Czy chrzest rzymsko-katolicki jest ważny?

utworzone przez | lis 4, 2024 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele

Precedens

Efez. 4:5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

Istotną kwestią sporną dysputy o ważności chrztu, którą prowadzili James H. Thornwell i Charles Hodge było pytanie: czy chrzest udzielany przez rzymsko-katolickich księży lub w innych odstępczych kościołach, w tym w odstępczych kościołach protestanckich jest ważny? Argumentami przemawiającymi przeciwko ważności chrztu rzymskiego były stwierdzenia:

1) Jest to kościół rządzony przez papieża-Antychrysta

2) Ten kościół nie posiada żadnego znamiona prawdziwego Kościoła: brak w nim Ewangelii, właściwie sprawowanych sakramentów oraz dyscypliny kościelnej.

3) Nie ma podstawy ani do chrztu osób dorosłych, gdyż nie są odrodzeni, ani też do chrztu niemowląt z powodu nienawróconych rodziców.

Thornwell zapomniał, że protestantyzm nie był i nie jest rewolucją mającą na celu zniszczenie bezwartościowego pogaństwa, ale Reformacją która miała i ma na celu oczyszczenie zdeformowanego kościoła. Ponieważ rzymski-katolicyzm jest „straszną ladacznicą”, oraz „złośliwym Kirkiem” [1] Rzym jest rzeczywiście fałszywym kościołem. Jest ecclesia falsa i to takim, który jest nękany przez papieża-Antychrysta. W rzeczywistości jest „sektą” [2]. Jednak pomimo swojej fałszywości jest również „kościołem” – i nie jest niekościołem jak islamskie meczety lub jak pochrześcijańskie synagogi judaistyczne. W Konfesji Francuskiej Kalwin oświadczył:

„Potępiamy zgromadzenia papieskie, ponieważ czyste Słowo Boże jest z nich wygnane a ich sakramenty są zepsute lub sfałszowane… Niemniej jednak, ponieważ pewien ślad kościoła pozostał w papiestwie, a cnota i istota chrztu pozostały, oraz skuteczność chrztu nie zależy od osoby, która go udziela — wyznajemy, że ochrzczeni w nim nie potrzebują drugiego chrztu. Ale z powodu jego zepsucia nie możemy przedstawiać dzieci do ich chrztu bez narażenia się na skażenie”. [3]

Powiedzieć, że chrzest odstępczych kościołów, szczególnie chrzest kościoła rzymskiego, który jest fałszywym kościołem jest nieważny, to koncepcja kusząca. Jednak biorąc pod uwagę obiektywne nauczanie Słowa Bożego nie możemy zgodzić się z tym stanowiskiem.

Z jakich powodów zatem możemy zaakceptować chrzest rzymski oraz chrzest odstępczych kościołów, w tym odstępczych kościołów protestanckich?

Chrzest zdefiniowany

1 Piotra 3:21 Teraz też chrzest (Duchem Świętym), będąc tego odbiciem (tj. uratowania w arce, przez wodę), zbawia nas – nie jest usunięciem cielesnego brudu, ale odpowiedzią czystego sumienia wobec Boga – przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa;

Rozważanie o ważności chrztu wodą należy rozpocząć od jego definicji i znaczenia. Chrzest wodą nie zbawia i nie jest niezbędny do zbawienia. Chrzest wodą ma wymiar symboliczny i odnosi się do duchowej rzeczywistości Bożej łaski czyli do chrztu Duchem Świętym. Chrzest wodą nie odnosi się do aktów woli, wiary czy uczynków człowieka lecz do dzieła Ducha Świętego względem grzesznika i w grzeszniku:

Podsumowanie nauczania o chrzcie wodą jako o odbiciu duchowej rzeczywistości niewidzialnej łaski znajdziemy w Konfesji Belgijskiej:

„Pastorzy więc udzielają sakramentu, który jest widzialny, jednakże to nasz Pan daje to, co sakrament symbolizuje, a mianowicie następujące dary i niewidzialną łaskę: obmycie i całkowite oczyszczenie duszy z wszelkiego brudu i nieprawości (Efez. 5:26; Dzieje. 22:16; 1 Piotra 3:21); odnowienie serca i napełnienie go wszelką pociechą; złożenie prawdziwej ufności w Jego ojcowską dobroć; przyobleczenie w nowego człowieka i zdarcie starego z jego uczynkami (Gal. 3:27; 1 Kor. 12:13; Efez. 4:22-24).” [4]

Elementy nieistotne dla ważności chrztu wodą

Teraz gdy już wiemy czym jest chrzest wodą i do czego się odnosi należy rozważyć argument Ewangelii Jana. Duch Święty przekazuje nam w niej ważną informację dotyczącą chrztu wodą. Przede wszystkim ze świadectwa tej Księgi dowiadujemy się, że Chrystus nie chrzcił osobiście, to znaczy nie był zaangażowany w proces polewania / kropienia wodą tych, którzy podążali za Jego nauczaniem.

Jan 4:1-2 1. A gdy Pan poznał, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus więcej ludzi czynił uczniami i chrzcił niż Jan; 2. Chociaż sam Jezus nie chrzcił, lecz jego uczniowie

Sakramentu chrztu udzielali uczniowie Jezusa,  tj. Apostołowie. I były po temu ważne powody

Po pierwsze Chrystus ukazany jest jako doskonały Teolog, źródło wszelkiej prawdy i mądrości oraz doskonały ekspozytor Bożego Słowa, ponieważ On sam jest wcielonym Słowem (Kol. 2:3; Jan 1:1, 18; Psalm 119:160)

Po drugie List do Hebrajczyków ukazuje Chrystusa jako  sprawującego urząd najwyższego przywódcy chrześcijaństwa. Greckie słowo ἀρχιερεύς archireus tłumaczy się jako Arcykapłan, czy też Najwyższy Kapłan. Chrystus zatem, wcielony Bóg (Kol. 2:9; Filip. 2:6-8; Hebr. 2:16) będąc Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi (Gal. 3:20; 1 Tym. 2:5; Hebr. 8:6) to najwyższy autorytet i źródło wszelkiej zwierzchności, w szczególności w kościele instytucjonalnym (Mat. 28:18; Efez. 1:21; 1 Piotra 3:22). Chrystus jest niepodzielnym władcą kościoła (Rzym. 14:9; Efez. 1:22), którym zarządza przy pomocy reguł zawartych w spisanym Słowie.

Po trzecie ten Najwyższy Kapłan, jedyna Głowa chrześcijaństwa ukazany jest jako bezgrzeszny (χωρὶς ἁμαρτίας  choris hamartias) – jest to trzecia wyjątkowa cecha Chrystusa. Tak bezgrzeszności jak i zwierzchności oraz doskonałej mądrości, żadnej z tych cech żaden człowiek nie może sobie przywłaszczyć.

Hebr. 4:15 Nie mamy bowiem najwyższego kapłana (ἀρχιερέα archirea), który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu(χωρὶς ἁμαρτίας choris hamartias)

Teraz gdyby Chrystus, bezbłędny teolog, bezgrzeszna Głowa Kościoła chrzcił, ktoś mógłby powiedzieć, że chrzest dokonany ręką Chrystusa jest ważniejszy niż chrzest czyniony przez podległych Chrystusowi mężczyzn będących szafarzami Słowa Bożego tj. przez ówczesnych Apostołów (Jan 4:2; Dzieje 8:38, 41), Proroków (Dzieje 9:10; 22:12, 16), Ewangelistów (Dzieje 8:12), czy też współczesnych pasterzy-nauczycieli. Prawdę mówiąc argument przeciwników formalnej ważności chrztu mógłby opierać się o jego materialną ważność i brzmieć:

  • Im bardziej pobożny i ortodoksyjny kaznodzieja tym chrzest ważniejszy.
    .
  • I odwrotnie, im bardziej grzeszny, heterodoksyjny czy nawet heretycki szafarz Słowa, tym ważność chrztu wodą zdaje się być mniejsza.

A to mogłoby prowadzić do podziałów, co zresztą miało swój precedens. Jak zauważył Apostoł Paweł:

1 Kor. 1:13 Czy Chrystus jest podzielony? Czy Paweł został za was ukrzyżowany? Czy w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?

Rozważmy teraz konkretne argumenty prawowierności, ortodoksji i wiary szafarzy jak i podmiotów chrztu w kontekście ich domniemanej ważności dla tego sakramentu.
.

Prawowierność udzielającego sakramentu

A) Piotr Apostoł był jednym z uczniów, którzy chrzcili a jednak mówi się o nim, że był grzesznikiem, nie rozumiał misji Chrystusa oraz na koniec zaparł się Mistrza. A jednak żaden z jego chrztów nie został powtórzony.

Łuk. 5:8 Widząc to, Szymon Piotr przypadł do kolan Jezusa i powiedział: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem grzesznym człowiekiem.
.
Mat. 16:23 Lecz on odwrócił się i powiedział do Piotra: Odejdź ode mnie, szatanie! Jesteś dla mnie zgorszeniem, bo nie pojmujesz tego, co Boże, ale to, co ludzkie.
.
Marek 14:72 Wtedy kogut zapiał po raz drugi. I przypomniał sobie Piotr słowa, które powiedział mu Jezus: Zanim kogut dwa razy zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz. I wyszedłszy, zapłakał.,

B) Ponownie Tomasz, należący do grona dwunastu Apostołów, chrzcił wodą, choć w tym czasie nie wierzył w zmartwychwstanie Chrystusa. Nie trzeba dodawać, że po Tomaszu nie należało poprawiać chrztu.

Jan 20:24-25 24. A Tomasz, jeden z dwunastu, zwany Didymos, nie był z nimi, gdy przyszedł Jezus. 25. I powiedzieli mu inni uczniowie: Widzieliśmy Pana. Lecz on powiedział do nich: Jeśli nie zobaczę na jego rękach śladów gwoździ i nie włożę mego palca w ślady gwoździ, i nie włożę mojej ręki w jego bok, nie uwierzę.

C) Ten sam rodzaj wynikającej z zatwardziałego serca niewiary w zmartwychwstanie był do czasu obecny we wszystkich jedenastu Apostołach, co do których mamy pewność, że będąc uczniami Chrystusa chrzcili wodą bez konieczności powtarzania tego sakramentu.

Marek 16:14 Na koniec ukazał się jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie wierzyli tym, którzy go widzieli wskrzeszonego.

D) Judasz, nasz najbardziej jaskrawy przypadek, od samego początku był osobą niewierzącą i skupioną na złodziejskim wzbogaceniu się kosztem religii. Judasz nie tylko był przeznaczonym na potępienie złodziejem ale i zdrajcą – a jako syn zatracenia był typem Antychrysta (Jan 17:12; 2 Tes. 2:3). Chrystus choć świadomy tych rzeczy dopuścił Judasza do udzielania chrztu nie negując tym samym jego ważności. Co jeszcze ciekawsze, gdy Judasz – typ Antychrysta  chrzcił wyznaczony do tego przez Jezusa, Pismo jego służbę uznaje za chrzest wykonywany przez Jezusa. Chrystus bowiem jest Suwerennym Panem nad siłami ciemności.

Jan 6:64 Lecz są wśród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus wiedział bowiem od początku, którzy nie wierzyli i kto miał go zdradzić.
;
Jan 12:6 A to mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale ponieważ był złodziejem i miał sakiewkę, a nosił to, co do niej włożono.
.
Jan 17:12 Gdy byłem z nimi na świecie, ja zachowywałem ich w twoim imieniu. Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.

Wnioski: Wodą chrzcili ludzie grzeszni, zawodni, o niepełnym zrozumieniu teologii, o zatwardziałych sercach a nawet prowadzący do zgorszenia potrójni zaprzańcy, w ostateczności nawet przeznaczeni na potępienie niewierzący złodzieje i zdrajcy Chrystusa, typy Antychrysta. To nie miało żadnego znaczenia dla ważności chrztu. Ani po Piotrze ani po Tomaszu ani po żadnym z Apostołów ani nawet po samym Judaszu nikt chrztu nie poprawiał.
.

Wiara chrzczonego podmiotu

A) Ewangelista Filip przebywając w Samarii głosił Słowo i chrzcił tych, którzy uwierzyli. Sakrament chrztu został udzielony także Szymonowi Czarnoksiężnikowi, który uwierzył powierzchownie w Słowa Filipa.

Dzieje 8:12-13 12. A gdy uwierzyli Filipowi, który głosił o królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, chrzcili się zarówno mężczyźni, jak i kobiety. 13. Uwierzył też sam Szymon, a gdy się ochrzcił, trzymał się Filipa i zdumiewał się, widząc cuda i wielkie znaki, jakie się działy.

B) Po przybyciu Apostołów z Jerozolimy w celu udzielenia cudownych znaków Ducha Świętego Samarytanom (Filip nie posiadał tej apostolskiej mocy!) na jaw wyszła straszna prawda. Szymon czarnoksiężnik, choć ochrzczony, nigdy nie był osobą zbawioną ponieważ był zaangażowany jedynie w proces zdobycia władzy i potęgi, oferując nawet pieniądze za pozyskanie dla siebie mocy apostolskiej udzielania innym cudownych darów Ducha (zupełnie jak współcześni zielonoświątkowcy, por. wersety 14-20).

Dzieje 8:21 Nie masz w tej sprawie części ani udziału, bo twoje serce nie jest prawe przed Bogiem.

C) Wyrok Piotra był bezlitosny: Szymon został obnażony jako człowiek nieodrodzony, acz ochrzczony. Jednakże być może ku zaskoczeniu wielu, nikt nie nakłaniał Szymona do ponownego chrztu wodą. Apostoł zaleca jedynie upamiętanie z grzechu, ale nie ponowny chrzest (co byłoby konieczne gdyby warunkiem ważności sakramentu była rzeczywista, zbawiająca wiara podmiotu!)

Dzieje 8:22-23 22. Dlatego upamiętaj się z tej twojej nieprawości i proś Boga, a może ci przebaczy zamysł twego serca. 23. Widzę bowiem, że jesteś pogrążony w goryczy żółci i w więzach nieprawości.

Wnioski: Choć Szymon nie miał nigdy udziału w duchowym Królestwie Chrystusa a sakrament został mu udzielony na podstawie nominalnego wyznania to pomimo jego niewiary i braku rzeczywistości regeneracji, sakrament chrztu wskazujący na dzieło Ducha Świętego odrodzenia i uświęcenia, nie musiał być ponawiany. Brak duchowej rzeczywistości nie unieważnia sakramentu chrztu.
.

Elementy istotne dla ważności chrztu wodą

Skoro na ważność chrztu nie mają wpływu ani duchowość udzielającego sakramentu ani przyjmującego ten sakrament, co dowiodły przykłady niewierzącego Judasza, Szymona Maga, wątpiących Apostołów i nazwanego szatanem Piotra, który na dodatek wyparł się Chrystusa, pozostaje odpowiedzieć na pytanie: co stanowi o jego ważności? Otóż Pismo Święte naucza nas co następuje. Aby chrzest wodą był ważny:

1) Chrztu musi dokonać kaznodzieja będący mężczyzną

2) W czasie chrztu musi nastąpić kontakt z wodą

3) Musi być czyniony w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego

Są to biblijne, obiektywne i formalne zarazem kryteria.
.

Płeć i urząd udzielającego chrzest

Chrzest wodą czyniony był zawsze przez mężczyzn będących szafarzami Słowa Bożego tj. przez sprawujących trzy cudownie obdarowane urzędy istniejące w kościele w czasach apostolskich:

Po zaniku powyższych chrzest czyniony jest przez szafarzy Słowa czyli współczesnych pasterzy-nauczycieli, którzy wymienieni są jako ostatni w kolejności chronologicznej występowania urzędów w kościele

Efez. 4:11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami

Osoby niebędące szafarzami Słowa, tj. ani diakoni ani sprawujący urząd zwykłego wierzącego nie mogą udzielać chrztu wodą. Siłą rzeczy nie mogą tego też czynić kobiety i to z dwóch powodów: 1) nie mogą być pastorami ponieważ 2) nie mogą być szafarzami Słowa Bożego (1 Tym. 2:12; 1 Kor. 14:34-35)

Warunek formalny: chrzest jest ważny gdy sprawuje go mężczyzna – szafarz Słowa. Odstępstwo od tej reguły czyni chrzest nieważnym.
.

Kontakt z wodą

Zgodnie z regułą Pisma Świętego każda instancja chrztu wodą miała miejsce przy użyciu wody. Nie jest ważnym dla meritum rozważania udowodnienie ilości koniecznej wody oraz sposobu jej aplikacji (możliwymi są oczywiście pokropienie, polanie, czy nawet tak dziwna praktyka jak zanurzenie w wodzie, co może być czynione jednokrotnie, albo też w przypadku gorszej praktyki trzykrotnie albo nawet wielokrotnie).

Za przykład posłuży nam eunuch, ochrzczony na pustyni przez Ewangelistę Filipa. Filip był mężczyzną i szafarzem Słowa (jako Ewangelista) a wody na pustyni nie mogło być zbyt wiele, stąd pokropienie jest najprostszym wyjaśnieniem sprawowania sakramentu.

Dzieje 8:36 A gdy jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę. Wówczas eunuch powiedział: Oto woda; co stoi na przeszkodzie, żebym mógł być ochrzczony?

Warunek formalny: chrzest jest ważny gdy następuje kontakt osoby chrzczonej z wodą. Odstępstwo od tej reguły czyni chrzest nieważnym.
.

Trynitarna formuła

Ustanowiona aż po kres czasów, acz negowana przez wielu, obowiązująca chrześcijan formuła chrztu odnosi się do Boga Trójjedynego. Inwokacja podczas chrztu kierowana jest do każdej z Osób Boga. Przez to wyrażamy, że:

  • w Ojcu znajdujemy przyczynę,
  • w Synu materię,
  • a w Duchu skutek naszego oczyszczenia i odrodzenia.

Mat. 28:19-20 19. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego 20. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.

Ponieważ Chrystus nakazał zachowywać całość nauczania, w tym nauczania o chrzcie w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego aż do końca świata, jest to jedyna akceptowalna formuła chrztu,

Warunek formalny: chrzest jest ważny gdy następuje w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Odstępstwo od tej reguły czyni chrzest nieważnym.
.

Co z tą ważnością?

Dowiedliśmy na podstawie Słowa Bożego, że niezbędnymi formalnymi warunkami ważnego chrztu są odpowiednio: udzielenie go przez mężczyznę będącego szafarzem Słowa Bożego w kościele, musi nastąpić kontakt z wodą przy zachowaniu formuły trynitarnej. Czy zatem chrzest rzymsko-katolicki albo też chrzest odstępczego kościoła jest ważny? Tak, o ile spełnione zostają formalne jego kryteria: czyni go mężczyzna szafarz Słowa, następuje kontakt z wodą, użyta zostaje forma trynitarna.

Standardowy chrzest rzymsko-katolicki spełnia wszystkie trzy wymogi.

1) Ksiądz jest szafarzem Słowa (choć heretykiem)

2) Następuje kontakt z wodą (choć odprawiane są nad nią bluźniercze rytuały)

3) Wypowiadana jest formuła trynitarna (choć rzymskich teologów cechuje brak zrozumienia trójcy).

To, że Rzym nie posiada żadnych cech prawdziwego kościoła nie ma dla sakramentu żadnego znaczenia. Również fakt, że chrztu udziela się osobom niewierzącym, czy też pozbawionym wierzących rodziców, jak to ma miejsce w przypadku niemowląt rzymsko katolickich, chrztu nie należy powtarzać o ile zachowana jest jego właściwa forma.

Tak jak nikt nie poprawiał chrztu po Judaszu, tak nikt nie musi poprawiać chrztu po księżach katolickich, choć tak Judasz jak księża idą na zatracenie. Tak jak Szymon Mag nie musiał powtarzać chrztu wodnego pomimo przyjęcia go bez wiary, tak też i ochrzczone dzieci rzymskiego katolicyzmu (czy jakiegokolwiek innego kościoła) nie muszą powtarzać chrztu. To Duch Święty a nie człowiek jest  odpowiedzialny za duchową rzeczywistość regeneracji, usprawiedliwienia, uświęcenia, itp. stąd nie jest istotne czy sakrament przyjęty zostaje przed, czy po zaistnieniu tych okoliczności. W tym miejscu całkowicie zgadzamy się się z nauką Konfesji Westminsterskiej, że

„skuteczność sakramentów nie zależy także od pietyzmu czy intencji osoby ich udzielającej” (Rzym. 2:28-29, 1 Piotra 3:21). [5]

Rzymscy katolicy wierzą jednak, że chrzest wodą jest niezbędny do zbawienia, stąd w ich teologii pojawia się koncepcja chrztu niestandardowego. To tzw. chrzest nadzwyczajny, który może być nieważny, jako że może być udzielony przez diakona, katechetę, a nawet, jak zauważa prawo kanoniczne tego heretyckiego kościoła, gdy zachodzi

…niebezpieczeństwo śmierci osoby nieochrzczonej, może tego sakramentu udzielić każdy człowiek mający właściwą intencję… [6]

Zwyczajnie sprawowany chrzest rzymski udzielany przez pokropienie przez księży heretyków osobom nieodrodzonym i niewierzącym jest formalnie tak samo ważny jak baptystyczny chrzest wiary sprawowany przez zanurzenie, o ile jest to pierwszy chrzest owego baptysty. Pogląd, że chrzest rzymski lub chrzest odstępczych kościołów protestanckich jest nieważny zasadniczo został odrzucony przez wszystkich przywódców Reformacji.

Ponieważ sakrament chrztu nie jest niezbędny do zbawienia lepiej jest stawić czoła możliwości, że dana osoba jest nieochrzczona, ponieważ została nieprawowicie ochrzczona, niż możliwości powtórnego ochrzczenia kogoś i zaprzeczenia w ten sposób faktowi, że zbawienia nie można udzielić więcej niż raz, jak sugeruje powtórny chrzest. To jest o wiele większy błąd piętnowany przez naszą Konfesję:

Dlatego wierzymy, że każdy człowiek, który usilnie zabiega o życie wieczne, powinien być ochrzczony tylko raz tym jednym chrztem bez ponownego powtarzania go, gdyż nie możemy się narodzić dwa razy. Podobnie, chrzest ten nie przynosi korzyści jedynie w chwili, gdy woda jest na nas wylana, a my go otrzymujemy, lecz przez całe nasze życie.
.
Dlatego potępiamy błąd anabaptystów, którzy nie zadawalają się jednym chrztem, który otrzymali, a ponadto potępiają chrzest niemowląt ludzi wierzących, które według nas powinny być chrzczone i zapieczętowane znakiem przymierza” [7]

Nie możemy odrzucać czyjegoś chrztu mając na uwadze biblijne nauczanie, że chrzest jest znakiem odrodzenia. To jest podstawowy powód, dla którego można go udzielić tylko raz. Możemy być odrodzeni – narodzeni na nowo – tylko raz!

Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego;

Zapamiętajmy: jest tylko jeden Pan, jedna wiara i jeden chrzest wodą!

Kazanie wygłoszone dnia 24.11.2024

Przypisy

[1] Konfesja Szkocka w art. 18 stwierdza: „Ponieważ Szatan od początku trudził się, aby ozdobić swoją zaraźliwą Synagogę tytułem Kirk Boga i rozpalił serca okrutnych morderców, aby prześladowali, niepokoili i nękali prawdziwy Kirk i jego członków, jak Kain uczynił to z Ablem; Izmaelem, Izaakiem; Ezawem, Jakubem; i całym kapłaństwem Żydów, samym Jezusem Chrystusem i jego apostołami po nim; jest rzeczą najbardziej konieczną, aby prawdziwy Kirk został rozróżniony od brudnej synagogi, za pomocą jasnych i doskonałych znamion, abyśmy, będąc oszukani, nie przyjęli na własne potępienie jednego za drugiego. Znamiona, znaki i zapewnione znaki, dzięki którym nieskazitelna małżonka Chrystusa Jezusa jest odróżniona od tej okropnej nierządnicy, złośliwego Kirk, twierdzimy, że nie są ani starożytnością, przywłaszczonym tytułem, pochodzeniem liniowym, wyznaczonym miejscem, ani mnóstwem ludzi aprobujących błąd…Dlatego też znamiona prawdziwego Kościoła Bożego, w które wierzymy, wyznajemy i przysięgamy, są, po pierwsze, prawdziwym głoszeniem słowa Bożego; w którym Bóg objawił się nam, jak głoszą pisma Proroków i Apostołów. Po drugie, właściwym sprawowaniem sakramentów Chrystusa Jezusa, które muszą być dołączone do słowa i obietnicy Bożej, aby zapieczętować i potwierdzić to samo w naszych sercach. Po trzecie, kościelną dyscypliną prawnie sprawowaną, jak nakazuje słowo Boże, przez którą występek jest tłumiony, a cnota karmiona…”
[2] Konfesia Belgijska w 29 artykule nazywa rzymski katolicyzm sektą: „Wierzymy, że powinniśmy pilnie i rozważnie studiować Boże Słowo, aby rozeznać się odnośnie prawdziwego Kościoła, ponieważ wiele sekt na świecie rości sobie pretensje do nazywania się Kościołem„. Rzymska religia to prostytutka, ponieważ nie posiada żadnego znamiona prawdziwego Kościoła (tj. nie posiada Ewangelii, właściwego sprawowania sakramentów i dyscypliny) oraz jej głową nie jest Chrystus lecz Antychryst-papież.
[3] Jan Kalwin, Konfesja Francuska 28
[4] Konfesja Belgijska 34
[5] Konfesja Westminsterska 27.3
[6] Prawo kanoniczne KRK o chrzcie świętym, źródło
[7] Konfesja Belgijska 34

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email