Siedem dodatkowych argumentów za chrztem dzieci

utworzone przez | cze 29, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele

Sakrament a niemowlęta

1 Mojż. 17:7 I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie.

Ludzka presupozycja krzyczy przeciwko doktrynie chrztu niemowląt. Wewnętrzny sprzeciw oparty jest głęboko o przeświadczenie o suwerenności człowieka w zbawieniu. Chrzest ma być świadomy a wielu powie nawet, że chrzest wodny (lub o zgrozo, zanurzenie w wodzie) posiada konieczny wymóg, którym jest wiara osoby chrzczonej.

Jednak nie w każdym przypadku jest to prawda. Chrzest wodą nie odnosi się bowiem ani do wiary, ani do ludzkiej decyzji. Jest to sakrament wskazujący na suwerenne dzieło Boga Ducha Świętego w zbawieniu człowieka, które w całości jest oparte o Boże Przymierze: Pokropienie krwią Chrystusa (Ezech. 36:25-26; Hebr. 10:22; 11:28; 1 Kor. 5:7; Hebr. 12:24; 1 Piotra 1:2) zapewnia:

Przymierze Boga zawarte z Jego ludem w Chrystusie nie posiada żadnego warunku. Warunkiem Bożego Przymierza nie jest ani wiara ani dobre uczynki. Rada Przymierza jest suwerennym, wiecznym, bezwarunkowym dekretem Trójjedynego Boga, który ustanawia wcielonego Syna na Głowę Przymierza Łaski i wybiera w Nim wielkie zastępy spośród wszystkich narodów rodzaju ludzkiego jako swoje Ciało, aby byli zbawirni od grzechu i śmierci i doprowadzaeni przez Niego do wspólnoty Przymierza z Bogiem. [1]

Zgodnie z nauczaniem Słowa Bożego Abraham posiada duchowe potomstwo, które jest potomstwem obietnicy i Przymierza niezależnie od pochodzenia z ciała (Rzym. 9:7-8). Ponieważ Przymierze jest wieczne i trwa przez wszystkie pokolenia, zatem potomkowie Abrahama pochodza zarówno z żydowskiego nasienia jak i nasienia chrześcijańskiego.

Przymierze Boga dotyczy pokoleń, nie tylko jednostek. (utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia). Stąd znak Przymierza muszą mieć także niemowlęta: są w pokoleniowym Przymierzu razem ze swoimi rodzicami. Tę cześć i łaskę Bóg złożył na nasienie Abrahama. I zarówno jego żydowskie, jak i chrześcijańskie nasienie, a wraz z nimi ich niemowlęta, mają w tym udział.

  • Tak żydowskie nasienie Abrahama i jego dzieci miały być obrzezane
    .
  • Tak chrześcijańskie nasienie Abrahama i ich dzieci mają być ochrzczone.

Poniżej siedem dodatkowych, Biblijnych argumentów przemawiających za koniecznością chrztu niemowląt.

Jedność Przymierzy

1. Nowe Przymierze, w którym znajduje się chrześcijańskie nasienie Abrahama, jest zasadniczo takie samo jak to Przymierze, pod którym znajdowało się żydowskie nasienie Abrahama. Cechy wspólne obu Przymierzy są aż nadto wyraźne:

  1. Wspólny Arcykapłan (Psalm 110:4; Hebr. 6:6)
    .
  2. Ten sam duchowy, Boży lud (5 Mojż. 7:6; 1 Piotra 2:9; Rzym. 2:28-29)
    .
  3. Identyczna rzeczywistość włączenia do Przymierza definiowana przez

W obu Przymierzach określony został fizyczny rytuał wskazujący na duchową rzeczywistość Przymierza. Mowa odpowiednio o obrzezaniu napletka, (1 Mojż. 17:11) oraz o chrzcie wodą, który zastąpił obrzezanie (1 Piotra 3:21; Dzieje 22:16; Kol. 2:11-12.)

Dlatego jak w Kościele obrzezywano niemowlęta z żydowskiego nasienia Abrahama, tak i niemowlęta z jego chrześcijańskiego nasienia powinny być ochrzczone.
.

Przymierze pokoleniowe

2. Niemowlęta z chrześcijańskiego nasienia Abrahama są obecnie w Przymierzu ze swoimi rodzicami, podobnie jak niemowlęta z żydowskiego nasienia Abrahama były w Przymierzu ze swoimi rodzicami wtedy.

Jeśli więc żydowskie niemowlęta miały być inicjowane sakramentalnie, ponieważ były objęte Przymierzem, to w konsekwencji chrześcijańskie niemowlęta mają być inicjowane sakramentalnie, ponieważ są objęte Przymierzem, nawet jeśli tylko jedno z rodziców jest chrześcijaninem

1 Kor. 7:14 Mąż niewierzący bowiem jest uświęcony przez żonę, a żona niewierząca uświęcona jest przez męża. Inaczej wasze dzieci byłyby nieczyste, teraz zaś są święte.

Obietnica złożona Abrahamowi dotyczyła jednego Potomka, którym był Chrystus, co potwierdza tekst Gal. 3:16 (Nie mówi: I jego potomkom, jak o wielu, ale jak o jednym: I twemu potomkowi, którym jest Chrystus). List do Galacjan objawia, że Chrystus, któremu została złożona obietnica przymierza i z którym w ten sposób zostało ustanowione przymierze łaski, obejmuje wszystkich mężczyzn i kobiety, którzy „należą do Chrystua”:

Gal. 3:29 A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami.

I to jest argument Piotra za chrzczeniem dzieci zarówno wierzących Żydów, jak i chrześcijan. Nakazując chrzest wodą, który jest fizyzcznym znakiem i sakramentem duchowej rzeczywistości (niech się każdy z was ochrzci) Apostoł odniósł jego konieczność

  • zarówno do dorosłych (obietnica ta bowiem dotyczy was)
    .
  • oraz do potomstwa (waszych dzieci),

Przy czym należy rozumieć iż zarówno chrzest dorosłych jak i dzieci niekoniecznie dotyczył osób rzeczywiście odrodzonych, niektórzy okazują się bowiem apostatami jak np. Szymon czarnoksiężnik z Dziejów 8:13. Bóg posiada swój powołany w oparciu o Bożą obietnicę lud zarówno wśród dorosłych jak i dzieci.

Dzieje 2:38-39 38. Wtedy Piotr powiedział do nich: Pokutujcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego. 39. Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg.

Brak zakazu

3.  Tę sakramentalną inaugurację dzieci nasienia Abrahama Bóg ustanowił i nakazał w Starym Testamencie i nigdy jej nie zakazał w Nowym Testamencie: dlatego chociaż sakrament został zmieniony, to jednak inauguracja sakramentalna i widzialne dopuszczenie dzieci nasienia Abrahama do ciała Kościoła, ma być kontynuowana ponieważ jest to element wiecznego Przymierza.

1 Mojż. 17:9-15
.

9. Potem Bóg powiedział Abrahamowi: Ty zaś zachowuj moje przymierze, ty i twoje potomstwo po tobieprzez wszystkie pokolenia.

10. A takie jest moje przymierze, które będziecie zachowywać, między mną a wami i między twoim potomstwem po tobie: Każdy mężczyzna wśród was ma być obrzezany.

11. Obrzezacie więc ciało waszego napletka; to będzie znakiem przymierza między mną a wami.

12. Każdy syn wśród was w ósmym dniu życia będzie obrzezany, każdy mężczyzna przez wszystkie pokolenia, tak narodzony w domu, jak i nabyty za pieniądze od jakiegokolwiek cudzoziemca, który nie pochodzi z twego potomstwa.

13. Urodzony w twoim domu i nabyty za twoje pieniądze musi być obrzezany. A moje przymierze będzie na waszym ciele jako wieczne przymierze.

14. A nieobrzezany mężczyzna, któremu nie obrzezano ciała jego napletka, ta dusza będzie wykluczona ze swego ludu, bo złamała moje przymierze.

Choć administracja sakramentu uległa zmianie w Nowym Przymierzu (pokropienie wodą zamiast obcięcia napletka, również kobiety powinny być chrzczone wodą), ponieważ Przymierze jest wieczne nie zostało ono pozbawione sakramentu. Sakrament obrzezania został zniesiony i zastąpiony ustanowionym sakramentem chrztu, co potwierdza Belgijskie Wyznanie Wiary:

Wierzymy i wyznajemy, że Jezus Chrystus, który jest końcem Prawa (Rzym. 10:4), zniósł przez swoją przelaną krew wszelkie inne przelewanie krwi przez ludzi w celu przebłagania lub zadośćuczynienia za grzech oraz że zniósłszy obrzezanie, które również upuszczało krew, a ustanowił w jego miejsce sakrament chrztu (Kol. 2:11; 1 Piotr 3:21; 1 Kor. 10:2), przez który jesteśmy włączeni do Kościoła Bożego i oddzieleni od wszystkich innych ludzi i obcych religii, byśmy mogli w pełni należeć do Tego, kogo znak nosimy, a który to znak służy za świadectwo wiecznej łaskawości ku nam naszego Boga i Ojca. [2]

Następca

4. Chrzest zastąpił obrzezanie i został nakazany zamiast obrzezania, o czym wyraźnie świadczy Apostoł. Tutaj Apostoł odwodzi Kolosan od żydowskiego obrzezania; częściowo dlatego, że mają teraz lepsze obrzezanie, obrzezanie Chrystusa dokonane bez użycia rąk, duchowe zrzucenie grzechów ciała.

Typ (obrzezanie) został teraz wypełniony i dokonany w Chrystusie, a zatem miał zniknąć. Częściowo dlatego, że w Chrystusie otrzymali teraz nowy sakrament inicjacji, a mianowicie: chrzest, wyraźniej oznaczający to samo odsunięcie i umartwienie grzechu, co obrzezanie, a zatem zastępujący obrzezanie.

Kol. 2:10-12 10. I jesteście dopełnieni w nim, który jest głową wszelkiej zwierzchności i władzy; 11. W nim też zostaliście obrzezani obrzezaniem nie ręką uczynionym, lecz obrzezaniem Chrystusa, przez zrzucenie grzesznego ciała doczesnego; 12. Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych.

Dlatego tak jak dzieci z żydowskiego nasienia Abrahama miały być obrzezane, tak i dzieci z chrześcijańskiego nasienia Abrahama miały być ochrzczone.
.

Lepsza jakość Przymierza

5. Federalna łaska i przywileje chrześcijańskiego nasienia Abrahama w Nowym Testamencie są tak samo duże a nawet większe niż te, które posiadało żydowskie nasienie Abrahama w Starym Testamencie.

Hebr. 7:22 O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza.

W Starym Przymierzu dzieci były do niego włączone stając się częścią Bożego fizycznego Kościoła poprzez akt obrzezania. Dlatego jeśli niemowlęta jego żydowskiego nasienia były obrzezane, to o wiele bardziej dzieci chrześcijańskiego nasienia Abrahama powinny ochrzcić się teraz co jest tym bardziej oczywiste jeźli wziąć pod uwagę, że obecne Przymierze jest lepsze. Ani rodzice, ani ich dzieci nie stracili, ale zyskali, stając się chrześcijanami.
.

Zdolność niemowląt

6. Niemowlęta z chrześcijańskiego nasienia Abrahama są pod każdym względem zdolne do przyjęcia chrztu tak jak dzieci z żydowskiego nasienia Abrahama, mogły być zdolne do obrzezania.

  • Tak jak żadne z obrzezywanych dzieci nie miało świadomej wiary, skruchy ani rzeczywistego zrozumienia Chrystusa, Przymierza, sakramentu lub jakiejkolwiek boskiej tajemnicy tak i chrześcijańskie.
    .
  • Tak jak dzieci żydowskie były jedynie bierne w administracji sakramentu tak i chrześcijańskie.
    .
  • I tak jak jeden rodzaj odczuwał tylko ostrość noża, tak drugi rodzaj odczuwa tylko chłód wody.

Zarówno obrzezanie jak i chrzest wodą, oba sakramenty odnoszą się do Bożej obietnicy i Bożego nakazu dotyczącego narodów, które składają się tak z dorosłych jak i z dzieci.

Mat. 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;
.
Dzieje 2:39 Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg.

Nauczanie o domniemaniu odrodzenia niemowląt oraz umocowanie obowiązku chrztu niemowląt w nakazie i obietnicy Bożej podsumowane zostało przez Synod w Utrechcie, który oświadczył:

1) Że zgodnie z wyznaniem naszych kościołów potomstwo przymierza, na mocy obietnicy Bożej, musi być uważane za odrodzone i uświęcone w Chrystusie, dopóki nie dorośnie i nie zamanifestuje czegoś przeciwnego w swoim sposobie życia lub doktrynie;
.
2) Że jednak mniej poprawne jest twierdzenie, że chrzest jest udzielany dzieciom wierzących na podstawie ich domniemanego odrodzenia, ponieważ podstawa chrztu znajduje się w przykazaniu i obietnicy Bożej. [3]

Zakaz obiekcji

7. Nie można sprzeciwiać się chrzczeniu niemowląt z chrześcijańskiego nasienia Abrahama, ponieważ te same obiekcje będą przemawiać i mogą być przywoływane przeciwko obrzezaniu niemowląt z żydowskiego nasienia Abrahama. Chrystus osobiście przeciwstawił się idei powstrzymywania małych niemowląt przed uznaniem ich za obywateli Królestwa Bożego, a zatem za kwalifikujących się do otrzymania sakramentu chrztu

Łuk. 18:15-16 15. Przynoszono też do niego niemowlęta (βρέφη brephe – dziecko w łonie matki lub świeżo urodzone), aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich. 16. Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich (czyli do niemowląt) bowiem należy królestwo Boże.

Odrzucenie chrztu niemowląt to odrzucenie obrzezania niemowląt. Sprzeciwianie się obowiązkowi chrztu niemowląt osób wierzących to walka z samym Chrystusem.
.

Podsumowanie

Ponieważ zbawienie odbywa się wyłącznie w wiecznym Przymierzu Boga zawartym z Chrystusem i Jego wybranym ludem, Reformowana forma udzielania chrztu odnosi się do źródła i podstawy Przymierza w federalnym zwierzchnictwie Jezusa Chrystusa, kiedy opisuje Przymierze łaski jako wieczne:

„Chrzest jest pieczęcią i niewątpliwym świadectwem, że mamy wieczne Przymierze łaski z Bogiem [4]

To wieczne Przymierze należy rozumieć jako obejmujące także niemowlęta. Nie jest to temat błahy ani lekki, tak, jakby Bóg pozostawiał dowolność w kwestii chrztu. Zaniechanie chrztu niemowląt może nieść za sobą poważne konsekwencje. Mojżesz, umiłowany przez Boga sługa, znalazł się w obliczu Bożego gniewu, ponieważ zaniechał zastosowania sakramentu obrzezania na swoim synu. Czyn ten o mało nie przypłacił życiem ponieważ naraził się Bogu.

2 Mojż. 424-25 24. A w czasie drogi, w gospodzie, PAN zastąpił drogę Mojżeszowi i chciał go zabić. 25. Wtedy Sefora wzięła ostry kamień, odcięła napletek swego syna i rzuciła do jego stóp, i powiedziała: Naprawdę jesteś dla mnie oblubieńcem krwi. 26. I PAN odstąpił od niego. Wtedy nazwała go oblubieńcem krwi z powodu obrzezania. 

Mimo tak jasnego nauczania Pisma Świętego wielu chrześcijan lekceważy doktrynę chrztu niemowląt. Powodu takiego postępowania należy doszukiwać się w szkodliwej działalności wrogiej teologii Reformowanej herezji anabaptyzmu, która dodatkowo przeniesiona na kanwę Reformowanego Baptyzmu wpłynęła na ogólne postrzeganie zagadnienia.

Wszystkim niezdecydowanym i wahającym się rodzicom zalecamy szczerą modlitwę do Boga o oświecenie, połączoną z poważnym studium teologicznym, co, jak mamy nadzieję, uzmysłowi każdemu Bożemu człowiekowi, że jego malutkie dziecko nie jest żmiją w pieluchach, lecz należy do wiecznego, pokoleniowego Przymierza zbawienia.

Na koniec poszukującym prawdy Biblijnej  Reformowanym Braciom Baptystom oraz tym, którzy nie są jeszcze chrześcijanami dedykujemy ustep z Belgijskiego Wyznania Wiary wraz z Biblijnymi referancjami:

Podobnie, chrzest ten nie przynosi korzyści jedynie w chwili, gdy woda jest na nas wylana, a my go otrzymujemy, lecz przez całe nasze życie (Dzieje. 2:38; 8:16).
.
Dlatego potępiamy błąd anabaptystów, którzy nie zadawalają się jednym chrztem, który otrzymali, a ponadto potępiają chrzest niemowląt ludzi wierzących, które według nas powinny być chrzczone i zapieczętowane znakiem przymierza (Mat. 19:14; 1 Kor. 7:14), podobnie jak dzieci w Izraelu były uprzednio obrzezane (1 Mojż. 17:11-12) na podstawie tych samych obietnic, jakie zostały dane naszym dzieciom.
.
I faktycznie Chrystus nie przelał swojej krwi w mniejszym stopniu ku obmyciu dzieci ludzi wierzących niż dorosłych (Kol. 2:11-12) i dlatego powinny one otrzymać znak i sakrament tego, co Chrystus dla nich uczynił – tak jak Pan nakazał w swoim Prawie, że powinny uczestniczyć w sakramencie cierpienia i śmierci Chrystusa wkrótce po narodzeniu, gdyż ofiarowano za nie baranka, co było sakramentem Jezusa Chrystusa (Jan 1:29; 3 Mojż. 12:6). Dla tej przyczyny św. Paweł nazywa chrzest obrzezaniem Chrystusowym (Kol. 2:11).

W artykule wykorzystano materiały Francisa Robertsa zawarte w The Mystery and Marrow of The Bible

Przypisy

[1] David Engelsma, Ewangeliczna prawda o usprawiedliwieniu, s. 260
[2] Belgijskie Wyznanie Wiary, 34 Chrzest święty
[3] Konkluzje Synodu w Utrechcie w 1905 roku
[4] Forma udzielania chrztu, tamże, 258; dodano podkreślenie
[5] Belgijskie Wyznanie Wiary, 34 Chrzest święty

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email