Tylko James White, część 1

utworzone przez | kwi 23, 2025 | Teologia biblijna

Przedmowa

Psalm 12:6-7  6. Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone. 7. Ty, PANIE, zachowasz je, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.

Wersja Biblii Króla Jakuba nie była pierwszą anglojęzyczną wersją Biblii, ale kulminacją rozległej działalności tłumaczeniowej w XVI wieku. Rozpoczęła się ona od pracy Williama Tyndale’a i wydrukowania pierwszego angielskiego Nowego Testamentu w 1526 roku. Po burzliwych 75 latach król Jakub I doszedł do władzy w 1603 roku, jednocząc podzieloną Anglię.

W tym czasie w użyciu były trzy główne angielskie Biblie:

  1. Biskupia Biblia (Kościół Anglii),
  2. Biblia Genewska (protestanci)
  3. i Nowy Testament z Reims (kościół rzymskokatolicki)

To powodowało wiele zamieszania i niezgody. Aby rozstrzygnąć nieporozumienia dotyczące reform w Kościele Anglii i odpowiedzieć na naciski ze strony purytanów, król Jakub w 1604 roku zatwierdził nowe tłumaczenie Biblii, przede wszystkim dlatego, że wiedział, że wzmocni ono jego wizerunek jako politycznego i duchowego przywódcy. Powołał 6 komisji, w sumie 54 uczonych, aby przygotowali nowe tłumaczenie, wykorzystując wcześniejsze prace nad tłumaczeniem Biblii angielskiej oraz najlepsze teksty i rękopisy hebrajskie, greckie i łacińskie.

Ukończona wersja Króla Jakuba została opublikowana po raz pierwszy w 1611 roku. Te pierwsze wydania były dużymi Bibliami ambonowymi (folio) do czytania w kościołach, ale w ciągu roku wydrukowano mniejsze wersje (quartos) do użytku osobistego. Chociaż powoli przyjmowano je w świecie anglojęzycznym i zastępowano bardziej popularną Biblię genewską, od połowy XVII wieku do końca XX wieku, Wersja Króla Jakuba była Biblią kościoła anglojęzycznego. Chociaż wiele ostatnich współczesnych tłumaczeń zyskało na popularności kosztem KJV, pozostaje ona standardem dla wszystkich nowych tłumaczeń i nadal jest wybitnym arcydziełem języka angielskiego.

Poniższe rozważanie jest krytyką książki  „The King James Only Controversy”. Jej autorem jest James White, neo-kalwiński guru i niekwestionowany przeciwnik Biblii Reformacji, także adwokat edycji tekstowej Nestle Alanda. Jego wielką zasługą jest poddanie w wątpliwość dziesiątek wersetów Pisma Świętego.

Rozdział 1 — „Tylko Król Jakub” (str. 23–29)

Jan 7:24 Nie sądźcie po pozorach, ale sądźcie sprawiedliwym sądem.

James White (od tej pory „White”) próbuje w tym pierwszym rozdziale sklasyfikować „ruch tylko KJV” (King James Versjon) (tj. tych, którzy bronią Biblii Króla Jakuba lub Autoryzowanej Wersji Biblii Króla Jakuba jako *tej* [jednej] wersji Biblii, której powinni używać wierzący) w hierarchii pięciu grup, mając na celu zdyskredytowanie poważniejszych stanowisk poprzez skojarzenie ich z najbardziej ekstremalnymi.

Ale robiąc tak, popełnia błąd redukcji, gdyż wyśmiewa szczere, historycznie ugruntowane przekonania jako irracjonalne, a nawet kultowe.
.

Grupa nr 1, „Najbardziej lubię KJV”

Jest jego symboliczną grupą — całkowicie umieszczoną poza debatą, jakby preferencje estetyczne były jedynym bezspornym powodem, aby trzymać się KJV.

Ale to trywializuje sedno sprawy. Problemem nie jest osobisty gust; to autorytet i czystość tekstu leżącego u podstaw tłumaczenia. White nie potrafi pojąć, że dla wielu miłość do KJV wynika nie tylko z tradycji lub rytmu poetyckiego, ale z głębokiego przekonania o Bożym zachowaniu Jego Słowa.

Psalm 119:97 O, jakże miłuję twoje prawo! Przez cały dzień o nim rozmyślam.

Grupa nr 2, „Argument tekstowy”

Jest zaludniona przez tych, którzy opowiadają się za Tekstem Większościowym lub Textus Receptus ze względu na podstawy tekstowe. White próbuje wciągnąć te osoby w szerokie pole, sugerując, że są to w większości tradycjonaliści teologiczni bez prawdziwych dowodów w postaci rękopisów.

Ale to ewidentne fałsz. Bizantyjska tradycja tekstowa stanowi zdecydowaną większość dowodów w postaci rękopisów. Nie jest gorsza od tradycji aleksandryjskiej tylko dlatego, że jest „późniejsza”; jej dominacja w użyciu kościelnym mówi wiele o jej niezawodności i zachowaniu. Odrzucenie TR przez White opiera się na założeniach modernistycznych, które dewaluują historyczne użycie Kościoła i doktrynę opatrznościowego zachowania.

Rzym. 10:8 Ale cóż mówi: Blisko ciebie jest słowo (przez wszystkie wieki), na twoich ustach i w twoim sercu. To jest słowo wiary, które głosimy:

Grupa nr 3, „Tylko Textus Receptus”

Otrzymuje nieco więcej uznania od White, ale on subtelnie ją podważa, sugerując, że opiera się bardziej na teologii niż dowodach tekstowych.

A jednak White nigdy nie pyta, dlaczego teologia nie powinna wpływać na nasz pogląd na temat zachowania. Czy nie wierzy w natchnienie? Jeśli tak, to dlaczego stawiać granicę przy zachowaniu? Samo Pismo obiecuje zachowanie Pisma, a Otrzymany Tekst jest zachowanym tekstem wierzącego Kościoła.

Ps. 12:6-7 6. Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone. 7. Ty, PANIE, zachowasz je, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
.
Mat. 24:35 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

Współczesny tekst krytyczny, przeciwnie, wyłonił się z akademickiego sceptycyzmu w XIX wieku, a nie z wiernego zachowania poprzez Bożą opatrzność.
.

Grupa nr 4, „Natchniona Grupa KJV”

Jest jego głównym celem White przedstawia ich jako nielogicznych ekstremistów, którzy utożsamiają KJV z boskim objawieniem.

Ale po raz kolejny miesza kategorie. Wiara w to, że KJV jest zachowanym Słowem Bożym w języku angielskim, nie jest tym samym, co wiara w to, że zostało ono na nowo natchnione w 1611 roku. Przeciwnie, wielu, którzy podzielają ten pogląd, uznaje KJV za wierne tłumaczenie natchnionych, zachowanych tekstów hebrajskich i greckich. Tekst jest zachowany, a tłumaczenie wiernie go przekazuje — zatem w języku angielskim funkcjonuje jako ostateczny autorytet.

Jan 10:35 … a Pismo nie może być naruszone

Grupa nr 5, „KJV jako Nowe Objawienie”

To strach na wróble. White izoluje marginalną mniejszość i sugeruje, że dominują oni w ruchu. Jednak większość obrońców KJV odrzuca ideę, że KJV ponownie daje natchnienie Pismu. Widzą to jako kulminację wiernego tłumaczenia i zachowania, a nie nowy akt inspiracji. 

Taktyka White jest jasna: zdefiniuj najbardziej skrajne stanowisko, jakby było normą, a następnie użyj tej definicji, aby zaatakować wszystkie inne.

Przysłów 20:23 Dwojakie odważniki budzą odrazę w PANU, a fałszywa waga nie jest dobra.

Wnioski White

Jego wniosek na temat „chrześcijańskiej wolności” brzmi irenicznie, ale kryje w sobie subtelną naganę. Twierdzi, że stanowisko KJV Only zakłóca jedność, ale pomija fakt, że zmiany tekstowe we współczesnych wersjach wprowadziły erozję doktrynalną, a nie tylko różnice stylistyczne. Kiedy całe wersety zostaną usunięte, a Bóstwo lub krew Chrystusa zostaną osłabione w tłumaczeniu, nie jest to już kwestia wolności osobistej, ale wierności Pismu Świętemu.

Podsumowując, klasyfikacja White błędnie przedstawia istotę przekonania KJV Only które brzmi:

Bóg zachował swoje Słowo doskonale i opatrznościowo w tradycyjnych tekstach hebrajskich i greckich, a KJV wiernie tłumaczy je na język angielski.

To nie jest bibliolatria ani atak na Chrystusa. To owoc pełnej czci wiary, że Bóg dotrzymuje swoich obietnic — nie tylko po to, aby natchnąć na nowo swoje Słowo, ale aby zachować je dla swojego ludu w każdym pokoleniu.

James White okazuje się ostatecznym argumentem Jamesa White. Jest to zatem reprezentant wyznania, które możemy nazwać James White Only.

1 Kor. 1:20 Gdzie jest mądry? Gdzie uczony w Piśmie? Gdzie badacz tego świata? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości tego świata?

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email