Śpiew kanonicznych Psalmów, część 2

utworzone przez | cze 16, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna

Regulatywna zasada uwielbienia

Efez. 5:19 Rozmawiając ze sobą przez psalmy (ψαλμοῖς psalmois) i hymny (ὕμνοις hymnois), i pieśni (ᾠδαῖς odais) duchowe, śpiewając i grając w swoim sercu Panu

Kol 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez psalmy (ψαλμοῖς psalmois) i hymny (ὕμνοις hymnois), i pieśni (ᾠδαῖς odais) duchowe, z wdzięcznością śpiewajcie w sercach waszych Panu.

Regulatywna zasada uwielbienia to chrześcijańska doktryna, według której Bóg nakazuje kościołom prowadzić publiczne nabożeństwa przy użyciu pewnych odrębnych elementów, potwierdzonych przez Pismo Święte i odwrotnie, Bóg zakazuje wszelkich innych praktyk kultu publicznego, tych, których nie znajdziemy w Piśmie. Innymi słowy: wszystko co nie jest dozwolone, jest zabronione (obiektywne kryterium)

Normatywna zasada uwielbienia uczy, że wszystko, co nie jest zabronione w Piśmie, jest dozwolone w kulcie, o ile jest to zgodne z pokojem i jednością Kościoła. Krótko mówiąc, musi istnieć zgoda z powszechną praktyką Kościoła i żaden zakaz w Piśmie Świętym dotyczący wszystkiego, co odbywa się w kulcie. Innymi słowy: dopuszczalne jest to, co większość uzna za dopuszczalne (subiektywne kryterium)

Aby to łatwo wykazać wystarczy podać prosty przykład paradoksu, do jakiego owa zasada prowadzi. Stosując normatywną zasadę uwielbienia (co nie jest zabronione, jest dozwolone) absolutnie nic nie stoi na przeszkodzie aby w czasie publicznego spotkania (zwanego nabożeństwem):

  • głosić kazania oparte nie o Pismo Święte lecz o podania indiańskie czy filmy animowane (praktyka stosowana wśród metodystów)
    .
  • machać flagami, wydawać zwierzęce odgłosy, kopać ludzi w twarz, tarzać się po ziemi w drgawkach, modlić się niezrozumiałym bełkotem (zielonoświątkowcy)
    .
  • robić przedstawienia kukiełkowe a’ la muppet show, dramy, pokazy filmów, koncerty, dyskoteki (ewangelicy)
    .
  • śpiewać pieśni inne niż Psalmy

Normatywna zasada stanowi element kultury zachodnioeuropejskiej, a w szczególności koncepcji zaszczepionej jeszcze przez prawodawstwo Imperium Rzymskiego w myśl zasady “nullum crimen sine lege” i rozpowszechnionej przez demokrację. Prawdziwy Kościół stanowi element kontrkultury i nie rządzi się zasadami demokracji ani też, w odniesieniu do kultu Boga, nie stosuje zasady normatywnej.

Dlatego też zgodnie z Pismem Świętym i wynikającą z niego regulatywną zasadą uwielbienia, Kościół wierny Chrystusowi kładzie duży nacisk na śpiewanie Psalmów.

Trzy kluczowe rzeczowniki

Rozważając teksty Listów do Efezjan i Kolosan należy postawić pytanie: Co oznaczają te trzy rzeczowniki: “psalmy”, “hymny” i “pieśni”? Jeszcze bardziej podstawowym jest pytanie: Jak mamy określić, co oznaczają “psalmy”, “hymny” i “pieśni”? Czy przychodzimy z własnym, z góry przyjętym poglądem na to, co te słowa znaczą na scenie ewangelicznej XXI wieku, czy też pozwalamy, aby kontekst historyczny i biblijny określił, co miał na myśli Apostoł Paweł, a co rozumieli Efezjanie i Kolosanie?
.

Psalmy

Po pierwsze najpierw przyjrzyjmy się słowu ψαλμός psalmos, czyli psalm. Prawie wszyscy, łącznie ze śpiewakami nieinspirowanych hymnów, przyznają, że chodzi o biblijne Psalmy.

  • Ψαλμοί Psalmoi, czyli Psalmy, to tytuł najdłuższej księgi kanonicznej w greckiej Septuagincie i w naszych Bibliach.
    .
  • Ψαλμός Psalmos występuje również w 67 tytułach Psalmów i 11 razy w samych Psalmach w Septuagincie, jak również często pojawia się w Księdze Psalmów w naszych Bibliach.

To jest jasne i proste.
.

Hymny

Po drugie, do czego odnoszą się ὕμνοι hymnoi lub “hymny” w Efez. 5:19 i Kol 3:16? Przyjrzeliśmy się już Psalmom Hallel, które Chrystus i jego jedenastu uczniów śpiewali po Wieczerzy Pańskiej, i zauważyliśmy, że natchnione Psalmy 113-118 zostały nazwane “hymnami” (Mat. 26:30; Marek 14:26). W Liście do Hebrajczyków Jezus Chrystus mówi

Hebr. 2:12 Będę głosił imię Twoje [tj. Boga] braciom moim, w pośród zboru będę śpiewał Tobie chwałę (ὑμνήσω hymneson)”

Dosłownie ὑμνήσω hymneson oznacza “będę Ci hymnował”, przy czym czasownik w tym ostatnim zdaniu jest formą ὕμνος hymnos. Ten “hymn” jest cytatem z Psalmu!

Psalm 22:22 Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

W przekładzie Septuaginty słowo ὕμνος hymnos (hymn) występuje w 6 tytułach Psalmów i 7 razy w samych Psalmach. W 2 Księdze Samuela, 1 i 2 Księdze Kronik oraz Księdze Nehemiasza w tej greckiej wersji jest około 16 miejsc, w których Psalm jest nazwany hymnos (hymn) lub ódé (pieśń), a jego śpiewanie jest “hymnnowaniem” (od hymnos).

Egipski Żyd Filon (zm. 40-50 r. n.e.) często określa psalm mianem hymnos. Jest to zresztą jego zwyczajowe słowo w odniesieniu do Psalmów kanonicznych. Ty i ja w naszym wieku i w naszej kulturze nazwalibyśmy je psalmami, ale Filon w swoim świecie i w swoich czasach zwykle nazywał je hymnami. Podobnie Józef Flawiusz, Żyd żyjący w ostatnich dwóch trzecich I wieku n.e., wielokrotnie nazywał psalm hymnos, czyli hymnem.
.

Pieśni duchowe

Po trzecie, kończymy słowem ᾠδή ódé, czyli pieśń, użytym na przykład w tytule Psalmu 45: “Pieśń o miłości”. Słowo oodee lub pieśń występuje w 36 tytułach psalmów w Septuagincie i 9 razy w samych psalmach.

Psalm 45:1 Przewodnikowi chóru, na Szoszanim dla synów Korego. Psalm pouczający. Pieśń miłosna. (LXX 44:1 ᾠδὴ ὑπὲρ τοῦ ἀγαπητοῦ ode hyper tou agapetou)

Analiza tekstu

Po wykazaniu, że “psalmy”, “hymny” i “pieśni” z Listu do Efezjan 5:19 i Listu do Kolosan 3:16 to inne określenia tego, co nazywamy Psalmami kanonicznymi, kontynuujemy nasze rozważania nad tymi dwoma kluczowymi wersetami:

Rozmawiając ze sobą przez psalmy i hymny, i pieśniduchowe, śpiewając i grając w swoim sercu Panu (Efez. 5:19).
.
Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowe, z wdzięcznością śpiewajcie w sercach waszych Panu. (Kol. 3:16).

Kwalifikatorem słowa “pieśni” w obu tekstach jest przymiotnik “duchowy”. “Duchowy” w Biblii oznacza o wiele więcej niż religijny; “duchowy” w Piśmie Świętym oznacza

  • z Ducha Świętego,
  • należący do Ducha Świętego
  • lub przez niego określony

Efez. 5:19 i Kol. 3:16 mówią o pieśniach, które są z Ducha, a 150 Psalmów to z pewnością pieśni Ducha Świętego. Są one natchnione przez Ducha Świętego jako Jego Słowo (2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21). Cytując Psalm 95:7-8, List do Hebrajczyków 3:7-8 stwierdza:

“Jak mówi Duch Święty: “Jeśli dziś usłyszycie Jego głos, nie zatwardzajcie serc waszych“.

B. B. Warfield wyjaśnia znaczenie słowa “duchowy” w Piśmie Świętym:

“Spośród dwudziestu pięciuprzypadków, w których słowo to występuje w Nowym Testamencie, w żadnym nie schodzi ono nawet tak nisko w swoim odniesieniu jak duch ludzki; w dwudziestu czterech z nich pochodzi od [pneuma], Duch Święty. W tym sensie przynależności lub determinacji przez Ducha Świętego, użycie “duchowy” w Nowym Testamencie jest jednolite, z jednym jedynym wyjątkiem z Efez. 6:12, gdzie wydaje się odnosić do wyższych, choć nadludzkich inteligencji [tzn. złych aniołów, którzy są “duchami” – por. Psalm 104:4; Hebr. 1:7-14]. Właściwym tłumaczeniem tego słowa [tzn. “duchowy”] w każdym przypadku jest “nadany przez Ducha“, “kierowany przez Ducha” lub “zdeterminowany przez Ducha “ [1].

Wszyscy zgodzą się, że przymiotnik “duchowy” (“z Ducha“) z pewnością kwalifikuje słowo “pieśni”. Może on również kwalifikować “psalmy” i “hymny”, jak również “pieśni”. Byłoby to zgodne z gramatyką grecką i biblijnym znaczeniem wszystkich trzech rzeczowników.
.

Obiekcja i jej refutacja

W tym momencie ktoś mógłby powiedzieć: “Zatem werset ten oznacza śpiewajcie psalmy, psalmy i psalmy”.

Na to odpowiadamy: “Tak! Czy nigdy nie zauważyłeś, że Biblia zawiera wiele takich trójek?“. Apostoł Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy głosił, że Pan Jezus Chrystus został zatwierdzony przez Boga przez “moce, cuda i znaki” – różne sposoby mówienia o jednej rzeczy: cuda!

Dzieje 2:22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie;

Według Mojżesza Bóg przebacza “nieprawość, przestępstwo i grzech” – znowu, różne sposoby mówienia o tym samym.

2 Mojż. 34:7 Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech, lecz nieusprawiedliwiający winnego, nawiedzający nieprawość ojców na synach i na synach ich synów do trzeciego i czwartego pokolenia.

Trzy rzeczowniki: “psalmy”, “hymny” i “pieśni” zostały użyte w Liście do Efezjan 5:19 i Liście do Kolosan 3:16, ponieważ są to trzy określenia – jedyne trzy słowa – użyte w Biblii w odniesieniu do Psalmów “duchowych”, czyli pochodzących od Ducha Świętego, które Bóg dał swojemu Kościołowi do śpiewania.
.

Inne argumenty z Listów do Efezjan Kolosan

Użycia słów

W tytułach Psałterza greckiej Septuaginty, Starego Testamentu większości wczesnego Kościoła, występują różne kombinacje.

A) Dwanaście razy mówi się, że jedna z natchnionych ód jest “psalmem” i “pieśnią”, przy czym pierwszy i trzeci termin jest użyty w Liście do Efezjan 5:19 i Liście do Kolosan 3:16.

B) Dwa razy Psalm kanoniczny jest nazwany “psalmem” i “hymnem”, czyli dwoma pierwszymi z trzech terminów użytych w tych kluczowych tekstach.

C) W nagłówku Psalmu 75, który użyte są słowa “psalm”, “hymn” i “pieśń” – dokładnie te trzy terminy, które występują w Liście do Efezjan i Kolosan.

Psalm 75:1 Przewodnikowi hymnujących. Al taszchet. Psalm i pieśń Asafa.
.
LXX Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις (hymnois)· ψαλμὸς (psalmos) τῷ ᾿Ασάφ, ᾠδὴ (ode) πρὸς τὸν ᾿Ασσύριον.

D) To połączenie “śpiewu i melodii” w “psalmach i hymnach, i pieśniach duchowych” w Efez. 5:19 występuje w innych miejscach i w różnych formach w Psałterzu Septuaginty (np. Psalm 26:6; 56:8; 104:2; 107:2) [2].
.

Chrześcijańska służba

Dzięki tym natchnionym pieśniom chrześcijanie są dobrze przygotowani do wypełniania powołania, jakim jest “wzajemne nauczanie i napominanie się” (Kol 3:16). Zgodnie z Biblią to właśnie czynimy w śpiewie. Jest to część celu naszego śpiewanego uwielbienia – wzajemne nauczanie i upominanie się – jak również oddawanie chwały Bogu i umacnianie się w naszej Skale. [3] Jednym ze słów użytych w hebrajskich tytułach Psalmów jest “maśkil”, które odnosi się do nauczania lub pouczania.

Psalm 47:7 Bóg bowiem jest Królem całej ziemi, śpiewajcie pieśni pouczające (מַשְׂכִּֽיל maśkil).

Wszyscy zgodzą się, że bogata treść 150 Psalmów daje nam wiele nauki. Im więcej będziesz śpiewał Psalmy ze świętymi, tym bardziej uświadomisz sobie, że wszyscy “nauczamy i napominamy się nawzajem” przez święte Słowo Boże. Weźmy za przykład Psalm 37 (wersety 3, 4, 5, 7, 8).

“Ufaj Panu i czyń dobrze”
.
“W Panu też się rozkoszuj”
.
 “Powierz Panu swoją drogę, w Nim też pokładaj ufność”
.
“Odpocznij w Panu i cierpliwie na Niego czekaj: nie lękaj się”
.
 “Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości; nie zapalaj się gniewem do czynienia zła.”

W kościelnym śpiewie zboru “uczymy i napominamy się wzajemnie” za pomocą nieomylnych Psalmów. Czy chcemy nauczać i napominać w kościele za pomocą omylnych, stworzonych przez człowieka hymnów, które mogą się mylić i, w wielu przypadkach, zbłądzić? [4]
.

Słowo Chrystusa

Kol 3:16 mówi o “słowie Chrystusa“. Psalmy są niewątpliwie Słowem Chrystusa, ponieważ to On jest ich autorem, ponieważ “Duch Chrystusa” mówił w Starym Testamencie (zwłaszcza w Psalmach) o Jego “cierpieniach (…) i o chwale, która ma nastąpić” (1 Piotra 1:11)

  • Psalmy mówią o Panu Jezusie bezpośrednio (np. Psalm 2) i w sposób typiczny, zwłaszcza poprzez Dawida, miłego Psalmistę Izraela (2 Sam. 23:1), który jest wielkim typem Chrystusa jako prześladowanego i chwalebnego króla (np. Psalmy 16; 18; 22; 24; 41; 55; 68; 69; 110).
    .
  • Bóg poddał Dawida swoim doświadczeniom, aby nas nauczyć o cierpieniach i zwycięstwie Jezusa Chrystusa [5].
    .
  • Również liczne odniesienia do krwawych ofiar prawa ceremonialnego są typem ofiary ukrzyżowanego Syna Bożego (np. Psalm 22; 40; 51; por. Hebr. 10:1-14) [6].
    /
  • Nauczając i upominając się wzajemnie Bożymi Psalmami, “słowo Chrystusa” mieszka w nas “obficie” (Kol 3:16), tak że cieszymy się społecznością przymierza z Trójcą Świętą.

Czy pieśni stworzone przez człowieka są “słowem Chrystusa“? Czy Kościół będzie mógł stanąć przed Bogiem w dniu sądu ze swoimi nieinspirowanymi śpiewnikami i powiedzieć: “Śpiewaliśmy słowo Chrystusa“?

Co więcej, Kol 3:16 mówi, że mamy nauczać i upominać się nawzajem tymi duchowymi pieśniami “we wszelkiej mądrości“. Jeśli chodzi o Psałterz, Boży śpiewnik, możemy z całą pewnością powiedzieć, że nauczamy i napominamy “we wszelkiej mądrości“, ponieważ jego autorem jest Chrystus, który jest samą mądrością Bożą i objawia on mądrość Bożą. (Przysłów 8; 1 Kor 1:24). Czy istnieje jakiś ludzki śpiewnik, który zawierałby “całą mądrość”?

Ponadto, List do Efezjan 5 stwierdza, że śpiewanie Psalmów Bożych (werset 19) jest sposobem na „napełnienie Duchem Świętym” (werset 18). To jest związek między wersetem 18 a wersetem 19 w Efezjan 5! Śpiewanie „pieśni Pana” (Psalm 137:4) jest danym przez Boga sposobem na napełnienie Duchem Świętym, a więc bycie pod Jego błogosławionym wpływem. To boskie napełnienie nie ma nic wspólnego z doświadczeniem „drugiego błogosławieństwa” zachwalanym przez zielonoświątkowców, ale ma wszystko wspólne ze śpiewaniem natchnionych Psalmów!
.

Zamknięty kanon Psalmów

W Efez. 5:19 i Kol. 3:16 należy również zauważyć, że nie jesteśmy powołani do pisania pieśni uwielbienia. W Nowym Testamencie jest mowa o różnego rodzaju darach duchowych (np. Rzym. 12:6-8; 1 Kor. 12:8-10). W Nowym Testamencie jest sześć urzędów kościelnych: niektóre nadzwyczajne i tymczasowe (Apostołowie, Prorocy i Ewangeliści), inne zwyczajne i stałe (pastorzy, starsi i diakoni). Jednak

  • w Nowym Testamencie nie ma żadnego urzędu, który mógłby być przeznaczony do pisania pieśni kościelnych,
    .
  • ani też Nowy Testament nie wspomina o żadnym darze Ducha, który by to umożliwiał.

Mamy natomiast ten piękny dar od Boga: 150 natchnionych Psalmów! Wiele z tych duchowych pieśni zostało napisanych przez Dawida, który został obdarzony potrzebną łaską jako ten, który został “namaszczony” przez “Ducha Pańskiego”, pełniąc urząd “słodkiego Psalmisty Izraela” (2 Sam. 23:1-2). Nie piszemy więc pieśni, lecz śpiewamy pieśń i to “pieśni Syjonu” (Psalm 137:3).

Ostrzeżenie

2 Mojż. 20:4-5 4. Nie będziesz czynił sobie żadnego rzeźbionego posągu ani żadnej podobizny czegokolwiek, co jest w górze na niebie, co jest nisko na ziemi ani co jest w wodach pod ziemią. 5. Nie będziesz oddawał im pokłonu ani nie będziesz im służył, bo ja jestem PAN, twój Bóg, Bóg zazdrosny, nawiedzający nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą;

Drugie przykazanie uczy nas, w jaki sposób należy czcić świętego Boga, dodając do tego przerażającą przestrogę: “Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, karzącym nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą“. Zazdrosny Bóg mówi nam z nieba, że jest zazdrosny o swoją cześć. Dlatego każdy chrześcijanin musi uważać, aby oddawać Mu cześć we właściwy sposób i być gorliwym w kwestii właściwego oddawania czci Wszechmogącemu.

Jahwe mówi:

5 Mojż. 12:32 Cokolwiek wam nakazuję, pilnie wypełniajcie. Nic do tego nie dodasz ani od tego nie ujmiesz.

To są słowa naszego Zbawiciela skierowane do Jego Kościoła w Nowym Testamencie w Wielkim Piśmie:

Mat. 28:20 Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.

Apostoł Paweł mówi o ciężkim grzechu “kultu woli” (Kol. 2:23). “Kult woli” to oddawanie czci Bogu i Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa według naszej woli, a nie Jego; to każdy sposób lub forma oddawania czci, która nie jest nakazana w Jego natchnionym i nieomylnym Słowie.

Kol. 2:23 Mają one pozór mądrości w religijności według własnego upodobania, w poniżaniu siebie i nieoszczędzaniu ciała, jednak nie mają żadnej wartości, służą tylko do nasycenia ciała

W solidnych, konfesyjnych Kościołach Prezbiteriańskich i Reformowanych ta biblijna nauka jest znana jako zasada regulatywna.  Niestety, w naszych zdegenerowanych czasach wielu ludzi nigdy nawet nie słyszało o zasadzie regulatywnej, a co dopiero usłyszeć, jak jest ona wiernie głoszona, wyjaśniana, rozwijana, stosowana i podtrzymywana.

Wiele kościołów zawodzi swoich członków, nie nauczając tego kluczowego aspektu “całej rady Bożej” (Dzieje 20:27). Jeśli ta biblijna prawda nie jest nauczana w twoim zborze i jeśli nie jest ona zasadą panującą w twoim sercu, to ty i twój zbór jesteście szeroko otwarci na niebiblijne elementy i działania podczas uwielbienia, a być może już się w nie angażujecie.

Katechizm Heidelberski, kontynentalne Wyznanie Reformowane, naucza o zasadzie regulatywnej:

Pyt.: 96: Czego Bóg wymaga w drugim przykazaniu?
.
Odp.: Abyśmy w żaden sposób nie przedstawiali Boga za pomocą obrazów ani nie oddawali Mu czci w inny sposób, niż to nakazał w swoim Słowie.

Podobnie w skróconym Katechizmie Westminsterskim stwierdza się, że drugie przykazanie zabrania oddawania czci Trójjedynemu Bogu za pomocą obrazów “lub w jakikolwiek inny sposób nieokreślony w Jego Słowie“ (Odp. 51).

Standardy Westminsterskie, wyznania wiary Kościołów Prezbiteriańskich, stwierdzają, że elementy publicznego kultu Bożego muszą być “ustanowione”, “ograniczone”, “przepisane” lub “wyznaczone” przez Boga przemawiającego w Piśmie Świętym (Wyznanie Westminsterskie 21:1; Większy Katechizm Westminsterski, Pytanie i Odpowiedź 108-109; Krótszy Katechizm Westminsterski, Pytanie i Odpowiedź 50-51).

Wyznanie Zachodnie 21, 3-5 oraz Westminsterski Większy Katechizm Pytanie i Odpowiedź 108 wymieniają to, co nazywa się “częściami zwyczajnego kultu religijnego Boga”: “modlitwa”, “czytanie Pisma”, głoszenie Słowa, “śpiewanie Psalmów”, “sakramenty”, “dyscyplina kościelna” itd.

Pytanie brzmi: Czy taki a taki element kultu kościelnego ma uzasadnienie w Słowie Bożym? Jeśli nie ma uzasadnienia, to jest to zabronione. Nie wolno ci tego robić, a żywy Bóg cię osądzi, jeśli to zrobisz, ponieważ jest zazdrosny o swój kult.

Doktryna kultu kościelnego, którą wyznaje i praktykuje Kościół rzymski, luteranizm, anglikanizm i duża część współczesnego ewangelikalizmu, odbiegająca od Słowa Bożego, brzmi: Co nie jest zabronione, jest dozwolone. Stanowisko Reformowanych i Prezbiterian brzmi: Jeśli coś nie jest nakazane, jest zakazane. Zatem ciężar dowodu spoczywa na tych, którzy chcą wprowadzić lub bronić jakiegoś elementu kultu: Czy potrafią udowodnić, że mają na to konkretny i jasny nakaz ze Słowa Bożego? Pamiętajmy, że Pismo Święte głosi: “Wszystko, co nie jest z wiary, jest grzechem” (Rzym. 14:23).

Wyznanie Westminsterskie 21:5 określa nie tylko elementy kultu, ale także ważne szczegóły dotyczące tych części służby Bożej. Wymagane jest nie tylko “czytanie Pism”, ale także “czytanie Pism z bogobojną bojaźnią “ [7] . Kazanie musi być “zdrowe” – nie może być słabe, skompromitowane, heretyckie czy też zwykłe – i ma być przyjmowane przez zgromadzenie ze “świadomym słuchaniem słowa”. Śpiew musi być “śpiewem Psalmów z łaską w sercu”. Wszystkie te rzeczy są częścią biblijnej zasady regulatywnej kultu, zgodnie z Konfesją Westminsterską 21:5.

Krótko mówiąc, nie wolno nam oddawać czci Trójjedynemu Bogu w żaden sposób, “który nie jest przewidziany w Piśmie Świętym”.

(…) dopuszczalny sposób oddawania czci prawdziwemu Bogu jest ustanowiony przez Niego samego i tak ograniczony Jego własną objawioną wolą, że nie można Go czcić według wyobrażeń i zamysłów ludzkich ani podszeptów szatana, pod jakimkolwiek widzialnym przedstawieniem ani w jakikolwiek inny sposób, który nie jest przepisany w Piśmie Świętym (Wyznanie Westminsterskie 21, 1).

Jest to daleko idąca zasada, obejmująca nie tylko materiał do śpiewanego uwielbienia, ale także wykluczająca takie rzeczy, jak słowa świadectwa, dramy, solistów, numery specjalne itp. w kościelnych nabożeństwach. Wszystkie takie elementy i działania w oficjalnym kulcie kościoła nie są Prezbiteriańskie, nie są Reformowane i nie są biblijne.

Przypisy

[1] Cytowane w Michael Bushell, Songs of Zion (Pittsburgh, PA: Crown & Covenant Publications, 1999), s. 90-91.
[2] Bushell, Songs of Zion, s. 87.
[3] Por. “śpiewajcie z wdziękiem w waszych sercach Panu” (Kol. 3:16; por. Efez/ 5:19).
[4] Por. Angus Stewart, “Our Own Hymn Book Versus God’s Own Hymn Book: A Critique of the Free Presbyterian Church of Ulster Hymnal”.
[5] Inne psalmy mesjańskie to Psalmy 45; 72; 89 i 118.
[6] Melchizedek jest kolejnym wielkim typem Chrystusa, naszego kapłana, o którym mowa w Psalmach (Psalm 110:4), co obszernie wyjaśnia List do Hebrajczyków (Hebr. 5-7).
[7] Na przykład nie wolno czytać “Wędrówki pielgrzyma” Johna Bunyana podczas nabożeństwa, jakby to było Słowo Boże.

Na podstawie źródło

Psalm 1

Zobacz w temacie

 

Print Friendly, PDF & Email