Reformowany inaczej, część 3

utworzone przez | paź 27, 2022 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura

Przypomnienie

2 Tym. 4:3 Przyjdzie bowiem czas, gdy zdrowej nauki nie zniosą, ale zgromadzą sobie nauczycieli według swoich pożądliwości, ponieważ ich uszy świerzbią.

W poprzednich dwóch częściach artykułu obnażone zostało nasycone Arminianizmem tło teologiczne Johna MacArthura. Wykształcenie odebrane w Los Angeles Pacific College oraz Bob Jones University zaszczepiło w nim poglądy potwierdzające uniwersalne odkupienie, niekompletność uświęcenia implikujące konieczność dobrych uczynków jako niezbędnych do zbawienia oraz konsekwentnie możliwość osiągnięcia całkowitego uświęcenia za życia. Ponadto w edukacji MacArhtur otarł się o koncepcję powszechnej oferty zbawienia a także fundamentalny błąd: wiarę w biblijne paradoksy.

Wybór szkół nie był przypadkowy. John “Jack” MacArthur, ojciec Johna Jr. jako generalny baptysta a w praktyce multiwyznaniowy kaznodzieja przebudzeniowo-ekumeniczny przekazał MacArthurowi nie tylko fundamentalizm ale i arminianistyczne ujęcie ewangelii, gdzie Chrystus umarł za wszystkich bez wyjątku.

Pomimo wsparcia ze strony R. C. Sproula MacArthur nie zmienił zasadniczo pierwotnego niereformowanego wyznania i choć nominalnie przyjął Pięć Doktryn Łaski (TULIP) okazało się, że w dalszym ciągu wyznaje szereg problematycznych, jeśli nie heretyckich doktryn. Pomijając dyspensacjonalizm i credo-baptyzm, zwróciliśmy do tej pory uwagę na część z doktryn MacArhtura sprzecznych z Wiarą Reformowaną:

Przedstawione zostały również dowody na używanie przez MacArthura wyspecjalizowanych, stosowanych przez  demagogów, sprzedawców, menadżerów i totalitarystów socjotechnik (NLP, Analizy Transakcyjnej itp.),  umożliwiających mu na przełamanie wszelkich barier u osób narażonych na jego oddziaływanie. W połączeniu z negacją integralności Pisma poprzez rzekome istnienie w nim sprzecznych (czyli paralelnych) doktryn zostało zmyślnie wykorzystane jako podstawa do nadania sobie przez MacArthura ostatecznego autorytetu teologicznego a przez to zapewnienie niemal niepodzielnej władzy nad umysłami wyznawców poprzez zaszczepienie dwóch funkcyjnych aksjomatów:

  1. Macarthur zawsze ma rację
    .
  2. MacArthura nie wolno krytykować

Trop ten doprowadził uważnego czytelnika do wniosku, że jakikolwiek cel przyświeca MacArthurowi, nie jest nim prawda. Stosując sprzeczne argumenty i promując dwie przeciwstawne teologie (nominalnie Reformowaną lecz w substancji Arminianizm) dociera on do maksymalnie szerokiego odbiorcy serwując każdej z grup docelowych odpowiednio spreparowany, eklektyczny przekaz.

W trzeciej części artykułu analizie poddana zostanie zaledwie jedna doktryna, a powodem tego jest obszerny zakres błędu, obejmujący kwestie powszechnej łaski, obrazu Boga w człowieku, współpracy między wierzącymi a niewierzacymi oraz stosunku Kościoła do państwa.

Herezja powszechnej łaski

Abraham Kuyper był kalwinistą jednakże ze względu na polityczne aspiracje postanowił stworzyć teologiczny pomost umożliwiający współpracę wierzących z niewierzącymi. Aby zdobyć fotel premiera Holandii (co mu się w ostateczności udało) i w ten sposób schrystianizować kraj, koniecznym było pozyskanie głosów innowierców.

W tym celu wymyślił doktrynę powszechnej łaski, gdzie wszyscy ludzie w pewien sposób mogą doświadczać Bożej dobroci, a to już prosta droga do wspólnych wysiłków Kościoła i bezbożników w celu utworzenia warunków sprzyjających rozwojowi chrześcijaństwa.
.

Definicja błędu

To koncepcja nie tylko wysoce kompromisowa ale i niebiblijna, która w ostatecznym rozrachunku zniszczyła Kościoły Reformowane w Holandii i doprowadziła kraj do stanu ostatecznej moralnej degeneracji (ateizm, powszechna eutanazja, aborcja, małżeństwa homoseksualne, itd.). Jednakże według Według Kuypera:

„wszyscy ludzie uczestniczą w tej wspólnej łasce na mocy pozostawionego w nich obrazu Boga” [stąd] „chrześcijanie mogą i powinni współpracować z niewierzącymi w celu poprawy warunków życia, walki z ubóstwem i promowania sprawiedliwości społecznej dla wszystkich”. [1]

Wcześniej wykazane zostało iż MacArthur negował totalną deprawację czyli Reformowaną doktrynę odrzucającą istnienia choćby namiastki dobra w człowieku. Stąd asymilacja przez MacArthura Kuyperyzmu, herezji wyrosłej niczym chwast na glebie kalwinizmu, była jedynie kwestią czasu. Potwierdzenie objęcia herezji przez MacArthura znajdziemy w dwóch obszarach teoretycznym (doktryna) i praktycznym (ekumenizm).

Bezpośrednie stanowisko doktrynalne uznające powszechną łaskę znajdziemy w komentarzu do 1 Tym. 4:10, który interpretuje jako nauczający o dwóch rodzajach łaski: pierwsza dotyczy wiecznego, druga doczesnego zbawienia.

1 Tym. 4:10 Dlatego pracujemy i jesteśmy lżeni, że pokładamy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.

Tłumaczenie Wersja oryginalna
“Paweł oczywiście nie głosi tutaj uniwersalizmu […] Greckie słowo przetłumaczone jako „zwłaszcza” musi zatem oznaczać, że wszyscy ludzie mogą w jakiś sposób doświadczać radości wynikającej ze zbawienia dokonanego przez Boga, tak jak cieszą się nim ci, którzy wierzą. [..]

Paweł dowodzi, że skoro Bóg łaskawie uwalnia grzeszników od potępienia za grzech i należnej za niego kary, przyjmując je na siebie to wszyscy ludzie doświadczą pewnych błogosławieństw wynikających z tej wyjątkowej dobroci Bożej. Błogosławieństwami tymi są:

(1) powszechna łaska – termin opisujący Bożą dobroć okazaną uniwersalnie całej ludzkości poprzez ograniczenie grzechu i sądu, zaprowadzenie w społeczeństwie ładu za pomocą rządów, wyposażenie człowieka w umiejętność dostrzegania piękna i dobra oraz obdarzanie go wieloma błogosławieństwami“ [2]

 “Paul is obviously not teaching universalism […] Gr. word translated “especially” must mean that all men enjoy God’s salvation in some way like those who believe enjoy His salvation. […]

Paul’s point is that while God graciously delivers believers from sin’s condemnation and penalty because He was theirs substitute, all men experience some earthly benefits from the goodnes of God. Those benefits are

1) common grace – a term that descibes shown to all mankind universally in restraining sin and judgment, mainaining order in society through government, enabling man to appreciate beuty and goodness and showering him with temporal blessings” [3]

.

Implikacje

Ponieważ według MacArthura Bóg jest łaskawy oraz jest z natury Bogiem dobrym i zbawiającym to każdy człowiek, choć w różnym zakresie, może doświadczyć Bożej łaski. Bóg obdarza potępionych błogosławieństwami ponieważ jest łaskawy. Zatem ci z wybranych do zbawienia, którzy nie otrzymują tych błogosławieństw nie są podmiotami Bożej łaski. Bogaty i zdrowy zwyrodnialec posiada pieniądze ponieważ taką otrzymał od Boga łaskę. Z drugiej strony żyjący w ubóstwie schorowany pobożny chrześcijanin łaski od Boga nie otrzymał.

W tym ujęciu Bóg okazuje swoją dobroć (łaska jest dobrem) złym, zaś dobrym (bo zbawionym i uświęconym przez Chrystusa) okazuje zło (przeciwieństwo łaski). MacArthur tworzy i czci niesprawiedliwego boga. Ale to nie wszystko

MacArthur wczytaną do Listu herezję powszechnej łaski, a konkretnie jej aspekt prawno-społeczny aplikuje w dość szczególny sposób. Faktem jest, że nie popiera aktywnej współpracy z Rzymskimi katolikami, Prawosławnymi i reprezentami pogańskich religii jak Islam. Jednakże postrzega wszystkich ludzi jako stworzonych na podobieństwo Boga (imago Dei) i przez to doświadczających Bożej łaski specyficznie, co transponuje na szeroko rozumiane powszechne, gwarantowane przez państwo prawa do zachowania osobistego wyznania, zgromadzeń i kultu.

Prawa te uznaje za przynależne niezależnie od wyznawanej religii, czemu dał wyraz podpisując się pod manifestem Deklaracja Frankfurcka

Tłumaczenie Wersja oryginalna
„Potwierdzamy, że każda istota ludzka jest stworzona na obraz i podobieństwo Boga (imago Dei), a zatem ma wrodzoną godność i wartość, wraz z pewnymi niezbywalnymi prawami i wolnościami niezbędnymi do prawidłowego ludzkiego życia. Te prawa i wolności obejmują prawo do zbiorowego kultu…“ [4] “We affirm that every human being is created in the image and likeness of God (imago Dei) and therefore has inherent dignity and worth, along with certain inalienable rights and liberties requisite for a proper human life. These rights and liberties include the right to corporate worship…” [4]

Według pana MacArthura każda istota ludzka, zatem muzułmanie, buddyści, wyznawcy hinduizmu powinna mieć zagwarantowane przez państwo prawo do zbiorowego kultu. Muzułmanin ma prawo do kultu Allaha ponieważ:

  1. Jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga Jahwe oraz
    .
  2. Został zbawiony przez Boga Jahwe w sposób doczesny

Tak samo wyznawca hinduizmu ma prawo do zbiorowego, politeistycznego kultu Brahmy Stwórcy, Wisznu Obrońcy, oraz Śiwy Niszczyciela. I to powinno zagwarantować państwo, co jest jednoznacznym przejawem kuyperyzmu zakładającego pełną współpracę wierzących i niewierzących w celu stworzenia lepszego świata. Choć nie zostało to wyrażone wprost, implikacja jest oczywista. Państwo ma zezwalać, a zatem nie przeszkadzać i nie ingerować ani oraz zwalczać ani chrześcijaństwa ani bałwochwalstwa.

Logiczna implikacja jest następująca: ponieważ każdy człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boże, oraz państwo jest na służbie Boga to państwo ma gwarantować każdemu człowiekowi prawo do wyznawania dowolnego bożka. Stworzenie na obraz Boży, poprzez działania władzy, gwarantuje prawo do idolatrii. Bóg zatem używa władzy dla zapewnienia ciągłości fałszywych kultów.
.

Refutacja

Po pierwsze rzekoma powszechna łaska nie posiada żadnego wspierającego ten koncept fragmentu Pisma, Tekst 1 Tym. 4:10 nie naucza powszechnej łaski. Łaska Boża nie jest arbitralna (czyli wynikająca z widzimisię bóstwa, jak np. w przypadku Allaha). Łaska Jahwe zawsze jest związana z przelaną przez Chrystusa krwią. Chrystus nie po to cierpiał męki, przelał krew, umarł i zmartwychwstał aby zapewnić potępionym doczesne przywileje, życie w przyjemnościach, zdrowie i aby mniej grzeszyli co sprawi, że sąd ostateczny nad nimi był mniej straszny.

Ponadto greckie słowo μάλιστα malista tłumaczone jako zwłaszcza posiada dość obszerny leksem (czyli zakres znaczeniowy). Pismo Święte poza 1 Tym. 4:10 przynajmniej  w trzech przypadkach z dwunastu (25%) używa słowa  μάλιστα malista w znaczeniu niedyferencyjnym czyli wyjaśniającym: “to znaczy”. Biorąc pod uwagę sytuację semantyczną (czyli kontekst) lepszym jest właśnie takie tłumaczenie. Stąd

pokładamy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, to znaczy wierzących.

Dalsza argumentacja znajduje się w artykule Zbawiciel wszystkich, zwłaszcza wierzących
.

Po drugie teologia (a raczej ideologia) powszechnej łaski wynika z obserwacji rzeczywistości a MacArthur jako teolog wyjątkowo mocno przywiązany do gramatyczno-historycznej moetody dosłownej interpretacji traktuje zmysły i ludzki rozum jak źródło prawdy. Mówiąc kolokwialnie MacArthur patrzy na świat, widzi w nim “dobrych” acz niewierzących ludzi, z niektórymi z nich nawet przyjaźni się (np. ze zmarłym w 2021 roku Larrym Kingiem, prezenterem radiowym i telewizyjnym w którego programach gościł wielokrotnie) [5]

Następnie odrzucając absolutną deprawację dostrzega w każdym człowieku obraz Boży czyli odziedziczony pierwiastek Boga obecny w każdym człowieku umożliwiający nie tylko trwałe przyjaźnie ale i współpracę. Zdobytą poprzez zmysły wiedzę MacArthur aplikuje jako metodę heremeneutyczną co jest błędem kardynalnym, ponieważ to, co zostało zaobserwowane zmysłami staje się prawdą wczytaną do tekstu. Jak zauważył D. Engelsma:

„Powszechna łaska opiera się na tym, co ludzie widzą, czują i myślą, kiedy obserwują swoich sąsiadów i świat” [6]

Po trzecie nie łaska lecz Boża opatrzność sprawia, że źli ludzie otrzymują w ręce dobre rzeczy a dobrzy niekoniecznie. Ci z potępionych, którzy otrzymali wiele błogosławieństw poniosą większą karę na sądzie ostatecznym, poniewaz nie oddali za nie chwały Bogu, lecz okazali się tym większymi Jego wrogami.

Psalm 73:4-9 4. Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła. 5. Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie. 6. Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną. 7. Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć. 8. Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle. 9. Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

Psalmista konkluduje podsumowując powód dla którego Bóg wyposażył bezbożników w tak wiele dóbr, co można przyrównać do nasycenia alergika pokarmem, który choć sam w sobie jest dobry i smaczny, stanie się przyczyną jego śmierci w męczarniach:1

18. Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie. 19. Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

Ponadto niektórzy ludzie a nawet całe narody otrzymują od Boga błogosławieństwa ponieważ Bóg używa ich do swoich cełow. Np. Asyria stała się biczem na odstępczy Izrael, i dlatego wzrosła militarnie (Izaj. 10) .Cyrus stał się panem “całego świata” aby Izrael mógł odbudować Jerozolimę i Świątynię (2 Kronik 36). Dom Egipcjanina pobłogosławiony został ze względu na Józefa (1 Mojż. 39:5). Egipt, Etiopia i Saba stały się okupem za Izralea (Izaj. 43:3).
.

Po czwarte żadne uczynki nieodrodzonego człowieka nie są uznawane za dobre w oczach Bożych ponieważ:

  1. Nie wynikają z wiary Rzym. 14:23 …Wszystko bowiem, co nie jest z wiary, jest grzechem.
    .
  2. Nie są zgodne z Bożym Prawem Psalm 119:1 Błogosławieni ci, których droga jest nieskalana, którzy zgodnie z prawem PANA postępują.
    .
  3. Nie oddają czci Bogu Kol. 3:17 A wszystko, co czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przez niego.
    .
  4. Nie są działaniem Ducha w człowieku Rzym. 8:8 Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.
    .

Ze wzgędlu na brak powyższych cech ludzkie uczynki, uczynki każdego nieodrodzonego człowieka, nawet te najlepsze są całkowicie wzgardzone przez Boga ponieważ wynikają ze złej i skażonej natury i przez to są gruntownie złe, niezależnie  jak dobrymi czy społecznie wartościowymi mogą się wydawać innym ludziom, w tym chrześcijanom.

Izaj. 64:6 My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr.
.
Mat. 7:18 Nie może dobre drzewo wydawać złych owoców ani złe drzewo wydawać dobrych owoców.

Po piąte Imago Dei czyli obraz Boży posiadali Adam i Ewa przez Upadkiem (Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa 1 Mojż. 2:26). Definiując istotę obrazu Bożego należy wziąć pod uwagę sześć historycznych poglądów istniejących w szeroko rozumianym kościele. Pięć fałszywych i jeden prawdziwy. Fałszywe poglądy to [7]

  1. Antropocentryczny – wyznawany np. przez Mormonów i zielonoświątkowców (np. Kenneth Copeland). Tu Bóg ma ciało jak człowiek
    .
  2. Socynian – wyznawcy tej unitariańskiej sekty wierzyli że chodzi o władzę nad stworzonym światem
    .
  3. Rzymsko katolicki – wyznawany przez wczesny kościół, chodzi o tzw. donum superadditum – dodana do ludzkiej natury zdolność zawierająca w sobie duchowe dary, sprawiedliwość i świętość. Upadek pozbawił człowieka donum superadditum ale nie dotknął całej ludzkiej natury. Człowiek ciągle posiada pewne dobro w sobie (pozycja bardzo blisko pozycji MacArthura)
    .
  4. Prawosławny – rozróżnia między podobieństwem a obrazem Bożym, jest to powielenie katolickiej pozycji bez użycia terminu donum superadditum
    .
  5. Węższy i szerszy –  węższy to wiedza, sprawiedliwość i prawdziwa świętość utracona w Upadku; szerszy to zdolności intelektualne, naturalne emocje i moralna wolność ciągle zachowane po Upadku; jest to pozycja podobna do katolickiej i była utrzymywana przez część kongregacji Prezbiteriańskich i Reformowanych (pozycja MacArthura)

Warto w tym momencie uczynić małą dygresję. Prawdopodobnym źródłem błędu teologicznego MacArthura był jego duchowy mentor R. C. Sproul. Teolog mocno osadzony w filozofii, któremu stawiane były zarzuty podążania za nauczaniem Tomasza z Akwinu, który jak wiemy był Rzymsko katolickim uczonym głoszącym istnienie dwóch źródeł prawdy: objawienia i zmysłów (co doskonale pasuje do profilu MacArthura). Sproul przyznaje iż był podmiotem tej krytyki ze strony Johna Robbinsa:

„Nie mówcie Johnowi Robbinsowi, że właśnie zacytowałem Tomasza z Akwinu, bo będzie mi wylewał olej Akwiniusza przez wieki” [8]

Wracając do tematu, biblijny pogląd odrzuca powyższe koncepcje. Reformowana ortodoksja wyznaje pogląd duchowy / etyczny. Marcin Luter definiuje go jako oświecony rozum, prawdziwe poznanie Boga i najszczersze pragnienie miłowania Boga i bliźniego.

“W Adamie był oświecony rozum, prawdziwe poznanie Boga i najszczersze pragnienie miłowania Boga i bliźniego, tak że Adam objął Ewę i od razu uznał ją za swoje własne ciało” [9]

W przeciwieństwie do poprzednich pięciu poglądów, pogląd duchowy / etyczny zaprzecza, jakoby niewierzący byli w jakimkolwiek sensie obrazem Boga. Wraz z upadkiem obraz Boży został całkowicie zniszczony i dopiero

„Ewangelia  sprawia, że jesteśmy ukształtowani na nowo według tego znanego, a nawet lepszego obrazu, ponieważ narodziliśmy się na nowo do życia wiecznego”. [10]

Upadły człowiek jest nadal człowiekiem, ale jest człowiekiem, który nosi imago diaboli (Jan 8:44; Efez. 2:1-3). Dopiero odrodzony człowiek nosi imago Dei. Przywrócone zostają

  1. Oświecony rozum 1 Jana 5:20 A wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.
    .
  2. Prawdziwe poznanie Boga Jan 17:3 A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
    .
  3. Miłość do Boga i bliźniego 1 Jana  4:7 Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, gdyż miłość jest z Boga i każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.

Obraz i podobieństwo Boże zostaje przywrócone dopiero w Chrystusie dzięki posłudze Ducha Świętego, bez czego nie ma mowy o istnieniu obrazu Bożego, czy też podobieństwa do Boga w człowieku nieodrodzonym.

Efez 4:24 I przyoblec się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i w prawdziwej świętości.
.
Kol 3:10 A przyodzialiście się w nowego, który się odnawia w poznaniu na obraz tego, który go stworzył.
.
Rzym. 8:15 Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, aby znowu się bać, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, przez którego wołamy: Abba, Ojcze!
.
Gal. 4:6 A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do waszych serc Ducha swego Syna, wołającego: Abba, Ojcze!

Paul Bayne, następca Williama Perkinsa na Uniwersytecie Cambridge, w swoim komentarzu do Efezjan 4:24 bardzo wyraźnie określa iż

“obraz Boga nie może być pojmowany w rzeczach cielesnych,  ani też nie znajduje się w istocie i władzach duszy, takich jak pamięć, rozum, wola, gdyż mają to ludzie źli; ani też w panowaniu nad stworzeniem, ponieważ jest to konsekwencja, która nastąpiła po uczynieniu człowieka na obraz i podobieństwo Boże”  [11]

Bayne dowodzi, że jedynie to co wyraża Bożą naturę może być traktowane jako obraz Boży.

“obraz Boży opiera się na tych Boskich cechach, które jako pewne znaki i formy wyrażają Boską naturę, najświętszą, najsprawiedliwszą, o ile Stwórca może być przedstawiony w takim stworzeniu.” [12] 

Wcześniej Bayne stwierdza, że ludzie zrodzeni z ciała nie są zrodzeni na obraz Boży lecz na obraz Adama.

„Od upadku człowieka jesteśmy płodzeni nie na obraz Boży, ale na obraz zepsutego Adama”[13]

Stąd oczywistym jest, że Chrystus doskonały obraz Boga niewidzialnego (Kol. 1:15) zamieszkując w odrodzonych przez Swojego Ducha  przemienia każdego człowieka nadając mu obraz Boży (1 Kor. 11:7), który jest każdego dnia pogłębiany poprzez wewnętrzną przemianę (2 Kor. 3:18; Kol. 3:10) aby osiągnąć pełnię doskonałości w niebie (1 Kor. 15:49). Tego absolutnie nie można powiedzieć o nieodrodzonych.
.

Po szóste Pismo Święte zaprzecza koncepcji roli państwa jako opiekuna wszystkich religii, jednakże MacArthur Kościół Nowego Testamentu pozbawił Przymierza zatem nie uznaje tekstów Starego Testamentu jako będących w mocy stąd desperacko poszukuje państwa neutralnego światopoglądowo:

“Nie ma politycznego rozwiązania tego, co dolega naszej kulturze.“ [14]

Przywilejów opieki państwowej MacArthur udziela dopiero Żydom w domniemanym milenijnym królestwie, gdzie poganie będą lizać proch z nóg genetycznych potomków Abrahama. Stąd państwo w obecnej dyspensacji według MacArthura powinno umożliwiać praktykowanie radości z doświadczania wolnośc zapewnionej przez zbawienie powszechnej łaski. Państwo ma zajmować pozycję całkowicie neutralną względem każdej religii, co nie jest elementem wiary Reformowanej, lecz raczej jej zaprzeczeniem.

Izaj. 49:23, 25 24. I królowie będą twoimi piastunami, a ich księżne – twoimi mamkami. Z twarzą ku ziemi będą się tobie kłaniać i pył twoich nóg będą lizać. Wtedy poznasz, że ja jestem PANEM i że nie bywają zawstydzeni ci, którzy mnie oczekują…  25. Ale tak mówi PAN: Pojmany lud zostanie odebrany mocarzowi i zdobycz okrutnika zostanie wybawiona. Ja bowiem sprzeciwię się twemu przeciwnikowi i ocalę twoich synów
.
1 Król. 15:12 [Król Asa] Usunął z ziemi sodomitów i wszystkie bożki, które wykonali jego ojcowie.
.
2 Król. 23:2-4 2. Następnie król udał się do domu PANA, a wraz z nim wszyscy mężczyźni Judy, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani, prorocy oraz cały lud – od najmniejszych do największych. I czytał do ich uszu wszystkie słowa księgi przymierza, którą znaleziono w domu PANA. 3. Potem król stanął przy kolumnie i zawarł przymierze przed PANEM, że będą szli za PANEM i będą przestrzegać jego przykazań, świadectw i nakazów z całego serca i całą duszą i wypełniać słowa przymierza, które zostały napisane w tej księdze. I cały lud przystąpił do przymierza. 4. Wtedy król nakazał najwyższemu kapłanowi Chilkiaszowi, kapłanom drugiego rzędu i stróżom progu wynieść ze świątyni PANA wszystkie przedmioty wykonane dla Baala, do gaju i dla całego zastępu niebieskiego. I spalił je poza Jerozolimą na polu Cedronu, i zaniósł ich popiół do Betel. 

Wiara Reformowana odrzuca koncepcję wspierania bałwochwalstwa przez państwo. Belgijskie Wyznanie Wiary w Artykule 36 stwierdza wprost, że zadaniem każdej władzy jest wspieranie Kościoła, mowa oczywiście o prawdziwym Kościele chrześcijańskim wyznającym wiarę Reformowaną, przy jednoczesnym zwalczaniu fałszywych religii, które są demonicznymi konceptami przyswojonymi przez ludzi w rezultacie Upadku Adama. Państwo ma za zadanie wspierać Kościół, który znowóż ma za zadanie niszczyć królestwo szatana, reprezentowanego przez fałszywe religie – jaskrawy jego wyraz. W ujęciu chrześcijańskim państwo rządzone przez chrześcijan nie jest i nie może być neutralne światopoglądowo.

“Wierzymy, że nasz łaskawy Bóg z powodu zepsucia ludzkości wyznaczył królów, książąt i władze, chcąc, aby świat był zarządzany zgodnie z pewnymi prawami i ustawami w celu powstrzymania upadku moralnego człowieka oraz aby wszystko odbywało się w porządku i z przyzwoitością. Dlatego dał władzy miecz, aby karała tych, co czynią źle, i chroniła tych, co czynią dobrze.
.
Urząd tych władców ma za zadanie nie tylko baczyć i czuwać nad dobrem państwa, ale także ochraniać posługę Kościoła, i w ten sposób móc usunąć wszelkie bałwochwalstwo i wszelki kult, aby królestwo antychrysta było niszczone i w ten sposó sprzyjać królestwu Chrystusa. Dlatego muszą oni popierać zwiastowanie Słowa Ewangelii w każdym miejscu, aby Bóg był należycie czczony i wysławiony przez każdego, jak to zaleca w swoim Słowie.” [15]

Po siódme sprzeczne z Pismem wyznanie MacArthura jest to wiara odrzucona przez Reformowanyme Wyznania Wiary. Jest to oczywista konsekwencja, ponieważ Wyznania Wiary jedynie systematyzują biblijne nauczanie, MacArthur natomiast odrzuca wszystkie Reformowane Konfesje i pragnie dalszej reformy teologii czyli nowinkarstwa. [16]

Artykuł 3 Szkockiego Wyznania Wiary (1560) spisanego przez „sześciu Janów”, w tym Johna Knoxa ogłasza nieodrodzonych jako pozbawionych obrazu Bożego

“Wykroczenie, powszechnie nazywane grzechem pierworodnym, było całkowitym splamieniem obrazu Boga w człowieku; a człowiek i jego potomstwo natury stali się wrogami Boga, niewolnikami szatana i sługami grzechu.” [17]

Konfesja Westminsterska  definiuje uczynki nieodrodzonych czyli cielesnych ludzi jako grzeszne. Rzeczywiscie według Konfesji istnieją dwa rodzaje uczynków jakie wykonuje totalnie zdeprawowany czlowiek. Jednak nie czytamy o rozróżnieniu na uczynki dobre i złe ale na złe i gorsze, obraźliwe i bardziej obraźliwe.

“Uczynki nieodrodzonych ludzi, choćby były nakazane przez Boga i dla wszystkich użyteczne, pozostają nadal grzesznymi uczynkami, ponieważ nie pochodzą z serca oczyszczonego wiarą, nie są czynione w sposób zalecany przez Pismo, a celem ich jedynym i ostatecznym nie jest chwała Boża. Dlatego nie mogą podobać się Bogu, ani uczynić człowieka godnym otrzymania łaski. Jednak zaniedbanie takich uczynków jest jeszcze bardziej grzeszne i bardziej obraźliwe dla Boga.” [18]

W Belgijskim Wyznaniu Wiary odrzucenie koncepcji zdolności nieodrodzonego człowieka do wykonywania dobrych uczynków zostało odrzucone. Biblijna argumentacja jest oczywista: ludzie nieodrodzeni to złe drzewa, które nie mogą wydawać dobrych owoców. Złe drzewa, czyli nieodrodzeni, mogą wydawać jedynie złe owoce czyli złe uczynki.

“Uczynki te, które biorą się z właściwego korzenia wiary, są dobre i miłe Bogu, gdyż Jego łaska je uświęciła. Jednakże nie poczytuje się ich na rzecz naszego usprawiedliwienia7, gdyż to przez wiarę w Chrystusa jesteśmy usprawiedliwieni, jeszcze zanim zaczniemy czynić dobre uczynki – w przeciwnym razie wcale nie byłyby to dobre uczynki, tak samo jak owoc drzewa nie może być dobry, zanim samo drzewo nie będzie dobre“ [19]

Kanony Synodu w Dort, Rozdział potwierdzają że powszechna łaska rozumiana jako ludzkie dary jakie mu wciąż pozostały po upadku, to herezja jaką wyznają Arminianie a nie Reformowani. Ludzie nie posiadają żadnych darów, nie są zdolni ani do oświeconego rozumowania, ani do prawdziwej miłości bliźniego, o miłości do Boga nie wspominając

[Wyjaśniwszy prawdziwą naukę, Synod odrzuca błędy tych] Którzy nauczają: Że skażony i naturalny człowiek może tak dobrze wykorzystać powszechną łaskę (przez którą rozumieją światło natury), bądź dary jakie mu wciąż pozostały po upadku, że może stopniowo, poprzez ich dobre wykorzystanie zyskać większą łaskę, to znaczy łaskę ewangeliczną, czyli zbawiającą, oraz samo zbawienie; i że w ten sposób Bóg ze swej strony okazuje się zawsze gotowy do objawienia Chrystusa wszystkim ludziom, ponieważ wobec wszystkich stosuje wystarczająco i skutecznie środki konieczne do nawrócenia.” [20]

Tezy Genewskie z 1649 roku będące Reformowanym obaleniem herezji amyraldianizmu jednoznacznie odrzucają koncepcję powszechen łaski. W Rozdziae 2 czytamy o wiążącym wszystkie Kościoły Reformowane odrzuceniu błędów tych:

“Którzy przypisują Bogu dwojaką łaskawość, jedną wyraźną lub pierwszą i powszechną, przez którą chciał On, aby każdy człowiek był zbawiony; drugą bardziej wyraźną i szczególną wobec wybranych.” [21]

Podsumowanie

Obecny w teologii MacArthura nadmierny akcent historyczno-kulturowej i dosłownej interpretacji stawia ludzki umysł na równi z oświeceniem. Egzaltacja siły ludzkiego umysłu prowadzi do odrzucenia biblijnej doktryny ciągłości Bożego Przymierza, które nabrało katolickiego charakteru poprzez włączenie pogan. Fałszywie pojmowane współczucie przy jednoczesnym obniżeniu autorytetu Pisma prowadzi do konkluzji, że skoro kościół nie jest objęty Przymierzem to wszystkie dzieci (bez zdolności rozeznania) są zbawione a nie tylko dzieci wynikającej z Przymierza obietnicy. Człowiek nie jet absolutnie zdeprawowany co pozostawia w nim namiastki dobra. Brnąc w grzech człowiek pozbawia się resztki dobra jakie w nim pozostało po Upadku i przez to odcina całkowicie / czasowo (w zależności od tłumaczenia) od zbawienia.

Rozwinięciu i pogłębieniu została koncepcja sprzecznych logicznie prawd, co skutkuje możliwością usankcjonowania każdej doktryny jako zgodnej z Pismem. To doprowadziło do uzależnienia skuteczności zadośćuczynienia od przewidzianej przez Boga wiary człowieka i jako takie jest przedłożeniem ludzkiej, wolnej woli nad Bożą suwerenność. To także negacja wszechwiedzy Boga.

Ponownie fakt pozostawania w każdym człowieku obrazu Boga oraz niezrozumienie Bożego charakteru, gdzie Bóg przedstawiony jest jako zbawiciel wszystkich ludzi, szczególnie wybranych oraz ogólnie pozostałych, prowadzi do utworzenia pomostu umożiwiającego współpracę między idącymi na zatracenie oraz zbawionymi, wszystko w celu ustanowienia społecznych warunków przychylnych dla funkcjonowania kościoła poprzez uczynienie władzy neutralną światopoglądowo. Pomost ten nosi nazwę powszechnej łaski i jest zaprzeczeniem teologii Reformowanej, koncepcją niebezpiecznie zbliżającą wyznawców do Arminianizmu a w konsekwencji to droga do Rzymu.

“W wyznaniach Reformowanych nie ma podstaw do łaski powszechnej. Wręcz przeciwnie, wyznania Reformowane potępiają tę teorię zarówno z nazwy, jak i we wszystkich jej głównych elementach. Kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie na całym świecie […], które przyjmują wspólną łaskę, kościoły te umieszczają się poza sferą wiary Reformowanej” [22]

To jeszcze nie koniec

Deklaracja Frankfurcka zdaje się doskonale spełniać funkcję autopromocji organizacji zarządzanej przez Johna MacArthura co pasuje do przyjętej przez niego strategii podboju rynku neo-ewangelikalnego. Jako najbardziej rozpoznawalna twarz swojego kościoła człowiek ten odpowiedzialny jest za promocję i marketing, oraz konsekwetnie ułatwienie sprzedaży materiałów firmowanych jego nazwiskiem. Przykładowo Dennis Swanson, były współpracownik MacArthura spytany o jego rolę jako prezytenta Master’s Seminary mówi wprost:

„[jego rolą było] Zbieranie pieniędzy. Kiedy przemawiał, promował szkołę, robił tego typu rzeczy. Ale jeśli chodzi o aktywną rolę administracyjną, powiedziałbym, że praktycznie nie miał takiej” [23]

Zaadaptowany kuyperyzm otwiera furtkę dla intratnych przedsięwzięć, gdzie pod pozorem ekspansji Bożego Królestwa uprawiany jest teologiczny kompromis.

Skoro Pismo naucza Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. (2 Kor. 6:14) dla czego państwo zamiast wspierać Kościół w niszczeniu bałwochwalsta miałoby gwarantować wolność wyznania muzułmanom, hinduistom i buddystom? Zagadnienie pozostaje kwestią otwartą i wątpliwym jest uzyskanie odpowiedzi na to pytanie od firmy której przewodzi MacArthur. Kiedykolwiek.

MacArthur uznając ludzkie uczynki za dobre w oczach Bożych zdaje się nie dostrzegać fundamentalnej i określonej w Biblii różnicy między ciemnością nieodrodzonych a światłem ożywionych przez Boga. Obie grupy są sobie wrogie od czasu Upadku (wprowadzę nienawiść […] między twoim potomstwem a jej potomstwem 1 Mojż. 3:15) zaś chrześcijaństwo stanowi antytezę dla kultury tego świata. Jako zręczny i niepozbawiony sukcesów komiwojażer powszechnej łaski MacArthur powinien mimo wszystko pamiętać o biblijnym ostrzeżeniu, które niejednokrotnie sam serwował charyzmatykom:

2 Piotra 2:3 I z chciwości będą wami kupczyć przez zmyślone opowieści. Ich sąd od dawna nie zwleka, a ich zatracenie nie śpi.

Drogi czytelniku, mamy w sercu nadzieję, że po przeczytaniu materiału przynajmniej zastanowisz się, czy warto być miłośnikiem teologii MacArthura, która z teologią Reformowaną, jeśli o substancję chodzi, w zasadzie nie ma nic wspólnego. Przed nami jeszcze długa droga, zatem pozostań znami. Rozważymy jeszcze

  • Marrowizm czyli herezje dobrointencyjnej oferty zbawienia,
  • Preparacjoznizm czyli wstępne warunki zbawienia
  • Legalizm zbawienia panującego Pana
  • Katolicką doktrynę infuzji sprawiedliwości
  • Przypisaną sprawiedliwość Jana Chrzciciela

Niech Bóg oświeca Twoje oczy, o co gorąco się modlimy

Przypisy

[1] Cornelis Pronk, „Neo-Calvinism”, Reformed Theological Journal, 11 (1995), s. 47
[2] John MacArthur, Komentarz do NT (1 Tym. 4:10), Wydawnictwo Słowo Prawdy, Gdańsk 2015 s. 701
[3] The MacArthur Study Bible, NKJV,  Word Publishing 1997 s. 1867
[4] Źródło Frankfurt Declaration, Article 3
[5] Źródło John MacArthur The Vilification of Jesus, Part 1
[6] David J. Engelsma, Common Grace Revisited, s. 16
[7] Żródło Angus Stewart, The Image of God in Man: A Reformed Reassessment
[8] Źródło 32:45 R.C. Sproul: Before the Beginning: The Aseity of God
[9] Marcin Luter, Dzieła Lutra, t. 1, wyd. Jaroslav Pelikan, tłum. George V. Schlink (Saint Louis, Missouri: Concordia, 1958), s. 63
[10] Tamże s. 63-64
[11] Paul Bayne, An Exposition of Ephesians, Chapter 2:11 to 6:18,” w Puritan Exposition of Ephesians (USA: Sovereign Grace Book Club, 1958), s. 360-361
[12] Tamże
[13] Tamże s. 359
[14] Źródło John MacArthur, Why I Signed the Frankfurt Declaration
[15] Belgijskie Wyznanie Wiary 36
[16] Żródło 10:34 MacArthur vs Sproul Baptism Debate
[17] Źródło Szkockie Wyznanie Wiary z 1560 roku Artykuł 3
[18] Westminsterskie Wyznanie Wiary 16.7
[19] Belgijskie Wyznanie Wiary 24
[20] Kanony Synodu z Dort 3/4 Odrzucenie Błędów par. 5
[21] Tezy Genewskie II, Odrzucenie błędu
[22] David J. Engelsma, Common Grace Revisited, s. 32-33
[23] Źródło The Roys Report: What’s the Truth about John MacArthur & His Ministries?

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email