Zapomniane zasady Reformacji, część 2

utworzone przez | sty 22, 2025 | Historia chrześcijaństwa, Reformowany światopogląd

Święty Aksjomat

Marek 7:8 Wy bowiem, opuściwszy przykazania Boże, trzymacie się tradycji ludzkiej…

Obok trzech Sola Reformacji: Sola Fide (tylko wiara), Sola Gratia (tylko łaska), Soli Deo gloria (chwała tylko Bogu) istnieją jeszcze inne zasady Reformacji, nawet bardziej fundamentalne niż te, i można je dostrzec w perorze Lutra, jaki wygłosił na Sejmie w Wormacji

„Jeśli nie zostanę przekonany przez Pismo Święte i przez prosty rozum (nie wierzę w autorytet ani papieży, ani soborów samych w sobie, gdyż jest oczywiste, że często się mylili i zaprzeczali sobie nawzajem) w tych Pismach, które przedstawiłem, gdyż moje sumienie jest więźniem Słowa Bożego, nie mogę i nie odwołam niczego, gdyż sprzeciwianie się sumieniu nie jest ani słuszne, ani bezpieczne. Oto stoję; nie mogę zrobić nic innego. Boże, pomóż mi, Amen.” [1]

Po pierwsze Luter stwierdza swoją aksjomatyczną akceptację Pisma Świętego: „Jeśli nie przekona mnie Pismo Święte i prosty rozum…” Pismo Święte było aksjomatycznym punktem wyjścia Lutra, jego jedynym autorytetem. Mówił o tej zasadzie tak wiele, że stała się znana jako Schriftprinzip, a bardziej powszechnie jako Sola Scriptura.

Zasada obecnie wyraźnie zagubiona w szaleństwie pozabiblijnego objawienia (zielonoświątkowcy), tradycji (pseudo-kalwinizm) i chaosu interpretacyjnego (neo-ewangelikalizm). Podobnie jak logika, prawo do oceny i wolność religii.

Ale do rzeczy.

Sola Scriptura

1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.

Oto kilka jego uwag na temat aksjomatu Pisma Świętego, czyli zasady Sola Scriptura.

„Najwyższą sprawą dla nas jest docenienie wartości i zastosowania Pisma Świętego, to znaczy, aby wiedzieć, że jest ono świadkiem wszystkich artykułów Chrystusa i najwyższym świadkiem poza tym – świadectwem, które przewyższa o wiele wszystkie cuda. ​​Chrystus wskazuje to bogatemu człowiekowi. Umarli mogą nas oszukać, ale Pismo Święte nie może...
.
Więc Chrystus chce to podkreślić jeszcze bardziej niż swój wygląd. Nie mówi: Dlaczego nie chcecie uwierzyć kobietom, które wam powiedziały, że zmartwychwstałem? Nie mówi też: Dlaczego nie chcecie uwierzyć aniołom, którzy złożyli świadectwo o moim zmartwychwstaniu? On po prostu kieruje ich od siebie do Słowa i Pisma„ [2].

Tu Luter powołuje się na tekst Ewangelii Łukasza

Łuk. 16:29-31 29. Lecz Abraham mu powiedział: Mają Mojżesza i Proroków, niech ich słuchają. 30. A on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych przyjdzie do nich, upamiętają się. 31. I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą.

Źródło prawdy

Następnie słyszymy od Lutra o jedynym źródle prawdy, którym jest Pismo

„Chociaż ludzie mieliby umieścić przed nami wszystkie księgi wszystkich zdolności na Ziemi, nadal nie moglibyśmy uzyskać od nich wiedzy o pochodzeniu Adama, grzechu i śmierci, ani o skutkach grzechu; ponieważ tylko Pismo Święte naucza tych rzeczy. Dlatego powinniśmy je studiować, ponieważ dzięki niemu stajemy się mądrzejsi od całej reszty świata. Kto nie skonsultuje się z Pismem, nie będzie wiedział niczego” [3].

Jest to zgodne z nauczaniem Słowa Bożego

Kol. 2:2-3 2. Aby ich serca były pocieszone, będąc zespolone w miłości, a to ku wszelkiemu bogactwu zupełnej pewności zrozumienia, ku poznaniu tajemnicy Boga, Ojca i Chrystusa; 3. W którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania.

O filozofii

I dalej w odniesieniu do filozofii papistów

„Mówię to, abyśmy mogli zobaczyć, jak sowicie Chrystus odpłacił papistom za nazywanie jego Pisma ciemnym i niebezpiecznym i za wypędzanie go z pola. Pozwolił im czytać martwego poganina [Arystotelesa], w którego pismach nie ma prawdziwej nauki [wiedzy], ale jest tylko czysta ciemność. A to, co powiedziałem, jest najlepsze z Arystotelesa. Nie będę nic mówił o fragmentach, w których jest on całkowicie jadowity i zabójczy. Wszystkie szkoły wyższej nauki zasługują na to, by zostać zmielone na proszek. Nic bardziej piekielnego i szatańskiego niż one nigdy nie nadeszło ani nigdy nie nadejdzie na Ziemi” [4].

Źródłem tej oceny jest samo Pismo Święte

Kol. 2:8 Uważajcie, żeby was ktoś nie obrócił na własną korzyść przez filozofię i próżne oszustwo, oparte na ludzkiej tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie.

Miara prawdy

Ponownie Luter określa Pismo jako jedyną miarę prawdy

„Powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na to, że Apostoł przypisuje Pismu taki autorytet, że nie mamy obowiązku akceptować niczego, co nie zostało w nim stwierdzone, powinniśmy również odrzucić wszelkie niebiblijne doktryny„ [5].

Czyni to zgodnie z Pismem

1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga

Rola Ducha Świętego

Poszerzając argument, Luter zwraca naszą uwagę na Ducha Świętego jako autora i interpretatora Pisma.

„Pismo należy rozumieć wyłącznie przez Ducha, który je napisał. Tego Ducha nie znajdziesz nigdzie pewniej obecnego i aktywnego niż w tych Świętych Pismach, które on sam napisał. Dlatego naszym celem nie powinno być odkładanie Pisma Świętego na bok i kierowanie naszej uwagi na czysto ludzkie pisma ojców. Przeciwnie, odkładając na bok wszystkie ludzkie pisma, powinniśmy poświęcić tym więcej i tym bardziej wytrwałą pracę wyłącznie Pismu Świętemu. Albo powiedz mi, jeśli możesz, kto jest ostatecznym sędzią, gdy wypowiedzi ojców sobie przeczą?
.
W takim przypadku osąd Pisma Świętego musi rozstrzygnąć sprawę, czego nie można zrobić, jeśli nie damy Pismu Świętemu pierwszego miejsca, tak, aby samo w sobie było najpewniejsze, najłatwiej zrozumiałe, najprostsze, było swoim własnym interpretatorem, aprobującym, osądzającym i oświetlającym wszystkie wypowiedzi wszystkich ludzi. Dlatego nic poza słowami boskimi nie powinno być pierwszymi zasadami dla chrześcijan; wszystkie ludzkie słowa są wnioskami z nich wyciągniętymi i muszą być do nich sprowadzone i przez nich zaakceptowane” [6].

Tego Luter nauczył się od Izajasza

Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości.

Wnioski Lutra

Podsumowując Luter zauważa:

„Doktryna Pisma Świętego powinna być zatwierdzona, nawet jeśli Herod ją przedstawia i nie popełnia niczego poza morderstwem. Podobnie, z drugiej strony, nauka ludzi nie powinna być uznawana, nawet jeśli przedstawia ją św. Piotr, Paweł lub anioł i oprócz tego wywołuje lawinę cudów” [7].

Ta zasada również jest w Słowie Bożym:

Gal. 1:8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty

Logika

1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie logicznego, czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli;

Jest jeszcze jedna zasada Reformacji, w rzeczywistości część aksjomatu Pisma Świętego wyrażona w inny sposób: prawa logiki. Zauważmy, że Luter odrzuca autorytet papieży i soborów, ponieważ są one sprzeczne ze sobą:

„Nie wierzę w autorytet papieży ani soborów samych w sobie, ponieważ jest oczywiste, że często błądzili i zaprzeczali sobie nawzajem”.

Współcześni heretycy

Reformacja rozpoczęła się od odrzucenia sprzeczności i logicznego paradoksu, a nie od ich przyjęcia. Ci, którzy dzisiaj twierdzą, że są Reformowani, a mimo to chwalą paradoks, porzucili tę zasadę Reformacji. Tak uczynił np. John MacArthur:

„Gdybyśmy zrozumieli wszystko, co jest napisane w Biblii, to jednocześnie udowodnilibyśmy, że ta księga została napisana przez człowieka, gdybyśmy rozumieli wszystko, co jest napisane w Biblii, to dowodziło, że Bóg jest człowiekiem. Jednym z największych dowodów, że Pismo Święte jest inspirowane przez Boga jest właśnie niezrozumiałość tych wielkich prawd i kłaniamy się przed Pismem Świętym i jak mówili starożytni rabini naucz języka mówić nie wiem” [8]

MacArthur herezję zaczerpnął od Cornelusia Van Tila, który utrzymywał, że wiedza Boga i wiedza człowieka

 “nie pokrywają się w żadnym punkcie w tym sensie, że w swojej świadomości [znaczenia] czegokolwiek, w swoim umysłowym uchwyceniu lub zrozumieniu czegokolwiek, człowiek  jest w każdym punkcie zależny od wcześniejszego aktu niezmiennego zrozumienia i objawienia ze strony Boga”. [9]

W przeciwieństwie do współczesnych teologów, którzy w sprzeczności, paradoksie, antynomii, tajemnicy i napięciu znajdują znak boskiej „inspiracji”, „duchowości” i „pobożności”, Luter odrzucał sprzeczność jako błąd:

„Oni [papieże i sobory] często błądzili i zaprzeczali sobie nawzajem”.

Czytelnikowi może wydawać się elementarne, że nie należy wierzyć w błąd, ale w chaosie zwanym współczesną filozofią ten elementarny punkt jest zaprzeczany. Filozof Nicholas Wolterstorff, uważany za współzałożyciela (wraz z Alvinem Plantingą) współczesnego ruchu filozoficznego błędnie nazywanego „Reformowaną Epistemologią”, napisał w swojej małej książce

„Niektóre z tego, w co Bóg chce, abyśmy wierzyli, mogą być odpowiednie i właściwe dla nas jako jego „dzieci”, abyśmy wierzyli, ale ściśle mówiąc, fałszywe” [10]

Neoortodoksi nauczali, że Bóg może objawić się poprzez fałsz. Sama prawda jest negowana przez współczesnych teologów i filozofów „Reformowanych”. Teologowie i filozofowie ci negują to, co Gordon Clark nazwał „prymatem prawdy”. Wyjaśnił tę koncepcję tak oto:

„Prymat prawdy będzie oznaczał, że nasze wolicjonalne działania powinny być zgodne z prawdą. Oczywiście czasami tak nie jest. Jeśli prawdą jest, że oddawanie czci Bogu jest dobre, powinniśmy Go czcić. Być może wybieramy nieoddawanie czci Bogu, ale prawda jest wyższa w prawie do naszej woli. Ten sposób stawiania sprawy rozciąga się również na wolicjonalny wybór wiary. Możemy wybrać wiarę w prawdę lub możemy wybrać wiarę w kłamstwo. Oba rodzaje wyboru faktycznie występują. Ale prymat prawdy oznacza, że ​​powinniśmy wierzyć prawdzie i nie powinniśmy wierzyć kłamstwu” [11]

Integralność Pisma

Luter zaakceptował to, co Clark później nazwał prymatem prawdy. Niektórzy współcześni filozofowie nie. Ze względu na akceptację praw logiki i zasady niesprzeczności Luter napisał:

„Fragmenty Pisma Świętego, które są ze sobą sprzeczne, muszą oczywiście zostać pogodzone, a jednemu należy nadać znaczenie zgodne z sensem drugiego; ponieważ jest pewne, że Pismo Święte nie może się ze sobą nie zgadzać” [12].

To wynika wprost z Pisma Świętego, którego suma nauczania musi być prawdą, a nie paradoksem.

Psalmy 119:160 Sumą twojego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.

Przejrzystość Pisma

Według Lutra Pismo Święte nie jest niejasne czy ciemne, nie jest niezrozumiałe, ale przedstawia objawienie, które można zrozumieć. To przejrzyste Pismo służy do udowadniania tez. Wszystkie twierdzenia teologów muszą być z nim zgodne:

„Pismo Święte musi być z pewnością jaśniejsze, bardziej przejrzyste i bardziej jednoznaczne niż pisma wszystkich innych, ponieważ za jego pomocą, jak za pomocą pisma jaśniejszego i bardziej wiarygodnego, wszyscy nauczyciele dowodzą swoich stwierdzeń; i chcą, aby ich pisma były przez nie potwierdzane i wyjaśniane.
.
Ale przecież nikt nie może udowodnić niejasnego stwierdzenia za pomocą bardziej niejasnego stwierdzenia. Dlatego musimy zwrócić się do Pisma Świętego z pismami wszystkich nauczycieli i z tego źródła uzyskać nasz osąd i werdykt dotyczący ich. Ponieważ samo Pismo Święte jest prawdziwym panem i władcą wszelkiego pisma i nauczania na Ziemi” [13].

Nauczanie Lutra wypływa z Pisma

2 Piotra 1:19-20 19. Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; 20. To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.

Wnioski Lutra

Luter dochodzi do konkluzji, że nauczanie Pisma Świętego jest rozumne, spójne i prawdziwe, a zatem nieomylne.

Nauczyłem się uważać, że tylko Pismo Święte jest nieomylne. Wszystkie inne pisma czytałem tak, że niezależnie od tego, jak uczone lub święte by nie były, nie uznaję tego, czego nauczają, za prawdę, dopóki nie udowodnią Pismem Świętym lub rozumem, że tak musi być [14].

Ponownie jest to wniosek wynikający z Pisma.

Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą.

Prawo do oceny

Dzieje 17:11 Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.

Istnieje jeszcze jedna zasada Reformacji, która jest dziś w dużej mierze zapomniana: prawo do prywatnego osądu. Ci, którzy bronią tradycji kościelnej i autorytetu kościelnego oraz gardzą „Samotnymi Jeźdźcami”, „schizmatykami” i indywidualistami, naśladują tyranów Rzymu. Stojąc samotnie przed zgromadzonymi mocami Europy, Luter powiedział:

„Moje sumienie jest w niewoli Słowa Bożego. Nie mogę i nie odwołam niczego, ponieważ sprzeciwianie się sumieniu nie jest ani słuszne, ani bezpieczne”.

Czyniąc to, Luter naśladował Eliasza, który myślał, że został sam (Rzym. 11:2-3); i Daniela, który sam stanął twarzą w twarz z lwami i został władcą Babilonu (Dan. 6); i Chrystusa, stojącego samotnie przed mocami judaizmu i pogańskiego Rzymu (Jan 19); i Pawła, który powiedział, że nikt nie stanął z nim na jego procesie

2 Tym. 4:16 Podczas pierwszej mojej obrony nikt przy mnie nie stanął, lecz wszyscy mnie opuścili. Niech im to nie będzie policzone.

Także Atanazego, który sprzeciwiał się wszystkim innym biskupom, Wycliffa, i Husa, oraz wielu innych. Pan często wzbudzał takie bohaterskie jednostki, stojące samotnie na Słowie Bożym, kwestionujące osądy królów, soborów i papieży. Obrońcy autorytetu i tradycji Kościoła nie są godni, by lizać im buty.

Hebr. 1137:38 37. Byli kamienowani, przerzynani piłą, doświadczani, zabijani mieczem, tułali się w owczych i kozich skórach, cierpieli niedostatek, ucisk, utrapienie; 38. (Których świat nie był godny). Błąkali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi.

Luter nie przedstawiał jakiejś filozofii „niech twoje sumienie będzie twoim przewodnikiem”; przedstawiał biblijną zasadę, że jedynym niezawodnym przewodnikiem jest Pismo Święte, a wszyscy ludzie mają prawo czytać i interpretować Pismo Święte dla siebie, zgodnie z logicznymi zasadami, które samo Pismo Święte zawiera.
.

Autorytet ojców kościoła

Jeśli chodzi o tak zwanych ojców Kościoła, Luter napisał:

„Pismo Święte powinno być umieszczone obok Pisma Świętego w odpowiedni i właściwy sposób. Ten, kto może to zrobić najlepiej, jest najlepszym z ojców” [15]

Wszyscy cierpiący z powodu czci dla „Ojców Kościoła” powinni przeczytać to ostatnie zdanie jeszcze raz. Wynika ono z Pisma Świętego:

2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.

Ostrzeżenie przed ignorancją

Luter napisał ważne słowa ostrzeżenia dla nas:

Święty Piotr skierował te słowa do wszystkich chrześcijan, duchownych i świeckich, mężczyzn i kobiet, młodych i starych, niezależnie od ich stanu lub kondycji. Wynika z tego, że każdy chrześcijanin powinien znać podstawę i powód swojej wiary oraz być w stanie ją utrzymać i bronić, jeśli to konieczne. Ale do tej pory czytanie Pisma Świętego było zabronione świeckim.
.
Kiedy będziesz umierał, nie będę z tobą; papież też nie. Jeśli wtedy nie będziesz znał podstawy swojej nadziei, ale po prostu powiesz: będę wierzył tak, jak wierzyli sobory, papież i ojcowie, diabeł odpowie: Tak, ale co jeśli byli w błędzie? Wtedy zwyciężył i ściągnie cię do piekła.
.
Dlatego musimy wiedzieć, w co wierzymy, a mianowicie, czym jest Słowo Boże, a nie to, w co wierzą lub mówią papież i święci ojcowie. Nie możesz bowiem pokładać żadnej ufności w żadnej osobie, ale w gołym słowie Bożym [16].

Powołując się na tekst

1 Piotra 1:23 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki.

Wnioski Lutra

Konkluzja Lutra jest taka, że absolutnie każdy chrześcijanin ma prawo, ba, nawet obowiązek nie tylko studiować Pismo Święte, ale i aktywnie je wykorzystywać badając nauczania tych, od których spodziewa się wykładu Pisma. A mówiąc nieco prościej – wszyscy są zobowiązani do badania słuchanej doktryny i jej zgodności z jedynym fundamentem, którym jest Pismo:

„Biskupi, papież, uczeni i wszyscy mają prawo nauczać; ale owce mają osądzać, czy nauczają tego, co mówi Chrystus, czy tego, co mówi obcy… Dlatego pozwalamy biskupom i soborom decydować i ustanawiać, co im się podoba. Ale jeśli mamy przed sobą Słowo Boże, to my, a nie oni, mamy decydować, czy jest ono dobre, czy złe” [17].

Do rozeznawania prawdy służy duchowa miara, którą jest Słowo Boże. Tego naucza Pismo:

1 Kor. 2:13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.

Wolność religii

Gal. 2:3 Lecz nawet Tytusa, który był ze mną, nie zmuszono do obrzezania, mimo że był Grekiem;

Z tego prawa do prywatnego osądu wypływa biblijna zasada wolności religii, tak bardzo sprzeciwiająca się trzem średniowiecznym religiom, które obecnie toczą ze sobą wojnę w XXI wieku:

  • romanizmowi,
  • islamowi i
  • judaizmowi.

Niestety, wielu z tych, którzy twierdzą, że są chrześcijanami i protestantami, sprzeciwia się również wolności religii i instytucjonalnemu rozdziałowi kościoła od państwa.
.

Wolność sumienia

Luter uważał, że chrześcijaństwo oznacza wolność sumienia i rozdział kościoła od państwa:

„Co więcej, każdy wierzy na własne ryzyko w to, w co wierzy. Musi sam zadbać o to, aby wierzyć w to, co jest słuszne. Człowiek nie może wierzyć lub nie wierzyć za mnie bardziej niż iść za mnie do piekła lub nieba; i nie może mnie popchnąć do wiary lub niewiary bardziej niż nie może otworzyć lub zamknąć dla mnie Nieba lub Piekła.
.
Ponieważ zatem wiara lub niewiara jest sprawą sumienia każdego, a ponieważ nie umniejsza to władzy świeckiej, władza ta powinna być zadowolona i zajmować się swoimi sprawami i pozwolić ludziom wierzyć w jedną lub drugą rzecz, jak są w stanie i chcą, i nie powinna nikogo zmuszać siłą. Wiara jest bowiem aktem dobrowolnym, do którego nikogo nie można zmusić. Jest to w istocie akt boski, dokonany w Duchu, z pewnością nie dzieło, które zewnętrzna władza powinna wymusić i stworzyć„ [18].

To prosta implikacja tekstu Pisma. Skoro należy oddawać obu stronom, Bogu i państwu, ich własność, Bogu należy się wiara. Państwo nie może ingerować w wiarę, bo nie ma do tego żadnych środków.

Łuk. 20:25 Wtedy on im powiedział: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.

Wiara na siłę

Stąd Luter wnioskuje, że nikt nie może być zmuszony siłą do wiary w Ewangelię. Można jedynie przekonywać za pomocą siły argumentów.

„Wiara nie zmusi i nie będzie nikogo naciskać, aby przyjął Ewangelię… Ale tutaj widzisz, że papież popełnia błąd i czyni zło, gdy ośmiela się popychać ludzi siłą; ponieważ Pan nakazał uczniom, aby nie robili nic więcej, niż głosili Ewangelię. I to właśnie zrobili uczniowie; głosili Ewangelię i pozwalali, aby ten ją otrzymał, kto jej chciał. Nie powiedzieli: Wierz, albo cię zabiję” [19].

Pismo Święte naucza, że człowiek nie może wzbudzić w sobie wiary, ponieważ jest ona Bożym darem.

Rzym. 12:3 Mówię bowiem przez łaskę, która mi jest dana, każdemu, kto jest wśród was, aby nie myślał o sobie więcej niż należy, ale żeby myślał o sobie skromnie, stosownie do miary wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił.

Rozdział państwa i kościoła

Miecz nie jest metodą krzewienia Ewangelii, stwierdza Luter. Dlatego też koniecznym jest całkowite oddzielenie władzy świeckiej od kościelnej.

„Do końca świata ludzie nie powinni mieszać tych dwóch władz [kościoła i państwa], jak to miało miejsce w czasach Starego Testamentu wśród ludu żydowskiego. Ale muszą pozostać rozdzielone i oddzielone od siebie, jeśli mamy zachować prawdziwą Ewangelię i prawdziwą wiarę.
.
Bo wszyscy sięgają po miecz. Anabaptyści, [Tomasz] Münzer, papież i wszyscy biskupi chcieli rządzić i panować – ale nie w swoim powołaniu. To jest droga nieszczęsnego diabła. … Diabeł robi to wszystko. Nie robi sobie urlopu, dopóki nie zmiesza dwóch mieczy” [20].

To prosta implikacja tekstu Listu do Koryntian

1 Kor. 10:5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;

Wnioski Lutra

Według Lutra papiestwo reprezentujące państwo-kościół Antychrysta jest kulminacją błędu ograniczenia wolności chrześcijańskiego sumienia. I jako takie stanowi antyprzykład. Luter zalecał całkowite rozdzielenie obu i porzucenie papiestwa.

„Powinniśmy nauczyć się oddzielać władzę duchową od doczesnej od siebie tak daleko, jak Niebo od Ziemi, ponieważ papież bardzo zaciemnił tę kwestię i zmieszał dwie władze.” [21].

I znowu adekwatny fragment Słowa Bożego:

Jan 8:44 Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Podsumowanie

Oto zasady Reformacji, w dużej mierze zapomniane wśród tych, którzy nazywają siebie Reformowanymi. Powinniśmy pamiętać i bronić Pięciu Sola, ale powinniśmy również pamiętać i bronić równie biblijnych zasad

  • spójności logicznej,
  • samego Pisma Świętego,
  • prawa do prywatnego osądu
  • i rozdziału kościoła od państwa.

Niech Bóg ma nas wszystkich w opiece. Naśladując Lutra wołamy: Panie, dopomóż nam. I mamy całkowitą pewność, że Bóg nas zachowa.

Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.

Przypisy

[1] Marcin Luter, słowa wypowiedziane na sejmie w Wormacji w 1521 roku
[2] What Luther Says, s. 194
[3] Tamże, s. 201
[4] Tamże, s. 232
[5] Tamże, s. 259
[6] Tamże, s. 267
[7] Tamże, s. 277
[8]  Źródło John MacArthur, Вы приехали с кальвинизмом в нашу арминианскую среду? Зачем вам это? (Przyjechałeś do naszego arminiańskiego środowiska z kalwinizmem. Na co ci to?).
[9] Cornelius Van Til, Introduction to Systematic Theology, 165, cyt. w Bahnsen, Van Til’s Apologetic, 22
[10] Nicholas Wolterstorff Reason Within the Bounds of Religion,Eerdmans, 1984: s. 99.
[11] Gordon H. Clark, Religion, Reason and Revelation, s. 105
[12] What Luther Says, s. 220
[13] Tamże, s. 226
[14] Tamże, s. 264
[15] Tamże, s. 268
[16] Tamże, s. 239
[17] Tamże, s. 270
[18] Tamże, s. 1004
[19] Tamże, s. 1410
[20] Tamże, s. 860
[21] Tamże, s. 861

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email