Czy możemy wiedzieć na pewno?

utworzone przez | mar 21, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Temat tabu

1 Jana 5:13 To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.

Kwestia pewności zbawienia wydaje się być bardzo drażliwa wśród tych, którzy twierdzą, że wierzą Ewangelii. Wynika to z niezrozumienia, czym jest prawdziwa pewność. Ci, którzy twierdzą, że wierzą Ewangelii, z łatwością przyznają,

  • że Bóg ma wybrany lud, że posłał Chrystusa, aby umarł za nich i zapewnił im zbawienie i ostateczną chwałę oraz
    .
  • że wszyscy wybrani będą zbawieni.

Ale wtedy pojawiają się pytania:

„Skąd mogę wiedzieć, czy jestem jednym z wybranych? Czy mogę wiedzieć na pewno? I czy mogę wiedzieć na pewno o wybraniu innej osoby przez Boga?”

Zanim rozważymy te kwestie, musimy najpierw mieć w głowie jasne definicje.

Definicje

Ewangelia

Po pierwsze, musimy upewnić się, że właściwie definiujemy Ewangelię i od tego zaczniemy. Słowo Boże mówi nam:

Marek 16:15-16 15. I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu. 16. Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.

.

Jan. 3:18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.

.

Jan. 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.

.

Rzym. 1:16-17 16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.

.

1 Jan. 5:13  To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.

.

1 Kor. 15:1-3 1. A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2. Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;

Ewangelia jest Bożą obietnicą zbawienia wybranych grzeszników, ich błogosławieństwa i dziedzictwa życia wiecznego i chwały opartą na sprawiedliwości Pana Jezusa Chrystusa.
.

Boża gwarancja

Po drugie, musimy znać różnicę między Boską pewnością zbawienia a bezbożnym, obłudnym założeniem. Jest wiele sposobów, aby to wyrazić, ale po prostu mówiąc:

  • Boża gwarancja jest nadzieją na zbawienie i życie wieczne opartą na sprawiedliwości Chrystusa.
    .
  • Bezbożne założenie to wszelka nadzieja na zbawienie i życie wieczne oparte na czymkolwiek innym [np. na wewnętrznych przejawach sprawiedliwości w człowieku, jak to czynią heretycy skupieini w kręgach doktryny zwanej Lordship salvation, czy też wykonania przez grzesznika warunków zbawienia jak naucza herezja Federalnej Wizji]
    .

1) Niektórzy ludzie wierzą, że nie możemy być pewni, ponieważ tylko Bóg wie, ale to nie jest droga Pisma Świętego. Niektórzy twierdzą, że prawdziwa pewność jest dumna i arogancka, ale musimy określić to w świetle Ewangelii.

Jaka jest podstawa takiej pewności? Niektórzy uważają, że niepewność jest pokazem pokory. Ale według Pisma Świętego niepewność to niewiara i grzeszna wątpliwość. Co powoduje, że wątpimy? Teraz rozważmy to w świetle Ewangelii, w którą twierdzimy, że wierzymy.

2) Niektórzy mówią, że wielkość ich grzechu budzi w nich wątpliwości. Cóż, czy twoje grzechy są zbyt wielkie dla Bożej łaski i mocy? Czy twoje grzechy są zbyt wielkie, aby krew Chrystusa mogła za nie zapłacić?.

Rzym. 5:20-21 20. A prawo wkroczyło po to, aby obfitował grzech. Lecz gdzie grzech się rozmnożył, tam łaska tym bardziej obfitowała; 21. Aby, jak grzech królował ku śmierci, tak też łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.

Tak więc dla tych, którzy twierdzą, że wierzą Ewangelii, ufają Chrystusowi, ich wątpliwości są skierowane w stronę Jego miłości, mocy i zdolności do zbawienia. To jest niewiara, nie pokora.

3) Niektórzy mówią, że nie wątpią w Chrystusa, wątpią w siebie. Tym, którzy twierdzą, że wierzą Ewangelii, powiedziałbym:

„Jaka część Ewangelii mówi ci, abyś spojrzał na siebie? Gdzie jest napisane, że jakakolwiek część zbawienia jest od ciebie uzależniona? U kogo szukasz zbawienia?”

Ewangelia mówi nam, abyśmy patrzyli na Boga, który zbawi grzeszników w oparciu o sprawiedliwość Chrystusa.

Izaj. 45:22 Spójrzcie na mnie, abyście byli zbawieni, wszystkie krańce ziemi, gdyż ja jestem Bogiem i nie ma żadnego innego.

Znowu jest to niewiara, a nie pokora.

Żaden prawdziwy wierzący nie ma doskonałej pewności do tego stopnia, że nigdy nie wątpi, ale musi patrzeć na takie wątpliwości w taki sam sposób, w jaki patrzymy na każdy inny grzech. To grzech, a nie pokora i nie powinniśmy go promować. Powinniśmy szukać ulgi, studiując i stosując Słowo Boże w naszym życiu.
.

Boża prawda

Po trzecie, Bóg nie tylko mówi nam, że możemy mieć pewność, ale nakazuje nam jej szukać

2 Piotr 1:10-11 10. Dlatego, bracia, tym bardziej starajcie się umocnić wasze powołanie i wybranie. To bowiem czyniąc, nigdy się nie potkniecie. 11. W ten sposób hojnie będzie wam dane wejście do wiecznego królestwa naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Powinniśmy jej szukać przez wiarę, tak jak widzimy i rozumiemy Bożą prawdę. Nie mamy jej szukać nigdzie indziej.
.

Właściwa podstawa zbawienia

Po czwarte, pewność zbawienia oparta na właściwej podstawie jest jedynym słusznym motywem do posłuszeństwa, dobrych uczynków, owocu dla Boga. Bez pewności zbawienia opartej na właściwej podstawie, wszelkie posłuszeństwo jest legalizmem, martwym uczynkiem, owocem ku śmierci.

Rzym. 6:11-13 11. Tak i wy uważajcie siebie za martwych dla grzechu, a żywych dla Boga w Jezusie Chrystusie, naszym Panu. 12. Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, żebyście mieli mu być posłuszni w jego pożądliwościach. 13. I nie oddawajcie waszych członków jako oręża niesprawiedliwości grzechowi, ale oddawajcie samych siebie Bogu jako ożywieni z martwych i wasze członki jako oręż sprawiedliwości Bogu.

Uważać się za rzeczywiście umarłych dla grzechu i żywych dla Boga, to mieć pewność zbawienia.

Rzym. 12:1-2 1. Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. 2. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.

Teraz mając to wszystko na uwadze, jakie są kryteria dzięki którym możemy poznać i być pewnym naszego zbawienia, naszego własnego wybrania? Jakie są dowody? Rozważmy następujące pytania.
.

Prawdziwy a fałszywy Chrystus

Czy mam wiarę wybranych Boga? Biblia mówi wyraźnie:

Rzym. 10:9-13 9. Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. 10. Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. 11. Mówi bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. 12. Gdyż nie ma różnicy między Żydem a Grekiem; bo ten sam Pan wszystkich jest bogaty względem wszystkich, którzy go wzywają. 13. Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.

Ale Biblia mówi również wyraźnie, że istnieją fałszywi Chrystusowie, inne (fałszywe) ewangelie, inne (kłamliwe) duchy i fałszywi prorocy, którzy przebierają się za prawdę.

Mat. 24:23-24 23. Jeśli wtedy ktoś wam powie: Oto tu jest Chrystus, albo: Jest tam – nie wierzcie. 24. Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy i będą czynić wielkie znaki i cuda, żeby zwieść, o ile można, nawet wybranych.

.

2 Kor. 11:4 Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością.

.

Gal. 1:6-9 6. Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od tego, który was powołał ku łasce Chrystusa, do innej ewangelii; 7. Która nie jest inną; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą wypaczyć ewangelię Chrystusa. 8. Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. 9. Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty.

.

Mat. 7:15-16 15. Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami. 16. Po ich owocach poznacie ich. Czy zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi?

.

2 Kor. 11:13-15 13. Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, podstępnymi pracownikami, którzy przybierają postać apostołów Chrystusa. 14. I nic dziwnego, sam bowiem szatan przybiera postać anioła światłości. 15. Nic więc wielkiego, jeśli i jego słudzy przybierają postać sług sprawiedliwości. Koniec ich jednak będzie według ich uczynków.

Skąd więc możemy mieć pewność, że wierzymy i wzywamy imienia prawdziwego Chrystusa, posłanego przez Boga Ojca? Tylko dzięki Bożemu świadectwu o Osobie Chrystusa, jak i dziele Chrystusa na rzecz Jego ludu który ich zbawia i zapewnia im zbawienie.

Rzym. 10:14-17 14. Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei? 15. Jakże też będą głosić, jeśli nie zostaną posłani? Jak jest napisane: O jak piękne są nogi tych, którzy opowiadają pokój, tych, którzy opowiadają dobre rzeczy! 16. Ale nie wszyscy byli posłuszni ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu? 17. Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.

Istnieje wiele fragmentów, które moglibyśmy przestudiować, aby pokazać różnicę między prawdziwym Chrystusem a podróbkami, ale jedno z najlepszych podsumowań znajduje się w Liście do Rzymian 1-3. Klucz do tego ma związek z faktem,

  1. Że Chrystus jest zarówno Bogiem, jak i człowiekiem w jednej Osobie
    .
  2. I że został posłany przez Ojca
    .
    – jako Przedstawiciel i Zastępca ludu,
    .
    – aby dokonać i zabezpieczyć zbawienie Swojego Kościoła
    .
    – poprzez ustanowienie sprawiedliwości, która umożliwiłaby Bogu bycie sprawiedliwym, a jednocześnie ich zbawieniem
    .
    – i która uprawnia ich do całego dziedzictwo życia wiecznego.
    .

Prawdziwa Ewangelia

Obietnica Ewangelii jest przesłaniem łaski. Jest to Boża obietnica zbawienia grzeszników oparta na krwi i sprawiedliwości Chrystusa. Bożą obietnicą jest zbawienie grzeszników, ich błogosławieństwo na wieki, wytrwanie i prawo do całego dziedzictwa życia wiecznego i ostatecznej chwały opartej na sprawiedliwości Chrystusa objawionej w Ewangelii.

Dlatego wszyscy, którzy wierzą Ewangelii, wszyscy, którzy mają wiarę wybranych Bożych, wiedzą i wierzą, że tylko sprawiedliwość Chrystusa czyni różnicę między niebem a piekłem. Wiedzą, że tylko Jego sprawiedliwość uprawnia ich do całego dziedzictwa łaski i chwały. Widzą kompletność w tym, czego dokonał Chrystus, aby wiedzieli, że tylko Jego dzieło, Jego zasługi stanowią różnicę między zbawionym a zgubionym.

Oznacza to, że wszyscy, którzy mają wiarę Bożych wybranych, są poddani sprawiedliwości Bożej objawionej w Ewangelii. Jeśli człowiek jest poddany sprawiedliwości Chrystusa jako jedynej podstawy zbawienia, to jest przekonany, że tylko sprawiedliwość Chrystusa uprawnia go do wszelkiego zbawienia, łącznie z działaniem Ducha Świętego w nim.

Postrzega siebie jako usprawiedliwionego, uświęconego, kwalifikującego się do nieba, na stałe przyjętego do Bożej rodziny i do chwały nieba, wszystko to oparte na sprawiedliwości Chrystusa. Z tego wypływa kolejny dowód.
.

Upamiętanie

Czy upamiętałem się z martwych uczynków i bałwochwalstwa?

Po tym, jak zobaczymy, co Biblia mówi nam o prawdziwym Chrystusie, aby odróżnić Go od podróbek, musimy być pewni, że osobiście wierzymy w Niego dla zbawienia naszych dusz.

Upamiętanie to zmiana umysłu, która powoduje zmianę naszego życia dotyczącą naszych osądów, naszych wartości, naszego postępowania itp. Możemy twierdzić, że wierzymy że sprawiedliwość Chrystusa jest jedyną podstawą zbawienia, ale prawdziwe upamiętanie jest pierwszym dowodem, że poddaliśmy się Jemu i Jego sprawiedliwości jako jedynej podstawie zbawienia.

Marek 1:15 I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Upamiętajcie się i wierzcie ewangelii.

.

Dzieje. 2:38 Wtedy Piotr powiedział do nich: Upamiętajcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego.

.

Łuk. 5:32 Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, ale grzeszników.

.

2 Piotr 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do upamiętania.

Przypisana sprawiedliwość Chrystusa

Upamiętanie tutaj jest zmianą zdania na temat Boga, kim On jest i czego On wymaga. Jest to zmiana myślenia o tym, kim jesteśmy jako grzesznicy, czego potrzebujemy i co musimy mieć do zbawienia. Jest to zmiana myślenia o Chrystusie jako jedynej podstawie zbawienia. W upamiętaniu rozumiemy, że zanim usłyszeliśmy i uwierzyliśmy w Ewangelię, w której sprawiedliwość Chrystusa objawia się jako jedyna podstawa zbawienia, byliśmy zgubieni w bałwochwalstwie i martwych uczynkach, przynoszących owoc ku śmierci. Przekonujemy się, że Bóg nie zbawi nas ani nikogo innego na podstawie czegokolwiek innego niż przypisana sprawiedliwość Chrystusa.

Dlatego, będąc o tym przekonani, nie będziemy przemawiać do siebie lub do innych o pokoju, kiedy my lub oni jesteśmy albo nieświadomi, albo nie poddani sprawiedliwości Chrystusowej jako jedynej podstawie zbawienia. Wspaniały przykład tego widzimy u Apostoła Pawła kiedy mówi o sobie w Filipian 3:3-10 i odnośnie innych w Rzymian 10:1-4
.

Dzieło Ducha Świętego

To upamiętanie jest produktem działania Ducha Świętego w nas, aby przekonać nas o grzechu, sprawiedliwości i sądzie.

Jan 16:8-11 8. A gdy on przyjdzie, będzie przekonywał świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. 9. O grzechu, mówię, bo nie uwierzyli we mnie. 10. O sprawiedliwości, bo idę do mego Ojca i już więcej mnie nie zobaczycie. 11. A o sądzie, bo władca tego świata już jest osądzony.

Przekonuje nas o grzechu, którego nie rozpoznaliśmy z natury, ale o grzechu, który ujawnia się tylko w świetle Ewangelii.

Jan 3:19-20 19. A potępienie polega na tym, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie umiłowali ciemność bardziej niż światłość, bo ich uczynki były złe. 20. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie idzie do światłości, aby jego uczynki nie były zganione.

Obłuda

To grzech próbowania ustanowienia własnej sprawiedliwości przed Bogiem. Nie jest grzechem dlatego, że jest to niemoralne lub nieszczere, ale jest grzechem, ponieważ jest produktem obłudy, a zatem zaprzeczeniem Bożej chwały w zbawieniu grzeszników w oparciu o sprawiedliwość Chrystusa, która.

  1. przekonuje nas o sprawiedliwości przez to, że stajemy się dogmatyczni, że Bóg nas zbawi i błogosławi wiecznie w oparciu o przypisaną sprawiedliwość samego Chrystusa
    .
  2. przekonuje nas do osądu, zmienia nasz standard osądzania zbawionych i zgubionych.

Podczas gdy wcześniej osądzaliśmy zbawionych i zgubionych na podstawie kłamstwa szatana (wygląd zewnętrzny, reputacja, moralność itp.), teraz osądzamy zbawionych i zgubionych na podstawie Bożego świadectwa

Jan. 3:18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.

Są to dowody prawdziwej, usprawiedliwiającej wiary i pobożnej pokuty. Nikt nie ma prawa twierdzić, że on lub ktokolwiek inny jest jednym z Bożych wybranych przed tą wiarą i pokutą. To są pierwsze dowody tego, kto jest wybranym Bożym.
.

Miłość Chrystusa

Czy mam miłość Chrystusa w moim sercu?

Miłość jest prawdopodobnie najbardziej nadużywanym i niezrozumianym słowem. Niektórzy uważają to za emocję „serca”, która nie ma nic wspólnego z umysłem i rozumem. Wiele osób bez zastanowienia obniża wysoki standard miłości i myśli, że mu dorównuje.

W Biblii, kiedy myślimy o miłości, musimy zacząć od prawa Bożego, ponieważ prawo Boże jest standardem wszelkiej miłości, a wszelka miłość kieruje się prawem Bożym. Gdyby tak nie było, wtedy moglibyśmy swobodnie ustalać własny standard, który z powodu grzechu, miłości do siebie i własnej sprawiedliwości byłby znacznie niższy niż standard Boży.

Prawo Boże mówi: „Kochaj Boga doskonale i kochaj bliźniego jak siebie samego”. W tym obszarze wszyscy upadamy. W tym obszarze wszyscy możemy zobaczyć, że jesteśmy grzesznikami potrzebującymi sprawiedliwości, której nie możemy wytworzyć. Pan Jezus Chrystus jest z pewnością ucieleśnieniem  standardu miłości.

Kochał doskonale i bezwarunkowo. Uczył wysokiego standardu Bożej miłości (np. Mat. 19:16nn.; Marek 12:28nn.; Łuk 10:30nn.). Więc kiedy myślimy o miłości, musimy zmierzyć naszą miłość według tej normy i przyznać, że jesteśmy grzesznikami i potrzebujemy Bożej łaski i miłosierdzia. Gdyby Bóg osądził nas na podstawie naszych najlepszych wysiłków, aby Go kochać i bliźniego, zginęlibyśmy.

Psalm 130:3 PANIE, jeśli będziesz zważał na nieprawości, o Panie, któż się ostoi?

Skąd więc możemy wiedzieć, czy w naszych sercach w ogóle mamy miłość? A skąd możemy wiedzieć, czy mamy miłość Chrystusa w naszych sercach?

Przede wszystkim ta miłość Chrystusa, która jest dowodem zbawienia, jest charakterystyczna tylko dla wierzących. Niewierzący nie mają tej miłości w żadnym stopniu. Ta miłość przychodzi do nas w nowym narodzeniu i jest produktem Bożej łaski – rozlania Jego miłości w naszych sercach.

Rzym. 5:5 A nadzieja nie przynosi wstydu, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.

Ta miłość rozlana w naszych sercach nie jest mistyczna. Dzieje się tak, gdy widzimy i wierzymy w Bożą miłość do nas w posłaniu Chrystusa, aby zapłacił za nasze grzechy i ustanowił sprawiedliwość, która umożliwi Bogu usprawiedliwienie nas i uprawnienie nas do całego dziedzictwa wiecznego życia i chwały.

1 Jana 4:10 Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że on nas umiłował i posłał swego Syna, aby był przebłaganiem za nasze grzechy.

Jedynym sposobem, w jaki możemy wiedzieć na pewno, czy w jakimkolwiek stopniu mamy tę miłość, są biblijne dowody tej miłości
.

Tylko Bogu chwała

Ta miłość ma wysoki szacunek dla honoru odkupieńczej chwały Boga – odkupieńcza chwała Boga jest objawieniem i czcią wszystkich Jego atrybutów zaangażowanych w zbawienie nas i wieczne błogosławienie nas w oparciu o zasługi posłuszeństwa i śmierci Chrystusa.

Dajemy dowód, że wysoko cenimy odkupieńczą chwałę Boga, kiedy Go szukamy i oczekujemy, że nas zbawi i da nam całe dziedzictwo życia wiecznego opartego na sprawiedliwości Chrystusa. Dopóki osoba nalega na poszukiwanie lub oczekiwanie zbawienia lub jakiejkolwiek jego części w oparciu o cokolwiek innego, ta osoba nie ma prawdziwego szacunku dla czci Bożej chwały

Jan. 5:42-44 42. Ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Boga. 43. Przyszedłem w imieniu mego Ojca, a nie przyjmujecie mnie. Jeśli ktoś inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie. 44. Jakże możecie wierzyć, skoro przyjmujecie chwałę jedni od drugich, a nie szukacie chwały, która jest od samego Boga?

Miłość mówi prawdę

Przysłów 17:15 Kto usprawiedliwia niegodziwego i kto potępia sprawiedliwego, obaj budzą odrazę w PANU

Ta miłość nie będzie głosić pokoju tam, gdzie nie ma pokoju – mając wielki szacunek dla czci odkupieńczej chwały Bożej i zdając sobie sprawę, że nikt nie zostanie zbawiony na podstawie czegokolwiek, co nie czci i nie chwali Boga, ta miłość motywuje nas do mówienia ludziom prawdy, gdy tylko mamy okazję.

Doprowadzeni do wiary w Chrystusa i do prawdziwego upamiętania z martwych uczynków i dawnego bałwochwalstwa, ta miłość będzie motywować nas do dalszego osądzania zbawionych i zgubionych w oparciu o świadectwo Boga, a nie kłamstwo szatana, abyśmy nie ogłaszali nikomu pokoju opartego na rzeczach, o których byliśmy przekonani, że są martwymi uczynkami i bałwochwalstwem, których sami żałowaliśmy.

Ta miłość jest więc spójna z miłością do bliźniego, ponieważ miłość do bliźniego pragnie dobra naszego bliźniego, doczesnego i wiecznego. Jeśli kochamy naszych bliźnich, nie będziemy chcieli promować ich wiecznego potępienia przez głoszenie pokoju, gdy są oni nieświadomi lub nie są poddani jedynej podstawie zbawienia, która czci Boga i wywyższa Chrystusa. Rozważ Jana 15:18nn. Ta miłość jest oświeconą miłością, która motywuje nas do mówienia prawdy, ale zgubiony, religijny świat nie uzna tego za miłość.

Jan 3:19-20 19. A potępienie polega na tym, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie umiłowali ciemność bardziej niż światłość, bo ich uczynki były złe. 20. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie idzie do światłości, aby jego uczynki nie były zganione.

.

Jan 7:7 Świat nie może was nienawidzić, ale mnie nienawidzi, bo ja świadczę o nim, że jego uczynki są złe.

.

Jan 16:1-3 1. To wam powiedziałem, abyście się nie gorszyli. 2. Będą was wyłączać z synagog; owszem, nadchodzi godzina, że każdy, kto was zabije, będzie sądził, że pełni służbę dla Boga. 3. A uczynią wam tak, bo nie poznali Ojca ani mnie.

Miłość do braci

To jest miłość, która sprawia, że ​​kochamy naszych braci w Chrystusie i stajemy po ich stronie przeciwko światu.

1 Jana 3:10-14 10. Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła: Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata. 11. To jest przesłanie, które słyszeliście od początku, że mamy się wzajemnie miłować. 12. Nie jak Kain, który pochodził od złego i zabił swego brata. A dlaczego go zabił? Bo jego uczynki były złe, a jego brata sprawiedliwe. 13. Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli świat was nienawidzi. 14. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci. Kto nie miłuje brata, pozostaje w śmierci.

Miłość broni prawdy

Prawdziwi wierzący będą wielokrotnie kuszeni, by iść na kompromis i wiele razy możemy się poddać, choćby milcząc, ale musimy to sobie uświadomić i zwalczać wszelkie pokusy, by nie mówić ludziom prawdy.

Wiemy, że kiedy mówimy im prawdę, oddajemy cześć Bogu i szukamy ich wiecznego dobra. Jako wierzący musimy zdać sobie sprawę, że potrzebujemy zarówno umiejętności w słowie sprawiedliwości, jak i mądrości w kontaktach z ludźmi, a im więcej posiadamy umiejętności i mądrości, tym odważniejsi w tym będziemy (Mat. 10:16nn.).
.

Miłość do Boga i bliźniego

Ta miłość pragnie czcić Boga i być mu posłusznym – Miłość rodzi miłość. Kiedy widzimy i doświadczamy miłości Boga do nas w zbawieniu nas przez Chrystusa, w pewnym stopniu odwzajemniamy tę miłość w aktach uwielbienia i posłuszeństwa w obszarach kochania Boga i bliźniego.

Nikt z nas nie kocha doskonale Boga ani bliźniego, nawet braci. I nie możemy i nie śmiemy starać się stanąć przed Bogiem, wskazując na nasze najlepsze wysiłki w tych dziedzinach. Ale jeśli mamy miłość Chrystusa w naszych sercach, będziemy do pewnego stopnia starać się czcić Boga i być Mu posłuszni, i do pewnego stopnia starać się kochać naszego bliźniego.

Jan. 14:15 Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania.

.

1 Jan. 2:3 A po tym poznajemy, że go znamy, jeśli zachowujemy jego przykazania.

.

1 Jan. 3:22-24 22. I o cokolwiek prosimy, otrzymujemy od niego, bo zachowujemy jego przykazania i robimy to, co miłe w jego oczach. 23. A to jest jego przykazanie, abyśmy wierzyli w imię jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał. 24. Bo kto zachowuje jego przykazania, mieszka w nim, a on w nim. A wiemy, że w nas mieszka, przez Ducha, którego nam dał.

.

1 Jan. 5:2-3 2. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i zachowujemy jego przykazania. 3. Na tym bowiem polega miłość Boga, że zachowujemy jego przykazania, a jego przykazania nie są ciężkie.

Obłudna miłość

Tak jak prawdziwa zbawcza wiara jest udowadniana innym przez uczynki, tak zbożna miłość przejawia się w czynach i postawach.

Jakub 2:17 Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.

Nie ma sensu mówić, że ktoś kocha Boga, a następnie nie stara się czcić Go i być Mu posłusznym. Znowu wiemy, że wszyscy nie jesteśmy doskonali w tych obszarach, ale miłość bez aktywności, która wyraża tę miłość, jest tylko pozorem.

Bezużyteczne jest również, gdy ktoś mówi, że kocha innych, a następnie nie stara się czynić innym tego, co chciałby, żeby mu czynili. I znowu wiemy, że nie spełniamy standardów w tej dziedzinie, ale po raz kolejny miłość bez aktywności, która wyraża tę miłość, jest tylko pozorem.

Bóg Duch Święty przez Apostoła Pawła mówi nam, abyśmy nie byli pretensjonalni w naszej miłości

Rzym. 12:9 Miłość niech będzie nieobłudna. Brzydźcie się złem, trzymając się tego, co dobre.

Oznacza to, że wierzący nie mogą udawać, że mają więcej miłości niż w rzeczywistości. Nigdy nie powinniśmy myśleć, że nasza miłość jest taka, jaka powinna być i z pewnością nigdy nie powinniśmy być z niej dumni i myśleć, że Bóg mógłby kiedykolwiek błogosławić nas na podstawie naszych prób okazywania miłości.

Mamy kochać Boga, ponieważ On pierwszy nas umiłował. Miłość do nas jest bezwarunkową i doskonałą miłością, która zapewniła nam w Chrystusie to, czego wymagała Jego świętość.

1 Jana 4:10 Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że on nas umiłował i posłał swego Syna, aby był przebłaganiem za nasze grzechy. 

Niezmienny Bóg

Jego miłość do nas w Chrystusie nigdy się nie zmienia.

Rzym. 8:35-39 35. Któż nas odłączy od miłości Chrystusa? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? 36. Jak jest napisane: Z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź. 37. Ale w tym wszystkim całkowicie zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. 38. Jestem bowiem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani moce, ani teraźniejsze, ani przyszłe rzeczy; 39. Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie będzie mogło nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.

Jego miłość do nas zapewnia, że ​​wejdziemy do chwały nieba opartej na sprawiedliwości Chrystusa. Świadomość i pewność tego wytwarza naszą miłość do Boga w Chrystusie i zbożną miłość do bliźniego.

Zatem nasza miłość do Niego nie jest podstawą, podłożem ani warunkiem Jego miłości do nas ani Jego błogosławieństw dla nas, ale jest odpowiedzią i rezultatem Jego miłości do nas. Boża miłość, jak każde inne działanie Ducha Świętego w nas, jest owocem i skutkiem sprawiedliwości Chrystusa.

Zatem wszelkie próby miłości, we wszystkim, co staramy się czynić przez oddawanie czci i posłuszeństwo, a także przez miłowanie bliźniego, muszą być motywowane nadzieją Ewangelii. To prowadzi nas do naszego czwartego pytania
.

Nadzieja Ewangelii

Czy mam nadzieję Ewangelii?

Nadzieją Ewangelii jest pewne oczekiwanie osiągnięcia ostatecznej chwały w niebie, opartej na sprawiedliwości Chrystusa. Kiedy wielu myśli o słowie nadzieja, myśli o pragnieniu. Ale wiele naszych życzeń i silnych pragnień nie ma podstaw; tj. możemy mieć życzenie lub silne pragnienie czegoś bez żadnego powodu, aby wierzyć, że nasze życzenie i pragnienie zostaną spełnione. Nadzieja Ewangelii objawionej w Biblii nie jest jedynie pragnieniem ani nawet silnym życzeniem bez żadnych podstaw.

Nadzieja Ewangelii, która identyfikuje wybranych Bożych, jest pewnym oczekiwaniem opartym na Słowie Bożym. Słowo Boże mówi, że Bóg nas zbawi, zachowa, pobłogosławi i da nam całe dziedzictwo życia wiecznego i ostatecznej chwały opartej na sprawiedliwości Jego Syna – Pana Jezusa Chrystusa. Dlatego nadzieja Ewangelii ma mocną podstawę.

1 Piotra 3:15  Lecz Pana Boga uświęcajcie w waszych sercach i bądźcie zawsze gotowi udzielić odpowiedzi każdemu, kto domaga się od was uzasadnienia waszej nadziei, z łagodnością i bojaźnią.

Kiedy ktoś pyta nas, dlaczego mocno wierzymy, że jesteśmy zbawieni, że jesteśmy jednym z Bożych wybranych, najlepszą odpowiedzią, jaką możemy udzielić, jest:

„Ponieważ oczekuję, że Bóg zaprowadzi mnie do nieba w oparciu wyłącznie o sprawiedliwość Jego Syna, zgodnie z Jego obietnicą”.

Podstawą lub powodem naszej nadziei jest moc, wierność i miłość Boża objawiona w Jego obietnicy zbawienia grzeszników w Chrystusie i przez Chrystusa. Wielu ludzi ma nadzieję na zbawienie, nawet pewność zbawienia, ale jeśli ta nadzieja i pewność nie jest oparta na Słowie Bożym, co oznacza, że opiera się na czymś innym niż sprawiedliwość Chrystusa objawiona w Ewangelii, to jest to domniemanie. Pamiętaj, to jest nadzieja Ewangelii.

Widzimy w Biblii, że ta nadzieja, to zapewnienie zbawienia, jest jednym z głównych dowodów wybranych Bożych

Hebr. 3:6 Lecz Chrystus jako syn panuje nad swoim domem. Jego domem my jesteśmy, jeśli tylko ufność i chwalebną nadzieję aż do końca niewzruszenie zachowamy.

.

Hebr. 3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.

.

Hebr. 10:19-23 19. Mając więc, bracia, śmiałość, aby przez krew Jezusa wejść do Najświętszego Miejsca; 20. Drogą nową i żywą, którą zapoczątkował dla nas przez zasłonę, to jest przez swoje ciało; 21. I mając wielkiego kapłana nad domem Bożym; 22. Zbliżmy się ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca oczyszczone od złego sumienia i ciało obmyte czystą wodą. 23. Trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się, bo wierny jest ten, który obiecał.

Motywacja do posłuszeństwa

Ta nadzieja jest również podstawą i motywacją do przyjęcia wszelkiego posłuszeństwa, pobożnego życia, dobrych uczynków i wszelkich prób upodobnienia się do obrazu Chrystusa

Rzym. 6:8-14 8. Jeśli więc umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że też z nim będziemy żyć; 9. Wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć nad nim więcej nie panuje. 10. To bowiem, że umarł, raz umarł dla grzechu, a że żyje, żyje dla Boga. 11. Tak i wy uważajcie siebie za martwych dla grzechu, a żywych dla Boga w Jezusie Chrystusie, naszym Panu. 12. Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, żebyście mieli mu być posłuszni w jego pożądliwościach. 13. I nie oddawajcie waszych członków jako oręża niesprawiedliwości grzechowi, ale oddawajcie samych siebie Bogu jako ożywieni z martwych i wasze członki jako oręż sprawiedliwości Bogu. 14. Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.

.

Kol. 1:21-23 21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał; 22. W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem; 23. Jeśli tylko trwacie w wierze, ugruntowani i utwierdzeni, niedający się odwieść od nadziei ewangelii, którą usłyszeliście, a która jest głoszona wszelkiemu stworzeniu pod niebem, której ja, Paweł, stałem się sługą;

Jezus twórca i dokończyciel wiary

„Jeśli” w Kol. 1:23 nie przedstawia warunku, który wierzący musi spełnić, aby osiągnąć świętość lub ostateczną chwałę, ani nawet zasłużyć na jakąkolwiek rzekomą nagrodę w niebie. „Jeśli” przedstawia dowód pojednania z Bogiem oraz bycia świętym, nienagannym w Jego oczach, a wszystko to oparte na sprawiedliwości Chrystusa.

Zauważmy, że mówi „trwacie w wierze”, co oznacza kontynuowanie wiary, że już jesteśmy usprawiedliwieni, uświęceni, i na pewno zostaniemy uwielbieni w oparciu o sprawiedliwość Chrystusa

Kol. 2:9-10 9. Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa. 10. I jesteście dopełnieni w nim, który jest głową wszelkiej zwierzchności i władzy

Świętość i pewność zbawienia to nie tylko coś, co  bardziej oddani wierzący osiągają dzięki swoim uczynkom i wysiłkom, by być świętymi. Każdy prawdziwy wierzący rozpoczyna życie chrześcijańskie jako w pełni ukształtowany święty, nie dzięki swoim uczynkom i wysiłkom, ale dziełu Chrystusa, i dlatego powinien mieć pewność zbawienia opartą na Słowie Bożym.

Wierzący mogą i wiele razy mają wątpliwości, ale te wątpliwości należy postrzegać tak, jak postrzegalibyśmy każdy inny grzech, taki jak cudzołóstwo lub kłamstwo. To są rzeczy, których nie powinniśmy promować, a wątpliwości nie należy promować jako pokory. Powinniśmy traktować takie wątpliwości jako grzeszną niewiarę i szukać lekarstwa, które jest tylko w Jezusie Chrustusie:

Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.

W ten sposób staramy się, aby nasze serca były „ugruntowane łaską” (Hebr 13,), co jest tym samym, co nadzieja Ewangelii.

Na podstawie: źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email