Mylenie łaski z opatrznością

utworzone przez | wrz 24, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana

Fundamentalny błąd

Psalm 73:12, 18

12. Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

18. Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

Podstawowym błędem doktrynalnym teorii łaski powszechnej, nauczanej przez Stevena Lawsona, Paula Washera, Johna MacArthura, dra Richarda Mouwa, jego mentora Abrahama Kuypera i jego licznych sojuszników w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich na całym świecie, jest to, że myli ona łaskę i opatrzność. Wielu twierdzi,

  • że istnienie świata jest łaską
    ;
  • to, że człowiek nie stał się diabłem w wyniku upadku, było łaską
    .
  • deszcz i słońce są łaską
    ;
  • zdolności muzyczne Beethovena były łaską
    ;
  • to, że mój przyzwoity, niewierzący sąsiad nie popełnia grzechów markiza de Sade (o ile wiemy), jest łaską
    ;
  • i to, że Grecja w czasach minionych i Stany Zjednoczone obecnie rozwijają wielką cywilizację, jest łaską.

Pomieszanie łaski i opatrzności jest niewybaczalne dla teologów i kościołów Reformowanych. Reformowane Konfesje wyraźnie i ostro rozróżniają te da moce i dzieła Boga. Konsekwencje tego pomieszania są destrukcyjne dla Biblijnej, Reformowanej wiary i życia.

Definicje

Opatrzność, która podąża za dziełem stworzenia na początku, jest mocą Bożą, która podtrzymuje wszystkie rzeczy w istnieniu i nimi rządzi.

Pytanie 27: Co rozumiesz pod pojęciem „Opatrzność Boża”?
.
Wszechmocną i wszechobecną potęgę Boga, dzięki której zachowuje On niebo, ziemię i wszelkie stworzenie, prowadząc je jak gdyby za rękę. Ani zioła i rośliny, ani deszcz i susza, ani urodzaj i nieurodzaj, ani pokarm i napój, ani zdrowie i choroba, ani bogactwo i ubóstwo, ani żadna inna rzecz nie jest dziełem przypadku, lecz pochodzi z Jego ojcowskiej dłoni.[1]

Przykładowe biblijne fragmenty nauczające o Bożej opatrzności:

Hebr.1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, 
;
Psalm145:15-16 15. Oczy wszystkich oczekują ciebie, a ty im dajesz pokarm we właściwym czasie. 16. Otwierasz swoją rękę i nasycasz do woli wszystko, co żyje.
.
Mat.10:29 Czy nie sprzedają dwóch wróbli za pieniążek? A jednak żaden z nich nie spadnie na ziemię bez woli waszego Ojca.
.
Dzieje 17:28 Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: I my bowiem jesteśmy z jego rodu.
.
Hiob 21:7-9 7. Czemu niegodziwi żyją, starzeją się, a nawet wzrastają w bogactwie? 8. Ich potomstwo utrwala się przed nimi, a ich rodzina wzrasta na ich oczach. 9. Ich domy są bezpieczne, bez strachu i nie dotyka ich rózga Boga.

Łaska, która dokonuje dzieła odkupienia, jest mocą Bożą, która błogosławi, usprawiedliwia i zbawia winnych, zepsutych grzeszników.

Pytanie 60: W jaki sposób możesz być usprawiedliwiony przed Bogiem?
.
…Bóg, mimo to, bez żadnej z mojej strony zasługi, a wyłącznie z łaski swojej, uznaje mnie za usprawiedliwionego dzięki doskonałemu zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, jak gdybym nigdy nie miał i nie popełnił grzechu, jak gdybym to ja sam, a nie Chrystus za mnie, okazał całkowicie posłuszeństwo. Jest jednak jeden warunek: mam przyjąć to dobrodziejstwo wierzącym sercem.” [2]

Przykładowe biblijne fragmenty nauczające o Bożej łasce:

Rzym. 3:24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.
.
Rzym. 5:21 Aby, jak grzech królował ku śmierci, tak też łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.
.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.
Tyt. 3:7 Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.
.
Gal. 5:21 Nie odrzucam łaski Boga. Jeśli bowiem przez prawo jest sprawiedliwość, to Chrystus umarł na próżno.

Moc opatrzności jest kierowana przez radę opatrzności, która jest mądrym planem Boga, postanawiającym, że i w jaki sposób wszystkie rzeczy będą Go chwalić w dniu Jezusa Chrystusa. (Efez. 1:9-11) [3]

Moc łaski ma swój początek w radzie predestynacji i jest przez nią kontrolowana, której celem jest zbawienie wybranego Kościoła (Efez. 1:3-12 ).

Moc opatrzności jest wszechogarniająca, rozciąga się na diabły i aniołów, obejmując zarówno złe uczynki potępionych, jak i dobre uczynki wybranych. [4]

Moc łaski jest szczególna, rozciągając się wyłącznie na wybrany kościół w Jezusie Chrystusie. [5]
.

Relacja łaski i opatrzności

Opatrzność służy łasce. Podtrzymywanie i rządzenie przez Boga wszystkimi rzeczami przynosi duchowe i wieczne dobro wybranych wierzących. W swojej opatrzności Bóg zsyła na wierzącego zło, które działa dla jego dobra.

“Ufam Mu tak dalece, iż nie wątpię, że otrzymam od niego wszystko, co niezbędne memu ciału i duszy , a jeśli na tej pełnej cierpień ziemi spotka mnie za Jego przyzwoleniem coś złego, On to obróci na moje dobro.”  [6]

Naucza tego List do Rzymian

Rzym. 8:26 A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga.

Według oryginalnego niemieckiego wydania 10 Dnia Pańskiego Katechizmu Heidelberskiego opatrzność Boża sprawia, że wszystkie rzeczy „przychodzą do nas”, to znaczy do nas, którzy wierzymy w Jezusa Chrystusa, z ojcowskiej ręki Boga (niem. „alles … von seiner vaterlichen hand uns zukomme” – wszystko… przychodzi do nas z Jego ojcowskiej ręki).

Opatrzność działa dla błogosławieństwa dzieci Bożych. Katechizm jasno mówi, że opatrzność nie zamierza ani nie dokonuje błogosławieństwa wszystkich ludzi bez wyjątku:

„Wszystko… przychodzi do nas z Jego ojcowskiej ręki”.

Opatrzność służy łasce, ale opatrzność nie jest łaską.

  • Opatrzność sama w sobie nie uwalnia od grzechu.
    .
  • Opatrzność sama w sobie nie błogosławi.
    .
  • Opatrzność sama w sobie nie dokonuje czy nie osiąga prawdziwego dobra kogokolwiek.
    .
  • Sama Opatrzność nie objawia miłości Boga do nikogo,
    .
  • Opatrzność sama w sobie nie świadczy o nienawiści Boga do kogokolwiek.

Oznacza to, że z faktu, iż ktoś istnieje, jest cudownie uzdolniony i posiada wielkie bogactwo, nie można wywnioskować, że jest on przedmiotem Bożej łaski. Pomyślmy o bezbożnych z Psalmu 73. Podobnie, z faktu, że ktoś jest ciężko doświadczony, nie można wywnioskować, że jest przedmiotem Bożego gniewu. Pomyślmy o Hiobie.
.

Argument

To, że opatrzność nie jest łaską, jest oczywiste na pierwszy rzut oka. Samo istnienie nie jest łaską dla człowieka. Jezus powiedział o zdrajcy,

Mat. 26:24 …Lepiej byłoby dla tego człowieka, aby się nie urodził.

A) Opatrzność daje diabłu istnienie i wiele wspaniałych zdolności. Jeśli opatrzność jest łaską, to Bóg jest łaskawy dla Szatana.

B) Opatrzność obejmuje zło w ludzkim życiu i historii. Jeśli opatrzność jest łaską, to

  • potop był łaską dla tych, którzy w nim zginęli
    ;
  • siarka i ogień, które spadły na Sodomę i Gomorę, były łaską dla tych miast
    ;
  • reżim nazistowski był łaską dla Żydów
    ;
  • gwałt i morderstwo małych dziewczynek przez potwornie niegodziwych mężczyzn w dekadenckim społeczeństwie są łaską dla tych dziewczynek i ich rodziców.
    .
  • opatrzność Boża będzie wiecznie podtrzymywać i rządzić piekłem i jego mieszkańcami – kto powie, że ta opatrzność będzie łaską dla potępionych?

C) Opatrzność sama w sobie nie jest łaską nawet dla wierzącego dziecka Bożego. Rozważ dobre rzeczy, które spadają na wierzącego.

  • dobrze nawodniona ziemia w pobliżu Sodomy nie była błogosławieństwem dla Lota.
    .
  • wielkie bogactwo lub uderzające piękno, które przychodzi do chrześcijanina, może okazać się duchowo, a nawet fizycznie, destrukcyjne.

D) Rozważmy złe rzeczy, które napotykają wierzącego

  • sama w sobie śmierć ukochanej osoby, ruina finansowa lub rak nie są błogosławieństwem, nie odwracają człowieka od grzechu i nie mają mocy, aby przyciągnąć cierpiącego bliżej do jego Boga
    .
  • same w sobie takie rodzaje zła wprawiają w rozgoryczenie lub przygnębienie.

Nie sama opatrzność, ale łaska Boża działająca ze złem w sercu i umyśle wierzącego sprawia, że zło staje się korzystne.

E) Rozważny grzechy w życiu dziecka Bożego. One również są objęte opatrznością

  • czy cudzołóstwo Dawida z Batszebą było dla niego łaską i błogosławieństwem? Samo w sobie?
    .
  • czy zaparcie się Chrystusa przez Piotra było łaską dla ucznia?

To, że Bóg kierował tymi grzesznymi uczynkami dla duchowego i wiecznego dobra Dawida i Piotra, a w zasadzie całego Kościoła, jest poza wszelką wątpliwością. Ale to łaska Boża upokarzająca, przebaczająca, a następnie odnawiająca Dawida i Piotra w związku z ich smutnymi upadkami pobłogosławiła im, a nie same grzeszne uczynki — jedynie opatrzność.

F) Łaska nie jest w rzeczach. Łaska jest w Duchu i Ewangelii ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Rzeczy same w sobie nie są błogosławieństwami ani przekleństwami; błogosławieństwo i przekleństwo są żywym Słowem Bożym w, z i przez rzeczy. Dobroć Boga dla osoby — boska łaska, która ją błogosławi — nie jest identyczna z ziemskim dobrobytem osoby ani nie jest przez niego determinowana.

Dobroć Boga dla osoby jest identyczna z jego wiecznym wyborem i jest przez niego determinowana, znana z prawdziwej wiary w Chrystusa, która prowadzi mężczyznę lub kobietę do wiecznej chwały, niezależnie od ich fizycznej, ziemskiej, doczesnej nędzy i niedostatku.

Psalm 73:1 Doprawdy Bóg jest dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca

Chociaż czyści sercem są dręczeni przez cały dzień i karceni każdego ranka

Opatrzność, nie łaska powszechna

Wszystko, co dr Mouw i inni przypisują łasce powszechnej jest w istocie kwestią opatrzności, a także stworzenia, którego kontynuacja jest boskim dziełem opatrzności.

Dalsze istnienie świata po upadku ludzkości jako niegodziwych, bezbożnych ludzi, jest wynikiem opatrzności, nie łaski. Dzięki Swej opatrznościowej mocy Bóg utrzymuje Swoje stworzenie w istnieniu, teraz pod Jego przekleństwem jako królestwo Szatana.

“Wierzymy, że ten sam dobry Bóg, po tym jak stworzył wszystkie rzeczy, nie zapomniał o nich ani nie oddał je losowi czy przypadkowi, lecz sprawuje nad nimi pieczę i zarządza nimi zgodnie ze swoim świętym zamysłem i dlatego nic w tym świecie nie dzieje się bez Jego postanowienia. Jednak nie jest On sprawcą popełnianych grzechów ani nie jest za nie odpowiedzialny. Jego moc i dobroć są tak wielkie i niepojęte, iż nakazuje i wypełnia swoje dzieło w sposób jak najbardziej doskonały i prawy, nawet gdy złe moce i ludzie postępują niesprawiedliwie…” [7]

Zupełnie jak w przypadku demonów, które służyły Bożemu celowi:

Mat. 8:31-32 31. Demony więc prosiły go: Jeśli nas wypędzasz, pozwól nam wejść w to stado świń. 32. I powiedział im: Idźcie. A one, wyszedłszy, weszły w to stado świń. Naraz całe stado ruszyło pędem po urwisku do morza i zginęło w wodach.

Swoją opatrznościową mocą Bóg utrzymuje upadłego człowieka jako człowieka, choć teraz ukazuje obraz diabła i służy bogu tego świata (Dzieje 17:24-28). Pogląd — popularny wśród tych, którzy mylą łaskę z opatrznością — że Bóg musiał udzielić upadłemu człowiekowi dawki łaski powszechnej, aby zapobiec jego staniu się diabłem, jest całkowicie pozbawiony podstaw biblijnych i wyznaniowych. Ta koncepcja jest niedorzeczna.

Tak samo jak nie ma ewolucji, nie ma również degeneracji gatunku. Dzieło stworzenia ustaliło gatunki. Ani grzech, ani zbawienie nie wpływają na tę niezmienność. Bóg stworzył człowieka jako człowieka i człowiekiem on pozostaje, niezależnie od tego, czy jest świętym, czy grzesznikiem, czy został uwielbiony w niebie, czy zawstydzony w piekle.

Nawet najbardziej zagorzali zwolennicy łaski powszechnej przyznają, że potępieni mężczyźni i kobiety w piekle pozostaną ludźmi, a nie stają się diabłami. Jednak powodem tego nie będzie łaska powszechna, gdyż nawet według obrońców łaski powszechnej, musi ona ustać w dniu Chrystusa.
.

Boży cel

Cel Boga w kontynuowaniu istnieniu świata jako nikczemnej, bezbożnej rasy ludzkiej, jest łaskawy. Jego łaskawą wolą jest zbawienie wybranego Kościoła ze wszystkich narodów i ras dla uwielbienia Jego chwały w Jezusie Chrystusie

Efez. 1:9-12 9. Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli, według swego upodobania, które sam w sobie postanowił; 10. Aby w zarządzeniu pełni czasów wszystko zebrał w jedno w Chrystusie, i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi. 11. W nim, mówię, w którym też dostąpiliśmy udziału, przeznaczeni według postanowienia tego, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli; 12. Abyśmy istnieli dla uwielbienia jego chwały, my, którzy wcześniej położyliśmy nadzieję w Chrystusie.

Ten miłościwy cel obejmuje również samo stworzenie, które będzie uczestniczyć w „chwalebnej wolności dzieci Bożych”

Rzym. 8:21 Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych.

Rozpoznając łaskawy cel opatrzności nie pomyli się łaski z opatrznością.
.

Dwa ludy, dwa Boże dzieła

Tak jak opatrzność wyjaśnia dalsze istnienie upadłego świata, tak również tłumaczy różnorodne fizyczne, umysłowe, naukowe, artystyczne, technologiczne i polityczne zdolności nieodrodzonych mężczyzn i kobiet. Podobnie, opatrzność jest siłą naturalnego, kulturowego rozwoju narodów.

Jedynym narodem, którego rozwój zawdzięczamy łasce, jest jeden „święty naród”, Kościół, duchowe królestwo Chrystusa.

Efez. 4:16 Z niego całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości.

Stwarzając człowieka, Stwórca obdarzył go wieloma wyjątkowymi, doskonałymi darami. Niezatarte piętno na człowieku jako człowieku, odcisnęły królewskość i wspólnota. Chociaż upadek poważnie osłabił naturalne zdolności człowieka i uczynił go buntowniczym królem, który szuka społeczności z dala od Boga, opatrzność podtrzymuje w człowieku dar królewskości.

W tajemniczy sposób, wszechobecna i wszechmocna potęga opatrzności pobudza i zmusza upadłych ludzi do rozwijania swoich darów i umiejętności, czyniąc to w celu ostatecznego ustanowienia wielkiego królestwa świata, w którym rasa ludzka będzie zjednoczona. Innymi słowy, moc Stwórcy, która stworzyła człowieka na początku, teraz podtrzymuje go jako człowieka i nakłania go do zachowywania się jak człowiek.

Aspektem estetycznej natury człowieka wynikającym z aktu stworzenia jest muzyka. Upadek nie pozbawił człowieka doceniania muzyki i zdolności muzycznych. Jako zdolność dana człowiekowi przez jego Stwórcę, dar muzyki jest dobry. Jednak, gdy zostaje poświęcony przez całkowicie zepsutego grzesznika na rzecz chwały człowieka i promocji królestwa tego świata, a nie na chwałę Boga i promocję królestwa Chrystusa, sama czynność komponowania, grania lub śpiewania staje się grzechem.

Wysoko wśród zdolności ludzkich, jak Reformowani zawsze uznawali, znajduje się dar polityczny, zdolność do poruszania i rządzenia ludem i narodem. Adolf Hitler miał ten dar. Sama zdolność była dobra jako dar opatrzności. Dlatego w pewnym sensie Hitler i jego propagandziści mieli rację, wbrew sobie, gdy głosili, że Hitler został wyniesiony przez „opatrzność” jako wyjątkowo uzdolniony przywódca Niemiec. W rzeczywistości jednak kłamali, gdyż sugerowali, że Bóg dał Niemcom Hitlera wraz z jego darem rządzenia w Swojej łasce i jako błogosławieństwo. Pomylili łaskę z opatrznością

Czy obrońcy powszechnej łaski chcieliby twierdzić, że Hitler posiadał i wykorzystywał swój niezwykły dar rządzenia dzięki powszechnej łasce Bożej, czy to jako błogosławieństwo dla Hitlera, Niemiec, czy świata?

Najgłębsze obawy Richarda Mouwa w obronie powszechnej łaski, podobnie jak przed nim Abrahama Kuypera, dotyczą dalszego istnienia świata po upadku, obecności i rozwoju w upadłej rasie ludzkiej wszelkiego rodzaju wspaniałych naturalnych zdolności oraz współistnienia chrześcijanina z bezbożnymi w codziennym, ziemskim życiu, z korzystaniem, a nawet czerpaniem przyjemności z kulturowych wytworów ludzi niegodziwych.

Wyjaśnieniem tego jest opatrzność, a nie łaska.

Pomylenie łaski z opatrznością oznacza błąd w rozumieniu obu wybitnych dzieł Boga: stworzenia i odkupienia.
.

Absurdalność łaski powszechnej

Pomieszanie łaski z opatrznością, które promuje łaska powszechna, prowadzi do absurdu. Skutkiem tego jest np. entuzjastyczne poparcie książki Richarda Mouwa przez czasopismo Christianity Today [Dziesiejsze Chrześcijaństwo], gdzie stwierdza się, że Bóg cieszy się z meczu baseballowego. Łaska powszechna czyni z Boga

„wielkiego fana Dodgersów na niebie”. [8]

Co gorsza, to pomieszanie łaski z opatrznością, będące istotą łaski powszechnej, sprawiło to, że Abraham Kuyper zaczął nauczać, iż łaska powszechna doprowadzi do powstania Antychrysta.

W chwili swego zniszczenia Babilon—czyli światowa potęga, która wyewoluowała z życia ludzkiego— nie będzie przedstawiał obrazu barbarzyńskiej hordy ani wulgarnego bestialstwa. Przeciwnie, zaprezentuje obraz najwyższego rozwoju, na jaki stać ludzkie życie. Ukaże najbardziej wyrafinowane formy, najwspanialsze bogactwo i splendor, najpełniejszy blask wszystkiego, co czyni życie olśniewającym i chwalebnym.

Z tego wiemy, że „powszechna łaska” będzie działać do samego końca. Dopiero wtedy, gdy łaska powszechna pobudzi pełne wyłonienie się wszelkich sił tkwiących w ludzkim życiu, „człowiek grzechu” znajdzie równe pole, potrzebne do pełnego rozwoju tej potęgi. [9]

2 Tes. 2:3-4 3. Niech was nikt w żaden sposób nie zwodzi. Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia; 4. Który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co się nazywa Bogiem lub co jest przedmiotem czci, tak że zasiądzie w świątyni Boga jako Bóg, podając się za Boga.

W swoim rozwoju wszystkich ukrytych w ludzkości i stworzeniu mocy, powszechna łaska stanowi „podstawę” dla Antychrysta. Łaska powszechna

„prowadzi do najpotężniejszej manifestacji grzechu w historii”. [10]

Łaska—łaska Boża—jest źródłem Antychrysta!

Antychryst i jego światowe królestwo, czyli królestwo szatana, są owocem łaski Bożej!

Reformowani i Prezbiteriańscy obrońcy powszechnej łaski nie mogą odrzucić tej absurdalnej, jeśli nie bluźnierczej, idei jako osobistej spekulacji Abrahama Kuypera. Po pierwsze, Abraham Kuyper był ojcem doktryny powszechnej łaski, którą przyjmują i bronią. Po drugie, są tak samo oddani temu absurdowi, jak Kuyper. To fundamentalny rozwój rasy ludzkiej w historii. Jednak ten historycznie długi rozwój osiągnie swój punkt kulminacyjny w kulturowo imponującym królestwie Antychrysta.

Oto powszechna łaska rodzi bestię!

Najgorszy wróg powszechnej łaski nie potępił tej teorii aż tak jednoznacznie jak konsekwencje samej doktryny.

Na podstawie, źródło
Tłumaczył Robert Jarosz

Przypisy

[1] Katechizm Heidelberski, Pyt. i Odp. 27, zobacz także Pyt. i Odp. 28; Westminsterskie Wyznanie Wiary, 5,
[2] Katechizm Heidelberski, Pyt. i Odp. 60; zobacz także Konfesja Westminsterska 7-18,
[3] Efez. 1:9-11 ; Konfesja Belgijska 13
[4] Konfesja Westminsterska 5.4, Dzieje 4:23-28.
[5] Rzym. 8:28 – Rzym. 11:36 ; Kanony z Dort,
[6] Katechizm Heidelberski, Pyt. i Odp. 26,
[7] Konfesja Belgijska 13
[8] David Neff, „Dlaczego Bóg lubi baseball”, Christianity Today [Dzisiejsze chrześcijaństwo] (8 lipca 2002): 49-52.
[9] „Łaska powszechna” w: Abraham Kuyper: A Centennial Reader [Czytelnik stulecia], 179-182.
[10] Tamże.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email