Historia Reformacji XVI wieku, część 15: Konfesja Augsburska

utworzone przez | lis 11, 2024 | Historia chrześcijaństwa

Upolitycznienie i jego skutki

Marek 8:15 Wtedy przykazał im: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszy i zakwasu Heroda.

Rok 1530

Istotą chrześcijaństwa była duchowość. Jednak w tym momencie Reformacji polityka przejmowała kontrolę nad Reformacją i ta zaczynała traktować świat w sposób mniej niż duchowy. Gdy to się zaczęło, rozpoczął się jej upadek.

Karol V nie usłyszał jeszcze edyktu, który nadszedł ze Spires, ani wyniku tamtejszych działań. Obywatele niemieccy, którzy byli za protestem, przynieśli mu wieści, a Słowo Boże zostało uwielbione jako jedyny fundament, na którym powinien budować się kościół. Karol milczał.

Luter pragnął, aby religia i polityka się połączyły, ale w tym momencie Kościół protestancki nie był państwem religijnym poślubionym cesarzowi – jak było to w przypadku Rzymu.

Karol zwołał państwa cesarstwa do Augsburga, aby spotkać się i omówić problemy po obu stronach kościoła, zarówno Protestantyzmu, jak i romanizmu, w celu osiągnięcia jednego zjednoczonego ciała chrześcijańskiego. Było to conajmniej podejrzane, ponieważ na początku cesarz mówił o pozbyciu się „herezji Protestantyzmu” mieczem, a teraz mówił o pokoju. Jednak za każdym razem, gdy Karol skłaniał się ku uprzejmości wobec obu stron, Ferdynand zmieniał jego zdanie tak, aby wspierał katolicyzm.

Podstęp

Przysłów 23:1-3 1. Gdy usiądziesz do posiłku z władcą, zważaj pilnie, co jest przed tobą; 2. I przyłóż nóż do gardła, jeśli jesteś łakomy. 3. Nie pragnij jego przysmaków, bo to pokarm zwodniczy.

Karol pragnął zostać koronowany przez papieża, a stało się to w Bolonii. Klemens wyprawił mu mszę, kazał wyrecytować śluby kościołowi katolickiemu, a następnie wręczył mu miecz, który miał użyć przeciwko protestanckim wrogom wiary. Cesarz ucałował biały krzyż wyhaftowany na papieskim pantoflu i ślubował go podtrzymywać. Ludzie bali się cesarza, ponieważ był teraz namaszczonym przez papiestwo. Uważali, że sojusz Karola i papieża to koniec Lutra i Melanchtona.

Książę Saksonii zapytał Lutra, co należy zrobić, jeśli cesarz wystąpi przeciwko Reformatorom. Luter pocieszył go, aby nie podnosił miecza, ani żaden książę, ponieważ Bóg wybawi ich z ręki wrogów. Teraz książę pragnął tylko rozważyć, czy pójdzie na sejm w Augsburgu, czy nie, na wypadek gdyby okazało się to pułapką dla tych, którzy wywiesili protestancki sztandar.

Elektor postanowił udać się do Augsburga, choć jego życie mogło być zagrożone, i przybył tam 2 maja. 12 maja przybył również Filip Heski. Przybył też sam Karol, a ludzie tłumnie go otaczali, gdy wjeżdżał do miasta. Ludzie myśleli, że Reformacja upadnie, skoro Karol był już blisko.

Nastąpił nowy zwrot akcji. Podczas gdy niektórzy przebywali w Augsburgu, czekając na oficjalne rozpoczęcie spraw religijnych dotyczących sejmu, w Innsprucku książę Jerzy i najwięksi przeciwnicy Reformacji zorganizowali nowy „tajny” sejm z Karolem. Sprzeciwił się temu Jan Fryderyk, książę elektor, i nalegał, aby sejm odbył się tam, gdzie pierwotnie zamierzał go odbyć Karol – w Augsburgu. To był pierwszy sprzeciw, jakiego doświadczył Karol.
.

Zdumienie Antychrysta

1 Tym. 4:2 Głoś słowo Boże, nalegaj w porę i nie w porę, upominaj, strofuj i zachęcaj ze wszelką cierpliwością i nauką.

Augsburg stał się teraz oficjalnym miejscem, w którym powinien odbyć się sejm. Jan i Filip skorzystali z tego sejmu, aby wyrazić swoje opinie i prawdę Ewangelii Jezusa Chrystusa, aby nawrócić imperium na Protestantyzm. Filip kazał Snepffowi i Cellariusowi głosić kazania w katedrze w kolejnych dniach, a Ewangelię usłyszeli wszyscy, którzy uczestniczyli. Rzym był zdumiony. „Kościół-matka” przybył, mając nadzieję zobaczyć przygnębionych przestępców, a zamiast tego zobaczył zaciekłość Ewangelii.

Rzym był zdenerwowany, że takie kazania miały miejsce i kazał Karolowi wnieść dwa oskarżenia, aby stworzyć formalne oskarżenia przeciwko Janowi za to, że na to pozwolił. Kapłani Rzymu nie byli wystarczająco wykwalifikowani, aby walczyć z Ewangelią, dlatego musieli uciec się do politycznych sztuczek. Jan otrzymał ich list i powiedział księciu, że jeśli ma zostać zamknięty, opuści miasto. Nie byłoby to dobre politycznie. Jan powiedział, że poczeka na odpowiedź od swojego teologa co do swojego sposobu działania. Luter powiedział, że powinien być pokorny i szanować króla. Melanchton, który był z nim w Augsburgu wraz z książętami, zgodził się z Lutrem na taki sposób postępowania.

Elektor i książęta wraz z Melanchtonem postanowili sporządzić wspólne wyznanie wiary, które mogliby wręczyć cesarzowi, dotyczące ich stanowiska w sprawie doktryny, i zwrócili się do niego z prośbą o zezwolenie na codzienne głoszenie Słowa Bożego. Melanchton wysłał projekt Lutrowi, a Luter zatwierdził go bez poprawek. Jednak po powrocie do Melanchtona on i książęta nadal go ulepszali dzień po dniu, aż do ukończenia. Wyznanie zostało rozesłane do państw Protestanckich i wszyscy zgodzili się na nie po naradach.
.

Kontrreformacja

Judy 1:16 Oni to zawsze szemrają, narzekają, postępują według swoich pożądliwości. Ich usta wypowiadają zuchwałe słowa i schlebiają ludziom dla korzyści.

W mieście panowało wielkie poruszenie, gdy król zmierzał na sejm. Hiszpanie (ci, którzy byli katolikami) sprawili książętom pewne problemy, gdy przybyli na miejsce i zerwali broń, a wielu mieszkańców miasta było gotowych na jakiś wybuch lub bunt. Żołnierze ustawili się wzdłuż ulic, a urzędnicy założyli łańcuchy, aby utrzymać tłum pod kontrolą.

Karol w końcu sam dotarł do Augsburga, a tłum ludzi, który go witał, był niezliczony. Elektorzy i książęta zebrali się w ratuszu i czekali na przybycie Karola. Albert z Mentz ogłosił jego przybycie i powitał cesarza na sejmie.

Książęta, elektorzy i król zebrali się w Augsburgu, a tamtejsi katolicy pragnęli ustanowienia mszy. Protestanci gwałtownie temu zaprotestowali. Karol był wzburzony, dlaczego po prostu nie mogli się na to zgodzić, ale byłoby to sprzeczne z ich sumieniem. Rozwścieczony polecił Protestanckim teologom sporządzenie dokumentu, w którym wyjaśniliby, dlaczego nie zgadzają się z romanistami w tej sprawie, a Spalatin wziął pióro w rękę i tej nocy spisał ich różnice z pomocą innych teologów.

Rano margrabia Brandenburgii był rzecznikiem Protestantów u Karola. Stawili opór cesarzowi, co wywołało u niego wielkie rozdrażnienie, ponieważ cesarz bronił doktryny katolickiej, a teraz i papieża. Karol wysłał groźny rozkaz w świetle swojego doktrynalnego stanowiska wobec Protestantów, ale książęta, choć byli w istocie katolikami pragnęli zachować tam pokój, nie wykonali go.
.

Doktrynalna bitwa

Tyt. 2:7 We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. W nauczaniu okazuj prawość, powagę;

Karol został pokonany, ale chciał zemścić się na książętach, przerywając kazania, które wygłaszali każdego dnia. Protestanci zebrali się, aby rozeznać prośbę cesarza o przerwanie kazań, która została oczywiście odrzucona. Wspomniano o odłożeniu na bok zarówno stanowisk katolickich, jak i luterańskich i poproszeniu kapelanów o po prostu głoszenie Słowa Bożego. To, choć nie było idealne w oczach Melanchtona, było do przyjęcia, ponieważ Protestanci pragnęli, aby Karol wysłuchał ich Konfesji, nad którą pracowali przez wiele dni. Jeśli nadal będą agitować cesarza, nie będzie miejsca, aby mógł zobaczyć Konfesję.

Sejm zebrał się w katedrze gdzie wygłoszono kazanie. Zarówno Protestanci, jak i katolicy pogardzali nim, ponieważ kaznodzieja wywyższał Turków w stosunku do Niemców. Turcy wszyscy kłaniają się jednemu człowiekowi, ale Niemcy nie kłaniają się nikomu. Sprawił, że Niemcy wyglądali jak anarchiści i że należy ich zabić mieczem. Nawet kardynałowie nienawidzili tego języka. Niemcy były niemal w stanie wojny z Turkami, a tu Turcy zostali wyniesieni ponad Niemców!

Valdez błagał Melanchtona, aby wezwał Karola, aby mogła odbyć się konferencja, która byłaby mniej publiczna niż dysputa między wszystkimi tymi ludźmi w Sejmie. Melanchton pragnął takiej konferencji o wiele bardziej niż publicznej debaty, a Valdez ponownie przekazał Melanchtonowi, że cesarz pragnie zachować dyskrecję. Melanchton prawie został przekonany do takiego spotkania, ale książę Jan wtrącił się do tego i nie uważał, aby taka konferencja była właściwa. Konieczną była publiczna dysputa między Protestantami a Karolem.
.

W czystości sumienia

1 Piotra 3:16 Miejcie czyste sumienie, aby za to, że mówią o was źle, jak o złoczyńcach, zostali zawstydzeni ci, którzy zniesławiają wasze dobre postępowanie w Chrystusie.

Karol, pragnąc zakończyć tę dysputę, nakazał elektorowi, aby do piątku odczytał Wyznanie. Zaskoczyło to Protestantów. Pracowali dzień i noc, aby Wyznanie było gotowe. W czwartek dokument odczytano podczas spotkania elektorów i książąt. Landgraf, będący zwinglianinem, a nie luteraninem, podobnie jak strasburgerzy, chciał zmienić jeden punkt dotyczący sakramentu Wieczerzy, ale prośba ta została odrzucona.

Elektorzy i książęta byli gotowi podpisać ten dokument, gdy Melanchton powiedział, że tylko duchowni i teologowie powinni składać na nim podpisy. Nie należało to do książąt. Jednak Jan był bardzo stanowczy w swoim pragnieniu podtrzymywania prawdy, a Melanchton ustąpił książętom, aby podpisali dokument.

Melanchton był w udręce. Nie był pewien, jak to wszystko się potoczy i bardzo pragnął mieć Lutra u swego boku. Jednakże z powodu gróźb pod adresem Lutra nie mógł on uczestniczyć w Sejmie w mieście, w którym się odbywał. Melanchton nie był jednak sam. Luter poświęcał czas na żarliwą modlitwę o Sejm i sukces Ewangelii. Zamiast poświęcać swoje główne godziny na naukę, wykorzystywał ten czas na modlitwę. Poświęcał trzy godziny dziennie na modlitwę o ten Sejm i jego znaczenie. Pragnął, tak samo jak książęta i teologowie uczestniczący w nim, zobaczyć szczęśliwe zwycięstwo, które wynikło z pracy, jaką Melanchton włożył w Wyznanie. Wyznanie zostało napisane dzięki łasce modlitwy, wraz z teologicznym kunsztem intelektu Melanchtona.
.

Odczyt

Mat. 10:18 Także przed namiestników i przed królów będą was prowadzić z mego powodu, na świadectwo przeciwko nim i poganom.

W końcu nadszedł dzień, w którym Konfesja miała być odczytana przed królem. Rozprawa odbyła się w kaplicy Pałacu Palatyńskiego, a Karol zajął miejsce na tronie i przygotował się na wysłuchanie Protestanta. Jan elektor, jego syn Filip z Hesji oraz inni protestanccy elektorzy i margrabiowie stanęli z radością przed królem, aby przedstawić mu Konfesję. Bayer został wybrany, aby odczytać Konfesję wyraźnie, powoli i precyzyjnie.

Konfesja przedstawiała wyraz wiary Kościoła chrześcijańskiego, sakramenty wieczerzy i chrztu, rządy kościoła, odpuszczenie grzechów. Druga część przedstawiała nadużycia rzymskiego katolicyzmu, których Protestanci nie mogli w dobrym sumieniu popierać. Odczyt trwał dwie godziny.

Sam dokument był głęboki i pozostaje jednym z genialnych dzieł Reformacji. Dokumenty rzymskie pojawiają się bez Pisma Świętego, a także naciskają na surowość i groźby. Dokument Protestancki był wypełniony Biblią i miał na celu powagę, wysoką strukturę intelektualną i spokojny język. Pisząc w ten sposób, Melanchton pokazał, że jest roztropny jak wąż i niewinny jak gołąb. Nie poszedł na żadne kompromisy, ale odniósł się do wszystkiego, co należało powiedzieć w kontekście, w jakim dokument został napisany.

Karol zachował dla siebie łacińską kopię, a niemiecką dał elektorowi Mentz, ponieważ nie władał tym językiem. Karol wstał z tronu i błagał ich cichym tonem, aby nie publikowali Wyznania, a oni się zgodzili. Kaplica została zamknięta.
.

Cios w Antychrysta

Mat. 10:16 Oto ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże i niewinni jak gołębice.

Kościół rzymski spodziewał się surowego dokumentu atakującego ich doktryny. Zamiast tego usłyszeli wyznanie Protestantów złożone ich Panu Jezusowi Chrystusowi. Wielu zostało pozyskanych dla prawdy przez ten dokument, wśród nich arcybiskup Hermann, elektor Kolonii, hrabia-palatyna Fryderyk, książę Erick z Brunszwiku-Lünebergu, książę Henryk z Meklemburgii i książęta Pomorza. Sam Karol kazał przetłumaczyć Wyznanie na język francuski, włoski, hiszpański i portugalski, aby wysłać je na każdy dwór, odzwierciedlając nastroje, których pragnął Luter.

Luter był bardzo zadowolony, że dokument przechodzi przez chrześcijaństwo, ale wynik takiego dramatu to zupełnie inna sprawa. Jaki będzie koniec tego wszystkiego? Luter zasugerował, że nie będzie to tak dobre, jak obecne okoliczności.

Karol, wiedząc, że musi zjednoczyć naród, pomyślał, że najpierw zaatakuje mniejsze konfederacje, nakazując im przestrzegać edyktu Sejmu Spiry. Te małe konfederacje uznały to za dziwne i poprosiły o czas na rozważenie tego. Następnego dnia odpowiedzieli cesarzowi, że nie mogą trzymać się wiary, która przeczy Słowu Bożemu, i odrzucili jego prośbę. Karol zwołał wszystkich książąt, gdy rozpoczęła się debata nad Konfesją Augsburską.

Książęta stali twardo na swoim stanowisku, a Jerzy Saski i Joachim Brandenburski byli ożywieni i otwarcie wyrażali swoje poglądy. Następnie Karol kazał grupie teologów usiąść z Melanchtonem, aby przejrzeć ten dokument i zobaczyć, czy można podjąć decyzję. Decyzja nie została podjęta, ponieważ oznaczałoby to porzucenie katolicyzmu, którego przestrzegali teologowie rzymscy. Wśród konsultujących się teologów byli John Eck i Faber.
.

Smok naciera

Obj. 12:17 I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy zachowują przykazania Boga i mają świadectwo Jezusa Chrystusa.

Odstępczy teologowie katoliccy rozpoczęli obalenie Wyznania, każdy dodając własne obalenia i własne myśli nienawiści do dokumentu. Obalenie było „zawiłe, gwałtowne i krwawe”. Karol natychmiast dostrzegł różnicę między tymi dwoma dokumentami – było to zbyt bezpośrednie, aby temu zaprzeczyć. Karol wstydziłby się, gdyby takie obalenie zostało odczytane na Sejmie i powiedział katolikom, że muszą je zrewidować i skrócić, używając umiarkowanego języka.

Teologowie rzymscy i Karol wiedzieli, że nie zdobędą Protestantów za pomocą dokumentu. Zamiast tego postanowili odbyć spotkania z elektorami jeden po drugim, myśląc, że ci nie będą silnymi, stojąc samotnie. Oskarżyli Jana o sprzymierzenie się ze Szwajcarami. To nie zadziałało, ponieważ wiara chrześcijańska była silniejsza niż naciski katolików.

Dokument obalenia został zrewidowany i przedłożony Sejmowi. Protestanci zobaczyli, że ich nadzieje na sukces słabną, a oszustwo przyjęcia przez króla Wyznania, które sporządzili, było dla niego niczym więcej niż zabawą. Katolicy przedstawili swoje sprzeciwy, a nawet papież, będąc w Rzymie, spisał pewne doktryny, których Protestanci mieli przestrzegać – naciskali na ludzką tradycję, którą Wyznanie odrzucało. Protestanci postrzegali ten dokument jako podstęp mający na celu ponowne ustanowienie fundamentów romanizmu i obawiali się, że będzie to środek zaradczy. 6 sierpnia, w sobotnią noc, na rozkaz Karola do miasta sprowadzono żołnierzy, aby strzegli bram i pilnowali elektora i książąt.
.

W mocy Ducha Świętego

Filip. 1:27-28 27. Tylko postępujcie jak przystoi na ewangelię Chrystusa, abym czy przyjdę i zobaczę was, czy nie przyjdę, słyszał o was, że trwacie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc o wiarę ewangelii 28. I w niczym nie dając się zastraszyć przeciwnikom. Dla nich jest to dowód zguby, a dla was zbawienia, i to od Boga.

Choć wokół Filipa z Hesji rozpętała się burza, pozostał on nieugięty wobec króla i jego podstępów. Karol wezwał go na rozmowę, a Filip wykorzystał okazję. Karol wysunął przeciwko niemu oskarżenia, ale Filip usprawiedliwiał się przed każdym, chociaż Karol nie przyjął jego świadectwa wiary jako Protestanta i nakazał mu się mu poddać. Karol był „oszołomiony” śmiałością landgrafa. Filip zażądał wówczas, aby Protestanci zjednoczyli się i wystąpili przeciwko królowi w wojnie domowej, ale Protestanci odmówili. Filip, nieużyteczny dla żadnej ze stron, opuścił miasto.

Karol ponownie wezwał elektorów i książąt do sali na spotkanie. Mówcą był ponownie Joachim, który w imieniu książąt i elektorów odmówił porzucenia chrześcijańskich doktryn. Cesarz obiecał pokój tylko wtedy, gdy Protestanci pójdą na kompromis z jego przekonaniami. Ale jak Protestanci mieli odrzucić Wyznanie, które tak usilnie starali się przekazać Sejmowi? Nie chcieli odwołać swoich ewangelicznych doktryn i pozostawili otwartą przepaść między dwiema stronami.

Filip poprosił cesarza o urlop i opuścił miasto, nie zwracając się do żadnego ze swoich przyjaciół, bardziej nimi poirytowany z powodu ich niezdolności do chwycenia za broń. Po odejściu Filipa obie strony konfliktu schowały miecze.
.

Dzielące „Sola”

2 Kor. 6:14 Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?

Teologowie rzymscy ponownie przejrzeli Wyznanie Augsburskie i nie zgodzili się tylko z sześcioma lub siedmioma punktami, których było dwadzieścia jeden. Było to o wiele bardziej protekcjonalne niż poprzednio. Po dalszych rozważaniach punkty niezgody zostały zredukowane do trzech.

  • pierwszy dotyczył pokuty,
  • drugi wzywania świętych,
  • a trzeci usprawiedliwienia samą wiarą.

Dr Eck uznał za absurdalne wierzyć, że ktoś jest usprawiedliwiony samą wiarą, czyli sola. Eck chciał usunąć słowo sola z dokumentu. Protestanci odmówili. Teologowie katoliccy byli skłonni do ustępstw tylko w takim zakresie, w jakim mogli ujednolicić dokument według własnego uznania.

Następnie prześledzili nadużycia wymienione w Wyznaniu. Kwestią, która ich zajmowała w tej części Wyznania, było zarządzanie kościołem. Protestanci postanowili pozwolić biskupom i księżom na rezydowanie, o ile nie będą prześladować kaznodziejów Ewangelii. Nawet zgodzili się, że papież może pozostać papieżem, dopóki nie będą pod jego tyranią. Wyznawali, że jest Antychrystem, ale tak jak faraon był nad Żydami, tak i oni pozostaną pod jego władzą w tym względzie, ale nie doktrynalnie.

Te i inne ustępstwa zostały poczynione między Protestantami i katolikami, a gdy wieści o tym wszystkim dotarły na ulice, Protestanci je odrzucili. Podważało to wolność chrześcijańską i ją obalało. Luter o tym usłyszał i pragnął, aby zwolniono go z takich ustępstw. Papież nie chciał się z nim pogodzić, a on nie chciał się pogodzić z papieżem. Melanchton zaślepił się na zajęcie stanowiska, a jego słabość objawiała się w tych ustępstwach.
.

Owoce

Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości

Elektor Jan był wściekły na wynik rozprawy i nie mógł zrobić nic innego, jak tylko opuścić miasto. Protestantom zabroniono drukowania czegokolwiek, ponieważ katolicy twierdzili, że obalali Wyznanie Pismem Świętym, a Protestanci nie ugięli się pod ich obaleniem. Odrzucili katolickie dokumenty i nie mogli się na nie zgodzić. Karol był zdumiony ich stanowczością i nie spodziewał się takiego rozwiązania.

Po południu elektorzy i książęta opuścili miasto i udali się do swoich prowincji. Karol V napisał do papieża i poinformował go, że wszystkie negocjacje zostały odwołane i że pojednanie nie nastąpiło. Przeciwnicy Rzymu byli bardziej zdecydowani niż kiedykolwiek. Reformacja była zjednoczona w swojej wierze, chociaż Niemcy i Szwajcarzy nie byli zgodni co do każdego punktu Wieczerzy Pańskiej i kultu.

Sejm w Augsburgu został zwołany w wyraźnym celu zniszczenia Reformacji, a jednak opatrzność Boża chciała, aby to samo ją wzmocniło. Na Sejmie powstało jedno z z najbardziej pomocnych wyznań Reformowanych, powszechnie znane jako Wyznanie Augsburskie.

Na podstawie źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email