Zawodny pośrednik

Drastyczna prawda

Jak daleko sięgnąć wzrokiem w historii kościoła zawsze pojawiali się kaznodzieje śmierci, głoszący fałszywego chrystusa. Zwiedzenie ma dotykać wielu, zatem wnioskujemy, że jedynie niewielu pozostanie wiernymi prawdzie. Historia kościoła instytucjonalnego to historia odstępstwa. Pelagianizm, semi-pelagianizm i w ostateczności Arminianizm są sztandarowymi przykładami zwiedzenia obcym chrystusem i fałszywą ewangelią. Historia ta posiada swoją kulminację w czasach współczesnych:

A) Tzw. “ewangelia” według oficjalnego wyznania KZ ogłasza uniwersalne odkupienie wszystkich ludzi, tak więc zakres śmierci fałszywego chrystusa zielonoświątkowstwa to wszyscy ludzie, łącznie z Antychrystem, Judaszem Iskariotą, każdym przebywającym w piekle do czasu ukrzyżowania oraz każdym człowiekiem, który pójdzie na zatracenie.

“Zbawienie dokonało się przez śmierć Jezusa Chrystusa, Baranka Bożego na krzyżu i jest dostępne każdemu człowiekowi z łaski Bożej przez wiarę.”

B) Tzw. “ewangelia” według oficjalnego wyznania  KChB, opartego o błędną interpretację Słowa Bożego również ogłasza, choć nieco pokrętnie, uniwersalne odkupienie każdego człowieka zgodne z wolą zbawienia Boga każdego człowieka, gdzie ofertę tejże “ewangelii” można odrzucić a zatem skutecznie opierać się Bożemu powołaniu. Ponadto sekta definiuje wiarę jako posłuszną, czyli uczynkową.

“Wierzymy, że Bóg pragnie, aby każdy człowiek był zbawiony (Jan 3,16; 1 Tym. 2,4; Ezech. 33,11). Dlatego obowiązkiem każdego człowieka jest przyjęcie, przez szczerą i posłuszną wiarę w Jezusa Chrystusa, daru zbawienia. Tylko uporczywe trwanie w grzechach, niechęć do poprawy i poddania się Chrystusowi może przeszkodzić grzesznikowi w zbawieniu. W tej sprawie każdy człowiek sam ponosi odpowiedzialność przed Bogiem

C) Tzw “ewangelia” według oficjalnych zasad wiary KECh głosi nie tylko powszechne odkupienie całego świata ale też kondycjonalizm soteriologiczny. Tak rozumiany chrystus umarł za wszystkich ale podstawą wybrania do zbawienia jest przewidziana wiara grzeszników.

“Wierzymy, że Pan Jezus Chrystus zmarł za grzechy świata, złożywszy zastępczą ofiarę, aby wszyscy, którzy wierzą w niego byli usprawiedliwieni darmo, z łaski, na podstawie jego przelanej krwi.

D) Matka wszystkich powyższych duchowych wszetecznic, herezja rzymsko katolicka, otwarcie naucza fałszywego chrystusa, jego powszechnego zadośćuczynienia i odkupienia każdego człowieka na świecie.

“Imię Jezus oznacza, że samo imię Boga jest obecne w osobie Jego Syna, który stał się człowiekiem dla powszechnego i ostatecznego odkupienia grzechów. Jest to imię Boże, jedyne, które przynosi zbawienie; mogą go wzywać wszyscy, ponieważ Syn Boży zjednoczył się ze wszystkimi ludźmi przez Wcielenie… “

Ktokolwiek mający choć ułamek zrozumienia doktryny Ewangelii musi potępić Arminianizm. Posłuchajmy świadectwa z XIX wieku.

„Nawet w małym ułamku nie służę Bogu Arminian; nie mam z nim nic wspólnego, i nie zegnę kolana przed baalem którego ustawili; nie jest on moim Bogiem, ani nigdy nie będzie; nie obawiam się go, ani nie drżę w jego obecności… Bóg który dzisiaj coś mówi, a zaprzecza jutro, który dzisiaj usprawiedliwia, a jutro potępia… nie ma nic wspólnego z moim Bogiem nawet w najmniejszym stopniu. Może mieć coś wspólnego z astartą, czy baalem, ale z Jahwe nigdy nie miał, i mieć nie może.” – Charles Haddon Spurgeon

Wypowiedź Spurgeona aż tryska emocjami i rzeczywiście Spurgeon miał po temu więcej niż poważny powód. Z jednej strony żarliwie staje on w obronie prawdziwego Boga objawionego w Piśmie, z drugiej pełen sprawiedliwej nienawiści do fałszu obnaża czym jest kult arminian. Dlaczego Spurgeon tak bardzo brzydził się ich idolem i negował remonstracyjną wersję Jahwe, którego przyrównywał do pogańskich kultów asztarty i baala, tym samym uznawał go za fałszywego bożka? Dlaczego gardził on nim aż tak bardzo?

Odpowiedź, chodź pozornie prosta, dotyka rzeczy najważniejszej, samym centrum dzieła Chrystusa Pana:

• Jego przebłagalnej ofiary,
• Jego dzieła zadośćuczynienia
• Jego pośrednictwa między Bogiem a ludźmi

Można by to przedstawić za pomocą następującego związku przyczynowo-skutkowego

wystarczająca ofiara na krzyżu ⇒
⇒ rzeczywiste zadośćuczynienie i zapłata za grzechy ⇒
⇒ skuteczna mediacja czyli pośrednictwo

Zwróćmy uwagę, że Chrystus, który umarł za wszystkich ludzi, jacy kiedykolwiek stąpać będą po świecie nie wyjednał u Boga rzeczywistego przebaczenia lecz jedynie możliwość przebaczenia. Tym samym ofiara Chrystusa nie była w pełni wystarczająca i zadowalająca Ojca. Aby taką się stała potrzebny jest tu dodatkowy czynnik ludzki, czyli wybór Boga jako zbawiciela rozumiany jako przyczyna a nie owoc zbawienia. A to godzi w rolę Mesjasza jako pośrednika, którego wstawiennictwo do Ojca zawodzi w zdecydowanej większości przypadków. Zatem patrząc od końca na związek przyczynowo-skutkowy zauważmy co następuje:

niewystarczająca ofiara na krzyżu ⇐
⇐ potencjalne zadośćuczynienie i zapłata za grzechy ⇐
⇐ nieskuteczna mediacja czyli pośrednictwo

Nie trzeba chyba nikomu tłumaczyć, że tego typu doktryna ma katastrofalne konsekwencje soteriologiczne, a mówiąc kolokwialnie, taka nauka odcina od zbawienia.

---

Definicja roli pośrednika

Od czasu Upadku (1 Mojż. 3:1-24) grzesznicy nie byli w stanie zbliżyć się do Boga bez udziału pośrednika. Pismo objawia tą prawdę na różne sposoby, lecz w szczególności poprzez ustanowienie kapłaństwa Starego Przymierza. Tylko ci, którzy dzierżyli kapłańskie powołanie mogli wejść do najświętszej części, gdzie znajdowała się Obecność Boża (3 Mojż. 16:1-33; 4 Mojż. 3:5-10). Pośrednicy ludzcy, w odróżnieniu od Chrystusa-Mediatora, byli mimo to niewystarczający z kilku powodów:

Hebr. 7:23-28
.

23. A wprawdzie tamtych kapłanów było wielu, gdyż śmierć nie pozwoliła im trwać na zawsze.

24. Ten zaś, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające.

25. Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.

26. Takiego to przystało nam mieć najwyższego kapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników i wywyższonego ponad niebiosa;

27. Który nie musi codziennie, jak tamci najwyżsi kapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a potem za grzechy ludu. Uczynił to bowiem raz, ofiarując samego siebie.

28. Prawo bowiem ustanawiało najwyższymi kapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, słowo zaś przysięgi, która nastąpiła po prawie, ustanowiło Syna doskonałego na wieki.

Porównajmy dwa systemy mediacji, ludzki i Boski

Ludzcy mediatorzy	Chrystus jako Mediator
Grzeszni, wersy 27 i 28	Bezgrzeszny, wersy 26 i 28
Przemijające, zależne od ludzi wstawienncitwo, wers 23	Nieprzemijające, niezależne od ludzi wstawiennictwo, wers 24
Ciągle składali ofiary, wers 27	Złożył ofiarę raz, wers 27
Ofiarowali krew zwierząt, wers 27, Hebr. 10:4	Ofiarował swoją krew, wers 27
Wskazywali na potrzebę Jednego Mediatora, Chrystusa (konkluzja)	Jest wypełnieniem ilustracji, tym Jedynym Mediatorem (konkluzja)
Nie mogli nikogo zbawić, wers 25	Ma moc zbawić całkowicie, wers 25

To, co od razu rzuca się w oczy jest kontrastem między zawodnym, ludzkim systemem a niezawodnym czyli doskonałym systemem Boskiego planu zbawienia. Ani razu w Bożym planie nie znajdziemy odniesienie do jakiegokolwiek ludzkiego działania jako niezbędnego elementu procesu. Chrystus według Słowa Bożego jest jednorazową doskonałą, bezgrzeszną ofiarą, jako zmartwychwstały wcielony Bóg żyje wiecznie aby zawsze wstawiać się za tymi, za których umarł a przez to w Jego mocy leży całkowite zbawienie grzesznika.
.

---

Herezja i jej konsekwencje

Obiekcja arminian, jakoby ofiara Chrystusa była uniwersalna a jej aplikacja zależna była od woli człowieka nie tylko nie znajduje potwierdzenia w Słowie, ale też, jak za moment zauważymy, godzi w rolę Chrystusa jako pośrednika. Rozważmy trzy fragmennty Pisma istotne dla zagadnienia mediacji w kontekście powszechnego odkupienia (to znaczy rozumianego jako śmierć Chrystusa za każdą żywą istotę jaka żyła na świecie). Załóżmy na chwilę, że Chrystus oddał życie za każdego człowieka.
.

Wszyscy ludzie zbawieni

1 Tym. 2:1-6
.
1. Zachęcam więc przede wszystkim, aby zanoszone były prośby, modlitwy, wstawiennictwa i dziękczynienia za wszystkich ludzi;

2. Za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne, z całą pobożnością i uczciwością.

3. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga, naszego Zbawiciela;

4. Który chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.

5. Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik (μεσίτης mesites) między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus;

6. Który wydał samego siebie na okup za wszystkich, na świadectwo we właściwym czasie.

Herezja i jej obalenie

Jeśli według arminian wszyscy ludzie tutaj powinni być rozumiani jako każda żywa osoba od Adama po ostatniego urodzonego człowieka u kresu czasów (mowa o absolutnie każdym człowieku, włączając w to Antychrysta i Judasza Iskariotę, piapieży, indian, którzy nigdy ewangelii nie słyszeli, czy też każdego, kto odrzucił ewangelię, itd.) to w takim przypadku

• Wers 4 ustanawia Bożą wolę ponad wolą człowieka, ponieważ Bóg chce, aby wszyscy ludzie (każda żywa osoba) zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy jednakże możliwość sprzeciwienia się woli Bożej leży w gestii istot ludzkich. To stawia wolę ludzką ponad wolą Boga i jest herezją, ponieważ czytamy w Słowie, że Bóg nie zważa na ludzką wolę, która dla Niego nie ma znaczenia, oraz że zawsze wykonuje swoją wolę całkowicie. Zatem skoro wolą Bożą jest aby wszyscy ludzie byli zbawieni, to tak się stanie i to do końca, całkowicie, bez wyjątku.
  .
  Izaj. 46:10 Zapowiadam od początku rzeczy ostatnie i od dawna to, czego jeszcze nie było. Mówię: Mój zamiar się spełni i wykonam całą swoją wolę
  .
  Dan. 4:35 A wszyscy obywatele ziemi jako za nic poczytani są. Według woli swojej postępuje, z wojskiem niebieskiem i z obywatelami ziemi, a niemasz, ktoby wstręt uczynił ręce jego i rzekł mu: Cóż to czynisz?
  /
  

• Jeśli zatem ludzie to każda urodzona osoba od Adama to wers 6 Który wydał samego siebie na okup za wszystkich, w takim przypadku stwierdza o odkupieniu wszystkich ludzi na świecie; wszyscy zostali zbawieni, cena zapłacona, grzech ukarany w Chrystusie w miejsce grzesznika.
  .
• Wers 5 naucza, że jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus; który wstawia się do Ojca za wszystkimi ludźmi na świecie (za Adolfem Hitlerem, Antychrystem, papieżami i indianami, którzy nigdy ewangelii nie poznali oraz każdym, kto ewangelię odrzuca). Nie istnieje tutaj żadna możliwość egzegetycznej ucieczki od uniwersalnego wstawiennictwa Chrystusa. Nigdzie tekst nie podaje, jakoby Chrystus wstawiał się za innymi ludźmi niż ci, za których umarł i których odkupił.

Wnioski: Wstawiennictwo Chrystusa według doktryny arminian dotyczy tej samej grupy, za którą Chrystus umarł, czyli dotyczy każdej żywej osoby od Adama. To oznacza, że w przypadku miliardów istnień było ono i będzie całkowicie nieskuteczne, ponieważ i tak pójdą oni na zatracenie. Chrystus stając przed Ojcem jako Doskonały Mediator w dalszym ciągu jest niedoskonały, nieskuteczny, jego wstawiennictwo jest przemijające i w zasadzie pozbawione sensu. Bóg przecież wie, kto pójdzie na zatracenie, mimo to Syn musi wstawiać się i za tymi ludźmi, którzy idą na zatracenie. Cena, jaką Chrystus zapłacił za odkupienie nie wystarczyła do ich uratowania. To oznacza, że Chrystus nie ma mocy zbawić całkowicie lecz tylko częściowo. Istnieje tutaj domniemana druga część zbawienia, ludzka decyzja zbawienie to umożliwiająca.

Co za bezsilny bożek.
.

Kwestia Nowego Przymierza

μεσίτης mesites – mediator, arbiter, agent czegoś dobrego; interweniuje między dwoma stronami w celu ratyfikacji przymierza

Nowe Przymierze jest unilateralne (jednostronne) i nie wymaga od strony ludzkiej żadnego warunku jego wypełnienia czy dotrzymania. Ono jest bezwarunkowe. Mówiąc nieco śmielej, Bóg żąda jednej rzeczy: całkowitego poddania, uznania bezsilności, duchowego bankructwa. Ale nie tylko to. Owo zrozumienie stanu naturalnego, żal i chęć odwrócenia się od grzechu, to przeżycie (zwane także pokutą lub upamiętaniem) jest monergistycznym dziełem Boga. Przymierze jest unilateralne, dlatego też nikt nie może powiedzieć: wybrałem Boga i dlatego zostałem zbawiony. Raczej rzeczywistość jest taka: Bóg nas wybrał i dlatego poszedłem za Bogiem, to dlatego jestem zbawiony. Upamiętanie jest owocem a nie przyczyną zbawienia!

Jan 15:16 Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem, abyście wyszli i wydali owoc, i aby wasz owoc trwał, i aby Ojciec dał wam to, o cokolwiek poprosicie go w moje imię.
.
Dzieje 11:18 A więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku życiu..

Właściwa interpretacja tekstu

W wielkim skrócie, tekst Tymoteusza odnosi się do wszystkich ludzi rozumianych jako wszystkie kategorie ludzi. Chrystus nie umarł tylko za biednych, czy tylko za bogatych, nie tylko za osoby zajmujące najniższe szczeble w społecznej drabinie, ale także za niektórych królów, władców, niektórych przedstawicieli administracji, żołnierzy, itd. Chrystus całkowicie zbawia wszystkich, którzy są w planie zbawienia, bez wyjątku. Każdy taki wybraniec osiągnie cel zbawienia, pójdzie do nieba.
.

---

Przebłaganie za grzechy całego świata

1 Jana 2:1-2
.
1. Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika (Παράκλητον Parakleton) u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.

2. I on jest przebłaganiem(ἱλασμός hilasmos) za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.

Herezja i jej obalenie

Wedlug arminian grzechy całego świata oznaczają grzechy każdej żywej istoty od Adama  po ostatniego urodzonego człowieka u kresu czasów.

• Wers 2 w takim przypadku informuje, że Chrystus jako mediator stara się Boga przebłagać, jednak Jego wstawiennictwo jest nieskuteczne. Po pierwsze krew Chrystusa została wylana na marne (za tych, którzy idą na zatracenie a Bóg wiedział, że oni pójdą na zatracenie). Po drugie krew Chrystusa jest mniej warta niż ludzka decyzja! Chrystus jako mediator wstawiając się u Ojca wskazuje na Swoją krew jako okup, ale Bóg odmawia usprawiedliwienia grzesznika, pomimo tego, że ten został odkupiony świętą Bożą krwią.
  .
  1 Piotra 1:18-19 18 Wiedząc, że nie tym, co zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców; 19 Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego;
  .
  Dzieje 20:28 kościół Boga, który on nabył własną krwią.
  .
  

• Wers 2 zrównuje skuteczność ofiary Chrystusa za nas (chrześcijan) i za cały świat (wszyscy, którzy idą na zatracenie). Nie istnieje żaden argument egzegetyczny umożliwiający wybrnięcie z tego paradoksu. Chrystus tak samo umarł i tak samo wstawia się za wierzących jak i za niewierzących. Wniosek: ponieważ skuteczność ofiary Chrystusa jest identyczna w obu przypadkach, chrześcijanie nie mogą iść do nieba lecz raczej na zatracenie. Jest logiczna konsekwencja nauki i zarazem herezja zatracenia.
  .
• Wers 1 stwierdza o orędownictwie Chrystusa, który jest zarazem pocieszycielem. Słowo Parakleton oznacza tak orędownika jak i pocieszyciela. Tenże Chrystus oręduje u Ojca jako adwokat i pociesza tych, za którymi się wstawia. Według arminian Chrystus wstawiał się za Judaszem (nieskutecznie) będąc w pełni świadomym końca, jaki czekał Judasza (zatracenie) i jednocześnie musiał go pocieszać w kontekście soteriologicznym. Innymi słowy, chrystus arminian to cyniczny i kapryśny oraz dwulicowy bożek: klepie po ramieniu każdego utracjusza. Ponieważ marny z niego adwokat, pocieszenie również jest złudne i fałszywe. Jakżesz wszechwiedzący Chrystus może pocieszać potępionych wiedząc co ich czeka?

Kwestia Bożego gniewu

ἱλασμός hilasmos – usprawiedliwiająca ofiara uśmierzająca gniew Boga

Cóż to za ofiara, która uśmierzyła Boży gniew ale jednocześnie nie uśmierzyła Bożego gniewu? Wyobraźmy to sobie. Najpierw Chrystus przyjmuje na siebie grzech cudzołóstwa Jana Kowalskiego. Następnie wypija za ten gniew kielich Bożego gniewu. Swoją krwią zapłacił za ten grzech. Boży gniew został uśmierzony. Teraz Jan Kowalski umiera nie poznawszy ewangelii i staje przed Bogiem. Bóg mówi: nie wierzyłeś w Mojego Syna musisz zapłacić za swój grzech cudzołóśtwa idąc na wieczne zatracenie. Kowalski odpowie: Boże ale Twój Syn raz już zapłacił za ten grzech, Twój gniew został uśmierzony, czemu więc ciągle się na mnie gniewasz? Czy Ofiara Twojego Syna Ci nie wystarczy?

Co za niesprawiedliwy, zagniewanay i kapryśny bożek.

Właściwa interpretacja tekstu

Jan był Apostołem Żydów, który działał głównie wśród diaspory, szczególnie wśród hellenistów. Jego Pisma skierowane są w pierwszym rzędzie właśnie do tej grupy. Mówiąc, że Chrystus jest przebłaganiem za grzechy nasze odnosi się do Żydów należących do społeczności judeochrześcijańskich. Pisząc zaś lecz także za grzechy całego świata zwraca uwagę, że ofiara Chrystusa nie dotyczy wyłącznie narodu Żydowskiego ale także wybranych z pogan. Potwierdzenie tego znajdziemy w wersie 7, gdzie definitywnie Jan odnosi pierwszą część  wypowiedzi do Żydów, którzy znają Prawo, którym zostało ono przekazane od samego początku. Nazywa ich także braćmi.

Jan 2:7 Bracia, nie piszę wam nowego przykazania, ale przykazanie stare, które mieliście od początku. Tym starym przykazaniem jest słowo, które słyszeliście od początku.

Nie tyle nierozsądnym ale wręcz głupim jest założenie, że przykazanie, jakie mieli od początku (o miłości do Boga Jahwe i bliźniego, patrz kontekst) posiadali  bracia z pogan, którzy na początku szli do niemych bałwanów i czcili Zeusa, Afrodytę czy Apolla…
.

---

Ofiara za nas wszystkich

Rzym. 8:32-34
.
32. On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich, jakże nie miałby z nim darować nam wszystkiego?

33. Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia.

34. Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się (ἐντυγχάνει entynchanei) za nami.

Herezja i jej obalenie

Według arminian Bóg wydał Swojego Syna za nas wszystkich czyli w ich rozumieniu wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek żyli od Adama po ostatniego narodzonego człowieka u kresu czasów.

• Wers 32 tworzy swego rodzaju równowagę pomiędzy tymi, których zbawiono a tym co zostało odpuszczone. Wers ten naucza, że tak jak Bóg darował wszystkim w taki sam sposób też i darował wszystko. Logika Apostoła jest następująca
  .
  – skoro Bóg wydał Swojego Syna za wszystkich, a wiemy z nauki Pisma, żewszyscy zbawieni trafią do nieba, to też odpuści im wszystkie grzechy (według biblijnej teologii ograniczonego odkupienia Chrystus umarł za wszystkich wybranych odpuszczając im wszystkie grzechy, sprawiając że z całą pewnością osiągną koniec zbawienia, co jest prawdą)
  .
  Wczytajmy do Świętego tekstu ludzką telogię arminian, gdzie wszyscy to każda żywa istota na świecie. Ważnym jest tu zrozumienie, że do jeziora ognistego zostaną wysłani jacyś ludzie
  .
  – skoro Bóg wydał Swojego Syna za wszystkich, a mimo tego niektórzy znajdą się w jeziorze ognistym, oznacza to, że nie wszystkie grzechy zostały odpuszczone.
  .
  Konkluzja jaka się tutaj nasuwa jest taka, że tak jak Bóg nie darował wszystkiego tak też nie darował wszystkim. To oznacza, że Bóg nikogo nie zbawił.
  .
• Wers 34 naucza, że nikt nie może potępić tych, za których Chrystus umarł i za których zmartwychwstał, ponieważ Chrystus wstawia się za tymi,  za których umarł. Zatem jeśli teologia arminian jest prawdziwa to- albo Chrystus rzeczywiście umarł za wszystkie grzechy wszystkich ludzi i nikt do jeziora ognistego nie pójdzie, ponieważ wszyscy zostali usprawiedliwieni a Jego rola pośrednika zachowuje swoją wartość (to jest kłamstwo, w piekle będą miliardy istnień ludzkich)
  .
  – albo rola Chrystusa jako pośrednika jest  bez wartości, ponieważ pomimo tego, że umarł za wszystkie grzechy wszystkich ludzi usprawiedliwiając przed Ojcem wszystkich, są wśród tych, za którymi On się wstawia do Ojca (a wstawia się za wszystkimi) i tacy, którzy pójdą na zatracenie (jest to kłamstwo, ponieważ Chrystus jest doskonałym pośrednikiem)

Co za nielogiczny i zawodny bożek.

Kwestia wstawiennictwa

ἐντυγχάνω entugchano – wnieść petycję, przekonać, dosł. osiągnąć coś poprzez uderzenie w dziesiątkę

To biblijne słowo traci swoje właściwe znaczenie, gdy teologia arminian zostaje wczytana do tekstu. Chrystus wniósł petycję do Ojca, która dotarła do sedna sprawy i przekonała Ojca do zmiany Postawy (dzięki ofierze zastępczej Chrystusa). Mimo to heretycy nauczają, że Bóg tylko czyni zbawienie możliwym, zatem Chrystus nie przekonał całkowicie Ojca, ponieważ Ojciec oczekuje na coś ważniejszego niż wstawiennictwo mediatora, a mianowicie na ludzką decyzję. Tym sumptem teologia ta stawia człowieka ponad Bogiem. Dzieło Boże stało się niekompletne a wstawiennictwo Mediatiora całkowicie zależne od cżłowieka. Chrystus na krzyżu nikogo nie zbawił.

Właściwa interpretacja tekstu

Ci, za którymi Chrystus się wstawia to wybrani Boży. Wybrani oznacza grupę, która jest mniejsza niż całość, to grupa wyodrębniona. Apostoł pisze, że Chrystus umarł za nas i chwilę później dodaje za wybranych, z którymi się utożsamia pisząc, że Bóg nam darował wszystko.

Dzieło Mesjasza, choć nieograniczone co do mocy zbawczej (wszystkie grzechy zapłacone) jest ograniczone co do zakresu osobowego ponieważ Chrystus

• umarł za wybranych
• usprawiedliwił wybranych
• odpuścił wszystkie grzechy wybranym
• Bóg usprawiedliwia wybranych
• wstawia się za wybranymi
  .

---

Podsumowanie

J. I Packer w swojej historycznej przedmowie do “Więzów woli” Marcina Lutra, wyraził bardzo poważne ostrzeżenie skierowane do swoich czytelników. Zwrócił on tam uwagę, na podobieństwa i paralele Rzymskiego katolicyzmu oraz arminianizmu. Słabość doktrynalna arminianizmu naraża każdą tkwiącą w tym systemie osobę na przyjęcie poglądów Rzymu. W XVII wieku, gdy nastąpił kryzys Remonstracji, na synodzie w Dort Reformatorzy stwierdzili, że spowinowacenie się z tą teologią będzie krokiem wstecz w stronę katolicyzmu.

Zarówno arminianizm jak i katolicyzm uznają, że dzieło Chrystusa, łaska i wiara są niezbędne do zbawienia. Jednakże w ostatecznym rozrachunku Rzymski katolicyzm głosi, że człowiek zostaje uznany za sprawiedliwego gdy człowiek staje się z natury sprawiedliwy. Arminianizm nie uznaje tego, i zakłada, że sprawiedliwość musi zostać człowiekowi przypisana (i to jest biblijna prawda). Jednakże jeśli przyjrzeć się szczegółom wiary arminian, łatwo można zauważyć ekstremalne niebezpieczeństwo pogrążenia się w doktrynie zbawienia z uczynków.

Wystarczy podsumować konkluzje jakie dotyczą funkcji Chrystusa jako Mediatora:

Ludzcy mediatorzy	Rzymski chrystus	Arminianistyczny chrystus	Chrystus jako Mediator
Grzeszni	Bezgrzeszny	Bezgrzeszny	Bezgrzeszny
Przemijające, zależne od ludzi wstawienncitwo	Zawodne, zależne od ludzi wstawiennictwo	Zawodne, zależne od ludzi wstawiennictwo	Nieprzemijające, niezależne od ludzi i dlatego  niezawodne wstawiennictwo
Ofiara nieadekwatna	Ofiara powtarzalna w mszy świętej	Ofiara niewystarczająca, potrzebna ludzka decyzja	Ofiara całkowicie wystarczająca i niezależna od decyzji człowieka
Ofiarowali krew zwierząt	Ofiarują Chrystusa na nowo jako przypomnienie	Ofiarował swoją krew, która warunkowo wystarcza do zbawienia	Ofiarował swoją krew w pełni i bezwarunkowo wystarczającą do całkowitego zbawienia
Nie mogli nikogo zbawić	Nie może nikogo zbawić	Nie może nikogo zbawić wbrew jego woli	Ma moc zbawić całkowicie

.
Różnica między Bogiem chrześcijan a bogiem arminian to różnica między wiarą w Chrystusa a wiarą w Poncjusza Piłata. Pierwszy bierze całą odpowiedzialność za wszystkie swoje owce, chroni je i doprowadza do zbawienia nie tracąc po drodze do nieba ani jednej. Drugi zrzuca odpowiedzialność na człowieka i umywa ręce pozwalając aby usprawiedliwieni umierali duchowo, tracili zbawienie i szli na zatracenie. My wierzymy w Chrystusa i nie chcemy mieć z Piłatem nic wspólnego.

W 1619 roku doktryna Arminian została jednomyślnie odrzucona przez Ekumeniczny, Reformowany Synod w Dort. W Kanonach tegoż Synodu czytamy a mówiąc konkretnie , w 3 rozdziale i 2 paragrafie obalenia błędów:

Wyjaśniwszy prawdziwą naukę, Synod odrzuca błędy tych:… Którzy nauczają: Że Chrystus przez swe zadośćuczynienie nie wyjednał dla nikogo zbawienia, ani wiary, przez którą to zadośćuczynienie Chrystusa ku zbawieniu jest skutecznie nabywane, lecz że nabył Ojcu wyłącznie prawo lub doskonałą wolę do ponownego zajmowania się człowiekiem, oraz wyznaczania nowych warunków, jakie Mu się podobają, którym posłuszeństwo zależy jednak od wolnej woli człowieka, aby stało się tak, by albo wszyscy albo nikt nie mógł wypełnić tych warunków. Tacy bowiem zbyt nisko oceniają śmierć Chrystusa, w żaden sposób nie uznając najważniejszego owocu czy korzyści zyskiwanej dzięki niej, i ponownie wnoszą z piekła błąd pelagianizmu. [Kanony z Dort 2 par. 3]

Mowa zatem o fałszywym chrystusie, który na krzyżu nie osiągnął nic konkretnego poza nabyciem prawa do wyznaczenia nowych warunków zbawienia, którymi według Arminian jest posłuszeństwo wiary. Posłuszeństwo to jest warunkowe i zależne od decyzji człowieka. Również w tym ujęciu rzeczywistą podstawą usprawiedliwienia grzesznika przed Bogiem nie jest dzieło krzyża Chrystusa, który poprzez swoją ofiarę zadośćuczynił Bogu i nabył swoją krwią życie wieczne dla swojego ludu, lecz podstawą usprawiedliwienia jest sama wiara. Jest to zatem usprawiedliwienie z uczynków: pierwszym warunkiem jest wzbudzenie w sobie wiary jako podstawy usprawiedliwienia, drugim warunkiem jest zachowanie tej wiary poprzez osobiste wytrwanie, co odbywa się dzięki powstrzymywaniu się od grzechu, czytaniu Słowa oraz wykonywaniu uczynków prawa Bożego.

Nieco wcześniej Synod w Dort przeciwstawił się pelagianizmowi Arminian w Artykule 8:

Taki był bowiem suwerenny zamysł i najłaskawsza wola i cel Boga Ojca, aby ożywiająca i zbawiająca skuteczność najcenniejszej śmierci swego Syna objęła wszystkich wybranych, aby dając wyłącznie im dar wiary usprawiedliwiającej, przyprowadzić ich pewnie do zbawienia; to znaczy, że wolą Bożą było, aby Chrystus przez krew krzyża, przez którą utwierdził nowe przymierze, skutecznie wykupił z każdego ludu, plemienia, narodu, oraz języka wszystkich tych, i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani mu przez Boga Ojca; aby podarował im wiarę, która, wraz ze wszystkimi innymi zbawiającymi darami Ducha Świętego jakie nabył dla nich przez swą śmierć, oczyściła ich ze wszystkich grzechów, zarówno pierworodnego jak i popełnionych rzeczywiście, bez względu na to, czy popełnione przed czy po uwierzeniu; i wiernie zachowawszy ich aż do końca, przyprowadzić ich nieskalanych i czystych do radości chwały w jego Obecności na zawsze..

---

Czy arminianin może być zbawiony?

Krótka odpowiedź brzmi: TAK.  O ile się nawróci na biblijną Ewangelię…

Apostoł ogłosił zbawiającą Ewangelię i potwierdził tożsamość ustnie głoszonej Ewangelii z jej spisaną wersją, potwierdził jej historyczną autentyczność. Dzięki przyjęciu i trwaniu w tak zdefiniowanej Ewangelii dostępowane jest zbawienie. Koniecznym jest zachowanie Ewangelii w niezmienionej treści. Czytelnicy zostają ostrzeżeni: odrzucenie któregokolwiek z dalej przedstawionych i niezbędnych zarazem obiektwynych, historycznych faktów Ewangelii to wiara “na próżno” co skutkuje zatraceniem.

Oto fakty historyczne w które należy wierzyć, oto Ewangelia:

Chrystus umarł

Implikacja 1.1: Chrystus był (i jest) Bogiem-człowiekiem, który mógł umrzeć.

Implikacja 1.2: Chrystus nie zasłabł, nie zemdlał, ani nie sprawiał wrażenia, że umiera.

Implikacja 1.3: Chrystus oddał swoje życie; nie został zabity wbrew swojej woli.

Chrystus umarł za nasze grzechy

Implikacja 2.1: Chrystus umarł w określonym celu, a nie przez przypadek.

Implikacja 2.2: Jesteśmy grzesznikami zasługującymi na śmierć.

Implikacja 2.3: Chrystus nie umarł za własne grzechy.

Implikacja 2.4: Chrystus nie miał grzechów.

Implikacja 2.5: Chrystus umarł w naszym zastępstwie; poniósł karę, na którą my zasłużyliśmy.

Implikacja 2.6: Chrystus był akceptowalnym przez Boga naszym Zastępcą

Implikacja 2.7: Jesteśmy wolni od kary, na którą zasługujemy.

Implikacja 2.8: Chrystus nie umarł za grzechy każdego człowieka, ale tylko za nasze grzechy.

Chrystus umarł za nasze grzechy według Pisma.

Implikacja 3.1: Chrystus jest Mesjaszem przepowiedzianym przez Stary Testament.

Implikacja 3.2: Śmierć Chrystusa nie była ani przypadkiem, ani planem B, lecz częścią jednego wiecznego planu Boga dla zbawienia Jego ludu.

Implikacja 3.3 Chrystus wypełnił proroctwa Starego Testamentu.

Chrystus został pogrzebany i trzeciego dnia zmartwychwstał.

Implikacja 4.1: Pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa są wydarzeniami historycznymi.

Implikacja 4.2: Chrystus nie jest martwy, lecz żywy.

Implikacja 4.3: Śmierć została pokonana i straciła swoją władzę nad  Chrystusem i Jego ludem.

Chrystus został pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem.

Implikacja 5.1: Śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa były przepowiedziane przez Stary Testament.

Implikacja 5.2: Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa były częścią wiecznego planu Boga.

Ewangelia Jezusa Chrystusa to proste, historyczne przesłanie. Fakt jaki miał miejsce przed wiekami. Chrystus zgodnie z Pismem żył i umarł za grzechy wszystkich wybranych, został pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia. Zrobił to w imieniu i w miejsce ludu, który nabył Swoją krwią.

Jest tylko jedna, prosta, historyczna Ewangelia, jedna obiektywnie zdefiniowana prawda. Dlatego też nie ma czegoś takiego jak “inni chrześcijanie”, którzy wyznają odmienną od prezentowanej przez Pawła Ewangelii.

Kazanie wygłoszone dnia 12.11.2023

---

Zobacz w temacie

• Doktryna przebłagania
• Aby wszyscy ludzie zostali zbawieni
• Arminianizm: analiza Artykułu I Remonstrancji
• Arminianizm: analiza Artykułu II Remonstrancji
• Za kogo umarł Chrystus?
• 1 Jana 2:2 Ofiara za grzechy każdego człowieka?
• 1 Tym. 2:1-7 Aby wszyscy ludzie zostali zbawieni