Białe kłamstwa Jamesa White a zakończenie Ewangelii Marka

utworzone przez | paź 6, 2022 | Prima Scriptura, Teologia biblijna

Wstęp

Przysłów 14:5 Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.

W “The King James Only Controversy” (drugie wydanie 2006), James White omówił pewne zewnętrzne dowody dotyczące Ewangelii Marka 16:9-20, na stronach 316-318.  Stwierdził tam:

“Biorąc pod uwagę zewnętrzne dowody, wierzymy, że każde tłumaczenie powinno podać ten fragment. Jednakże uważamy również, że każde tłumaczenie powinno zauważyć, że istnieje dobry powód, aby wątpić w autentyczność tego fragmentu.” 

To skutecznie niweczy doktrynalną siłę fragmentu, to tak jakby powiedzieć czytelnikowi:

“Może to jest natchnione i autorytatywne, albo może nie.”

Niektóre aspekty opisu dowodów zewnętrznych White’a wymagają korekty – nie mniej ważne jest to, czego White nie mówi:

Białe kłamstwo #1

White nie wspomina o świadectwie pisarzy z drugiego wieku: Justyna, Tacjana i Ireneusza. Np. Ireneusz cytował Marka 16:19 w “Przeciw herezjom” księga III, rozdział 10, akapit 5, około 180 roku, ponad sto lat przed wydaniem dwóch rękopisów z IV wieku, w których tekst Marka kończy się na 16:8.

White wspomina tylko jednego patrystycznego pisarza, Hieronima – i zamiast powiedzieć, że Hieronim umieścił Marka 16:9-20 w Wulgacie, mówi tylko:

„Hieronim był świadomy rękopisów pozbawionych fragmentu”.

Inni pisarze patrystyczni – na przykład Afrahat, Ambroży, Konstytucje Apostolskie i Augustyn – nie są wezwani na świadka, a ława przysięgłych – czytelnicy White’a – nigdy nie usłyszą ich zeznań.
.

Białe kłamstwo #2

White stwierdził, że Marek 16:9-20 nie znajduje się w

„niektórych rękopisach sahadyjskiej wersji koptyjskiej”

Przez wersję sahadyjską rozumie się wersję sahidzką. Być może ktoś gdzieś potwierdził, że w więcej niż jednym rękopisie wersji sahidzkiej brakuje Marka 16:9-20, ale o ile wiem, kodeks sahidzki P. Palau-Ribes Inv. Nr. 182 to jedyny rękopis sahidzki, który pasuje do takiego opisu. Jest to jeden z trzech niegreckich rękopisów Marka 16 sporządzonych przed rokiem 700, w których nie ma tekstu z wersetów 9-20.

Pozostałe dwa to rękopis syryjski synaicki i starołaciński Codex Bobbiensis – oba wymienione przez White’a z nazwy, bez wzmianki o rękopisach, które zawierają Marka 16: 9-20

  1. syryjskim kuretońskim,
  2. syryjskim Peszitcie,
  3. wersji gotyckiej
  4. i rękopisach starołacińskich,

Istnieje tu wykrywalna korelacja: z jednej strony wzmiankowane są wypowiedzi pisarzy patrystycznych i poszczególne rękopisy wersji, które nie popierają Marka 16:9-20; z drugiej strony nie wspomina się oświadczeń pisarzy patrystycznych ani poszczególnych rękopisów wersji, którepopierają Ewangelię według Marka 16:9-20. Jak na kogoś, kto mówi: „Czytelnikowi należy przekazać wszystkie dostępne informacje”, White wykonał wyjątkowo kiepską robotę, przedstawiając dowody, które wspierają Ewangelię według Marka 16:9-20.
.

Białe kłamstwo #3

White utrwalił również powszechny błąd dotyczący gwiazdek lub obeliksów (znaki oznaczające “sfałszowane”) , stwierdzając, że

„f1, 205 i inne” zawierają Marka 16:9-20 „wraz ze znakami krytycznymi (takimi jak gwiazdki lub obeliksy) wskazującymi, że skryba wiedział o ich wątpliwej naturze”.

Twierdzenie to zostało rozpowszechnione przez Bruce’a Metzgera (źródło), który intencjonalnie pomija fakt, że manuskrypty 1, 205, 205abs, 209 i 1582 zawierają notatkę, która przed Marka 16:9 mówi:

„W niektórych egzemplarzach Ewangelia kończy się tutaj, a Kaonyny Euzebiusza z Pamfilii również na tym się kończą. Ale w wielu pojawia się to [tj. wersety 9-20]”.

Białe kłamstwo #4

White odniósł się do „I 1602” (nazywając tak L 1602 – koptyjski dwujęzyczny manuskrypt Nowego Testamentu z VIII wieku) wśród świadków podwójnego zakończenia (tj. świadków, którzy poświadczają zarówno krótsze zakończenie, jak i 16:9-20). Jest to błąd redakcyjny lub typograficzny. Zapisana kursywą litera „l” powinna być używana w odniesieniu do starołacińskiego rękopisu Codex Rehdigeranus z przełomu VII i VIII wieku.

Jednak zamierzone odniesienie tutaj nie dotyczy Codex Rehdigeranus: powinno to być skrótem słowa „Lekcjonarz”, a „1602” powinno być z nim połączone, aby odnieść się tylko do jednego świadka: fragmentu grecko-sahydzkiego L 1602. Lekcjonarz 1602 dzieli z 099, L i 083 wiele adnotacji, wskazując, że ich połączone zeznania odzwierciedlają raczej wąską linię transmisji.
.

Białe kłamstwo #5

White stwierdza również, że

„Niektóre rękopisy staro-cerkiewno-słowiańskie (od X wieku) zawierają tylko wersety 9-11 dłuższego zakończenia”.

Czwarte wydanie greckiego Nowego Testamentu UBS wymienia tylko jeden rękopis starosłowiański, który pasuje do takiego opisu. Ale czy to tylko jeden starosłowiański rękopis, czy tuzin, jak można to interpretować jako dowód przeciwko Markowi 16:9-20?

Przypuśćmy, że ktoś wpada do dołu pełnego głodnych lwów, a potem wyciąga się z niego tylko ramię. Czy powinniśmy dojść do wniosku, że do dołu wpadła tylko ręka? Nie, i w podobny sposób ten starosłowiański rękopis jest dowodem na zniszczony egzemplarz, który przed zniszczeniem zawierał cały fragment.
.

Białe kłamstwo #6

White próbował również wykorzystać włączenie Freer Logion (wtrętu po Marka 16:14) do Kodeksu W jako dowodu przeciwko włączeniu Marka 16:9-20. Wtręt ten nie występuje nigdzie indziej, nie ma go w Kanonie Pisma i brzmi on tak:

14. Na koniec ukazał się jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie wierzyli tym, którzy go widzieli wskrzeszonego.

Wtręt Freer Logion: I wymawiali się, mówiąc: „Ten wiek bezprawia i niewiary jest pod rządami szatana, który nie pozwala, by prawda i moc Boża zwyciężyła nad nieczystymi rzeczami duchów [lub: nie pozwala, aby to, co jest pod wpływem duchów nieczystych zrozumiało prawdę i moc Bożą]. Dlatego teraz objawij swoją sprawiedliwość” – tak mówili do Chrystusa. A Chrystus im odpowiedział: „Wypełnił się okres lat mocy szatana, ale zbliżają się inne straszne rzeczy. A dla tych, którzy zgrzeszyli, zostałem wydany na śmierć, aby mogli powrócić do prawdy i więcej nie grzeszyć aby odziedziczyć duchową i niezniszczalną chwałę sprawiedliwości, która jest w niebie”

15. I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu.

Ale z pewnością jest to odwrotne: Kodeks W popiera włączenie Marka 16:9-20, a jeśli szacunki Metzgera co do daty powstania Freer Logion są prawdziwe, to pokazuje, że tekst Marka 16:9-20 był w kopii używanej przez twórcę Freer Logion w latach 100. lub 200. (tj. przed produkcją Kodesku Watykańskiego i Synajskiego) – a także w greckich kodeksach, do których odnosił się Hieronim, gdy (w 417 r. w Przeciw pelagianom) wspomniał o Freer Logion i powiedział, że znalazł go

„w niektórych przykładach, a zwłaszcza w kodeksach greckich, pod koniec Ewangelii św. Marka.”

Białe kłamstwo #7

White stosuje nieco problematyczne podejście, kiedy stwierdza:

„To właśnie wielość wariantów czytań powoduje, że tak wielu ekspertów odrzuca oryginalność dłuższego zakończenia”.

Krytycy tekstu rutynowo spotykają się z jednostkami wariantowymi, które obejmują wielorakość odczytań, nie dochodząc do wniosku, że wszystkie muszą być winą błędu skrybów. White mówi:

„Po prostu nie byłoby potrzeby tych wszystkich różnych zakończeń, gdyby wersety od 9 do 20 były częścią pierwotnie napisanej ewangelii”.

To zarówno przesada, jak i nadmierne uproszczenie.

  • W ponad 1600 greckich rękopisach Marka tekst płynie od 16:8 do 16:9.
    .
  • W trzech rękopisach (Kodeks Watykański, Kodeks Synajski i w średniowiecznej minuskuli 304) tekst zatrzymuje się na końcu 16:8.
    .
  • Krótsze zakończenie znajduje się w sumie w sześciu greckich rękopisach (choć na marginesie w przypadku średniowiecznej minuskuły 274).

I to są wszystkie wyraźne zakończenia Marka, które istnieją w greckich rękopisach. Kodeks W nie daje nam innego zakończenia; przedstawia 16:9-20 z interpolacją między w.14 a w.15. Wyrażenie White’a „wszystkie te różne zakończenia” jest tylko podstępną retoryką.

Właściwye sformułowanie powinno brzmieć “Dlaczego Marek posiada trzy zakończenia?”. Odpowiedź na tak przedstawiony problem nie jest trunda.

  • Marek 16,9-20, choć obecny w autografie rzymskim, był nieobecny w egzemplifikacji używanej w Egipcie; to tłumaczy formę tekstu w B i א.
    .
  • Krótsze zakończenie zostało tam skomponowane, aby zrekompensować nagłe zakończenie narracji Marka; wyjaśnia to formę tekstu łacińskiego w Kodeksie Bobbiensis (k);
    .
  • następnie zwykłe zakończenie zaczęło ponownie krążyć w Egipcie i zaćmiło krótsze zakończenie, czasami będąc przeszczepione do 16:8, a czasami do krótszego zakończenia;
    .
  • wyjaśnia to podwójne zakończenie w źródłach egipskich i etiopskich.

Skoncentrowane i dokładne badanie dowodów w tej sprawie prowadzi do wniosku na korzyść Marka 16:9-20. Jednakże, gdy dowody są fałszywie przedstawiane, ukrywane i przemilczane, łatwo jest przekonać czytelników, że Ew. Marka 16:9-20 powinna otrzymać jedynie status „może tak, a może nie”. W świecie White’a, aby odebrać autorytet odczytaniu znajdującemu się w 99% greckich rękopisów, nie trzeba udowadniać, że jest ono fałszywe. Po prostu

  1. wskaż, że ma rywala,
  2. następnie podnieś ważność tego rywala

I voila: zadanie podważenia autorytetu tego fragmentu jest zakończone; fragment jest skazany na egzystencję w nawiasach w krainie „Może tak, może nie”.
.

Metodologia “na głupa”

Przyjrzyjmy się teraz pokrótce szerzej, w jaki sposób James White błędnie przedstawia dowody w innych fragmentach. Unikał dzielenia się ważnymi dowodami w trakcie odrzucania czytań w następujących fragmentach :

Mat.  1:25 Ale nie obcował z nią, dopóki nie urodziła swego pierworodnego syna, któremu nadał imię Jezus.
.
Mat. 17:21 Lecz ten rodzaj nie wychodzi inaczej, jak tylko przez modlitwę i post.
.
Mat. 21:12 Wtedy Jezus wszedł do świątyni Boga i wypędził wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni; poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i stołki sprzedających gołębie.
.
Mat. 23:14 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo pożeracie domy wdów i dla pozoru odprawiacie długie modlitwy. Dlatego otrzymacie surowszy wyrok.
.
Marek 1:2 Jak jest napisane u proroków: Oto ja posyłam mego posłańca przed twoim obliczem, który przygotuje twoją drogę przed tobą.
.
Marek 10:24 I zdumieli się uczniowie jego słowami. Lecz Jezus znowu powiedział: Dzieci, jakże trudno jest tym, którzy ufają bogactwom, wejść do królestwa Bożego!
.
Marek 11:26 Bo jeśli wy nie przebaczycie, to i wasz Ojciec, który jest w niebie, nie przebaczy wam waszych przewinień.
.
Marek 15:28 Tak wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono go w poczet złoczyńców.
.
Łuk. 2:14 Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola.
.
Łuk. 23:17 Piłat bowiem miał obowiązek wypuszczać im jednego więźnia na święto.
.
Łuk. 23:34 Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Potem podzielili jego szaty i rzucali o nie losy.
.
Jan 1:18 Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział.
.
Jan 3:13 A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie.
.
Jan 5:4 Anioł bowiem co pewien czas zstępował do sadzawki i poruszał wodę. A kto pierwszy wszedł po poruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąkolwiek chorobą był dotknięty.

I oczywiście dłuższym zakończeniu Ewangelii Marka 16:9-20 oraz w tzw. pericope adulterae z Jana 7:53-8:11.

W swojej liście “dowodów” przeciwko Łukaszowi 23:34a (Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią)  White wymienia „sy” zamiast „sys”. Ta niewielka różnica polega na stwierdzeniu, że

  1. pomiięto ten fragment w wersji Peszitta, kuretońskiej, syryjskiej Harklea, na marginesie wersji syryjskiej Harklea, syryjskiej synaickiej i wersji palestyńsko-aramejskiej,
    a
  2. pominięto to ten fragment jedynie w wersji syryjskiej

W rzeczywistości ma miejsce pkt. 2. Pominięto ten fragment jedynie w wersji syryjskiej. W pozostałych miejscach występuje. Oczywiście White nie zadaje sobie trudu, aby w swojej dyskusji na temat tego tekstualnego konkursu nie wspominać o syryjskich dowodach, które wspierają ten fragment. Unika również informowania swoich czytelników, że Justyn Męczennik odnosi się do tego fragmentu w połowie I stulecia n.e.

Takie formowanie dowodów jest szeroko rozpowszechnione w opisach tekstowych sporów White’a:

  • Ireneusz nie jest wspomniany w jego dyskusji o Marka 16:9-20.
    .
  • Wczesne starołacińskie streszczenia rozdziałów i świadectwo Hieronima, że znalazł pericope adulterae w wielu rękopisach, zarówno greckich, jak i łacińskich, nie zostały wymienione w omówieniu przez White’a na temat Jana 7:53-8:11.
    .
  • Minuskuła 1424 jest wymieniona jako świadek niewłączenia perykopy cudzołóstwa, ale White nie wspomina o jej nocie na marginesie, która potwierdza prawomocność tego fragmentu.
    .
  • Spreparowana minuskuła 2427 jest nadal wymieniana przez White’a (w dyskusji nad Markiem 1:2), jakby była prawomocnym świadkiem.
    .
  • I tak dalej.

Ponadto White wielokrotnie dowodzi, że współczesne przekłady przedstawiają silniejszy argument za bóstwem Chrystusa niż przedkład KJV. Ta propozycja koliduje jednak z inną propozycją White’a: ideą, że fragmenty, które są uważane za wątpliwe, nie powinny być oparciem dla doktryny (tj. nie powinny być traktowane jako Pismo Święte).
.

Wnioski

Podsumowując, choć nie wspieramy zasady “The King James Only”, Ruckmanizmu, który uznaje jedynie KJV i podobnych odmian “KJV-onlyizmu”, w swoich dyskusjach o wariantach tekstowych White konsekwentnie kształtował dowody w tak nieobiektywny sposób, że jego książka naprawdę nie powinna być uznawana za źródło krytyki tekstowej nawet jako ostateczna deska ratunku.

Podejście White’a nie tylko wprowadziło wielu czytelników w błąd co do dowodów dotyczących wielu wariantów tekstowych, ale także zachęciło ich do wrzycenia wielu autentycznych fragmentów Pisma Świętego do krainy “Może tak, a może Nie” – i będzie to robić tak długo, jak długo to jest sprzedawana.

Wydawcą tego bestseleru jest Bethany House, oddział Baker Publishing Group.

1 Kor. 1:20 Gdzie jest mądry? Gdzie uczony w Piśmie? Gdzie badacz tego świata? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości tego świata?

Na podstawie źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email