Kontrowersja wokół grzechu pierworodnego

utworzone przez | wrz 15, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu

Leciwa kontrowersja

Rzym. 5:11-14

11. A nie tylko to, ale też chlubimy się Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego teraz otrzymaliśmy pojednanie.

12. Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

13. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa.

14. Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść.

Kontrowersje wokół doktryny „grzechu pierworodnego” sięgają czasów ojców Kościoła w IV i V wieku naszej ery. Wtedy to toczyły się zaciekłe spory między Augustynem a Pelagiuszem. Augustyn nauczał, że przez nieposłuszeństwo Adama grzech rozprzestrzenił się na cały rodzaj ludzki.

Utrzymywał, że grzech popełniony przez Adama był dziedziczny. Odnosząc się do wersetu 11 i 12 argumentował o Adamie jako federalnej głowie reprezentującej w Raju całą ludzkość, przez co grzech Adama przechodzi na wszystkich ludzi zrodzonych z kobiety:

“Pozostaje nam zrozumieć, że wszyscy zgrzeszyli w tym pierwszym człowieku, ponieważ kiedy zgrzeszył, wszyscy byli w nim i z niego wszyscy przez narodzenie zaciągnęli grzech, który można usunąć dopiero przez odrodzenie” [1]

Z drugiej strony Pelagiusz podtrzymywał swoje stanowisko, że upadek Adama w grzech nie ma nic wspólnego z grzeszną naturą człowieka, a także utrzymywał pogląd, że grzeszna natura niemowlęcia nie jest stanem powstałym w łonie matki, ale że zostaje nabyta poprzez naśladownictwo.

Jaka jest prawda?

Biblijny argument

Wśród innych licznych dowodów tekstowych wiele światła rzucają dwa fragmenty Biblii, zwłaszcza jeśli chodzi o naukę o „grzechu pierworodnym” oraz o tym, dlaczego doktryna ta jest niezbędna dla chrześcijańskiego zrozumienia. Te fragmenty znajdują się w Rzymian 5 i Rzymian 7.

Werset 12 Listu do Rzymian 5 mówi:

12. Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Fragment jest wyraźny. O złamaniu przez Adama przykazania Bożego mówi Księga Rodzaju

1 Mojż. 2:16-17 16. I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu;  17. Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz. 

Nie trzeba dodawać, że to nieposłuszeństwo Adama było przyczyną wejścia grzechu na świat i wykonania Bożego wyroku śmierci – fizycznej i duchowej, jak Bóg ostrzegł Adama, które Bóg natychmiast wykonał. Człowiek umarł duchowo a jego ciało rozpoczęło proces starzenia aby w ostateczności umrzeć.

Kontynuując, wersety 13 i 14 stwierdzają:

13. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa.

14. Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść.

Tekst mówi, że przed nadaniem prawa moralnego na Synaju, choć nie było jeszcze przypisywanego grzechu (w odniesieniu do Prawa Mojżeszowego), wyrok śmierci był już był wykonywany – od Adama do Mojżesza na całym świecie. na całym rodzaju ludzkim, dokładnie według Boskiego zamysłu i doskonałej sprawiedliwości.
.

Zakwestionowanie doktryny

Ta relacja w Piśmie Świętym była bez przerwy kwestionowana przez pelagian i semi-pelagian (rzymskokatolików i obecnie neo-ewangelików), a także

  • przez tych, którzy nie mogą zaakceptować dziedzicznej natury grzechu pierworodnego oraz
    .
  • przez tych, którzy trzymają się przekonania, że „syn nie może ponosić odpowiedzialności za grzechy rodziców”.

W tym miejscu stosowne i właściwe jest postawienie pytań:

1) Czyż to sam Adam sam nie zgrzeszył?

2) Jak można pociągnąć kogoś do odpowiedzialności za grzech, którego nie popełnił?

3) Czy nie jest to niesprawiedliwe i okrutne ze strony Boga, że wymierzył i ciągle wymierza karę potępienia nawet nienarodzonym dzieciom ze względu na grzech Adama?

Są to ważne pytania, na które odpowiemy.
.

Status Adama w Raju

W momencie stworzenia Adam, będąc pierwszym stworzonym człowiekiem, otrzymał od Boga polecenie bycia głową i władcą całego Jego stworzenia. W Księdze Rodzaju czytamy:

1 Mojż. 1:28 I Bóg błogosławił im. Potem Bóg powiedział do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkimi zwierzętami, które poruszają się po ziemi.

Po takim ustanowieniu Adam służył jako przedstawiciel Boga i ojciec całej ludzkości i został uznany za odpowiedzialnego za wszystkie swoje czyny, tak że gdy on zgrzeszył, cała ludzkość zgrzeszy w nim.

Aby lepiej zilustrować zmienioną naturę człowieka – od pierwotnego stanu prawości do stanu całkowitego zepsucia i deprawacji – jako przykład można posłużyć się rządem ludzkim. W rządzie ludzkim politycy ustanawiają prawa regulujące życie podległych im ludzi. Za te prawa, gdy są egzekwowane, powiedzmy, podczas prowadzenia wojny przeciwko konkretnemu narodowi, odpowiada wyłącznie rząd. To znaczy niezależnie od wyniku tej wojny. Choć poddani w ogóle nie złamali żadnego prawa, a jedynie podporządkowali się działaniom i decyzjom rządu, to jednak muszą ponieść konsekwencje tych działań.

To samo dotyczy Adama w stosunku do człowieka. Z powodu grzechu jednego człowieka cała ludzkość została uznana za winną i poniosła konsekwencje nieposłuszeństwa Adama.
.

Wina poczętych dzieci

Ta sama doktryna o grzechu pierworodnym ma zastosowanie do niemowląt, nawet jeszcze nienarodzonych. Jeszcze w łonie matki Boże potępienie Adama zostało już na nie przekazane. Fakt ten jest potwierdzony w wielu fragmentach Pisma Świętego.

1) W Psalmie 51 Dawid oświadczył, że został ukształtowany w nieprawości i poczęty w grzechu. Nie oznacza to, że Dawid był bękartem, lecz że od momentu poczęcia jego natura była skażona grzechem.

Psalm 51:5 Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.

2) Izajasz potwierdza, że bycie przestępcą lub łamiącym prawo ma swoje korzenie w łonie matki. Jednocześnie podkreślona została pewność przewrotności, to znaczy, że każdy człowiek jest taki.

Izaj. 48:8 Ani nie słyszałeś, ani nie wiedziałeś, ani twoje ucho nie było otwarte w tym czasie, bo wiedziałem, że postąpisz przewrotnie i że nazwano cię przestępcą od łona matki.

3) W Księdze Hioba postawione zostało retoryczne pytanie, na które jest tylko jedna prawidłowa odpowiedź. Nikt urodzony z kobiety nie może być czysty, ponieważ jest pod wpływem grzechu pierworodnego. I dlatego nawet najmłodsze niemowlę jest jest niesprawiedliwe w oczach Bożych. Brak sprawiedliwości oznacza grzeszność.

Hiob 15:14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?

4) Głupota przywiązana do serca każdego dziecka, jak naucza nas Księga Przysłów, oznacza duchową ruinę i brak mądrości od poczęcia. Nieposkramiane, ogarnięte przez grzech ciało prowadzi do zniszczenia.

Przysłów 22:15 Głupota jest przywiązana do serca dziecka, ale rózga karności wypędzi ją z niego.

5) Ponieważ każdy człowiek jest kłamcą (Rzym. 3:4) zgodnie z Psalmem 58 każdy człowiek od łona matki, od niemowlęctwa, błądzi i kroczy fałszywą drogą grzechu.

Psalm 58:3 Niegodziwi zeszli na bezdroża już od łona matki, od urodzenia błądzą, mówiąc kłamstwo.

6) W praktyce każdy bez wyjątku jest dzieckiem gniewu, o czym naucza List do Efezjan. Dzieci rodzą się z naturą gniewu a to oznacza iż rodzą się grzeszne, rodzą się po to aby pielęgnować grzech, to wszystko, co podoba się grzesznym od urodzenia myślom.

Efez. 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.

7) Ponieważ uczynki ciała to cudzołóstwo, rozpusta, nierząd, nieczystość, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, niezgoda, zawiść, gniew, spory, kłótnie, herezje etc. (por. Gal. 5:19-20) narodzeni z ciała według Ewangelii Jana z konieczności posiadają taką właśnie naturę od momentu poczęcia.

Jan 3:6 Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem.

Dwie natury chrześcijanina

Rzym. 7:18-24
.

18. Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jest dobre, nie potrafię.

19. Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię.

20. A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka.

21. Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło.

22. Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.

23. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach.

A teraz w drugim ważnym fragmencie Rzymian 7. Cały ten fragment mówi o całkowicie zepsutej i zdeprawowanej starej naturze Pawła, o ciele, które pozostaje w mocy grzechy. Apostoł potwierdza to mówiąc: “w moim ciele, nie mieszka dobro“,

Wewnętrzny, odrodzony człowiek, który posiada niezniszczalną Bożą zasadę, chce jedynie czynić dobro. To nie zmienia postaci rzeczy o ciele. Ciało chce grzeszyć, ponieważ nie może poddać się Bożemu Prawu. Temu Prawu poddaje się całkowicie odrodzona natura grzesznika. Tak powstaje konflikt między tym, co nowe, a starą, skażoną grzechem pierworodnym naturą.

I tak w kółko możemy cytować kolejne teksty udowadniające, że człowiek odziedziczył zepsutą naturę Adama z powodu nieposłuszeństwa Adama, co powszechnie i w konsekwencji doprowadziło do tego, że cały rodzaj ludzki został zarażony całkowicie zdeprawowaną naturą.
.

Podsumowanie

Doktryna grzechu pierworodnego jest Biblijna. Jest to konsekwencja pierwszego grzechu popełnionego przez pierwszego człowieka, Adama, którego upadek w grzech zainfekował i całkowicie zepsuł naturę człowieka.

Grzech Adama został rozciągnięty na cały rodzaj ludzki. Wszystkie grzechy mają swoje źródło w pierwotnym, grzesznym stanie człowieka. Skażona grzechem pierworodnym Adama natura każdego zrodzonego z kobiety służy jako korzeń znajdujący się pod ziemią, z którego powstają wszystkie grzechy.

Jest tylko jedno uzdrowienie, które sam Paweł oświadczył w odpowiedzi na swoje pytanie i odnośnie drugiego Adama:

Rzym. 7:24-25 24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? 25. Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu.

Chrystus teraz, za życia uzdolnił nas do ujarzmiania ciała i jego grzeszności (Rzym. 6:14; 8:13; Gal. 5:24). Pierwsze, duchowe zmartwychwstanie, które ma miejsce zaraz po fizycznej śmierci, daje chrześcijanom odpocznienie od ciała śmierci (2 Kor. 5:1-4). Przy drugim zmartwychwstaniu wszyscy otrzymamy nowe, chwalebne i bezgrzeszne ciała.

Filip. 3:21 On przemieni nasze podłe ciało, aby było podobne do jego chwalebnego ciała, zgodnie ze skuteczną mocą, którą też może poddać sobie wszystko.

Chwała Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu

Na podstawie źródło

Przypisy

[1] Augustyn z Hippony, Odpowiedź na dwa listy pelagian, wyd. John E. Rotelle O.S.A., tłum. Roland J. Teske S.J., The Works of Saint Augustine: A Translation for the 21st Century i/24 (Hyde Park, New York: New City Press, 1997), s. 97–219 (iv, 4, 7), podkreślenia w oryginale.

Zobacz w temacie

 

Print Friendly, PDF & Email