Kalwin a unia z Chrystusem, część 3 – rola Ducha Świętego

utworzone przez | mar 19, 2025 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Teologia reformowana

Agent zjednoczenia

1 Kor. 12:13 Bo wszyscy przez jednego Ducha zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało, czy to Żydzi, czy Grecy, czy niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni w jednego Ducha.

Biblijne rozumienie zjednoczenia z Chrystusem przez Kalwina staje się jeszcze wyraźniejsze, jeśli weźmiemy pod uwagę jego zrozumienie roli Ducha Świętego i wiary. Błogosławiony Duch jest osobistą więzią łączącą nas z Jezusem oraz jest boskim agentem, przez którego On błogosławi i rządzi nami:

…Duch Święty jest więzią, przez którą Chrystus skutecznie jednoczy nas ze sobą [45]
.
…tajemnicza moc Ducha jest więzią naszej jedności z Chrystusem [46]
.
[Chrystus] jednoczy się z nami wyłącznie przez Ducha. Przez łaskę i moc tego samego Ducha stajemy się jego członkami, aby trzymać nas pod sobą i z kolei posiadać Go [47]
.
 [To przez] tajemną energię Ducha, dzięki której możemy cieszyć się Chrystusem i wszystkimi jego dobrodziejstwami [48]

Jaki przymiotnik opisujący zjednoczenie z Chrystusem wywodzimy z tego? Zjednoczenie z Chrystusem jest duchowe, przy czym duchowe w Biblii oznacza „odnoszące się do Ducha Świętego”. Chrystus jest nasz duchowo!

Duch a odkupienie

To jest argument Kalwina w Instytutach 3.1.2. Jezus Chrystus przyszedł na świat i dokonał naszego odkupienia mocą Ducha Świętego. Otrzymał Ducha w całej pełni podczas swojego wywyższenia po prawicy Boga w niebie,

  • aby dać Ducha swoim wybranym,
    .
  • aby zjednoczyć nas z Sobą i obdarzyć nas swoimi błogosławieństwami.

Pneumatologia jest kluczowa dla unio cum Christo, ponieważ Chrystus jest nasz przez Ducha.

Hebr. 9:14 To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?
.
Jan 3:34 Ten bowiem, którego Bóg posłał, mówi słowa Boże, bo Bóg daje mu Ducha bez miary.

Osobista więź

Oczywiste jest, że dla Kalwina Duch Święty jest osobistą więzią między wierzącymi a Chrystusem. Kalwin, a także teologia biblijna i Reformowana, opierają to nie tylko na roli Ducha jako osobistej więzi między Jezusem Chrystusem a świętą Trójcą, ale nawet na Jego inter-trynitarnej roli jako osobistej więzi między Ojcem a Synem lub Słowem:

Powinniśmy również wiedzieć, że jest on nazywany „Duchem Chrystusa” nie tylko dlatego, że Chrystus, jako [to] wieczne Słowo Boże, jest zjednoczony w tym samym Duchu z Ojcem, ale także z jego charakteru jako Pośrednika.[49]

Ronald Wallace podsumowuje Kalwina na temat roli Ducha Świętego w kategoriach zstąpienia i wstępowania, w jednoczeniu nas z Panem Jezusem:

Mówiąc o zjednoczeniu między Chrystusem a Jego ludem Kalwin może mówić, z zastrzeżeniami, o Duchu Świętym jako o sprowadzającym Chrystusa do życia i serc Jego ludu. Woli mówić o Duchu Świętym jako o podnoszącym ludzi z ziemi do Nieba, aby tam mieszkać z Chrystusem i tam uczestniczyć w Chrystusie. Może mówić o Duchu Świętym jako o ogniwie łączącym nas z Chrystusem, a także jako o kanale, poprzez który wszystko, co Chrystus ma i czym jest, dociera do nas. [50]

Nasz Reformator cytuje nawet dwa teksty z 1 Listu Jana na temat wiedzy lub pewności wierzącego o zjednoczeniu z Chrystusem przez Ducha Świętego:

„A wiemy, że w nas mieszka, przez Ducha, którego nam dał.” [1 Jana 3:24]. Podobnie, „Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że dał nam ze swego Ducha.” [1 Jana 4:13]. [51]

Chrystus jest nasz przez Ducha i my wiemy o tym przez Ducha!
.

Wiara jako środek

Rozważając Kalwina na temat działania Ducha Świętego w naszym zjednoczeniu z Chrystusem, jaka jest rola wiary? Spośród wielu cytatów z pism Kalwina, które można było wybrać odnośnie unio cum Christo przez wiarę, oto trzy z jego Instytutów zaczerpnięte ze strategicznych miejsc:

Prawdą jest, że uzyskujemy to przez wiarę [52]
.
Chrystus został nam dany przez Bożą hojność, abyśmy mogli Go pojąć i posiadać w wierze [53]
.
Jak wyjaśniłem w poprzedniej księdze [tj. księdze 3], to przez wiarę w Ewangelię Chrystus staje się nasz, a my stajemy się uczestnikami zbawienia i wiecznego błogosławieństwa, które On przynosi [54]

Chrystus staje się nasz za sprawą wiary!

Efez. 3:17 Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach, abyście zakorzenieni i ugruntowani w miłości;

Zjednoczenie przez wiarę

Kalwin wyjaśnia to jasno i bogato w swoim Wyznaniu Wiary w imię Kościołów Reformowanych Francji (1562):

13. Jak uczestniczymy w Jezusie Chrystusie i Jego dobrodziejstwach — wiary
.
Teraz rozumiemy, że stajemy się uczestnikami wszystkich Jego błogosławieństw za pomocą wiary; ponieważ to ona wprowadza nas w komunikację z Chrystusem, aby mógł w nas zamieszkać, abyśmy mogli zostać wszczepieni w Niego jako nasz korzeń, abyśmy mogli być członkami Jego ciała, abyśmy mogli żyć w Nim, a On w nas, i posiadać Go, ze wszystkimi Jego dobrodziejstwami.
.
I aby nie uważano za dziwne, że przypisujemy taką cnotę wierze, nie traktujemy jej jako ulotnej opinii, ale jako pewność, którą mamy co do obietnic Bożych, w których zawarte są wszystkie te błogosławieństwa i przez które przyjmujemy naszego Pana Jezusa Chrystusa jako pewność całego naszego zbawienia i stosujemy do naszego własnego użytku to, co otrzymał od Boga, swego Ojca, aby nam je przekazać.
.
Podobnie wiemy, że nie możemy mieć tej wiary, jeśli nie będzie nam dana z góry, i jak oświadcza Pismo (Efez. 2:9; 1:18), dopóki Duch Święty nie oświeci nas, abyśmy pojęli to, co wykracza poza wszelkie ludzkie zmysły, i nie zapieczętuje w naszych sercach tego, w co powinniśmy wierzyć.[55]

Biblijny argument Kalwina oparty został o tekst Listu do Efezjan

Efez. 1:17-18 17. Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego; 18. Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych;
,
Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Wallace zauważa, że ​​dla Kalwina,

Wiara jednoczy człowieka z Bogiem i sprawia, że ​​Bóg mieszka w człowieku. Należy zauważyć, że ruch wiary w uchwyceniu tego, co jest w Niebie i sprowadzeniu tego na ziemię, jest wzajemny, w myśli Kalwina, do ruchu Ducha Świętego, który sprowadza niebiańską łaskę Chrystusa do ludzkiego serca i podnosi nasze serca do Nieba w odpowiedzi na Jego łaskę. [56]

Relacja Ducha i wiary

Czy więc Kalwin mówi, że Duch jednoczy nas z Chrystusem oraz wiara jednoczy nas z Chrystusem? Tak! 

Czy nasz Reformator naucza, że ​​Duch Święty sprowadza Chrystusa i Jego łaskę do nas, a nas do Niego, i że wiara sprowadza Chrystusa i Jego łaskę do nas, a nas do Niego? Tak! 

A co ze źródłem lub pochodzeniem wiary? W swoich pismach Kalwin wielokrotnie i stanowczo naucza, że ​​„sama wiara nie ma innego źródła niż Duch”. W rzeczywistości

„wiara jest głównym dziełem Ducha” w wybranych. [57]

Biblijny argument Kalwina

Gal. 5:22 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara;
.
Rzym. 15:13 A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego.

To jest wniosek Kalwina:

„Podsumowując: Chrystus, gdy oświeca nas w wierze mocą swego Ducha, jednocześnie tak wszczepia nas w swoje ciało, że stajemy się uczestnikami wszelkiego dobra”. [58]

Innymi słowy, Osoba Chrystusa i błogosławieństwa są znane i otrzymywane tylko za pośrednictwem Ducha Świętego i tylko za pomocą wiary:

Chrystus jest więc źródłem wszystkich błogosławieństw dla nas: od Niego otrzymujemy wszystko; ale sam Chrystus, ze wszystkimi swoimi błogosławieństwami, jest nam przekazywany przez Ducha. Ponieważ to przez wiarę otrzymujemy Chrystusa i Jego łaski są nam przypisywane. Autorem wiary jest Duch. [59]

W ten sposób wszystko się układa. Duch jednoczy nas z Chrystusem i czyni to za pomocą wiary, którą w nas działa. Duch Święty daje nam wiarę, abyśmy przez wiarę w Słowo Boże i zaufanie Chrystusowi ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu byli w jedności z Chrystusem i wiedzieli, że jesteśmy w jedności z Chrystusem, ciesząc się Nim i Jego dobrodziejstwami. W ten sposób Chrystus staje się nasz: za pośrednictwem Ducha i wyłącznie za pomocą wiary! [60]

Nauka francuskiego Reformatora o intymnej relacji między Duchem Świętym, wiarą i mistycznym zjednoczeniem nasuwa pytanie: A co z Kalwinem i więzią wiary? David Engelsma wyjaśnia:

Jasne jest, że Kalwin postrzega wiarę nie tylko jako działanie polegające na poznaniu i zaufaniu Jezusowi Chrystusowi, ale także jako zjednoczenie z Chrystusem, chociaż Kalwin nie czyni tego rozróżnienia wprost. Kiedy późniejsza teologia Reformowana czyni to rozróżnienie, jest ono prawdziwe dla Kalwina. Wiara nie jest wyłącznie działaniem; wiara jest również, a nawet bardziej zasadniczo, zjednoczeniem z Chrystusem. Z tego powodu Kalwin czyni wiarę początkiem zbawczego dzieła Ducha..Najpierw jest się, i musi być, zjednoczonym z Chrystusem przez więź wiary. Następnie przez tę więź Chrystus i wszystkie jego dobrodziejstwa wchodzą do serca wybranego dziecka Bożego.[61]

Strony, które są zjednoczone

Przeszliśmy długą drogę w naszym traktowaniu doktryny Jana Kalwina o zjednoczeniu z Chrystusem. Widzieliśmy, jak mówi o jej znaczeniu i jej objawieniu w „tajemnicy” Ewangelii. Zacytowaliśmy kilka z jego najpiękniejszych opisów. Rozważyliśmy obrazy, których używa, a także rzeczowniki, frazy i przymiotniki, których używa, aby ją wyjaśnić. Zauważyliśmy stanowcze odrzucenie przez Kalwina pojęcia, że ​​zjednoczenie z Chrystusem jest naszym byciem przelanym boską esencją, zgodnie z Andreasem Ossiandrem. Zbadaliśmy rolę Ducha i wiary w naszym intymnym zjednoczeniu z Chrystusem, przy czym Duch jest boskim agentem zjednoczenia, a wiara jest niezbędnym środkiem zjednoczenia.

Nie określiliśmy jednak dokładnie, które strony są zjednoczone.
.

Atropologia

Zaczynamy od antropologii. Postępując zgodnie z Pismem Świętym, Kalwin uczy chrześcijanina, aby tak myślał o sobie:

 „Jestem człowiekiem, nie aniołem.[62] Jestem zjednoczony z Chrystusem zarówno w ciele, jak i duszy. [63] Co więcej, ja, ciało i dusza, jestem zjednoczony z Jezusem Chrystusem teraz, gdy jestem jeszcze grzesznikiem, a będę zjednoczony z Nim w życiu przyszłym, gdy będę bez grzechu”.

Co jeszcze można powiedzieć o „kiedy” mojego zjednoczenia z Chrystusem? Nasz Reformator chciałby, aby każdy wierzący złożył to niesamowite wyznanie:

„Zostałem zjednoczony z Jezusem Chrystusem zanim się urodziłem!W wiecznym wyborze Boga przed stworzeniem świata zostałem „wybrany w Chrystusie. Około 2000 lat temu, kiedy Syn Boży wcielił się i umarł na krzyżu za wszystkie grzechy swojego wybranego kościoła, byłem w Nim”. [64]

Biblijny argument Kalwina

Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
.
2 Tym. 2:11 Wiarygodne to słowa. Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też będziemy żyć.

Podążając za biblijną nauką Kalwina, chrześcijanin z radością wyznaje:

 „Podczas gdy w wiecznym wyborze Boga i odkupieńczej ofierze Chrystusa byłem w Nim, ale On nie był we mnie, teraz jestem w Nim, a On jest we mnie! Ten cud miał miejsce wcześniej w moim życiu, kiedy Chrystus stał się mój wewnętrznie przez nieodparte odrodzenie, tak że zamieszkuje we mnie przez Ducha Świętego w mistycznym zjednoczeniu. Wiem o tym i cieszę się tym tylko przez wiarę”.

Wierzący kontynuuje:

 „Chrystus stanie się mój w sposób doskonały przy moim ostatecznym uwielbieniu w nowym stworzeniu”.

Chrystologia

Rzym. 14:8 Bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy, jeśli umieramy, dla Pana umieramy. Dlatego czy żyjemy, czy umieramy, należymy do Pana.

Ale kim jest Ten, z którym byłem, jestem i na zawsze będę zjednoczony zarówno ciałem, jak i duszą? Tutaj przechodzimy od antropologii do chrystologii. Dziecko Boże wyznaje:

„Jestem zjednoczony z Osobą Chrystusa w obu Jego naturach — nie tylko w Jego Bóstwie, w przeciwieństwie do Osiandra, ale także w Jego człowieczeństwie, zarówno w Jego ciele, jak i duszy”. [65]

 Jak mówi Lewis B. Smedes:

„Kalwin jest pewien, że zjednoczenie z Chrystusem jest zjednoczeniem z całym jego ja, szczególnie z Jego człowieczeństwem”.[66]

Chrystus stał się mój — cały On jest zjednoczony ze mną!

Według Pisma Świętego, a zatem Kalwina, jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem w Jego potrójnej funkcji jako proroka, kapłana i króla,[67] i dlatego jesteśmy beneficjentami wszystkiego, co dla nas zarobił i przekazuje nam w wykonywaniu swojego chwalebnego mesjańskiego urzędu.[68] Jesteśmy zjednoczeni z Nim w obu Jego stanach:

  • Jego stanie upokorzenia (Jego skromne narodziny, życie pełne cierpienia, ofiarna śmierć i pochówek)
    .
  • Jego stanie wywyższenia (Jego cielesne zmartwychwstanie, chwalebne wniebowstąpienie, wszechmocna sesja i drugie przyjście).

Ze względu na nasze unio com Christo, dzielimy Jego duchowe łaski i dary, błogosławieństwa i korzyści, przywileje i moce.

 „Bo to, co ciągle powraca u Kalwina, to myśl, że nie ma udziału w dobrodziejstwach Chrystusa inaczej niż przez komunię z Jego osobą”.[69]

Ponieważ Chrystus stał się nasz, jesteśmy z Nim zjednoczeni

  • w Jego jednej Osobie,
  • dwóch naturach,
  • dwóch stanach,
  • trzech urzędach,
  • wszystkich Jego odkupieńczych czynach
  • i wszystkich Jego błogosławieństwach i dobrodziejstwach.

Kalwin z pewnością zgodziłby się z Wyznaniem Westminsterskim

„Wszyscy święci, którzy są zjednoczeni z Jezusem Chrystusem, ich głową, przez Jego Ducha i przez wiarę, … mają z Nim społeczność w Jego łaskach, cierpieniach, śmierci, zmartwychwstaniu i chwale”. [70]

Teologia

Kol. 2:9 Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa.

Przechodząc od antropologii i chrystologii, przechodzimy do teologii. Ponieważ Chrystus stał się nasz i jest Pośrednikiem między Bogiem a nami, jesteśmy zjednoczeni z żywym Bogiem:

…ta doskonała istota Bóstwa, która jest w Chrystusie, jest dla nas korzystna pod tym względem, że jesteśmy również doskonali w Nim. „Jeśli chodzi o całkowite zamieszkanie Boga w Chrystusie, to jest po to, abyśmy, uzyskawszy Go, mogli posiadać w Nim całkowitą doskonałość” [71]

Bóg, z którym jesteśmy zjednoczeni, to oczywiście błogosławiona Trójca: Ojciec, Syn i Duch Święty:

…nie tylko Chrystus, ale także Ojciec i Duch Święty mieszkają w nas … [Powinniśmy rozważyć] sposób zamieszkiwania — mianowicie, że Ojciec i Duch są w Chrystusie, i nawet jak pełnia boskości mieszka w Nim,  tak w Nim posiadamy całą boskość.[72]

Chrystus stał się nasz, a zatem również Święta Trójca, z którą jesteśmy nierozerwalnie związani, zarówno ciałem, jak i duszą, w tym życiu i w przyszłym!

Na podstawie, źródło

Przypisy

[45] Jan Kalwin, Instytuty 3.1.1
[46] Tamże, 4.17.33
[47] Tamże, 3.1.3
[48] Tamże, 3.1.1
[49] Tamże, 3.1.2
[50] Roald Wallace, Kalwinowska nauka o życiu chrześcijańskim, s. 20-21.
[51] Jan Kalwin, Instytuty 3.1.4, por. „Dokumenty wyznaniowe Jana Kalwina dotyczące zapewnienia” i „Inne pisma Jana Kalwina dotyczące zapewnienia” (źródło).
[52] Tamże, 3.1.1
[53] Tamże, 3.11.1
[54] Tamże, 4.1.1
[55] Jan Kalwin, Traktaty o sakramentach, tłum. Henry Beveridge (Wielka Brytania: Christian Heritage, 2002), s. 144-145.
[56] Wallace, Kalwińska nauka o życiu chrześcijańskim, s. 23.
[57] Jan Kalwin, Instytuty 3.1.4
[58] Tamże, 3.2.35
[59] Jan Kalwin, komentarz do 1 Kor. 6:11
[60] Katechizm Heidelberski zwięźle opisuje Ducha, wiarę i zjednoczenie z Chrystusem: „Duch został dany także i mnie, abym przez prawdziwą wiarę mógł stać się uczestnikiem Chrystusa i wszystkich Jego dobrodziejstw” (Pyt. i Odp., 53).
[61] David J. Engelsma, The Reformed Faith of John Calvin: The Institutes in Sum mary (Jenison, MI: RFPA, 2009), s. 194. Więcej na temat „tego rozróżnienia” w „późniejszej teologii Reformowanej” można przeczytać w Heinrich Heppe, Reformed Dogmatics, przeł. i red. Ernst Bizer, tłum. G. T. Thompson (Grand Rapids, MI: Baker, repr. 1978), s. 540-542; Herman Bavinck, Reformed Dogmatics, tom 4: Duch Święty, Kościół i Nowe Stworzenie, red. John Bolt, tłum. John Vriend (Grand Rapids, MI: Baker, 2008), s. 121-122; Herman Hoeksema, Reformed Dogmatics (Grandville, MI: RFPA, 2005), tom. 2, s. 62-66, 70-72; David J. Engelsma, Konfesja Belgijska: komentarz, tom. 2 (Jenison, MI; RFPA, 2019), s. 7-10.
[62] Nie zajmujemy się tutaj relacją Chrystusa ani naszą z aniołami, upadłymi czy nieupadłymi.
[63] Np. Kalwin: „Zauważ, że duchowe połączenie, które mamy z Chrystusem, należy nie tylko do duszy, ale także do ciała, tak że jesteśmy ciałem z Jego ciała itd. (Efez. 5:30)” (Komentarz do 1 Cor. 6:15). W. Gary Crampton słusznie identyfikuje francuskiego teologa jako dychotomistę, trzymającego się dwuczęściowego poglądu na istoty ludzkie: „Kalwin utrzymuje, podobnie jak ogromna większość uczonych Reformowanych, że człowiek ma dwie części: ciało fizyczne i niefizycznego ducha lub duszę” (What Calvin Says [Jefferson, MD: Trinity Foundation, 1992], s. 49).
[64] Jan Kalwin, komentarz do Efez. 1:4
[65] Jan Kalwin, Instytuty 3.11.6
[66] Lewis B. Smedes, Wszystko nowe. Teologia zjednoczenia człowieka z Chrystusem (Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1970), s. 50.
[67] Kalwin omawia potrójną funkcję Chrystusa w Instytutach 2.15.
[68] Por. Kalwin: „Albowiem On [tj. Chrystus] został namaszczony przez Ojca, aby mógł wylać na nas obfitość wieloraką z własnej pełni” (Komentarz do 1 Jana 2:20; por. Katechizm heidelberski, Niedziela Pańska 12).
[69] Herman Bavinck, Dogmatyka Reformowana, tom 3: Grzech i zbawienie w Chrystusie, red. John Bolt, tłum. John Vriend (Grand Rapids, MI: Baker, 2006), s. 523.
[70] Konfesja Westminsterska 26:1
[71] Jan Kalwin, Komentarz do Kol. 2:10
[72] Jan Kalwin, Instytuty 3.11.5

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email