Wiara wierzących Starego Testamentu

utworzone przez | mar 7, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Wiara w obietnice

Hebr. 11:13 Wszyscy oni umarli w wierze, nie otrzymawszy spełnienia obietnic, ale z daleka je ujrzeli, cieszyli się nimi i witali je, i wyznawali, że są obcymi i pielgrzymami na ziemi.

Jan. 8:56 Abraham, wasz ojciec, z radością pragnął ujrzeć mój dzień. I ujrzał, i radował się.

Jak i gdzie wiara świętych Starego Testamentu różni się od wiary wierzących Nowego Testamentu.? Nie ma zasadniczej różnicy między wiarą ludu Bożego w Starym Testamencie jak i w Nowym Testamencie!

List do Hebrajczyków 11:13 mówi: „Wszyscy oni umarli w wierze, nie otrzymawszy spełnienia obietnic, ale z daleka je ujrzeli, cieszyli się nimi i witali je, i wyznawali, że są obcymi i pielgrzymami na ziemi.”. Jedyna różnica między ich wiarą a naszą polega na tym, że przez wiarę widzimy początek wypełniania się tych obietnic w przyjściu i dziele Jezusa Chrystusa, chociaż my również nadal widzimy wypełnienie tych obietnic „z daleka”, ale to nie jest zasadnicza różnica.

Lud Jahwe w Starym Testamencie wierzył, kochał i przyjmował Boga oraz Jego obietnice, ponieważ wszystkie były obietnicami Chrystusa. Ze względu na te obietnice byli gotowi żyć na ziemi jako obcy i pielgrzymi. Wierząc w te same obietnice, ufamy temu samemu Bogu, co oni, Bogu Izraela. Podobnie jak oni, przez wiarę kochamy te obietnice bardziej niż cokolwiek innego i kochamy Chrystusa obietnic. To tych obietnic trzymamy się w najciemniejszych czasach, tak jak oni, i to one sprawiają, że wraz z nimi stajemy się obcymi i pielgrzymami na ziemi.

1 Piotr 1:1 Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii

.

1 Piotr 2:11 Umiłowani, proszę was, abyście jak obcy i goście powstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy.

Ta sama wiara

Cały List do Hebrajczyków 11 pokazuje, że ich wiara jest taka sama jak nasza.
.

Podstawa i dowód

Hebr. 11:1 A wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, i dowodem tego, czego nie widzimy.

Wiara jest swoim własnym dowodem, a zatem i swoją własną pewnością rzeczy, których oko nie widziało lub ucho nie słyszało lub które weszły do serca człowieka, aby zrozumieć. Wiara nie potrzebuje więcej dowodu niż ona sama i nie potrzebuje żadnego „naukowego” dowodu, że „światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.”.

Hebr. 11:3 Przez wiarę rozumiemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.

Nie potrzebuje dzisiaj takiego dowodu i nigdy nie potrzebowała. Jak było to zarówno świadectwem, jak i zapewnieniem dla „starszych” (świętych Starego Testamentu), tak jest dla nas.

Hebr. 11:2 Przez nią bowiem przodkowie otrzymali chlubne świadectwo.

Ofiara

Wiara jest dla nas wszystkim tym, czym była dla starotestamentowego ludu Bożego. Składa „lepszą ofiarę” dla Boga , ale już nie ofiary ze zwierząt, które wskazywały na ofiarę Chrystusa.

Hebr. 11:4 Przez wiarę Abel złożył Bogu ofiarę lepszą niż Kain, dzięki czemu otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, bo Bóg zaświadczył o jego darach. Przez nią też, choć umarł, jeszcze mówi.

Z wdzięczności za ofiarę Chrystusa wiara składa „nieustannie Bogu ofiarę chwały, to jest owoc warg, które wyznają jego imię.”

Hebr. 13:15 Przez niego więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę chwały, to jest owoc warg, które wyznają jego imię.

Nadzieja

Wiara wciąż nas przenosi tak jak Henocha, tak że „ktokolwiek żyje i wierzy w [Jezusa] nigdy nie umrze” , bez względu na to, czy idziemy do nieba w sposób, w jaki uczynił to Henoch, czy w zwykły sposób.

Hebr. 11:5 Przez wiarę Henoch został przeniesiony, aby nie oglądał śmierci, i nie znaleziono go, ponieważ Bóg go przeniósł. Zanim bowiem został przeniesiony, miał świadectwo, że podobał się Bogu.

.

Jan. 11:26  A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to?

Wiara zawsze przychodzi do Boga wierząc, „że On jest i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają”.

Hebr. 11:6 Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go szukają.

Schronienie

Stary Testament nie robi w tym żadnej różnicy. Wiara, „ostrzeżona przez Boga o tym czego jeszcze nie widziano”, zawsze znajduje schronienie w arce, już nie w arce z drewna, ale w arce, która została przygotowana na drewnianym krzyżu.

Hebr. 11:7 Przez wiarę Noe, ostrzeżony przez Boga o tym, czego jeszcze nie widziano, kierowany bojaźnią zbudował arkę, aby ocalić swój dom. Przez nią też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, która jest z wiary.

Dziedzictwo

Wiara zawsze wychodzi z Abrahamem na miejsce, które potem otrzymuje jako dziedzictwo, a ten, kto ma wiarę, zawsze idzie nie wiedząc, „dokąd idzie”, ale szukając „miasta mającego fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg”, ponieważ jest obcy na tym świecie, dopóki trwa życie i nigdy nie jest zadowolony z innego miasta.

Hebr. 11:8-16 8. Przez wiarę Abraham, gdy został wezwany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, usłuchał i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.9. Przez wiarę przebywał w ziemi obiecanej jak w obcej, mieszkając w namiotach z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. 10. Oczekiwał bowiem miasta mającego fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg. 11. Przez wiarę także sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia potomstwa i urodziła, gdyż za wiernego uznała tego, który obiecał. 12. Dlatego z jednego człowieka, i to obumarłego, zrodziło się potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie i jak niezliczony piasek na brzegu morza. 13. Wszyscy oni umarli w wierze, nie otrzymawszy spełnienia obietnic, ale z daleka je ujrzeli, cieszyli się nimi i witali je, i wyznawali, że są obcymi i pielgrzymami na ziemi. 14. Ci bowiem, którzy tak mówią, wyraźnie okazują, że szukają ojczyzny.15. Gdyby przecież wspominali tę, z której wyszli, mieliby sposobność powrócić.16. Teraz jednak pragną lepszej, to jest niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, bo przygotował dla nich miasto..

Wiara Syna Bożego

Hebr. 11:32-34 32. I co jeszcze mam powiedzieć? Nie wystarczyłoby mi bowiem czasu, gdybym miał opowiadać o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu i o prorokach;( Jan Hus,John Wycliffe, Marcin Luter, Polikarp i wielu innych) 33. Którzy przez wiarę pokonali królestwa, czynili sprawiedliwość, dostąpili spełnienia obietnic, zamknęli paszcze lwom; 34. Zgasili moc ognia, uniknęli ostrza miecza, umocnieni powstawali z niemocy, stali się dzielni na wojnie, zmusili do ucieczki obce wojska.

Ich następcy, choć niepamiętani w historii, robią to samo dzisiaj, ojcowie i matki, mężowie i żony, starsi i członkowie kościoła, którzy żyją wszędzie i zawsze w wierze Syna Bożego, który nas umiłował i dał za nas samego siebie.

Gal. 2:20 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany: żyję, ale już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus. A to, że teraz żyję w ciele, żyję w wierze Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie.

Przyjście Chrystusa

Dość niewielka różnica między wiarą wierzących Starego i Nowego Testamentu jest ponownie wspomniana w Liście do Hebrajczyków 11:39-40:

Hebr. 11:39-40 39. A ci wszyscy, choć zyskali chlubne świadectwo dzięki wierze, nie dostąpili spełnienia obietnicy; 40. Ponieważ Bóg przewidział dla nas coś lepszego, aby oni nie stali się doskonali bez nas.

Ich wiara czekała na przyjście Chrystusa. Teraz, kiedy On przyszedł, nasza wiara czeka na Jego ponowne przyjście. To jest różnica, ale nie zasadnicza różnica. Nie ma prawdziwej wiary poza wiarą w Chrystusa i nic dla wiary poza Chrystusem.
.

Sprawiedliwość w Chrystusie

Jana 8:56, drugi fragment uczy nas, że wiara Abrahama (i jego prawdziwych dzieci) była taka jak nasza w Chrystusie:

Jan. 8:56 Abraham, wasz ojciec, z radością pragnął ujrzeć mój dzień. I ujrzał, i radował się.

i to jest najważniejsze w wierze świętych Starego Testamentu. Ich wiara zjednoczyła ich z Chrystusem (była w Bogu i w Chrystusie), a jednocząc ich z Chrystusem, była ich sprawiedliwością przed Bogiem, ich usprawiedliwieniem. Była to, jak zawsze, zbawcza wiara.

1 Mojż. 15:6 I uwierzył PANU, i poczytano mu to za sprawiedliwość.

.

Rzym. 4:16-25 16. Tak więc dziedzictwo jest z wiary, aby było z łaski i żeby obietnica była niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla tego, które opiera się na prawie, ale i dla tego, które jest z wiary Abrahama, który jest ojcem nas wszystkich; 17. (Jak jest napisane: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów) przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłych i przywołuje te rzeczy, których nie ma, tak jakby były. 18. On to wbrew nadziei, mając nadzieję, uwierzył, że stanie się ojcem wielu narodów według tego, co mu powiedziano: Takie będzie twoje potomstwo. 19. A nie będąc słabym w wierze, nie zważał na swoje już obumarłe ciało – bo miał około stu lat – ani na obumarłe łono Sary. 20. I nie zachwiał się z powodu niewiary w obietnicę Boga, ale umocnił się wiarą i oddał chwałę Bogu; 21. Będąc też pewien tego, że to, co on obiecał, ma moc też uczynić. 22. Dlatego zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. 23. A nie tylko ze względu na niego samego napisano, że zostało mu to poczytane; 24. Ale i ze względu na nas, którym ma być poczytane, którzy wierzymy w tego, który wskrzesił z martwych Jezusa, naszego Pana; 25. Który został wydany za nasze grzechy i wstał z martwych dla naszego usprawiedliwienia.

Jakże niemądre jest nauczanie, że starotestamentowi święci zostali zbawieni przez uczynki Prawa i posłuszeństwo prawu:

Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.

Cóż za świadectwo mocy wiary, że nawet w Starym Testamencie wiara radowała się w Chrystusie, ujrzała Jego dzień i była szczęśliwa, odnalazła swoją sprawiedliwość w Chrystusie, odniosła zwycięstwo nad szatanem, grzechem i piekłem, miała nadzieję i była przeniesiona do nieba! W każdym wieku wiara jest w Chrystusa i dar Boży:

Efez. 2:9-10 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. 10. Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.

Na podstawie: źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email