Katolickie Sakramenty a ofiara Chrystusa

utworzone przez | sty 22, 2018 | Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Przepaść doktrynalna

KKK 1131 Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże. Obrzędy widzialne, w których celebruje się sakramenty, oznaczają i urzeczywistniają łaski właściwe każdemu sakramentowi. Przynoszą one owoc w tych, którzy je przyjmują z odpowiednią dyspozycją.

Według teologii KRK sakrament jest skutecznym znakiem łaski. Słownik j. polskiego słowo skuteczny definiuje następująco:

skuteczny

1. «dający pożądane wyniki»
2. «taki, którego działalność przynosi efekty»

Słowo dyspozycja ma następujące znaczenie

dyspozycja

1. «polecenie wydane komuś»
2. «czyjaś forma fizyczna lub psychiczna, zwłaszcza dobra»
3. «wrodzona skłonność lub talent do czegoś»
4. «układ, rozkład, plan czegoś»

Zatem sakrament cechuje działanie, które przynosi pożądany efekt. Innymi słowy sakrament katolicki to łaska, jaka jest przez nie skutecznie udzielana. A konkretnie sakramenty katolickie mają moc udzielania życia. Czyli spożywanie fizycznego opłatka jest skutecznym udzieleniem łaski, w którym to opłatku ta łaska się urzeczywistnia. I dzieje się to na polecenie kapłana (odpowiednia dyspozycja).

Warto dodać, że według Katechizmu Katolickiego sakrament jest ważny, jeśli jest sprawowany zgodnie z intencją Kościoła niezależnie od osobistej świętości szafarza. Innymi słowy, następuje odróżnienie urzędu szafarza odd jego moralności. I to sprawia, że szafarz może być konkubentem, pedofilem, homoseksualistą, defraudantem, itp., ale nadal może udzielać sakramentów, a katolik, pod groźbą popełnienia grzechu śmiertelnego, nie może negować tej nauki. To jest nic innego, jak tyrania dogmatu / autorytetu duchowego, która sprawia, że katolik MUSI akceptować, czego uczy Katechizm.

Artykuł 1128 Katechizmu Katolickiego:

KKK 1128 Taki jest sens stwierdzenia Kościoła, że sakramenty działają ex opere operato (dosłownie: “przez sam fakt spełnienia czynności”), czyli mocą zbawczego dzieła Chrystusa, dokonanego raz na zawsze.
.
Wynika stąd, że
.
“sakrament urzeczywistnia się nie przez sprawiedliwość człowieka, który go udziela lub przyjmuje, lecz przez moc Bożą”.

W chwili, gdy sakrament jest celebrowany zgodnie z intencją Kościoła, moc Chrystusa i Jego Ducha działa w nim i przez niego, niezależnie od osobistej świętości szafarza. Skutki sakramentów zależą jednak także od dyspozycji tego, kto je przyjmuje.


Z kolei Artykuł 1129 mówi, że

KKK 1129 “Kościół naucza, że dla wierzących sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia…”

Co sprawia, że szafarz, którego świętość nie ma znaczenia, jest niezbędnym pośrednikiem pomiędzy ludźmi a Bogiem.

Jest to nauka o zbawieniu z uczynków czyli np. ze spożywania kawałka mąki z wodą. 
.

Przepaść teologiczna

Jaka jest więc różnica między ustanowieniami Chrystusa, a sakramentami?
.

Po pierwsze błędne nauczanie

Wiele kościołów rozumie sakrament jako „widzialny znak niewidzialnej łaski”. Inaczej mówiąc, poprzez konkretny (widzialny) znak (symbol, gest), spływa na człowieka Boża (niewidzialna) łaska. Kościoły różnią się listą (ilością) sakramentów, ale ich członkowie nie rzadko wierzą, że są one konieczne do zbawienia, bowiem bez nich Boża łaska nie jest w stanie zstąpić na człowieka.
.

Po drugie jeśli łaska to już nie uczynki

Łaska Boża jest darem, a zatem nie może być ona „wypracowana” przez zasługi człowieka. Dobre uczynki, święte życie, pobożność, ceremonie, modlitwy i praktyki religijne, nie są w stanie „dołożyć” niczego do ofiary Chrystusa, poprzez którą Boża łaska dana jest nam w całości i bezinteresownie: 

Efez. 2:8-9 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego

Rzym. 11:6 A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.

Rzym. 3:20 Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.

Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.

Efez. 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;

 2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.

Gal. 2:20 Nie odrzucam łaski Boga. Jeśli bowiem przez prawo jest sprawiedliwość, to Chrystus umarł na próżno.
.

Po trzecie symbol a nie środek

Przypomnijmy sobie, że z chwilą, gdy przez wiarę zamieszkał w Tobie Chrystus, w pełni zamieszkał w Tobie także Duch Święty. Wtedy też zostałeś w Nim zanurzony (ochrzczony) oraz Nim zapieczętowany. Żaden uczynek, ani żadna ceremonia religijna, nie może dołożyć niczego do pełni Ducha, jaką posiadasz.

Dlatego sakrament nie może być rozumiany jako środek łaski, ale jako ustanowienie, które jedynie w symboliczny sposób demonstruje to, co już posiadasz. Inaczej mówiąc, nie jest on wymogiem zbawienia, a jedynie wizualnym (obrazowym) sposobem, pomagającym pełniej zrozumieć i docenić to, co Jezus Chrystus uczynił dla nas w chwili, w której zamieszkał w naszym życiu.
.

Po czwarte wymagane kryteria

Ustanowienia Chrystusa charakteryzują trzy rzeczy:

  1. Zostały ustanowione przez Chrystusa,
    .
  2. Były nauczane przez Apostołów
    .
  3. Były praktykowane przez wczesny kościół. Chrzest i Wieczerza Pańska (komunia) są jedynymi praktykami, które spełniają powyższe kryteria ustanowienia, aczkolwiek żadna z nich nie jest potrzebna do zbawienia i nie jest „środkiem łaski”.

Kłopotliwe pytanie

W co trzeba wierzyć aby dostąpić zbawienia?

1. w skuteczność doskonałej ofiary złożonej na krzyżu raz na zawsze przez bezgrzesznego Jezusa,

2. czy w skuteczność ofiar mszy składanych codziennie stale na nowo przez katolickich księży-kapłanów, których morale – zgodnie z art. 1128 Katechizmu Katolickiego – nie ma znaczenia?

Kiedy zadać to pytanie na forach dyskusyjnych, katolicy czują się mocno zakłopotani. Na ogół odpowiadają, że trzeba wierzyć w jedno i drugie.

Jakie są logiczne skutki ewentualnych odpowiedzi?

A. Jeśli trzeba wierzyć w (1), to ofiary mszy nie mają racji bytu.
B. Jeśli trzeba wierzyć w (2), to Pan Jezus umierał nadaremnie.
C. Gdyby ktoś chciał powiedzieć, że zarówno w (1) i (2), to by znaczyło, że ofiara Jezusa nie była ani doskonała ani skuteczna do zbawienia, skoro musi być uobecniania / powtarzana w ofierze mszy.

Każdy trzeźwo myślący człowiek odpowie, że prawdziwą jest odpowiedź A. Uświadomienie sobie tego stanowi potężne wyzwanie dla osób, które do tej pory wierzyły, że łaskę od Boga otrzymują przez udział w ofierze mszy.
..

Wnioski

Nie można wierzyć w sakramenty przedstawiane na sposób rzymsko-katolicki i wyznawać zbawienie z łaski. Pierwszy system naucza synergistycznego zbawienia z uczynków, poprzez czynny udział w sakramentach. Ten drugi to monergistyczne dzieło Boże i nie wymaga żadnych sakramentów do zbawienia. Katolickie sakramenty unieważniają ofiarę Chrystusa i ustanawiają inną ewangelię – zbawienia z uczynków.

Gal. 1:8-9 8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. 9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty.

Jeśli ktoś uważa się za katolika, musi uznawać naukę o sakramentach, przez co skazuje się na przekleństwo i wieczne zatracenie.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email