Zasługa aktywnego posłuszeństwa Chrystusa, część 2 – obalenie zasługi Adama

utworzone przez | gru 5, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

“Dojrzewanie” Federalnej wizji

2 Kor. 11:3 Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie.

Uderzające i znaczące w teologii federalnej wizji jest zastąpienie zasługi Chrystusa „dojrzewaniem”. Jest to, po pierwsze, wyjaśnienie samego Jezusa, który w swoim zmartwychwstaniu przeszedł z niskiego stanu, w którym się urodził, do wywyższonego stanu niebiańskiej chwały. Według Jamesa B. Jordana Jezus nie zasłużył na ten stan chwały.

Raczej „dojrzał do tego stopnia, że nadawał się do tego [chwały]” [13].

Jordan stosuje swoją nową teologię „dojrzewania” do naszego zbawienia:

„To, co otrzymujemy, to nie zasługi Jezusa, ale Jego dojrzałość”.[14]

Rich Lusk przedstawia federalną heterodoksyjną wizję dojrzewania do prawości. Odrzuciwszy ortodoksję wiary Reformowanej, głoszącą, że Chrystus zasłużył na życie wieczne dla siebie i swego ludu, u Luska Jezus dojrzewa do życia wiecznego, a jego lud dojrzewa razem z nim, chociaż jego lud musi się wysilać, aby mieć udział w tej dojrzałości.

„Jezus staje się pierwszym dojrzałym człowiekiem… Wcielony Syn dojrzał do pełnego podobieństwa do Ojca… Z powodu Jego dojrzewania Kościół jest teraz wezwany, aby również dorósł do dojrzałości” [15].

Należy pamiętać, że ze strony federalnej wizji jest to redefinicja a raczej zniweczenie zasługi Chrystusa, która polega na tym, że Jezus zasłużył na życie wieczne dla siebie i swego ludu oraz przypisuje wierzącym sprawiedliwość przez wiarę w Niego: Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa, dla wszystkich i na wszystkich wierzących. (Rzym. 3:22).

Chociaż słowo i pojęcie dojrzewania są ulubionymi zamiennikami prawdy o zasługach, dla wielu ludzi federalnej wizji, inni wolą zastąpić zasługi dziedziczeniem. Dotyczy to Ralpha Boersemy. Broniąc teologii Shepherda, Boersema odrzuca myśl, że Chrystus zasłużył na królestwo niebieskie dla swojego ludu. Przeciwnie, Chrystus

„raczej odziedziczył dla nas królestwo, niż je nabył”[16]

Zasługa a Adam

1 Mojż. 2:16-17 16. I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu; 17. Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz.

Należy zwrócić uwagę na jeszcze jeden, poważny błąd teologii federalnej wizji, który przyczynia się do odrzucenia zasług Jezusa Chrystusa, które następnie przypisuje się wierzącemu. Zwolennicy federalnej wizji argumentują, że ponieważ posłuszeństwo Adama w raju nie było i nie mogło być zasługujące, posłuszeństwo Chrystusa również nie było zasługujące.

Przedstawiciele federalnej wizji nie zgadzają się z popularnym, jeśli nie dominującym, poglądem wśród teologów Reformowanych, że Adam mógł zasłużyć na wyższe, wieczne życie „w okresie próbnym”, gdyby nie sprzeciwił się zakazowi zjedzenia owocu z drzewa poznania dobra i zła. Mocnym argumentem zwolenników federalnej wizji jest to, że

  • skoro posłuszeństwo Adama nie byłoby zasługującym
    ,
  • tak samo posłuszeństwo Jezusa Chrystusa nie było zasługującym.

W Ogrodzie Eden, zanim grzech wszedł na świat… Bóg nie zaoferował życia wiecznego uzależnionego od zasług, osiągnięć czy dobrych uczynków człowieka. W rzeczywistości narracja z Księgi Rodzaju 1–2 nie stwierdza niczego, wyraźnie ani pośrednio, na temat zasługiwania lub osiągnięcia przez człowieka życia wiecznego, podobnie jak żaden inny tekst biblijny.[17]

Ze swojego postulatu, że Adam nie mógł zasłużyć, zwolennicy federalnej wizji doszli do wniosku, że Chrystus również nie mógł zasłużyć na życie wieczne.

Tutaj kontrowersja wiary Reformowanej dotycząca zasługującego charakteru zbawczego dzieła Chrystusa staje się niejasna. Z jednej strony niektórzy broniący zasługującego charakteru posłuszeństwa Chrystusa opierali to przekonanie na poglądzie, że Adam mógł zasłużyć na wyższe, wieczne życie dla siebie i rodzaju ludzkiego, przestrzegając zakazu spożywania zakazanego owocu. Jest tak, że prezbiterianin Meredith Kline stwierdza, że

„skoro pierwszy Adam nie mógł nic zarobić, to i drugi nie mógł”[18]

Z drugiej strony zwolennicy federalnej wizji argumentują, że skoro Adam nie mógł zasłużyć, dzieło drugiego Adama również nie było zasługującym.

„Jeśli od pierwszego Adama nie wymagano zdobywania zasługi uczynkami, to czynne posłuszeństwo ostatniego Adama również nie musi być uważane za zasługę” [19]

Refutacja herezji

1 Kor. 15:45-47 45. Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. 46. Jednak pierwsze nie jest to, co duchowe, ale to, co cielesne, potem duchowe. 47. Pierwszy człowiek z ziemi – ziemski, drugi człowiek – sam Pan z nieba.

Wydaje się, że te dwa stanowiska doktrynalne stawiają ortodoksję Reformowaną między młotem a kowadłem. Albo musimy przyznać, że Adam mógł zasłużyć na życie wieczne, albo musimy zaprzeczyć zasługującej naturze dzieła Chrystusa. Te dwa stanowiska to jednak tylko pozorne alternatywy. Reformowana ortodoksja odpowiada lub powinna reagować na to albo/albo „plagą na oba wasze domy”.
.

Błąd o zasłudze Adama

Po pierwsze, pierwszy Adam – zwykły ziemski Adam – nie mógł zasługiwać u Boga. Zwykły człowiek nigdy nie będzie zasługiwał u Boga. Nigdy nie może zrobić nic ponad swój obowiązek. Powstrzymując się od owocu drzewa poznania dobra i zła, Adam miałby jedynie utwierdzenie się w stanie, w jakim został stworzony, czyli w radosnym, ziemskim życiu w raju. A rodzaj ludzki cieszyłby się ziemskim życiem z ojcem Adamem.

Łuk. 17:10Także i wy, gdy zrobicie wszystko, co wam nakazano, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy. Zrobiliśmy to, co powinniśmy byli zrobić.

Teologia Reformowana i Prezbiteriańska poważnie się myliła w tym, co jest powszechnie uważane za tradycyjną doktrynę o „przymierzu uczynków” z Adamem. Herman Hoeksema i Protestanckie Kościoły Reformowane od wielu lat zwracają uwagę kościołów Reformowanych na ten błąd [20]. Obecnie błąd ten przyczynia się do szerzenia ciężkiej herezji: zaprzeczania zasługującego charakteru dzieła Chrystusa i usprawiedliwienia przez samą wiarę. Skutecznie obalając doktrynę, że Adam mógł zasłużyć na życie wieczne – rzekomą podstawę doktryny, że Chrystus zasłużył na życie wieczne – zwolennicy wizji federalnej dochodzą do triumfalnego wniosku, że w ten sposób obalili także doktrynę, że Chrystus zasłużył na życie wieczne.
.

Rzeczywistość zasługi Chrystusa

Po drugie plaga polega na stwierdzeniu, że choć rzeczywiście Adam nie mógł zasłużyć na życie wieczne, na które Chrystus zasłużył dla siebie i swojego wybranego Kościoła, Jezus Chrystus mógł na to zasłużyć i to zrobił. Ten, który jest „Panem z nieba”, jak go opisuje 1 Koryntian 15:47, w odróżnieniu od „pierwszego człowieka na ziemi, ziemskiego”, miał wyjątkowe kwalifikacje, aby zasłużyć na najwyższe, wieczne życie.

Zarzut zwolenników federalnej wizji przeciwko zasługom Chrystusa na podstawie braku zasług Adama jest zatem pusty. Tym, co dodatkowo osłabia i tak już bezsilny argument federalnej wizji, jest to, że pomimo jej twierdzenia, że Adam nie mógł zasłużyć na życie wieczne, federalna wizja potwierdza, że w przeciwnym razie Adam mógłby uzyskać dla siebie i całego rodzaju ludzkiego wysokie, chwalebne, wieczne życie jakie Jezus Chrystus zasłużył dla Kościoła.
.

Przebiegły podstęp federalnej wizji

Według federalnej wizji, przestrzegając przykazania, aby nie jeść z drzewa poznania, Adam „dojrzałby” do życia wiecznego lub „odziedziczyłby” życie wieczne. Rich Lusk przemawia w imieniu ludzi federalnej wizji:

Jego [Adama] chwalebna pozycja wyjściowa była darmowym błogosławieństwem; dojrzałe, eschatologiczne życie, które mu zostało w sposób dorozumiany obiecane pod warunkiem doskonałego, wiernego posłuszeństwa, również byłoby darem. Był uprzywilejowanym synem oczekującym na spadek, a nie pracownikiem poszukującym zarobionej pensji [21]

Ignorując fakt, że uzyskanie życia wiecznego poprzez spełnienie „warunku” jest w rzeczywistości zarabianiem, federalna wizja nie sprzeciwia się uzyskaniu przez Adama dla siebie i rodzaju ludzkiego życia wiecznego, które Chrystus zdobył dla kościoła. Jedyną obawą federalnej wizji jest sposób, w jaki Adam mógł to zrobić: raczej spełnienie warunku niż zasłużenie (jakby to rozróżnienie sprowadzało się do różnicy).

Poważnym błędem Luska i federalnej wizji jest ich niezrozumienie, że Adam nie mógł uzyskać wiecznego życia w niebie w żaden sposób.

  • Tylko Jezus Chrystus mógł wynieść ludzkość wyżej niż życie w ziemskim raju z Księgi Rodzaju 1 i 2.
    .
  • Tylko Jezus Chrystus mógł zapewnić ludziom najchwalebniejsze, wieczne życie.
    .
  • Tylko Jezus Chrystus jest Bogiem Synem w ludzkim ciele.
    .
  • Tylko Jezus Chrystus mógł zapewnić ludziom to najwyższe i najwspanialsze życie dzięki swemu wyjątkowemu posłuszeństwu.
    ,

Wezwanie do zmiany doktryny

Raz na zawsze teologia Reformowana musi porzucić swą błędną doktrynę mówiącą, że Adam prawdopodobnie mógł uzyskać dla wszystkich ludzi to, co Jezus Chrystus uzyskał, poprzez zasługi, dla rodzaju ludzkiego, wybranego ze wszystkich narodów. Jeśli współczesna herezja federalnej wizji nie powoduje niczego więcej, jak tylko powoduje krytyczne ponowne rozpatrzenie tradycyjnej teorii przymierza uczynków z Adamem, dzięki któremu Adam mógł zasłużyć na życie wieczne, to dobry cel Boga z federalną wizją zostanie zrealizowany.

Teolodzy Reformowani mogą być zmotywowani do przeprowadzenia tego krytycznego, ponownego zbadania tradycyjnej teorii przymierza uczynków na podstawie jasnego, mocnego świadectwa z Kolosan 1:13–19.

13. Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna;

14. W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów.

15. On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.

16. Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.

17. On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu.

18. On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy;

19. Ponieważ upodobał sobie Ojciec, aby w nim zamieszkała cała pełnia;

Bóg nigdy nie zamierzył, aby Adam wprowadził ludzkość do wyższego, wiecznego życia. Bóg przed wiekami postanowił, że wśród wybranych spośród wszystkich narodów rodzaj ludzki zostanie wywyższony do najwyższego życia i chwały w Jezusie Chrystusie i przez Jezusa Chrystusa. To musi i może nastąpić jedynie „przez krew Jego krzyża”, a zatem na drodze upadku Adama. Nie dla Adama, nawet teoretycznie, wszystko zostało stworzone na początku. Nie od Adama, nawet teoretycznie, zależało zmartwychwstanie stworzenia do chwalebnego nowego stworzenia i uwielbienie rodzaju ludzkiego.

Ale całe to uwielbienie zależało od „umiłowanego Syna” Bożego, który jest „obrazem Boga niewidzialnego”. Podstawą całego tego zamierzenia Bożego jest „odkupienie przez jego krew”, zasługa przypisana wybranym przez wiarę i wyłącznie przez wiarę.

To jest sedno wiary Reformowanej, chrześcijaństwa Protestanckiego i Ewangelii łaski zawartej w Piśmie Świętym. Z tego powodu sprzeciwiamy się nowej perspektywie Pawła i federalnej wizji.

Na podstawie David Engelsma, Ewangeliczna prawda o usprawiedliwieniu

Przypisy

[13] Jordan, „Zasługa kontra dojrzałość”, w: Wilkins i Garner, The Federal Vision, 193–194.
[14] Tamże, s. 195
[15] Lusk, „A Response to ‘The Biblical Plan of Salvation’”, w: Beisner, The Auburn Avenue Theology, 139.
[16] Boersema, Not of Works, 140.
[17] Sandlin, „The Gospel of Law and the Law of Gospel”, w: Sandlin, A Faith That Is Never Alone, s. 223. Zob. także Lusk, „A Response to ‘The Biblical Plan of Salvation”, w: Beisner, The Auburn Avenue Theology , 121–26.
[18] Meredith Kline, cytowany w Lusk, „A Response to ‘The Biblical Plan of Salvation’”, w: Beisner, The Auburn Avenue Theology, s. 137.
[19] Lusk, „From Birmingham, with Love”, w: Sandlin, Wiara, która nigdy nie jest sama, s. 142.
[20] Hoeksema, „Przymierze z Adamem”, w: Reformed Dogmatics, 214–26. Nowszą krytykę doktryny o przymierzu z Adamem jako umowy warunkowej, dzięki której Adam mógłby zasłużyć na życie wieczne, można znaleźć w moim „Przymierzu stworzenia z Adamem”.
[21] Lusk, “From Birmingham, with Love,” w Sandlin, , 142.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email