Łuk. 11:27-28 27 A gdy on to mówił, pewna kobieta spośród zgromadzonych powiedziała do niego donośnym głosem: Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś! 28 On zaś odpowiedział: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.

Wspólnota światła i ciemności

Są ludzie, którzy w sposób doskonały mieszają prawdę z fałszem. Podają na srebrnej a nawet złotej tacy kłamliwą naukę w łatwy sposób przenikającą do świadomiści czytelnika, który przyswaja ją bezkrytycznie, ponieważ ubrana jest ona w garnitur czystej i nieskalanej prawdy. Nie inaczej ma się rzecz z nauką zwaną kultem maryjnym.

Pan Bartosik, który przyjął tytuł pastora kościoła Pana Jezusa, uznaje istnienie kultu maryjnego, jaki w pokrętny sposób wyprowadza na podstawie Pisma Świętego.

„Protestanci mylą się, sądząc, że próżno szukać przykładów kultu maryjnego w Biblii. Przykład jest.”, źródło

Na te słowa każdemu trzeźwo myślącemu chrześcijaninowi nie tylko powinna zapalić się czerwona lampka z ostrzeżeniem „uwaga herezja”, ale i w ręce wpaść miecz Ducha Świętego w celu pocięcia na kawałki tego bluźnierstwa. Oto dlaczego


Adoracja i kult maryjny

Pan Bartosik w odniesieniu do Marii używa dwóch istotnych słów. Adoracja (o czym nieco niżej) oraz kult. Oczywiście w sensie pozytywnym.
.

Adoracja

– według słownika języka polskiego

  • okazywanie komuś uwielbienia, zachwytu, podziwu; przejawy czci
    .
  • w religiach: ceremonialne oddawania czci Bogu lub przedmiotom kultu
    .
Maryjna doksologia?

Najbliższym słowem greki Nowego Testamentu, najbardziej zbliżonym do terminu „adoracja” będzie δόξα doksauwielbienie, chwała, niewysłowiona manifestacja Boża; słowo występuje w Nowym Testamencie 167 razy.

Fragmenty zawierające greckie δόξα doksa wraz z odniesieniem
Mat. 4:8 Splendor królestw 2 Kor. 4:17 Ucisk przyszłą chwałą
Mat. 6:13 Cała chwała należna Bogu 2 Kor. 6:8 Służba Bogu chwałą
Mat. 6:29 Splendor ubioru króla Salomona 2 Kor. 8:19 Służba Bogu chwałą
Mat. 16:27 Chwała Ojca i Syna 2 Kor. 8:23 Służba Bogu chwałą
Mat. 19:28 Chwała Jezusa jako króla Gal. 1:5 Wieczna chwała Synowi
Mat. 24:30 Chwała Jezusa w mocy Efez. 1:6 Chwała Boża przez Syna
Mat. 25:31 Chwała Jezusa w panowaniu Efez. 1:12 Uwielbienie chwały Bożej celem
Marek 8:38 Chwała Ojca i Syna Efez. 1:14 Zbawienie chwałą Bożą
Marek 10:37 Królewska chwała Syna Efez. 1:17 Bóg Ojcem chwały
Marek 13:26 Chwała i potęga Syna Efez. 1:18 Chwała Boża w dziedzictwie
Łuk.2:9 Emanacja chwały Pana Efez. 3:13 Utrapienia chwałą wierzących
Łuk.2:14 Chwała należna Bogu Efez. 3:16 Chwała Boża przez utwierdzenie
Łuk.2:32 Zbawienie chwałą Bożą Efez. 3:21 Chwała Ojca, Syna i Ducha
Łuk.4:6 Diabeł i jego splendor Filip. 1:11 Chwała Boga w owocach
Łuk.9:26 Chwała Syna Filip. 2:11 Syn Panem ku chwale Ojca
Łuk.9:31 Chwała Boża na Jego świętych Filip. 3:19 Źle pojęta chwała
Łuk.9:32 Chwała Boża zamanifestowana Filip. 3:21 Chwalebne ciało wierzących
Łuk.12:27 Splendor Salomona Filip. 4:19 Bogactwo chwały Boga
Łuk.14:10 Cześć wywyższenia pozycji Filip. 4:20 Chwała Ojcu
Łuk.17:18 Chwała Bogu za uzdrowienie Kol. 1:11 Potęga chwały Boga
Łuk.19:38 Chwała na wysokościach Kol. 1:27 Chrystus chwałą Ojca
Łuk.21:27 Chwała przyjścia Syna Kol. 3:4 Chwała przyszłego życia
Łuk.24:26 Powrót Syna do chwały 1 Tes. 2:6 Źle pojęta chwała
Jan 1:14 Boża chwała Syna 1 Tes. 2:12 Powołanie ku chwale Boga
Jan 2:11 Pierwsze objawienie chwały Syna 1 Tes. 2:20 Wierzący chwałą ewangelistów
Jan 5:41 Jezus a chwała od ludzi 2 Tes. 1:9 Oddalenie od chwały karą
Jan 5:44 Źle pojęta chwała 2 Tes. 2:14 Zbliżenie do chwały nagrodą
Jan 7:18 Źle pojęta chwała 1 Tim. 1:11 Ewangelia chwałą Bożą
Jan 8:50 Jezus a chwała Boża 1 Tim. 1:17 Chwała Jedynemu Bogu
Jan 8:54 Ojciec wielbi Syna 1 Tim. 3:16 Bóg Syn wraca do chwały
Jan 9:24 Wezwanie do oddania chwały 2 Tim. 2:10 Chwała zbawionych
Jan 11:4 Choroba ku chwale Boga 2 Tim. 4:18 Wieczna chwała Synowi
Jan 11:40 Wiara a chwała Boża Tyt. 2:13 Chwała Boga i Zbawiciela
Jan 12:41 Chwała Jezusa w ST Hebr. 1:3 Wieczna chwała Syna
Jan 12:43 Chwała ludzka a Boża Hebr. 2:7 Ukoronowanie Syna chwałą
Jan 17:5 Powrót Jezusa do Bożej chwały Hebr. 2:9 Chwała Syna za cierpienia
Jan 17:22 Chwała wierzących Hebr. 2:10 Zbawienie do chwały Bożej
Jan 17:24 Wieczna chwała Jezusa Hebr. 3:3 Boska chwała Syna
Dzieje 7:2 Bóg chwały Hebr. 9:5 Cherubiny Bożej chwały
Dzieje 7:55 Jedność chwały Ojca i Syna Hebr. 13:21 Wieczna Chwała Syna
Dzieje 12:23 Kara za brak oddania chwały Jakub 2:1 Syn Panem chwały
Dzieje 22:11 Fizyczna manifestacja chwały 1 Piotra 1:7 Chwała Bogu za cierpienia
Rzym. 1:23 Chwała niewidzialnego Boga 1 Piotra 1:11 Chwała Syna w ST
Rzym. 2:7 Chwała uświęcenia 1 Piotra 1:21 Ojciec oddaje chwałę Synowi
Rzym. 2:10 Chwała uświęcenia 1 Piotra 1:24 Znikomość ludzkiej chwały
Rzym. 3:7 Chwała Boża w prawdzie 1 Piotra 4:11 Wieczna chwała Synowi
Rzym. 3:23 Stworzenie bez chwały Bożej 1 Piotra 4:13 Cierpienia ku chwale
Rzym. 4:20 Chwała Bogu przez wiarę 1 Piotra 4:14 Chwała Ducha
Rzym. 5:2 Chwała Boża przez nadzieję 1 Piotra 5:1 Przyszła chwała Syna
Rzym. 6:4 Chwała Ojca przez wskrzeszenie 1 Piotra 5:4 Chwała uwielbionego kościoła
Rzym. 8:18 Przyszła chwała wierzących 1 Piotra 5:10 Powołanie do wiecznej chwały
Rzym. 8:21 Chwała Boża przez wolność 2 Piotra 1:3 Chwała przez uświęcenie
Rzym. 9:4 Chwała Starego Przymierza 2 Piotra 1:17 Boska chwała Syna u Ojca
Rzym. 9:23 Chwała Boża w miłosierdziu 2 Piotra 2:10 Bluźnierstwo demonom
Rzym. 11:36 Wszelka chwała Synowi 2 Piotra 3:18 Wieczna chwała Synowi
Rzym. 15:7 Bóg udziela chwały wierzącym Judy 1:8 Bluźnierstwo demonom
Rzym. 16:27 Chwała Ojcu przez Syna Judy 1:24 Chwała Boga Syna
1 Kor. 2:7 Mądrość chwałą wierzących Judy 1:25 Chwała Boga Syna
1 Kor. 2:8 Syn Panem chwały Obj. 1:6 Wieczna chwała Syna
1 Kor. 10:31 Wszystko ku chwale Boga Obj. 4:9 Boska chwała Ojcu na tronie
1 Kor. 11:7 Mężczyna obrazem chwały Boga Obj. 4:11 Boska chwała Ojcu na tronie
1 Kor. 11:15 Chwała kobiety Obj. 5:12 Boska chwała Synowi w niebie
1 Kor. 15:40 Blask ciał niebieskich Obj. 5:13 Boska chwała Synowi na tronie
1 Kor. 15:41 Blask ciał niebieskich Obj. 7:12 Chwała Bogu w niebie
1 Kor. 15:43 Chwała wskrzeszenia Obj. 11:13 Chwała Bogu w przerażeniu
2 Kor. 1:20 Chwała Boga w obietnicach Obj. 14:7 Chwała Bogu w sądzie
2 Kor. 3:7 Przemijający blask twarzy Obj. 15:8 Chwała Boga w świątyni
2 Kor. 3:8 Chwała Ducha Świętego Obj. 16:9 Opór w oddaniu chwały Bogu
2 Kor. 3:9 Chwała sprawiedliwości Obj. 18:1 Majestat anioła
2 Kor. 3:10 Relatywizm chwały Obj. 19:1 Chwała Bogu od stworzenia
2 Kor. 3:11 Wyższość trwałej chwały Obj. 19:7 Weselna chwała Syna
2 Kor. 3:18 Chwała Pana w uświęceniu Obj. 21:11 Chwała Boga w Jeruzalem
2 Kor. 4:4 Chwała ewangelii Obj. 21:23 Fizyczna manifestacja chwały
2 Kor. 4:6 Poznanie chwały Bożej darem Obj. 21:24 Chwała narodów w niebie
2 Kor. 4:15 Chwała Boża przez dziękczynienie Obj. 21:26 Chwała narodów w niebie

Niestety wszyscy autorzy ksiąg Nowego Testamentu, ewangeliści, Apostołowie i ich najbliżsi współpracownicy pomimo że z Ducha natchnieni, przeoczyli naukę pana Bartosika i zapomnieli oddać chwałę Maryi w rozumieniu słowa δόξα doksa. Wnioskujemy zatem, że kult maryjny był im całkowicie obcy. Oni nie uprawiali maryjnej doksologii. W żadnym przypadku nie ma mowy o adoracji biblijnej Marii. Nikt, absolutnie nikt nie adorował tej kobiety, nie przejawiał zachwytu, podziwu, nie oddawał jej czci. Tym bardziej religijnej.

Drugim słowem jakie mogłoby wchodzić w rachubę to τιμή time cena, honor, szacunek, wartość; słowo wystepujące 41 razy w Nowym Testamencie

Fragmenty zawierające greckie Τιμή time wraz z odniesieniem
Mat. 27:6 Zapłata dla Judasza za krew 1 Tim. 1:17 Cześć Jedynemu Bogu
Mat. 27:9 Cena zdrady Syna Bożego 1 Tim. 5:17 Wynagrodzenie starszych zboru
Jan 4:44 Brak czci proroka w ojczyźnie 1 Tim. 6:1 Szacunek dla pracodawców
Dzieje 4:34 Pieniądze ze sprzedaży 1 Tim. 6:16 Wieczna cześć Bogu
Dzieje 5:2 Pieniądze z defraudacji 2 Tim. 2:10 Zaszczytne naczynie
Dzieje 5:3 Pieniądze z defraudacji 2 Tim. 2:21 Zaszczytne naczynie
Dzieje 7:16 Pieniądze za grób Hebr. 2:7 Syn ukoronowany czcią
Dzieje 19:19 Wartość ksiąg magicznych Hebr. 2:9 Syn za cierpienia dostaje cześć
Dzieje 28:10 Szacunek wyrażony materialnie Hebr. 3:3 Zapłata budowniczego domu
Rzym. 2:7 Zapłata za sprawiedliwość Hebr. 5:4 Funkcja jako godność
Rzym. 2:10 Zapłata za dobro 1 Piotra 1:7 Syn odbiera cześć od wierzących
Rzym. 9:21 Przeznaczenie do czci 1 Piotra 2:7 Wartość Syna dla wierzących
Rzym. 12:10 Wspomaganie w potrzebach 2 Piotra 1:17 Ojciec oddaje cześć Synowi
Rzym. 13:7 Gratyfikacje wynikające z funkcji Obj. 4:9 Boska cześć
1 Kor. 6:20 Cena wykupienia Obj. 4:11 Boska cześć Stowrzyciela
1 Kor. 7:23 Cena wykupienia Obj. 5:12 Boska cześć Syna
1 Kor. 12:23 Wspomaganie w potrzebie Obj. 5:13 Boska cześć Ojcu i Synowi
1 Kor. 12:24 Wspomaganie w potrzebie Obj. 7:12 Cześć Bogu
Kol. 2:23 Zerowa wartość rytuałów Obj. 21:26 Cześć narodów w niebie
1 Tes. 4:4 Poszanowanie wstrzemięźliwości

Pismo ani nie nakazuje finansowej gratyfikacji Marii za jej trud macierzyństwa, ani nie wymaga aby wspomagać ją w potrzebie, nie wskazuje na żadną wartość, jakiej wierzący powinni poszukiwać w Marii. Nie wskazuje na potrzebę oddawania jej czci w sensie uznania dorobku jej życia. Nie koronuje jej czcią w jakiś szczególny sposób.

Zatem albo Pismo Święte jest niekompletne, ponieważ pan Bartosik naucza o potrzebie oddawania czci Marii, albo też nauka pana Bartosika jest pozabiblijna.
.


Kult Maryjny

.

Czym jest kult?

Ponownie sięgnijmy do słownika i zdefiniujmy znaczenie polskiego słowa „kult

Kult religijny – wszelkie zachowania i praktyki religijne czynione wobec istoty bądź przedmiotu kultu. Integralny składnik religii, który w szerokim tego pojęcia znaczeniu oznacza czynności, dokonywane z pobudek religijnych, zaś w wąskim znaczeniu oznacza ustalone rytuały, odprawiane ku czci wobec sacrum. Do charakterystycznych dla kultu religijnego czynności należą ofiara, modlitwa (wyrażana także poprzez procesje i pielgrzymki) i ablucje.

Kult jednostki – kult przywódcy w imperialnym, autorytarnym lub totalitarnym systemie władzy. Przywódca otaczany takim kultem jest przedstawiany przez państwową propagandę jako osoba nieprzeciętnie utalentowana, nieomylna, której cały naród jest winien wdzięczność. Jego wizerunek jest powielany w niezliczonych pomnikach, obrazach itd., a przypisywane mu myśli i wypowiedzi są nieustannie cytowane w książkach i innych mediach. Jakakolwiek próba kwestionowania geniuszu osoby otaczanej kultem bądź dewastowania jej wizerunków w totalitarnym państwie jest karana surowymi represjami.

Czasami kult przybiera formę parareligijną z „rytuałami” na część przywódcy, „modlitwami” do niego i „medytowaniem” jego wypowiedzi. Ciało przywódcy może zostać zabalsamowane i wystawione na widok publiczny w mauzoleum, np. Mauzoleum Lenina.

Pytanie zasadnicze: Jaki rodzaj Maryjnego kultu ma być praktykowany w Kościele Pana Jezusa? Religijny, czy też kult jednostki?

Odpowiedź: Żaden
.

Analiza tekstu Łukasza

…Błogosławieni są raczej ci…

Aby właściwie zrozumieć fragment, odwołamy się do j. greckiego.

Greckie μενοῦν menoun – może potwierdzać (wprawdzie bardziej), lub korygować (wprawdzie raczej). Na podstawie zebranych biblijnych dowodów Pan Jezus korygował kobietę chwalącą i wysławiającą Jego matkę tym samym gasząc kult maryjny u samego jego zarania.

Chrystus nie wskazuje na to, by Maria mogła ona stanowić jakikolwiek obiekt czci. Relacja Marii jako Jego biologicznej matki z Chrystusem nie zwalniała jej również z okazywania Mu takiego samego szacunku jak wszyscy ci, którzy słuchają i przestrzegają Słowa Bożego. Nie ma wątpliwości, że obiektem jakiegokolwiek kultu może być wyłącznie Bóg a nie człowiek.
.


Kult biblijnie zdefiniowany

Biblia definiuje kult jako religijną formę oddawania czci.

θρησκεία threskeia – kult, religijne uwielbienie, religia; u podstaw leży sens kultu należnego bogom

Faktem jest, że według Pisma kult jest tożsamy z religią. Jeśli ktoś jest obiektem kultu, jest jednocześnie podmiotem religijnego uwielbienia.

Kol. 2:18 Niech nikt, kto ma upodobanie w poniżaniu siebie i kulcie (θρησκεί threskeia) aniołów, nie pozbawia was nagrody, wdając się w to, czego nie widział, i pyszniąc się bezpodstawnie cielesnym sposobem myślenia;

Dzieje 26:5 Znają mnie od dawna – gdyby chcieli zaświadczyć – że żyłem według zasad najsurowszego stronnictwa naszej religii (θρησκείας threskeias) jako faryzeusz.

Jakub 1:26-27 26 Jeśli ktoś wśród was sądzi, że jest pobożny (θρησκεί threskeia), a nie powściąga swego języka, lecz oszukuje swe serce, tego pobożność jest próżna. 27  Czysta i nieskalana pobożność (θρησκεί threskeia) u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu i zachować samego siebie nieskażonym przez świat..

Używając biblijnej definicji słów, pan Bartosik zobowiązał chrześcijan do religijnego uwielbienia Marii jaki należny jest wyłącznie Bogu.
.


Pierwsza rzymska-katoliczka

Inny problem to interpretacja zachowania rozemocjonowanej kobiety wykrzykującej pochwały dla łona i piersi Marii. Pan Bartosik uznaje ją za pierwszą rzymską katoliczkę, która oddała się praktyce adoracji.

„Kobieta z Ew. Łukasza jest pierwszą rzymsko-katoliczką w Piśmie Świętym, a jej wyznanie pierwszą adoracją Marii.” źródło

Refutacja

  1. W momencie wypowiedzenia tych słów nie było kościoła, który powstał dopiero w dniu pięćdziesiątnicy (na przełomie maja i czerwca 30 a.d., Dzieje 2:1-13) tym bardziej nie było rzymsko katolickiego odstępstwa.
    .
  2. Monopiskopalizm (jednobiskupstwo) zostało pierwszy raz zaproponowane przez Ignacego Antiocheńskiego, o czym czytamy dopiero około roku 110 a.d.
    .
  3. Minie wiele dziesięcioleci, zanim monopiskopalizm wytworzy niebiblijne struktury ponadzborowe (biskupi miast, arcybiskupi, papież).
    .
  4. Ani żyjący w na przełomie II i III wieku Tertulian, ani Orygenes (zmarły w 254 a.d.), ani Cyprian (zmarły w 258 a.d.), ani Euzebiusz (biskup od 313 a.d.), nie rozumieli urzędu biskupa Rzymu jako biskupa wszystkich biskupów, lecz jako odpowiedzialnego za kościół w Rzymie i tylko w Rzymie. Jeszcze w 430 roku Augustyn nie postrzegał biskupa Rzymu jako sukcesora apostolskiego, co jest przecież fundamentem odstępczej rzymsko-katolickiej religii.

Zatem twierdzenie, że kobieta żyjąca około 30 roku I wieku była pierwszą rzymską katoliczką i jako taka jest wzorem chrześcijańskiej pobożności, nie tylko jest fałszywe ale i heretyckie, ponieważ przypisuje tej kobiecie wiarę w prymat biskupa Rzymu, ponadzborowe struktury zarządzania i urząd papieski jakiej nie posiadali ani Apostołowie, ani Ojcowie Apostolscy ani Ojcowie Kościoła.

Wniosek: kobieta ta nie była rzymską katoliczką, w tamtym czasie nie należała nawet do kościoła.
.


Piąta kolumna pana Bartosika

Na samym końcu warto wspomnieć o jeszcze jednym greckim słowie

προσκυνέω proskuneo – uwielbiam, padam na kolana, oddać pokłon; słowo występuje 60 razy w Nowym Testamencie, dotyczy uwielbienia Boga jako Boga, też przypisane fałszywemu kultowi bestii.

I właśnie taki kult obecny jest wśród rzymskich katolików. Maria to Słowo Boże. Bogini i obiekt kultu religijnego. Naukę tą znajdziemy np. w ”Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do najświętszej Maryi Panny” autorstwa Ludwika Maria Gringona de Montforta. Książka ta ma reimprimatur i nihil obstat (czyli zezwolenie i akceptację władzy Rzymu na jej wydanie), która na stronie 206 zawiera taki oto straszny tekst:

“Ponieważ oddałeś się Jej całkowicie z duszą i ciałem, Ona, hojna z hojnymi i hojniejsza niż najhojniejsi, odda się Tobie nawzajem w sposób cudowny ale prawdziwy tak że śmiało możesz Jej powiedzieć: Twój Ci ja jestem zbawże mnie, lub z ukochanym uczniem: Wziąłem Cię Maryjo jako wszystko dobro moje. Możesz powtórzyć także za św. Bonawenturą: Droga moja Pani i Zbawczyni, będę działał z ufnością i nie będę się bał bo Ty jesteś moją siłą, moją chwała w Panu.
.
Jestem całkiem Twoim i wszystko co posiadam Twoją jest własnością. O chwalebna Dziewico błogosławiona ponad wszystkie stworzenia, pragnąłbym Cię położyć jako pieczęć na me serce bo miłość Twoja jest silna jak śmierć.”

Na zakończenie cytat, który dobitnie dowodzi, że nauki promaryjne wcale nie wyprowadzają katolików z błędu, lecz faktycznie są pomostem między odstępczym watykańskim systemem a nominalnym protestantyzmem. To czystem postaci ekumenizm.

„Pawle, jestem chrześcijaninem jak Ty, katolikiem – inaczej niż Ty. Przeczytałem Twój świetny artykuł. Przedstawiłeś dokładnie właściwy kult Maryi w Kościele Katolickim. Istota i kwintesencja kultu maryjnego to wejście w żywe Słowo Boga – Memra, a tym ostatecznym Słowem jest Jezus. Podobnie jak istotą oddawania czci Bogu jest wiara, że może On dokonać w naszym życiu swojej obietnicy, dokonać rzeczy niemożliwych (Rz 4.20) a nie tylko wznoszenie rąk, tak oddawanie czci Maryi to wejście w Słowo, uczynienie by Chrystus Zmartwychwstały był rzeczywiście paschą naszego życia (1Kor 5.7). Ludzki sentymentalizm potrafi rzeczywiście wypaczyć istotę duchowości, co widzę i ja na co dzień, i Ty w swoim Kościele również. Istota kultu Maryjnego Kościoła nie odbiega od tego co przedstawiłeś.” komentarz do artykułu

Dodać tutaj należy, że system wierzeń Bartosika oprócz kultu maryjnego zawiera między innymi następujące „wartości”:

  • rzymscy katolicy to jego bracia, tyle że błądzący
  • rzymsko katolicki papież jest bratem w Chrystusie godnym naśladowania
  • Maryja jest osobą godną naśladowania

Kim jest pan Bartosik i komu on służy? Bogu Pisma Świętego?


Zobacz w temacie