Pedokomunia: obalenie błędu, część 2

Kościół czy sekta?

Bogumił Jarmulak, jeden z funkcjonariuszy organizacji „Ewangeliczny Kościół Reformowany” w artykule „Pedokomunia czyli o dopuszczaniu ochrzczonych dzieci do Stołu Pańskiego” argumentuje, zgodnie z założeniem zawartym w tytule, za dopuszczaniem ochrzczonych dzieci do spożywania Wieczerzy Pańskiej. Jako metodologię Jarmulak przyjął zasadę Regula Fidei czyli założenie, że Pismo interpretować należy nie tyle przez kontekst samego Pisma (Scriptura Scripturam interpretarum, czego naucza Reformacja), lecz, jak to zgrabnie ujął, „Pismo należy interpretować w kontekście Kościoła”.

Nacisk, jaki Jarmulak kładzie na pedokomunię jest konieczną konsekwencją teologii zbawienia opartego o szereg warunków, czyli zbawienia z konkretnych uczynków grzesznika, do których zalicza się uczestnictwo w Wieczerzy Pańskiej. Pedokomunia Jarmulaka jest potwierdzeniem legalizmu a EKR, organizacja w której jest zrzeszony, jest kościołem jedynie z nazwy, ponieważ nie spełnia przynajmniej dwóch z trzech niezbędnych kryteriów koniecznych do uznania danej grupy za Kościół Chrystusa. Zgodnie z ostrzeżeniem zawartym w Konfesji Belgijskiej EKR okazuje się sektą:

„wiele sekt na świecie rości sobie pretensje do nazywania się Kościołem.” [1]

Zgodnie z dalszym brzmieniem 29 artykułu Konfesji Belgijskiej, nota bene dokumentu przyjętego przez  EKR jako obowiązujący, trzy znaki prawdziwego Kościoła to:

„wykład czystej doktryny Ewangelii; jasne sprawowanie sakramentów, jak to zostało ustanowione przez Chrystusa; praktykowanie dyscypliny w karceniu grzechu” [2]

Dwa znamiona, jakich wyraźnie brakuje EKR [3] to wykład czystej doktryny Ewangelii, w miejsce której głoszona jest herezja warunkowego zbawienia z uczynków, czego dowodzi przyjęta doktryna pedokomunii, będącej jednym z warunków zbawienia  Pedokomunia godzi w drugie znamię prawdziwego Kościoła. Teologia warunkowego zbawienia oraz fizyczny tego przejaw – pedokomunia – nakładają na wyznawców EKR przekleństwo innej ewangelii, która nie jest inną; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą wypaczyć ewangelię Chrystusa.(Gal. 1:7).

Ponieważ w EKR brak dyscypliny wobec praktykujących pedokomunię oraz wobec głosicieli herezji warunkowego zbawienia, trzecie znamię prawdziwego kościoła zostaje zakwestionowane poprzez implikację.

Rozważmy teraz źródło problemu.

---

Źródło herezji Jarmulaka

1 Jana 2:19 Wyszli spośród nas, ale nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, zostaliby z nami. Lecz wyszli spośród nas, aby się okazało, że nie wszyscy są z nas.

Godnym uwagi jest źródło herezji warunkowego zbawienia, w tym zbawienia, gdzie warunkiem jest uczestnictwo w obu sakramentach. Naucza tego federalna wizja, gangrena niszcząca kościoły reformowane, zaś sam artykuł Jarmulaka w swoich założeniach bardzo przypomina teologię głoszoną przez dwóch prominentnych zwodzicieli federalnej wizji okazuje się być wyznaniem zgodnym z tą właśnie herezją. Owi prominentni zwodziciele to odpowiednio:

Peter J. Jeithart jest pierwszym z „bohaterów” odstępstwa. Wybitny i wpływowy orędownik obrońców tego, co Apostoł Paweł nazywa inną ewangelią czyli usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki, Leithart odważnie krytykuje Reformowaną doktrynę usprawiedliwienia rozróżniającą między usprawiedliwieniem tylko z wiary a uświęceniem. Przebiegłość Leitharta objawiła się w twierdzeniu czyniącym owo rozróżnienie rzeczywistym oddzieleniem obu dzieł Chrystusa, czego rzekomo nauczała Reformacja.

W istocie jednak, jak wbrew herezji Rzymu nauczali Reformatorzy, usprawiedliwienie i uświęcenie są nierozerwalnie związane (nie można być usprawiedliwionym ale nie uświęconym), dokonano jedynie rozróżnienia – uświęcenie (Rzym. 4:25; 1 Tym. 3:16; 1 Kor. 6:11; Rzym. 5:18) i usprawiedliwienie (Jan 17:19; Hebr. 2:11; 10:10, 14; 1 Piotra 1:2) są dwoma ostro różnymi dziełami Chrystusa osiągniętymi przez Jego bezgrzeszne życie i męczeńską śmierć dla Jego ludu i za Jego lud.

Dodatkowo Leithart odrzuca Reformowaną koncepcję usprawiedliwienia rozumianego na sposób sądowniczy czyli poprzez przypisanie sprawiedliwości Chrystusa grzesznikowi (Rzym. 4:4-7; Filip. 3:9; Jer. 23:6; 1 Kor. 1:30; 2 Kor. 5:21) a grzechów grzesznika Chrystusowi (Izaj. 53:5-6; 1 Piotra 2:24; Gal. 3:13; 2 Kor. 5:21; Rzym. 8:3-4):

„Reformacyjna doktryna o usprawiedliwieniu bezprawnie zawęziła i do pewnego stopnia wypaczyła doktrynę biblijną” [4]
.
„Doktryna protestancka była zbyt sztywna w oddzielaniu usprawiedliwienia od uświęcenia” [5]
.
„‚Usprawiedliwienie nigdy nie jest jedynie ogłoszeniem wyroku” [6]

Jeff Meyers, drugi z teologicznych wzorów Jarmulaka, również wyznawca herezji federalnej wizji zaprzeczając Reformowanej doktrynie usprawiedliwienia tylko przez wiarę [7], w sposób typowy dla wyznawców warunkowego przymierza Meyers zaprzecza, jakoby wieczny dekret Boży rządził przymierzem [8].

Boży dekret o wyborze i potępieniu nie określa, kto będzie objęty przymierzem. Jednocześnie Meyers naucza, że ​​„niewybrani” mają w pewnym sensie jedność z Chrystusem. Wszystko, w co Meyers wierzy na temat statusu potępionego w przymierzu, wynika z jego przekonania, że ​​mają oni „formalną” lub „przymierzową” jedność z Chrystusem. [9]. Zarzuty, postawione Meyersowi zostały potwierdzone. Oto część z nich [10].

1) Odrzuca pogląd, że zasługi Chrystusa są nam przypisywane.

2) Twierdzi, że chrzest powoduje zbawienne zjednoczenie z Chrystusem na mocy przymierza.

3)  Twierdzi, że to zbawienne zjednoczenie dokonuje się w przypadku wszystkich ochrzczonych.

4) Zaprzecza twierdzeniu, że wszyscy zbawieni ostatecznie znajdą się w niebie.

5) Odrzuca usprawiedliwienie jedynie przez wiarę

Teraz kiedy już znamy bohaterów, zbadajmy zbieżność ich poglądów w odniesieniu do pedokomunii.
.

---

Porównanie teologii

2 Tym. 3:8 Jak Jannes i Jambres sprzeciwiali się Mojżeszowi, tak też oni sprzeciwiają się prawdzie, ludzie o wypaczonym umyśle, odrzuceni jeśli chodzi o wiarę.

Poglądy Meyersa i Leitharta wyraźnie były inspiracją Jarmulaka, jeśli nie w sposób bezpośredni, to przynajmniej pośrednio. Zbieżność tez co do pedokomunii, jest wyraźna:

A) Leithart kwestionuje podejście Reformowane aby nie dopuszczać dzieci do Wieczerzy, czyni to bezpośrednio odniesieniem do teologii federalnej wizji.

Jarmulak jest nieco bardziej subtelny i kwestionuje to pośrednio, wskazując na różne tradycje historycznego „chrześcijaństwa” co jest argumentem wzmacniającym jego pozycję zgodną z herezją federalnej wizji.

Dr Peter Leithart, wyznawca herezji federalnej wizji	Bogumił Jarmulak
„W tej kwestii większość typów federalnej wizji kwestionuje tradycję Reformowaną w bardzo konkretny i praktyczny sposób. Wierzymy, że do stołu należy dopuszczać dzieci, a kościoły Reformowane zazwyczaj ich nie dopuszczają.” [11]	„Wydaje się więc, że choć większość kościołów protestanckich odrzuca pedokomunię, nie jest to ani zwyczaj bezprecedensowy, ani żadna nowinka w Kościele.” (1Kor.10:17).” [12]

B) Przymierze dla Leitharta jest podstawą wniosku o konieczności uczestnictwa ochrzczonych dzieci w Wieczerzy zaś teologia Reformowana wprowadza jedynie niepotrzebne zamieszanie. Leithart nie rozróżnia znaczenia obu sakramentów.

Jarmulak ponownie stara się uzasadnić swoją pozycję argumentem historycznym, tym razem odnosząc się do Starego Przymierza błędnie zakładając apriori konieczną analogię między sakramentami chrztu i Wieczerzy.

Dr Peter Leithart, wyznawca herezji federalnej wizji	Bogumił Jarmulak
„Problem jest następujący: Mówimy, że nasze dzieci są dziećmi przymierza. Chrzcimy niemowlęta i mówimy, że są członkami Kościoła. Ale potem mówimy, że muszą poczekać dekadę, czasem dwie, zanim będą mogli uczestniczyć w posiłku przymierza. Tradycyjna praktyka Reformowana wysyła naszym dzieciom mieszane przesłanie: chrzest mówi im, że są w środku; wykluczenie ze stołu oznacza, że ​​są poza.” [13]	„wydaje się, że jak obrzezanie w SP [starym przymierzu] otwierało drogę do spożywania świętych posiłków, tak też chrzest w NP [nowym przymierzu] otwiera drogę do Stołu Pańskiego.… Jak więc cały lud został ochrzczony w Mojżesza i cały lud jadł mannę i pił ze skały, tak i cały ochrzczony lud jada chleb ze Stołu Pańskiego.” [14]

C) Meyers zauważa, że chrzest włącza dzieci do ciała Chrystusowego, przez co ma on na myśli zbawienne zjednoczenie wszystkich ochrzczonych z Chrystusem na mocy przymierza. Zatem Meyers naucza sakramentalizmu czyli zbawienia z sakramentów. Ponadto włączenia do duchowego kościoła dokonuje akt pokropienia wodą a nie Duch Święty. Rozumowanie to prowadzi wprost do konkluzji o odrodzeniu przez chrzest wodą, czyli herezji baptyzmo-regeneracji. Ponownie Meyers zauważa, że dzieciom należącym do Kościoła Reformacja tworzyła sztuczne progi wiekowe odsuwające  w czasie uczestnictwo w Wieczerzy

Jarmulak powtarza ten sam argument wyrażając go nieco innymi słowy. Nie widzi on powodu, dla którego należałoby odmawiać spożywania Wieczerzy dzieciom będącym członkami Kościoła i selektywnie cytuje tekst 1 Kor. 10:17 (Wszyscy bowiem spożywamy z jednego chleba) z którego wynika, że każdy członek kościoła, a zatem i dzieci, powinni uczestniczyć w Wieczerzy. Selektywność Jarmulaka pomija werset 15 zawężający grono uczestników do tych, którzy są w stanie osądzić i zrozumieć nauczanie Pawła o sakramencie: Mówię jak do mądrych. Osądźcie sami to, co mówię. Jest to zatem typowa eisegeza.

Jeff Meyers, wyznawca herezji federalnej wizji

Bogumił Jarmulak,

„Chodzi o to, że dzieci należą do Ciała Chrystusowego przez chrzest (1 Kor. 12:12-13) i dlatego powinny jeść z „jednego chleba”, którym jest „uczestnictwo w Ciele Chrystusowym” (1 Kor. 10:16). Problem w tradycji Reformowanej polega na tym, że dzieci proszono o przeskoczenie dodatkowych progów, aby „kwalifikowały się” do zasiadania przy rodzinnym stole z resztą dzieci Bożych. Nie ma znaczenia, czy w kościele obowiązuje górna granica lub próg wiekowy, czy też nie.” [15]

„Skoro więc przez chrzest włączamy dzieci do Ciała Chrystusa (Kościoła), to dlaczego mielibyśmy odmawiać im spożywania Ciała Chrystusa (Wieczerzy Pańskiej)? Skoro dzieci uczestniczą we wspólnocie Ciała (Kościoła), to dlaczego mają nie uczestniczyć we wspólnocie Ciała (Stołu Pańskiego)? Przecież Paweł mówi: „Ponieważ jest jeden chleb, my, liczni, jesteśmy jednym Ciałem. Wszyscy bowiem spożywamy z jednego chleba” (1Kor.10:17).” [16]

Wnioski: Jarmulak, Meyers i Leihart zauważają konieczność uczestnictwa dzieci w Wieczerzy, odrzucają nauczanie Reformacji w tej kwestii. Oba sakramenty postrzegają analogicznie. Analogia sakramentów polega na zanegowaniu konieczności rozeznawania czym jest Kościół, czym jest ciało i krew Chrystusa oraz konieczności badania stanu nieupamiętanej grzeszności (co czyni go niegodnym spożywania) przez uczestnika Wieczerzy.
.

---

Obalenie błędów eisegetycznych

Spośród szeregu fragmentów Pisma, które rzekomo przemawiają za dopuszczaniem dzieci do Paschy, a zatem w konsekwencji również do Wieczerzy, warto rozpatrzeć te, które tworzą swojego rodzaju standard myślowy Jarmualaka. Pozostałe bowiem są jedynie powieleniem schematu.
.

Błąd semantyczny

Jarmulak zauważa, że „wydaje się pewne, że Paschę spożywały także dzieci.”. Twierdzenie wydaje się pewne” to dość zabawny wybieg semantyczny, za pomocą którego z niepewnej przesłanki utworzony został pewny dogmat. Jeśli coś jest pewne to nie może wydawać się.  Błąd Jarmulaka polega na pogwałceniu zasady sprzeczności logicznej, zgodnie z którą dana rzecz nie może być swoim zaprzeczeniem. Pewność nie może być niepewna.

Teraz zwróćmy uwagę na sam akt spożycia Paschy do którego odnosi się argument (2 Mojż. 12:6-8). Jej uczestnicy określeni zostali jako gotowi do wymarszu, przyodziani w laskę i przepasani na biodrach tj. ich długa szata zwana beged zazwyczaj wisząca luźno miała został przymocowana aby nie utrudniać marszu. Szaty te noszone były przez osoby dorosłe, np. nosił ją Gehazi, sługa Elizeusza (2 Król. 4:29).

2 Mojż. 12:11 Tak oto będziecie go spożywać: Wasze biodra będą przepasane, obuwie na waszych nogach i laska w waszym ręku. Będziecie go jeść pośpiesznie. To Pascha PANA.

---

Ucieczka z Egiptu

Ponieważ cały lud miał opuścić Egipt, w tym także niemowlęta, dorozumiany argument zakłada uczestnictwo dzieci w święcie Pana.

2 Mojż. 10:9 Mojżesz odpowiedział: Pójdziemy z naszymi dziećmi i starcami, z naszymi synami i córkami, z naszymi trzodami i bydłem, bo musimy obchodzić święto dla PANA

Owszem, cały lud miał opuścić Egipt, w tym dzieci tak młode jak niemowlęta jednakże założenie, że wszyscy opuszczający mieli uczestniczyć w obchodzeniu święta Pana a zatem i w spożywaniu posiłku jest nadużyciem. Przede wszystkim w rozmowie z faraonem Mojżesz odwołał się do tradycji jaka istniała w Egipcie. Jak zauważa Hedodot:

„Kiedy jednak docierali do Bubastis, urządzali święto z wielkimi ofiarami i podczas tego święta wypija się więcej wina niż przez cały rok. Jest zwyczajem, że mężczyźni i kobiety (ale nie dzieci) gromadzą się tam [w celu picia wina] w liczbie siedmiuset tysięcy, jak mówią miejscowi mieszkańcy.” [17]

Dzieci, choć zgromadzone na egipskich festiwalach [18], nie piły wina a jednak były tam obecne pomimo braku uczestnictwa w obrządku. I to był właśnie argument Mojżesza aby zabrać ze sobą dzieci, argument rozumiany przez faraona. Dzieci miały pójść z całym ludem aby służyć Bogu, ponieważ i u Egipcjan był zwyczaj zabierania dzieci na festiwale, choć nie brały aktywnego w nich udziału.
.

---

Zasada regulatywna

Paschę mogli spożywać wszyscy obrzezani 2 Mojż. 12:43-49 stąd wnioskiem Jarmulaka jest spożywanie paschy przez małe dzieci, pod warunkiem, że były obrzezane.

Fragment ten nie naucza o malutkich dzieciach jako spożywających paschę. Jego intencją jest zwrócenie uwagi na ujednolicenie prawa wobec obywateli i cudzoziemców: Jedno prawo będzie dla urodzonego w ziemi i dla cudzoziemca (werset 49), co oznacza, że tylko obrzezani mężczyźni, a zatem wyznający doktryny Boga Jahwe, są uprawomocnieni uczestnictwa:  Żaden obcy nie będzie z niej spożywał (werset 43)

Ponadto werset 50 ukazuje partycypantów jako synów aktywnie przestrzegających powyższych przepisów: Wszyscy synowie Izraela uczynili więc, jak PAN rozkazał.  To, że uczestniczący w Passze synowie byli zdolni do rozumnego rozeznawania doktryny dowodzi nieco wcześniejszy fragment tego samego rozdziału

2 Mojż. 12:26-27 26. A gdy wasi synowie zapytają was: Co oznacza ten wasz obrzęd? 27. Wtedy odpowiecie: To ofiara paschy PANA, który ominął domy synów Izraela w Egipcie, gdy zabijał Egipcjan, a nasze domy ocalił. Potem lud schylił się i oddał pokłon.

Reguła Słowa Bożego ustanawia obrzęd Paschy jako obchodzony jedynie przez dojrzałych, obrzezanych i rozumnych ludzi. To oznacza, że nierozumne dzieci, choć obrzezane, były z niego wykluczone, ponieważ warunkiem uczestnictwa była znajomość doktryny. Do tej reguły włączeni byli także starcy i kobiety.
.

---

Wieczerza a ślub nazyrejski

Najciekawszy naszym zdaniem i błędny zarazem argument Jarmulaka jest doszukiwanie się analogii między Wieczerzą a ślubem nazyrejskim. Jarmulak dowodzi:

„ST dostarcza ponadto interesujący przykład tego, jak nienarodzone dziecko uczestniczy w posiłku spożywanym przez matkę. 13 rozdz. Księgi Sędziów opisuje zapowiedź narodzin Samsona. Jak wynika z opisu, Samson od poczęcia miał być nazyrejczykiem. I właśnie z tego powodu anioł zwiastujący matce narodziny Samsona zakazał jej spożywania wina już w czasie ciąży, przy czym oczywiście to nie matka miała być nazyrejczykiem, lecz poczęte w jej łonie dziecko. Wygląda więc na to, że spożycie wina przez matkę w ciąży oznaczało spożycie tego wina również przez płód. Jeśli tak to funkcjonuje, to znaczy, że dzieci uczestniczą w świętych posiłkach już w łonie matki.:” [19]

A) Powyższy argument jest nadużyciem interpretacji a udowodnienie tego jest proste poprzez jego rozciągnięcie na oba sakramenty. Jeśli bowiem małe dzieci uczestniczą w świętych posiłkach już w łonie matki, zatem jeśli matka spożywając Wieczerze niejako sprawia, że dziecko w jej łonie uczestniczy w tym sakramencie i spożywa go, to również jeśli ochrzczona zostaje matka z dzieckiem w łonie, to i dziecko zostaje ochrzczone i chrztu więcej nie potrzebuje. 

B) Ponownie zrównanie ślubu nazyrejczyka z Wieczerzą stanowi o ignorancji autora takiej koncepcji. To nie elementy Wieczerzy (chleb i wino) mają wpływ na rozwój duchowy osoby spożywającej. W Konfesji Belgijskiej w artkule o Wieczerzy czytamy o tym, że spożywanie elementów odnosi korzyści duchowe a nie fizyczne natomiast same elementy służą jako obraz tego co duchowe:

„Lecz dla wsparcia duchowego i niebiańskiego życia wierzących Bóg zesłał chleb żywota, który zstąpił z nieba, a mianowicie Jezusa Chrystusa, który posila i wzmacnia duchowe życie wierzących, kiedy Go spożywają, to znaczy, kiedy Go akceptują i przyjmują przez wiarę w duchu.
.
W celu zobrazowania nam tego duchowego i niebiańskiego chleba Chrystus ustanowił ziemski i widzialny chleb jako sakrament swego ciała oraz wino jako sakrament swojej krwi, aby przez nie poświadczyć nam, że tak jak przyjmujemy i trzymamy ten sakrament w naszych dłoniach oraz go jemy i pijemy naszymi ustami, przez co nasze życie jest następnie posilone, tak pewne jest, że przez wiarę (która jest ręką i ustami naszej duszy) otrzymujemy prawdziwe ciało i krew Chrystusa, naszego jedynego Zbawiciela, dla naszych dusz – dla podtrzymania naszego duchowego życia.„ [20]

C) Wyjaśnieniem sakramentu Wieczerzy jest jego duchowa interpretacja zobrazowana przez fizyczne elementy, chleb i wino, odnoszące uczestnika przez wiarę do ofiary Chrystusa jako zadośćczyniącej za grzechy.  Duchowe posilenie odbywa się przez akceptację Chrystusa i przyjęcie Go przez wiarę w Duchu. Tego dzieci nie mogą czynić i muszą osiągnąć wiek umożliwiający to rozróżnienie. 

D) Argument o wpływie fizycznego posiłku na spożywającego Wieczerzę ma swój precedens. Tak właśnie Żydzi interpretowali słowa Chrystusa (Jakże on może dać nam swoje ciało do jedzenia?, por. Jan 6:52) przeoczając zdanie otwierające cały dyskurs i przenoszące zagadnienie spożywania ciała i picia krwi Chrystusa w sferę duchową czyli w sferę wiary!

47. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ma życie wieczne.

I dalej

48. Ja jestem tym chlebem życia.

Spożywać chleb życia to wierzyć w Chrystusa

E) Ponadto w Księdze Sędziów czytamy o szczególnym przypadku Nazyrejstwa, który raczej jest typem Chrystusa niż wzorem działania świętych posiłków (tym bardziej, że spożycie wina prowadziło nazyrejczyka do nieczystości!)

Sędziów 13:4-5 4. Dlatego teraz strzeż się, nie pij wina ani mocnego napoju i nie jedz nic nieczystego; 5. Bo oto poczniesz i urodzisz syna, a brzytwa nie dotknie jego głowy, bo to dziecko będzie nazirejczykiem dla Boga już od łona. I zacznie on wybawiać Izraela z rąk Filistynów.

Być nazyrejczykiem oznaczało być oddzielonym. Słowo to jest bardzo zbliżone w swoim znaczeniu do słowa święty.  נָזִיר nazir to poświęcenie, oddanie.  ἅγιος hagios to także oddzielony, poświęcony. Oddzielony i poświęcony Samson wybawiający lud z ręki wroga jest zatem typem Chrystusa poświęconego za grzechy ludu.

Łuk. 1:35 A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
.
Mat. 1:21  I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.

---

Stanowisko Reformowane

Jan 6:53  I powiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie.

Kościół Prezbiteriański w Ameryce utworzył komitet badawczy, aby zbadać kwestię pedokomunii i przedstawił raport w 1988 roku na 16. Zgromadzeniu Ogólnym. Z raportem i działaniami Walnego Zgromadzenia można zapoznać się tutaj (plik pdf). Nie jest długa i warto ją przeczytać. Raport zaczyna się:

Klasyczna teologia Reformowana była praktycznie jednomyślna w ocenie, że dzieci przymierza nie powinny być przyprowadzane do Stołu Pańskiego przed osiągnięciem wieku intelektualnej dojrzałości. Ocenę tę poparli tacy teolodzy, jak Herman Witsius (1636-1708) i Herman Bavinck (1854-1921). Bronili tego wyroku, podając szereg argumentów.

Po pierwsze, dokonali rozróżnienia pomiędzy znaczeniem sakramentów chrztu i Wieczerzy Pańskiej. Chrzest jest sakramentem inicjacyjnym, wieczerza jest „sakramentem odżywiania się stałym pokarmem”.

Po drugie, dostrzegli ścisły związek między znaczeniem i formą sakramentów i uznali, że rozróżnienie to ma zastosowanie również do formy. Podczas chrztu osoba przyjmująca sakrament jest bierna. Podczas Wieczerzy uczestnik jest aktywny. Ustanowienie przez Jezusa Wieczerzy wymagało przyjmowania i spożywania chleba jako pokarmu stałego, a przykazania tego nie mogą spełnić niemowlęta.

Po trzecie, podkreślili wymogi godnego uczestnictwa w Wieczerzy. Wieczerzę należy spożywać na pamiątkę śmierci Chrystusa i w nadziei na Jego przyjście. W 1 Liście do Koryntian 11:26-29 Apostoł wymaga, aby ci, którzy uczestniczą, poddawali się badaniu, aby odróżnić Ciało Pańskie i nie jeść ani nie pić niegodnie. Małe dzieci nie są w stanie spełnić tego wymogu.

Po czwarte, Reformowani uznali, że jednym z motywów praktyki komunii niemowląt we wschodnim kościele prawosławnym był sakramentalizm, który postrzegał chleb i wino jako środki przekazujące życie duchowe. Bavinck odpowiada na to, że Jan 6:53 nie odnosi się do jedzenia sakramentalnego, ale do duchowego i mistycznego spożywania wiary. Dalej argumentuje:

„Odmowa wieczerzy dzieciom nie pozbawia ich ani jednej korzyści przymierza łaski. Stałoby się tak rzeczywiście, gdyby odmówiono im chrztu. Ten, kto tak postępuje, musi zakładać, że dzieci pozostają poza przymierzem łaski. Inaczej jest z Wieczerzą Pańską. Ktokolwiek udziela dzieciom chrztu, a nie Wieczerzy Pańskiej, uznaje, że jest objęty przymierzem i uczestniczy we wszystkich korzyściach z niego płynących. Odmawia im jedynie szczególnego sposobu, w jaki te same korzyści są oznaczane i pieczętowane, gdy nie odpowiada to ich wiekowi. Wieczerza nie przynosi żadnej korzyści, która nie zostałaby już wcześniej dana w Słowie i w chrzcie przez wiarę”. [21]

Daje to ogólny zarys argumentacji, za którą od początku opowiadała się zdecydowana większość społeczności Reformowanej. W odniesieniu do argumentu „jeden chleb”, który obejmuje małe dzieci, w raporcie udzielono odpowiedzi:

„Z pewnością musimy rozpoznać nie tylko niebezpieczeństwo traktowania naszych dzieci jako pozostających poza przymierzem obietnicy, ale także niebezpieczeństwo zminimalizowania potrzeby aktywnej osobistej wiary, dzięki której mogą one domagać się dla siebie obietnic, których domagali się dla nich wierzący rodzice.
.
Tradycyjna praktyka Reformowana honoruje aktywne wyznanie wiary, które nasz Pan nadał jako podstawę do przestrzegania Wieczerzy. Starała się przygotować dziecko, aby ze zrozumieniem ukazywało śmierć Pana, aż do jego przyjścia. Trzeba przyznać, że praktyka Reformowana czasami nadmiernie opóźniała moment, w którym dziecko może być przygotowane do aktywnej reakcji poprzez wyznawanie własnej wiary. Jednakże potrzeba przygotowania do uczestnictwa w sakramencie pobudziła rozwój nauczania katechetycznego zarówno w kościele, jak i w domu.” [22]

---

Wnioski

1 Kor. 11:29 Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd własny je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego.

Spożywać chleb życia to wierzyć w Chrystusa ku życiu wiecznemu. Małe dzieci aby móc spożywać chleb życia, przez co rozumiemy duchowe uczestnictwo w zasłudze Chrystusa musiałyby posiadać wiarę wykraczającą poza proste zaufanie. Wiara umożliwiająca partycypowanie w Wieczerzy musi rozumieć czym jest zasługa Chrystusa, dlaczego krew Chrystusa została przelana a Jego ciało złamane oraz rozumieć czym jest Kościół, za który Chrystus oddał życie.

Dlaczego zatem chrzcimy dzieci bez zdolności rozeznania ale do Wieczerzy dopuszczamy osoby dojrzałe? Odpowiedź znajdziemy w Dużym Katechizmie Westminsterskim, który wyjaśnia różnicę między sakramentami:

Pytanie 177. Jakie są różnice pomiędzy sakramentami chrztu i Wieczerzy Pańskiej?
.
Sakramenty chrztu i Wieczerzy Pańskiej różnią się tym, że chrzest jest udzielany tylko raz, za pomocą wody, jako znak i pieczęć naszego odrodzenia i wszczepienia w Chrystusa oraz może być udzielony nawet niemowlętom; natomiast Wieczerza Pańska powinna być sprawowana często, za pomocą elementów chleba i wina, aby przedstawiać i ukazywać Chrystusa jako duchowy pokarm dla duszy i potwierdzić nasze trwanie i wzrost w nim oraz może być udzielana tylko tym, którzy mają odpowiedni wiek i zdolność do badania samych siebie. [23]

Tą wiedzę dedykujemy Jarmulakowi i pozostałym pseudo-reformowanym heretykom. Ku upamiętaniu z legalizmu warunkowego zbawienia, z sakramentalizmu, przypominając, że kto nie rozróżnia ciała i krwi Pańskiej, sąd własny je i pije.

Przypisy

[1] Konfesja Belgijska 29, Cechy prawdziwego Kościoła i co go różni od fałszywego, źródło
[2] Tamże
[3] EKR Jarmulaka jest zrzeszone w strukturach CREC, gdzie herezja warunkowego zbawienia federalnej wizji jest „jedną z alternatyw ewangelii”. Na stronie CREC czytamy: „W świetle obecnych kontrowersji wśród niektórych członków społeczności reformowanej – kontrowersji, które stały się znane jako „Wizja Federalna” – CREC stwierdza, co następuje: CREC jest szeroką konfederacją kościołów reformowanych i dlatego reprezentuje różnorodne poglądy w zakresie historycznego myślenia reformowanego. Podczas gdy niektóre z naszych kościołów członkowskich i niektórzy funkcjonariusze w tych kościołach członkowskich wyznają różne aspekty szkoły myślenia Federalnej Wizji, inni członkowie mają odmienne poglądy. Niemniej jednak oba stanowiska mieszczą się w kręgu historycznej teologii reformowanej. CREC, podobnie jak inne wyznania reformowane, reprezentuje szereg myśli i praktyki teologicznej. Konstytucja i wyznania CREC określają parametry naszej konfederacji.”, źródło Innymi słowy zbawienie z uczynków jest historyczną wiarą Reformowaną, przynajmniej według standardów CREC, poglądem mieszczącym się w kręgu Refomowanej ortodoksji.
[4] Peter J. Leithart, “‘Judge Me, O God’: Biblical Perspectives on Justification,”w: Wilkins i Garner, The Federal Vision, s. 209.
[5] Tamże, s. 211
[6] Tamże, s. 213
[7] Standard Bearer, Federal Vision on trial,. cz.4 źródło
[8] Por. Pytania, s. 85-87
[9] Por. Pytania do TE Jeffreya Meyersa, s. 56-58
[10] Standard Bearer, Federal Vision on trial,. cz.3 źródło
[11] Dr Peter Leithart, cytowane w Federal Vision and Paedocommunion
[12] Bogumił Jarmulak, Pedokomunia, czyli o dopuszczaniu ochrzczonych dzieci do stołu pańskiego źródło
[13] Dr Peter Leithart, cytowane w Federal Vision and Paedocommunion
[14] Bogumił Jarmulak, Pedokomunia, czyli o dopuszczaniu ochrzczonych dzieci do stołu pańskiego źródło
[15] Jeff Meyers, cytowane w Federal Vision and Paedocommunion
[16] Bogumił Jarmulak, Pedokomunia, czyli o dopuszczaniu ochrzczonych dzieci do stołu pańskiego źródło
[17] Herodot 2.60, źródło
[18] Ellicot w swoim komentarzu do 2 Mojż. 10:9 zauważa „W Egipcie było zwyczajem, że dzieci brały udział w festiwalach”, Ellicot odwołuje się do Herodota 2.60 interpretuje go tak samo jak my źródło
[19] Bogumił Jarmulak, Pedokomunia, czyli o dopuszczaniu ochrzczonych dzieci do stołu pańskiego źródło
[20] Konfesja Belgijska 35 Święta Wieczerza naszego Pana Jezusa Chrystusa
[21] Cytowane w Federal Vision and Pedocommunion, źródło
[22] Tamże
[23] Duży Katechizm Westminsterski, Pyt. i Odp. 177

---

Zobacz w temacie

• Pedokomunia: obalenie błędu, część 1
• Pedokomunia: obalenie błędu, część 2
• Pedokomunia: obalenie błędu, część 3
  .
• Herezja Federalnej Wizji
• Tło doktrynalne herezji federalnej wizji
• Usprawiedliwienie a Elekcja, część 2
  .
• Sakramenty
• Chrzest święty
• Święta Wieczerza naszego Pana Jezusa Chrystusa
• Cztery poglądy na Wieczerzę Pańską
• Po co chrzcić wszystkie dzieci wierzących?
  .
• Jeszcze kościół czy już sekta?
• Twój Kościół jest chrześcijański, czy chrześcijańsko – podobny?
• Skąd się biorą zwiedzenia?