Nienaruszalne Pismo, część 2

utworzone przez | lis 10, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia biblijna

Źródło autorytetu Pisma

Jan 10:34-36 Jezus im odpowiedział: Czy nie jest napisane w waszym Prawie: Ja powiedziałem: Jesteście bogami? Jeśli nazwał bogami tych, do których doszło słowo Boże, a Pismo nie może być naruszone; To jakże do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, bo powiedziałem: Jestem Synem Bożym?

Co odpowiada za wyjątkowy autorytet Pisma Świętego? Wyjaśnieniem jest i może być tylko to, że Pismo Święte jest Słowem Bożym – spisanym Słowem Bożym. Tylko Słowo Boże

  • jest nienaruszalne
    .
  • nie może być krytykowane
    .
  • jest nieomylne
    .
  • ma absolutną, ostateczną, najwyższą, wyłączną władzę nad kościołem i jego członkami
    .
  • jest niepodważalnym standardem wiary i życia
    .
  • jest sędzią wszelkich kontrowersji
    .
  • jest końcem wszelkiej debaty

Tylko Słowu Bożemu Mesjasz Boży podda swoje własne nauczanie w celu potwierdzenia. A Pismo Święte jest Słowem Bożym, ponieważ Pismo Święte zostało „dane z natchnienia Bożego”, jak czytamy w Autoryzowanym Przekładzie w 2 Tymoteusza 3:16, czyli jest „natchnione przez Boga”, jak jest to dosłowne tłumaczenie oryginalnej greki.

2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga (θεόπνευστος theopneustos) i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości

Ludzie, którzy pisali Pismo Święte, w tym także człowiek, który napisał Psalm 82:6, byli poruszeni do pisania i kontrolowani w czasie pisania przez Ducha Chrystusa, tak aby to, co napisali, nie było słowami ludzkimi, ale świętym Słowem Bożym.

Drugi List Piotra ukazuje tyle cudu natchnienia Pisma Świętego, ile Bóg pragnie dać poznać swojemu kościołowi i ile kościół musi wiedzieć.

2 Piotra 1:21  Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo [Pisma], ale święci Boży ludzie przemawiali [i pisali] prowadzeni przez Ducha Świętego

Początkiem Biblii było natchnienie — natchnienie całości Biblii; natchnienie każdej części Biblii. To był „wysoki pogląd” na Pismo, który miał Jezus, jak dał poznać w Ew. Jana 10:35: „Pismo nie może być naruszone”.

Jest to zatem wyznanie osób wierzących, dotyczące Pisma Świętego Kościoła Jezusa i uczniów Jezusa. Słowami artykułów 3-7 Reformowanego wyznania wiary, Wyznania Belgijskiego, wyznają oni,

  • że Bóg „nakazał swoim sługom, Prorokom i Apostołom, aby przekazali Jego objawione Słowo na piśmie”,
    .
  • tak że sześćdziesiąt sześć kanonicznych ksiąg Biblii jest „świętymi i boskimi Pismami”
    .
  • wierzą „bez wątpienia we wszystko, co w nich zawarte”
    .
  • wierzą, że „Pisma Boże” są „ponad wszystko”,
    .
  • więc „z całego serca odrzucają wszystko, co nie zgadza się z tą nieomylną regułą”
    .
  • wierzą i wyznają, że Pismo Święte jest „Słowem Bożym”
    .
  • i „prawdą Bożą”
    .

Krytyka Pisma Świętego

1 Kronik 22:13 Wtedy będzie ci się powodziło, jeśli będziesz strzegł i wypełniał przykazania i prawa, które PAN dał Mojżeszowi dla Izraela. Bądź silny i mężny, nie bój się ani się lękaj

Prawdziwy kościół Chrystusa odrzuca wszelkie nauki, które naruszają Pismo, unieważniając lub kompromitując jego autorytet. Nieodrzucenie tych nauk samo w sobie byłoby przyzwoleniem na naruszanie Pisma.
.

Przeciw rzymskiemu katolicyzmowi

Kościół wierny Chrystusowi z Jana 10:34-36 odrzuca doktryny Kościoła rzymskokatolickiego, że jego niepisane tradycje są równorzędnym autorytetem z Pismem Świętym i że autorytet tego Kościoła, to znaczy autorytet papieża, jest ponad Pismem. Te doktryny „naruszają” Pismo. Rezultatem jest deptanie przez Rzym nauk biblijnych,

  • że należy czcić tylko Bog
    .
  • że Chrystus Jezus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźm
    .
  • że usprawiedliwienie jest tylko przez wiar
    .
  • że wszyscy komunikujący podczas Wieczerzy Pańskiej muszą spożywać zarówno chleb, jak i wino
    .
  • że wszyscy biskupi mogą, a większość biskupów powinna, żenić się
    .
  • i wiele więcej
    .
Przeciw modernizmowi

Prawdziwy Kościół odrzuca nauczanie teologicznego modernizmu, że Biblia jest ludzką księgą – słowami ludzi, pełnymi wszelkiego rodzaju błędów, a zatem podlegających krytyce uczonych, a nawet każdego czytelnika.

Zgodnie z modernizmem historia Biblii, od opisu stworzenia do opisu poczęcia i narodzin Jezusa, jest mitem; doktryny Biblii są fałszywą teologią; a przykazania biblijne są błędne lub przestarzałe. Wbrew Jezusowi, że „Pismo nie może być naruszone” modernizm arogancko i wyzywająco twierdzi, że „Pismo Święte nie może być utrzymane”.
.

Przeciw teologii liberalnej i neoortodoskji

Prawdziwy kościół również odrzuca nauczanie, że Biblia jest częściowo Słowem Bożym, ale częściowo także słowem ludzkim. Ta nauka jest szeroko rozpowszechniona w rzekomo konserwatywnych kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich oraz w kręgach, które nazywają siebie ewangelicznymi.

Postrzeganie Pisma Świętego jako częściowo słowa człowieka (oddającego sprawiedliwość „elementowi ludzkiemu” w Biblii, jak to wyraża ta nauka) umożliwia teologom dokonanie rozróżnienia między nieomylnością Biblii a bezbłędnością Biblii.

  • „Nieomylność”, w którą ci teologowie twierdzą, że wierzą, oznacza teraz, że Biblia nie przestaje nauczać pewnych ważnych prawd (od których identyfikacji jesteśmy zależni od tych teologów)
    .
  • „Bezbłędność” oznacza, że ​​Biblia jest bezbłędna.

Implikacją ich postrzegania Pisma Świętego jako częściowo ludzkiego słowa jest to, że teologowie i kościoły odrzucają bezbłędność. Ludzkie słowo błądzi. Opis stworzenia, upadku, potopu i podziału narodów w Księdze Rodzaju 1-11, rzekomo jako historia, jest ludzkim słowem, które błądzi. Nic co mówi Księga Rodzaju 1-11, co zostało zapisane w tych rozdziałach, faktycznie się nie wydarzyło.

Apostolski zakaz sprawowania urzędów kościelnych przez kobiety w 1 Tymoteusza 2 i 3 jest ludzkim słowem, które błądzi. Kobiety mają pełne prawo do bycia pastorami, starszymi braćmi, diakonami i profesorami teologii w seminariach. W rzeczywistości to właśnie ci członkowie kościoła sprzeciwiają się piastowania urzędów przez kobiety grzeszą wbrew woli Bożej.

Wszędzie nauczanie Biblii, że seks jest dozwolony tylko w małżeństwie, że małżeństwo jest na całe życie i że małżeństwo jest wyłącznie związkiem – seksualnym i nie tylko – mężczyzny i kobiety jest ludzkim słowem, które jest błędne. Seks jest dozwolony poza małżeństwem, w tych kościołach szerzą się rozwody i powtórne małżeństwa, a teraz wśród tych, którzy upierają się, że Biblia jest po części słowem człowieka panuje wrzawa na rzecz akceptacji związków homoseksualnych.

Te rzekomo konserwatywne kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie oraz ci ewangelicy sprzeciwiają się i unieważniają autorytet Pisma Świętego tak samo jak Rzym i moderniści. Używając języka Jana 10:35 te kościoły i teologowie twierdzą, że Pismo Święte może być częściowo, a nawet w dużej części naruszone.

Ale Pismo to ujednolicona księga. Jeśli jest po części błędna i nieautorytatywna, jest po prostu błędną i nieautorytatywną książką w całości. Albo księga – księga jako całość – nie może zostać naruszona, jak powiedział Jezus; lub też – w całości – może zostać naruszona, jak mówią te rzekomo reformowane i ewangeliczne kościoły i teologowie.
.

Tłumaczenia

1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.

Prawdziwy kościół i prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa odrzucają złe tłumaczenia Biblii z tego samego powodu, dla którego odrzucają wszelkie nauki, które subtelnie kompromitują lub wręcz zaprzeczają autorytetowi Pisma.
.

Dobre

W żadnym wypadku Pismo Święte nie traci swojego autorytetu przez tłumaczenie na powszechne języki narodów świata. Jezus i Jego uczniowie czasami posługiwali się w swojej służbie popularnym greckimtłumaczeniem hebrajskiego Starego Testamentu.

Po natchnieniu Pisma Starego Testamentu w języku hebrajskim, a później Nowego Testamentu w języku greckim, dzięki cudownej opatrzności Bóg zachował autentyczne kopie oryginałów. Nie do pomyślenia jest, aby Bóg pozwolił, aby Jego natchnione Słowo zostało utracone lub zepsute.

Dzięki tej samej cudownej opatrzności Bóg nadzorował i zapewnił wierne tłumaczenie tych autentycznych kopii Swojego natchnionego Słowa, aby w dobrych tłumaczeniach Jego lud miał Jego autorytatywne Słowo we własnych językach.

Takim tłumaczeniem w języku angielskim jest Autoryzowana Wersja. Podstawą tego, jak każdego dobrego tłumaczenia w jakimkolwiek języku, jest wierność tłumaczy słowom oryginalnego hebrajskiego i greckiego. Wersja Autoryzowana ma wiele innych cech, ale ta jest fundamentalna.

Z racji wierności Autoryzowanej Wersji autentycznym kopiomi oryginalnego tekstu, co można zweryfikować porównując tłumaczenie z rękopisami hebrajskimi i greckimi, które dotarły do ​​kościoła, kościół i wierzący mają w Autoryzowanej Wersji natchnione Słowo Boże.
.

Złe

Ale są też złe tłumaczenia Biblii. Złe tłumaczenia niszczą Pismo, a tym samym podważają jego autorytet. Złe tłumaczenia również „naruszają” Pismo.

Niektóre współczesne tłumaczenia są celowym wysiłkiem fałszywych nauczycieli, aby przeciwstawić się zdrowej doktrynie i wprowadzić herezję do kościołów. Takim tłumaczeniem jest Living Bible. Zmienia słowa Pisma Świętego, aby zastąpić prawdę zbawienia suwerenną łaską kłamstwem zbawienia z woli grzesznika.

Autor Living Bible (który nie jest Bogiem, lecz ludzkim tłumaczem) tak oddał Dzieje Apostolskie 13:48„Wszyscy, którzy chcieli życia wiecznego, uwierzyli” [tak jakby tekst grecki używał słowa ἤθελον  ethelon czyli życzyli sobie tego] W oryginale czytamy: „uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego”  [użyte słowo to τεταγμένοι tetagmenoi – zostali przeznaczeni]

Niektóre współczesne przekłady grzeszą przeciwko natchnieniu Pisma Świętego i dlatego szkodzą autorytetowi Pisma, odchodząc dobrowolnie i szeroko od słów, którymi pierwotnie natchnął Bóg. Takim tłumaczeniem jest wersja Biblii, która jest popularna wśród wielu Reformowanych chrześcijan i ewangelików. New International Version.

Tłumacze przyjęli metodę tłumaczenia, którą nazywają „dynamiczną równoważnością”. Oznacza to, że tłumacze pozwolili sobie na wyrażenie tego, co rozumieli jako myśl zawarte we fragmencie, w równoważnej myśli języka, na który ten fragment został przetłumaczony, ponieważ zdecydowali się na tę równoważną myśl. Nie przywiązywali się do samych słów oryginału (co nie jest tym samym, co żądanie sztywnego tłumaczenia słowo w słowo).

Głównym zarzutem wobec New International Version nie jest zatem to, że w niewybaczalny sposób błędnie tłumaczy ona „jednorodzonego Syna” w Ewangelii i Listach Jana jako „jedynego Syna” (co nawet nie jest prawdą – Bóg ma wielu synów i córek)  i że podobnie niewybaczalnie źle tłumaczy 1 Tymoteusza 3:16 jako „On ukazał się w ciele”, a nie jako „Bóg objawił się w ciele”, w ten sposób narażając na kompromis, jeśli nie całkowicie tracąc, kardynalne doktryny wiary chrześcijańskiej […]

Głównym zarzutem wobec New International Version jest to, że w wyniku teorii tłumaczenia „dynamicznej równoważności” ten, kto używa New International Version, nie może być pewien w żadnym momencie, że czyta lub słyszy Słowo Boże. Jest to prawdopodobnie zupełnie inne słowo – idea – tłumaczy. A jeśli ktoś nie może być pewien, że ma Słowo Boże w ręku, oku, uchu lub umyśle, nie ma powodu uważać Słowa za autorytatywne.

Rzeczywiście, o ile New International Version odchodzi od natchnionych słów Pisma Świętego, poświęca autorytet Pisma na ołtarzu dynamicznej równoważności. Njedynie słowo Boże nie może być naruszone. Powaga wszelkiej krytyki Pisma Świętego, jako podważającej autorytet w jakikolwiek sposób, polega na tym, że stanowi ono zaprzeczenie Pana Jezusa Chrystusa i odrzucenie Jego autorytetu.
.

Świadectwo Jezusa Chrystusa

1 Piotra 1:23 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki.

Jezus Chrystus nauczał o niezniszczalnej naturze Pisma Świętego. Przez całą swoją służbę wielokrotnie nauczał o wyjątkowym, absolutnym autorytecie Pisma Świętego jako natchnionego Słowa Bożego.

  • Na początku swojej służby oparł się pokusie szatana, odwołując się do Pisma Świętego. Trzy razy, zdecydowanie, na potężne, wiarygodne wezwanie diabła, by zboczyć z drogi ku krzyżowi, którą wyznaczył Mu Bóg: odpowiedział „Napisano” (Mat. 4:1-11).
    .
  • Wielokrotnie potwierdzał, że aby wypełnić Pismo, konieczne było dla Niego cierpienie (Mat. 26:24, 31, 54, 56).

Kiedy bogacz z przypowieści pragnie, aby Łazarz złożył świadectwo jego braciom, rzekomo przekonujące świadectwo człowieka, który powrócił z martwych, Jezus kazał Abrahamowi odpowiedzieć:

Mają Mojżesza i Proroków [tj. Pismo Starego Testamentu] …Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą [Łuk. 16:29-31]

Nasza wiara w autorytet Pisma Świętego jako natchnionego Słowa Bożego czci Jezusa jako Pana. On nauczył nas, jak patrzeć na Pismo. Kłaniając się autorytetowi Pisma Świętego, kłaniamy się Mu. Wierzymy w wiarygodność Biblii, ponieważ wierzymy w wiarogodność Chrystusa. Na szyderstwo, że stajemy się winni „bibliochwalstwa”, odpowiadamy:

„Pan polecił nam uważać Pismo Święte za nienaruszoanle. Twoje kpiny spadają na Niego”.

Bezbożna rewolucja

Krytyka Pisma Świętego, zwłaszcza ze strony tych, którzy twierdzą, że są chrześcijanami, jest rewolucją przeciwko panowaniu Jezusa Chrystusa. W gruncie rzeczy krytyka Pisma Świętego jest zaprzeczeniem, że Jezus jest wiecznym Synem Bożym. Jezus nazwał Pismo nienaruszoalnym. Jeśli się mylił, czy to z powodu ignorancji, czy podstępu, nie może być Synem Bożym.

Pamiętajcie, że to był problem, kiedy Jezus wypowiedział słowa Jana 10:34-36. Niewierzący wrogowie zakwestionowali Jego twierdzenie, że jest On w istocie jednym z Ojcem (werset 30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy.). Ci wrogowie bardzo dobrze zrozumieli, że przez to twierdzenie „czynił siebie Bogiem” (werset 33). To jest kwestia kontrowersji o autorytet i naturę Pisma Świętego.

  • Zhańbić Pismo Święte, to zniesławić Jezusa Chrystusa, który powiedział o Piśmie: „Nie można go naruszyć”.
    .
  • Zdyskredytować Pismo Święte to zdyskredytować Jezusa Chrystusa, który powiedział o Piśmie: „Nie można go naruszyć”.
    .
  • Deptanie autorytetu Pisma Świętego, jak gdyby było to omylny zbiór ludzkich słów, jest odrzuceniem autorytetu Jezusa Chrystusa, który powiedział o Piśmie: „Nie można go naruszyć”.
    .
Eklezjalne odrzucenie

Dla kościoła krytykowanie Pisma Świętego, czy to przez oficjalną decyzję, czy przez pozwolenie na to swoim teologom, w zasadzie staje się fałszywym kościołem. Zgodnie z artykułem 29 Konfesjii Begijskiej

„prawdziwy Kościół” zarządza wszystkim „według czystego Słowa Bożego”, uznając w ten sposób „Jezusa Chrystusa […] za jedyną Głowę Kościoła”.

W przeciwieństwie do tego

„fałszywy kościół” „przypisuje sobie i swoim obrzędom więcej mocy i autorytetu niż Słowu Bożemu”. Dlatego odmawia „poddania się pod jarzmo Chrystusa”.

O głupi kościele! O głupi teolodzy! O głupi członkowie takiego kościoła lub uczniowie takich teologów!

Pismo bowiem nie może być naruszone. Jezus nie powiedział, że nie można go naruszyć, że naruszanie Pisma jest niedopuszczalne, chociaż z pewnością prawdą jest, że tak się dzieje. Ale powiedział, że nie można go naruszyć, że naruszenie go jest niemożliwe. Nikt, łącznie z jego najzagorzalszymi krytykami, nie jest w stanie go naruszyć. Oni próbują.

  • Żydowscy wrogowie Jezusa próbowali je naruszyć.
    .
  • Starożytny heretyk, Marcion, próbował je złamać w jego starotestamentowej części.
    .
  • Współcześni krytycy nie mają sobie równych w swoich wysiłkach, by je naruszyć.

Ale nie mogą. Pismo Święte zachowuje i sprawuje swój niezwyciężony autorytet jako Słowo Boże, odrzucając ich z osądem – straszliwym sądem – zarówno w czasie,  jak i wieczności. Boskie kowadło Pisma kruszy każdy ludzki młot.

Szczególnie Pismo Święte pokazuje, że nie można go naruszyć w mocy Ducha Jezusa Chrystusa, który skłania prawdziwy kościół i jego wybranych członków do poddania się jego władzy.
.

Uległość Kościoła i Wierzącego

Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje.

Samo Pismo nieodparcie zmusza prawdziwy kościół do przyjmowania Pisma Świętego jako Słowa Bożego. Jak wyznaje w rt. 5 Belgijskiej Konfesji, Kościół przyjmuje i zatwierdza księgi biblijne jako Słowo Boże,

„ponieważ Duch Święty potwierdza w naszych sercach, iż pochodzą one od Boga i ponieważ same o tym świadczą.”.

Przez słuchanie głoszenia Pisma i w zależności od głoszenia, przez własne czytanie i studiowanie Pisma, wybrani wierzący i ich dzieci poznają Pismo. Uczą się go dogłębnie, aby móc z niego korzystać dla wzrostu wiary i świętego życia.

Jakżeż dokładnie Syn Boży znał Pismo. Gotowy do odwołania się do niego w Jego sporze z Żydami o Jego Bóstwo był Psalm 82 i niejasny szósty werset o nazywaniu władców w kościele „bogami”. Jeśli Pismo Święte jest święte i boskie, jak sugeruje przez to, że jest nienaruszalne, ludem Bożym muszą być mężczyźni, kobiety, młodzież i dzieci księgi. Ale wierzący i ich dzieci czytają i studiują Pismo w duchu czci i miłości, a nie w duchu krytycznym.

Szacunek dla Pisma powoduje akceptację wszystkich jego doktryn i posłuszeństwo wszystkim jego przykazaniom.

„Nauki w nim zawarte są doskonałe i kompletne pod każdym względem.” (Konfesja Belgijska 7).

Niebiańska mądrość dotycząca oddawania czci i praktyki kieruje nas „do prawa i do świadectwa!” [Izaj. 8:20] W ten sposób wierzący i ich dzieci „szukają swego Boga”. W odniesieniu do wszystkich kościołów, kaznodziejów i teologów, którzy „nie mówią zgodnie z tym słowem [tj. Pismem]”, niezależnie od ich nazwy, popularności i stopni, osąd ludu Bożego jest osądem samego Pisma: „nie ma w nich żadnej światłości”

Izaj 8:19-20 A gdy będą wam mówić: Radźcie się czarowników i wróżbitów, którzy szepcą i mruczą, powiedzcie: Czyż lud nie powinien radzić się swego Boga? Czy ma się radzić umarłych w sprawie żywych? Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości. 

W mocy Ducha Jezusa Chrystusa Pismo Święte pokazuje, że jest nienaruszoalne, zmuszając wszystkie wybrane dzieci Boże do posłuszeństwa w odniesieniu do jego wielkiej, centralnej nauki. „Badajcie pisma święte” — nawoływał Jezus w Ewangelii według Jana 5:39, ponieważ „to one świadczą o mnie”. Pismo Święte uczy Jezusa Chrystusa jako wiecznego Syna Bożego, który przyszedł w ciele, aby wszyscy, którzy w Niego wierzą, mieli życie wieczne.

W Jana 10:14-15 twierdzenie Jezusa, że ​​jest Synem Bożym, jest ściśle związane z Jego ogłoszeniem siebie jako „dobrego pasterza”, który zna swoje owce i który „kładzie swoje życie za owce”

Sam Jezus sprawił, że autorytet Pisma Świętego, który zadeklarował w Ew. Jana 10:35, służy prawdzie, że jest On Zbawicielem. Zacytował autorytatywną deklarację Psalmu 82:6 w celu ogłoszenia, że ​​jest tym, „którego Ojciec uświęcił i posłał na świat,” (Jan 10:36).

  • Jako posłany na świat — posłany, jako ten, który wiecznie żyje w innym świecie, w niebie — jest Synem Bożym, jak twierdził, zdolnym do wielkiego, Boskiego dzieła odkupienia od grzechu i śmierci oraz wyzwolenia do życia wiecznego.
    .
  • Jako uświęcony jest On człowiekiem, którego Bóg wyznaczył i zakwalifikował do dzieła zbawienia.

I Bóg posłał Go na świat nie z powodu głupiego zadania, ale po to, aby spełnić jedną niezbędną rzecz: zadośćuczynienie sprawiedliwości Bożej w miejsce winnych grzeszników przez przeklętą śmierć krzyża i na podstawie tej śmierci, zmartwychwstanie do nowego, niebiańskiego, nieśmiertelnego, wiecznego życia, ciała i duszy.

Pismo Święte jest nienaruszalne, zwłaszcza w odniesieniu do głoszenia Jezusa jako Zbawiciela i Pana.

To jest zatem wezwanie, które przychodzi do nas z obrony autorytetu Pisma przez Jezusa: Pokłoń się autorytetowi Pisma! Pokłoń się szczególnie wierząc w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, ukrzyżowanego za nasze grzechy i wskrzeszonego dla naszego usprawiedliwienia!

W ten sposób potwierdza się nasza wiara w Pismo Święte i cieszymy się życiem wiecznym. Amen.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email