Limbus Patrum, część 3 – znaczenie prawdy

utworzone przez | kwi 24, 2024 | Soteriologia: nauka o zbawieniu

Praktyczna aplikacja doktryny

Tyt. 1:13-14 13. Świadectwo to jest prawdziwe. Dlatego karć ich surowo, aby byli zdrowi w wierze; 14. I nie zajmowali się żydowskimi baśniami i przykazaniami ludzi odwracających się od prawdy.

Limbus Patrum to wyznawany przez neo-ewangelików i łże-kalwinistów mit o pogańskich korzeniach przeniesiony najpierw na łono rzymskiego katolicyzmu a następnie rozpropagowany wśród nieświadomych wyznawców niekatolickich.

Jest to rzekome miejsce przebywania świętych Starego Testamentu zanim Chrystus został ukrzyżowany. Powodem wymyślenia tego “pośredniego miejsca” było odrzucenie ofiary Chrystusa jako działającej retrospektywnie i w całej historii zbawienia. Stąd przebywający tam ludzie byli niejako nie potępieni ale jeszcze nie zbawieni.  Herezji uczą współczesne tuzy teologii jak np. John MacArthur.

Dlaczego odrzucenie herezji Limbus Patrum ma znaczenie dla dzisiejszych chrześcijan? Ortodoksyjna doktryna w tym temacie jest ważna dla spójności z innymi doktrynami. Nieortodoksyjna doktryna o miejscu pośrednim będzie zwykle służyć jako podpora dla dodatkowych błędów.

Poniżej znajduje się sześć obszarów związanych z tym pytaniem:

Chrystologia

Czyli kim jest Chrystus i jakie są Jego urzędy.

„Ponieważ papiści wierzyli, że Chrystus jest jedynie Pośrednikiem zgodnie z ludzką naturą, nie mógł być Pośrednikiem w Starym Testamencie”. [18]

Tak papiści wyjaśniają, dlaczego istnienie Otchłani Ojców było konieczne,. Wielu neo-ewangelików, którzy zgadzają się z koniecznością otchłani w Starym Przymierzu, niekoniecznie usprawiedliwia ją tą ubogą chrystologią. Natomiast Reformowani i Prezbiterianie wyznają, że

„Chrystus w dziele pośrednictwa działa zgodnie z obiema naturami; każda natura czyni to, co jej właściwe…” [Konfesja Westminsterska 8.7; por. Większy Katechizm Westminsterski 38-40]

Biblijny argument

Hebr. 9:14 To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?
.
1 Piotra 3:18 Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; uśmiercony w ciele, lecz ożywiony Duchem;

Soteriologia

Czyli jak Bóg zbawia człowieka. James Ussher podsumowuje pogląd papistów, który głosi, że

„nie tylko istnieje Limbus Patrum, ale także nasz Zbawiciel zstąpił do piekła, aby wyzwolić starożytnych Ojców Starego Testamentu; bo przed jego męką nikt nie wszedł do nieba”. [19]

Współczesny dyspensacjonalizm również podąża za tą niebezpieczną linią, dokonując różnicy pomiędzy drogą zbawienia w Starym i Nowym Testamencie. W przeciwieństwie do herezji, ortodoksi wyznają:

„Usprawiedliwienie wierzących na podstawie Starego Testamentu było pod każdym względem tożsame z usprawiedliwieniem wierzących na podstawie Nowego Testamentu” [Konfesja Westminsterska 11.6]

oraz

„Chociaż dzieło odkupienia zostało faktycznie dokonane przez Chrystusa dopiero po jego wcieleniu, to jednak jego cnota, skuteczność i korzyści zostały przekazane wybranym, we wszystkich wiekach, sukcesywnie od początku świata…” [Konfesja Westminsterska 8.6]

Uczestnicy Przymierza Łaski mają

„owoce [Boga] jako błogosławieństwo i nagrodę” [Konfesja Westminsterska 7.1]

Biblijny argument

Rzym. 4:22-24 22. Dlatego zostało mu [Abrahamowi] to poczytane za sprawiedliwość. 23. A nie tylko ze względu na niego samego napisano, że zostało mu to poczytane; 24. Ale i ze względu na nas, którym ma być poczytane, którzy wierzymy w tego, który wskrzesił z martwych Jezusa, naszego Pana;
.
Gal. 3:9 Tak więc ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieństwa wraz z wierzącym Abrahamem.
.
Gal. 3:13-14 13. Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie); 14. Aby błogosławieństwo Abrahama w Chrystusie Jezusie przeszło na pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obietnicę Ducha.
.
Hebr. 13:8 Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.

Zejście Chrystusa do Hadesu

Bezpośrednio powiązany z tym poglądem, pod względem chrystologicznym i soteriologicznym, jest pogląd, że Chrystus zstąpił do Otchłani, aby wprowadzić świętych Starego Przymierza do Nieba. Natomiast wyznajemy, że

“Uniżenie Chrystusa po jego śmierci polegało na tym, że został pogrzebany i pozostał martwy oraz w mocy śmierci aż do trzeciego dnia; co zostało gdzie indziej wyrażone słowami „zstąpił do piekieł”. [Duży Katechizm Westminsterski 50]

Biblijny argument

1 Kor. 15:3-4 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;
.
Psalm 16:10 Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia.
.
Dzieje 2:24-27 24. Jego to Bóg wskrzesił, uwolniwszy od boleści śmierci, bo było niemożliwe, aby ta mogła go zatrzymać. 25. Dawid bowiem mówi o nim: Patrzyłem na Pana zawsze przed moim obliczem, bo jest po mojej prawicy, żebym się nie zachwiał. 26. Dlatego rozweseliło się moje serce i rozradował się mój język, a także moje ciało będzie spoczywać w nadziei. 27. Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle i nie dasz swojemu Świętemu doznać zniszczenia.
.
Dzieje 2:31 Przepowiadał to, i mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że jego dusza nie pozostanie w piekle, a jego ciało nie dozna zniszczenia.
.
Rzym. 6:9 Wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć nad nim więcej nie panuje.

Sakramentologia

Czyli środki, za pomocą których Bóg przekazuje nam swoją łaskę. Wynika to logicznie z poprzednich trzech. Zamiast wierzyć, że Stare Przymierze opierało się na uczynkach, wyznajemy, że Ewangelia była obrazowana i ukazana nawet w Starym Przymierzu:

„W znaczeniu duchowym, sakramenty Starego Testamentu były tym samym co sakramenty Nowego Testamentu.” [Konfesja Westminsterska 27.5]

Biblijny argument

1 Kor 10:1-4 1. Nie chcę, bracia, żebyście nie wiedzieli, że wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze; 2. I wszyscy w Mojżesza zostali ochrzczeni w obłoku i w morzu; 3. Wszyscy też jedli ten sam pokarm duchowy; 4. I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus.

Eschatologia indywidualna

Rzymskie nauki o czyśćcu, otchłani itp. są bezpośrednio powiązane z tą kwestią, przeciwko której słusznie wyznajemy: [20]

„Dusze odłączone od swoich ciał są albo w raju, albo w piekle, ponieważ Pismo Święte nie mówi o żadnym innym miejscu pobytu.” [Konfesja Westminsterska 32.1]

Podobnie niektórzy będą twierdzić, że potępieni, którzy dzisiaj umierają, w dalszym ciągu schodzą do Hadesu / Szeolu, a nie do piekła, i sugeruje się, że jest to miejsce lub jest przedstawiane jako miejsce mniej surowej kary niż Jezioro Ogniste. [21] Co więcej, doktryna ta skłania się ku wspieraniu uniwersalizmu i anihilacjonizmu, jak zauważa Shedd:

„Dowód na to, że szeol nie oznacza piekła, byłby w praktyce dowodem na to, że doktryna o piekle nie jest zawarta w Starym Testamencie; a to zagroziłoby doktrynie sądu ostatecznego. Uniwersalizm cieszy się silnym poparciem we wszystkich wersjach i komentarzach, które usuwają ideę odpłaty z terminu szeol.” [22]

Angelologia i demonologia

To błędne rozumienie stanu pośredniego przez wierzących Starego Przymierza jest często wykorzystywane do wspierania i wyjaśniania błędnego poglądu, że duch Samuela zmartwychwstał na zawołanie nekromanty

1 Sam. 28:12-13 12. A gdy kobieta zobaczyła Samuela, krzyknęła głośno i powiedziała do Saula: Czemu mnie oszukałeś? Przecież ty jesteś Saul! 13. Król powiedział do niej: Nie bój się. Cóż widziałaś? Kobieta odpowiedziała Saulowi: Widziałam bogów wstępujących z ziemi.

Wielu zwykłych ludzi wierzy, że duchy zmarłych ludzi mogą być obecne na ziemi i w ich rozumieniu ten fragment potwierdza ów pogląd. Natomiast ortodoksi rozumieją to wydarzenie tak, jak wyraził je Francis Turretin:

„Jeśli chodzi o to, co mówi się o „Samuelu wskrzeszonym przez wiedźmę” (1 Sam 28:12), jest pewne, że nie był to prawdziwy Samuel ani jego dusza (cokolwiek syn Syracha [Mądrości Syracha. 46:20] mówi o prorokowaniu Samuela po jego śmierci). Było to raczej widmo szatana, ponieważ mówi się, że zostało wywyższone z ziemi (1 Sam. 28:13), podczas gdy dusze świętych są w niebie w rękach Boga, a nie w mocy szatana.” [23]

Wniosek

Istotą poglądu Reformowanego jest zatem to,

  • że stanem pośrednim dla zbawionych jest Niebo bez ciała, a stanem końcowym dla zbawionych jest Niebo z ciałem;
    .
  • że stanem pośrednim dla potępionych jest Piekło bez ciała, a stanem końcowym dla zgubionych jest Piekło z ciałem.

W eschatologii Reformowanej, czyli kalwińskiej, nie ma Hadesu pośredniego między Niebem a Piekłem, w którym wspólnie zamieszkują dobrzy i źli. Kiedy ta ziemska egzystencja dobiegnie końca, jedynymi określonymi miejscami i stanami są Niebo i Piekło. Raj jest częścią Nieba; Szeol, czyli Hades, jest częścią piekła.

Pogański świat podziemny, zawierający zarówno Raj, jak i Hades, zarówno szczęśliwych, jak i nieszczęśliwych, niczym pogański bożek, „nie jest niczym na świecie”. Nie ma takiego miejsca. [24]

1 Kor. 8:4 A więc co do spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, wiemy, że bożek na świecie jest niczym i że nie ma żadnego innego Boga oprócz jednego.

Na podstawie, źródło

Przypisy

[18] John Wesley White, Tłumaczenie ze wstępem do podsumowania teologii elenktycznej Leonarda Rijssena (2009), przyp. 4, s. 248
[19] James Ussher, tamże, s. 20. 238
[20] Archibald Alexander Hodge tak komentuje to miejsce naszej konfesji: „Nasze Standardy stwierdzają, że w Piśmie Świętym nie ma żadnych podstaw dla rzymskiej doktryny dotyczącej stanu pośredniego zmarłych. Papiści utrzymują, że Hades, czyli świat podziemny, obejmuje kilka odrębnych regionów, do których przeznaczone są różne klasy dusz ludzkich”, wśród których znajduje się Limbus Patrum.
[21] Na przykład niektórzy twierdzą, że jest to miejsce, w którym niewierzący jedynie „oczekują sądu” (Poznanie Biblii w Ewangelii Łukasza 16:19-31) lub „gdzie duchy zmarłych trwają w cieniu i raczej nieszczęśliwym życiu” (Gordon J. Wenham, Word Biblical Commentary, tom 2, s. 430)
[22] Znaczenie Szeolu, Hadesu i Piekła – William G.T. Shedd.
[23] Francis Turretin, Instytuty Teologii Elentycznej, 7.5.6 tom. 1, s. 1 549. Tutaj znajdziesz obszerniejsze wyjaśnienia Petera Męczennika Vermigliego i Williama Perkinsa.
[24] William G.T. Shedd, tamże

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email