężami Bożymi, a ich teologiczni przeciwnicy to okrutni „łowcy herezji”.

Wyznania przecinają wszelkie oszustwa, dwuznaczności i gadatliwość herezji, jak również twierdzenia heretyków o prawowierności i pobożności, aż do podstawowych błędów. Wyznania wyjaśniają błędy nie tylko uczonym teologom, ale także każdemu członkowi kościoła — mężczyźnie, kobiecie i dziecku.
.

Wiążąca moc wyznań

Efez. 5:13 A wszystko to, gdy jest strofowane, przez światło staje się jawne; to wszystko bowiem, co ujawnia, jest światłem.

Ponieważ te ujawnienia błędów doktrynalnych mają charakter wyznaniowy, są one wiążące dla wszystkich członków Kościołów Reformowanych.

Pytanie i odpowiedź 80 Katechizmu Heidelberskiego demaskuje poważne błędy rzymskokatolickiej doktryny o mszy: „zaprzeczenie jedynej ofiary i męki Jezusa Chrystusa [oraz przeklęte bałwochwalstwo]”[12].

Artykuły 14 i 15 Wyznania Belgijskiego obnażają dwa podstawowe błędy herezji pelagian, które wielokrotnie wydają się niepokoić Kościoły Reformowane (chociaż współcześni pelagianie starają się zaprzeczyć swojej tożsamości). Oba błędy wypaczają prawdę o konsekwencjach nieposłuszeństwa Adama dla rodzaju ludzkiego. Artykuł 14 potępia jako fałszywą doktrynę naukę o „wolnej woli człowieka”[13]. Artykuł 15 odrzuca „błąd pelagian, którzy twierdzą, że grzech pochodzi jedynie z naśladowania”.[14]

Szczególne znaczenie dla Kościołów Reformowanych i Prezbiteriańskich oraz ich członków w odniesieniu do współczesnych kontrowersji wokół usprawiedliwienia ma dokładna, jasna, dobitna analiza rzymskokatolickiej i arminiańskiej doktryny o usprawiedliwieniu. W Kanonach z Dort, w sekcji odrzucenia błędów drugiej części, zawarte jest  potępienie doktryny Arminian o warunkowym przymierzu, z której wywodzi się herezja Arminian o usprawiedliwieniu przez uczynki.
.

Podsumowanie

To dlatego wyjaśnienie i obronę biblijnej Reformowanej ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu rozpoczynam od Wyznań Reformowanych Ponieważ niektórzy czytelnicy mogą nie mieć łatwego dostępu do konfesji i ponieważ czytanie i studiowanie wyznań powinno być ważną częścią instrukcji zawartych w tej książce, cytuję w całości sekcje Wyznania Reformowanego i Prezbiteriańskiego, które wyrażają i bronią ortodoksyjnej doktryny o usprawiedliwieniu.

Czytelnika zachęca się do uważnego przestudiowania tych stwierdzeń wyznaniowych. Same te stwierdzenia, bez dalszych wyjaśnień, jasno obnażają i ostro potępiają nauczanie o usprawiedliwieniu przez federalną wizję, nową perspektywę oraz ewangelików i katolików razem. Część winy za szerzenie się herezji federalnej wizji, nowej perspektywy i EKR w kościołach ewangelickich i Reformowanych polega na tym, że członkowie tych kościołów nie znają swoich własnych wyznań.

Na podstawie David Engelsma, Ewangeliczna prawda o usprawiedliwieniu

Przypisy

[1] Belgijskie Wyznanie Wiary 5, w Schaff, Creeds of Christendom, 3:386
[2] Belgijskie Wyznanie Wiary 7, tamżę 3:388
[3] Formuła subskrypcji, w konfesji i porządku kościelnym, 326.
[4] Zobacz trzydzieści dziewięć artykułów Kościoła anglikańskiego 10–14, w: Schaff, Creeds of Christendom, 3:493–95.
[5] Na dowód tych schizm, za które odpowiedzialni są heretycy, zobacz książki wspomniane w rozdziale 2. Ponadto zobacz John W. Robbins, A Companion to the Current Justification Controversy (Unicoi, TN: Trinity Foundation, 2003) i Paul M. Elliott, Denominacja w zaprzeczeniu: ocena raportu komisji do badania doktryny usprawiedliwienia ortodoksyjnego Kościoła Prezbiteriańskiego (Westminster, MD: Teaching the Word, 2006).
[6] Shepherd, “Justification by Faith Alone,” 80; zobacz także jego Call of Grace, 50–51.
[7] Shepherd, “Justification by Faith Alone,” 84–85.
[8] Barach, “Covenant and Election,” w Wilkins and Garner, The Federal Vision, 15–44.
[9] Wilkins, “Covenant, Baptism and Salvation,” in ibid., 62
[10] „Decyzje dotyczące artykułu 33”, w: The Church Order of the Protestant Reformed Churches, in Confessions and Church Order, 390;
[11] Techniczna nazwa tego formalnego sprzeciwu wobec wyznań to gravamen. Słowo to pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „obciążony”. „Gravamen oznacza sprzeciw… W ścisłym tego słowa znaczeniu gravamen jest sprzeciwem urzędnika lub członka kongregacji przeciwko temu lub innemu artykułowi wiary wyznania jego kościoła” (Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche Volk [Encyklopedia chrześcijańska dla Holendrów], red. FW Grosheide, JH Landwehr, C. Lindeboom i JC Rullmann, t. 2 [Kampen: JH Kok, 1925], 389. Tłumaczenie z holenderskiego jest moje).
[12] Katechizm Heidelberski, Pytanie i Odpowiedź 80
[13] Belgijskie Wyznanie Wiary artykuł 14
[14] Tamże, artykuł 15

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email