R.C. Sproul a mistyczny grzech pierworodny

utworzone przez | lut 17, 2025 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Prima Scriptura

W labiryncie tradycji

Mat. 15:14 Zostawcie (gr. ἄφετε afete – porzućcie) ich! To są ślepi przewodnicy ślepych, a jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj w dół wpadną.

Pod koniec rozdziału 3 swojej książki zatyułowanej Wybrani przez Boga, dr R.C. Sproul, guru współczesnych neo-kalwinistów, rozpoczyna niejasne, niewystarczające, nieokreślone i absurdalne omówienie doktryny grzechu pierworodnego. Sproul rozpoczyna tę pożałowania godną rozprawę na temat grzechu pierworodnego na stronie 62, a na górze następnej strony pisze:

„Grzech pierworodny to bardzo trudny temat, z którym musiało się zmierzyć praktycznie każde wyznanie chrześcijańskie… Można przyznać, że jesteśmy upadli, nie przyjmując żadnej doktryny grzechu pierworodnego, ale wiąże się to jedynie z poważnymi trudnościami… Nieprzypadkowo niemal każda wspólnota chrześcijańska sformułowała jakąś doktrynę grzechu pierworodnego… W tym momencie wielu chrześcijan się nie zgadza... nadal istnieją duże rozbieżności co do koncepcji grzechu pierworodnego i jego rozmiaru.” [1]

Jest to atak na kalwińską naukę o grzechu pierworodnym. To powszechna taktyka papieska: twierdzenie, że Biblia jest zbyt trudna do zrozumienia dla przeciętnego człowieka. Niewypowiedziane twierdzenie papieskie brzmi:

Biblia jest tak trudna, że ​​będziesz potrzebował jakiegoś profesjonalnego kościelnego „eksperta”, który zinterpretuje ci Pismo.

Ludzie, którzy dają się nabrać na tę bzdurę, przestaną czytać Biblię traktując ją poważnie. Dlaczego mieliby to robić? Przecież dla nich jest to stanowczo za trudne do zrozumienia! Tacy oszukani ludzie są na dobrej drodze do przyjęcia poglądu, że wszyscy potrzebujemy jakiegoś nieomylnego biskupa Rzymu – tak zwanego wikariusza Chrystusa – który powie nam, czego naucza Biblia!

Apostazja

Łuk. 17:1 I powiedział do uczniów: Nie jest możliwe, żeby nie przyszły zgorszenia, lecz biada temu, przez którego przychodzą!

Wielu, którzy uwierzyli w to odrzucenie Sola Scriptura, a to właśnie jest istotą tej zasady, powróciło później do domu, do „Rzymu”. Niedawnym i dobrze znanym przykładem z nominalnych kościołów prezbiteriańskich jest Scott Hahn. Miał problemy z wiarą w zasady Sola Scriptura i Sola Fide.Zanim przyjął zło rzymskiego katolicyzmu, trenował pod okiem Johna Gerstnera, nauczyciela Sproula. Za radą Gerstnera Hahn wszedł w pełną komunię z rzymskokatolickim państwem-kościołem.

John Gerstner, podobnie jak jego słynny uczeń R.C. Sproul nauczał, że Tomasz z Akwinu był średniowiecznym protestantem i kalwinistą. Być może Hahn doszedł do wniosku, że skoro Akwinata był kalwinistą, to Reformacja była błędem? A jeśli Tomasz z Akwinu był kalwinistą, to dlaczego po prostu nie przyłączyć się do kościoła rzymskokatolickiego?

Na marginesie warto zauważyć, że podobna sugestia już rezyduje także na polskim podwórku, w upadłych umysłach pseudokalwińskich liderów. Tytułujący się mianem „Jego Ekscelencji Księdza” Mateusz Wichary, do nie dawna zwierzchnik Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP i przewodniczący Aliansu Ewangelicznego w RP, a obecnie vice-prezydent Europejskiej Federacji Baptystów, najwyraźniej żywi gorącą nadzieję na ekumeniczną jedność z kościołem rzymskim:

„Więcej nawet. Możemy żywić nadzieję… że będziemy coraz bardziej do siebie podobni. Nabierzemy do siebie zaufania. Zaczniemy rozmawiać o naszej pracy, o tym, co nam idzie, a co nie. I być może w takiej dobrej atmosferze będziemy w stanie budować owe systemy (czyli dogmaty, liturgie i struktury kościelne) znacznie bardziej do siebie podobne, bardziej skuteczne, nawzajem zachęcając się do pracy. A może nawet kiedyś zupełnie dobrowolnie uznamy, że warto gdzieniegdzie je (czyli dogmaty, liturgie i struktury kościelne)  ze sobą połączyć?” [2]

Podstęp Antychrysta a tarcza Słowa

2 Sam. 22:31 Droga Boga jest doskonała, słowo PANA w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają

Papieska strategia, polegająca na twierdzeniu, że Biblia jest zbyt trudna dla tzw. laików, nie jest niczym nowym i jest jasnym zaprzeczeniem zasady sola fide, formalnej wystarczalności

Dan. 9:2 W pierwszym roku jego królowania ja, Daniel, zrozumiałem dzięki księgom liczbę lat, o których doszło słowo PANA do proroka Jeremiasza, że miało się wypełnić spustoszenie Jerozolimy w siedemdziesiąt lat.
,
2 Kor. 1:13 Nie piszemy wam nic innego, jak tylko to, co czytacie albo rozumiecie. Spodziewam się zaś, że też do końca zrozumiecie;

Ta retoryka przebiega mniej więcej tak: zastraszanie i odstraszanie ludzi od czytania i studiowania Biblii, przy jednoczesnym cichym zapewnieniu, że muszą poddać swój prywatny osąd przywódcom i starszym kościoła (czyli pokładając milczącą wiarę).

W przeciwieństwie do tego chrześcijaństwo biblijne, oparte wyłącznie na Piśmie Świętym, naucza, że ​​jedynie Biblia jest nieomylnym interpretatorem Pisma Świętego, a nie żaden instytucjonalny kościół.

2 Piotra 1:20 To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu  (gr. ἰδίας idias) wykładowi.

Greckie słowo δίας idias oznacza „czyjąś własną, należącą do jednego, prywatną własność”. Słowo to odniesione do wykładu czyli interpretacji Pisma dowodzi, że jego interpretacja nie może być ani przywłaszczona przez instytucję ani też nie można uznać Pisma za możliwe do interpretacji tylko przez wybranych, odpowiednio przeszkolonych ludzi.

Konkluzja Lutra, ojca Reformacji była taka, że absolutnie każdy chrześcijanin ma prawo, ba, nawet obowiązek nie tylko studiować Pismo Święte, ale i aktywnie je wykorzystywać badając nauczania tych, od których spodziewa się wykładu Pisma. A mówiąc nieco prościej – wszyscy są zobowiązani do badania słuchanej doktryny i jej zgodności z jedynym fundamentem, którym jest Pismo:

„Biskupi, papież, uczeni i wszyscy mają prawo nauczać; ale owce mają osądzać, czy nauczają tego, co mówi Chrystus, czy tego, co mówi obcy… Dlatego pozwalamy biskupom i soborom decydować i ustanawiać, co im się podoba. Ale jeśli mamy przed sobą Słowo Boże, to my, a nie oni, mamy decydować, czy jest ono dobre, czy złe” [5]

Do rozeznawania prawdy służy duchowa miara, którą jest Słowo Boże. Tego naucza Pismo:

1 Kor. 2:13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.

Herezja Sproula

Marek 7:7 Lecz na próżno mnie czczą, ucząc nauk, które są nakazami ludzkimi

Wracając do głównego wątku rozważania, skoro Sproul już stwierdził, że uważa Pelagiusza i Tomasza z Akwinu za chrześcijan [3], czy istnieje jakiś powód, dla którego nie mielibyśmy sądzić, że Sproul obecnie zalicza członków kościoła rzymskokatolickiego — członków, którzy rozumieją i akceptują rzymski katolicyzm jako prawdę — do tego „mnóstwa chrześcijan”, którzy są częścią tej „wielkiej niezgody” w kwestii grzechu pierworodnego?

Każdy kalwinista szanujący swoje nazwisko powie, że pogląd kościoła rzymskokatolickiego na temat grzechu pierworodnego jest heretycki. Papiescy zwolennicy

  • zaprzeczają, że upadek Adama doprowadził do utraty wolnej woli,
    .
  • twierdzą, że grzech jest jedynie pozbawieniem niektórych zdolności (papieski pogląd głoszony również przez Sproula)
    .
  • twierdzą, że ludzie są tylko częściowo zepsuci i
    .
  • twierdzą także, że pożądliwość (czyli złe pragnienia) nie jest grzechem.

Kłamstwa te były rozpowszechniane przez średniowiecznych mnichów scholastycznych kościoła rzymskokatolickiego, takich jak Tomasz z Akwinu, w celu podtrzymywania herezji papieża na temat wolnej woli człowieka i synergizmu, które są niezbędne dla fałszywej ewangelii Antychrysta o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki. Katolicyzm rzymski NIE jest chrześcijaństwem – to system zła – arcydzieło szatana. Sproul pisze:

„Aby zrozumieć pogląd Reformowany na temat predestynacji, konieczne jest zrozumienie poglądu Reformowanego na temat grzechu pierworodnego.” [4] 

Aby zrozumieć Reformowany pogląd na grzech pierworodny, konieczne jest poznanie nauki o Przymierzu Adama jako naszego federalnego przedstawiciela, naruszenia tego Przymierza przez Adama, a także nauki, że grzech Adama został przypisany przez Boga całemu naturalnemu potomstwu Adama.

Naruszenie Przymierza stanowi prawną podstawę, na podstawie której Bóg przypisuje grzech Adama każdemu człowiekowi, który przychodzi na świat poprzez zwykłe zrodzenie, i pozwala mu sprawiedliwie odziedziczyć grzeszną naturę Adama. Sproul pisze przez kolejne 14 stron, kończąc rozdział 3, ale ani razu nie wspomina o Przymierzu ani o przypisaniu grzechu Adama jego naturalnemu potomstwu. 

Dzisiaj mamy wiele herezji, które odrzucają Przymierze, aby móc nauczać o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki. Jedna z herezji znana jest jako Federalna Wizja, a niektórzy jej zwolennicy współpracowali z R.C. Sproulem. Heretycy mieszający Prawo z Ewangelią i twierdzącyc, że w Przymierzu Łaski przypisuje nam się jedynie bierne posłuszeństwo Chrystusa, zatem sami musimy wykazać się czynnym posłuszeństwem dla ostatecznego usprawiedliwienia. 

Taki właśnie jest to rzymskokatolicki pogląd na podwójne usprawiedliwienie, który naucza, że ​​początkowe usprawiedliwienie następuje jedynie przez wiarę, a ostateczne usprawiedliwienie w dniu Sądu  Ostatecznego nastąpi według naszych uczynków.

Inaczej mówiąc, wielu tych, którzy negują Przymierze, czyni tak, aby zaprzeczyć, że czynne posłuszeństwo Chrystusa jest przypisywane wybranym w chwili, gdy uwierzą w Ewangelię. Kalwiniści natomiast uważają, że Jezus Chrystus, nasz jedyny Poręczyciel w Przymierzu Łaski, dotrzymuje Przymierza w naszym imieniu, całkowicie wypełniając Boże Prawo w naszym imieniu, a zatem sprawiedliwość Chrystusa (zarówno bierne, jak i czynne posłuszeństwo Chrystusa) zostaje nam przypisana w chwili, gdy uwierzymy w Ewangelię.

Aktywne posłuszeństwo przypisane przez wiasrę:

Rzym. 10:4 Końcem (τέλος telos – doskonałością, spełnieniem) bowiem prawa jest Chrystus ku sprawiedliwości każdego, kto wierzy.

Bierne posłuszeństwo przypisywane przez wiarę:

Rzym. 3:24-25 24. A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie. 25. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;

Tylko ze względu na przypisaną sprawiedliwość Chrystusa, Bóg ma podstawę prawną, aby uznać nas za niewinnych, odpuścić wszystkie nasze grzechy (przeszłe, obecne i przyszłe), przyjąć nas, adoptować jako swoje dzieci i dobrowolnie przyznać nam tytuł do życia wiecznego. Jeśli nie masz biernej i czynnej sprawiedliwości Chrystusa przypisanej przez wiarę, Jahwe nie może być sprawiedliwy i usprawiedliwiać swoich wybranych — a to przeczy Rzymianom 3:26!

Rzym. 3:26  Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa.

Sproul kontynuuje swoje brednie. Pisze następująco:

„Innym trudnym pytaniem, które skrywa doktryna predestynacji, jest pytanie o to, w jaki sposób nasza grzeszna natura może zostać odziedziczona po Adamie. Jeśli rodzimy się z upadłą naturą, jeśli rodzimy się w grzechu, jeśli rodzimy się w stanie moralnej niezdolności, jak Bóg może obarczać nas odpowiedzialnością za nasze grzechy?” [6]

Sproul nie nauczał kalwińskiej doktryny Przymierza i przypisania grzechu Adama jego naturalnemu potomstwu, dlatego stanął przed pytaniem, na które nie potrafi odpowiedzieć: w jaki sposób Bóg może sprawiedliwie pozwolić nam wszystkim odziedziczyć grzeszną naturę Adama?
.

Reformowane wyjaśnienie

Kalwinizm, opierając się wyłącznie na Piśmie Świętym, wyjaśnia podstawę prawną, na podstawie której wszyscy ludzie pochodzący od Adama w zwykłym pokoleniu sprawiedliwie dziedziczą całkowicie zepsutą, grzeszną naturę Adama.

Rzym. 5:12-13
.
12. Dlatego, tak jak przez jednego człowieka (Adama, federalną głowę ludzkości) grzech (pierworodny) wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli (w Adamie).

13. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa.

14. Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili (osobiście) grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść.

Dowodem na przypisanie całej ludzkości grzechu pierworodnego, grzechu Adama, jest śmierć będąca karą za ten grzech. Ponieważ każdy umiera, każdy popełnił grzech w Adamie, federalnej głowie całej ludzkości, choć nie popełnił go osobiście.
.

Alternatywy sproula

Jednakże żałosne nauczanie Sproula nie może dostarczyć takiego wyjaśnienia. Zamiast tego przedstawia trzy teorie na temat tego, w jaki sposób odziedziczyliśmy grzeszną naturę Adama po Upadku. Żadna z tych teorii nie wspomina o Przymierzu ani o prawnym przypisaniu winy Adama jego naturalnym potomkom.

Sproul przedstawia trzy niepewne domysły lub przypuszczenia, zamiast pewnej doktryny biblijnej wyprowadzonej wyłącznie z Pisma Świętego (faktycznej doktryny grzechu pierworodnego). Sproul wymienia następujące teorie:

1) Teoria mitu
2) Realistyczny pogląd na upadek i
3) Federalny lub reprezentacyjny pogląd na upadek [7]

O tej trójce Sproul mówi:

„Jestem przekonany, że federalny pogląd na tę kwestię jest zasadniczo poprawny.” [8]  

Należy zauważyć, że Sproul uważa, że ​​to, co nazywa „poglądem federalnym”, jest zasadniczo poprawne, to znaczy, w pewnym stopniu poprawne. On po prostu nie wie. Kiedy odchodzisz od samego Pisma Świętego, Bóg przeklina twoje rozumowanie i wszystko, co ci pozostaje, to domysły, prawdopodobieństwa i opinie – a nie żadna pewna, obiektywna prawda. Ci, którzy porzucają Pismo Święte na rzecz tradycji ludzkich, jak Sproul, zawsze będą się uczyć, lecz nigdy nie będą w stanie dojść do poznania prawdy.

Niedoskonałe nauczanie Sproula sprawia, że ​​postrzega on Upadek jako problem, którego nie jest w stanie rozwiązać, a nie jako prawdziwą i sprawiedliwą doktrynę Pisma Świętego. Sproul mówi o „problemie upadku” [9].  Kilka stron dalej Sproul nazywa występek Adama „tajemnicą Upadku” [10].
.

Rzymskie źródło herezji

W tym miejscu zawsze kończy rzymski katolicyzm i jego odmiany…mistycyzm

Obj. 17:5 A na jej czole wypisane było imię: Tajemnica (gr. μυστήριον  mysterion), wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi.

Sproul przyznaje:

„Nawet jeśli przyjmiemy, że Adam rzeczywiście doskonale nas reprezentował, to i tak musimy zadać sobie pytanie, czy w ogóle uczciwe jest być reprezentowanym, skoro stawka jest tak wysoka… Czy cały proces był sprawiedliwy?„ [11]

Sproul nie wyjaśnia, w jaki sposób Bóg mógł sprawiedliwie predestynować Upadek, sprawić, że całe naturalne potomstwo Adama urodziło się winne i odziedziczyło grzeszną naturę Adama, ponieważ Sproul NIE podziela Reformowanego poglądu na predestynację. Sproul jest mistykiem, który wyznaje sprzeczną ze sobą teologię Tomasza z Akwinu (czołowego teologa katolicyzmu rzymskiego).
.

Deus Ex Lex

Bóg może przeznaczyć i spowodować cokolwiek zechce, ponieważ nie ma Prawa przeciwko Bogu.

Jer. 49:19 … Któż bowiem jest mi równy? Kto wyznaczy mi termin rozprawy? A kto jest tym pasterzem, który się ostoi przede mną?
.
Psalm 115:3 A nasz Bóg jest w niebie, czyni wszystko, co zechce
.
Rzym. 9:19-20 19. Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego woli? 20. Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane może powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?

Jahwe jest poza prawem. Bóg jest Ex Lex.

Gdyby istniało prawo nad Bogiem, to Jahwe nie byłby Bogiem, lecz raczej prawodawca, który ustanowił to prawo nad Nim. Coś jest dobre i słuszne, ponieważ Bóg tego chce, a nie dlatego, że dobro i zło zawsze istniały poza Bogiem. Bóg Biblii jest źródłem wszelkiej moralności i nie jest nam podporządkowany. Krótko mówiąc, myślenie, że Bóg podlega jakiemuś prawu, które zabrania Mu robić, co chce z tym, co stworzył jest nieracjonalne:

Mat. 20:15 Czyż z tym, co moje, nie wolno mi robić, co chcę? Czy twoje oko jest złe dlatego, że ja jestem dobry?

Na podstawie, źródło

Przypisy

[1] R.C. Sproul, Wybrani przez Boga, rozdział 3 s. 62-63
[2] J.E. Ksiądz Mateusz Wichary, Ekumeniczny potencjał doświadczenia nawrócenia, s. 58 źródło
[3] R.C. Sproul, Wybrani przez Boga, rozdział 1, s. 14
[4] Tamże, rozdział 3, s. 65
[5] Cytowane w Gordon H. Clark, Religion, Reason and Revelation, s. 270
[6] R.C. Sproul, Wybrani przez Boga, rozdział 4, s. 79
[7] Tamże, s. 79-96
[8] Tamże, s. 96
[9] Tamże. s. 85
[10] Tamże, s. 88
[11] Tamże, s. 95

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email