O potrzebie duchowego rozwoju

utworzone przez | lis 11, 2019 | Egzegezy, Teologia biblijna

 

Rys historyczny

1 Tym. 4:13-16 13. Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki. 14. Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych. 15. O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich. 16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.

Apostoł właśnie opuścił więzienie w Rzymie, w którym przebywał w latach 60-62 a.d. (Dzieje 28:30-31) udał się do Macedonii w celu odwiedzenia okolicznych miast gdzie zakładał zbory, w Efezie zaś pozostawił Tymoteusza aby rozwiązać problemy fałszywej doktryny zalecającej przestrzeganie Prawa, osobistą i pokarmową ascezę, (1 Tym. 1:3-7; 4:1-3; 6:3-5), a także kwestie moralnego i eklezjalnego nieporządku (1 Tym. 2:1-15) i wreszcie przywódctwa (1 Tym. 3:1-14).

Zagrożenia

Dwa zasadnicze zagrożenia dotykały Kościoła w latach 60 I wieku naszej ery i oba miały charakter doktrynalny.

  • Pierwszym z nich była wysoka aktywność legalistycznych judaizatorów, fałszywych braci potajemnie wprowadzonych i działających w Kościele od roku 50 a.d. którzy nakazywali zachowywanie Prawa Mojżeszowego, obrzezanie, restrykcje pokarmowe  (Gal. 1:6-7; 2:4-5; 5:2; Kol. 2:16-17)
    .
  • Drugie było relatywnie nowe, swój łeb podnosili właśnie mistyczni gnostycy, aktywni od początku lat 60 I wieku, tu Jezus był demiurgiem, pomniejszym głupim bożkiem, który jawił się jako człowiek lecz nim nie był  (1 Tym. 4:1-3; 6:20, Kol. 2:3; 9; 15)

W II wieku oba nurty spotkały się w kulcie Ebionitów, mistycznych legalistów separujących się od Kościoła powszechnego oraz negujących Listy Pawła nauczając jednocześnie zbawienia z uczynków i praktykując ascezę. O tym, że zagrożenie doktrynalne miało globalny charakter świadczą Listy Apostoła Piotra oraz Judy, również napisane  w latach 60 I wieku. Zawierają one poważne przestrogi dla Kościoła skierowane przeciw fałszywym nauczycielom jawiącym sie zewnętrznie jako powściągliwi i moralnie nienaganni podczas gdy w rzeczywistości ich serca podążają drogą nieprawości i seksualnej rozwiązłości (1 Piotra 4:7; 2 Piotra 2:1-3; Judy 1:3-4).

Rozłączony ze swoim umiłowanym uczniem Paweł śle list będący instruktarzem jak poradzić sobie w tej sytuacji.
.

Identyfikacja wilków

Kontekst czwartego rozdziału we wcześniejszych słowach Pawła zawiera ostrzeżenia dla Tymoteusza przed fałszywymi nauczycielami wskazując na kilka istotnych cech tychże, co ma ułatwić ich identyfikację. Są to odpowiednio:

A. Duchowość

4:1 A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów;

  • służą nie Bogu lecz demonom
  • subiektywne źródło poznania: pozabiblijna tradycja będąca efektem działania diabła i eisegeza (wczytywanie doktryn do Pisma)
  • nie zachowując jedności doktryny odrzucają jedność eklezjalną
    .
B. Moralność

4:2 Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie;
.
4:7 Odrzucaj natomiast pospolite i babskie baśnie.

W rozdziale 1 widzimy, że baśnie (1:4) i czcza gadanina (1:6) w rzeczywistości są formą pseudointelektualnego żydowskiego legalizmu, implementowanego w społeczności chrześcijańskiej przez tych, którzy chcą być nauczycielami prawa nie rozumiejąc ani tego co mówią, ani tego co stanowczo twierdzą (1:7). Heretycy zostali wymienieni z imienia są to Hymenajos i Aleksander (1 Tym. 1:20) fałszywi nauczyciele będący pod wpływem żydowskiej sekty Esseńczyków. Interesującym jest fakt, że obaj panowie nie wytrzymali dłuższej współpracy ze sobą, Paweł w Drugim liście napisanym ok. 2 lata później wspomina pisze, że Hymenajos występuje w towarzystwie Filetosa (2 Kor. 2:17). Najwyraźniej doszło między nimi do rozłamu.

Charakterystyka sekty Esseńczyków

Etymologia słowa ‘esseńczycy’ wskazuje na centrum zainteresowania kultu, są to odpowiednio hasen i hasayya, słowa aramejskie oznaczające  „milczący” i „pobożni” oraz aseya (lub asayya – hassaya) – „uzdrowiciele”.

  • unikali kontaktów ze Świątynią,
  • żyli w wyodrębnionych zamkniętych społecznościach, które cechowała wspólnota dóbr materialnych
  • praktykowali celibat
  • ściśle przestrzegali czystości rytualnej, szabasu i byli bardzo przywiązani do praktyk modlitewnych
  • mieli strukturę hierarchiczną i cechowało ich ścisłe podporządkowanie się przełożonym
  • zajmowali się studiowaniem i przepisywaniem świętych ksiąg.

Powyższe cechy dowodzą iż była to najwyraźniej wspólnota monastyczna gdzie nacisk położony był na ascezę mającą rzekomo prowadzić do duchowego i fizycznego uzdrowienia. Będzie to istotny argument rozważania w miejscu, gdzie rozpatrywana będzie doktryna kultystów w Efezie.

Apostoł w wersach 8-9 nie pozostawia na zwodzicielach suchej nitki a czyni to poprzez aluzję do serii charakterystycznych cech towarzyszących tym, którzy pragną podlegać Prawu:

Łamanie pierwszej części Dekalogu

  • niesprawiedliwi i nieprawi
  • nieposłuszni i bezbożni
  • grzesznicy

Łamanie drugiej części Dekalogu

  • niegodziwi i nieczyści
  • ojco i matkobójcy
  • mordercy
  • rozpustnicy i pederaści
  • handlarze ludźmi
  • kłamcy i krzywoprzysięzcy
  • przeciwnicy zdrowej nauki
    .
C. Doktryna

4:3 Zabraniając wstępować w związki małżeńskie, nakazując powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.

  • przymusowy celibat
  • restrykcje pokarmowe
    .
    a przez to
    .
  • degeneracja doksologii (czyli chwały należnej Bogu)
  • korupcja biblijnej prawdy na korzyść ludzkiej tradycji (odejście od zasady Sola Scriptura, co jest implikakcją wynikającą z remedium zawartym w wersie przeciwstawnym wers 4:13 pilnuj czytania).

Tak więc należy bacznie zwracać uwagę na jawiące się jako moralnie nienaganne, nakładające na słuchaczy ciężary nie do zniesienia, samozwańcze autorytety kierujące się w swoim postępowaniu pozabiblijnymi doktrynami prowadzącymi do rozłamów. Osoby te jednocześnie źle rozkładają Pismo czego dowodem są zmyślne i pozbawione prawdy gładkie historie zastępujące wartościowe kazania pełne Słowa.

Praktyczne zastosowanie tej doktryny prowadzi do stwierdzenia iż fałszywymi nauczycielami i zarazem zwodzicielami są osoby skupione w następujących pseudochrześcijańskich i uprawiających synergizm zbawczy ugrupowaniach:

  • wszelkie odszczepienia i gałęzie ruchu zielonoświątkowego (pozabiblijne objawienia)
    .
  • Adwentyści (nauka Elen White traktowana jako natchniona na równi z Pismem)
    .
  • Rzymscy katolicy (zasada sola Ecclesia stawia ustną Tradycję ponad Pismem)
    .
  • Arminianie, jak Metodyści, oraz kulty powstałe w wyniku duchowego zwiedzenia w XVIII / XX wieku np. KECh, Kampbeliści, Darbyści, itp. (stale obecna eisegeza tekstów soteriologicznych uzależniająca zbawienie od ludzkich uczynków).
    .
  • kulty szabatariańskie (nacisk na legalizm)
    .

Fałszywa pobożność

Istotą problemu w Efezie było zastąpienie legalizmem i kultem ciała prawdziwej pobożności, której cechy to

Wartym rozważenia jest wers 8 gdzie w kontekście bezsensownego nauczania czytamy o kolejnym jego elemencie, chodzi o nacisk kładziony na zdrowie cielesne:

7. Odrzucaj natomiast pospolite i babskie baśnie. Sam zaś ćwicz się w pobożności. 8. Ćwiczenie cielesne bowiem przynosi niewiele pożytku, lecz pobożność do wszystkiego jest przydatna, gdyż zawiera obietnicę życia obecnego i przyszłego.

Wszystko wskazuje na to, że w zborze nauczanie dotyczyło rozmaitych duchowo bezwartościowych legalistycznych przepisów służących do zaspokojenia cielesnych potrzeb (Kol. 2:23), w tym aspektu zdrowotnego, który można było właściwie kultywować poprzez adekwatne ćwiczenia. Praktyka znana starożytnym, czytamy przecież iż hellenistyczni atleci uprawiali sport stosując odpowiednie diety. Każdy, kto staje do zapasów, powściąga się we wszystkim. (1 Kor. 9:25). Tradycja uprawiania tej czy innej formy aktywności fizycznej przeniknęła do chrześcijaństwa, czemu wyraz daje Klemens Aleksandryjski (150 – † 212 a.d.), Ojciec Kościoła.

“Interesujące są wskazówki [Kelmensa Aleksandryjskiego] na temat sportu. Gymnasion jest rzeczą konieczną dla młodzieńców, nawet jeżeli obok są łaźnie. Sport jest nie tylko pożyteczny dla zdrowia, ale dodaje także zapału i zachęca do współzawodnictwa w celu zdobycia dobrego samopoczucia fizycznego i zalet moralnych. .. Dla mężczyzn są zapasy, gra w piłkę na świeżym powietrzu, marsze.” – L. J. Rogier, Historia Kościoła, Tom 1, s 144

Jak to wszystko połączyć? Bardzo prawdopodobnym jest scenariusz gdzie fałszywi nauczyciele znając mentalność swoich efeskich ofiar (w kulturze greckiej nacisk położony był na równoległy rozwój tak fizyczny jak i intelektualny – filozofowie wyglądali jak atleci, atleci uprawiali filozofię) zalecali stosowanie żydowskich restrykcji pokarmowych czyli praktyk Esseńczyków, apelując do świadomości słuchaczy poprzez odwołanie do pozytywnego ich wpływu na ciało. Tym samym pobożność czyli umartwianie grzechu i rozwój osobistej świętości została zastąpiona pseudozdrowotną ascezą i ćwiczeniami ciała.

Podobnie czynią współcześni zwodziciele-judaizatorzy twierdząc np. iż mięso świni jest szkodliwe dla ciała i powołując się przy tym na zdrowotną wartość przepisów Prawa ignorują jego duchowy wymiar, którym było i jest udowodnienie iż nikt nie jest w stanie sprostać jego wymaganiom kierując tym samym do Chrysutsa jako jedyną nadzieję zbawienia: Tak więc prawo było naszym pedagogiem [Prawo = pedagog] do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni. Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem [czyli Prawem] (Gal. 3:24-25). Zastąpienie nauki Pisma legalizmem ze względu na brak Ewangelii odcina od zbawienia nowych członków społeczności.
..

Remedium

wers 13 Dopóki nie przyjdę, pilnuj (πρόσεχε proseche) czytania (ἀναγνώσει  anagnosei), zachęcania (παρακλήσει  paraklesei) i nauki (διδασκαλίᾳ  didaskalia)

Mając na uwadze poprzednio zgromadzone informacje wers ten staje się centralnym punktem zwrotnym Listu umożliwiającym pokonanie problemów herezji oraz pseudopobożności. Podczas czytania tekstu zasadniczo powstają trzy istotne pytania:

A. Odbiorca: dla kogo tekst ten ma charakter normatywny?
B. Treść: jaki jest zakres obowiązków?
C. Czas: jak długo mają one być sprawowane?
.

Odbiorca

A. Podmiotem zdania jest Tymoteusz reprezentujący wszystkich prawowiernych nauczycieli. Logiczne dopełnienie to proces stałego bacznego zwracania uwagi na trzy czynności zawarte w orzeczeniu, czyli na czytanie spisanego Słowa, zachęcanie do praktykowania oraz nauczanie czyli systematyczne udzielanie wskazówek. Zacznijmy od czasownika pilnuj:

πρόσεχε proseche –  pilnować z ostrożnością i pełną uwagą
Część mowy: Czasownik
Tryb: Rozkazujący
Czas: Teraźniejszy
Strona: Czynna

Tryb rozkazujący słowa πρόσεχε proseche nie pozostawia opcji wyboru – to nie jest delikatne zalecenie lecz autorytatywny nakaz Apostoła i jako taki wiąże sumienie w całym Kościele wszystkich nauczycieli. Czas teraźniejszy rozprawia się z odsuwaniem tej czynności w czasie, jest batem na leniwych pastorów. Strona czynna zaś ceduje obowiązek na każdego nauczyciela, każdy ma aktywnie zajmować się czytaniem, zachęcaniem i nauką, które same się nie wykonają.
.

Treść

B. Rozważmy teraz zakres obowiązków podmiotu, którymi zobligowani są wszyscy nauczyciele Słowa, znowóż pomocnym tutaj będzie słownik języka greckiego gdzie widzimy następujące definicje:

  • ἀνάγνωσις anagnosis – publiczne czytanie spisanego Słowa Bożego – słowo to w innych miejscach odnosi się do Prawa i proroków (por. Dzieje 13:15; 2 Kor. 3:14) – po którym następowała ekspozycja czyli wyjaśnienie znaczenia tekstu
    ,
  • παράκλησις paraklesis – wezwanie  przez kogoś „bliskiego”, bezpośrednio motywujące i inspirujące wierzących do realizacji planu Pana Boga, wezwanie słuchaczy do zastosowania nauki w życiu; oznacza także napominanie, przestrogi, nakłanianie do czegoś i pocieszanie.
    .
  • διδασκαλία didaskalia – systematyczne udzielanie wskazówek na podstawie Bożego Słowa
    .
Czas

C. Tymoteusz miał za zadanie trwać w czytaniu, zachęcaniu i nauczania do momentu pojawienia się Apostoła (dopóki nie przyjdę) ale rozumiemy iż po przybyciu Pawła do Efezu zakładał on przejęcie funkcji głównego nauczyciela kontynuując tym samym dzieło młodszego od siebie nauczyciela. Tym samym systematyczna egzegeza i ekspozycja nauki przekazanej przez Ducha Świętego ma być permanentna.
.

Urząd nauczyciela

14. Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych.

Dar o jakim tutaj mowa jest obiektwynym (tj. możliwym do weryfikacji) środkiem umożliwiającym działanie i dotyczy urzędu nauczyciela wraz z wszystkimi towarzyszącymi mu umiejętnościami. Boże powołanie odbywa się w momencie narodzenia człowieka jeszcze przed jego nawróceniem (Jer. 1:5; Izaj. 49:1; Gal. 1:15-16), rzeczywiste powołanie zostaje zrealizowane w czasie narodzenia na nowo – wtedy właśnie kazdy jest  umiejscowiony w ciele Chrystusa jako konkretny członek, spełniający konkretne zadania (1 Kor. 12:4-7), zaś jego skuteczne urzeczywistnienie przejawia się w procesie rozpoznania powołania poprzez ewaluację właściwych cech:

Innymi słowy Bóg jeszcze przed założeniem świata określił funkcję każdego człowieka (w szerokim znaczeniu), funkcję człowieka w kościele (w węższym znaczeniu) oraz partykularny czyli mający na względzie największą korzyść dla Kościoła czas realizacji.

Choć istnieją w Kościele nauczyciele, którzy nie koniecznie są przewodnikami (liderami) to jednak nie jest możliwa sytuacja odwrotna gdzie przewodnik nie jest nauczycielem o czym świadczą wymagania stawiane biskupom czyli starszym braciom (Tyt. 1:9, 1 Tym. 3:2).

1 Kor. 12:28  A Bóg ustanowił (ἔθετο etheto) niektórych w kościele …jako nauczycieli, potem dary rządzenia (κυβέρνησις kubernésis)
.
κυβέρνησις kubernésis – zarządzający – poprawnie, ktoś, kto kieruje (sternik) statkiem; (w przenośni) boskie powołanie, które upoważnia kogoś do prowadzenia w sprawach odnoszących się do kościoła
.
τίθημι tithemi (forma podstawowa) – umieścić, położyć, ustanowić)

Jeśli chodzi o Tymoteusza z racji iż żył on w czasie gdy Kościół dopiero był tworzony a doktryna jeszcze przekazywana, czyli w czasach gdy istniały urzędy Apostoła i Proroka, rozpoznanie jego powołania (rok 50 A.D. patrz Dzieje 16:1) odbyło się w sposób nienormatywny, sposób ten nie może być traktowany jako dziś obowiązujący.

Nałożenie rąk starszych jest obiektywnym symbolem jedności doktrynalnej i eklezjalnej, publicznym potwierdzeniem powołowania. Starsi tym samym potwierdzają wiarygodność nowego nauczyciela jako głoszącego prawowierne doktryny oraz żyjącego świętym i pobożnym życiem zgodnie z zaleceniem: Rąk na nikogo pospiesznie nie wkładaj ani nie bądź uczestnikiem cudzych grzechów. Siebie samego zachowaj czystym. (1 Tym. 5:22)

Zaniedbywanie daru jest tożsame z gaszeniem działania Ducha Świętego (1 Tes. 5:19) i spowodowane jest lenistwem, grzechem, zaniedbaniem modlitwy (więcej w artykule tutaj) a także odejściem od lektury Słowa połączonej z rozmyślaniem o nim (o tym właśnie mówi wers następny)
.

Sprawa rozwoju duchowego

15. O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich.

Szereg zwodzicieli naucza współcześnie, że rozwój duchowy polega na doskonaleniu praktyki charyzmatów. Zalecane są wielogodzinne sesje mówienia na językach, wsłuchiwania się w swoje wnętrze aby wyłuskać boży głos czyli proroctwo, praktyki uzdrowieńcze wraz z monotonnymi litaniami. Ci ślepcy przeoczają, że Słowo Boże nigdzie nie wskazuje iż cudotwórstwo czy też zdolność czynienia cudów świadczyły o duchowości.

Judasz potrafił uzdrawiać z wszelkich chorób i wypędzać wszystkie demony (Łuk. 6:13) choć od początku do końca był niewierzącym zdrajcą (Jan 6:64)

Balaam był prorokiem (2 Piotra 2:16)  do którego przemówił osobiście Bóg (4 Mojż. 22:1-44), jednak jego serce służyło mamonie niesprawiedliwości i prowadził Izraelitów do fizycznego i duchowego nierządu (2 Piotra 2:15; Obj. 2:14)

Saul, odstępczy król Izraela prorokował z Ducha Bożego (1 Sam. 10:11-12) mimo to został przez Boga odrzucony a jego duszę trapił demon (1 Sam. 15:33; 16:14)

Posiadanie cudownych zdolności absolutnie nie świadczyło o duchowym rozwoju ani też o zbawieniu. Jest to tym bardziej oczywiste gdy uświadomimy sobie iż współcześnie nikt nie posiada mocy czynienia apostolskich cudów-znaków. Zasłanianie się umiejętnością mówienia niezrozumiałym bełkotem, zdolnością wypowiadania zawodnych przepowiedni czy też nieudolnymi próbami uzdrawiania z chorób dowodzi raczej duchowej degeneracji i ślepoty.

Czym zatem jest duchowy rozwój? Warto tu na wstępie zwrócić uwagę na dwa fragmenty Pisma zrównujące napełnienie Duchem z teologiczną ortodoksją (por. Efez. 5:18-19; Kol. 3:16).

Kwestia myśli

O tym rozmyślaj,

Szara rzeczywistość każdego nawróconego człowieka polega na życiu w bagnie kłamstw i wśród ludzi zwiedzionych fałszywymi formami kultu religijnego; wśród tysięcy opinii na temat wszechświata, celu jego istnienia a także sensu życia z których żadna nie jest prawdziwa. Sprawa staje się jeszcze gorsza gdy tego typu ludzkie filozofie przenikają do zboru, wtedy dochodzi do utarczek, do walki (jeśli zbór jest żywy). O jakżesz łatwo stracić ducha patrząc na przytłaczającą wszechobecność zła, kłamstwa i występku. Jakżesz łatwo dać unieść się fali bezsilności wobec upartych i niereformowalnych heretyków stanowczo głoszących to czego sami nie rozumieją i co prowadzi ich do wiecznej zguby. To wyczerpuje ale Apostoł podaje przepis umożliwiający uniknięcie pogrążenia w rozpaczy.

Zachęta do rozmyślania o Słowie Bożym

Poprzednie wersy nieustannie odsyłają do spisanego Słowa Bożego, które niczym pochodnia jest nam dane służąc za przewodnika do czasu spotkania z Panem! Nauka Pawła wcale nie jest nowa, słyszymy w niej przecież echo Psalmu pierwszego

Psalm 1:1-2 1.Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców; 2.Lecz ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.

Boże Słowo odzwierciedla boży charakter. Tak jak Bóg jest niezmienny (Hebr. 1:12; 13:8; Jakuba 1:17; Psalm 102:27-28; Mal. 3:6) tak i ono

2 Piotra 1:1919.Mamy też mocniejsze słowo prorockie [proroctwo Pisma], a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach 20.To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.

Ideę mocnego zakotwiczenia myśli w Słowie Bożym Apostoł powtarza w innym Liście, zalecając myślenie o treści Pisma, ponieważ ono pochodzi prosto z nieba

Kol. 3:2 Myślcie o tym, co w górze, nie o tym, co na ziemi.
.
Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem
.
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.

Zalecenie do pracy w Słowie

Wbrew Bożym ostrzeżeniom (1 Kor. 12:29; Jakuba 1:19; 3:1) dziś praktycznie każdy kto ma dostęp do Biblii jest nauczycielem Słowa Bożego. Otwarte usta z których wylewa się błędna zatem kłamliwa interpretacja Bożego Słowa są dla Pana obrzydliwe (2 Mojż. 20:7; 5 Mojż. 5:20; Przysłów 12:22). Słowo Boże należy właściwie interpretować prawidłowo stosując zasady hermeneutyki

Stąd jedną z cech prawowiernego nauczyciela jest właśnie pilność w pracy w Słowie. Prawda jest objawiona, czasem jednak trudno do niej dojść.

1 Tym. 5:17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.
.
2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.

Kwestia praktyki

temu się oddawaj,

Same myśli nie wystarczą, kolejnym krokiem jest całkowite oddanie się praktyce Słowa Bożego. Tak jak ciało bez ducha jest martwe tak wiara bez uczynków!

  • Nie wystarczy wiedzieć jak prawidłowo czytać Słowo, trzeba jeszcze je proklamować
  • Nie wystarczy wiedzieć w czym napominać, nakłaniać, przestrzegać czy zachęcać trzeba jeszcze to uczynić
  • Nie wystarczy wiedzieć jak systematycznie nauczać, trzeba wyjść do ludzi i czynić to codziennie

Inną kwestią będzie fakt osobistego zastosowania zaleceń (alternatywą jest hipokryzja) co powoduje wzrost uświęcenia co jest synonimem wzrostu duchowego.

Kwestia postępu i jego rezultatu

aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich.

Nauczyciel jest również duchowym modelem, wzorem do naśladowania. Pamiętajcie o swoich przywódcach, którzy głosili wam słowo Boże, i rozważając koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę. (Hebr. 13:7). Dobrze rozkładane Słowo prowadzi słuchaczy do coraz większego uświęcenia, przez co Boża chwała zostaje w sposób praktyczny wyksponowana.

1 Piotra 2:12 Postępujcie wśród pogan nienagannie, aby ci, którzy oczerniają was jako złoczyńców, przypatrując się waszym dobrym uczynkom, chwalili Boga w dniu nawiedzenia.
.
1  Piotra 3:2 Podobnie żony, bądźcie poddane swoim mężom, aby nawet ci, którzy nie wierzą słowu, przez postępowanie żon zostali pozyskani bez słowa;

Przetrwanie świętych

16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.

Jest oczywistym, że zbawienie o jakim tutaj mowa odnosi się nie do wieczności lecz doczesnej walki ze zgubnymi dla duszy skutkami trucizny herezji oraz wynikającej z niej złej praktyki życia czyli grzechu. W pierwszym szeregu tego szlachetnego przedsięwzięcia mają stać duchowi przywódcy lokalnych społeczności, celem zaś jest

A. Ochrona samych siebie
B. Ochrona zborowników

Każdy bez wyjątku nauczyciel w lokalnym zborze ma zadanie walki z fałszywą doktryną i fałszywą pobożnością, bezowocnymi praktykami, środkiem do osiągnięcia celu są napomnienia, przestrogi, nakłanianie i pocieszenia, których źródło wypływa z dobrze rozłożonego spisanego Słowa Bożego, czas trwania tej czynności jest nieograniczony. Praca ta zabezpiecza nie tylko samego nauczyciela ale też całą kongregację.

1 Tym. 6:12 Staczaj dobrą walkę wiary
.
2 Kor. 10:5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;
.
2 Piotra 4:1-3 1. Umiłowani, piszę do was już ten drugi list. W nich przez przypominanie pobudzam wasz czysty umysł; 2. Abyście pamiętali słowa wcześniej wypowiedziane przez świętych proroków oraz przykazanie od nas, którzy jesteśmy apostołami Pana i Zbawiciela. 3. Przede wszystkim to wiedzcie, że w ostatecznych dniach przyjdą szydercy, którzy będą postępować według swoich własnych pożądliwości;
.
Judy 1:3-4 3. Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym. 4. Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa

Fraza pilnuj samego siebie i nauki – dowodzi integralności nauczania z osobistą praktyką

Tertulian, O nawoływaniu do czystości.
Rozdział X: Zastosowanie przedmiotu
.
“Wyrzeknijcie się rzeczy cielesnych, abyśmy mogli w końcu wydać owoce duchowe. Skorzystaj z okazji – choć nie jest to bardzo pożądane, ale sprzyjające – że nie masz nikogo, kto mógłby spłacić dług i przez kogo miałbyś (siebie) spłacić! Przestałeś być dłużnikiem. Szczęśliwy człowiek! Zwolniłeś dłużnika; wytrzymaj stratę. Co jeśli poczujesz, że to, co nazwaliśmy stratą, jest zyskiem? Ponieważ wstrzemięźliwość będzie środkiem, dzięki któremu będziecie poruszać się w potężnej substancji świętości; przez umartwianie ciała zyskasz Ducha. … Jeśli modli się do Pana, jest blisko nieba. Jeśli pochyla się nad Pismem Świętym, jest „w nim całkowicie”. Jeśli śpiewa psalm, zaspokaja się.”

Mając powyższe na uwadze chrześcijanie powinni zadać sobie teraz pytanie czy jego pastorzy walczą o wiarę raz przekazaną świętym? Czy publikują materiały apologetyczne i polemiczne? Jaki jest ich stosunek do głosicieli fałszywych doktryn w zborze? Czy podlegają dyscyplinie kościelnej i są wykluczani ze społeczności? Co z niemoralnymi “braćmi”? A może raczej liderzy są zainteresowani zachowaniem statusu quo, ciepłej posadki i ekumenicznych przywilejów finansowych?

Na koniec zachęta i ostrzeżenie zarazem:

“Jeśli wystarcza ci minimalne poznanie prawdy, jeśli wystarcza ci niechlujna teologia, jeśli jest ci dobrze gdyż nie poszukujesz głębokości Bożych rzeczy i chwały Jego prawdy, wtedy obiecuję ci, nie dostaniesz ich ponieważ one nie znajdują się na powierzchni.” – źródło

Wynikający z głębokiego studium oparty o zdrową teologię Duchowy rozwój zabezpiecza przed zgubnym wpływem herezji i gwarantuje życie w zgodzie z pobożnością miłą Bogu. Jak się później okazało Tymoteusz przegrał swoją bitwę o prawdę (więcej w artykule Restytucja pokonanego pastora)

Kazanie wygłoszone dnai 19.05.2024

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email