Spis treści
Przepaść doktrynalna
KKK 1131 Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże. Obrzędy widzialne, w których celebruje się sakramenty, oznaczają i urzeczywistniają łaski właściwe każdemu sakramentowi. Przynoszą one owoc w tych, którzy je przyjmują z odpowiednią dyspozycją.
Według teologii KRK sakrament jest skutecznym znakiem łaski. Słownik j. polskiego słowo skuteczny definiuje następująco:
1. «dający pożądane wyniki»
2. «taki, którego działalność przynosi efekty»
Słowo dyspozycja ma następujące znaczenie
1. «polecenie wydane komuś»
2. «czyjaś forma fizyczna lub psychiczna, zwłaszcza dobra»
3. «wrodzona skłonność lub talent do czegoś»
4. «układ, rozkład, plan czegoś»
Zatem sakrament cechuje działanie, które przynosi pożądany efekt. Innymi słowy sakrament katolicki to łaska, jaka jest przez nie skutecznie udzielana. A konkretnie sakramenty katolickie mają moc udzielania życia. Czyli spożywanie fizycznego opłatka jest skutecznym udzieleniem łaski, w którym to opłatku ta łaska się urzeczywistnia. I dzieje się to na polecenie kapłana (odpowiednia dyspozycja).
Warto dodać, że według Katechizmu Katolickiego sakrament jest ważny, jeśli jest sprawowany zgodnie z intencją Kościoła niezależnie od osobistej świętości szafarza. Innymi słowy, następuje odróżnienie urzędu szafarza odd jego moralności. I to sprawia, że szafarz może być konkubentem, pedofilem, homoseksualistą, defraudantem, itp., ale nadal może udzielać sakramentów, a katolik, pod groźbą popełnienia grzechu śmiertelnego, nie może negować tej nauki. To jest nic innego, jak tyrania dogmatu / autorytetu duchowego, która sprawia, że katolik MUSI akceptować, czego uczy Katechizm.
Artykuł 1128 Katechizmu Katolickiego:
KKK 1128 Taki jest sens stwierdzenia Kościoła, że sakramenty działają ex opere operato (dosłownie: „przez sam fakt spełnienia czynności”), czyli mocą zbawczego dzieła Chrystusa, dokonanego raz na zawsze.
.
Wynika stąd, że
.
„sakrament urzeczywistnia się nie przez sprawiedliwość człowieka, który go udziela lub przyjmuje, lecz przez moc Bożą”.
W chwili, gdy sakrament jest celebrowany zgodnie z intencją kościoła rzymskiego, moc Chrystusa i Jego Ducha działa w nim i przez niego, niezależnie od osobistej świętości szafarza. Skutki sakramentów zależą jednak także od dyspozycji tego, kto je przyjmuje. Z kolei Artykuł 1129 mówi, że
KKK 1129 „Kościół naucza, że dla wierzących sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia…”
Co sprawia, że szafarz, którego świętość nie ma znaczenia, jest niezbędnym pośrednikiem pomiędzy ludźmi a Bogiem. Jest to nauka o zbawieniu z uczynków czyli np. ze spożywania kawałka mąki z wodą.
.
Przepaść teologiczna
Jaka jest więc różnica między ustanowieniami Chrystusa, a sakramentami?
.
Po pierwsze błędne nauczanie
Wiele kościołów rozumie sakrament jako „widzialny znak niewidzialnej łaski”. Jednak błedem jest nauczanie, że są one konieczne do zbawienia, bowiem bez nich Boża łaska nie jest w stanie zstąpić na człowieka.
.
Po drugie jeśli łaska to już nie uczynki
Łaska Boża jest darem, a zatem nie może być ona „wypracowana” przez zasługi człowieka. Dobre uczynki, święte życie, pobożność, ceremonie, modlitwy i praktyki religijne, nie są w stanie „dołożyć” niczego do ofiary Chrystusa, poprzez którą Boża łaska dana jest nam w całości i bezinteresownie:
Efez. 2:8-9 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.
Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego
Rzym. 11:6 A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.
Rzym. 3:20 Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Efez. 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
Gal. 2:20 Nie odrzucam łaski Boga. Jeśli bowiem przez prawo jest sprawiedliwość, to Chrystus umarł na próżno.
.
Po trzecie symbol
Przypomnijmy sobie, że z chwilą, gdy przez wiarę zamieszkał w Tobie Chrystus, w pełni zamieszkał w Tobie także Duch Święty. Wtedy też zostałeś w Nim ochrzczony oraz Nim zapieczętowany. Żaden uczynek, ani żadna ceremonia religijna, nie może dołożyć niczego do pełni Ducha, jaką posiadasz.
Dlatego sakrament nie może być rozumiany jako wymóg zbawienia. Chrystus w sakramentach jest obecny duchowo a elementy sakramentów są jedynie wizualnym (obrazowym) sposobem, pomagającym pełniej zrozumieć i docenić to, co Jezus Chrystus uczynił dla nas w chwili, w której zamieszkał w naszym życiu. Sakramenty mają wymiar duchowy i symboliczny.
.
Po czwarte wymiar duchowy
Sakramenty są to widzialne, święte znaki i rękojmie ustanowione przez Boga, który za ich pomocą pozwala nam lepiej rozumieć obietnicę Ewangelii i zarazem przypieczętowuje ją w nas. To znaczy, że ze względu na jedną ofiarę, jaką Jezus złożył na krzyżu, Bóg w łasce swojej odpuszcza nam grzechy i daje życie wieczne. Poprzez sakramenty pootwierdzona jest prawada Ewangelii, że nasze zbawienie zależy wyłącznie od ofiary Chrystusa, poniesionej za nas na krzyżu.
Chrzest wodą odnosi nas do duchowego mymiaru pokropienia krwią Chrystusa, oczyszczenia z grzechów, włączenia do Jego ciała. Nie dzieje się to jednak za sprawą fizycznej wody, lecz przez pokropienie drogocenną krwią Syna Bożego. Widzialny sakrament chrztu odnosi nas do duchowej rzeczywistości, w której Pan daje to, co sakrament symbolizuje, a mianowicie następujące dary i niewidzialną łaskę: obmycie i całkowite oczyszczenie duszy z wszelkiego brudu i nieprawości, odnowienie serca i napełnienie go wszelką pociechą, złożenie prawdziwej ufności w Jego ojcowską dobroć, przyobleczenie w nowego człowieka i zdarcie starego z jego uczynkami.
Z grzechu oczyszcza nas wyłącznie krew Jezusa Chrystusa a nie chrzest.
Wieczerza Pańska przypomina i jednocześnie upewnia nas, że mamy udział w jedynej ofierze krzyżowej Jezusa Chrystusa i we wszystkich Jego darach. Wieczerza Pańska jest zapewnieniem o całkowitym odpuszczeniu naszych grzechów dzięki ofierze Jezusa, jaką On sam – raz jeden i raz na zawsze – złożył na krzyżu. Ponadto zapewnia ona o tym, że dzięki Duchowi Świętemu zostajemy wszczepieni w Jezusa Chrystusa, który w ciele swoim przebywa teraz w niebiesiech, po prawicy Ojca, i chce, abyśmy Go – jako takiego – wielbili.
Kiedy wierzący piją kielich i jedzą chleb, całe ciało Chrystusa łączy się z Panem w głębokiej duchowej społeczności. Przez wiarę ci „w Chrystusie” uczestniczą w Ciele i Krwi Chrystusa mocą Ducha Świętego, który wlewa w nich życie Chrystusowe. Jest to pokarm duchowy (J 6:53-57 ) i zjednoczenie ( 1 Kor 10:17 ), gdy wierzący uczestniczą przez wiarę w Wieczerzy Pańskiej.
Jan 6:53-57 53. I powiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie. 54. Kto je moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55. Moje ciało bowiem prawdziwie jest pokarmem, a moja krew prawdziwie jest napojem. 56. Kto je moje ciało i pije moją krew, mieszka we mnie, a ja w nim. 57. Jak mnie posłał żyjący Ojciec i ja żyję przez Ojca, tak kto mnie spożywa, będzie żył przeze mnie.
Chrystus jest obecny przy stole z wierzącymi (duchowo, nie fizycznie). Tak więc pogląd t
Po piąte wymagane kryteria
Ustanowienia Chrystusa charakteryzują trzy rzeczy:
- Zostały ustanowione przez Chrystusa,
.
- Były nauczane przez Apostołów
.
- Były praktykowane przez wczesny kościół. Chrzest i Wieczerza Pańska (komunia) są jedynymi praktykami, które spełniają powyższe kryteria ustanowienia, aczkolwiek żadna z nich nie jest niezbędna do zbawienia.
Kłopotliwe pytanie
W co trzeba wierzyć aby dostąpić zbawienia?
1. w skuteczność doskonałej ofiary złożonej na krzyżu raz na zawsze przez bezgrzesznego Jezusa za wszystkie grzechy wybranegol ludu,
2. czy w skuteczność ofiar mszy składanych codziennie stale na nowo przez katolickich księży-kapłanów, których morale – zgodnie z art. 1128 Katechizmu Katolickiego – nie ma znaczenia?
Kiedy zadać to pytanie na forach dyskusyjnych, katolicy czują się mocno zakłopotani. Na ogół, odrzucając ograniczony zakres odkupienia, odpowiadają, że trzeba wierzyć w jedno i drugie.
Jakie są logiczne skutki ewentualnych odpowiedzi?
A. Jeśli trzeba wierzyć w (1), to ofiary mszy nie mają racji bytu.
B. Jeśli trzeba wierzyć w (2), to Pan Jezus umierał nadaremnie.
C. Gdyby ktoś chciał powiedzieć, że zarówno w (1) i (2), to by znaczyło, że ofiara Jezusa nie była ani doskonała ani skuteczna do zbawienia, skoro musi być uobecniania / powtarzana w ofierze mszy.
Każdy trzeźwo myślący człowiek odpowie, że prawdziwą jest odpowiedź A. Uświadomienie sobie tego stanowi potężne wyzwanie dla osób, które do tej pory wierzyły, że łaskę od Boga otrzymują przez udział w ofierze mszy.
..
Wnioski
Nie można wierzyć w sakramenty przedstawiane na sposób rzymsko-katolicki i wyznawać zbawienie z łaski. Pierwszy system naucza synergistycznego zbawienia z uczynków, poprzez czynny udział w sakramentach. Ten drugi to monergistyczne dzieło Boże i nie wymaga żadnych sakramentów do zbawienia. Katolickie sakramenty unieważniają ofiarę Chrystusa i ustanawiają inną ewangelię – zbawienia z uczynków.
Gal. 1:8-9 8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. 9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty.
Jeśli ktoś uważa się za katolika, musi uznawać naukę o sakramentach, przez co skazuje się na przekleństwo i wieczne zatracenie.
Zobacz w temacie
- Od kiedy istnieje Rzymski katolicyzm? – cz. 1 urząd papieża
- Odpowiedź Marcina Lutra na papieską bullę Leona X
- Ojcowie Kościoła o usprawiedliwieniu przez wiarę
- Opętani Maryją, czyli o nabożeństwie maryjnym
- Papież jest w piekle
- Papież, następca Chrystusa czy poganin i Antychryst?
- Paweł i Jakub, część 1 – zarys problemu interpretacyjnego
- Paweł i Jakub, część 3 – doktrynalne rozróżnienie
- Paweł i Jakub, część 6 – rozróżnienie dwóch dzieł Chrystusa