Spis treści
Sedno chrześcijaństwa
1 Mojż. 3:15 I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.
Wielu pragnie przedstawić chrześcijaństwo jako grupę “dobrych” ludzi, którzy pomagają potrzebującym, jak choćby luźne społeczności uliczne, gdzie karmienie bezdomnych wypełnia niemal cały czas wiernych. Rzecz to chwalebna, ale to nie jest sednem chrześćijańśtwa. Inni znowóż zachęcają do ciągłego przeżywania cudownych wydarzeń, jakie miały miejsce w dniu pięćdziesiątnicy, nakłaniają do mówienia niezrozumiałym bełkotem czy uzdrawiania. Ale to też nie jest sednem chrześcijaństwa. Kolejne grupy skupiają się na zachowaniu statusu quo, nawet za cenę pójścia na kompromis z odstępczą religią watykańską. To także nie jest sednem chrześcijaństwa.
Ewangelia nie jest programem pakietów pomocy socjalnej. Ewangelia nie ma nic wspólnego z mówieniem bełkotem, gdakaniem, padaniem na plecy i pseudo-uzdrowieniami, co w dobie pandemii powinno przynajmniej wzbudzić niepokój osób skuszonych fałszywymi naukami. Ewangelia także nie polega na poszukiwaniu złudnego bezpieczeństwa w objęciach matki wszystkich wszetecznic.
Ewengelia dotyczy upadłego człowieka i Bożego dzieła ratunku. Człowiek skuszony przez diabła złamał Boży nakaz (1 Mojż. 2:16-17; 3:1-7), umarł duchowo i stracił chwalebną społeczność ze swoim Stwórcą (1 Mojż .3:22-24). Rozpaczliwa próba zakrycia grzechu nie przyniosła żadnego skutku (1 Mojż. 3:7-8). Potrzebna stała się Boża interwencja, Mesjasz, który starłby głowę węża, który zbawi swój lud i tym samym przyniesie nieprzyjaźń między wybranymi a resztą świata.
Na krzyżu Chrystus umarł za wszystkie grzechy (Kol. 2:13) wszystkich wybranych do zbawienia (Jan 10:15) gwarantując tym samym ich skuteczne powołanie (Jan 6:37), wytrwanie aż do końca w wierze i wskrzeszenie ku chwale (Jan 6:39). Ewangelia to dobra nowina Bożego zwycięstwa i zbawienia tego, co zostało zgubione. Jakże my ujdziemy [karze], jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli? (Hebr. 2:3)
Posłuchajmy jak wielkim jest zbawienie
Zabezpieczenie i pewność zbawienia
Pewność Apostoła co do przetrwania wszelkich prób nie miała w nim żadnej cząstki i wynikała z dzieła Boga. On bowiem ma moc zachować człowieka do końca wedle potęgi swojej mocy. Wystarczająca do osiągnięcia zamierzonego przez Boga celu czyli osiągnięcia z Nim społeczności w niebie zapewniona jest przez Boga poprzez oczyszczenie sumienia dzięki ofierze krwi Chrystusa (Hebr. 9:14; 1 Jana 1:7), zaś grzeszne ciało obmyte odrodzeniem Ducha Świętego (Jan 3:5; 1 Kor. 6:11; Tyt. 3:5)
2 Tym. 1:12 Z tego też powodu znoszę te cierpienia, ale się nie wstydzę, gdyż wiem, komu uwierzyłem, i jestem pewien, że on ma moc zachować to, co jemu powierzyłem, aż do owego dnia.
.
Hebr. 10:22 Zbliżmy się ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca oczyszczone od złego sumienia i ciało obmyte czystą wodą
Wypełnia się w nadziei
Wierzący jest pewien swojego zbawienia aż do samego końca. Dusza człowieka wejdzie do Bożej obecności dzięki, jest to pewne i zabezpieczone przez Boga. Nikt tej nadziei nie może zniszczyć, jest ona przyrównana do kotwicy niewzruszonej dlatego też bezpiecznej całkowicie. WIemy także, że nadzieja z Boga wstydu przynieść nie może, poneiważ jest niezawodna (Rzym. 5:5)
Hebr. 6:11, 19 11. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość, żebyście mieli pełnię nadziei aż do końca; 19. Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę;
Potwierdzone przez miłość
Niewiarygodny i antyludzki fanatyzm ugrupowań głoszących możliwość utraty zbawienia prowadzi do strachu przed tą możliwością. To wzbudza udrękę, która usuwana jest przez prawdziwą Ewangelię. Dowodem pewności osiągnięcia celu, czyli spotkania z Bogiem twarzą w twarz jest oczywiście miłość, która sama ma ponadnaturalne źródło (Rzym. 5:5; Gal. 5:22) i uspokaja serca wcześniej pełne udręki niepewności zbawienia.
1 Jana 3:14, 19 14. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci. Kto nie miłuje brata, pozostaje w śmierci; 19. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy i uspokoimy przed nim nasze serca.
.
1 Jana 4:18 W miłości nie ma lęku, ale doskonała miłość usuwa lęk, bo lęk przynosi udrękę, a kto się boi, nie jest doskonały w miłości.
Jest bogate w zrozumienie Ewangelii
Rozum, nie emocje, jest podstawą wiary chrześcijanina (Rzym. 10:2, Izaj. 1:18, Rzym 12:2, Efez. 1:18, Efez. 3:18, Efez. 4:23, Filip. 4:8, Kol. 3:10, 1 Jana 5:20). Duch Prawdy, obecny w każdym chrześcijaninie (Rzym. 8:9) to zarazem aturo Słowa (2 Piotra 1:21) jak i Duch oświecenia (Efez. 1:17-18) umożliwiający pojęcie prawdy. Brak zrozumienia Ewangelii oznacza brakt Ducha i brak rzeczywistej miłości (Psalm 51:6)
Kol. 2:2 Aby ich serca były pocieszone, będąc zespolone w miłości, a to ku wszelkiemu bogactwu zupełnej pewności zrozumienia, ku poznaniu tajemnicy Boga, Ojca i Chrystusa
.
1 Tes. 1:5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was.
Wierzący pewni swego wybrania
Zbawienie nie opiera się na pobożnym przypuszczeniu lecz na całkowitej pewności co do wybrania. Nie wszyscy zostali zbawieni (Rzym. 9:11-15), dlatego też nie wszyscy mają pewność swojego wybrania, co do której Pismo zapewnia iż jest obecna w tych, którzy zostali usynowieni (Gal. 4:6). Jest to ca.łkowite i pewne wewnętrzne przekonanie, zaś potwierdzane przez zewnętrzną pobożność.
Psalm 4:3 Wiedzcie, że PAN oddzielił dla siebie pobożnego. PAN wysłucha, gdy zawołam do niego.
.
1 Tes. 1:4 Wiedząc, umiłowani bracia, że zostaliście wybrani przez Boga;
Wierzący pewni zbawienia
Boże obietnice są niezmienne (Hebr. 6:18) dlatego też Boża obietnica doprowadzenia zbawionego do chwały jest stała, niewzruszona i niezmienna (Rzym. 8:30 Efez. 2:6; Kol. 1:13). Tak jak Hiob był całkowicie pewien iż Chrystus nie jest martwy lecz żywy, oraz że pewnego dnia pojawi się On na ziemi, tak i my możemy śmiało mieć pewność, że my z Nim staniemy w niebie.
Hiob 19:25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że w ostateczny dzień stanie na ziemi
Wierzący pewni swojej adopcji
Jednorodzony Bóg Syn (Jan 1:18) przyjął na siebie drugą, ludzką naturę (Filip. 2:6-7; Hebr. 2:16) stając się z ciała “bratem” wszystkich zbawionych (Hebr. 2:11). Skoro zatem mamy pewność co do “braterstwa” z Chrystusem, rozumiemy, że Bóg jest naszym Ojcem.
Rzym. 8:16 Ten to Duch poświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
.
1 Jana 3:2 Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.
Wierzący pewni wiecznego życia
To Bóg zdecydował o przeniesieniu do chwały zbawionych, nikt zatem nie jest w stanie powstrzymać tego Bożego zamiaru (Izaj. 14:27; Jan 10:28-29) a już z całą pewnością nie sam zbawiony,. który przecież ma odmienione serce właśnie po to, aby od Boga nie nigdy odstepować (Jer. 32:40). Zabezpieczeni z zwenątrz Bożą ręką oraz wewnętrzną przemianą woli jesteśmy pewni zbawienia. Ludzie, którzy twierdzą iż zbawienie można utracić nie są dziećmi Bożymi, ponieważ zaprzeczają Bożej obietnicy, są bluźniercami.
1 Jana 5:13 To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.
To niezbywalna miłość Boga
Miłość Boża do zbawionego człowieka jest trwała, to fundament jakiego nie da się naruszyć żadną siłą zewnętrzną ani wewnętrzną. Grzech, to zbrodnicze narzędzie śmierci, został zniszczony przez dzieło krzyża (Kol. 2:14; Efez. 2:15), zwierzchności rozbrojone, a sam zbawiony przemieniony. Zatem aż do końca żyjemy w głębokiej miłości do Pana, dlatego też zachowujemy wiarę.
Rzym. 8:38-39 38. Jestem bowiem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani moce, ani teraźniejsze, ani przyszłe rzeczy; 39. Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie będzie mogło nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
Zjednoczenie z Bogiem i Chrystusem
Kościół jest mistycznym ciałem Chrystusa, którego On jest jedyną głową (Efez. 4:15; 5:23). Jest to zdrowe ciało ponieważ nieustannie obmywane z grzechu i ożywione Duchem. Utrata zbawienia w takim rozumieniu oznaczałaby, że Pan nie ma mocy uleczyć swojego ciała i niestety musi odcinać te członki, których nie umie wyleczyć, choć zapłacił za duchowe uzdrowienie najwyższą cenę (Izaj. 53:4-5; 53:11; 1 Piotra 2:24-25).
1 Kor. 6:15 Czyż nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusa? Czy więc wezmę członki Chrystusa i uczynię je członkami nierządnicy? Nie daj Boże!
.
2 Kor. 13:5 Badajcie samych siebie, czy jesteście w wierze, samych siebie doświadczajcie. Czy nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba że zostaliście odrzuceni.
.
Efez. 5:30 Gdyż jesteśmy członkami jego ciała, z ciała jego i z kości jego.
.
1 Jana 2:5 Lecz kto zachowuje jego słowo, w nim prawdziwie wypełniła się miłość Boga. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy.
.
1 Jana 4:13 Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że dał nam ze swego Ducha.
Pokój z Bogiem przez Chrystusa
Pokój na tym świecie nigdy nie jest trwały, w rzeczywistości jest to tylko dłuższy lub krótszy okres zawieszenia broni, po którym następuje trwoga wojny. Pokój ustanowiony przez Pana jest inny (Jan 14:27) – stały i niezmienny poneiważ jednostronnie ustanowiony, zaś człowiek musi zrozumieć swoją całkowitą przegraną i bezsilność (Łuk. 14:31-32). Jest to pokój jednostronny, ponieważ żadne warunki złamania tego pokoju nie zostały przedstawione a to ponieważ Bóg zmienia serce człowieka tak, aby wydawało trwały owoc pokoju (Jan 15:16; Dzieje 11:18)
Rzym. 5:1 Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;
Wytrwanie
Ponieważ Bóg jest autorem zbawienia, On także jest autorem wytrwania, które jest elementem tego zbawienia. Najgorsze nawet prześladowania, zagrożenia czy utrapienia nie mogą prawdziwego chrześcijanina odwieść od wiary ponieważ Bóg strzeże człowieka przed tym czynem (Rzym. 8:28-30; 1 Piotra 1:5). Pan jest Pasterzem swoich owiec, zatem gdy jakaś się zagubi, reaguje On natychmiast wypełniając wolę Ojca niedopuszczając aby żadna z nich zginęła (Mat. 18:13-15)
Psalm 3:6, 8 6. Nie przestraszę się dziesiątków tysięcy ludzi, którzy zewsząd na mnie nastają; 8. Od PANA jest zbawienie. Twoje błogosławieństwo jest nad twoim ludem. Sela.
.
Psalm 27:3,5 3. Choćby wojsko rozbiło naprzeciw mnie obóz, moje serce się nie ulęknie; choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nawet wtedy będę ufał. 5. Skryje mnie bowiem w dniu niedoli w swoim przybytku, schowa mnie w ukryciu swego namiotu i wyniesie mnie na skałę.
.
Psalm 46:1-3 1. Bóg jest naszą ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w utrapieniu. 2. Dlatego nie będziemy się bać, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w sam środek morza; 3. Choćby huczały i burzyły się jego wody i zatrzęsły się góry od jego nawałnicy. Sela.
Odpowiedź na modlitwy
Zbawieni pragną wykonywać wolę Bożą (Psalm 40:8 Kol. 1:10-11) ponieważ zostali do tego uzdolnieni przez Boga poprzez Słowo (Kol. 1:12). Stąd pragnienia chrześcijanina przekładają się na modlitwy, które są zgodne z Jego wolą. Odpowiedź Boga na modlitwy jest dowodem zbawienia.
1 Jana 3:22 I o cokolwiek prosimy, otrzymujemy od niego, bo zachowujemy jego przykazania i robimy to, co miłe w jego oczach.
.
1 Jana 5:14-15 14. Taka zaś jest ufność, którą mamy do niego, że jeśli o coś prosimy zgodnie z jego wolą, wysłuchuje nas. 15. A jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, wtedy wiemy, że otrzymujemy to, o co go prosiliśmy.
Trwanie w łasce
Pewność chrześcijanina dotarcia do mety biegu tego życia, pewność osiągnięcia społeczności z Bogiem nie jest oparta o ludzkie wysiłki. To Bóg, który rozpoczął dzieło zbawienia (zatem nie człowiek był inicjatorem wybrania, wiary, pokuty i prośby o ułaskawienie, por. Jan 15:16; 2 Piotra 1:1; Dzieje 11:18; 1 Kor. 12:3) On też dokończy tego biegu doprowadzając wszystkich wybranych do jego chwalebnego końca (Hebr. 2:10)
Filip. 1:6 Będąc tego pewien, że ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Jezusa Chrystusa.
Pocieszenie w cierpieniu
Utrapienia tego świata znaczą naprawdę niewiele w porównaniu z chwałą, jaka oczekuje zbawionych (Rzym. 8:18), chrześcijanie zawsze mają oczy skierowane na to, co w górze (Kol. 3:1), stąd niezachwianie wchodzą do bogatego dziedzictwa niezależnie od cierpień (Rzym. 8:17). Bóg odnawia ducha swoich wierzących i to każdego dnia. Im większe cierpienia, tym większa wola walki. Zniechęcenie nie jest opcją w Bożym planie.
Psalm 73:26 Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
.
Łuk. 4:18-19 18. Duch Pana nade mną, ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim, posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność; 19. Abym głosił miłościwy rok Pana.
.
2 Kor. 4:8-10 8. Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie przygnębieni, bezradni, lecz nie zrozpaczeni; 9. Prześladowani, lecz nie opuszczeni, powaleni, ale nie zgładzeni. 10. Nieustannie nosimy w ciele umieranie Pana Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym ciele.
.
2 Kor. 4:16-18 16. Dlatego nie zniechęcamy się, bo chociaż nasz zewnętrzny człowiek niszczeje, to jednak ten wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień. 17. Ten bowiem nasz chwilowy i lekki ucisk przynosi nam przeogromną i wieczną wagę chwały; 18. Gdy nie patrzymy na to, co widzialne, lecz na to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, jest doczesne, to zaś, co niewidzialne, jest wieczne.
Wsparcie w śmierci
Gdy nadchodzi czas złożenia najwyższej ofiary, kiedy wróg zażąda życia, zbawieni tym bardziej głoszą Ewangelię (Dzieje 4:29; 9:29). Więzy i więzienie dodają sił (Filip. 1:14). W ostatecznym rozrachunku Bóg jest w chrześcijanach uwielbiony czy to przez życie, czy przez śmierć (Jan 21:19; Filip. 1:20). Nie tylko Boża łaska jest gwarantem naszego zbawienia ale też i Boże karcenie, które w ostateczności zawsze wydaje błogosławiony owoc (Hebr. 12:11). Nawet w obliczu śmierci Bóg dba o to, aby Jego dzieci nie odwróciły się od Niego.
Psalm 23:4 Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.
Chwalebne wskrzeszenie
Wszystko jest poddane Bożej mocy, tak jak glina poddana jest garncarzowi (Rzym. 9:21). Wybranych Bóg zechciał upodobnić całkowicie do chwalebnej ludzkiej natury Jego jednorodzonego Syna, którą On przyjął na siebie. Nie staniemy się Bogami, ponieważ upodobnienie nie będzie dotyczyć pierwszej natury Syna czyli Boskości (Kol. 2:9). Hiob, Paweł i Jan, trzej prawdomówni świadkowie ogłaszają, że wszyscy zbawieni zostaną upodobnieni do Syna, nikt po drodze nie zostanie opuszczony.
Hiob 19:26 A choć moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga
.
Filip. 3:21 On przemieni nasze podłe ciało, aby było podobne do jego chwalebnego ciała, zgodnie ze skuteczną mocą, którą też może poddać sobie wszystko
.
1 Jana 3:2 Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.
Królestwo
Boże królestwo, zarówno to doczesne (Obj. 21:4), jak i wieczne, gdzie będzie nowa ziemia i nowe niebo (Obj. 21:1) jest niezachwiane nie tylko w obiektywnym rozumieniu tego słowa, tj. nieprzemijające i zawsze bezpieczne, lecz także subiektywnie: wszyscy zbawieni z całą pewnością trafią do niego.
Hebr. 12:28 Dlatego otrzymując królestwo niezachwiane, miejmy łaskę, przez którą możemy służyć Bogu tak, jak mu się to podoba, z czcią i bojaźnią.
.
Obj. 5:10 I uczyniłeś nas dla naszego Boga królami i kapłanami, i będziemy królować na ziemi.
Korona
Paweł powiedział, że stoczył dobrą walkę i zachował wiarę. Czemu? Bo był lepszy niż inni? Nie. Był on takim samym grzesznikiem jak wszyscy inni wierzący (Efez. 3:8; Dzieje 15:38-40; 23:1-5; Rzym. 7:15-19). Kłócił się z Barnabą, złorzeczył Arcykapłanowi, dostrzegał w sobie grzech, z którym nie radził sobie o własnych siłach. A jednak ten człowiek z krwi i kości, z upadłą naturą, stoczył dobry bój ponieważ wszystko co uczynił dobrego wynikała z działania Ducha Świętego, nie z niego (Jan 15:5; 1 Kor 15:10; Efez. 2:10; 2 kor. 3:5; Filipian 1:6; 2:13; Kol. 2:12; Hebr. 13:21).
2 Tym. 4:7-8 7. Dobrą walkę stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem. 8. Odtąd odłożona jest dla mnie korona sprawiedliwości, którą mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali jego przyjście.
.
Jakub 1:12 Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
Należy o nie się starać
Gdy nie mam żony to starać się o żonę oznacza czynić zabiegi w celu jej zdobycia. Jednak gdy żonę mam, to starać się o żonę oznacza dbać o nią pokazując w ten sposób dowody miłości. Dlatego też starać się umocnić powołanie i wybranie nie oznacza uczynków w celu ich zdobycia lecz raczej udowodnienie światu tej rzeczywistości. Rezultatem tych starań jest również wstrzymywanie się od grzechu, który jest przyczyną potknięć i upadków lecz z całą pewnością nie powoduje odpadnięcia do Boga (Rzym. 14:4). Bóg zachowuje swoje dzieci. Również mniej upadków to więcej pracy dla Chrystusa i bardziej hojna nagroda w niebie (2 Kor. 5:10).
2 Piotra 1:10-11 10. Dlatego, bracia, tym bardziej starajcie się umocnić wasze powołanie i wybranie. To bowiem czyniąc, nigdy się nie potkniecie. 11. W ten sposób hojnie będzie wam dane wejście do wiecznego królestwa naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Należy starać się je zachować
Hebr. 3:14, 18 14.Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy; 18. A którym przysiągł, że nie wejdą do jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni?
Argument warunkowego zbawienia jest nietrafny ponieważ wszyscy zbawieni wydają dobry owoc, trwają w wierze, zachowują ufność i nadzieję aż do końca zachowują pierwotną wiarę
- jeśli wydajemy dobry owoc to zostaliśmy wybrani, zatem jeśli nie wydajemy dobrego owocu, to nigdy wybrani nie byliśmy (Efez. 1:4)
- jeśli trwamy w wierze to zostaliśmy zbawieni, zatem jeśli nie trwamy w wierze, to nigdy nie zostaliśmy zbawieni (Kol. 1:21-23)
- jeśli zachowamy ufność i nadzieję to jesteśmy zbawieni, zatem jeśli nie zachowamy ufności i nadziei. to nie jesteśmy zbawieni (Hebr. 2:6)
- jeśli też zachowamy pierwotną wiarę to zostaliśmy zbawieni (Hebr. 3:14)
- tak też jeśli wytrwamy do końca (a wszyscy zbawieni wytrwają), na sądzie będziemy ułaskawieni, zatem jeśli nie wytrwamyto nie będziemy ułaskawieni, ponieważ nigdy nie byliśmy wybrani ani nie posiadaliśmy pierwotnej, zbawiającej wiary, ani też nie będziemy zbawieni (Mat. 24:13)
.
Pewna nadzieja w Bożym odnowieniu
Na retoryczne pytanie, jakie stawia Psalmista, pod natchnieniem Ducha Świętego odpowiada sobie sam w sposób wielce pocieszający. Choć człowiek zbawiony jest ciągle grzeszny, choć nieraz popełnia naprawdę poważne wykroczenia to mimo wszystko ze względu na fakt, że zbawienie od początku do końca jest dziełem Bożym cel zostanie osiągnięty: stanie on przed Bożym obliczem. Jednak trwoga i smutek, o jakich wspomina, towarzyszą chrześcijaninowi w momencie popełnienia grzechu, poneiważ jako dzieci Boże mamy świadomość zranienia Boga (Efez. 4:30), siebie (Przysłów 8:36) i relacji, jaka nas łączy z Ojcem (Psalm 51:12), który jest tak święty jak nikt (1 Sam. 2:2)
Psalm 42:11 Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.
Przykłady wiary Dawida i Pawła
Dawid uprawiał poligamię, zabił podstępnie człowieka aby zdobyć jego żonę, z którą wcześniej cudzołożył, był złym ojcem, czego dowodzi bunt Absaloma. Paweł był prześladowany, bity, kamienowany, pogardzany przez pogan, fałszywych braci i nieustannie raniony przez wysłannika szatana, który niszczył Kościół, który on tak mocno budował. Obu Bóg zachował do zbawienia ze względu na swoją chwałę. Dawida srogo skarcił, Pawłowi pomimo trzykrotnej prośby odmówił większej łaski. Mimo wszystko w obu przypadkach potraktował ich jak swoje dzieci, z którymi zapragnął mieć wieczną społeczność. Stąd czytamy:
Psalm 23:4 Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.
.
Psalm 73:24-26 24.Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.25. Kogo innego mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym nie mam upodobania. 26.Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
.
2 Tym. 1:12 Z tego też powodu znoszę te cierpienia, ale się nie wstydzę, gdyż wiem, komu uwierzyłem, i jestem pewien, że on ma moc zachować to, co jemu powierzyłem, aż do owego dnia.
.
2 Tym. 4:18 Wyrwie mnie też Pan ze wszelkiego złego uczynku i zachowa dla swojego królestwa niebieskiego. Jemu chwała na wieki wieków. Amen
Wezwanie do upamiętania
Dorgi czytelniku, jeśli gdakasz, padasz na plecy, mówisz niezrozumiałym bełkotem, polegasz na swoim osobistym wytrwaniu, czy też jesteś zaślepiony przez systemowych “pasterzy” ekumeniczną ewangelią przetrwania i pomocy międzyludzkiej, wiedz że cię oszukano.
2 Kor. 5:20 Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał was przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem
Zobacz w temacie
- Wewnętrzny wróg
- Grzech zielonoświątkowstwa
- Podstawy hermeneutyki, cz.1
- Zbawiony czy samozwiedziony?
- Pewność usprawiedliwienia
