John Gill a usprawiedliwenie jako wieczny i immanentny Boży akt, część 1

utworzone przez | paź 4, 2024 | Egzegezy, Teologia historyczna, Teologia reformowana, Teologia systematyczna

Wprowadzenie

2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.

Pismo naucza, że łaska została dana wybranym jeszcze przed założeniem świata. Łaska została dana w Chrystusie oraz że usprawiedliwienie jest z łaski. Stąd usprawiedliwienie, ponieważ wynika z łaski, która jest dana przed wiekami, musi być wieczne.

Prawda o wiecznym usprawiedliwieniu wybranych jest obecnie odrzucana przez środowiska nie tylko neo-kalwińskie ale i ortodoksyjnych chrześćijan Reformowanych. Nie zawsze tak było

Posłuchajmy pierwszej serii wywodów Johna Gilla (1697 – 1771), zacnego Reformowanego Baptysty, logicznych argumentów potwierdzających naszą świętą doktrynę objawioną przez Pismo.

Oto historyczne świadectwo nieskażonej herezją arminianizmu teologii Reformowanej z czasów, gdy prawda jeszcze miała jakiekolwiek znaczenie.

Usprawiedliwienie poprzedzające wiarę

Usprawiedliwienie jest aktem łaski Bożej, wypływającej z Jego suwerennej dobrej woli i upodobania; o wybranych Bożych mówi się, że są „usprawiedliwieni przez Jego łaskę”; i jakby to wyrażenie nie było wystarczająco mocne, aby wyrazić jego darmowość, w innym miejscu dodano słowo „darmo”;

Tyt 3:7 Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.
.
Rzym. 3:24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.

Wielu duchownych dzieli usprawiedliwienie na czynne i bierne.

Aktywne usprawiedliwienie jest dziełem Boga; to Bóg usprawiedliwia.

Bierne usprawiedliwienie to akt Boży, kończący się na sumieniu wierzącego, potocznie nazywany aktem przejściowym, przekazującym przedmiot zewnętrzny.

Nie o tym będę teraz mówił, ale o pierwszym; który jest aktem wewnętrznym i wiecznym, podjętym odwiecznie w umyśle Bożym i jest w nim immanentny, trwający. Jest to, jak to wyraża dr Ames [1],

„zdanie zrodzone w boskim umyśle na mocy dekretu usprawiedliwiającego”.

Jak już wcześniej zauważyliśmy, tak jak Boża wola wybrania jest wyborem Jego ludu, tak Jego wola usprawiedliwienia jest ich usprawiedliwieniem; ponieważ

  • jest to immanentny akt w Bogu,
  • jest to akt Jego łaski wobec nich,
  • jest całkowicie bez nich,
  • całkowicie zamieszkuje w Boskim umyśle
  • i polega na Jego ocenie, rozliczeniu i ustanowieniu ich sprawiedliwymi,
  • dzięki sprawiedliwości Jego Syna ;

I jako taki akt usprawiedliwienia nie zaczął się najpierw w czasie, ale od wieczności.
.

Relacja wiary i usprawiedliwienia

A) Po pierwsze aktywne usprawiedliwienie nie zaczyna się dziać w czasie, czy w chwili wiary, ale poprzedza każdy akt wiary.Wiara nie jest przyczyną, ale skutkiem usprawiedliwienia; nie jest to w żadnym sensie jego przyczyną; nie jest to przyczyna poruszająca, lecz darmowa łaska Boża;

Rzym. 3:24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.

B) Wiara nie jest skuteczną przyczyną usprawiedliwienia lecz Bóg

Rzym. 8:33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia.

C) Wiara nie jest też przyczyna chwalebną usprawiedliwienia, jak to wyrażają niektórzy. Treść wiary to posłuszeństwo i krew Chrystusa, czyli sprawiedliwość Chrystusa, polegająca na Jego czynnym i biernym posłuszeństwie

Rzym. 5:9 Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu.
.
Rzym. 5:19 Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.

D) Wiara nie jest nawet przyczyną instrumentalną [wiara w usprawiedliwieniu jest biernym instrumentem, przyp. red.], gdyż, jak twierdzi sam pan Baxter [2]

„Jeśli wiara jest [aktywnym] narzędziem naszego usprawiedliwienia, jest to narzędzie albo Boga, albo człowieka. Nie jest to narzędzie człowieka, gdyż usprawiedliwienie jest dziełem Boga; On jest jedynym Usprawiedliwicielem, (Rzym. 3:26) a człowiek nie usprawiedliwia samego siebie. Ani nie jest to instrument Boga, bo to nie Bóg wierzy”;

E) Nie jest to też „causa sine qua non”  jak pokazuje przypadek wybranych dzieci;

F) Nie należy do żadnej klasy przyczyn ale jest to skutek usprawiedliwienia: nie wszyscy ludzie mają wiarę, a powodem, dla którego niektórzy nie wierzą, jest to, że nie są z owiec Chrystusowych; nie zostali w nim wybrani i nie zostali przez niego usprawiedliwieni ale po prostu pozostawieni w swoich grzechach i tak na potępienie;

Jan 10:26 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.

Powodem, dla którego inni wierzą, jest to, że są ustanowieni do życia wiecznego, mają zapewnioną usprawiedliwiającą sprawiedliwość, dzięki niej są usprawiedliwieni i nigdy nie staną przed potępieniem.

Powodem, dla którego ktokolwiek zostaje usprawiedliwiony, nie jest to, że ma wiarę; lecz powodem ich wiary jest to, że są usprawiedliwieni;

G) Gdyby nie było błogosławieństwa łaski jako usprawiedliwienia życia w Chrystusie dla synów ludzkich, nie byłoby czegoś takiego jak dana im wiara w Chrystusa; drogocenną wiarę zdobywa się przez sprawiedliwość naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa i nie byłoby na nią miejsca ani żadnego pożytku, gdyby wcześniej nie była zapewniona usprawiedliwiająca sprawiedliwość.

2 Piotra 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Zgodne z tym są rozumowania i twierdzenia Twisse’a [3] Maccoviusa [4] i innych.

H) Jeśli wiara nie jest przyczyną, ale skutkiem usprawiedliwienia; tak więc, jak każda przyczyna poprzedza swój skutek i każdy skutek następuje po swojej przyczynie, tak też usprawiedliwienie musi nastąpić przed wiarą, a wiara musi podążać za usprawiedliwieniem.
.

Wiara jako dowód usprawiedliwienia

A) Wiara jest dowodem i przejawem usprawiedliwienia, dlatego też usprawiedliwienie musi być przed nią; „Wiara jest dowodem tego, czego nie widać” ale nie jest dowodem tego, czego jeszcze nie ma.

Hebr. 11:1 A wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, i dowodem tego, czego nie widzimy.

B) To, czego wiara jest dowodem musi być i musi istnieć przed nią. „Sprawiedliwość Boża”, Boga-Człowieka i pośrednika, Jezusa Chrystusa, „objawia się z wiary w wiarę” w wiecznej Ewangelii i dlatego musi być, zanim zostanie objawiona i przed wiarą.

Rzym. 1:17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.

C) Wiara jest łaską, dzięki której dusza, widząc swą winę i brak sprawiedliwości, w świetle Ducha Bożego widzi pełną sprawiedliwość w Chrystusie, wyrzeka się swojej własnej, powstrzymuje się od niej, odrzuca nosi Chrystusa jak szatę, raduje się nim i chlubi się nim;

D) Duch Boży świadczy duchowi człowieka, że jest on osobą usprawiedliwioną; w ten sposób jest on ewidentnie i deklaratywnie „usprawiedliwiony w imię Pana Jezusa i przez Ducha Boga naszego”,

1 Kor.  6:11 A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.

Rola wiary

A) Wiara nie dodaje niczego do „esse” (rzeczywistego bytu), jedynie do „bene esse” (dobrobytu) usprawiedliwienia, nie jest jego częścią ani żadnym składnikiem;

B) Usprawiedliwienie jest to całkowity akt w wiecznym zamyśle Boga, bez istnienia i uwzględnienia wiary, czy jakiejkolwiek przewidywania. W rachunku Bożym człowiek jest w równym stopniu usprawiedliwiony przed, jak i po uwierzeniu, a gdy już uwierzy, jego usprawiedliwienie nie zależy od jego aktów wiary; bo choć „my nie wierzymy, on jednak pozostaje wierny”

2 Tym. 2:13 Jeśli jesteśmy niewierni, on pozostaje wierny, bo samego siebie wyprzeć się nie może.

C) To znaczy, że Bóg jest wierny swemu przymierzu zawartemu ze swoim Synem, jako ich Poręczycielem, przez którego poręczenie-prawość są oni usprawiedliwieni; lecz przez wiarę ludzie mają wygodne poczucie, postrzeganie i obawę swego usprawiedliwienia i cieszą się spokojem duszy, który z tego wynika

Tylko dzięki temu, pod świadectwem Ducha Bożego znają swój zysk i mogą się o niego ubiegać i dzięki temu znaleźć w tym pocieszenie. Ale…
.

Przedmiot wiary

A) Usprawiedliwienie jest przedmiotem, a wiara aktem, który się z nim oswaja. Otóż ​​każdy przedmiot poprzedza akt, który się z nim wiąże; chyba że akt nadaje byt przedmiotowi, co w tym przypadku nie ma miejsca, gdyż wiara, jak widzieliśmy, nie jest przyczyną ani materią usprawiedliwienia;

B) Czym oko dla ciała, tym wiara dla duszy: oko dzięki swej zdolności widzenia widzi przedmioty zmysłowe, ale ich nie wytwarza; istnieją, zanim je widać, a gdyby nie istniały wcześniej, oko nie mogłoby ich zobaczyć. Słońce jest zanim je widać. I tak też jest w niezliczonych innych przypadkach.

C) Wiara jest dla duszy tym, czym ręka dla ciała, otrzymuje rzeczy do użytku ale wtedy te rzeczy muszą być, zanim zostaną otrzymane;

Wiara otrzymuje błogosławieństwo usprawiedliwienia od Pana, sprawiedliwość, dzięki której jest usprawiedliwiona, od Boga swego zbawienia; ale wtedy to błogosławieństwo musi zaistnieć, zanim wiara będzie mogła je otrzymać,

Psalm 24:5 On otrzyma błogosławieństwo od PANA i sprawiedliwość od Boga, swego Zbawiciela.

D) Sprawiedliwość Chrystusa, przez którą ludzie zostają usprawiedliwieni, porównana jest do szaty, czyli szaty, którą przywdziewa wiara.

Izaj. 61:10 Będę się wielce radować w PANU i moja dusza rozraduje się w moim Bogu, bo przyoblekł mnie w szaty zbawienia i przyodział mnie w płaszcz sprawiedliwości, jak przyozdobionego oblubieńca i jak oblubienicę ozdobioną swoimi klejnotami.

Ale jak szata musi być wykonana i całkowicie wykonana, zanim zostanie nałożona, tak musi być z usprawiedliwiającą sprawiedliwością Chrystusa, zanim będzie można ją założyć przez wiarę.
.

Usprawiedliwienie przez Chrystusa

A) Wszyscy wybrani Boży zostali usprawiedliwieni w Chrystusie, ich Głowie i Przedstawicielu, kiedy powstał z martwych, i dlatego wierzą.

Chrystus od wieków był poręczycielem za cały swój lud, którego grzechy zostały mu przypisane i za co On stał się odpowiedzialny.

Hebr. 7:22 O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza. 

W pełni czasu zadośćuczynił im swoimi cierpieniami i śmiercią, a przy zmartwychwstaniu został uniewinniony i zwolniony;

B) Teraz gdy cierpiał i umarł nie jako osoba prywatna, ale jako osoba publiczna, zmartwychwstał i został usprawiedliwiony jako taki, tzn. jako przedstawiciel swego ludu.  Dlatego gdy zmartwychwstał, wszyscy powstali razem z nim a gdy on został usprawiedliwiony, i oni zostali w nim usprawiedliwieni, gdyż został „wydany za ich przewinienia i wskrzeszony z martwych dla ich usprawiedliwienia”

Rzym. 4:25 Który został wydany z powodu naszych grzechów i wstał z martwych z powodu naszego usprawiedliwienia.
.
1 Tym.  3:16 A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały.

I takie jest zdanie i osąd wielu zdrowych i uczonych duchownych; jak, oprócz naszych Sandfordów [5] i doktora Goodwinsa [6], uczonego Amesiusa [7], Hoornbecka [8], Witsiusa [9] i innych.

Na podstawie źródło

Przypisy

[1] Medulla Theologiae, ok. 27, s. 9.
[2] Aforyzmy, 56.
[3] Vindiciae Gratiae, l. 1. ust. 2. s. 25. s. 197.
[4] prwton yeudoV, Arminian, ok. 10.
[5] De Descensu Christi. l. 3. s. 30. s. 59.
[6] Praca, tom. część 4. s. 105, 106.
[7] Medulla ut supra.
[8] Kontrowersje dotyczące summy. l. 10. s. 705.
[9] Animadv. Irenic c. 10. s. 2. zobacz obszernie słowa tych autorów i innych, o których wcześniej wspomniałem, w moim traktacie o Usprawiedliwieniu.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email