Spis treści
Tekst źródłowy
Mat. 5 44-45 .
44. Lecz ja wam mówię: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za tych, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was;
45. Abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebie. On bowiem sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
W chrześcijaństwie powszechnym poglądem na tekst Ew. Mateusza jest taki, że to, co Jezus nakazuje to że musimy mieć miłość, która nie wyklucza *kogokolwiek* i która obejmuje *wszystkich ludzi bez wyjątku*.Jest to także pogląd rozpowszechniony wśród (o zgrozo) osób mieniących się kalwinistami lub twierdzących, że wyznają teologię Reformowaną!
Naprawdę? To byłoby sprzeczne z różnymi tekstami, które wyraźnie mówią, że nie mamy kochać niektórych ludzi. Bóg nigdzie nie nakazał miłować Antychrysta. Bóg nakazał Jehoszafatowi oddzielić się od odstępczego Achaba
2 Kronik 19:2 I wyszedł mu naprzeciw widzący Jehu, syn Chananiego, i powiedział do króla Jehoszafata: Czy powinieneś był pomagać bezbożnym i miłować tych, którzy nienawidzą PANA? Przez to właśnie wisi nad tobą gniew PANA.
Chrystus używając dosadnego słownictwa (przez świnie i psy nasz Zbawiciel bez wątpienia rozumie niegodziwych ludzi tarzającymi się w błocie pożądliwości i zepsucia) nakazał oddzielenie się chrześcijan od jawnogrzeszników.
Mat. 7:6 Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swoich pereł przed świnie, by ich nie podeptały swymi nogami i odwróciwszy się, nie rozszarpały was.
Psalmista, który jest wzorem prawdziwego chrześcijanina, mówi aby nienawidzieć tych, którzy bluźnią Bogu. Czy to brzmi, jakby Psalmista kochał tych ludzi?
Psalm 139:21-22 21. Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają? 22. Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam ich za wrogów.
Co więcej, Bóg nakazuje gardzić tymi, którzy bluźnią Bogu. Gardzić, a nie miłować ich i uznaje to za cnotę wierzącego:
Psalm 15:1, 4 1. PANIE, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze? 4. Ten, przed którego oczami bezbożny jest wzgardzony, a który szanuje tych, co się boją PANA; kto, choć przysięga na własną niekorzyść, nie wycofuje się;
Więc wyraźnie nie mamy kochać *wszystkich*. Jak zatem w świetle zbiorczego nauczania Pisma Świętego rozumieć nakaz Pański?
Analiza tekstu
Instrukcja, którą Jezus daje nam w Ewengalie Mateusza jest następująca:
Nie mamy mieć takiej miłości jak faryzeusze i uczeni w Piśmie – to znaczy miłości tylko do „przyjaciół” i do nikogo więcej.
Mamy mieć miłość, która obejmuje także „nieprzyjaciół” – tak jak sam Bóg, którego miłość obejmuje ludzi, którzy są z natury wrogami; którzy z natury Go nienawidzą, przeklinają, wykorzystują Go (i Jego stworzenie) i prześladują. My, wybrani, jesteśmy tymi „nieprzyjaciółmi”, których ogarnia miłość Boga. Boża miłość obejmuje nie tylko tych, którzy Go kochają (tj. wybranych, którzy się nawrócili) ale także tych, którzy Go nie kochają (wybranych, którzy jeszcze się nie nawrócli, którzy jeszcze tkwią w swoich grzechach).
Rzym. 5:8, 10 8. Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł. 10. Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie.
„Źli i dobrzy” oraz „sprawiedliwi i niesprawiedliwi” w wersecie 45. to *my* — wybrani — żyjący w stanie nawrócenia lub jeszcze przed nienawróceniem. Boża opatrznościowa dobroć (słońce i deszcz) jest wylewana na tę ziemię wyłącznie ze względu na nas — „Bo wszystko jest wasze… czy świat, czy życie, czy śmierć, czy to, co teraźniejsze, czy to, co przyszłe – wszystko jest wasze;” (1 Kory. 3:20-21).
Przeznaczeni na potępienie korzystają z Bożej opatrzności jedynie z powodu wybranych, którzy zamieszkują ziemię. Gdyby nie wybrani, potępieni znaleźliby się wszyscy bez wyjątku i natychmiast w jeziorze ognia. Sugerowanie, że słowa Jezusa nauczają, że Bóg kocha każdego człowieka głowa w głowę, każdego jaki żył, żyje czy będzie żył na planecie Ziemia, jest całkowitym niezrozumieniem tego, o czym mówi tekst Mateusza.
Jednakże jako ludzie nie posiadamy Bożej perspektywy i nie wiemy kto jest wybrany a kto potępiony. Aczkolwiek możemy z łatwością rozpoznać tych, którzy Bogu otwarcie bluźnią. Tak więc o ile mamy miłować naszych nieprzyjaciół, o tyle nienawiść zarezerowana jest dla jawnogrzeszników oraz aktywnych zwodzicieli głoszących herezje zatracenia.
.
Kalwinizm Kalwina
Instytuty 2.25.9 będą naszym tekstem dowodzącym, że wiara Reformowana była wiarą Jana Kalwina. Posłuchajmy co do powiedzenia miał słynny teolog z Genewy, właśnie w kwestii powszechnej łaski rzekomo zawartej w tekście Mateusza:
„Wiemy, że w Adamie utraciliśmy dziedzictwo całego świata i nie mamy większego prawa do korzystania ze wspólnych pokarmów niż do owocu drzewa życia. Jak to się więc dzieje, że Bóg nie tylko „sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi” [Mat. 5:45], ale że dla dostosowania się do obecnego życia, Jego nieoceniona szczodrość rozprzestrzenia się w najobfitszej obfitości? Stąd widzimy, że rzeczy, które właściwie należą do Chrystusa i jego członków, rozciągają się także na bezbożników;
.
- nie po to, by stać się ich prawowitym posiadaniem
.- ale by uczynić ich bardziej bez wymówki
Tak więc bezbożni ludzie często doświadczają Bożej dobroci w niezwykłych przypadkach, które czasami przewyższają wszelkie błogosławieństwa pobożnych, ale które mimo wszystko są środkiem do zaostrzenia ich potępienia.”
Tu wystarczy zacytować nauczanie z Psalmu 73, Bożą prawdę na której oparł się Kalwin:
Psalm 73
.12. Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
18. Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
19. Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
20. Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
Oto 5 powodów, dla których według Kalwina tekst Mateusza nie jest zgody z koncepcją powszechnej łaski
1) „powszechne pożywienie”, jak je nazwał Kalwin, „nie należy do potępionych”.
2) potępieni nie posiadają prawomocnego stanu posiadania tych rzeczy
3) Bóg sprawia, że potępieni doświadczają tych rzeczy „tylko po to, by uczynić ich bardziej bez wymówki w dzień sądu” – to nie jest „łaska” lecz antyłaska.
4) potępiony doświadcza na zewnątrz rzeczy, które są znakami dobroczynności Boga dla wybranych, ale nie są one dla niego „błogosławieństwem”
5) Bóg daje te rzeczy potępionym „aby pogłębić ich potępienie” (to nie jest „łaska”).
I tak jak niektórych Bóg przeznaczył do zbawienia, tak też Bóg niektórych przeznaczył na potępienie przed założeniem świata, zanim się narodzili. Predestynacja jest przedwiecznym i niezmiennym suwerennym dekretem Boga (Dan. 4:35; Izaj. 14:27; 43:13; Hiob 9:10-12; Izaj. 46:10; 48:3; Kazn. 3:14; Psalm 33:11; Dzieje 15:18) posiada dwa składowe elementy:
Elekcję, czyli przeznaczenie niektórych ludzi do zbawienia, (por. Jan 15:16; Rzym. 8:29-30; Efez. 1:4-5; 1 Tes. 5:9; Mat. 11:25-26; Psalm 139:16)
Reprobację, czyli przeznaczenie ludzi na potępienie, (por. Rzym. 9:21-22; Przysłów 16:4; 1 Piotra 2:8; 2 Piotra 2:3; Judy 1:4; Mat. 11:25-26; Psalm 139:16; 2 Mojż. 9:16; Hiob 12:14; Izaj. 45:9; Hab. 1:12)
Soli Deo Gloria.
Zobacz w temacie
- Kochany wieczną miłością
- Wybranie a predestynacja
- A jednak supralapsarianizm
- Nie ma trzeciej drogi – kalwinizm Jana Kalwina a kalwinizm wszystkich ewangelików
- Gotszalk z Fuldy – 20 lat tortur za podwójną predestynację
- Boża podwójna predestynacja
. - Rzym. 9:1-14 Wolność Garncarza, egzegeza Rzymian 9, cz. 1
- Rzym. 9:10-13 Trzy obiekcje wobec doktryny podwójnej predestynacji, część 1
. - Doktryna podwójnego oddzielenia
- Nienawiść do nienawidzących Boga
- Nowa tolerancja musi się rozpaść